Эналаприл

• Производитель
• Страна происхождения
• Группа товаров
• Особенности продажи
• Описание
• Формы выпуска
• Фармакокинетика
• Особые условия
• Состав
• Эналаприл показания к применению
• Противопоказания
• Дозировка
• Побочные действия
• Лекарственное взаимодействие
• Передозировка
• Условия хранения

Производитель

-СИНТЕЗ ОАО

Страна происхождения

Россия

Группа товаров

Medical

Особенности продажи

R

Ингибитор АПФ

Формы выпуска

• 10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және баспалы лакталған алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
• 2 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен картон қорапшаға салынған.
• По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой печатной лакированной.
• 2 контурные ячейковые упаковки с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.

Фармакокинетика

Ішке қабылдағаннан кейін эналаприл тез сіңеді және сарысудағы ең жоғары концентрацияға бір сағат ішінде жетеді. Несептегі эналаприл малеатының құрамына сүйене отырып, таблетка түрінде ішкеннен кейін оның сіңу дәрежесі шамамен 60% құрайды. Асқазан-ішек жолында тағамның болуы ЭНАЛАПРИЛ препаратының сіңуіне әсер етпейді. Сіңірілгеннен кейін эналаприл тез және едәуір мөлшерде ангиотензин өзгертуші ферменттің күшті тежегіші эналаприлатқа гидролизденеді. Эналаприлаттың ең жоғары сарысулық концентрациясына эналаприлді таблетка түрінде қабылдағаннан кейін 4 сағаттан соң жетеді. Эналаприл малеатын көп рет қабылдағаннан кейін эналаприлаттың жартылай шығарылуының тиімді кезеңі 11 сағ. құрайды. Бүйректің қалыпты функциясында эналаприлаттың тепе-тең сарысулық концентрациясына әдетте 4 күндік емдеуден кейін қол жеткізіледі. Таралуы Емдік концентрация диапазонында эналаприлаттың адам плазмасы ақуыздарымен байланысу дәрежесі 60%-дан аспайды. Биотрансформациясы Эналаприлатқа ауысудан басқа, эналаприл малеаты айтарлықтай метаболизмге ұшырамайды. Элиминациясы Эналаприлат негізінен бүйрек арқылы шығарылады. Несепте эналаприлат анықталады, оның үлесіне енгізілген препарат дозасының 40%-на дейін және өзгермеген эналаприл малеаты тиесілі (шамамен 20%). После приема внутрь абсорбируется 60 % препарата. Прием пищи не влияет на всасывание эналаприла. ЭНАЛАПРИЛ до 50 % связывается с белками крови. ЭНАЛАПРИЛ быстро метаболизируется в печени с образованием активного метаболита эналаприлата, который является более активным ингибитором АПФ, чем эналаприл. Биодоступность препарата – 40 %. Максимальная концентрация эналаприла в плазме крови достигается через 1 час, эналаприлата – 3-4 часа. Эналаприлат легко проходит через гисто-гематические барьеры, исключая гематоэнцефалический барьер, небольшое количество проникает через плаценту и в грудное молоко. Период полувыведения эналаприлата – около 11 часов. Выводится ЭНАЛАПРИЛ преимущественно почками – 60 % (20 % - в виде эналаприла и 40 % - в виде эналаприлата), через кишечник – 33 % (6 % в виде эналаприла и 27 % - в виде эналаприлата). Удаляется при гемодиализе (скорость – 62 мл/мин) и перитонеальном диализе.

Особые условия

Симптоматикалық артериялық гипотензия Симптоматикалық гипотензия асқынбаған гипертензиясы бар пациенттерде сирек байқалады. ЭНАЛАПРИЛ қабылдаған артериялық гипертензиясы бар пациенттерде, егер пациент сусызданған болса, мысалы, диуретиктермен емдеу, тамақ тұзын шектеу, диализ, диарея немесе құсу кезінде симптоматикалық гипотензияның дамуы ықтимал. Жүрек жеткіліксіздігі, қатар жүретін бүйрек жеткіліксіздігі бар немесе онсыз пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия байқалды. Бұл көбінесе жүрек жеткіліксіздігінің дәрежесі пациенттерде кездеседі, бұл ілмектік диуретиктердің жоғары дозаларын, гипонатриемияны немесе функционалды бүйрек жеткіліксіздігін қолданудан көрініс табады. Мұндай пациенттерде емдеуді дәрігердің бақылауымен бастау керек және пациенттер ЭНАЛАПРИЛ және/немесе диуретик дозасы түзетілген сайын мұқият бақылануы тиіс. Сол сияқты, жүректің ишемиялық ауруы немесе цереброваскулярлық аурулары бар пациенттерді бақылау керек, оларда АҚ шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісінің немесе инсульттің дамуына әкелуі мүмкін. Артериялық гипотензия пайда болғанда, науқасты шалқасынан жатқызып, қажет болғанда физиологиялық ерітіндіні вена ішіне енгізу керек. Өтпелі гипотензиялық реакция қосымша дозаларды енгізуге қарсы көрсетілім емес, оны әдетте көлем ұлғайғаннан кейін артериялық қысым көтерілгеннен кейін қиындықсыз енгізуге болады. Артериялық қысымы қалыпты немесе төмен жүрек жеткіліксіздігі бар кейбір пациенттерде ЭНАЛАПРИЛ препаратын қолданған кезде жүйелі артериялық қысымның қосымша төмендеуі байқалуы мүмкін. Бұл күтілетін әсер және әдетте емдеуді тоқтату үшін себеп болмайды. Егер артериялық гипотензия симптоматикалық болып қалса, диуретиктің және/немесе ЭНАЛАПРИЛ препаратының дозасын азайту және/немесе тоқтату қажет болуы мүмкін. Аортальді немесе митральді стеноз / гипертрофиялық обструктивті кардиомиопатия Вазодилатациялық әсері бар барлық дәрілік заттар сияқты, сол жақ қарыншасында клапандар мен шығару жолдары аймағында обструкциясы бар пациенттерге АӨФ тежегіштері сақтықпен тағайындалуы керек; кардиогендік шок және шығару жолы аймағында айтарлықтай гемодинамикалық кедергі болған кезде. Бүйрек функциясының бұзылуы Бүйрек жеткіліксіздігі жағдайында (креатинин клиренсі < 80 мл/мин) эналаприлдің бастапқы дозасын пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес, содан кейін пациенттің емдеуге реакциясына байланысты түзету керек. Калий мен креатининге дағдылы мониторинг жүргізу мұндай пациенттер үшін әдеттегі медициналық тәжірибенің бөлігі болып табылады. Эналаприлді қабылдауға байланысты бүйрек жеткіліксіздігі, негізінен ауыр жүрек жеткіліксіздігі немесе бүйрек артериясының стенозын қоса, бүйрек ауруы бар пациенттерде байқалды. Уақытылы анықтау және тиісті емдеу жағдайында эналаприл емімен байланысты бүйрек жеткіліксіздігі әдетте қайтымды болады. Емдеу басталғанға дейін бүйрек аурулары анықталмаған кейбір пациенттерде ЭНАЛАПРИЛ препараты диуретиктермен бірге қандағы мочевина мен қан сарысуындағы креатинин концентрациясының әдетте аздаған және өтпелі жоғарылауын тудырды. Мұндай жағдайларда дозаны төмендету және/немесе диуретикті және/немесе ЭНАЛАПРИЛ препаратын тоқтату қажет болуы мүмкін. Мұндай пациенттерде ең алдымен, бүйрек артериясының стенозын анықтап алу керек («Реноваскулярлық гипертензия» бөл. қараңыз). Реноваскулярлық гипертензия Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе бүйрек артериясының жалғыз жұмыс істейтін бүйрек стенозы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеу артериялық қысымның төмендеуіне немесе бүйрек жеткіліксіздігінің дамуына ерекше қауіп төндіреді. Бұл ретте бүйрек функциясының жоғалуы мүмкін, көбінесе сарысу креатининінің шамалы өзгеруімен көрініс табады. Мұндай пациенттерге препарат тұрақты медициналық бақылауда және төмен дозада тағайындалады, содан кейін бүйрек функциясын бақылау арқылы мұқият көтеріледі. Бүйрек трансплантациясы Бүйрек трансплантациясынан кейін пациенттерде қолдану тәжірибесі жоқ, сондықтан бүйрек трансплантациясынан кейін пациенттерде ЭНАЛАПРИЛ препаратымен емдеу ұсынылмайды. Бауыр жеткіліксіздігі АӨФ тежегіштерін қолдану холестаздық сарғаюдан немесе гепатиттен басталатын және бауырдың фульминанттық некрозына дейін үдейтін, кейде өліммен аяқталатын синдромның дамуымен сирек байланысты болды. Бұл синдромның механизмі зерттелмеген. Сарғаю пайда болғанда немесе АӨФ тежегіштерін қолдану аясында «бауыр» трансаминазаларының белсенділігі едәуір жоғарылағанда препаратты қабылдауды тоқтатып, тиісті қосымша ем тағайындау керек. Пациент тиісті бақылауда болуы тиіс. Нейтропения/ агранулоцитоз АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия байқалды. Нейтропения бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде және басқа да күрделі факторларсыз сирек кездеседі. ЭНАЛАПРИЛді иммуносупрессиялық ем, аллопуринол немесе прокаинамид қабылдайтын дәнекер тіннің жүйелі аурулары (жүйелі қызыл жегі, склеродермия және т.б.) бар пациенттерде немесе, әсіресе, бүйрек функциясы бұзылған болса, көрсетілген асқындыратын факторлардың біріктірілімен ерекше сақтықпен қолданған жөн. Бұл пациенттердің кейбіреулерінде ауыр инфекциялық аурулар дамыды, олар кейбір жағдайларда антибиотиктермен қарқынды емдеуге жауап бермеді. Егер мұндай пациенттерде эналаприл қолданылса, қандағы лейкоциттер мен лимфоциттер санына тұрақты бақылау жүргізу ұсынылады және пациенттерге инфекциялық аурудың кез келген белгілері туралы хабарлау қажеттігі туралы ескерту керек. Аса жоғары сезімталдық реакциялары / ангионевроздық ісіну ЭНАЛАПРИЛ препаратын қоса, АӨФ тежегіштерін қолданған кезде емдеудің әртүрлі кезеңдерінде пайда болған беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дауыс қатпарларының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуінің сирек жағдайлары байқалды. Мұндай жағдайларда ЭНАЛАПРИЛ препаратын қабылдауды дереу тоқтатып, клиникалық симптомдарды бақылау және түзету мақсатында пациенттің жағдайын мұқият бақылау керек. Респираторлық дистресс-синдромының дамуынсыз тек тілдің ісінуі байқалса да, пациенттерге ұзақ мерзімді бақылау қажет болуы мүмкін, өйткені антигистаминдік дәрілермен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін. Көмейдің ісінуімен немесе тілдің ісінуімен байланысты ангионевроздық ісіну салдарынан өте сирек өлім туралы хабарланды. Тілдің, дауыс қатпарларының немесе көмейдің ісінуі, әсіресе тыныс алу ағзаларына хирургиялық араласудан өткен пациенттерде тыныс алу жолдарының обструкциясына әкелуі мүмкін. Ісіну тіл, дауыс қатпарлары немесе көмей аймағында шоғырланған және тыныс алу жолдарының обструкциясына әкелуі мүмкін жағдайларда дереу тиісті ем тағайындау керек, ол эпинефриннің (адреналиннің) 0,1% ерітіндісін (0,3-0,5 мл) тері астына енгізуді қамтуы және/немесе тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз етуі мүмкін. АӨФ тежегіштерін қабылдаған қара нәсілдегі пациенттерде ангионевроздық ісіну басқа нәсілді пациенттерге қарағанда жиі байқалды. Анамнезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты емес ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ тежегіштерімен ем аясында ангионевроздық ісінудің даму қаупіне көбірек ұшырауы мүмкін. АӨФ тежегіштерін сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісіну қаупінің жоғарылауына байланысты қолдануға болмайды. Сакубитрилмен/валсартанмен емдеу ЭНАЛАПРИЛ препаратының соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан ерте басталмауы керек. ЭНАЛАПРИЛ препаратымен емдеу сакубитрил/валсартанның соңғы қабылданған дозасынан кейін 36 сағаттан ерте басталмауы керек. Рацемадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптинмен бірге АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін (мысалы, тыныс алу жолдары немесе тіл ісіну, тыныс алу жеткіліксіздігімен немесе онсыз). Рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вильдаглиптинмен қабылдауды бастаған кезде, АӨФ тежегішін қабылдаған пациентте сақ болу керек. Жарғақ қанаттылардың уынан аллергенмен десенсибилизация жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде жарғақ қанаттылардың уынан аллергенмен десенсибилизация жүргізу кезінде өмірге қауіп төндіретін анафилактоидты реакциялар дамыды. Егер десенсибилизация жүргізу басталғанға дейін АӨФ тежегішін қабылдауды уақытша тоқтатса, жағымсыз реакцияларға жол бермеуге болады. ТТЛП-аферез жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар Декстран сульфатын пайдалана отырып, ТТЛП-аферезді жүргізу кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде өмірге қауіпті анафилактоидты реакциялар сирек байқалған. Егер АӨФ тежегішін ТТЛП-аферез әрбір процедурасы басталғанға дейін уақытша тоқтатса, осы реакциялардың дамуына жол бермеуге болады. Гемодиализдегі пациенттер Анафилактоидты реакциялар жоғары ағымды жарғақшаларды (AN 69® сияқты) қолдана отырып диализде болатын және бір мезгілде АӨФ тежегіштерімен ем алатын пациенттерде байқалды. Бұл пациенттерде диализдік жарғақшалардың басқа түрін немесе басқа кластағы гипотензиялық дәрілерді қолдану қажет. Гипогликемия Ішке қабылдауға арналған гипогликемиялық дәрілерді қабылдап жүрген, қант диабеті бар пациенттер АӨФ тежегіштерін қолдануды бастар алдында, әсіресе осы дәрілік заттарды бір мезгілде қолданудың алғашқы айы ішінде, қандағы глюкоза концентрациясын (гипогликемия) ұдайы бақылап отыру қажеттілігінен хабардар болуы тиіс. Жөтел АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында жөтелдің пайда болу жағдайлары байқалды. Әдетте, жөтел қақырықсыз, тұрақты және ем тоқтатылғаннан кейін қайтады. АӨФ тежегіштерін қолданумен байланысты жөтел жөтелдің дифференциациялық диагностикасы кезінде ескерілуі тиіс. Хирургиялық араласу / жалпы анестезия Үлкен хирургиялық араласулар немесе гипертензияға қарсы әсер тудыратын дәрілерді қолдана отырып, жалпы анестезия жүргізу кезінде эналаприлат рениннің компенсаторлық босап шығуынан туындаған ангиотензин II түзілуін бөгейді. Егер бір уақытта осындай механизммен түсіндірілген АҚ төмендеуі байқалса, оны айналымдағы қан көлемінің ұлғаюымен реттеуге болады. Гиперкалиемия АӨФ тежегіштері гиперкалиемия тудыруы мүмкін, өйткені олар альдостеронның бөлінуін тежейді. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде әсер әдетте аз болады. Алайда, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде және/немесе калий қоспаларын (тұзды алмастырғыштарды қоса), калий жинақтаушы диуретиктерді, триметоприм немесе ко-тримоксазолды, сондай-ақ триметоприм/сульфаметоксазол деп те аталады, әсіресе альдостерон антагонистерін немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдайтын пациенттерде гиперкалиемия дамуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер мен ангиотензин рецепторларының блокаторларын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде сақтықпен қолдану керек, сондай-ақ қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек функциясын бақылау керек. Литий препараттары Литий және эналаприл препараттарын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы Сезімтал пациенттерде, әсіресе егер РААЖ-ға ықпал ететін дәрілік заттармен біріктірілген ем қолданылса, артериялық гипотензияның, естен танудың, инсульттің, гиперкалиемияның және бүйрек функциясының бұзылуларының (соның ішінде бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің) дамығаны туралы мәлімделді. АӨФ тежегіштерін АРА II немесе алискиренмен біріктіріп қолдану арқылы РААЖ қосарлы блокадасын жүргізу ұсынылмайды. Егер қосарлы блокада өте қажет деп саналса, оны тек маманның бақылауымен және бүйрек функциясы, электролиттер мен артериялық қысымды жиі мұқият бақыланған жағдайда жүргізу керек. Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдануға болмайды. Балалар Артериялық гипертензиясы бар 6 жастан асқан балаларда қолдану тәжірибесі шектеулі, бірақ басқа көрсетілімдер бойынша қолдану тәжірибесі жоқ. 2 айдан асқан балаларда шектеулі фармакокинетикалық деректер бар. Артериялық гипертензиядан басқа көрсетілімдер бойынша балаларға ЭНАЛАПРИЛ ұсынылмайды. ЭНАЛАПРИЛді шумақтық сүзіліс жылдамдығымен <30 мл/мин/1,73 м2 нәрестелер мен балаларда қолдану ұсынылмайды, өйткені деректер жоқ. Жүктілік АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде қолдану ұсынылмайды. Егер АӨФ тежегіштерімен ем жүктілікті жоспарлайтын пациенттерге қажетті деп есептелсе, ЭНАЛАПРИЛді жүктілік кезінде пайдалану үшін қауіпсіздік бейіні анықталған альтернативті гипотензиялық препараттарға ауыстыру керек. Егер жүктілік диагнозы қойылса, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, альтернативті емді бастау керек. Нәсілі Басқа АӨФ тежегіштерін қолданғандағыдай, эналаприл басқа нәсілді пациенттерге қарағанда қара нәсілді пациенттерде АҚ азырақ тиімді төмендетеді, бұл АГ бар қара нәсілді пациенттер популяциясындағы қан плазмасы ренинінің белсенділігі төмен жағдайлардың анағұрлым жоғары таралуымен түсіндірілуі мүмкін. Лактоза Галактозаның сирек тұқым қуалайтын жақпаушылығы, жалпы лактаза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге ЭНАЛАПРИЛді қолдануға болмайды. - хирургиялық араласу алдында (стоматологияны қоса) пациентке хирург/анестезиологқа ЭНАЛАПРИЛ препаратын қолданатыны туралы ескертуі қажет. - лактоза - ЭНАЛАПРИЛ құрамында лактоза бар, сондықтан оны галактозаны көтере алмау, Лапп лактаза тапшылығы, немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы сияқты сирек кездесетін тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттерге қолдануға болмайды. Жүктілік және лактация кезеңі АӨФ тежегіштері: Жүктіліктің бірінші триместрінде AӨФ тежегіштерін қолдану ұсынылмайды. АӨФ тежегіштерін қолдану жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қарсы көрсетілген. Егер AӨФ тежегіштерімен емдеуді жалғастыру қажет деп саналмаса, жүктілікті жоспарлаған пациенттер жүктілік уақытында қолдану үшін белгіленген қауіпсіздік бейіні бар альтернативті гипертензияға қарсы препараттарға ауысуы керек. Жүктілікті диагностикалау кезінде АӨФ тежегіштерін емін дереу тоқтатып, қажет болса альтернативті емдеуді бастау керек. Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФ тежегіштерімен емдеудің әсері адамдарда фетоуыттылықты (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйек сүйектенуінің кешігуі) және неонатальді уыттылықты (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) тудыратыны белгілі. Анада қағанақ суының аздығы байқалады, бұл шарананың бүйрек функциясының төмендеуі, бұл аяқ-қол контрактураларына, бассүйек-бет деформацияларына және өкпенің гипопластикалық дамуына әкелуі мүмкін. Егер АӨФ тежегіштерінің әсері жүктіліктің екінші триместрінде пайда болса, бүйрек пен бассүйек функциясы бойынша ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған сәбилерді гипотонияға қатысты толықтай бақылау керек. Шектеулі фармакокинетикалық деректер эналаприлдің емшек сүтіндегі концентрацияның өте төмен екендігін растады. Бұл концентрациялар клиникалық тұрғыдан маңызды емес болып көрінгенімен, эналаприлді емшек емізу кезінде шала туылған нәрестелерге және босанғаннан кейінгі алғашқы бірнеше аптада жүрек-қантамыр мен бүйрек әсерлерінің гипотетикалық қаупіне және клиникалық қолдану тәжірибесінің жеткіліксіздігіне байланысты қолдану ұсынылмайды. Осы жастан асқан балаларға қатысты емшек емізетін ананың ЭНАЛАПРИЛ препаратын қолдануы өте қажет жағдайда және нәрестені жағымсыз реакциялар үшін медициналық бақылау жағдайында ғана рұқсат етіледі. Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері Көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу кезінде кейде бас айналуы немесе шаршау пайда болуы мүмкін екенін ескеру қажет. С осторожностью: применять при первичном гиперальдостеронизме, двустороннем стенозе почечных артерий, стенозе артерии единственной почки, гиперкалиемии, состоянии после трансплантации почки; аортальном стенозе, митральном стенозе (с нарушениями гемодинамики), идиопатическом гипертрофическом субаортальном стенозе, системных заболеваниях соединительной ткани, угнетении костномозгового кроветворения, гиперкалиемии, состояниях, сопровождающихся снижением объема циркулирующей крови (в том числе рвота, диарея), ишемической болезни сердца, цереброваскулярных заболеваниях, сахарном диабете, почечной недостаточности (протеинурия – более 1 г/сутки), печеночной недостаточности, у пациентов, соблюдающих диету с ограничением соли или находящихся на гемодиализе, при одновременном приеме с иммунодепрессантами и салуретиками, у пожилых людей (старше 65 лет). Необходимо соблюдать осторожность при назначении эналаприла пациентам со сниженным объемом циркулирующей крови (в результате терапии диуретиками, при ограничении потребления поваренной соли, проведении гемодиализа, диарее и рвоте) – повышен риск внезапного и выраженного снижения АД после применения даже начальной дозы ингибитора АПФ. Транзиторная гипотензия не является противопоказанием для продолжения лечения препаратом после стабилизации АД. В случае повторного выраженного снижения АД следует уменьшить дозу или отменить препарат. Применение высокопроницаемых диализных мембран повышает риск развития анафилактической реакции. Коррекция режима дозирования в дни, свободные от диализа, должна осуществляться в зависимости от уровня АД. До и во время лечения ингибиторами АПФ необходим периодический контроль АД, показателей крови (гемоглобина, калия, креатинина, мочевины, активность «печеночных» ферментов), белка в моче. Следует тщательно наблюдать за больными с тяжелой сердечной недостаточностью, ишемической болезнью сердца и заболеваниями сосудов мозга, у которых резкое снижение АД может привести к инфаркту миокарда, инсульту или нарушению функции почек. Внезапная отмена лечения не приводит к синдрому «отмены» (резкому подъему АД). За новорожденными и грудными детьми, которые подверглись внутриутробному воздействию ингибиторов АПФ, рекомендуется вести тщательное наблюдение для своевременного выявления выраженного снижения АД, олигурии, гиперкалиемии и неврологических расстройств, возможных вследствие уменьшения почечного и мозгового кровотока при снижении АД, вызванного ингибиторами АПФ. При олигоурии необходимо поддержание АД и почечной перфузии путем введения соответствующих жидкостей и сосудосуживающих средств. При наличии почечной недостаточности возможно снижение выведения активного метаболита, приводящее к увеличению его концентрации в плазме крови. Таким пациентам может потребоваться назначение меньших доз препарата. У пациентов с артериальной гипертензией и односторонним или двусторонним стенозом почечных артерий возможно повышение содержания мочевины и креатинина в сыворотке крови. У таких пациентов необходимо контролировать функцию почек в течение первых несколько недель терапии. Может потребоваться снижение дозировки препарата. Следует учитывать соотношение риска и потенциальной пользы при назначении эналаприла пациентам с коронарной и цереброваскулярной недостаточностью, в связи с опасностью усиления ишемии при чрезмерной артериальной гипотензии. Препарат следует назначать с осторожностью пациентам с сахарным диабетом из-за риска развития гиперкалиемии. Пациенты, имеющие в анамнезе указания на ангионевротический отек, могут иметь повышенный риск развития ангионевротического отека на фоне лечения эналаприлом. У пациентов с выраженными аутоиммунными заболеваниями, например, системной красной волчанкой или склеродермией, повышен риск развития нейтропении или агранулоцитоза на фоне приема эналаприла. Рекомендуется проявлять осторожность при назначении эналаприла для терапии хронической сердечной недостаточности у пациентов, получающих сердечные гликозиды и/или диуретики. Перед исследованием функции паращитовидных желез препарат следует отменить. Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами Алкоголь усиливает гипотензивное действие препарата. В начале лечения, до завершения периода подбора дозы, необходимо воздержаться от вождения автотранспорта и занятий потенциально опасными видами деятельности, требующих повышенной концентрации внимания и быстроты психомоторных реакций, так как возможно головокружение, особенно после начальной дозы ингибитора АПФ у больных, принимающих диуретические средства. Перед хирургическим вмешательством (включая стоматологию) необходимо предупредить хирурга/анестезиолога о применении ингибиторов АПФ. Применять по назначению врача.

Состав

• Бір таблетканың құрамында белсенді зат: эналаприл малеаты 10 мг, қосымша заттар: лактоза моногидраты, тальк, микрокристалды целлюлоза, кальций стеараты, коллоидты кремнийдің қостотығы, кросповидон. Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы Ақтан сарғыш реңді ақ түске дейінгі, жалпақ цилиндрлі, ойығы және сызығы бар дөңгелек таблеткалар. Сызығы бір жақ бетінде. «Мәрмәрліктің» болуына жол беріледі. Одна таблетка содержит активное вещество – эналаприла малеат 10 мг, вспомогательные вещества: крахмал картофельный, магния стеарат, повидон низкомолекулярный (поливинилпирролидон низкомолекулярный медицинский 12600 ± 2700, пласдон К-17), лактозы моногидрат (сахар молочный) – 109,8 мг, тальк.

Эналаприл показания к применению

• - гипертонияны емдеу - симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігін емдеу - сол жақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы (лықсу фракциясы ≤35%) бар пациенттерде симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігінің профилактикасы • лечение гипертонии • лечение симптоматической сердечной недостаточности • профилактика симптоматической сердечной недостаточности у пациентов с бессимптомной дисфункцией левого желудочка (фракция выброса ≤35%)

Эналаприл противопоказания

• - эналаприлге, ангиотензин өзгертуші ферменттің (АӨФ) кез келген басқа тежегіштеріне немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық. - анамнезіндегі алдыңғы АӨФ тежегіштерімен жүргізілген емге байланысты болған ангионевроздық ісіну - тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну. - жүктіліктің екінші және үшінші триместрлері. - Эналаприлді құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану қант диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге қарсы көрсетілген (ШСЖ < 60 мл/мин/1,73 м2). - сакубитрил/валсартан емімен бір мезгілде қолдану. Эналаприлді сакубитрил/валсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан ерте бастауға болмайды. - повышенная чувствительность к эналаприлу и другим ингибиторам АПФ - наличие в анамнезе ангионевротического отека, связанного с лечением ингибиторами АПФ, а также наследственный или идиопатический ангионевротический отек - порфирия - беременность и период лактации - подростковый возраст до 18 лет

Эналаприл дозировка

• Доза пациенттің жағдайына және емдеуге артериялық қысымның (АҚ) реакциясына байланысты жеке таңдалады. Балалар Артериялық гипертензиясы бар балаларда препаратты қолданудың клиникалық сынақ тәжірибесі шектеулі. Артериялық гипертензия Бастапқы доза артериялық гипертензия дәрежесіне және науқастың жағдайына байланысты 5-тен ең жоғары 20 мг-ға дейінді құрайды (төм.қараңыз). Препарат күніне бір рет беріледі. Жеңіл артериялық гипертензияда ұсынылатын бастапқы доза 5-тен 10 мг-ға дейін. Белсендірілген ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесі күшті пациенттерде (мысалы, реноваскулярлық гипертензия, тұздың сарқылуы және/немесе көлемнің кішіреюі, жүрек декомпенсациясы немесе ауыр артериялық гипертензия кезінде) бастапқы дозаны енгізуден кейін артериялық қысымның шамадан тыс түсуі байқалуы мүмкін. Мұндай пациенттерде бастапқы дозасы 5 мг немесе одан төмен ұсынылады және емдеуді бастау дәрігердің бақылауымен жүргізілуі тиіс. Диуретиктердің жоғары дозаларымен алдыңғы емдеу сұйықтық көлемінің төмендеуіне және эналаприлмен емдеуді бастаған кезде гипотензия қаупіне әкелуі мүмкін. Мұндай пациенттерге 5 мг немесе одан аз бастапқы доза ұсынылады. Мүмкін болса, диуретиктермен емдеуді ЭНАЛАПРИЛ препаратымен емдеу басталғанға дейін 2-3 күн бұрын тоқтату керек. Бүйрек функциясын және сарысудағы калий деңгейін бақылау керек. Стандартты демеуші доза тәулігіне 20 мг құрайды. Ең жоғары демеуші доза тәулігіне 40 мг құрайды. Жүрек жеткіліксіздігі/сол жақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы Симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігін емдеуде ЭНАЛАПРИЛ диуретиктерге және қажет болса оймақгүлге немесе бета-блокаторларға қосымша қолданылады. Симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігі немесе сол жақ қарыншаның асимптоматикалық дисфункциясы бар пациенттерде Эналаприлдің бастапқы дозасы 2,5 мг құрайды және оны артериялық қысымға алғашқы әсерін анықтау үшін мұқият медициналық бақылаумен тағайындау керек. Симптоматикалық гипотензия болмаған кезде немесе жүрек жеткіліксіздігінде Эналаприл препаратымен ем басталғаннан кейін симптоматикалық гипотензияны тиімді емдеген соң дозаны пациенттің көтеруіне байланысты бір рет немесе екі рет енгізілетін әдеттегі 20 мг демеуші дозаға дейін біртіндеп ұлғайту керек. Мұндай дозаны бөлуді 2-4 апта ішінде жүргізу ұсынылады. Ең жоғары доза екі қабылдауға бөлінген тәулігіне 40 мг құрайды. 1-кесте. Жүрек жеткіліксіздігі/сол жақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы бар пациенттерде эналаприлді дозалау режимі Апта Доза мг/күн 1 апта 1-3 күндер аралығы: күніне 2,5 мг* бір рет 4-7 күндер аралығы: екі дозада күніне 5 мг. 2 апта Бір рет немесе 2 дозада тәулігіне 10 мг 3 және 4 апта Бір рет немесе екі қабылдаумен тәулігіне 20 мг * Бүйрек функциясы бұзылған немесе диуретиктерді қабылдайтын пациенттерде ерекше сақтық шараларын орындау керек. Артериялық қысым мен бүйрек функциясын Эналаприл препаратымен емдеуді бастағанға дейін де, одан кейін де мұқият бақылау керек, өйткені гипотензия және (сирек) кейіннен болатын бүйрек жеткіліксіздігі туралы хабарланған. Диуретиктерді қабылдайтын пациенттерде Эналаприл препаратымен емдеуді бастар алдында дозаны мүмкіндігінше азайту керек. Эналаприлдің бастапқы дозасын енгізгеннен кейін артериялық гипотензияның пайда болуы препаратты одан әрі қолдануды жоққа шығармайды. Сондай-ақ, сарысудағы калий деңгейін және бүйрек функциясын бақылау керек. Пациенттердің ерекше топтары Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер Әдетте, эналаприлді қабылдау арасындағы аралықтарды ұзарту және / немесе азайту керек. 2-кесте: Бүйрек жеткіліксіздігіндегі дозалау режимі Креатинин клиренсі (CrCL) мл/мин Бастапқы доза мг/күн 30<CrCL<80 мл/мин. 5-10 мг 10<CrCL≤30 мл/мин. 2,5 мг CrCL≤10 мл/мин. Диализ күндері 2,5 мг* *Эналаприл диализге ұшырайды. Диализсіз күндердегі дозаны артериялық қысымның реакциясына байланысты түзету керек. Егде жастағы пациенттер Доза егде жастағы пациенттерде бүйрек функциясына сәйкес келуі тиіс. Балалар Таблетканы жұтуы мүмкін пациенттер үшін дозаны пациенттің бейініне және артериялық қысымның реакциясына сәйкес жеке таңдау керек. Ұсынылатын бастапқы доза дене салмағы 20-дан < 50 кг дейінгі пациенттер үшін 2,5 мг және дене салмағы ≥ 50 кг пациенттер үшін 5 мг құрайды. Эналаприл күніне бір рет беріледі. Дозаны пациенттің қажеттіліктеріне сәйкес түзету керек, дене салмағы 20-дан < 50 кг дейінгі пациенттер үшін күніне ең көбі 20 мг және дене салмағы ≥ 50 кг пациенттер үшін 40 мг. Эналаприлді шумақтық сүзіліс жылдамдығы <30 мл/мин/1,73 м2 болатын нәрестелер мен балаларда қолдану ұсынылмайды, өйткені деректер жоқ. Қолдану тәсілі ЭНАЛАПРИЛ тамақтануға қарамастан ішке қабылдайды. Емдеу ұзақтығы Емдеу ұзақтығы емнің тиімділігіне байланысты. АҚ тыс айқын төмендегенде препарат дозасын біртіндеп азайтады. ЭНАЛАПРИЛ назначают внутрь независимо от времени приема пищи. При монотерапии артериальной гипертензии начальная доза – 5 мг один раз в сутки. При отсутствии клинического эффекта через 1-2 недели дозу повышают на 5 мг. После приема начальной дозы больные должны находиться под медицинским наблюдением в течение 2 ч. и дополнительно 1 ч, пока не стабилизируется АД. При необходимости и достаточно хорошей переносимости дозу можно увеличить до 40 мг/сут в 2 приема. Через 2 - 3 недели переходят на поддерживающую дозу 10 – 40 мг/сут, разделенную на 1 – 2 приема. При умеренной артериальной гипертензии средняя суточная доза составляет около 10 мг. Максимальная суточная доза препарата составляет 40 мг/сут. В случае назначения пациентам, одновременно получающим диуретики, лечение диуретиком необходимо прекратить за 2-3 дня до назначения эналаприла. Если это невозможно, то начальная доза препарата должна составлять 2.5 мг/сут. Когда начальная доза препарата составляет 1.25 мг – 2.5 мг рекомендуется использовать лекарственную форму эналаприла - таблетки 2.5 мг. Больным с гипонатриемией (концентрация ионов натрия в сыворотке крови менее 130 ммоль/л) или концентрацией креатинина в сыворотке крови более 0.14 ммоль/л начальная доза – 2.5 мг 1 раз в сутки. При реноваскулярной гипертензии начальная доза составляет – 2.5-5 мг/сутки. Максимальная суточная доза составляет 20 мг в сутки. При хронической сердечной недостаточности начальная доза составляет 2.5 мг однократно, затем дозу увеличивают на 2.5-5 мг через каждые 3-4 дня в соответствии с клинической реакцией до максимально переносимых доз в зависимости от величин АД, но не выше 40 мг/сут однократно или в 2 приема. У больных с низким систолическим АД (менее 110 мм рт.ст.) терапию следует начинать с дозы 1.25 мг/сут. Подбор дозы должен проводиться в течение 2-4 недель или в более короткие сроки. Средняя поддерживающая доза – 5-20 мг/сут за 1-2 приема. У пожилых людей чаще наблюдается более выраженный гипотензивный эффект и удлинение времени действия препарата, что связано с уменьшением скорости выведения эналаприла, поэтому рекомендуемая начальная доза пожилым – 1.25 мг. При хронической почечной недостаточности кумуляция наступает при снижении фильтрации менее 10 мл/мин. При клиренсе креатинина (КК) - 80-30 мл/мин доза обычно составляет 5-10 мг/сут., при КК до 30-10 мл/мин - 2.5-5 мг/сут., при КК менее 10 мл/мин – 2.5 мг/сут. только в дни диализа. Длительность лечения зависит от эффективности терапии. При слишком выраженном снижении АД дозу препарата постепенно уменьшают. ЭНАЛАПРИЛ применяют как при монотерапии, так и в сочетании с другими антигипертензивными средствами.

Эналаприл побочные действия

• Жағымсыз құбылыстардың жиілігін анықтау мынадай критерийлерге сәйкес жүргізіледі: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден < 1/10-ға дейін), жиі емес (≥ 1/1000-нан < 1/100-ге дейін), сирек (≥ 1/10000-нан < 1/1000-ға дейін), өте сирек (< 1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес). Өте жиі: - бас айналуы - көздің бұлдырауы - жөтел - жүрек айнуы - астения Жиі: - депрессия - бас ауыруы, естен тану, дәм сезудің өзгеруі - кеуденің ауыруы, ырғақтың бұзылуы, стенокардия, тахикардия - гипотензия (ортостаздық гипотензияны қоса) - ентігу - диарея, іштің ауыруы - бөртпе, аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну: беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі туралы хабарланды - шаршау - гиперкалиемия, сарысудағы креатинин деңгейінің жоғарылауы Жиі емес: - анемия (оның ішінде апластикалық және гемолиздік). - гипогликемия - сананың шатасуы, күйгелектік, ұйқысыздық - ұйқышылдық, парестезия, вертиго - құлақ шыңылдауы - жүрек қағуы, миокард инфарктісі немесе ми қан айналымының бұзылуы*, қаупі жоғары пациенттерде шамадан тыс гипотензиядан салдарлы болуы мүмкін - қан кернеуі, ортостаздық гипотензия - ринорея, тамақ ауыруы немесе дауыстың қарлығуы, бронх түйілуі/демікпе - ішектің бітелуі, панкреатит, құсу, диспепсия, іш қату, анорексия, асқазанның тітіркенуі, ауыздың құрғауы, пептидтік ойықжара - тершеңдік, қышыну, есекжем, алопеция - бұлшықет түйілуі - бүйрек функциясының бұзылуы, бүйрек жеткіліксіздігі, протеинурия - импотенция - дімкәстік, қызба - қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы, гипонатриемия Сирек: - нейтропения, гемоглобин концентрациясының төмендеуі, гематокриттің төмендеуі, тромбоцитопения, агранулоцитоз, сүйек кемігі функциясының бәсеңдеуі, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммунды аурулар - ерекше түстер көру, ұйқының бұзылуы - Рейно феномені - өкпе инфильтраттары, ринит, аллергиялық альвеолит/эозинофильді пневмония - стоматит/афтозды ойық жаралар, глоссит. - бауыр жеткіліксіздігі, гепатит - гепатоцеллюлярлық немесе холестаздық, гепатит, оған қоса некроз, холестаз (сарғаюды қоса) - мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативтік дерматит, уытты эпидермальді некролиз, күлдіреуік, эритродермия - олигурия - гинекомастия - бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, қан сарысуындағы билирубин деңгейінің жоғарылауы Өте сирек: - ішектің ангионевроздық ісінуі Белгісіз: - антидиурездік гормонның талапқа сай емес секреция синдромы (АДГТС) Келесі белгілердің кейбірін немесе барлығын қамтуы мүмкін симптомдар кешені туралы хабарланды, ол: қызба, серозит, васкулит, миалгия/миозит, артралгия/артрит, антинуклеарлы антиденелерді талдаудың оң нәтижесі, ЭШЖ жоғарылауы, эозинофилия және лейкоцитоз. Бөртпе, фотосенсибилизация немесе басқа дерматологиялық көріністер пайда болуы мүмкін. * Таралу дәрежесі плацебо топтарындағы және клиникалық сынақтар кезіндегі белсенді бақылау топтарындағы көрсеткіштермен салыстырмалы болады. ЭНАЛАПРИЛ в целом хорошо переносится и в большинстве случаев не вызывает побочных действий, требующих отмены препарата. - чрезмерное снижение артериального давления, ортостатический коллапс, редко – загрудинная боль стенокардия, инфаркт миокарда (обычно связаны с выраженным снижением АД), аритмии (бради- или тахикардия, мерцание предсердий), сердцебиение, тромбоэмболия ветвей легочной артерии, обморок - головокружение, головная боль, слабость, бессонница, тревога, спутанность сознания, повышенная утомляемость, сонливость (2-3 %), нервозность, парестезии, депрессия - нарушения вестибулярного аппарата, нарушения слуха и зрения, шум в ушах - сухость во рту, анорексия, тошнота, диарея или запор, рвота, боли в области живота, кишечная непроходимость, панкреатит, нарушение функции печени и желчевыделения, гепатит, желтуха - нарушения функции почек, протеинурия - непродуктивный сухой кашель, интерстициальный пневмонит, бронхоспазм, одышка, ринорея, фарингит - гиперкреатинемия, повышение содержания мочевины, повышение активности «печеночных» ферментов, гипербилирубинемия, гиперкалиемия, гипонатриемия, снижение гематокрита, повышение скорости оседания эритроцитов (СОЭ), тромбоцитопения, нейтропения, агранулоцитоз (у больных с аутоиммунными заболеваниями) эозинофилия - аллергические реакции: иногда - кожная сыпь, зуд, крапивница, редко -ангионевротического отек, очень редко – дисфония, полиморфная эритема, эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонса, токсический эпидермальный некролиз, пемфигус, фотосенсибилизация, серозит, васкулит, миозит, артралгия, артрит, стоматит, глоссит - прочие: алопеция, снижение либидо, приливы

Лекарственное взаимодействие

Ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыратын дәрілік заттар АӨФ тежегіштерін сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, себебі бұл ангионевроздық ісінудің қаупін арттырады. Рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптинмен бірге АӨФ тежегіштерін қолдану ангионевроздық ісіну қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы АРА II, АӨФ тежегіштерін немесе алискиренді (ренин тежегіші) қолданумен РААЖ қосарлы блокадасы монотерапиямен салыстырғанда артериялық гипотензияның, естен танудың, гиперкалиемияның және бүйрек функциясы бұзылуының (оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігінің) жоғары қаупімен астасқан. Калий жинақтаушы диуретиктер, калий қоспалары немесе қан сарысуындағы калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттар. Қан сарысуындағы калий деңгейі әдетте қалыпты шектерде қалса да, Эналаприл препаратымен емделген кейбір пациенттерде гиперкалиемия пайда болуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспалары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштар қан сарысуындағы калий деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Эналаприлді триметоприм және котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) сияқты сарысудағы калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттармен бірге қолданғанда да сақтық таныту керек, өйткені триметоприм амилоридке ұқсас калий жинақтаушы диуретик ретінде әрекет ететіні белгілі. Сондықтан Эналаприлді жоғарыда аталған препараттармен біріктіру ұсынылмайды. Егер бір мезгілде қолдану көрсетілсе, оларды сақтықпен және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылаумен қолдану керек. Циклоспорин Гиперкалиемия циклоспоринмен бірге АӨФ тежегіштерін қолданғанда пайда болуы мүмкін. Сарысудағы калий деңгейін бақылау ұсынылады. Гепарин Гиперкалиемия гепаринмен бірге АӨФ тежегіштерін қолданғанда пайда болуы мүмкін. Сарысудағы калий деңгейін бақылау ұсынылады. Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер) Эналаприлмен емді бастағанға дейін диуретиктердің жоғары дозаларымен емдеу айналымдағы қан көлемінің төмендеуіне және артериялық гипотензияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Гипотензиялық әсерлер диуретик қабылдауды тоқтату, сұйықтық көлемін толықтыру немесе тұзды тұтынуды ұлғайту жолымен немесе эналаприлмен емді төмен дозада бастау жолымен азайтылуы мүмкін. Басқа гипертензияға қарсы дәрілер Бұл препараттарды бір мезгілде қолдану эналаприлдің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа вазодилататорлармен бір мезгілде қолдану артериялық қысымды одан әрі төмендетуі мүмкін. Литий препараттары Натрийдің шығарылуына әсер ететін басқа дәрілік заттар сияқты, АӨФ тежегіштері литийдің бүйрекпен шығарылуын төмендетуі мүмкін, сондықтан литий препараттары мен АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданған кезде қан сарысуындағы литий концентрациясына үнемі мониторинг жүргізілуі қажет. Трициклдік антидепрессанттар / нейролептиктер / жалпы анестезияға арналған дәрілер / есірткілік дәрілер АӨФ тежегіштерімен кейбір анестезиялық дәрілік препараттарды, трициклдік антидепрессанттарды және нейролептиктерді бір мезгілде қолдану АҚ одан әрі төмендеуіне әкелуі мүмкін. Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП) ҚҚСП, оның ішінде циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) селективті тежегіштері диуретиктер мен басқа да гипотензиялық дәрілердің әсерін төмендетуі мүмкін. Осының салдарынан ангиотензин II (АРА II) рецепторлары антагонистерінің немесе АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері ҚҚСП-мен, оның ішінде ЦОГ-2 селективті тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда баяулауы мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған кейбір пациенттерде (мысалы, егде жастағы пациенттерде немесе сусыздануы бар, оның ішінде диуретиктер қабылдайтын пациенттерде) ҚҚСП емін қабылдайтын, оның ішінде ЦОГ-2 селективті тежегіштерімен бір мезгілде АРА II немесе АӨФ тежегіштерін қолдану жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын қоса, бүйрек функциясының одан әрі нашарлауын туындатуы мүмкін. Бұл әсерлер әдетте қайтымды, сондықтан осы дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде сақтықпен жүргізілуі тиіс. Алтын препараттары Қанның бет терісіне «тебуін», жүрек айнуын, құсуды және артериялық гипотензияны қамтитын симптомдық кешен (нитрат тәрізді реакциялар) сирек жағдайларда парентеральді енгізу үшін алтын препараттарын (натрий ауротиомалаты) және эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда байқалды. Симпатомиметиктер Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін. Диабетке қарсы препараттар Эпидемиологиялық зерттеулер көрсеткендей, АӨФ тежегіштері мен диабетке қарсы препараттарды (инсулиндер, пероральді гипогликемиялық агенттер) бір мезгілде қолдану гипогликемияның даму қаупімен қандағы глюкозаның төмендеу әсерінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Бұл құбылыс біріктірілген емдеудің алғашқы апталарында және бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде жиі кездеседі. Этанол Этанол АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін күшейтеді. Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер және бета-адреноблокаторлар Эналаприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен және бета-блокаторлармен бірге тағайындау қауіпті емес. Балалар Өзара әрекеттесу бойынша зерттеулер тек ересектерде жүргізілді. При одновременном назначении эналаприла с нестероидными противовоспалительными средствами (НПВП) возможно снижение гипотензивного эффекта эналаприла; с калийсберегающими диуретиками (спиронолактона, триамтерена, амилорид) – может привести к гиперкалиемии; с солями лития – к замедлению выведения лития (показан контроль концентрации лития в плазме крови). Одновременный прием с жаропонижающими и болеутоляющими препаратами может уменьшить эффективность эналаприла. ЭНАЛАПРИЛ ослабляет действие препаратов, содержащих теофиллин. Гипотензивное действие препарата усиливают диуретики, бета-адреноблокаторы, метилдопа, нитраты, блокаторы «медленных» кальциевых каналов, гидралазин, празозин. Иммунодепрессанты, аллопуринол, цитостатики усиливают гематотоксичность. Препараты, вызывающие угнетение костного мозга, повышают риск развития нейтропении и/или агранулоцитоза. Гипотензивное действие усиливают лекарственные средства для общей анестезии. Усиливает действие этанола.

Передозировка

Адамда осы препаратпен артық дозалану туралы деректер шектеулі. Бүгінгі күні артық дозаланудың ең жиі кездесетін белгісі таблеткаларды қабылдағаннан кейін шамамен алты сағаттан кейін басталатын және ренин-ангиотензин жүйесінің блокадасымен және мелшиюмен қатар жүретін айқын артериялық гипотензия болып табылады. АӨФ тежегіштерімен артық дозаланғанда келесі симптомдар дамуы мүмкін: жедел қантамыр жеткіліксіздігі, электролиттік теңгерімсіздік, бүйрек жеткіліксіздігі, гипервентиляция, тахикардия, жүрек қағуы, брадикардия, бас айналуы, үрей жағдайы және жөтел. 300 мг және 440 мг эналаприлді ішке қабылдағаннан кейін эналаприл малеатының сарысу деңгейінің препаратты емдік дозада қабылдағаннан кейін байқалатын деңгеймен салыстырғанда тиісінше 100 және 200 есе асып кету жағдайлары туралы хабарланды. Артық дозаланғанда емдеу үшін физиологиялық ерітіндінің венаішілік инфузиясы ұсынылады. Артериялық гипотензия дамыған кезде пациентті шокқа қарсы жағдайға жатқызу керек. Мүмкіндік болса, ангиотензин II инфузиясы және/немесе катехоламиндерді вена ішіне енгізу дұрыс. Егер оны қабылдағаннан бері біраз уақыт өтсе, организмнен эналаприл малеатын алып тастау үшін шаралар қабылдау керек (мысалы, құсу, асқазанды шаю, абсорбенттер мен натрий сульфатын енгізу). Эналаприлатты гемодиализ арқылы қан арнасынан шығаруға болады (Арнайы ескертулер бөл. қараңыз). Тұрақты брадикардияда кардиостимуляторды қолданатын емдеу тағайындалады. Бұл жағдайда өмірлік маңызды көрсеткіштерге, сондай-ақ сарысудағы электролиттер мен креатинин деңгейіне үздіксіз бақылау жүргізілуі керек. Симптомы - выраженное снижение АД, вплоть до развития коллапса начинающееся приблизительно через 6 ч после приема эналаприла одновременно с блокадой ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) и ступор, инфаркт миокарда, острое нарушение мозгового кровообращения или тромбоэмболические осложнения; судороги. Лечение - больного переводят в горизонтальное положение с низким изголовьем. Если препарат ЭНАЛАПРИЛ был принят недавно - провокация рвоты. В легких случаях показаны промывание желудка и прием внутрь солевого раствора, в более тяжелых случаях - мероприятия, направленные на стабилизацию артериального давления: внутривенное введение физиологического раствора, плазмозаменителей, при необходимости - введение ангиотензина II, гемодиализ (скорость выведения эналаприлата - 62 мл/мин).

Условия хранения

• беречь от детей
• хранить в защищенном от света месте