Скидки
ЛЕВОМИЦЕТИН 0,5 N10 ТАБЛ ХФ
Левомицетин инструкция по применению
Лекарственная форма
Таблеткалар 500 мг
Таблетки 500 мг
Состав
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 500.0 мг хлорамфеникол
қосымша заттар:
- микрокристалды целлюлоза
- натрий крахмалы гликоляты
- гидроксипропилметилцеллюлоза
- кальций стеараты
- сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы (аэросил)
Одна таблетка содержит
активное вещество – хлорамфеникол 500 - 0 мг
- вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая
- натрия крахмала гликолят
- гидроксипропилметилцеллюлоза
- кальция стеарат
Фармакодинамика
Левомицетин - әсер ету ауқымы кең антибиотик. Ол көптеген грамоң және грамтеріс бактерияларға (іріңді инфекция, іш сүзегі, дизентерия, менингококкты инфекция қоздырғыштарына, гемофильді бактерияларға, бруцеллаларға және т.б.), риккетсияларға, хламидийларға, спирохетталарға қатысты тиімді. Пенициллинге, стрептомицинге, сульфаниламидтерге төзімді бактерия штаммдарына әсер етеді. Препараттың қышқылға төзімді бактерияларға, көк іріңді таяқшаға, клостридия және қарапайымдарға қатысты белсенділігі әлсіз. Микроорганизмдердің жасушаларында ақуыз синтезін бұзады. Емдік концентрацияларында бактериостатикалық әсер етеді. Микроорганизмдердің препаратқа төзімділігі салыстырмалы түрде баяу дамиды және, әдетте, мұндайда басқа да химиотерапиялық дәрілерге айқаспалы төзімділік туындамайды
Левомицетин – антибиотик широкого спектра действия. Он эффективен по отношению ко многим грамположительным и грамотрицательным бактериям (возбудителям гнойных инфекций, брюшного тифа, дизентерии, менингококковых инфекций, гемофильным бактериям, бруцеллам и др.), риккетсиям, хламидиям, спирохетам. Действует на штаммы бактерий, устойчивых к пенициллину, стрептомицину, сульфаниламидам. Препарат слабоактивен относительно кислотоустойчивых бактерий, синегнойной палочки, клостридий и простейших. Нарушает синтез белков в клетках микроорганизмов. В терапевтических концентрациях оказывает бактериостатическое действие. Устойчивость микроорганизмов к препарату развивается относительно медленно, и, как правило, при этом не возникает перекрестная устойчивость к другим химиотерапевтическим средствам.
Фармакокинетика
Ішке қабылдағаннан кейін левомицетин асқазан-ішек жолынан жылдам және толық сіңіріледі. Биожетімділігі 80% құрайды. Қандағы ең жоғары концентрациясына 2-3 сағаттан кейін жетеді, қабылдағаннан кейін қандағы емдік концентрациясы 4-5 сағат бойы сақталады. Ағзаларға, тіндер мен организм сұйықтықтарына өтеді, гематоэнцефалдық бөгет арқылы өтеді, жұлын сұйықтығына жақсы өтеді (қандағы құрамының 50 % дейін). Препарат плацента арқылы өтеді, ана сүтінен табылады. Препаратты ішке қабылдағанда емдік концентрациясы шыны тәрізді денеде, мөлдір қабықта, нұрлы қабықта, көздің сулы ылғалында (препарат көз бұршағына өтпейді) анықталады. Плазма ақуыздарымен байланысуы 50-60% құрайды. Бауырда метаболизденеді. Жартылай шығарылу кезеңі 1,5-3,5 сағатты құрайды. Негізінен несеппен (ең алдымен белсенді емес метаболиттер түрінде), ішінара - өтпен және нәжіспен шығарылады. Ішек бактериялары әсерімен ішекте белсенді емес метаболиттер түзе отырып гидролизденеді
После приема внутрь левомицетин быстро и полностью всасывается из желудочно-кишечного тракта. Биодоступность составляет 80%. Максимальная концентрация в крови достигается через 2-3 часа, терапевтическая концентрация в крови сохраняется в течение 4-5 часов после приема. Проникает в органы, ткани и жидкости организма, проходит через гематоэнцефалический барьер, хорошо проникает в спинномозговую жидкость (до 50 % от содержания в крови). Препарат проходит через плаценту, обнаруживается в материнском молоке. Терапевтические концентрации препарата при применении его внутрь выявляются в стекловидном теле, роговице, радужной оболочке, водянистой влаге глаза (в хрусталик препарат не проникает). Связывание с белками плазмы составляет 50-60%. Метаболизируется в печени. Период полувыведения составляет 1,5-3,5 часа. Выводится в основном с мочой (главным образом в виде неактивных метаболитов), частично – с желчью и калом. В кишечнике под действием кишечных бактерий гидролизуется с образованием неактивных метаболитов.
Побочные действия
Сирек
- аплазиялық анемия, гипоплазиялы анемия, агранулоцитоз, ерте эритроциттік формалардың цитоплазмалық вакуолизациясы, қан кету уақытының ұзаруы
Белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)
сүйек кемігінің бәсеңдеуі, ретикулоцитопения, қанда гемоглобин деңгейінің азаюы, анемия, лейкопения, гранулоцитопения, тромбоцитопения, эритроцитопения, панцитопения;
дерматозды, қышынуды, тері бөртпесін, қызбаны, ангионевроздық ісінуді, есекжемді, анафилаксияны қоса, аса жоғары сезімталдық реакциялары
психомоторлық бұзылыстар, депрессия, делирий, сананың шатасуы, шеткері неврит, соқырлыққа ауысуы мүмкін көру жүйкесінің невриті (оның ішінде көз алмасының салдануы), көру және естудегі елестеулер, көру және есту өткірлігінің төмендеуі, дәм сезудің бұрмалануы, бас ауыру, энцефалопатия
тамырлық коллапс
диспепсия, іштің кебуі, жүрек айну, құсу (тамақ ішуден кейін 1 сағаттан соң қабылдағанда даму ықтималдығы азаяды), диарея, ауыз қуысы мен аңқа шырышты қабығының тітіркенуі, дерматит (соның ішінде анус айналасының дерматиті), ішек микрофлорасының бәсеңдеуі, дисбактериоз, энтероколит, стоматит, глоссит
бауыр функциясының бұзылуы
«сұр синдром», әсіресе жаңа туған нәрестелерде, ол препараттың плазмадағы жоғары деңгейіне байланысты деп есептеледі. Балаларда «сұр синдром» алғашқы белгілер пайда болғаннан кейін бірнеше сағаттың ішінде іштің кебуі, цианоз, құсу, үдемелі вазомоторлық коллапс, ырғақсыз тыныс алу және өлім түрінде болады.
суперинфекцияның, оның ішінде зеңдік түрінің, гипертермияның, бактериолиз реакциясының (Яриш-Герксгеймер реакциясы) дамуы мүмкін.
- лейкопения, тромбоцитопения, ретикулоцитопения, уменьшение уровня
гемоглобина в крови, цитоплазматическая вакуолизация ранних
эритроцитарных форм, агранулоцитоз, апластическая анемия
- тошнота, рвота, диарея, метеоризм, раздражение слизистых оболочек,
угнетение микрофлоры кишечника, дисбактериоз, вторичная грибковая
инфекция
- глоссит, стоматит
Редко
- периферический неврит, неврит зрительного нерва, снижение остроты
зрения и слуха
- головная боль, депрессия, спутанность сознания, делирий, зрительные и
слуховые галлюцинации, паралич глазных яблок, нарушение вкуса
- кожная сыпь, крапивница, лихорадка, ангионевротический отек
- развитие вторичной инфекции, возможна реакция бактериолиза (реакция
Яриша-Герксгеймера)
В отдельных случаях
- поражение печени, суперинфеция
- отек Квинке, анафилаксия
Особенности продажи
Отпускается без рецепта
Особые условия
Левомицетин препаратымен емдеуді тек дәрігердің тағайындауымен және бақылауымен жүргізу керек. Емді бастар алдында пациентте хлорамфениколға және басқа да амфениколдарға аса жоғары сезімталдық жоқтығын анықтау керек.
Жүрек-қантамыр ауруларында және аллергиялық реакцияларға бейімділікте сақтықпен қолдану керек. Хлорамфениколды қолдану ауыз қуысының микробты инфекциялары жиілігінің артуына, жазылу үдерістерінің баяулауына және қызыл иектердің қанағыштығына әкеледі, бұл миелоуыттылық көрінісі болуы мүмкін. Стоматологиялық араласуларды мүмкіндігінше препаратпен емдеу басталғанша аяқтаған дұрыс.
Емдеу барысында бүйрек, бауыр және шеткері қан құрамына жүйелі бақылау керек. Қан ұюы бұзылуының белгілері пайда болғанда препаратты тоқтату керек. Алайда аплазиялық анемия симптомдары (тамақтың ауыруы, тері бозаруы, температура жоғарылауы, қан кету), әдетте, емдеу курсы аяқталғаннан кейін бірнеше аптадан соң ғана пайда болады. Сондықтан бұндай симптомдар пайда болғанда дереу дәрігерге қаралу керек.
Бұрын цитостатикалық препараттармен немесе сәулемен ем алған пациенттерге сақтықпен қолданылады.
Левомицетин препаратын жеңіл инфекцияларды емдегенде немесе профилактика мақсатында, сондай-ақ уыттылығы аз антибиотиктер жетімді болатын кез келген инфекцияларда қолдануға болмайды. Сондай-ақ қайталанатын курстардан және емді ұзаққа созудан аулақ болу керек.
Этанолды бір мезгілде қабылдағанда дисульфирамға ұқсас реакциялар (тері жабындарының гиперемиясы, тахикардия, жүрек айнуы, құсу, рефлекстік жөтел, құрысулар) дамуы мүмкін.
Бауыр және/немесе бүйрек функциясы бұзылуында дозалау режимін түзету қажет:
- препарат дозасын азайту немесе қабылдау аралығын ұлғайту керек
Лечение Левомицетином следует проводить только по назначению и под контролем врача.Перед началом терапии необходимо исключить наличие у пациента гиперчувствительности к хлорамфениколу и другим амфениколам.
C осторожностью следует принимать Левомицетин при сердечно-сосудистых заболеваниях и склонности к аллергическим реакциям.
В процессе лечения необходим систематический контроль функции почек, печени и состава периферической крови.При появлении признаков нарушения кроветворения препарат следует отменить.Однако симптомы апластической анемии (боль в горле, бледность кожи, повышенная температура, кровотечения), как правило, появляются только через несколько недель после окончания курса лечения.Поэтому при появлении таких симптомов следует срочно обратиться к врачу.
С осторожностью применяют пациентам, получавшим ранее лечение цитостатическими препаратами или лучевую терапию.
Недопустимо бесконтрольное назначение Левомицетина и применение его при легких формах инфекционных процессов, особенно в детской практике.
При одновременном приеме этанола возможно развитие дисульфирамоподобной реакции (гиперемия кожных покровов, тахикардия, тошнота, рвота, рефлекторный кашель, судороги).
При нарушении функции печени и/или почек необходима коррекция режима дозирования:
- следует уменьшить дозу препарата или увеличить интервал между приемами
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Следует с осторожностью принимать препарат лицам, управляющим автотранспортом или работающим с другими механизмами, в связи с риском развития возможных нежелательных реакций со стороны нервной системы.
Показания
Іш сүзегі және пациенттің өміріне қауіп төндіретін, әсіресе гемофильді инфекциядан туындаған левомицетинге сезімтал инфекцияларда, басқа антибиотиктер тиімсіз болған жағдайда
Брюшной тиф и угрожающие жизни пациента инфекции, особенно вызванные гемофильной инфекцией в случае неэффективности других антибиотиков.
Противопоказания
- хлорамфениколға, басқа амфениколдарға немесе қосымша заттардың кез
келгеніне аса жоғары сезімталдық
- қан аурулары, қанның бәсең түзілуі
- тері аурулары (псориаз, экзема, зеңді зақымданулар)
- жедел респираторлық аурулар, баспа
- бауыр және/немесе бүйрек функциясының айқын бұзылулары
- глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа ферментінің тапшылығы
- порфирия
- жүктілік және лактация кезеңі
- повышенная чувствительность к хлорамфениколу, другим амфениколам
и/или к другим компонентам препарата
- угнетение кроветворения, заболевания крови
- выраженные нарушения функции печени и/или почек
- дефицит фермента глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
- заболевания кожи (псориаз, экзема, грибковые заболевания)
- порфирия
- беременность, период лактации
Лекарственное взаимодействие
Левомицетин нельзя назначать совместно с препаратами, которые угнетают кроветворение (сульфаниламиды, производные пиразолона, цитостатики), а также с лучевой терапией.
Хлорамфеникол подавляет ферментную систему цитохрома Р450, поэтому при одновременном применении с фенитоином, непрямыми антикоагулянтами (например, варфарином) отмечается ослабление метаболизма этих препаратов, замедление выведения и повышение их концентрации в плазме крови.
При одновременном применении Левомицетина с перроральными гипогликемическими препаратами (толбутамид, хлорпропамид) отмечается усиление гипогликемического действия за счет подавления метаболизма этих препаратов в печени и повышения их концентрации в плазме крови.
Барбитураты (фенобарбитал), рифампицин, рифабутин уменьшают концентрацию Левомицетина в сыворотке крови и снижают его эффективность.
Левомицетин может снижать эффективность эстрогеносодержащих пероральных контрацептивов, ослаблять эффекты препаратов железа, фолиевой кислоты, цианокобаламина.
Левомицетин снижает антибактериальный эффект пенициллинов и цефалоспоринов. Левомицетин может уменьшать эффект макролидов (эритромицин) и линкозамидов (клиндамицин, линкомицин).
При одновременном приеме этанола возможно развитие дисульфирамоподобной реакции (гиперемия кожных покровов, тахикардия, тошнота, рвота, рефлекторный кашель, судороги).
Ближайшие к вам пункты доставки в Алматы вы можете посмотреть здесь.
Цены на Левомицетин в других городах
Левомицетин в Астане, Левомицетин в Уральске, Левомицетин в Актау, Левомицетин в Усть-Каменогорске, Левомицетин в Шымкенте, Левомицетин в Караганде
Дозировка
Дозалану режиміЕресектер үшін бір реттік дозасы - 0.25 - 0.5 г, тәулігіне - 2 г.
Емнің орташа ұзақтығы - 2 -3 күн.
Пациенттердің ерекше топтары
Балалар
Препарат 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге қолдануға ұсынылмайды.
Енгізу әдісі және жолы
Ішке (тамақтанудан 30 минут бұрын, ал жүрек айну және құсу дамығанда - тамақтан кейін 1 сағаттан соң) тәулігіне 3-4 рет.
Внутрь, за 30 минут до еды (в случае тошноты или рвоты – через час после еды).
Разовая доза для взрослых 250-500 мг (1/2-1таб.), суточная - 2 г (4 таб.). В особо тяжелых случаях (брюшной тиф, перитонит и другие) можно назначать препарат в дозе до 4 г (8 таб.) в сутки.
Максимальная суточная доза для взрослых - 4 г (под строгим наблюдением врача и контролем за состоянием крови и функции почек).
Кратность применения 3-4 раза в сутки.
Применение у детей
Разовая доза для детей от 6-8 лет - 125 мг (1/4 таб.);
старше 8 лет - 250 мг (1/2 таб.).
Детям обычно назначают 3-4 раза в день.
Курс лечения составляет 7-10 дней.
Передозировка
Симптомдары: терінің бозаруы, тамақтың ауыруы және дене температурасының көтерілуі, қан кету, әлсіздік.Артық дозалану симптомдары «сұр синдром» (ерте жастағы балалардағы кардиоваскулярлық синдром), салыстырмалы артық дозаланғанда (даму себебі бауыр ферменттері жетілмеуінен және оның миокардқа тікелей уытты әсер етуінен болатын препараттың жиналуынан болады) - терінің көгілдір-сұр түсі, дене температурасының төмендеуі, ырғақсыз тыныс алу, жүйке реакцияларының төмендеуі, жүрек-қантамыр жеткіліксіздігі, айналымдық коллапс, ацидоз, миокард өткізгіштігінің бәсеңдеуі, кома және өліммен аяқталу. «Сұр синдромды» бауыр және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде де байқауға болады және препараттың жинақталу салдарынан болады. «Сұр синдром» қан плазмасында хлорамфениколдың 50 мкг/мл-ден жоғары концентрациясында көрініс береді.
Емі: асқазанды шаю, тұзды іш жүргізгіш, белсендірілген көмір қабылдау, жақсы тазартатын клизма. Ауыр жағдайларда - симптоматикалық ем, гемосорбция
Симптомы: бледная кожа, боль в горле и повышенная температура тела, кровотечения, слабость.
Симптомом передозировки является «серый синдром» (кардиоваскулярный синдром у детей раннего возраста), при относительной передозировке (причиной развития является накопление левомицетина, обусловленное незрелостью ферментов печени, и его прямое токсическое действие на миокард) - голубовато-серый цвет кожи, пониженная температура тела, неритмичное дыхание, снижение нервных реакций, сердечно-сосудистая недостаточность, циркуляторный коллапс, ацидоз, угнетение миокардиальной проводимости, кома и летальный исход. «Серый синдром» также может наблюдаться у пациентов с нарушением функции печени и почек и является следствием кумуляции препарата. «Серый синдром» проявляется при концентрации хлорамфеникола в плазме крови выше 50 мкг/мл.
Лечение. Промывание желудка, прием солевого слабительного, активированного угля, высокая очистительная клизма. В тяжелых случаях - симптоматическая терапия, гемосорбция.
