ТИРОЗОЛ 0,005 N50 ТАБЛ

Лекарственная форма

Үлбірлі қабықпен қапталған 5 мг, таблеткалар



Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 5 мг

Состав

Үлбірлі қабықпен қапталған 5 мг таблеткалар,

белсенді зат:

• 5 мг тиамазол бар
• қосымша заттар: кремнийдің коллоидты қостотығы
• натрий крахмал гликоляты (С типі)
• магний стеараты
• гипромеллоза 2910/15
• тальк
• целлюлоза ұнтағы
• жүгері крахмалы
• лактоза моногидраты
  
  үлбірлі қабық құрамы: темірдің сары тотығы (Е 172)
• диметикон 100
• макрогол 400
• титанның қостотығы (Е 171)
• гипромеллоза 2910/15
  
  
  
  Таблетки
• покрытые пленочной оболочкой 5 мг
  
  активное вещество – тиамазола 5 мг
  
  вспомогательные вещества: кремния диоксид коллоидный
• натрия крахмала гликолят (тип С)
• магния стеарат
• гипромеллоза 2910/15
• тальк
• целлюлоза порошкообразная
• крахмал кукурузный
• лактозы моногидрат
  
  состав пленочной оболочки: железа оксид желтый (Е 172)
• диметикон 100
• макрогол 400
• титана диоксид (Е 171)
• гипромеллоза 2910/15

Фармакодинамика

Тиамазол дозаға тәуелді түрде йодтың тирозинге қосылуын, осылайша, қалқанша без гормондарының неосинтезін тежейді. Бұл қасиет оның себебіне байланыссыз гипертиреоздың симптоматикалық емін жүргізуге мүмкіндік береді. Қазіргі уақытта тиамазолдың иммунологиялық түрде туындаған гипертиреоздың (Грейвс (Graves) аурулары) «табиғи ағымына» ары қарай әсер ету мүмкіндігі, яғни ол негізгі иммунопатогенді үдерісті баса алатындығы туралы нақты деректер жоқ. Ол қалқанша безден бұрын синтезделген гормондардың бөлінуіне әсер етпейді. Бұл неліктен түрлі жағдайларда тироксин мен трийодтирониннің сарысу концентрацияларының қалпына келу сәтіне дейін, осылайша, клиникалық жақсарғанға дейін латенттік кезеңнің әртүрлі ұзақтығы байқалатынын түсіндіреді. Қалқанша без жасушалары ыдырағаннан кейін гормондар бөлінуінің нәтижесі болып табылатын гипертиреозға, мысалы, радиоактивті йодпен емдегеннен кейін немесе тиреоидитте әсер етуі болмайды.



Тирозол® дозозависимым образом ингибирует включение йода в тирозин и, тем самым, неосинтез гормонов щитовидной железы. Это свойство позволяет проводить симптоматическую терапию гипертиреоза независимо от его причины. В настоящее время нет точных данных о дальнейшей возможности тиамазола оказывать действие на "естественное протекание" иммунологически вызванного гипертиреоза (болезни Грейвса (Graves)), т.е. может ли он подавлять основной иммунопатогенный процесс. Он не влияет на выделение ранее синтезированных гормонов из щитовидной железы. Это объясняет, почему в различных случаях наблюдается различная длительность латентного периода до момента достижения нормализации сывороточных концентраций тироксина и трийодтиронина, и, таким образом, до клинического улучшения. Влияние на гипертиреоз, являющийся результатом выделения гормонов после разрушения клеток щитовидной железы, не оказывается, например, после терапии радиоактивным йодом или при тиреоидите.

Фармакокинетика

Тиамазол ішке қабылдағанда тез және толықтай сіңіріледі. Плазмадағы ең жоғары концентрациясына 0,4-1,2 сағат ішінде жетеді. Қан плазмасы ақуыздарымен іс жүзінде байланыспайды. Тиамазол қалқанша безде жинақталады, сол жерде баяу метаболизденеді. Сарысу концентрациясының өзгеруіне қарамастан, тиамазолдың қалқанша безде жинақталуы бәрібір тұрақты концентрацияға әкеледі. Бұл бір реттік дозаны қолданғаннан кейін шамамен 24 сағат ішінде ұзаққа созылатын әсерге әкеледі. Қалқанша бездің функционалды жай-күйінен кинетика тәуелділігі анықталған жоқ. Жартылай шығарылу кезеңі шамамен 3-6 сағатты құрайды, бауыр жеткіліксіздігі кезінде ол ұзарады. Тиамазол метаболизмі бүйрек пен бауырда жүзеге асырылады; нәжіспен төмен экскрециясы байқалады, бұл ішек-бауырлық айналымды көрсетеді. Дәрінің 70%-ы 24 сағат ішінде бүйрек арқылы шығарылады. Тек азғантай мөлшері өзгермеген күйде шығарылады. Қазіргі уақытта метаболиттердің фармакологиялық белсенділігі жөнінде деректер жоқ.

Дозаны қайтадан қолдану туралы ақпарат жеткіліксіз.

Бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде фармакокинетика бойынша шектеулі деректер бар.



Тиамазол при приеме внутрь быстро и почти полностью всасывается. Максимальная концентрация в плазме достигается в течение 0,4 – 1,2 часов. С белками плазмы крови практически не связывается. Тиамазол накапливается в щитовидной железе, где медленно метаболизируется. Несмотря на изменения сывороточных концентраций, накопление тиамазола в щитовидной железе все же приводит к устойчивым концентрациям. Это приводит к продолжительному действию, около 24 часов после применения однократной дозы. Не выявлена зависимость кинетики от функционального состояния щитовидной железы. Период полувыведения составляет около 3 - 6 часов, при печеночной недостаточности он увеличивается. Метаболизм тиамазола осуществляется в почках и печени; наблюдается низкая экскреция с калом, что указывает на энтерогепатическую циркуляцию. 70% вещества выводится через почки в течение 24 часов. Только небольшое количество выводится в неизменном виде. В настоящее время нет данных по фармакологической активности метаболитов.

Побочные действия

Жағымсыз әсерлерді бағалау келесі жиілік жіктеуіне негізделеді:

• Өте жиі ≥ 1/10
  
  Жиі ≥ 1/100, <
• 1/10
  
  Жиі емес ≥ 1/1000, <
• 1/100
  
  Сирек ≥ 1/10000, <
• 1/1000
  
  Өте сирек <
• 1/10000
  
  Белгісіз (қолда бар деректер бойынша баға беру мүмкін емес)
  
  Өте жиі
  
  аллергиялық тері реакциялары (қышыну, қызару, бөртулер)

• Очень частые:1/10
  
  Частые:1/100, <
• 1/10
  
  Нечастые:1/1000, <
• 1/100
  
  Редкие:1/10000, <
• 1/1000
  
  Очень редкие:<
• 1/10000
  
  Кровеносная и лимфатическая системы
  
  Нечасто: агранулоцитоз наблюдался в 0,3% - 0,6 % случаях.Симптомы могут появиться даже спустя недели и месяцы после начала лечения и привести к необходимости отмены препарата
• Очень редко: генерализованная лимфаденопатия, тромбоцитопения, панцитопения

• инсулиновый аутоиммунный синдром с гипогликемией (с выраженным снижением содержания глюкозы в крови)

• обратимое изменение вкусовых ощущений
• Очень редко: неврит, полинейропатия.Желудочно-кишечные нарушения
  
  Очень редко: увеличение слюнных желез, рвота.Нарушения со стороны печени и желчевыводящих путей
  
  Очень редко: холестатическая желтуха и токсический гепатит.Симптомы обычно проходили после отмены препарата.Должен быть проведен дифференциальный диагноз между клинически невыраженными симптомами холестаза в период лечения и нарушениями, вызванными гипертиреозом - такими как повышения ГГТ (гамма-глутамилтрансферазы) и щелочной фосфатазы или ее изофермента, специфического для костей
  
  Нарушения со стороны кожи и подкожных тканей
  
  Очень часто: аллергические кожные реакции (зуд, покраснение, высыпания).Они обычно имеют легкую форму тяжести и часто проходят при продолжении терапии
• Очень редко: генерализованные высыпания на коже, выпадение волос, волчаночноподобный синдром.Нарушения со стороны мышечно-скелетной и соединительной ткани
  
  Часто: постепенное развитие артролгии после нескольких месяцев проведенной терапии
  
  Осложнения общего характера и реакции в месте введения
  
  Редко: повышение температуры, слабость, увеличение массы тела

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Тирозолды® анамнезінде жоғары сезімталдық реакциялары (мысалы, аллергиялық бөртпе, қышыну) бар пациенттерде қолдану ұсынылмайды.

Тирозолды® тек қысқа мерзімдік ем түрінде және зобы ұлғайған және зобтың өсуі салдарынан трахеяның тарылу қаупі бар пациенттерді мұқият бақылаған жағдайда ғана қолдану керек.

Васкулит

Васкулит симптомдары пайда болған жағдайда препаратты қабылдауды қажет болған жағдайда тоқтату керек. Жалпы, симптомдар препаратты тоқтатқаннан кейін қайтымды.

Миелоуыттылық

Агранулоцитоз шамамен 0,3 - 0,6% жағдайда байқалды. Сондықтан ем басталар алдында пациенттерге қатар жүретін симптомдар (стоматит, фарингит, қызба) туралы хабарлау қажет. Ол әдетте емнің алғашқы апталарында дамиды, бірақ ем басталғаннан кейін бірнеше айдан кейін де, сондай-ақ, емді қайта жандандырғанда білінуі мүмкін.

Ем басталғанға дейін және одан кейін қан талдауы көрсеткіштерін әсіресе, осының алдында болған гранулоцитопениясы бар пациенттерде мұқият бақылау ұсынылады. Әсіресе емнің алғашқы апталарында осы симптомдардың кез келгені көрінген жағдайда қан талдауын тағайындау үшін пациенттерге бұл туралы өзінің емдеуші дәрігеріне бірден хабарлау керектігі ұсынылады.

Агранулоцитоз расталған жағдайда дәрілік затты қолдануды тоқтату керек. Препаратты ұсынылған доза ауқымында қолданғанда басқа да миелоуытты жағымсыз әсерлер сирек байқалды. Олар тиамазолды өте жоғары дозаларда (шамамен тәулігіне 120 мг) қолданғанда жиі байқалды. Бұл дозаларды айрықша көрсетілімдерін (аурудың ауыр ағымы, тиреоуытты кризис) ескере отырып қайта қарау керек. Сүйек кемігі үшін уыттылығы дамыған кезде тиамазолмен емдеу кезеңінде бұл препаратты қолдануды тоқтата тұру қажет және егер қажет болса, дәрілік заттардың басқа тобына жататын антитиреоидты препаратты қолдануға көшу керек.

Жедел панкреатит

Постмаркетинг кезеңінде құрамында тиамазол немесе карбимазол бар дәрі-дәрмектерді қабылдаған пациенттерде жедел панкреатиттің дамуы туралы хабарламалар тіркелді. Тиамазолды немесе карбимазолды қабылдағаннан кейін жедел панкреатит дамыған пациенттерде осы дәрі-дәрмектерді қабылдауды дереу тоқтатуы керек. Тиамазол/карбимазолды қайтадан тағайындауға жол берілмейді, пациентке пайда/қауіп арақатынасын жеке бағалау негізінде балама ем тағайындалуы керек. Тиамазолмен немесе карбимазолмен емдеу аясында бұрын байқалған жедел панкреатит бар пациенттерге болашақта тиамазол/карбимазолдың қайтадан тағайындалуына жол бермеу керек, себебі бұл дәрі-дәрмектерді қайтадан тағайындалуы әлеуетті өмірге қауіпті жедел панкреатиттің қайталануына әкелуі мүмкін, сонымен бірге қайталану даму уақыты қысқарады.

Бала көтеретін жастағы әйелдер және жүктілік

Бала көтеретін жастағы әйелдерге тиамазол/карбимазолмен емдеу кезінде контрацепцияның тиімді тәсілдерін қолдану ұсынылады. Тиамазол/карбимазолды жүктілік кезінде пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін ғана және қалқанша бездердің гормондарын қосымша енгізусіз ең төменгі тиімді дозаларда ғана тағайындау керек. Сонымен бірге анасындағы аурудың болу/пайда болу қаупін және тиамазола/карбимазолдың болжамды тератогенді әсерін назарға алу керек. Жүктілік кезінде тағайындалған жағдайда анасының, ұрықтың және жаңа туылған нәрестенің денсаулық жағдайына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Гипертиреозды бақылау

Жоғары дозалар субклиникалық немесе клиникалық гипотиреозға және ТТГ мөлшерінің жоғарылауы салдарынан зобтың өсуіне әкелуі мүмкін. Сондықтан зат алмасудың эутиреоидті жай-күйіне жеткеннен кейін тиамазол дозасын бірден азайту қажет және егер қажет болса, қосымша левотироксинді тағайындау керек. Тиамазолды қолдануды толық тоқтатып, тек бір ғана левотироксинмен емді жалғастыруға болмайды. ТТГ өндірілуін басуға қарамастан, тиамазолмен емдеу барысында зобтың өсуі негізгі аурудың нәтижесі болып табылады және левотироксинмен қосымша емдеу арқылы бұл әсердің алдын алуға болмайды. ТТГ қалыпты мөлшеріне қол жеткізу эндокринді орбитопатияның нашарлауы немесе даму қаупін азайту үшін өте маңызды болып табылады. Алайда бұл жағдай көбінесе қалқанша без ауруларының ағымына байланысты емес. Мұндай асқыну жеткілікті емдеу режиміне өзгертулер енгізу үшін өздігінен себеп болып табылмайды және оны жүргізілген тиісті емге жағымсыз реакция ретінде қарастыруға болмайды. Сирек жағдайларда қандай да бір қосымша абляциялық шараларсыз антитиреоидты емдеуден кейін гипотиреоздың кешеуілдеген көрінісі дамуы мүмкін. Ол препаратпен байланысты жағымсыз реакция болып табылуы мүмкін, бірақ бұл ретте негізгі ауру салдарынан қалқанша без паренхимасындағы қабыну және деструктивтік үдеріс ретінде қарастырылады. Гипертиреоз кезінде энергияны патологиялық жоғары тұтынудың төмендеуі тиамазолмен емдеу кезеңінде дене салмағының ықтималды артуына әкелуі мүмкін. Энергияны тұтыну жалпы жай-күй жақсаруымен қалыпқа келетінін пациенттерге хабарлап қою керек. Тирозол® құрамында лактоза бар; сондықтан бұл препаратты галактоза көтере алмаушылығымен немесе лактоза тапшылығымен, не болмаса глюкоза-галактоза сіңірілуі бұзылуымен байланысты сирек тұқым қуалайтын бұзылыстармен зардап шегетін пациенттерде қолдануға болмайды.

Жүктілік және лактация кезеңі

Бала көтеретін жастағы әйелдер

Бала көтеретін жастағы әйелдерге тиамазол/карбимазолмен емдеу кезінде контрацепцияның тиімді тәсілдерін қолдану ұсынылады.

Жүктілік

Анасы мен ұрықтың тарапынан күрделі асқынуларды болдырмау үшін жүкті әйелдерде гипертиреоздың баламалы емделуін жүргізу керек.

Зерттеу нәтижесінде және кездейсоқ хабарламалар негізінде алынған ақпаратты талдау жүктілік кезінде, әсіресе үлкен дозаларда және бірінші триместрде тиамазол/карбимазолды қабылдау кезінде туа біткен ауытқулардың пайда болуын анықтады.

Өте жиі тіркелген туа біткен даму кемістіктері жаңа туылған нәрестелердегі тері аплазиялары, бассүйек-беттің даму кемістіктері (хоан атрезиясы, бет дисморфизмі), экзомфалоз, өңеш атрезиясы, омфаломезентериальді түтік құрылымының ауытқуы және қарыншааралық қалқаның ақауы болып табылады.

Тиамазолды жүктілік кезінде пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін ғана және қалқанша бездің гормондарын қосымша енгізусіз ең төменгі тиімді дозаларда ғана тағайындау керек.

Жүктілік кезінде тағайындалған жағдайда анасының, ұрықтың және жаңа туылған нәрестенің денсаулық жағдайына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Емшек емізу

Тиамазол емшек сүтіне өтеді, онда анасының сарысуындағы концентрацияға сәйкес концентрацияға жетуі мүмкін; сондықтан жаңа туған нәрестеде гипотиреоз даму қаупі бар.

Тиамазолмен емдеу кезеңінде бала емізуге жол беріледі; алайда, бұл жағдайда тәулігіне 10 мг-ге дейін тек төмен дозаларды және қалқанша без гормондарын қосымша қолданусыз пайдалануға болады.

Жаңа туған нәрестенің қалқанша без функциясын ұдайы мониторинг жүргізуді жүзеге асыру қажет.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Тиамазолды қолдану көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер етпейді.



Тирозол® не рекомендуется применять у пациентов с реакциями повышенной чувствительности в анамнезе (например, аллергическая сыпь, зуд).

Тирозол® следует применять только в виде кратковременной терапии и при условии внимательного наблюдения за пациентами с увеличенным зобом и риском сужения трахеи вследствие роста зоба.

Агранулоцитоз отмечался в около 0,3 - 0,6% случаях. Поэтому перед началом терапии пациентов необходимо проинформировать о сопутствующих симптомах (стоматит, фарингит, лихорадка). Он обычно развивается в первые недели лечения, но также может проявиться и через несколько месяцев после начала терапии, а также при возобновлении терапии. Рекомендуется вести внимательное наблюдение за показателями анализов крови до и после начала терапии, особенно у пациентов с предсуществующей гранулоцитопенией. В случае появления любых из этих симптомов, особенно в первые недели лечения, пациентам необходимо порекомендовать сразу же сообщить об этом своему лечащему врачу для назначения анализа крови. В случае подтверждения агранулоцитоза, применение лекарственного средства следует приостановить. При применении препарата в диапазоне рекомендуемых доз изредка отмечались и другие миелотоксические побочные эффекты. Они часто наблюдались при применении очень высоких доз тиамазола (около 120 мг в сутки). Эти дозировки следует пересмотреть с учетом особых показаний (тяжелое протекание заболевания, тиреотоксический кризис). При развитии токсичности для костного мозга в период лечения тиамазолом необходимо приостановить применение этого препарата и, если необходимо, перейти на применение антитиреоидного препарата, относящегося к другой группе лекарственных средств. Высокие дозировки могут приводить к субклиническому или клиническому гипотиреозу и росту зоба вследствие повышения содержания ТТГ. Поэтому дозу тиамазола необходимо снизить сразу же по после достижения эутиреоидного состояния обмена веществ, и, если необходимо, следует дополнительно назначить левотироксин. Не следует полностью приостанавливать применение тиамазола и продолжать лечение только одним левотироксином. Рост зоба во время терапия тиамазолом, несмотря на подавление выработки ТТГ, является результатом основного заболевания, и этот эффект нельзя предотвратить дополнительным лечением левотироксином. Достижение нормального содержания ТТГ является критически важным для минимизации риска развития или ухудшения эндокринной орбитопатии. Однако это состояние часто не зависит от протекания заболевания щитовидной железы. Такое осложнение само по себе не является причиной для внесения изменений в достаточный режим лечения, и его нельзя рассматривать как неблагоприятную реакцию на проводимую надлежащую терапию. В редких случаях может развиваться гипотиреоз с поздним проявлением после антитиреоидной терапии без каких-либо дополнительных абляционных мер. Он, вероятно, представляет собой неблагоприятную реакцию связанную с препаратом, но, при этом, рассматривается как воспалительный и деструктивный процесс в паренхиме щитовидной железы вследствие основного заболевания. Снижение патологически повышенного потребления энергии при гипертиреозе может приводить к возможному увеличению массы тела в период лечения тиамазолом. Пациентов необходимо проинформировать о том, что у потребление энергии будет нормализовываться вместе с улучшением общего состояния. Тирозол содержит лактозу; поэтому этот препарат нельзя применять у пациентов, страдающих редкими наследственными расстройствами, связанными с непереносимостью галактозы, либо дефицитом лактазы, либо нарушением всасывания глюкозы-галактозы.

Беременность и период лактации

В общем, беременность оказывает положительное действие на гипертиреоз. Тем не менее, возможна небходимость проводения лечение гипертиреоза, особенно, в первые месяцы беременности. Невылеченный гипертиреоз в период беременности может привести к серьезным осложнениям, таким как преждевременные роды и пороки развития. Однако, гипотиреоз, вызванный лечением неподходящими дозами тиамазола, также может быть ассоциирован с выкидышем.

Тирозол® проникает через плацентарный барьер и в крови плода может достигать концентраций, равных тем, которые наблюдаются в сыворотке матери. Применение неподходящих дозировок препарата может привести к образованию зоба и гипотиреозу у плода, а также снижению массы тела новорожденного при рождении. Многократно отмечались случаи частичной аплазии кожи у новорожденных, рожденных от матерей, получавших тиамазол. Этот дефект излечивается самопроизвольно в течение нескольких недель.

В дополнение к этому, определенная картина различных пороков развития ассоциирована с терапией высокими дозами тиамазола в первые недели беременности – например, хоаналатрезия, атрезия пищевода, гипоплазия сосков, задержка умственного, а также двигательного развития. В противоположность этому, несколько исследований отдельных случаев пренатального воздействия тиамазола не выявили ни никаких морфологических расстройств развития, ни воздействия на развитие щитовидной железы, либо физическое и умственное развитие детей. Так как нельзя полностью исключить эмбриотоксическое действие, то Тирозол® можно применять в период беременности только после тщательной оценки пользы и риска и только в самой низкой эффективной дозе без дополнительного применения гормонов щитовидной железы.

Тирозол® проникает в грудное молоко, в котором он может достигать концентраций, соответствующих концентрациям в сыворотке у матерей; поэтому существует риск развития гипотиреоза у младенцев.

Можно осуществлять грудное кормление в период лечения тиамазолом; однако, в этом случае, можно использовать только низкие дозы – до 10 мг в сутки и без дополнительного применения гормонов щитовидной железы.

Необходимо осуществлять регулярный мониторинг за функцией щитовидной железы у младенцев.

Особенности влияния лекарственного средства на способностьуправлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Данные отсутствуют. Следует учесть возможность развития побочных эффектов (головная боль, головокружение, слабость и др.).

Показания

Төмендегілерді қоса гипертиреозды емдеуде:

• әсіресе шағын немесе зоб болмағанда гипертиреозды консервативті емдеуде
• гипертиреоздың барлық түрлерінде хирургиялық операцияға дайындауда
• жекелей алғанда гипертиреоздың ауыр түрлері бар пациенттерде радиоактивті йодпен жоспарлы емдеуге дайындауда
• радиоактивті йодпен емдегеннен кейінгі кезеңдік емдеуде
  
  йодпен емдеу (мысалы, құрамында йод бар рентгеноконтрастылы орталарды пайдалану арқылы тексергенде) міндетті болып саналатын, жасырын (латенттік) гипертиреозы, автономды аденомасы немесе анамнезінде гипертиреозы бар пациенттерді профилактикалық емдеуде

• консервативное лечение гипертиреоза, особенно при малом или отсутствующем зобе
• подготовка к хирургической операции при всех формах гипертиреоза
• подготовка к запланированному лечению радиоактивным йодом, в частности у пациентов с тяжелыми формами гипертиреоза
• периодическая терапия после лечения радиоактивным йодом

Противопоказания

тиамазолға, тионамидтің басқа туындыларына немесе препарат құрамына кіретін қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық

қанағымы жүйесі тарапынан орташадан ауыр дәрежеге дейін бұзылуы (агранулоцитоз, гранулоцитопения)

емді бастар алдындағы холестаз

тиамазолмен немесе карбимазолмен емдегеннен кейін сүйек кемігінің бұрын байқалған зақымданулары

тиамазолды немесе карбимазолды қолданғаннан кейін анамнезде жедел панкреатит;

жүктілік және лактация кезеңінде тиамазолмен және қалқанша без гормондарымен біріктіріп емдеу



- повышенная чувствительность к тиамазолу, другим производным тионамида или к любому из вспомогательных веществ, входящих в состав препарата.

- агранулоцитоз, гранулоцитопения;

- холестаз перед началом лечения;

- ранее отмечавшимися повреждениями костного мозга после лечения тиамазолом или карбимазолом;

- комбинированная терапия тиамазолом и гормонами щитовидной железы в период беременности и лактации

- детский возраст до 3-х лет

С осторожностью

- зоб больших размеров с сужением трахеи

Лекарственное взаимодействие

Йод тапшылығы қалқанша бездің тиамазолға реакциясын арттырады және керісінше йод мөлшерінің жоғарылауы осы реакцияны төмендетеді. Басқа дәрілік заттармен тікелей өзара әрекеттесуінің басқа түрлері белгісіз. Алайда, гипертиреоз кезінде метаболизм мен басқа дәрілік заттардың элиминациясы жылдамдайтынын ескеру қажет. Қалқанша без функциясының қалыпқа келуіне қол жеткізілгенде олар қалпына келеді. Егер қажет болса, дозаны түзету қажет.

Сонымен қатар, гипертиреоз жағдайын жақсартуды көрсететін белгілердің пайда болуы гипертиреозы бар пациенттерде антикоагулянттардың жоғары белсенділігінің қалыпқа келуін білдіруі мүмкін. Балалардағы дәрілік өзара әрекеттесулерге зерттеу жүргізілмеген.



Дефицит йода повышает реакцию щитовидной железы на тиамазол, и наоборот повышенное содержание йода снижает эту реакцию. Другие виды прямого взаимодействия с другими лекарственными средствами неизвестны. Однако необходимо учитывать, что метаболизм и элиминация других лекарственных средств могут ускоряться при гипертиреозе. Они нормализуются при достижении нормализации функции щитовидной железы. Если необходимо, следует корректировать дозировку.

Более того, появление признаков, указывающих на улучшение состояния гипертиреоза, может означать нормализацию повышенной активности антикоагулянтов у пациентов с гипертиреозом.