МИЛУРИТ 0,1 N50 ТАБЛ

Лекарственная форма

Таблеткалар, 100 мг



Таблетки 100 мг

Состав

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - 100 мг аллопуринол

Қосымша заттар:

• микрокристалды целлюлоза
• натрий карбоксиметилкрахмалы (А типі)
• желатин
• магний стеараты
• кремнийдің коллоидты сусыз қостотығы (150 мг
• 200 мг
• 300 мг дозалары үшін)
  
  лактоза моногидраты
• картоп крахмалы
• повидон к-25
• тальк
• магний стеараты
• натрий карбоксиметилкрахмалы (А типі) (100мг дозасы үшін)
  
  
  
  Одна таблетка содержит
  
  активное вещество - аллопуринол 100 мг

Побочные действия

Часто

- кожная сыпь

- повышение уровня тиреотропного гормона (ТТГ)9

Нечасто

- гиперчувствительность2

- рвота4, тошнота4, диарея

- отклонения функциональных проб печени5

Редко

- гепатит (включая некроз печени и гранулематозный гепатит)5

- (синдром Стивенса-Джонсона (ССД) / токсический эпидермальный некролиз (ТЭН))6

- мочекаменная болезнь

Очень редко

- фурункул

- агранулоцитоз1, апластическая анемия1, тромбоцитопения1, гранулоцитоз,

лейкопения, лейкоцитоз, эозинофилия и истинная эритроцитарная

аплазия

- ангиоиммунобластная Т-клеточная лимфома3

- анафилактическая реакция

- сахарный диабет, гиперлипидемия

- депрессия

- кома, паралич, атаксия, периферическая нейропатия, парестезия,

сонливость, головная боль, извращение вкуса (дисгевзия)

- катаракта, нарушение зрения, макулопатия

- головокружение с ощущением вращения (вертиго)

- стенокардия, брадикардия

- артериальная гипертензия

- кровавая рвота, стеаторея, стоматит, изменение ритма дефекации

- ангионевротический отек7, медикаментозная сыпь, выпадение волос,

изменение цвета волос

- мышечная боль

- гематурия, азотемия

- мужское бесплодие, эректильная дисфункция, гинекомастия

- отеки, чувство общего недомогания, астения, повышенная температура

тела8

Неизвестно

- боль в животе

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Аса жоғары сезімталдық синдромы, Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермалық некролиз (УЭН)

Аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакцияларының манифестациясы макулопапулалық экзантеманы, дәріге аса жоғары сезімталдық синдромын (DRESS) және СДС/УЭН қоса, өте алуан түрлі болуы мүмкін. Бұл реакциялар клиникалық диагноз болып табылады және олардың клиникалық көріністері сәйкесінше шешімдер қабылдауға негіз болып табылады. Тері бөртпесі немесе аса жоғары сезімталдық реакциясының басқа көріністері пайда болған жағдайда, Милурит препаратымен емдеуді дереу тоқтату керек. Аса жоғары сезімталдық синдромы және СДС/УЭН бар пациенттерде емді қайта жаңғыртуға болмайды. Аса жоғары сезімталдық кезінде тері реакцияларын емдеу үшін кортикостероидтарды қолдануға болады.

HLA-B*5801аллелі

HLA-B*5801 аллелдерінің болуы аллопуринолдан туындаған СДС/УЭН (және, бәлкім, басқа аса жоғары сезімталдық реакцияларының) даму қаупінің факторы болып табылатыны анықталған, Хань қытайлықтар, тайвандықтар, кореялықтар, жапондықтар және еуропалықтар популяциясындағы жағдай-бақылау типті ретроспективті фармакогенетикалық зерттеулер нәтижелері осыны көрсетеді. HLA-B*5801 аллелінің болу жиілігі Хань қытайлықтар популяциясында 20 %-ға, тайлықтарда 8-15%, корей популяциясында 12%-ға және жапондықтар мен шығу тегі еуропалықтарда 1-2%-ға жетуі мүмкін.

HLA-B*5801 аллелінің таралуының жоғарылығы белгілі пациенттердің қосалқы топтарында аллопуринолмен емді бастағанға дейін HLA-B*5801 аллелі бойынша скрининг жүргізу ұсынылады. Бүйректің созылмалы аурулары ондай пациенттердегі осы қауіпті қосымша жоғарылатуы мүмкін. Егер қытайлық Хань халқының пациенттерінде, тайлықтарда немесе кореялықтарда генотиптелу мүмкіндігі болмаса, онда аллопуринолды, егер емдеудің пайдасы ықтимал жоғары қауіптен асып түсетін болса ғана тағайындау керек. Пациенттердің басқа топтарында аллопуринолмен емдеу туралы шешім қабылдау үшін генотиптеудің қолданылуы зерттелмеген.

Егер пациенттің HLA-B*5801 аллелін тасымалдаушы (әсіресе, қытайлық Хань халқы, тайлықтар, кореялықтар) болып табылатындығы белгілі болса, емдеудің талапқа сай басқа ықтимал нұсқалары болмаған жағдайлардан басқасында, аллопуринолмен емді тағайындамау керек.

Аса жоғары сезімталдық синдромының немесе СДС/УЭН белгілеріне қатысты аса сақтық таныту қажет, және пациенттер симптомдары алғаш пайда болғанда аллопуринолмен емдеуді дереу тоқтату қажеттілігінен хабардар болуы тиіс.

СДС/УЭН этностық шығу тектеріне байланыссыз, HLA-B*5801 аллельдері жоқ пациенттерде де туындауы мүмкін.

Бүйрек функциясының созылмалы бұзылуы

Бүйрек функциясының созылмалы бұзылуы бар, диуретиктерді, әсіресе тиазидтерді бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде аллопуринолды қабылдаумен байланысты аса жоғары сезімталдық реакцияларының, соның ішінде СДС/УЭН де дамуының қаупі жоғары.

Аса жоғары сезімталдық синдромының немесе СДС/УЭН дамуын аса мұқият қадағалау керек. Пациенттерге осындай симптомдар алғашқы пайда болғанда емді дереу және біржола тоқтату керектігін айту керек.

Бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерді емдеуде

Аллопуринолдың дозасын төмендету қажет. Артериялық гипертензияға немесе жүрек жеткіліксіздігіне қатысты ем қабылдап жүрген пациенттерде (мысалы, диуретиктер немесе АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттер) бүйрек функциясының қатарлас бұзылуы байқалуы мүмкін, сондықтан пациенттердің осы тобында аллопуринолды сақтықпен қолдану керек.

Симптомсыз гиперурикемия

Симптомсыз гиперурикемия өз алдына жеке аллопуринол препаратын қолдануға көрсетілім болып табылмайды. Ондай жағдайларда пациенттер жағдайының жақсаруына гиперурикемияның негізгі себебін жоюмен қатар, диетаны және сұйықтықтар қабылдауды өзгертудің арқасында қол жеткізуге болады.

Подаграның жедел ұстамасы

Аллопуринолды қолдануды подаграның жедел ұстамасы толықтай басылғанша бастауға болмайды, өйткені ол аурудың қосымша өршуіне түрткі болуы мүмкін.

Урикозуриялық дәрілермен емдеудегі сияқты, аллопуринолмен емдеудің басталуы подагралық артриттің жедел ұстамасына түрткі болуы мүмкін. Осындай асқынуды болдырмау үшін, аллопуринол тағайындағанға дейін кемінде бір ай бойы қабынуға қарсы сәйкес препараттармен немесе колхицинмен профилактикалық ем жүргізу ұсынылады. Ұсынылған дозалары, сақтандырулар және сақтық шаралары туралы деректерді тиісті әдебиеттерден табуға болады.

Егер подаграның жедел ұстамасы аллопуринолмен емдеу аясында дамыса, онда препаратты қабылдауды сол дозада жалғастыра беру, ал ұстаманы емдеу үшін қабынуға қарсы стероидты емес қолайлы дәріні тағайындау қажет.

Азатиоприн немесе 6-меркаптопурин

Егер азатиоприннің немесе 6-меркаптопуриннің дозасы бастапқы тағайындалған дозасынан 25%-ға дейін төмендетілмесе, аллопуринолды аталған препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерге тағайындамау керек.

Ксантиннің жинақталуы

Ураттардың түзілуі айтарлықтай күшейген жағдайларда (мысалы, қатерлі ісік және тиісінше ісікке қарсы ем, Леш-Найхан синдромы) ксантиннің несептегі абсолюттік концентрациясы, сирек жағдайда, ксантиннің несеп жолдары тіндерінде жинақталуына ықпал ететін деңгейлерге жетуі мүмкін. Ксантиннің тіндерде жинақталу ықтималдығын талапқа сай гидратацияның арқасында азайтуға болады, ол несептің оңтайлы сұйылтылуын қамтамасыз етеді.

Бүйректегі ураттық тастарға әсері

Аллопуринолмен талапқа сай емдеу несеп қышқылындағы ірі конкременттердің еруіне алып келуі мүмкін, алайда, ол конкременттердің несепағарға кептеліп қалу ықтималдығы аз.

Бүйректің подагралық зақымдануын және ураттық тастарды емдеуде, бөлінетін несептің тәуліктік көлемі 2 литрден кем болмауға тиіс, және несептегі рН мәні 6,4-6,8 ауқымында болуы тиіс.

Гемохроматоз

Аллопуринолдың подаграны емдеудегі негізгі әсері ксантиноксидаза ферменті белсенділігінің бәсеңдеуі болып табылады. Ксантиноксидаза бауырда жинақталған темірдің мөлшерінің азаюына және шығарылуына қатысуы мүмкін. Кеміргіштерге жүргізілген кейбір зерттеулерде аллопуринолдың әсерінен жануарлардың организмінде темірдің жинақталғаны көрсетілген, ал басқа зерттеулерде бұл анықталмаған. Дені сау 28 сыналушыдағы зерттеуде аллопуринолды қолданған кезде бауырдағы темір мөлшерінің өзгерістері анықталмады. Гемохроматозы бар пациенттерде аллопуринолмен емдеудің қауіпсіздігін көрсететін зерттеулер жүргізілген жоқ. Гемохроматозы бар пациенттерге, сондай-ақ олардың қандас туыстарына аллопуринолды сақтықпен тағайындау керек.

Қалқанша без функциясының бұзылуы

ТТГ (тиреотропты гормон) мәнінің жоғарылауы (>5,5 мХБ/мл) ұзаққа созылатын ашық қосымша клиникалық зерттеу аясында аллопуринолды ұзақ уақыт бойы қабылдаған пациенттерде (5,8%) байқалды. Қалқанша без функциясының бұзылулары бар пациенттерге аллопуринолды сақтықпен тағайындау керек.

Балаларда қолдану

Аллопуринол қатерлі онкологиялық ауруларда (әсіресе лейкемияда) және кейбір ферментативтік бұзылуларда (мысалы, Леш-Найхан синдромы) балаларды емдеуде сирек қолданылады.

Милурит 100 мг таблеткалар препаратының құрамында лактоза бар Милурит 100 мг препаратының әр таблеткасының құрамында - 50 мг лактоза бар. Галактоза жақпаушылығы, толық лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы сияқты сирек тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.

Натрий мөлшері

Бұл препараттың құрамында әрбір 100 мг және 300 мг таблеткада 1 ммольден аз (23 мг) натрий бар, яғни, іс жүзінде натрий жоқ.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүктілік

Бұл препарат көптеген жылдар бойы айқын қолайсыз әсерлерсіз кеңінен қолданылып келе жатқанымен, жүктілік кезінде аллопуринолмен емдеудің қауіпсіздігі туралы деректер жеткіліксіз.

Жүктілік кезінде қауіптілігі аздау баламалы емі болмаған және ауруы препаратты қабылдаумен салыстырғанда анасы мен шарана үшін зор қауіп төндіретін жағдайларда болмаса, Милурит препаратын қолдануға болмайды.

Емшек емізу

Аллопуринол және оксипуринол емшек сүтімен бөлініп шығады. Аллопуринол емшек емізу кезеңінде ұсынылмайды.

Аллопуринолды тәулігіне 300 мг дозада қабылдап жүрген әйелдерде аллопуринол мен оксипуринолдың емшек сүтіндегі концентрациясы, сәйкесінше, 1,4 мг/л және 53,7 мг/л жеткен. Әйтсе де, аллопуринол мен оның метаболиттерінің емшек еметін сәбилерге әсері туралы мәліметтер жоқ.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Аллопуринолмен емдеу аясында көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал етуі мүмкін ұйқышылдық, теңселу сезімімен бас айналуы (вертиго) және атаксия секілді жағымсыз реакциялардың дамығаны байқалған. Милурит препаратын қабылдап жүрген пациенттер, аллопуринолдың осы қабілеттерге жағымсыз әсер етпейтініне көз жеткізгенге дейін көлік құралдары мен механизмдерді басқармауы тиіс.



Синдром гиперчувствительности, синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН)

Манифестация реакций гиперчувствительности к аллопуринолу может быть самой различной, включая макулопапулезную экзантему, синдром лекарственной гиперчувствительности (DRESS) и ССД/ТЭН. Эти реакции являются клиническим диагнозом и их клинические проявления служат основой для принятия соответствующих решений. Терапию препаратом Милурит® следует немедленно прекратить при появлении кожной сыпи или других проявлений реакции гиперчувствительности. Нельзя возобновлять терапию у пациентов с синдромом гиперчувствительности и ССД/ТЭН. Кортикостероиды могут применяться для лечения кожных реакций при гиперчувствительности.

Аллель HLA-B*5801

Было установлено, что присутствие аллеля HLA-B*5801 является фактором риска развития вызванных аллопуринолом ССД/ТЭН, (и, возможно, других реакций гиперчувствительности), на что указывают результаты ретроспективного фармакогенетического исследования типа случай-контроль в популяции китайцев Хань, тайванцев, корейцев, японцев и европейцев. Частота присутствия аллеля HLA-B*5801 может достигать 20 % в популяции китайцев Хань, 8-15% у тайцев, около 12% в корейской популяции, и 1-2% у японцев, и у лиц европейского происхождения.

Следует рассмотреть целесообразность проведения скрининга по аллели HLA-B*5801 перед началом лечения аллопуринолом у подгрупп пациентов с известным высоким распространением аллели HLA-B*5801. Хронические заболевания почек могут дополнительно повысить этот риск у таких пациентов. Если возможность генотипирования у пациентов китайцев народности Хань, тайцев или корейцев отсутствует, то аллопуринол следует назначать только, если польза лечения превосходит возможный повышенный риск. Применение генотипирования для принятия решений о терапии аллопуринолом в других группах пациентов не исследовалось.

Если известно, что пациент является носителем аллеля HLA-B*5801 (в особенности у китайцев народности Хань, тайцев, корейцев) не следует начинать терапию аллопуринолом, за исключением случаев, когда отсутствуют другие возможные адекватные варианты лечения.

Требуется особая настороженность относительно признаков синдрома гиперчувствительности или ССД/ТЭН, и пациенты должны быть информированы о необходимости немедленного прекращения лечения аллопуринолом при первом появлении симптомов.

ССД/ТЭН могут возникнуть и у пациентов, не имеющих аллели HLA-B*5801, независимо от их этнического происхождения.

Хроническое нарушение функции почек

Пациенты с хроническим нарушением функции почек, одновременно принимающие диуретики, особенно тиазиды, имеет больший риск развития реакций гиперчувствительности, связанных с приемом аллопуринола, в том числе и ССД/ТЭН.

Следует очень тщательно следить за развитием синдрома гиперчувстивтельности или ССД/ТЭН. Пациентов следует информировать, что при первом появлении таких симптомов, лечение следует немедленно и навсегда отменить.

При лечении пациентов с нарушенной функцией почек или печени

Дозу аллопуринола необходимо снизить. У пациентов, получающих лечение по поводу артериальной гипертензии или сердечной недостаточности (например, пациенты, принимающие диуретики или ингибиторы АПФ), может наблюдаться сопутствующее нарушение функции почек, поэтому аллопуринол в этой группе пациентов следует использовать с осторожностью.

Бессимптомная гиперурикемия

Сама по себе бессимптомная гиперурикемия не является показанием к применению аллопуринола. В таких случаях улучшение состояния пациентов может быть достигнуто благодаря изменениям в диете и приеме жидкости наряду с устранением основной причины гиперурикемии.

Острый приступ подагры

Не следует начинать применение аллопуринола до полного купирования острого приступа подагры, поскольку этим можно спровоцировать дополнительное обострение заболевания.

Аналогично терапии урикозурическими средствами, начало лечения аллопуринолом также может спровоцировать острый приступ подагрического артрита. Для того чтобы избежать этого осложнения, рекомендуется проводить профилактическую терапию соответствующими противовоспалительными препаратами или колхицином в течение по меньшей мере одного месяца до назначения аллопуринола. Подробные сведения о рекомендованных дозах, предостережениях и мерах предосторожности можно найти в соответствующей литературе.

Если острый приступ подагры развивается на фоне терапии аллопуринолом, то прием препарата следует продолжить в той же дозе, а для лечения приступа необходимо назначить подходящее нестероидное противовоспалительное средство.

Азатиоприн или 6-меркаптопурин

Аллопуринол не следует назначать пациентам, получающим лечение азатиоприном или 6-меркаптопурином, если доза этих препаратов не снижена до 25% от первоначально назначенной дозы.

Отложения ксантина

В случаях, когда образование уратов значительно усилено (например, злокачественная опухоль и соответствующая противоопухолевая терапия, синдром Леша-Найхана), абсолютная концентрация ксантина в моче в редких случаях может достигать уровней, способствующих накоплению ксантина в тканях мочевых путей. Вероятность накопления ксантина в тканях можно свести к минимуму благодаря адекватной гидратации, которая обеспечивает оптимальное разведение мочи.

Влияние на уратные камни в почках

Адекватная терапия аллопуринолом может приводить к растворению крупных конкрементов из мочевой кислоты, однако, вероятность вклинения этих конкрементов в мочеточники невелика.

При лечении подагрического поражения почек и уратных камней суточный объем выделяемой мочи должен составлять не менее 2 литров, и значение рН мочи должно находиться в диапазоне 6,4-6,8.

Гемохроматоз

Основной эффект аллопуринола при лечении подагры состоит в подавлении активности фермента ксантиноксидазы. Ксантиноксидаза может участвовать в уменьшении содержания и выведении железа, депонируемого в печени. В некоторых исследованиях на грызунах было показано накопление железа в организме животных под действием аллопуринола, тогда как в других исследованиях этого обнаружено не было. Исследование 28 здоровых испытуемых не выявило изменений содержания железа в печени при применении аллопуринола. Исследования, демонстрирующие безопасность терапии аллопуринолом у пациентов с гемохроматозом, отсутствуют. Пациентам с гемохроматозом, а также их кровным родственникам аллопуринол следует назначать с осторожностью.

Нарушения функции щитовидной железы

Повышенные значения ТТГ (тиреотропного гормона) (>5,5 мкМЕ/мл) наблюдались у пациентов, получавших аллопуринол в течение длительного времени (5,8%) в рамках продолжительного открытого дополнительного клинического исследования. Пациентам с нарушениями функции щитовидной железы аллопуринол следует назначать с осторожностью.

Препарат Милурит® таблетки 100 мг содержит лактозу

Каждая таблетка препарата Милурит® 100 мг - содержит 50 мг лактозы. Пациенты с редкими наследственными заболеваниями, такими как непереносимость галактозы, дефицит лактазы или глюкозо-галактозной мальабсорбцией не должны принимать этот препарат.

Во время беременности или лактации

Беременность

Данных по безопасности терапии аллопуринолом в период беременности недостаточно, хотя этот препарат широко применялся в течение долгих лет без явных неблагоприятных последствий.

Во время беременности принимать Милурит® нельзя, за исключением тех случаев, когда не существует менее опасного альтернативного лечения и заболевание составляет больший риск для матери и плода, чем прием препарата.

Период грудного вскармливания

Согласно существующим сообщениям, аллопуринол и оксипуринол выделяются с грудным молоком. У женщин, принимающих аллопуринол в дозе 300 мг/сутки, концентрация аллопуринола и оксипуринола в грудном молоке достигала, соответственно, 1,4 мг/л и 53,7 мг/л. Тем не менее, сведения о влиянии аллопуринола и его метаболитов на младенцев, пребывающих на грудном вскармливании, отсутствуют. Таким образом, препарат Милурит® таблетки не рекомендуется в период грудного вскармливания.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

На фоне терапии аллопуринолом наблюдалось развитие таких нежелательных реакций, как сонливость, головокружение с ощущением вращения (вертиго) и атаксия, которые могут повлиять на способность управления транспортными средствами и потенциально опасными механизмами. Пациенты, принимающие препарат Милурит®, не должны управлять транспортными средствами и механизмами до тех пор, пока они не будут уверены в том, что аллопуринол не оказывает неблагоприятного влияния на эти способности.

Показания

Ересектер:

• гиперурикемияның диетамен бақылауда ұстау мүмкін емес барлық түрлерінде
• соның ішінде
• шығу тегі әртүрлі салдарлы гиперурикемияда
• және гиперурикемияның клиникалық асқынуларында
• атап айтқанда
• айқын подаграда
• ураттық нефропатияда
• сондай-ақ
• несеп қышқылы кристалдарын еріту және несеп қышқылы (бүйрек тастарының) түзілуінің алдын алу үшін
  
  егер түрлі сұйықтықтарды қолдану
• диета ұстау және сол сияқты шаралардың әсері болмаса
• гиперурикемиямен қатар жүретін қайталанатын
• аралас кальций оксалаты кристалдарын емдеу үшін

• шығу тегі әртүрлі салдарлы гиперурикемияда
  
  лейкозды емдеуде несеп қышқылынан туындаған нефропатияда
  
  туа біткен фермент жеткіліксіздігінде
• Леш-Найхан синдромында (гипоксантин - гуанин - фосфорибозилтрансферазаның толық немесе ішінара жеткіліксіздігі) және аденин-фосфорибозил-трансфераза жеткіліксіздігінде

• все виды гиперурикемии
• которые невозможно контролировать диетой
• в том числе вторичная гиперурикемия различного происхождения
• и клинические осложнения гиперурикемии
• в частности
• выраженная подагра
• уратная нефропатия
• а также растворение и предупреждение образования кристаллов мочевой кислоты (почечных камней)
  
  лечение рецидивирующих
• смешанных кристаллов кальция оксалата
• сопровождающихся гиперурикемией
• если употребление различных жидкостей
• соблюдение диеты и подобные меры не имеют эффекта

• вторичная гиперурикемия различного происхождения
  
  вызванная мочевой кислотой нефропатия при лечении лейкоза
  
  врожденная ферментная недостаточность
• синдром Леша- Найхана (полная или частичная недостаточность гипоксантин - гуанин -фосфорибозилтрансферазы) и недостаточность аденин-фосфорибозил-трансферазы

Противопоказания

белсенді затқа немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

галактоза жақпаушылығы, толық лактаза жеткіліксіздігі, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы - тек 100 мг таблеткалар үшін

- жүктілік және емшек емізу кезеңі



повышенная чувствительность к действующим веществам или любому из вспомогательных веществ

непереносимость галактозы, недостаточность лактазы, синдром глюкозо-галактозной мальабсорбции - только для таблеток 100 мг

беременность и период лактации

Лекарственное взаимодействие

6-меркаптопурин және азатиоприн

Азатиоприн 6-меркаптопурин түзе отырып метаболизденеді, ксантиноксидаза ферменті оның белсенділігін жояды. 6-меркаптопуринмен немесе азатиопринмен емдеу Милурит препаратымен бірге жүрген жағдайда, пациенттерге 6-меркаптопурин немесе азатиоприннің әдеттегі дозасының тек төрттен бірін тағайындау керек, өйткені ксантиноксидаза белсенділігінің бәсеңдеуі осы қосылыстардың әсер ету ұзақтығын арттырады. Егер дозасын төмендетпесе, онда сол дәрілік заттардың сарысудағы концентрациясы уытты деңгейлерге жетуі мүмкін.

Видарабин (аденин арабинозиді)

Милурит препаратымен бір мезгілде қолданғанда видарабиннің жартылай шығарылу кезеңі ұзарады. Осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда емнің уытты әсерлерінің күшеюіне қатысты айрықша сақтық шараларын сақтау қажет.

Салицилаттар және урикозуриялық дәрілер

Аллопуринолдың негізгі белсенді метаболиті бүйрек арқылы несеп қышқылының тұздары сияқты шығарылатын оксипуринол болып табылады. Сондықтан пробенецид секілді урикозуриялық белсенділігі бар дәрілік препараттар немесе салицилаттардың жоғары дозалары оксипуринолдың шығарылуын күшейтуі мүмкін. Өз кезегінде оксипуринолдың шығарылуының күшеюі аллопуринолдың емдік әсерінің азаюымен қатар жүреді, әйтсе де өзара әрекеттесудің осы түрінің маңыздылығын әрбір жағдайда жекелей бағалау керек.

Хлорпропамид

Милурит препараты мен хлорпропамидті бір мезгілде қолданғанда бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде ұзаққа созылатын гипогликемияның даму қаупі артады, өйткені өзекшелік экскреция сатысында аллопуринол мен хлорпропамид өзара бәсекелеседі.

Кумарин туындылары антикоагулянттар

Аллопуринолмен бір мезгілде қолданғанда варфарин және басқа кумарин туындылары антикоагулянттар әсерінің күшейгені байқалды. Осыған байланысты осы препараттармен қатарлас ем қабылдап жүрген пациенттердің жай-күйін мұқият бақылау қажет.

Фенитоин

Аллопуринол фенитоинның бауырда тотығуын бәсеңдетуге қабілетті, алайда, бұл өзара әрекеттесудің клиникалық маңыздылығы анықталған жоқ.

Теофиллин

Аллопуринол теофиллиннің метаболизмін бәсеңдететіні белгілі. Мұндай өзара әрекеттесуді теофиллиннің адам организміндегі биотрансформация үдерісіне ксантиноксидазаның қатысуымен түсіндіруге болады. Теофиллиннің қан сарысуындағы концентрациясын аллопуринолмен қатарлас емдеудің басында, сондай-ақ соңғысының дозасын арттырған кезде бақылау қажет.

Ампициллин және амоксициллин

Ампициллин немесе амоксициллинді және аллопуринолды бір мезгілде қабылдаған пациенттерде осындай қатарлас емді қабылдамаған пациенттермен салыстырғанда, тері тарапынан реакциялардың даму жиілігінің артқаны тіркелді. Дәрілік өзара әрекеттесудің осы түрінің себебі әзірше анықталмаған. Әйтсе де, аллопуринолды қабылдап жүрген пациенттерге ампициллин мен амоксициллиннің орнына, бактерияға қарсы басқа препараттарды тағайындау ұсынылады.

Цитоуытты дәрілік заттар (циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, мехлорэтамин)

Аллопуринолды цитостатикалық препараттармен (циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, алкилгалогенидтер сияқты) бір мезгілде қолданғанда, аталған дәрілік заттарды жеке-дара қолданғандағыға қарағанда қан дискразиялары жиірек дамиды.

Қан жасушаларының санын жүйелі түрде есептеп отыру керек.

Ісік аурулары (лейкемиядан басқа) бар және аллопуринолды қабылдап жүрген пациенттерде циклофосфамид пен басқа цитоуытты препараттардың сүйек кемігі қызметін бәсеңдетуінің күшейгені байқалған. Дегенмен, циклофосфамидті, доксорубицинді, блеомицинді, прокарбазинді және (немесе) мехлорэтаминді (хлорметин гидрохлориді) қабылдайтын пациенттердің қатысуымен жүргізілген, бақыланатын зерттеулердің нәтижелеріне сәйкес, аллопуринолмен қатарлас емдеу осы цитоуытты препараттардың уытты әсерін күшейткен жоқ.

Циклоспорин

Кейбір хабарларға сәйкес, аллопуринолмен қатарлас емдеу аясында циклоспориннің қан плазмасындағы концентрациясы артуы мүмкін. Осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда циклоспориннің уыттылығының күшеюі мүмкіндігін ескеру қажет.

Алюминий гидроксиді

Аллопуринолды алюминий гидроксидімен бір мезгілде қолданғанда аллопуринолдың әсері төмендеуі мүмкін. Екі препаратты қабылдау арасында кемінде 3 сағат үзіліс жасау қажет.

Диданозин

Дені сау еріктілер және АИТВ инфекциясы бар, аллопуринолмен қатарлас емдеу (тәулігіне 300 мг) аясында диданозинді қабылдап жүрген пациенттерде, диданозиннің Cmax (препараттың қан плазмасындағы ең жоғары концентрациясы) және AUC (концентрация-уақыт қисығы астындағы ауданы) шамамен 2 есе жоғарылағаны байқалды. Бұл кезде диданозиннің жартылай шығарылу кезеңі өзгермеген. Әдетте, аталған дәрілік препараттарды бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер қатарлас емдеусіз болмайтын болса, диданозиннің дозасын төмендету және пациенттің жағдайын мұқият бақылау қажет болуы мүмкін.

АӨФ тежегіштері

АӨФ аллопуринолмен бір мезгілде қолдану лейкопения даму қаупінің артуымен қатар жүреді, сондықтан бұл препараттарды сақтықпен біріктіру керек.

Аллопуринолды АӨФ тежегіштерімен, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылулары кезінде бір мезгілде қолданғанда, аса жоғары сезімталдық қаупінің артқаны сипатталған.

Аллопуринолды каптоприлмен бір мезгілде, әсіресе, бүйректің созылмалы жеткіліксіздігі кезінде қолдану тері тарапынан болатын реакциялардың қаупін арттыруы мүмкін.

Диуретиктер

Аллопуринол мен фуросемид арасында қан сарысуындағы ураттар мен плазма оксипуринолының жоғарылауына алып келетін өзара әрекеттесу туралы хабарланды.

Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде аллопуринолды диуретиктермен, әсіресе, тиазидтермен бір мезгілде қолданғанда аса жоғары сезімталдық реакцияларының даму қаупінің жоғарылағаны туралы хабарламалар бар.



6-меркаптопурин и азатиоприн

Азатиоприн метаболизируется с образованием 6-меркаптопурина, который инактивируется ферментом ксантиноксидазой. В случаях, когда терапия 6-меркаптопурином или азатиоприном сочетается с препаратом Милурит®, пациентам следует назначать только одну четверть от обычной дозы 6-меркаптопурина или азатиоприна, поскольку угнетение активности ксантиноксидазы увеличивает продолжительность действия этих соединений. Если дозу не снизить, то концентрация этих лекарственных средств в сыворотке может достичь токсических уровней.

Видарабин (аденина арабинозид)

При одновременном применении с препаратом Милурит® период полувыведения видарабина увеличивается. При одновременном применении этих препаратов необходимо соблюдать особую настороженность в отношении усиленных токсических эффектов терапии.

Салицилаты и урикозурические средства

Основным активным метаболитом аллопуринола является оксипуринол, который выводится почками аналогично солям мочевой кислоты. Поэтому, лекарственные препараты с урикозурической активностью, такие как пробенецид или высокие дозы салицилатов, могут усиливать выведение оксипуринола. В свою очередь, усиленное выведение оксипуринола сопровождается уменьшением терапевтической активности аллопуринола, однако значимость этого вида взаимодействия необходимо оценивать индивидуально в каждом случае.

Хлорпропамид

При одновременном применении препарата Милурит® и хлорпропамида, у пациентов с нарушенной функцией почек увеличивается риск развития длительной гипогликемии, поскольку на этапе канальцевой экскреции аллопуринол и хлорпропамид конкурируют между собой.

Антикоагулянты производные кумарина

При одновременном применении с аллопуринолом наблюдалось усиление эффектов варфарина и других антикоагулянтов производных кумарина. В связи с этим, необходимо тщательно контролировать состояние пациентов, получающих сопутствующую терапию этими препаратами.

Фенитоин

Аллопуринол способен подавлять окисление фенитоина в печени, однако клиническая значимость этого взаимодействия не установлена.

Теофиллин

Известно, что аллопуринол угнетает метаболизм теофиллина. Подобное взаимодействие можно объяснить участием ксантиноксидазы в процессе биотрансформации теофиллина в организме человека. Концентрацию теофиллина в сыворотке крови необходимо контролировать в начале сопутствующей терапии аллопуринолом, а также при увеличении дозы последнего.

Ампициллин и амоксициллин

У пациентов, одновременно получавших ампициллин или амоксициллин и аллопуринол, регистрировалась повышенная частота развития реакций со стороны кожи, по сравнению с пациентами, которые не получали подобную сопутствующую терапию. Причина этого вида лекарственного взаимодействия еще не установлена. Тем не менее, пациентам, получающим аллопуринол, вместо ампициллина и амоксициллина рекомендуется назначать другие антибактериальные препараты.

Цитотоксические лекарственные средства (циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, мехлорэтамин)

При одновременном применении аллопуринола с цитостатическими препаратами (такими как циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, алкилгалогениды) дискразии крови развиваются более часто, чем при применении этих лекарственных средств по отдельности.

Следует регулярно проводить подсчет количества кровяных клеток.

У пациентов с опухолевыми заболеваниями (кроме лейкемии) и получающих аллопуринол, наблюдалось усиленное подавление деятельности костного мозга циклофосфамидом и другими цитотоксическими препаратами. Тем не менее, согласно результатам контролируемых исследований, с участием пациентов, принимающих циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин и (или) мехлорэтамин (хлорметина гидрохлорид), сопутствующая терапия аллопуринолом не усиливала токсическое влияние этих цитотоксических препаратов.

Циклоспорин

Согласно некоторым сообщениям, концентрация циклоспорина в плазме крови может увеличиваться на фоне сопутствующей терапии аллопуринолом. При одновременном применении этих препаратов необходимо учитывать возможность усиления токсичности циклоспорина.

Алюминия гидроксид

При одновременном применении аллопуринола с алюминия гидроксидом эффект аллопуринола может снизиться. Между приемом обоих препаратов необходимо сделать перерыв, по крайней мере, в 3 часа.

Диданозин

У здоровых добровольцев и ВИЧ-инфицированных пациентов, получающих диданозин, на фоне сопутствующей терапии аллопуринолом (300 мг в сутки) наблюдалось увеличение Cmax (максимальная концентрация препарата в плазме крови) и AUC (площадь под кривой концентрация-время) диданозина приблизительно в 2 раза. Период полувыведения диданозина при этом не изменялся. Как правило, одновременное применение этих лекарственных препаратов не рекомендуется. Если сопутствующая терапия неизбежна, может потребоваться снижение дозы диданозина и тщательное наблюдение за состоянием пациента.

Ингибиторы АПФ

Одновременное применение АПФ с аллопуринолом сопровождается повышенным риском развития лейкопении, таким образом, эти препараты следует комбинировать с осторожностью.

Было описано возрастание риска гиперчувствительности при одновременном применении аллопуринола с ингибиторами АПФ, в особенности, при нарушениях функции почек.

Одновременное применение аллопуринола с каптоприлом может повышать риск реакций со стороны кожи, в особенности, при хронической почечной недостаточности.

Диуретики

Сообщалось о взаимодействии между аллопуринолом и фуросемидом, приводившем к повышению содержания уратов в сыворотке крови и плазменного оксипуринола.

Имеются сообщения о повышении риска развития реакций гиперчувствительности при одновременном применении аллопуринола с диуретиками, особенно с тиазидами и у пациентов с нарушением функции почек.