Амикацин

• Производитель
• Страна происхождения
• Группа товаров
• Особенности продажи
• Формы выпуска
• Фармакокинетика
• Особые условия
• Состав
• Амикацин показания к применению
• Противопоказания
• Дозировка
• Побочные действия
• Лекарственное взаимодействие
• Передозировка
• Условия хранения

Производитель

-СИНТЕЗ ОАО

Страна происхождения

Россия

Группа товаров

Medical

Особенности продажи

R

Формы выпуска

• 500 мг амикациннен сыйымдылығы 10 мл, резеңке тығынмен тұмшаланып тығындалған, алюминий қалпақшамен немесе пластмасса қақпақпен біріктірілген алюминий қалпақшамен қаусырылған бейтарап шыныдан жасалған құтыда.
• Әрбір құтыға өздігінен желімденетін заттаңба жапсырылады.
• Медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі 50 нұсқаулықпен бірге 50 құтыдан картон қорапқа салынған.
• По 500мг амикацина во флаконы вместимостью 10 мл из нейтрального стекла, герметически укупоренные пробками резиновыми, обжатые колпачками алюминиевыми или колпачками комбинированными алюминиевыми с пластмассовыми крышками.
• На каждый флакон наклеивают этикетку самоклеящуюся или текст этикетки наносят на флакон методом глубокой печати быстрозакрепляющейся краской.

Фармакокинетика

Абсорбциясы Пероральді қабылдаған кезде амикацин сіңірілмейді дерлік; оны тек парентеральді енгізумен қолдануға болады. Плазмадағы концентрацияның ең жоғары деңгейіне инфузиядан кейін 1-2 сағаттан соң жетеді. Плазмадан жартылай шығарылу кезеңі 2,2-2,4 сағатты құрайды. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде және шала туған немесе жаңа туған нәрестелерде жартылай шығарылудың неғұрлым ұзақ кезеңі болуы мүмкін. Үздіксіз 30 минуттық инфузия жолымен 7,5 мг/кг дозасын енгізу инфузия соңында плазмадағы 38 мкг/мл концентрацияға әкеледі. Дені сау еріктілерде үздіксіз 30 минуттық инфузия жолымен 15 мг/кг дозасын енгізу инфузия соңында шамамен 77 мкг/мл және инфузия аяқталғаннан соң 1 және 12 сағаттан кейін тиісінше плазмада 47 мкг/мл және 1 мкг/мл концентрацияға әкеледі. Орташа креатинин клиренсі 64 мл/мин егде адамдарда 30 минуттық вена ішіне инфузия арқылы 15 мг/кг дозасын қабылдау инфузия соңында 55 мкг/мл және инфузия аяқталғаннан кейін 12 және 24 сағаттан соң тиісінше 5.4 мкг/мл және 1,3 мкг/мл, плазмадағы концентрацияға әкеледі. Бірнеше дозалы зерттеулерде бүйрек функциясы қалыпты адамдарда 15-тен 20 мг/кг дейін бір реттік тәуліктік доза алған жинақтаудың ешқандай әсері табылған жоқ. Таралуы Амикациннің орташа таралу көлемі шамамен 24 литрді құрайды (дене салмағының 28%). Плазмадағы ақуыздың байланысуы 4% - 10% аралығында болады. Ұсынылған дозада енгізгеннен кейін амикациннің емдік деңгейі сүйектерде, жүректе, өт қабында, өкпе тінінде, несепте, өтінде, бронх секрециясында, қақырықта, интерстициальді плевралық және синовиальді сұйықтықтарда айқындалады. Амикацин қабынған ми қабығының ликворына жеткілікті көлемде өтеді. Плазмадағы концентрацияның шамамен 10%-дан 20% дейін дені сау ми қабығы арқылы өтеді, бұл көрсеткіштер ми қабығы қабынуында 50% дейін артуы мүмкін. Амикацин бүйректің қыртысты қабатында және ішкі құлақтың сұйықтығында жиналады және ол дененің осы терең бөліктерінен баяу шығарылады. Амикацин плацентарлы кедергіден өтеді және емшек сүтімен шығарылады. Анадағы 20%-ға жететін концентрация шарананың қанында және амниотикалық сұйықтықта табылды. Биотрансформациясы Амикацин адам организмінде метаболизденбейді. Элиминациясы Қалыпты бүйрек функциясы кезінде амикацин плазмасы клиренсінің жылдамдығы 100 мл/мин құрайды; бүйрек клиренсінің жылдамдығы - 94 мл/мин. Амикацин шығарылуының негізгі жолы шумақтық сүзіліс болып табылады. Көлемнің көп бөлігі (60% - 82%) алғашқы 6 сағат ішінде несеппен өзгеріссіз шығарылады. Өтпен өте аз мөлшерде ғана шығарылады. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде амикацин дозасының 91% және 95%-ы (бұлшықет ішіне енгізген кезде) тиісінше 8 және 24 сағат ішінде өзгермеген түрде несеппен шығарылады. Амикацинді гемодиализдің көмегімен шығаруға болады, аздау тиімділікпен перитонеальді диализбен де шығарылады. Диализ әдісіне байланысты енгізілген дозаның 50 % (диапазоны 29%-дан 81% дейін) немесе 40%-80% тиісінше төрт немесе 8 сағат ішінде шығарылады. Педиатрияда қолдану тәжірибесі: Тәуліктік дозаны зерттеудің көп реттік деректері дені сау балаларда жұлын сұйықтығындағы амикациннің концентрациясы шамамен 10-20% құрайтынын және менингит кезінде 50 % дейін жетуі мүмкіндігін көрсетті Вена ішіне енгізу Жаңа туған нәрестелерде және әсіресе, шала туған балаларда амикациннің бүйрекпен шығарылуы оны бұлшықет ішіне немесе вена ішіне енгізгенде төмендейді. Салмағы бойынша топтастырылған (2000-нан аз, 2000-нан 3000 дейін және 3000 г астам) жаңа туған нәрестелерге бір ғана клиникалық жүргізілген зерттеуде амикацин бұлшықет ішіне және/немесе вена ішіне 7,5 мг/кг дозада енгізілді. Салмағы > 3000 г жаңа туған нәрестелердегі клиренсі 0,84 мл/мин/кг, ал жартылай шығарылу кезеңі - 7 сағатқа жуық. Бұл топта бастапқы таралу көлемі мен таралу көлемі тепе-тең жағдайда тиісінше 0,3 мл/кг және 0,5 мг/кг құрады. Салмағы төмен жаңа туған нәрестелер тобында амикацин клиренсі/кг аз, ал жартылай шығарылу кезеңі ұзағырақ болды. Дәрілік затты қайта енгізу жоғарыда аталған барлық топтарда 12 сағат сайын 5 күн ішінде препараттың жинақталуын көрсетпеген. После внутримышечного введения (в/м) всасывается быстро и полностью. Максимальная концентрация (Cmax) при в/м введении в дозе 7.5 мг/кг - 21 мкг/мл, после 30 мин в/в инфузии в дозе 7.5 мг/кг - 38 мкг/мл. Время достижения максимальной концентрации (TCmax) - около 1.5 ч после в/м введения. Связь с белками плазмы - 4-11%. Хорошо распределяется во внеклеточной жидкости (содержимое абсцессов, плевральный выпот, асцитическая, перикардиальная, синовиальная, лимфатическая и перитонеальная жидкость); в высоких концентрациях обнаруживается в моче; в низких - в желчи, грудном молоке, водянистой влаге глаза, бронхиальном секрете, мокроте и спинно-мозговой жидкости (СМЖ). Хорошо проникает во все ткани организма, где накапливается внутриклеточно; высокие концентрации отмечаются в органах с хорошим кровоснабжением: легкие, печень, миокард, селезенка, и особенно в почках, где накапливается в корковом веществе, более низкие концентрации - в мышцах, жировой ткани и костях. При назначении в среднетерапевтических дозах (в норме) взрослым амикацин не проникает через гемато-энцефалический барьер (ГЭБ), при воспалении мозговых оболочек проницаемость несколько увеличивается. У новорожденных достигаются более высокие концентрации в СМЖ, чем у взрослых; проходит через плаценту - обнаруживается в крови плода и амниотической жидкости. Объем распределения у взрослых - 0.26 л/кг, у детей - 0.2-0.4 л/кг, у новорожденных - в возрасте менее 1 нед и массой тела менее 1500 г - до 0.68 л/кг, в возрасте менее 1 нед и массой тела более 1500 г - до 0.58 л/кг, у больных муковисцидозом - 0.3-0.39 л/кг. Средняя терапевтическая концентрация при в/в или в/м введении сохраняется в течение 10-12 ч. Не метаболизируется. Период полувыведения (T1/2) у взрослых - 2-4 ч, у новорожденных - 5-8 ч, у детей более старшего возраста - 2.5-4 ч. Конечная величина T1/2 - более 100 ч (высвобождение из внутриклеточных депо). Выводится почками путем клубочковой фильтрации (65-94%) преимущественно в неизмененном виде. Почечный клиренс - 79-100 мл/мин. T1/2 у взрослых при нарушении функции почек варьирует в зависимости от степени нарушения - до 100 ч, у больных с муковисцидозом - 1-2 ч, у больных с ожогами и гипертермией T1/2 может быть короче по сравнению со средними показателями вследствие повышенного клиренса. Выводится при гемодиализе (50 % за 4-6 ч), перитонеальный диализ менее эффективен (25 % за 48-72 ч).

Особые условия

С осторожностью: миастения, паркинсонизм, ботулизм (аминогликозиды могут вызвать нарушение нервно-мышечной передачи, что приводит к дальнейшему ослаблению скелетной мускулатуры), дегидратация, почечная недостаточность, пожилой возраст. Перед применением определяют чувствительность выделенных возбудителей, используя диски, содержащие 30 мкг амикацина. При диаметре свободной от роста зоны 17 мм и более микроорганизм считается чувствительным, от 15 до 16 мм - умеренно чувствительным, менее 14 мм - устойчивым. Концентрация амикацина в плазме не должна превышать 25 мкг/мл (терапевтической является концентрация 15-25 мкг/мл). В период лечения необходимо не реже 1 раза в неделю контролировать функцию почек, слухового нерва и вестибулярного аппарата. Вероятность развития нефротоксичности выше у больных с нарушением функции почек, а также при назначении в высоких дозах или в течение длительного времени (у этой категории больных может потребоваться ежедневный контроль функции почек). При неудовлетворительных аудиометрических тестах дозу препарата снижают или прекращают лечение. Пациентам с инфекционно-воспалительными заболеваниями мочевыводящих путей рекомендуется принимать повышенное количество жидкости. При отсутствии положительной клинической динамики следует помнить о возможности развития резистентных микроорганизмов. Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами При применении препарата могут возникать головокружение, сонливость, подергивание мышц, дискоординация движений, в связи с этим на время лечения следует воздержаться от управления транспортным средством или потенциально опасными механизмами. Применять строго по назначению врача.

Состав

• Бір құтының ішінде белсенді зат - амикацин сульфаты (амикацинге шаққанда), 500 мг қосымша заттар: жоқ. Один флакон содержит активного вещества - амикацина сульфат (в пересчете на амикацин) - 500 мг

Амикацин показания к применению

• Қолданылуы Уыттылығы азырақ антибиотиктер тиімсіз болған кезде, амикацинге сезімтал бактериялардан туындаған ауыр инфекцияларды емдеу (5.1 бөл. қараңыз). Бұл жағдайда Амикацинді келесі жағдайларда қолдануға болады: - ауыр пневмонияны қоса, төменгі тыныс алу жолдарының ауруханаішілік инфекциялары - перитонитті қоса, құрсақішілік инфекциялар - асқынған және қайталанатын несеп шығару жолдарының инфекциялары - күйікпен байланысты инфекцияны қоса, тері және жұмсақ тіндердің инфекциялары - бактериялық эндокардит; - операциядан кейінгі құрсақішілік инфекциялар. В связи с ототоксичностью препарат Амикацин является резервным антибиотиком и применяется только при абсолютных показаниях и резистентности к другим антибиотикам: - сепсис, септический эндокардит - менингит - перитонит - бронхит, пневмония, эмпиема плевры, абсцесс легких - пиелонефрит, уретрит, цистит - инфицированные ожоги и язвы и пролежни различного генеза - остеомиелит - раневая инфекция, послеоперационные инфекции

Амикацин противопоказания

• Қолдануға болмайтын жағдайлар - әсер етуші затқа (заттарға) немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық. Анамнезіндегі аминогликозидтерге аса жоғары сезімталдық немесе ауыр уытты реакциялар осы кластағы белгілі дәрілік препараттарға айқаспалы аллергияға байланысты кез келген аминогликозидті қолдануға қарсы көрсетілім болуы мүмкін. - гиперчувствительность к препарату - неврит слухового нерва - тяжелая хроническая почечная недостаточность с азотемией и уремией - беременность и лактация - детский возраст до 12 лет.

Амикацин дозировка

• Внутримышечно, внутривенно (струйно, в течение 2 мин или капельно), взрослым и детям старше 12 лет - по 5 мг/кг каждые 8 ч или по 7.5 мг/кг каждые 12 ч; бактериальные инфекции мочевых путей (неосложненные) - 250 мг каждые 12 ч; после сеанса гемодиализа может быть назначена дополнительная доза - 3-5 мг/кг. Максимальные дозы для взрослых - до 15 мг/кг/сут, но не более 1.5 г/сут в течение 10 дней. Продолжительность лечения при внутривенном введении - 3-7 дней, при внутримышечном - 7-10 дней. Больным с ожогами может потребоваться доза 5-7.5 мг/кг каждые 4-6 ч в связи с более коротким T1/2 (1-1.5 ч) у этих больных. Для внутримышечного введения используют раствор, приготовленный добавлением к содержимому флакона 500 мг 2-3 мл воды для инъекций. Внутривенно амикацин вводится капельно в течение 30-60 мин, в случае необходимости - струйно. Для внутривенного введения (струйно) используют раствор, приготовленный добавлением к содержимому флакона 500 мг 2-3 мл воды для инъекций или 0.9 % раствора натрия хлорида или 5 % раствора декстрозы. Для внутривенного введения (капельно) содержимое флакона растворяют в 200 мл 5 % раствора декстрозы или 0.9 % раствора натрия хлорида. Концентрация амикацина в растворе для в/в введения не должна превышать 5 мг/кг. При нарушении выделительной функции почек необходимо снижение доз или увеличение интервалов между введениями. В случае увеличения интервала между введениями (если уровень клиренса креатинина не известен, а состояние пациента стабильное), интервал между приемами препарата устанавливают следующим образом: Интервал (часы) = концентрация креатинина в сыворотке крови х 9. Если концентрация креатинина в сыворотке 2 мг/100 мл, то рекомендуемую разовую дозу (7.5 мг/кг) необходимо вводить каждые 18 часов. При увеличении интервала разовую дозу не изменяют. В случае снижения разовой дозы при неизменном режиме дозирования. Первая доза больным с почечной недостаточностью составляет 7.5 мг/кг. Для расчета последующих доз необходимо разделить значение клиренса креатинина (мл/мин) у больных на клиренс креатинина в норме, затем полученную цифру умножают на величину первоначальной дозы в мг, т.е.: Клиренс креатинина, выявленный у больного (мл/мин) Последующая доза (мг), = ---------------------------------------------- х первоначальная доза (мг) вводимая каждые 12 ч Клиренс креатинина в норме (мл/мин)

Амикацин побочные действия

• Барлық аминогликозидтер отоуыттылық, бүйрек уыттылығы және жүйке-бұлшықет блокадасын тудыруы мүмкін. Бұл уыттылық көріністері бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, басқа отоуытты немесе нефроуытты препараттармен емделген пациенттерде және ұсынылғаннан ұзағырақ және/немесе жоғары дозада емделген пациенттерде жиі кездеседі. Инфекциялар мен инвазиялар: жиі емес - суперинфекциялар немесе төзімді бактериялардың және зеңдердің колонизациясы. Қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылулар: сирек - анемия, эозинофилия. Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар: жиілігі белгісіз - анафилаксиялық жауап (анафилаксиялық реакция, анафилаксиялық шок және анафилактоидты реакция), аса жоғары сезімталдық. Метаболизм мен тамақтану тарапынан бұзылулар: сирек - гипомагниемия. Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар: жиі емес - бас айналуы, вертиго; сирек - бас ауыруы, тремор, парестезия, тепе-теңдіктің бұзылуы; жиілігі белгісіз - салдану. Көру ағзасы тарапынан бұзылулар: сирек - соқырлықа, торқабық инфарктісі а. Есту ағзасы және лабиринт тарапынан бұзылулар: сирек - құлақтың шуылы, есту қабілетінің төмендеуі; жиілігі белгісіз - кереңдік, нейросенсорлық кереңдік. Қантамыр тарапынан бұзылулар: сирек - гипотензия. Тыныс алу жүйесі, көкірек қуысы ағзалары және көкірек ортасы тарапынан бұзылулар: жиілігі белгісіз - апноэ, бронх түйілуі. Асқазан-ішектің бұзылуы: жиі емес - жүрек айнуы, құсу. Тері және тері астындағы тіндер тарапынан бұзылулар: жиі емес - бөртпе; сирек - қышыну, есекжем. Бұлшықет, қаңқа және дәнекер тін тарапынан бұзылулар: сирек - артралгия, бұлшықеттің тартылуы. Бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан бұзылулар: жиі емес - бүйрек өзекшелерінің зақымдануы, сирек - олигурия, қандағы креатинин деңгейінің жоғарылауы, альбуминурия, азотемия, несепте эритроциттер мен лейкоциттердің болуы; жиілігі белгісіз - жедел бүйрек жеткіліксіздігі, уытты нефропатия, несепте жасушалардың болуы. Жалпы бұзылыстар мен енгізу орнындағы реакциялар; сирек - қызба. Часто - отечность, боли в месте в/м инъекций, дерматит - аллергические реакции: кожная сыпь, зуд, гиперемия кожи Редко - тошнота, рвота, нарушение функции печени (повышение активности печеночных трансаминаз, гипербилирубинемия) - анемия, лейкопения, гранулоцитопения, тромбоцитопения - головная боль, сонливость, нейротоксическое действие (подергивание мышц, ощущение онемения, покалывания, эпилептические припадки), нарушение нервно-мышечной передачи (остановка дыхания) Очень редко - ототоксичность (снижение слуха, вестибулярные и лабиринтные нарушения, необратимая глухота), токсическое действие на вестибулярный аппарат (дискоординация движений, головокружение) - нефротоксичность - нарушение функции почек (олигурия, протеинурия, микрогематурия) - лихорадка - отек Квинке - эпилептические припадки - нарушение нервно-мышечной передачи (остановка дыхания).

Лекарственное взаимодействие

Препарат пенициллиндермен, гепаринмен, цефалоспориндермен, капреомицинмен, В амфотерицинмен, гидрохлоротиазидпен, эритромицинмен, нитрофурантоинмен, В және С тобының дәрумендерімен, калий хлоридімен үйлеспейді. Карбенициллинмен, бензилпенициллинмен, цефа¬лоспориндермен өзара әрекеттесу кезінде синергияны көрсетеді (бета-лактамды ан-тибиотиктермен бірге қолданған кезде созылмалы бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда аминогликозидтердің тиімділігі төмендеуі мүмкін). Налидикс қышқылы, полимиксин В, цисплатин және ванкомицин ото және нефроуыттылықтың даму қаупін арттырады. Диуретиктер (әсіресе фуросемид), цефалоспориндер, пенициллиндер, сульфаниламидтер және қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, қан сарысуындағы белсенді концентрация үшін бәсекелесіп, нефро - және нейроуыттылық қаупін арттырады. Амикацин деполяризацияламайтын миорелаксанттардың миорелаксиялық әсерін күшейтеді. Амикаци¬нмен бір мезгілде қолданғанда метоксифлуран, парентеральді енгізуге арналған полимиксиндер, капреомицин және жүйке-бұлшықет берілісін бөгейтін басқа да дәрілік заттар (ингаляциялық анестезияға арналған препараттар ретінде галогенденген көмірсутектер, апиындық анальгетиктер), цитратты консерванттармен қанның ауқымды трансфузиясы тыныс алуды тоқтату қаупін арттырады. Индометацинді парентеральді енгізу аминогликозидтердің уытты әсерінің даму қаупін (жартылай шығарылу кезеңінің ұлғаюы (Т1/2) және клиренсінің төмендеуі) арттырады. Амикацин миастенияны емдеу үшін қолданылатын дәрілік заттардың әсерін азайтады. Фармацевтически несовместим с пенициллинами, гепарином, цефалоспоринами, капреомицином, амфотерицином В, гидрохлоротиазидом, эритромицином, нитрофурантоином, витаминами группы В и С, калия хлоридом. Проявляет синергизм при взаимодействии с карбенициллином, бензилпенициллином, цефалоспоринами (у больных с тяжелой хронической почечной недостаточностью при совместном применении с бета-лактамными антибиотиками возможно снижение эффективности аминогликозидов). Налидиксовая кислота, полимиксин В, цисплатин и ванкомицин увеличивают риск развития ото- и нефротоксичности. Диуретики (особенно фуросемид), цефалоспорины, пенициллины, сульфаниламиды и нестероидные противовоспалительные препараты, конкурируя за активную секрецию в канальцах нефрона, блокируют элиминацию аминогликозидов, повышают их концентрацию в сыворотке крови, усиливая нефро- и нейротоксичность. Усиливает миорелаксирующее действие курареподобных препаратов. Метоксифлуран, полимиксины для парентерального введения, капреомицин и другие лекарственные средства, блокирующие нервно-мышечную передачу (галогенизированные углеводороды в качестве препаратов для ингаляционной анестезии, опиоидные анальгетики), переливание больших количеств крови с цитратными консервантами увеличивают риск остановки дыхания. Парентеральное введение индометацина увеличивает риск развития токсических действий аминогликозидов (увеличение периода полувыведения и снижение клиренса). Снижает эффект антимиастенических лекарственных средств.

Передозировка

Симптомы - токсические реакции (потеря слуха, атаксия, головокружение, расстройства мочеиспускания, жажда, снижение аппетита, тошнота, рвота, звон или ощущение закладывания в ушах, нарушение дыхания). Лечение - для снятия блокады нервно-мышечной передачи и ее последствий - гемодиализ или перитонеальный диализ; антихолинэстеразные средства, соли кальция (Ca2+), искусственная вентиляция легких, другая симптоматическая и поддерживающая терапия.

Условия хранения

• хранить в сухом месте
• беречь от детей
• хранить в защищенном от света месте