ЭМАНЕРА 0,02 N14 КАПС

Лекарственная форма

Ішекте еритін капсулалар, 20 мг



Капсулы кишечнорастворимые 20 мг

Состав

Бір капсуланың құрамында

белсенді зат - 20,645 мг магний эзомепразолы (тиісінше 20 мг эзомепразолға баламалы)

қосымша заттар:

• қант түйіршіктері (сфералар)
• повидон К30
• натрий лаурилсульфаты
• Opadry II White 85F28751 (поливинил спирті
• титанның қостотығы (E 171)
• макрогол 3000
• тальк)
• мaгнийдің ауыр карбонаты
• метакрил қышқылы - этилакрилат сополимері (1 : 1) дисперсия 30%
• тальк
• макрогол 6000
• титанның қостотығы (E 171)
• полисорбат 80
  
  капсула қабығының құрамы: темірдің қызыл тотығы (Е 172)
• титанның қостотығы (Е 171)
• желатин
  
  Сыртқы түрінің
• иісінің
• дәмінің сипаттамасы
  
  Корпусы мен қақпақшасы сәл қызғылт түсті капсулалар

• сахарные гранулы (сферы)
• повидон К30
• натрия лаурилсульфат
• Opadry II White 85F28751 (спирт поливиниловый
• титана диоксид (E 171)
• макрогол 3000
• тальк)
• мaгния карбонат тяжелый
• метакриловая кислота – этилакрилата сополимер (1 : 1) дисперсия 30%
• тальк
• макрогол 6000
• титана диоксид (E 171)
• полисорбат 80
• состав оболочки капсулы: железа (III) оксид красный (Е 172)
• титана диоксид (Е 171)
• желатин

Фармакодинамика

Эманера® является S-изомером омепразола и снижает секрецию кислоты в желудке путём специфического нацеленного механизма действия. Препарат представляет собой ингибитор протонового насоса в париетальных клетках. S- и R-изомеры омепразола обладают сходной фармакодинамической актив-ностью.

Эзомепразол является слабым основанием, концентрируется и переходит в активную форму в сильно-кислой среде секреторных канальцев париетальных клеток и ингибирует фермент Н+, К+-АТФазу – кислотный насос и ингибирует как базальную, так и стимулированную секрецию ки-слоты.

Влияние на секрецию кислоты в желудке

После перорального приёма 20 мг или 40 мг препарата Эманера® эффект развивается в течение 1 часа. При ежедневном приёме препарата в течение 5-ти дней в дозе 20 мг один раз в сутки, средняя пиковая концентрация кислоты после стимуляции пентагастрином снижается на 90%, при измерении концентрации кислоты через 6—7 часов после приёма дозы на 5-й день терапии. После 5 дней перорального приёма эзомепразола в дозе 20 мг и 40 мг, рН в желудке составил выше 4 в течение, в среднем, 13 и 17 часов, соответственно, более 24 часов у пациентов с симптоматической гастро-эзофагеальной рефлюксной болезнью (ГЭРБ). После приёма эзомепразола в дозе 20 мг, рН в желудке был выше 4 у 76% пациентов в течение 8 часов, у 54% пациентов в течение 12 часов и у 24% пациентов в течение 16 часов. Соответствующие соотношения для эзомепразола в дозе 40 мг составили 97%, 92% и 56%.

Используя параметр AUC, в качестве заменяющего параметра для оценки концентрации эзомепразола в плазме, была выявлена взаимосвязь между секрецией кислоты и концентрацией препарата.

Терапевтический эффект, достигаемый в результате ингибирования секреции кислоты

Заживление рефлюкс-эзофагита препаратом Эманера® в дозе 40 мг наступает приблизительно у 78% пациентов через 4 недели и у 93% – через 8 недель. Лечение препаратом Эманера® в дозе 20 мг 2 раза в сутки в комбинации с соответствующими антибиотиками в течение одной недели приводит к эрадикации Helicobacter pylori приблизительно у 90% пациентов.

При неосложнённой язве двенадцатиперстной кишки для эффективного заживления язвы после недельного эрадикационного курса не требуется последующей монотерапии антисекреторными препаратами.

Другие эффекты, связанные с ингибированием секреции кислоты

Во время лечения антисекреторными препаратами уровень гастрина в плазме повышается в результате снижения секреции кислоты.

У пациентов, длительное время получавших эзомепразол, отмечается увеличение количества энтерохромаффиноподобных клеток (ECL-клеток), вероятно, связанное с повышением уровня гастрина в плазме.

Эзомепразол показал высокую эффективность в отношении заживления язв желудка, а также профилактики язв желудка и двенадцатиперстной кишки, у пациентов, получавших нестероидные противовоспалительные препараты (в том числе у пациентов в возрасте старше 60 лет и/или с пептической язвой в анамнезе), включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2 (ЦОГ-2).

Фармакокинетика

Эзомепразол является неустойчивым в кислой среде и принимается перо-рально в виде гранул, покрытых кишечнорастворимой оболочкой. Поглощение эзомепразола происходит быстро, плазменный пик наступает через 1-2 часа после приема. Абсолютная биодоступность составляет 64% после разовой дозы в 40 мг и возрастает до 89% после повторного применения разовой дозы. Для 20 мг эзомепразола, соответствующие значения составляют 50% и 68%, соответственно. Выраженный объем распределения в стационарном состоянии у здоровых людей составляет приблизительно 0,221/кг массы тела. Эзомепразол связывается с белками плазмы на 97%.

Прием пищи как задерживает, так и уменьшает поглощение эзомепразола, хотя это не оказывает существенного влияния на эффективность ингибирования секреции соляной кислоты.

Метаболизм и выведение

Эзомепразол полностью метаболизируется с участием системы цитохрома Р450 (CYP). Основная часть метаболизируется при участии полиморфного CYP2C19, который отвечает за образование гидрокси- и десметилметаболитов эзомепразола. Метаболизм оставшейся части зависит от другой специфической изоформы, CYP3A4, которая отвечает за образование эзомепразол сульфона - основного метаболита в плазме крови.

Параметры, приведенные ниже, отражают, в основном, характер фармакокинетики у пациентов с активным ферментом CYP2C19 (у пациентов с экстенсивным метаболизмом). Общий плазменный клиренс составляет примерно 17 л/ч после однократного приема препарата и 9 л/ч – при повторных приемах. Период полувыведения составляет 1,3 часа при повторных приемах препарата один раз в сутки. При приеме эзомепразола в дозе 40 мг два раза в сутки, площадь под кривой «концентрация – время» (AUC) увеличивается при повторном введении эзомепразола. Это увеличение является дозозависимым и приводит к более чем дозопропорциональному увеличению AUC после повторного введения.Эта время- и дозо- зависимость объясняется снижением метаболизма при «первом прохождении» через печень, а также снижением системного клиренса эзомепразола, что, вероятно, связано с ингибированием фермента CYP2C19 эзомепразолом и / или ее сульфонсодержашим метаболитом.

Эзомепразол полностью выводится из плазмы между дозами, при применении один раз в сутки тенденции к кумуляции препарата не отмечается.

Основные метаболиты эзомепразола не влияют на секрецию кислоты в же-лудке. При пероральном применении до 80% дозы препарата выводится в виде метаболитов с мочой, другая часть - с фекалиями. В моче обнаруживается менее 1% неизмененного эзомепразола.

Особая категория пациентов

Приблизительно у 2.9 ± 1.5% населения снижена активность фермента CYP2C19 (у пациентов с медленным метаболизмом). У таких пациентов метаболизм эзомепразола, в основном, осуществляется с помощью CYP3A4. При повторном приеме внутрь 40 мг эзомепразола однократно в сутки средняя площадь под кривой «концентрация – время» на 100% выше, чем у пациентов с активным ферментом CYP2C19 (пациенты с быстрым метаболизмом). Средние значения пиковых концентраций в плазме у пациентов с медленным метаболизмом повышены приблизительно на 60%. Отмеченные особенности не влияют на дозировку и способ применения эзомепразола.

У пациентов пожилого возраста (71-80 лет) метаболизм эзомепразола суще-ственно не изменяется.

После разовой дозы эзомепразола в 40 мг, средняя величина площади под кривой «концентрация - время» приблизительно на 10 % выше у женщин, чем у мужчин. После применения повторных разовых доз никаких половых различий не наблюдалось. Отмеченные особенности не влияют на дозировку эзомепразола.

При нарушениях функций органов

У пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции печени метаболизм эзомепразола может быть замедлен. У пациентов с тяжелыми нарушениеми функции печени скорость метаболизма снижена, что приводит к удвоению площади под кривой «концентрация – время» для эзомепразола. Поэтому максимальная доза эзомепразола для пациентов с тяжелым нарушением функции органов составляет 20 мг и ее не следует превышать. Тенденции к кумуляции эзомепразола и его основных метаболитов при приеме препарата один раз в сутки не отмечается.

Метаболизм эзомепразола ожидается без никаких изменений у пациентов с нарушенной функцией почек, так как почки отвечают за выведение метаболитов эзомепразола, а не самого исходного вещества.

У 12-18 летних пациентов общая экспозиция (AUC) и время достижения максимальной концентрации препарата в плазме крови (tmax) были сходны с взрослыми при приеме дозировок 20 мг и 40 мг эзомепразола.

Побочные действия

Жиі (≥1/100, <1/10)

- бас ауыруы

- іш ауыруы, метеоризм, жүрек айнуы, құсу, іш қатуы, диарея, фундальді бездердің полиптері (қатерсіз)

Жиі емес (≥1/1,000, <1/100)

- шеткері ісінулер

- ұйқысыздық

- бас айналуы, парестезия, ұйқы бұзылуы (ұйқышылдық)

- вертиго

- ауыздың құрғауы

- бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы

- дерматит, қышыну, бөртпе, есекжем

- бұлыңғыр көру

Сирек (≥1/10,000, <1/1000)

- лейкопения, тромбоцитопения

- аса жоғары сезімталдық реакциялары (дене температурасының жоғарылауы, ангионевроздық ісіну және анафилаксиялық реакциялар/ шок)

- гипонатриемия

- мазасыздық, сананың шатасуы, депрессия,

- дәм сезудің бұзылуы

- анық көрмеу

- бронх түйілуі

- стоматит, асқазан-ішек кандидозы

- сарғаюмен немесе онсыз жүретін гепатит

- алопеция, фотосенсибилизация

- артралгия, миалгия, жамбас сүйегі мойнының, білек сүйектерінің немесе омыртқаның сынуы

- дімкәстану, тершеңдік

Өте сирек (<1/10 000)

- агранулоцитоз, панцитопения

- бауыр жеткіліксіздігі, бауырдың ауыр аурулары бұрыннан бар пациенттердегі энцефалопатия

- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз (УЭН), эозинофилиямен және жүйелі симптомдармен дәрілік реакция (DRESS)

- бұлшықет әлсіздігі

- интерстициальді нефрит, кейбір пациенттерде бүйрек жеткіліксіздігі тіркелген

- гинекомастия

- елестеулер (көбінесе, әлсіреген пациенттерде), озбыр мінез-құлық

Белгісіз

- гипомагнезиемия, ауыр гипомагнезиемия гипокальциемияға алып келуі мүмкін

- микроскопиялық колит

- терінің жеделге жуық қызыл жегісі (ТЖҚЖ)



Часто (1/100, <1/10)

-головная боль

-боль в животе, метеоризм, тошнота, рвота запор, диарея

Нечасто (1/1,000, <1/100)

-периферические отеки

-бессонница

-головокружение, парестезия, нарушение сна (сонливость)

-вертиго

-сухость во рту

- повышение активности ферментов печени

- дерматит, зуд, сыпь, крапивница

Редко (1/10,000, <1/1000)

- лейкопения, тромбоцитопения

- реакции гиперчувствительности (лихорадка, отек Квинке и анафилактические реакции/ шок)

- гипонатриемия

-беспокойство, спутанность сознания, депрессия, недомогание

- нарушение вкуса

- расплывчатое зрение

- бронхоспазм

- стоматит, желудочно-кишечный кандидоз

- гепатит с желтухой или без

- алопеция, фотосенсибилизация

- артралгия, миалгия

- недомогание, повышенное потоотделение

Очень редко (<1/10 000)

- агранулоцитоз, панцитопения

- печеночная недостаточность, энцефалопатия у пациентов с уже существующими тяжелыми заболеваниями печени

- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз

- мышечная слабость

- интерстициальный нефрит

- гинекомастия

- гипомагнезиемия

- галлюцинации, агрессивное поведение (преимущественно, у ослабленных пациентов)

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Қандай-да бір үрейлі симптомдар (мысалы, тосыннан елеулі салмақ жоғалту, жиі құсу, дисфагия, қан аралас құсу немесе мелена) болған, сондай-ақ, асқазанның ойық жарасы болған (немесе асқазанның ойық жарасына күдіктенген) жағдайда, қатерлі жаңа түзілімнің бар-жоқтығын анықтау керек, өйткені Эманера® препаратымен емдеу симптоматикасының жеңілдеуіне және диагноз қоюдың кейінгі қалуына алып келуі мүмкін.

Ұзақ уақыт қолдану

Эманера® препаратын ұзақ мерзім бойына (әсіресе, бір жылдан артық) қабылдап жүрген пациенттер, дәрігердің жүйелі қадағалауында болуы тиіс.

«Қажеттілігіне қарай» емінің режимі

«Қажеттілігіне қарай» емдеу режиміндегі пациенттер, симптомдардың сипаты өзгерген жағдайда, өз дәрігерімен хабарласуы қажеттілігінен хабардар болуы тиіс.

Асқазан-ішек инфекциялары

Асқазан сөлі қышқылдылығын, протондық сорғы тежегіштерін қоса, кез келген жолмен төмендету, әдетте асқазан-ішек жолында болатын асқазан бактерияларының мөлшерін арттырады. Протондық сорғы тежегіштерімен емдеу Salmonella және Campylobacter сияқты қоздырғыштар туындататын асқазан-ішек инфекциялары қаупінің болар-болмас артуына алып келуі мүмкін.

В12 дәруменінің сіңірілуі

Эзомепразол, асқазандағы қышқылдың секрециясын төмендететін барлық басқа препараттар сияқты, гипо - немесе ахлоргидрияға байланысты B12 дәрумені (цианокобаламин) сіңірілуін төмендетуі мүмкін. Мұны организмдегі қоры төмендеген пациенттерде немесе ұзақ ем кезінде B12 дәруменінің сіңірілуінің төмендеу қаупі факторларында ескеру керек.

Helicobacter pylori эрадикациясы

Helicobacter pylori эрадикациясы үшін Эманера® препаратын қолданған кезде үштік ем компоненттерінің барлығы үшін дәрілермен өзара әрекеттесулерінің мүмкіндігі ескерілуі тиіс. Кларитромицин - CYP3A4 күшті тежегіші, сәйкесінше, кларитромициннің CYP3A4 қатысуымен метаболизденетін басқа препараттарды (мысалы, цизапридті) қабылдап жүрген пациенттерде қолданған жағдайда қарсы көрсетілімдері мен өзара әрекеттесулерінің барлығы қарастырылуы тиіс.

Зертханалық зерттеулердің нәтижелеріне ықпалы

Қан плазмасындағы хромогранин А (CgA) концентрациясының жоғарылауы нейроэндокриндік ісіктердің диагностикасы мақсатында жүргізілген зерттеулердің нәтижелеріне ықпал етуі мүмкін. Бұндай ықпалын болдырмау үшін, Эманера® препаратымен емдеуді қан плазмасындағы CgA концентрациясын анықтағанға дейін кемінде 5 күн бұрын тоқтату керек. Егер CgA мен гастрин концентрациялары бастапқы өлшегеннен кейін қалыпты мәндері ауқымына қайта келмесе, ППТ емінен кейін 14 күннен соң бақылау зерттеуін жүргізу керек.

Гипомагниемия

Эзомепразол сияқты ППТ емін кемінде үш ай бойы және көпшілік жағдайларда бір жыл бойы қабылдап жүрген пациенттерде ауыр гипомагниемия жағдайлары тіркелді. Қажу, тетания, делирий, құрысулар, бас ауыруы және қарыншалық аритмия сияқты гипомагниемияның ауыр көріністері туындауы мүмкін, бірақ олар біртіндеп дамуы мүмкін және білінбей қалуы мүмкін. Бұзылулары анағұрлым айқынырақ пациенттерде гипомагниемия магниймен алмастыру емінен және ППТ тоқтатқаннан кейін азайған.

Ұзақ емдеу жоспарланған немесе дигоксинмен немесе гипомагниемия туғызатын препараттармен (мысалы, диуретиктер) бір мезгілде ППТ қабылдап жүрген пациенттерде, медицина қызметкерлері қан плазмасындағы магний мөлшерін ППТ емін бастағанға дейін және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл бақылау мүмкіндігін қарастыруы тиіс.

Сыну қаупі

ППТ, әсіресе, жоғары дозаларында және ұзақ уақыт бойы (1 жылдан астам) қолданылғанда, көбінесе егде жастағы адамдарда немесе басқа анықталған қауіп факторлары болған жағдайда,жамбас мойны, білек сүйектері мен омыртқа сынуының қаупін орташа арттыруы мүмкін. ППТ сынудың жалпы қаупін 10-40 %-ға жоғарылатуы мүмкін екендігі анықталды. Мұндай жоғарылауының белгілі бір дәрежесіне басқа қауіп факторлары түрткі болуы мүмкін. Остеопороздың даму қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық ұсынымдарға сәйкес ем қабылдауы тиіс және D дәрумені мен кальцийді жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс.

Терінің жеделге жуық қызыл жегісі (ТЖҚЖ)

ППТ қолдану ТЖҚЖ аса сирек жағдайларымен байланыстырылады. Терінің, әсіресе, оның ашық бөліктерінде артралгиямен қатар жүретін патологиялық өзгерістер туындаған жағдайда, пациент дереу медициналық көмекке жүгінуі керек. Дәрігер Эманера® препаратын тоқтату туралы мәселені қарастыруы керек. Осының алдындағы ППТ емінің салдарынан болған ТЖҚЖ келесіде басқа ППТ-мен емдеген кезде ТЖҚЖ даму қаупін арттыруы мүмкін.

Басқа дәрілік препараттармен біріктіріп қолдану

Эзомепразолды атазанавирмен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз). Егер атазанавирдің протонды помпа тежегішімен біріктірілімін қолдану сөзсіз деп саналса, атазанавирдің дозасын 100 мг дозада ритонавирмен 400 мг-ге дейін арттырумен бірге мұқият клиникалық мониторинг жүргізу ұсынылады; эзомепразолдың 20 мг дозасын арттырмаған жөн.

Эзомепразол CYP2C19 тежегіші болып табылады. Эзомепразолмен емдеудің басталуы немесе аяқталуы кезінде CYP2C19 арқылы метаболизденетін препараттармен өзара әрекеттесу мүмкіндігін ескеру керек. Клопидогрел мен эзомепразолдың өзара әрекеттесуі байқалады («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз). Бұл өзара әрекеттесудің клиникалық маңызы белгісіз. Сақтық шарасы ретінде эзомепразол мен клопидогрелді бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек.

Эзомепразолды қажеттілігіне қарай ем үшін қолданған кезде қан плазмасындағы эзомепразол концентрациясының ауытқуларына байланысты басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесу салдарларын ескеру керек, «Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз.

Терінің ауыр жағымсыз реакциялары (SCAR)

Эзомепразолмен емдеуге байланысты өмірге қауіп төндіретін мультиформалы эритема (EM), Стивенс-Джонсон синдромы (SJS), уытты эпидермальді некролиз (TEN) және эозинофилиямен және жүйелі симптомдармен (DRESS) дәрілік реакция сияқты терінің ауыр жағымсыз реакциялары (SCAR) туралы өте сирек хабарланған.

Пациенттерге EM/SJS/TEN/DRESS ауыр тері реакциясының белгілері мен симптомдары туралы хабарлауы тиіс және кез келген тән белгілер немесе симптомдар пайда болған кезде дереу медициналық көмекке жүгінуі тиіс.

Ауыр тері реакцияларының белгілері мен симптомдары пайда болған кезде эзомепразолды қабылдауды дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда қосымша медициналық көмек/мұқият мониторингті қамтамасыз ету керек.

EM/SJS/TEN/DRESS бар пациенттерде препарат қайта қолданылмауы тиіс.

Қосымша заттар жөніндегі айрықша ақпарат

Эманера® препаратының құрамында сахароза мен натрий бар.

Эманера® препаратының құрамында қанттың бір түрі сахароза қосылған қант сфералары бар. Егер сіздің дәрігеріңіз сізге кейбір қанттардың жақпайтындығын айтса, бұл препаратты қабылдамас бұрын дәрігерге жүгініңіз.

Бұл дәрілік препараттың құрамында бір капсуласында 1 ммольден аз натрий (23 мг) бар, яғни, іс жүзінде натрийсіз.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Эзомепразолды қолданған кезде қорғалмаған жүктілік туралы клиникалық деректер жеткіліксіз болып табылады. Омепразолдың рацемиялық қоспасын қолданған кезде, әсеріне ұшыраған жүкті әйелдердің саны туралы эпидемиологиялық зерттеулердің деректері даму ақауларының немесе фетоуытты әсердің жоқтығын куәландырады. Жануарларда жүргізілген эзомепразолды зерттеу эмбрионның/ұрықтың дамуына тікелей немесе жанама зиянды әсерін анықтаған жоқ. Жануарлардағы рацемиялық қоспаны зерттеу жүктілікке, босануға немесе босанғаннан кейінгі дамуға тікелей немесе жанама зиянды әсер етпеді. Жүкті әйелдерде препаратты қолданған кезде сақ болу керек.

Жүкті әйелдер туралы деректердің аздаған мөлшері (жүктіліктің 300-ден 1000-ға дейінгі нәтижелері) эзомепразолдың даму ақауларының немесе фето/неонатальды уыттылығының жоқтығын көрсетеді.

Жануарларға жүргізілген зерттеулер репродуктивті уыттылыққа тікелей немесе жанама зиянды әсер етпеді.

Қазіргі кезде, эзомепразолды емшек сүтімен бөлініп шығатын-шықпайтындығы белгісіз. Эзомепразолдың жаңа туған нәрестелерге/сәбилерге әсері туралы ақпарат жеткіліксіз болып табылады. Сондықтан, бала емізу кезеңінде Эманераны қолданбаған дұрыс.

Омепразолдың жануарларға арналған рацемиялық қоспасын пероральді енгізу арқылы зерттеу фертильділікке әсер етпеді.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Эзомепразол автомобильді басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне елеусіз әсер етеді. Бас айналу (жиі емес) және көрудің бұлыңғырлануы (сирек) сияқты жағымсыз реакциялар туралы хабарланды. Егер атап көрсетілген құбылыстар байқалса, пациенттер автомобильді басқармауы немесе механизмдермен жұмыс істемеуі тиіс.



При наличии каких-либо тревожных симптомов (например, таких как значи-тельная спонтанная потеря массы тела, частая рвота, дисфагия, рвота с кровью или мелена), а также при наличии язвы желудка (или при подозрении на язву желудка), следует исключить наличие злокачественного новообразования, поскольку лечение препаратом Эманера® может привести к сглаживанию симптоматики и отсрочить постановку диагноза.

Пациенты, принимающие препарат Эманера® в течение длительного периода (особенно более года), должны находиться под регулярным наблюдением врача.

Пациенты, находящиеся на режиме терапии «по требованию», должны быть проинструктированы о необходимости связаться со своим врачом при изменении характера симптомов. Принимая во внимание колебания концентрации эзомепразола в плазме крови при назначении эзомепразола в режиме терапии «по требованию», следует учитывать взаимодействие препарата с другими лекарственными средствами.

У пациентов, длительное время получавших эзомепразол, отмечается увеличение количества энтерохромаффиноподобных (ECL) клеток, вероятно, связанное с повышением уровня гастрина в плазме; у пациентов, принимающих антисекреторные препараты в течение длительного промежутка времени, чаще отмечается образование доброкачественных железистых кист в желудке. Эти явления обусловлены физиологическими изменениями в результате выраженного ингибирования секреции кислоты и носят обратимый характер.

Снижение кислотности желудочного сока любыми путями, включая ингибиторы протонного насоса, повышает количество желудочных бактерий, обычно присутствующих в желудочно-кишечном тракте. Лечение ингибиторами протонного насоса может привести к незначительному увеличению риска желудочно-кишечных инфекций, таких как Salmonella и Campylobacter.

При назначении препарата Эманера® для эрадикации Helicobacter pylori должна учитываться возможность лекарственных взаимодействий для всех компонентов тройной терапии. Кларитромицин - мощный ингибитор CYP3A4, следовательно, должны рассматриваться все противопоказания и взаимодействия кларитромицина в случае применения у пациентов, принимающих другие лекарства, метаболизирующиеся с участием CYP3A4 (например, цизаприд).

Эманера® содержит сахарозу. Пациенты с наследственной непереносимостью фруктозы, глюкозо-галактозной мальабсорбцией или сахаразо–изомальтазной недостаточностью не должны принимать этот препарат.

Беременность и лактация

Клинические данные по воздействию эзомепразола при беременности недостаточны.

В настоящее время неизвестно, выделяется ли эзомепразол с грудным молоком. Исследования у кормящих женщин не проводились. Поэтому Эманеру не следует назначать в период грудного вскармливания.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Эманера® не влияет на способность управления транспортными средствами и работу с механизмами.

Показания

Ересектер:

• - гастроэзофагеальді рефлюкс ауруында (ГЭРА) (эрозиялы рефлюкс-эзофагитті емдеу үшін, рефлюкс-эзофагит жазылғаннан кейін қайталануының алдын алу үшін ұзаққа созылатын демеуші ем), гастроэзофагеальді рефлюкс ауруының симптоматикалық емі үшін
  
  - Helicobacter pylori эрадикациясы және Helicobacter pylori астасқан он екі елі ішектің ойық жарасының жазылуы үшін, Helicobacter pylori астасқан ойық жарасы бар пациенттерде пептидті ойық жараның қайталануының профилактикасы үшін тиісті бактерияға қарсы емдеу сызбаларымен біріктірілімде
  
  - ҚҚСП емді жалғастыруды қажет ететін пациенттер (ҚҚСП емдеумен байланысты асқазан ойық жараларының жазылуы
• қауіп тобындағы пациенттерде ҚҚСП еммен байланысты асқазан және он екі елі ішек ойық жарасының профилактикасы)
  
  - Золлингер-Эллисон синдромы
  
  
  
  12 жастан асқан жасөспірімдер:
  
  - гастроэзофагеальді рефлюкс ауруында (ГЭРА) (эрозиялы рефлюкс-эзофагитті емдеу үшін, рефлюкс-эзофагит жазылғаннан кейін қайталануының алдын алу үшін ұзаққа созылатын демеуші ем), гастроэзофагеальді рефлюкс ауруының симптоматикалық емі үшін
  
  - Helicobacter pylori туындаған он екі елі ішектің ойық жаралы ауруын емдеу кезінде біріктірілген бактерияға қарсы емнің құрамында
  
  
  
  - гастро-эзофагеальная рефлюксная болезнь (ГЭРБ) (лечение эрозивного рефлюкс-эзофагита, длительное поддерживающее лечение после заживления рефлюкс-эзофагита для предотвращения рецидива, симптоматическое лечение гастро-эзофагеальной рефлюксной болезни
  
  - для эрадикации Helicobacter pylori в комбинации с соответствующим режимом терапии антибиотиками (лечение язвы двенадцатиперстной кишки, ассоциированной с Helicobacter pylori, профилактика рецидива пептических язв, ассоциированных с Helicobacter pylori)
  
  - пациенты, которым необходимо непрерывное лечение НПВП (заживление язвы желудка, связанной с приёмом HПBП, профилактика язвы желудка и двенадцатиперстной кишки, связанной с приёмом НПВП у пациентов, относящихся к группе риска)
  
  - длительное лечение после внутривенной индуцированной профилактики рецидива кровотечения из пептической язвы
  
  - лечение синдрома Золлингера –Эллисона

Противопоказания

- әсер етуші затына, орынбасқан бензимидазолдарға немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- нелфинавирмен бірге қолдану



- повышенная чувствительность к эзомепразолу, замещённым бензимидазолам или другим компонентам препарата

- совместное применение с атазанавиром

- беременность и период лактации

- детский и подростковый возраст до 12 лет (эффективность и безопасность не изучена)

Лекарственное взаимодействие

Эзомепразолдың басқа препараттардың фармакокинетикасына әсері

Протеаза тежегіштері

Омепразолдың кейбір протеаза тежегіштерімен өзара әрекеттесуі туралы хабарланды. Осы сипатталған өзара әрекеттесулердің клиникалық мәні мен механизмдері әрдайым белгілі бола бермейді. Омепразолмен емдеу кезінде асқазанның рН жоғарылауы протеаза тежегіштерінің абсорбциясын өзгертуі мүмкін. Өзара әрекеттесудің басқа ықтимал механизмдері CYP2C19 тежелуі болып табылады.

Атазанавир мен нелфинавир омепразолмен бір мезгілде қабылданған жағдайларда, бұл препараттардың қан сарысуындағы деңгейінің төмендеуі байқалды, сондықтан оларды бірге қолданудан аулақ болу керек. Омепразолды (тәулігіне 1 рет 40 мг) және атазанавирді 300 мг/ритонавирді 100 мг бір мезгілде қолдану атазанавирдің экспозициясының төмендеуіне әкеледі (AUC (концентрация-уақыт қисығының ауданы), Cmax және Cmin (қан плазмасындағы ең жоғары және ең төмен концентрация) шамамен 75% төмендейді. Атазанавирдің дозасын 400 мг-ге дейін арттыру омепразолдың атазанавирдің әсеріне әсерін өтемейді. Дені сау еріктілерге омепразолды (тәулігіне 20 мг 1 рет) және атазанавирді 400 мг/ритонавирді 100 мг бір мезгілде қолдану атазанавирді 300 мг/ритонавирді тәулігіне 1 рет омепразолсыз 20 мг 1 рет қолданумен салыстырғанда атазанавирдің әсерін шамамен 30% төмендетуге әкелді. Омепразолды бір мезгілде қолдану (тәулігіне 1 рет 40 мг) нелфинавирдің AUC, Cmax және Cmin орташа мәндерін 36-39%, ал M8 фармакологиялық белсенді метаболиті үшін AUC, Cmax және Cmin орташа мәндерін 75-92% төмендетті. Фармакодинамикалық әсерлердің ұқсастығына және омепразол мен эзомепразолдың фармакокинетикалық қасиеттеріне байланысты эзомепразолды атазанавирмен бірге қабылдамаған жөн, бірақ эзомепразол мен нелфинавирді бір мезгілде қолдану жоққа шығарылады.

Саквинавир үшін (қатарлас ритонавирмен) омепразолмен бір мезгілде емдеу кезінде (тәулігіне 1 рет 40 мг) қан сарысуындағы деңгейдің жоғарылауы (80-100%) туралы хабарланды. Тәулігіне 1 рет 20 мг дозада омепразолмен емдеу дарунавирдің (ритонавирмен бірге) және ампренавирдің (ритонавирмен бірге) әсеріне ықпал етпеді. Тәулігіне 1 рет 20 мг дозада омепразолмен емдеу ампренавирдің әсеріне ықпал етпеді (қатарлас ритонавирмен және онсыз). Тәулігіне 1 рет 40 мг дозада омепразолмен емдеу лопинавирдің (ритонавирмен бірге) әсеріне ықпал етпеді .

Метотрексат

ИПП мен метотрексатты бірге қолданған кезде кейбір пациенттерде концентрацияның жоғарылауы байқалады. Метотрексатты жоғары дозада қолданған кезде эзомепразолды қабылдауды тоқтату қажет.

Такролимус

Эзомепразолмен бір мезгілде қолдану сарысудағы такролимус концентрациясының жоғарылауына әкелетіні хабарланды. Такролимус концентрациясының, сондай-ақ бүйрек функциясының (креатинин клиренсі) күшейтілген мониторингін жүргізу және қажет болған жағдайда такролимус дозасын түзету қажет.

рН-тәуелді абсорбциямен дәрілік препараттар

Эзомепразолмен емдеу кезінде асқазандағы қышқылдылықтың төмендеуі сіңу механизмі ортаның қышқылдылығына тәуелді басқа дәрілердің сіңуінің төмендеуіне немесе жоғарылауына алып келуі мүмкін. Қышқыл секрециясын бәсеңдететін басқа препараттарды немесе антацидтерді қолданғандағы сияқты, эзомепразолмен емдеу кетоконазолдың, итраконазол мен эрлотинибтің сіңуінің төмендеуіне алып келуі мүмкін.

Сонымен қатар, эзомепразолды дигоксинмен бірге қабылдағанда, соңғысының концентрациясы арта түсуі мүмкін.

Дені сау еріктілерде омепразолды (тәулігіне 20 мг) және дигоксинді бір мезгілде қолдану дигоксиннің биожетімділігін 10% арттырды (он субъектінің екеуінде 30% - ға дейін). Дигоксиннің уыттылығы туралы сирек хабарланды. Дегенмен, егде жастағы пациенттерге эзомепразолды жоғары дозада тағайындау кезінде сақ болу керек. Одан әрі дигоксиннің емдік мониторингін күшейту керек.

CYP2C19 метаболиздейтін дәрілік препараттар

Эзомепразол эзомепразолдың метаболизміне қатысатын негізгі ферменті - CYP2C19 тежейді. Сәйкесінше, эзомепразолды метаболизміне CYP2C19 қатысатын диазепам, циталопрам, имипрамин, кломипрамин, фенитоин және т.б. сияқты басқа препараттармен бірге қолдану, аталған препараттардың плазмадағы концентрацияларының жоғарылауына алып келуі және дозасын төмендетуді қажет етуі мүмкін. Бұл құбылыс әсіресе, эзомепразолды «қажеттілігіне қарай емдеу» режимінде қолданған кезде айқын білінеді.

Диазепам

30 мг эзомепразолды бірге қабылдау фермент-субстрат кешенінің (CYP2C19-диазепам субстрат) клиренсін 45%-ға төмендетеді.

Фенитоин

40 мг эзомепразолды бірге қабылдау эпилепсиясы бар пациенттерде фенитоиннің плазмадағы қалдықтық концентрацияларын 13%-ға жоғарылатады, соған байланысты, плазмадағы фенитоин концентрациясын эзомепразолмен емдеудің басында және оны тоқтатқан кезде бақылау ұсынылады.

Вориконазол

Эзомепразол (тәулігіне 40 мг) вориконазолдың (CYP2C19 субстраты) ең жоғарғы концентрациясы мен «концентрация - уақыт» қисығы астындағы ауданын сәйкесінше 15% және 41%-ға жоғарылатады.

Цилостазол

Омепразол, сондай-ақ эзомепразол CYP2C19 тежегіштері ретінде әсер етеді. Айқаспалы зерттеуде дені сау субъектілерге 40 мг дозада қолданылған омепразол Cmax және AUC цилостазолын тиісінше 18% және 26%, ал оның белсенді метаболиттерінің бірін тиісінше 29% және 69% арттырды.

Цизаприд

40 мг эзомепразолды бір мезгілде қолдану концентрация-уақыт қисығының ауданын (AUC) 32% арттырды және жартылай шығарылу кезеңін (t1/2) 31% ұзартты, бірақ плазмадағы цизапридтің шекті концентрациясын өзгертпеді. Цизапридті монотерапия кезінде байқалған QT аралығының елеусіз ұзаруы эзомепразолмен біріктірген кезде жоғарыламады.

Варфарин

Клиникалық зерттеулер барысында варфаринмен ем қабылдаған пациенттерде 40 мг эзомепразолды бір мезгілде қолдану қанның ұю уақыты жол берілген ауқым шегінде болғанын көрсетті. Алайда, тіркеуден кейінгі кезеңде біріктірілген емдеу кезінде ХҚҚ клиникалық елеулі жоғарылауының бірнеше жеке жағдайлары тіркелді.

Пациенттің жағдайын эзомепразолмен емдеумен қатарлас варфаринмен немесе кумариннің басқа туындыларымен емдеудің басында және соңында бақылау ұсынылады.

Клопидогрел

Дені сау еріктілердегі зерттеу нәтижелері клопидогрел (жүктеме дозасы 300 мг/тәуліктік демеуші дозасы 75 мг) мен эзомепразол (күнделікті 40 мг пероральді) арасындағы фармакокинетикалық (ФК)/фармакодинамикалық (ФД) өзара әрекеттесуді көрсетті, бұл клопидогрелдің белсенді метаболитінің әсерін орта есеппен 40%-ға төмендетеді және тромбоциттер агрегациясының ең көп тежелудің (АДФ - индукцияланған) орташа 14% төмендеуіне әкеледі.

Клопидогрелді және 20 мг + АСҚ 81 мг эзомепразол біріктірілімін бір мезгілде қолданғанда, клопидогрел монотерапиясымен салыстырғанда, зерттеуде дені сау еріктілер клопидогрелдің белсенді метаболитінің әсерін шамамен 40% төмендетті. Алайда, бұл субъектілердегі тромбоциттер агрегациясының ең көп тежелу деңгейі (АДФ-индукцияланған) клопидогрел мен клопидогрел + біріктірілген препаратпен (эзомепразол + АСҚ) емделген қатысушылар тобында бірдей болды.

Обсервациялық сияқты клиникалық зерттеулерде ауыр жүрек-қантамыр асқынулары тұрғысынан эзомепразолдың өзара әрекеттесуінің ФК/ФД клиникалық салдары туралы қарама-қайшы деректер хабарланды.

Эзомепразол мен клопидогрелді бірге қолданудан аулақ болу керек.

Клиникалық елеулі өзара әрекеттесусіз зерттелген дәрілік препараттар

Амоксициллин және хинидин

Эзомепразол амоксициллин, хинидин фармакокинетикасының клиникалық тұрғыдан елеулі өзгерістерін туғызбайды.

Напроксен немесе рофекоксиб

Эзомепразол мен напроксенді немесе рофекоксибті бірге қолданудан клиникалық тұрғыдан елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер анықталмады.

Эзомепразолдың фармакокинетикасына басқа дәрілік заттардың әсері

CYP2C19 және/немесе CYP3A4 тежейтін дәрілік препараттар

Эзомепразол метаболизміне CYP2C19 бен CYP3A4 қатысады. Эзомепразолды CYP3А4 тежегіші кларитромицинмен (күніне екі рет 500 мг) бірге қолдану, эзомепразолға қатысты AUC мәнінің екі есе артуына алып келеді. Эзомепразол мен CYP3А4 және CYP3A4 біріккен тежегішін бірге қолдану эзомепразол концентрациясының екі есе артуына алып келуі мүмкін. Эзомепразол мен CYP3А4 және CYP2C19 біріктірілген тежегіші вориконазолды бірге қолдану омепразол үшін AUC мәнін 280%-ға арттырады. Әдетте, ондай жағдайларда эзомепразолдың дозасын түзету қажет емес. Алайда, бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде және эзомепразолды ұзақ уақыт қолданғанда, оның дозасына түзету жүргізу керек.

CYP2C19 және/немесе CYP3A4 индукциялайтын дәрілік препараттар

CYP2C19 немесе CYP3A4 индукциялайтыны белгілі препараттар немесе ол да басқасы да (рифампицин және шайқурай сияқты) эзомепразол метаболизмін күшейту есебінен қан сарысуындағы эзомепразол деңгейінің төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Балалар

Өзара әрекеттесу бойынша зерттеулер тек ересектерде жүргізілді.



Воздействия эзомепразола на фармакокинетику других препаратов

Лекарственные средства с рН-зависимым высвобождением

Пониженная кислотность в желудке при лечении эзомепразолом может привести к снижению или повышению всасывания других лекарств, механизм всасывания которых зависит от кислотности среды. Так же, как и при использовании других препаратов, подавляющих секрецию кислоты или антацидов, лечение эзомепразолом может привести к снижению всасывания кетоконазола или итраконазола.

Одновременное применение эзомепразола (40 мг один раз в сутки) с атазанавиром 300 мг / ритонавиром 100 мг приводит к снижению экспозиции атазанавира (примерно на 75% снижается AUC (площадь кривой "концентрация - время"), Cmax и Cmin (максимальная и минимальная концентрация в плазме). Повышение дозы атазанавира до 400 мг не компенсирует влияние эзомепразола на экспозицию атазанавира. Эзомепразол, как и другие ИПП (ингибиторы "протонной помпы"), не следует принимать вместе с атазанавиром.

Препараты, метаболизируемые CYP2C19

Эзомепразол ингибирует CYP2C19 – основной фермент эзомепразола, участвующий в его метаболизме. Соответственно, совместное применение эзомепразола с другими препаратами, в метаболизме которых принимает участие CYP2C19, такими как диазепам, циталопрам, имипрамин, кломипрамин, фенитоин и др., может привести к повышению концентраций этих препаратов в плазме и потребовать снижения дозы. Это явление особенно выражено при использовании эзомепразола в режиме "терапии по требованию". Совместный прием 30 мг эзомепразола на 45% снижает клиренс фермент-субстратного комплекса (CYP2C19-диазепам субстрат); совместный приём 40 мг эзомепразола на 13% повышает остаточные концентрации фенитоина в плазме у больных эпилепсией, в связи с чем рекомендуется контроль концентрации фенитоина в плазме в начале лечения эзомепразолом и при его отмене. Эзомепразол (40 мг в сутки) повышает максимальную концентрацию и площадь кривой "концентрация - время" вориконазола (субстрата CYP2C19) на 15% и 41% соответственно.

Одновременное применение у пациентов 40 мг эзомепразола с варфарином в единичных случаях может привести к клинически значимому увеличению МНС (международное нормализованное соотношение). Рекомендуется контролировать состояние пациента в начале и в конце сопутствующей терапии эзомепразолом с варфарином или другими производными кума-рина.

Совместный прием 40 мг эзомепразола на 32% повышал величину площади под кривой "концентрация в плазме – время" (AUC) и на 31% увеличивал период полувыведения (t1/2), но не изменял пиковые концентрации цизаприда в плазме. Незначительное удлинение интервала QT, которое наблюдалось при применении монотерапии цизапридом, при комбинации с эзомепразолом, не увеличивалось.

Эзомепразол не вызывает клинически значимых изменений фармакокинетики амоксициллина, хинидина.

Совместное применение эзомепразола и напроксена или рофекоксиба не выявили клинически значимого фармакокинетического взаимодействия. В метаболизме эзомепразола принимают участие CYP2C19 и CYP3A4. Совместное применение эзомепразола с ингибитором CYP3А4, кларитромицином (500 мг два раза в день) приводит к двукратному увеличению значения AUC по отношению к эзомепразолу. Совместное применение эзомепразола и комбинированного ингибитора CYP3А4 и CYP3A4 может привести к двукратному увеличению концентрации эзомепразола. Совместное применение эзомепразола и комбинированного ингибитора CYP3А4 и CYP2C19 вориконазола увеличивает значения AUC для омепразола на 280%. Как правило, в таких случаях не требуется кор-рекции дозы эзомепразола. Однако, коррекцию дозы эзомепразола следует проводить у пациентов с тяжелым нарушением функции печени и при длительном его применении.