ОМЕПРАЗОЛ 0,02 N30 КАПС СИНТЕЗ

Лекарственная форма

Ішекте еритін капсулалар, 20 мг



Капсулы кишечнорастворимые, 20 мг

Состав

Бір капсуланың құрамында

белсенді зат - құрамында омепразол бар омепразол (пеллеттер) 20 мг,

пеллеттің қосымша заттары:

• кальций карбонаты
• калий гидрофосфаты
• гипромеллоза
• маннитол
• қант түйіршігі
• қант шәрбаты
• макрогол-6000
• повидон-К30
• натрий гидроксиді
• натрий лаурилсульфаты
• тальк
• титанның қостотығы (Е171)
• полисорбат-80
  
  пеллет қабығының құрамы: метакрил қышқылы және этилакрилат сополимері
  
  Қатты желатинді капсулалар:
  
  Капсула қабығының құрамы
  
  Корпус: титанның қостотығы (Е171)
• желатин
  
  Қақпағы: титанның қостотығы (Е171)
• хинолинді сары (Е104)
• «Күн батар түстес» сары (Е110)
• желатин
  
  
  
  Одна капсула содержит
  
  активное вещество – омепразол (пеллеты) содержащие омепразол 20 мг
• вспомогательные вещества пеллет: кальция карбонат
• калия гидрофосфат
• гипромеллоза
• маннитол
• сахарная крупка
• сахарный сироп
• макрогол-6000
• повидон-К30
• натрия гидроксид
• натрия лаурилсульфат
• тальк
• титана диоксид (Е171)
• полисорбат-80
  
  состав оболочки пеллет: метакриловая кислота и этилакрилата сополимер
• состав корпуса капсулы: титана диоксид (Е171)
• желатин
• состав крышечки капсулы: титана диоксид (Е171)
• желтый хинолиновый (Е104)
• желтый «Солнечный закат» (Е110)
• желатин

Фармакодинамика

Омепразол – противоязвенный препарат, ингибитор фермента Н+/К+-аденозинтрифосфат (АТФ)-фазы. Тормозит активность Н+/К+-аденозинтрифосфат (АТФ)-фазы (Н+/К+-аденозинтрифосфат (АТФ)-фазы, она же – «протонный насос» или «протоновый насос») в париетальных клетках желудка, тем самым блокирует перенос ионов водорода и заключительную стадию синтеза соляной кислоты в желудке. Омепразол является пролекарством. В кислой среде канальцев париетальных клеток омепразол превращается в активный метаболит сульфенамид, который ингибирует мембранную Н+/К+-аденозинтрифосфат (АТФ)-фазы, соединяясь с ней за счет дисульфидного мостика. Этим объясняется высокая избирательность действия омепразола именно на париетальные клетки, где имеется среда для образования сульфенамида. Биотрансформация омепразола в сульфенамид происходит быстро (через 2-4 мин). Сульфенамид является катионом и не подвергается абсорбции.

Омепразол подавляет базальную и стимулированную любым раздражителем секрецию соляной кислоты на заключительной стадии. Снижает общий объем желудочной секреции и угнетает выделение пепсина.

Капсулы Омепразол содержат микрогранулы, покрытые оболочкой, постепенное высвобождение и начало действия омепразола начинается через 1 час после приема, достигает максимума через 2 часа, сохраняется в течение 24 часов и более. Ингибирование 50% максимальной секреции после однократного приема 20 мг препарата продолжается 24 часа.

Однократный прием в сутки обеспечивает быстрое и эффективное угнетение дневной и ночной желудочной секреции, достигающее своего максимума че-рез 4 дня лечения. У больных с язвенной болезнью двенадцатиперстной кишки прием 20 мг омепразола поддерживает рН 3 внутри желудка в течение 17 часов. После прекращения приема препарата секреторная активность полностью восстанавливается через 3-5 сут.

Побочные действия

Ең жиі жағымсыз әсерлер (пациенттердің 1-10%) бас ауыруы, іш ауыруы, іш қату, диарея, метеоризм және жүрек айнуы/құсу болып табылады.

Омепразолды қолдану кезінде Стивенс-Джонсон синдромын (СДС), уытты эпидермалық некролизді (УЭН), эозинофилиямен және жүйелі симптомдармен (DRESS-синдром) дәрілік реакцияларды және жедел жайылған экзантематозды пустулезді (AGEP) қоса, терінің күрделі жағымсыз реакциялары (SCAR) тіркелді.

Төменде келтірілген жағымсыз реакциялар жиілік бойынша және ағзалар жүйесінің кластары негізінде жіктеледі. Жағымсыз реакциялардың жиілігі келесі критерийлерге сәйкес анықталады:

• өте жиі (≥1/10), жиі (≥1/100-ден <
• 1/10-ға дейін), жиі емес (≥1/1000-нан <
• 1/100-ге дейін), сирек (≥1/10000-нан <
• 1/1000-ға дейін), өте сирек (<
• 1/10000), жиілігі белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)

• очень часто (≥ 1/10), часто (от ≥ 1/100 до <
• 1/10), нечасто (от ≥ 1/1000 до <
• 1/100), редко (от ≥ 1/10 000 до <
• 1/1000), очень редко (<
• 1/10 000), неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных)

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Асқазанның ойық жарасы болған кезде немесе қандай да бір үрей симптомдары байқалса, мысалы, арнайы диетасыз салмақтың едәуір төмендеуі, қайталанатын құсу, дисфагия, қан құсу немесе мелена, қатерлі жаңа түзілімді анықтап алу керек, өйткені омепразолмен емдеу симптомдарды жеңілдетеді және диагностиканы кешіктіреді.

Омепразол, асқазан сөлі тұз қышқылының секрециясын тежейтін барлық препараттар секілді, гипо- және ахлоргидрия салдарынан В12 дәруменінің (цианокобаламин) сіңірілуін төмендетуі мүмкін. Бұл организмдегі қоры аз немесе ұзаққа созылатын емнің нәтижесінде В12 дәруменінің сіңірілуін төмендететін қауіп факторлары бар пациенттерде ескерілуі қажет.

Омепразолды қоса, ПСТ ұзақ қолданғанда қажу, тетания, сандырақтау, құрысу, бас айналуы және қарыншалық аритмия сияқты гипомагниемияның күрделі көріністері пайда болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда магний препараттары тағайындалады, ПСТ уақытша тоқтатады, сондай-ақ медицина қызметкерлері ПСТ емдеуді бастамас бұрын және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл магний деңгейін өлшеу мүмкіндігін қарастыруы керек.

ПСТ, әсіресе, олар жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы (>1 жыл) қолданылса, көбінесе егде жастағы адамдарда немесе басқа да ықпал етуші қауіп факторлары бар кезде, жамбас, білезік сүйектерінің және омыртқаның сынуының қаупін айтарлықтай жоғарылатуы мүмкін. Остеопороздың даму қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық нұсқауларға сәйкес ем қабылдап, Д дәрумені мен кальцийді қажетті дозаларда қабылдауы тиіс.

ПСТ қолдану өте сирек терінің жеделге жуық қызыл жегісі жағдайының дамуына ықпал етеді. Егер зақымдану ерекше күн сәулесі әсеріне ұшырайтын тері аймақтарында дамыса және зақымдану артралгиямен бірге жүрсе, пациент дереу дәрігерге қаралуы керек, ал медициналық қызметкер препарат қабылдауды тоқтату мүмкіндігін қарастыруы керек.

ПСТ ұзақ уақыт емдеу барысында асқазан бездері кисталары жиі тіркелді. Бұл құбылыстар асқазан сөлі секрециясының айқын тежелуінің физиологиялық салдары және олар қатерсіз, қайтымды болып табылады.

Кез келген дәрілік заттардың, соның ішінде ПСТ көмегімен асқазан сөлі секрециясын төмендету, асқазан-ішек жолдарында қалыпты жағдайда болатын бактериялар санын көбейтеді. Демек, қышқылдықты төмендететін препараттармен емдеу Salmonella және Campylobacter, ал ауруханаға жатқызылған пациенттерде, сонымен қатар Clostridium difficile сияқты бактериялармен шақырылған асқазан-ішек инфекцияларының даму қаупін аздап арттыруы мүмкін.

Антисекреторлық препараттармен емдеу кезінде асқазан сөлінің қышқылдығының төмендеуіне байланысты хромогранин А (CgA) деңгейі жоғарылайды. CgA деңгейінің жоғарылауы нейроэндокринді ісіктерді анықтау бойынша зерттеулерге кедергі келтіруі мүмкін. Бұл әсерді болдырмау үшін омепразолмен емдеуді CgA деңгейін өлшеуге дейін кем дегенде 5 күн бұрын уақытша тоқтату қажет. Егер CgA және гастрин деңгейі бастапқы өлшемнен кейін қалпына келмесе, өлшеуді ПСТ емдеуді тоқтатқан соң 14 күннен кейін қайталау қажет.

Қосымша заттар

ОМЕПРАЗОЛдың құрамына маннитол кіреді, ол баяу іш жүргізетін әсер көрсетуі мүмкін.

Препараттың бір капсуласында 1 ммоль (23 мг) аз натрий бар, яғни іс жүзінде «құрамында натрий жоқ».

ОМЕПРАЗОЛдың құрамында сахароза бар. Сирек кездесетін туа пайда болған галактоза жақпаушылығы, лактаза Лапп тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге бұл препаратты қабылдау ұсынылмайды.

Педиатрияда қолдану

ОМЕПРАЗОЛ құрамына қосымша заттар ретінде балаларда қолдануға тыйым салынған бояғыштар кіреді, атап айтқанда сары хинолин (Е104), сары «Күн батар түстес» (Е110), осыған байланысты 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерде ОМЕПРАЗОЛды қолдануға болмайды.

Жүктілік және бала емізу кезінде қолдану

3 проспективті эпидемиологиялық зерттеу барысында алынған нәтижелер (алынған >1000 нәтижелер) омепразолдың жүктілікке немесе шарананың/ жаңа туған нәрестенің денсаулығына жағымсыз әсерінің жоқтығын көрсетеді. Дегенмен ОМЕПРАЗОЛдың құрамында қосымша заттар ретінде қолданылған, балаларға қолдануға тыйым салынған бояғыштар бар, атап айтқанда, хинолинді сары (Е104), «Күн батар түстес» сары (Е110). Осыған байланысты ОМЕПРАЗОЛды жүктілік кезінде қолдануға болмайды немесе жүкті әйел үшін емнің пайдасы мен шарана үшін қаупінің арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін ғана қолданылуы мүмкін.

Омепразол емшек сүтімен шығарылады, сондықтан емізу кезінде препаратты тағайындау ұсынылмайды.

Фертильділік

Жануарларға жүргізілген зерттеулерде омепразолдың рацемиялық қоспасын пероральді қолдану фертильділікке әсер етпеді.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Омепразолдың автомобильді немесе потенциальді қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету мүмкіндігі өте төмен, әсер етпеуі де мүмкін. Дегенмен, бас айналуы және көрудің бұзылыстары секілді жағымсыз реакциялар туындауы мүмкін. Бұл симптомдар дамығанда пациенттерге автокөлікті басқаруға немесе потенциальді қауіпті механизмдермен жұмыс істеуге болмайды.



При наличии язвенной болезни желудка или при наблюдении каких-либо тревожных симптомов, например, значительное снижение веса без специальной диеты, рецидивирующая рвота, дисфагия, кровавая рвота или мелена, следует исключить злокачественное новообразование, поскольку лечение омепразолом может облегчить симптомы и задерживать диагностику.

Омепразол, как и все препараты, угнетающие секрецию соляной кислоты желудочного сока, может уменьшить абсорбцию витамина B12 (цианокобаламина) из-за гипо- или ахлоргидрии. Это следует учитывать у пациентов с уменьшенными запасами в организме или при наличии факторов риска, снижающих всасывание витамина B12 при длительной терапии.

При длительном применении ИПП, включая омепразол, могут возникнуть серьезные проявления гипомагниемии, такие как утомляемость, тетания, бред, судороги, головокружение и желудочковая аритмия. В таких случаях назначают препараты магния, временно отменяют ИПП, а также медицинские работники должны рассмотреть возможность измерения уровня магния перед началом лечения ИПП и периодически, во время лечения.

ИПП, особенно если они используются в высоких дозах и в течение длительного времени (>1 года), могут повысить риск переломов костей бедра, запястья и позвоночника, преимущественно у пожилых людей или при наличии других предрасполагающих факторов риска. Пациенты с риском развития остеопороза должны получать лечение в соответствии с действующими клиническими рекомендациями и получать витамин Д и кальций в необходимых дозах.

Применение ИПП очень редко способствует развитию случая подострой кожной красной волчанки. Если возникают поражения, особенно на участках кожи, подвергшихся воздействию солнечных лучей, и они сопровождаются артралгией, пациенту следует немедленно обратиться к врачу, а медицинскому работнику следует рассмотреть возможность прекращения приема препарата.

Во время длительного лечения ИПП чаще регистрировались кисты желез желудка. Эти явления являются физиологическим следствием выраженного угнетения секреции желудочного сока, а также они - доброкачественные и, по-видимому, обратимые.

Снижение кислотности желудочного сока с помощью любых лекарственных средств, включая ИПП, увеличивает количество бактерий в желудке, которые в норме присутствуют в желудочно-кишечном тракте. Следовательно, лечение препаратами, снижающие кислотность может привести к незначительному повышению риска развития желудочно-кишечных инфекций, вызванных такими бактериями как Salmonella и Campylobacter, а у госпитализированных пациентов, возможно, также Clostridium difficile.

Во время лечения антисекреторными препаратами повышается уровень хромогранина А (CgA) из-за снижения кислотности желудочного сока. Повышение уровня CgA может оказывать отрицательное влияние на результаты обследований для выявления нейроэндокринных опухолей. Чтобы избежать данного влияния, лечение омепразолом следует временно прекратить, как минимум за 5 дней, до измерения уровня CgA. Если уровни CgA и гастрина после первоначального измерения не нормализовались, то следует повторить измерение через 14 дней после прекращения лечения ИПП.

Вспомогательные вещества

В состав ОМЕПРАЗОЛа входит маннитол, который может оказывать мягкое слабительное действие.

Препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одной капсуле, т.е. практически «не содержит натрия».

ОМЕПРАЗОЛ содержит сахарозу. Пациентам с редкой врожденной непереносимостью галактозы, дефицитом лактазы Лаппа или мальабсорбцией глюкозы-галактозы не рекомендуется принимать это лекарство.

Применение в педиатрии

В состав ОМЕПРАЗОЛа в качестве вспомогательных веществ входят красители, запрещенные к применению у детей, в частности желтый хинолиновый (Е104), желтый «Солнечный закат» (Е110), в этой связи применение ОМЕПРАЗОЛа у детей и подростков до 18 лет противопоказано.

Применение во время беременности и кормления грудью

Результаты, полученные в ходе 3 проспективных эпидемиологических исследований (>1000 полученных результатов), указывают на отсутствие нежелательного влияния омепразола на беременность или на здоровье плода/новорожденного. Однако, ОМЕПРАЗОЛ содержит в качестве вспомогательных веществ красители, запрещенные к применению у детей, в частности желтый хинолиновый (Е104), желтый «Солнечный закат» (Е110). В этой связи применение ОМЕПРАЗОЛа во время беременности противопоказано или возможно только после тщательной оценки соотношения пользы терапии для беременной женщины и риска для плода.

Омепразол выделяется с грудным молоком, поэтому не рекомендуется назначать препарат во время кормления грудью.

Фертильность

Пероральное применение рацемической смеси омепразола при исследованиях на животных не влияло на фертильность.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Влияние омепразола на способность управлять автомобилем и потенциально опасными механизмами очень низкая, вероятнее всего, не оказывает влияние. Однако, могут возникнуть побочные реакции, такие как головокружение и нарушение зрения. При возникновении этих симптомов пациентам не следует управлять автомобилем или работать с потенциально опасными механизмами.

Показания

Дәрілік препарат 18 жастан асқан ересектерде қолданылады

• он екі елі ішектің ойық жара ауруын емдеу;

• он екі елі ішектің ойық жара ауруы қайталануының профилактикасы;

• асқазанның ойық жара ауруын емдеу;

• асқазанның ойық жара ауруының қайталануының профилактикасы;

• ойық жара ауруында тиісті антибиотиктермен біріктіріп Helicobacter pylori (H. pylori) эрадикациялау;

• қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды (ҚҚСП) қабылдаумен байланысты дамыған асқазан және он екі елі ішектің ойық жара ауруын емдеу;

• қауіп тобындағы пациенттерде ҚҚСП қабылдаумен байланысты дамыған асқазан мен он екі елі ішектің ойық жара ауруының профилактикасы;

• рефлюкс-эзофагитті емдеу;

• рефлюкс-эзофагиті емделген пациенттерде қайталанудың ұзақ мерзімді профилактикасы;

• симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюксті ауруды емдеу;

• Золлингер-Эллисон синдромын емдеу.



Лекарственный препарат показан к применению у взрослых в возрасте от 18 лет

• лечение язвенной болезни двенадцатиперстной кишки;

• профилактика рецидива язвенной болезни двенадцатиперстной кишки;

• лечение язвенной болезни желудка;

• профилактика рецидива язвенной болезни желудка;

• эрадикация Helicobacter pylori (H. pylori) в комбинации с соответствующими антибиотиками при язвенной болезни;

• лечение язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, связанных с приемом нестероидных противовоспалительных препаратов (НПВП);

• профилактика язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, связанных с приемом НПВП у пациентов группы риска;

• лечение рефлюкс-эзофагита;

• долгосрочная профилактика рецидива у пациентов с излеченным рефлюкс-эзофагитом;

• лечение симптоматической гастроэзофагеальной рефлюксной болезни;

• лечение синдрома Золлингера-Эллисона.

Противопоказания

- омепразолға, бензимидазолдармен алмастырылған немесе 6.1 бөлімінде көрсетілген қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық;

- нелфинавирмен және/немесе атазанавирмен бір уақытта қабылдау;

- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер;

- жүктілік және бала емізу кезеңі;

- туа пайда болган фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы немесе сахараза-изомальтаза тапшылығы (құрамында сахароза болғандықтан).



- гиперчувствительность к омепразолу, замещенным бензимидазолам или к любому из вспомогательных веществ, перечисленных в разделе 6.1;

- одновременный прием с нелфинавиром и/или атазанавиром;

- детский и подростковый возраст до 18 лет;

- период беременности и кормления грудью;

- врожденная непереносимость фруктозы, глюкозо-галактозная мальабсорбция или дефицит сахаразы-изомальтазы (в связи с содержанием сахарозы).

Лекарственное взаимодействие

Омепразолдың басқа дәрілік препараттардың фармакокинетикасына әсері

рН-тәуелді абсорбциясы бар дәрілік препараттар

Омепразолмен емдеу барысында асқазан қышқылдығының төмендеуі, сіңірілуі асқазанның рН тәуелді басқа препараттар абсорбциясының жоғарылауына немесе төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Нелфинавир, атазанавир

Омепразолмен бір уақытта қолданғанда нелфинавир мен атазанавирдің қан сарысуындағы деңгейі төмендейді.

Омепразолды нелфинавирмен бір мезгілде қолдануға болмайды. Омепразолды (тәулігіне бір рет 40 мг) бір уақытта тағайындау нелфинавирдің орташа концентрациясын шамамен 40% төмендетті, ал фармакологиялық белсенді метаболиті М8 орташа концентрациясы шамамен 75-90% төмендеді. Өзара әрекеттесу CYP2C19 белсенділігін бәсеңдетумен де байланысты болуы мүмкін.

Омепразолды атазанавирмен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Омепразолды (күніне бір рет 40 мг) және атазанавирді 300 мг/ритонавирді 100 мг дені сау еріктілерге бір мезгілде тағайындау атазанавир концентрациясының 75% төмендеуіне әкелді. Атазанавир дозасын 400 мг дейін арттыру омепразолдың атазанавир деңгейіне әсерін теңестіре алмады. Омепразолды (күніне бір рет 20 мг) 400 мг атазанавирмен/100 мг ритонавирмен дені сау еріктілерге бір мезгілде тағайындау, күніне атазанавирдің 300 мг дозасын/ритонавирдің 100 мг дозасын қолданумен салыстырғанда атазанавир деңгейінің шамамен 30% төмендеуіне алып келді.

Дигоксин

Омепразол (күніне 20 мг) мен дигоксинді бір уақытта сау еріктілерге қолдану дигоксиннің биожетімділігінің 10% артуын туындатты. Дигоксиннің уыттылығы туралы сирек хабарланды. Дегенмен, егде жастағы адамдарға омепразолдың жоғары дозасын абайлап қолдану қажет. Бұдан басқа, дигоксиннің емдік дәрілік мониторингін күшейту қажет (препараттың қандағы концентрациясына сәйкес дозалау).

Клопидогрель

Дені сау еріктілерге жүргізілген зерттеулер нәтижелері клопидогрель (300 мг бастапқы доза/75 мг тәуліктік демеуші доза) мен омепразол (күнделікті пероральді 80 мг) арасында фармакокинетикалық/фармакодинамикалық өзара әрекеттесу байқалатынын көрсетті. Бұл әрекеттесу клопидогрелдің белсенді метаболитінің орташа 46% төмендеуіне және тромбоциттер агрегациясының максималды тежелуінің (АДФ индукцияланған) орташа 16% төмендеуіне әкелді.

Бақылаулық және клиникалық зерттеулер нәтижелері, негізгі жүрек-қантамыр асқынуларының дамуы тұрғысында омепразолмен фармакокинетикалық/фармакодинамикалық өзара әрекеттесуінің клиникалық салдарына қатысты қарама-қайшы деректерді көрсетті. Сақтық шарасы ретінде омепразол мен клопидогрелді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Басқа белсенді заттар

Омепразолмен бір мезгілде қолданғанда позаконазолдың, эрлотинибтің, кетоконазолдың және итраконазолдың сіңірілуі айтарлықтай азаяды, нәтижесінде олардың клиникалық тиімділігі де төмендейді. Позаконазол мен эрлотинибті омепразолмен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

CYP2C19 қатысуымен метаболизденетін белсенді заттар

Омепразол омепразолды метаболиздейтін негізгі фермент CYP2C19 орташа тежегіші болып табылады. Демек, CYP2C19 қатысуымен метаболизденетін басқа да белсенді заттар метаболизмінің төмендеуі және осы заттардың жүйелі әсерінің артуы мүмкін. Ондай препараттардың мысалдарына R-варфарин және К дәруменінің басқа антагонистері, цилостазол, диазепам мен фенитоин жатады.

Цилостазол

Айқаспалы зерттеулер барысында дені сау сыналушыларға 40 мг дозада тағайындалған омепразол цилостазолдың Cmax және AUC, сәйкесінше, 18% және 26%, ал оның белсенді метаболиттерінің бірінің - тиісінше 29% және 69% арттырды.

Фенитоин

Қан плазмасындағы фенитоин концентрациясын бақылауды омепразолмен емді бастаған соң алғашқы екі апта ішінде, ал фенитоиннің дозасы түзетілген жағдайда бақылауды және әрі қарай дозаны түзетуді омепразолмен емдеуді тоқтатқан соң жүргізу ұсынылады.

Механизмі белгісіз

Саквинавир

Омепразол мен саквинавир/ритонавирді бірге қолдану қан плазмасында саквинавир деңгейінің шамамен 70% дейін жоғарылауына алып барады, бұл АИТВ жұқтырған пациенттерде препарат жағымдылығының жақсы болуымен байланысты.

Такролимус

Омепразолмен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы такролимус деңгейі жоғарылайды. Демек, такролимус концентрациясын, сонымен қатар, бүйрек функциясын (креатинин клиренсі) бақылауды күшейту талап етіледі және қажет болған жағдайда такролимус дозасын түзету керек.

Метотрексат

ПСТ бір уақытта қолдану кезінде кейбір пациенттерде метотрексат деңгейінің жоғарылауы туралы хабарланды. Метотрексаттың жоғары дозалары тағайындалғанда омепразолды қабылдауды уақытша тоқтату керек.

Омепразолдың фармакокинетикасына басқа белсенді заттардың әсері

CYP2C19 және/немесе CYP3A4 тежегіштері

Омепразол CYP2C19 және CYP3A4 қатысуымен метаболизденетіндіктен, CYP2C19 немесе CYP3A4 тежейтін белсенді заттар (кларитромицин және вориконазол сияқты) омепразол метаболизмінің жылдамдығын төмендете отырып қан сарысуында омепразол деңгейінің жоғарылауын дамытуы мүмкін. Вориконазолмен қатарлас емдеу омепразолдың сарысулық концентрациясының 2 еседен астам ұлғаюына әкеледі. Омепразолдың жоғарғы дозаларын пациенттер жақсы көтеретіндіктен дозасын реттеу, әдетте қажет емес. Дегенмен, бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде және ұзақ уақыт ем тағайындау қажет жағдайда дозаны реттеу мүмкіндігі қарастырылуы тиіс.

CYP2C19 және/немесе CYP3A4 индукторлары

CYP2C19 немесе CYP3A4 немесе екеуін де индукциялайтын белсенді заттар (мысалы, рифампицин және шайқурай) омепразол метаболизмі жылдамдығын арттыра отырып қан сарысуында омепразол концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Тағам

Тағаммен бір мезгілде қабылдау омепразолдың биожетімділігіне қандай да бір әсер етпейді.

Арнайы ескертулер

Асқазанның ойық жарасы болған кезде немесе қандай да бір үрей симптомдары байқалса, мысалы, арнайы диетасыз салмақтың едәуір төмендеуі, қайталанатын құсу, дисфагия, қан құсу немесе мелена, қатерлі жаңа түзілімді анықтап алу керек, өйткені омепразолмен емдеу симптомдарды жеңілдетеді және диагностиканы кешіктіреді.

Омепразол, асқазан сөлі тұз қышқылының секрециясын тежейтін барлық препараттар секілді, гипо- және ахлоргидрия салдарынан В12 дәруменінің (цианокобаламин) сіңірілуін төмендетуі мүмкін. Бұл организмдегі қоры аз немесе ұзаққа созылатын емнің нәтижесінде В12 дәруменінің сіңірілуін төмендететін қауіп факторлары бар пациенттерде ескерілуі қажет.

Омепразолды қоса, ПСТ ұзақ қолданғанда қажу, тетания, сандырақтау, құрысу, бас айналуы және қарыншалық аритмия сияқты гипомагниемияның күрделі көріністері пайда болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда магний препараттары тағайындалады, ПСТ уақытша тоқтатады, сондай-ақ медицина қызметкерлері ПСТ емдеуді бастамас бұрын және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл магний деңгейін өлшеу мүмкіндігін қарастыруы керек.

ПСТ, әсіресе, олар жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы (>1 жыл) қолданылса, көбінесе егде жастағы адамдарда немесе басқа да ықпал етуші қауіп факторлары бар кезде, жамбас, білезік сүйектерінің және омыртқаның сынуының қаупін айтарлықтай жоғарылатуы мүмкін. Остеопороздың даму қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық нұсқауларға сәйкес ем қабылдап, Д дәрумені мен кальцийді қажетті дозаларда қабылдауы тиіс.

ПСТ қолдану өте сирек терінің жеделге жуық қызыл жегісі жағдайының дамуына ықпал етеді. Егер зақымдану ерекше күн сәулесі әсеріне ұшырайтын тері аймақтарында дамыса және зақымдану артралгиямен бірге жүрсе, пациент дереу дәрігерге қаралуы керек, ал медициналық қызметкер препарат қабылдауды тоқтату мүмкіндігін қарастыруы керек.

ПСТ ұзақ уақыт емдеу барысында асқазан бездері кисталары жиі тіркелді. Бұл құбылыстар асқазан сөлі секрециясының айқын тежелуінің физиологиялық салдары және олар қатерсіз, қайтымды болып табылады.

Кез келген дәрілік заттардың, соның ішінде ПСТ көмегімен асқазан сөлі секрециясын төмендету, асқазан-ішек жолдарында қалыпты жағдайда болатын бактериялар санын көбейтеді. Демек, қышқылдықты төмендететін препараттармен емдеу Salmonella және Campylobacter, ал ауруханаға жатқызылған пациенттерде, сонымен қатар Clostridium difficile сияқты бактериялармен шақырылған асқазан-ішек инфекцияларының даму қаупін аздап арттыруы мүмкін.

Антисекреторлық препараттармен емдеу кезінде асқазан сөлінің қышқылдығының төмендеуіне байланысты хромогранин А (CgA) деңгейі жоғарылайды. CgA деңгейінің жоғарылауы нейроэндокринді ісіктерді анықтау бойынша зерттеулерге кедергі келтіруі мүмкін. Бұл әсерді болдырмау үшін омепразолмен емдеуді CgA деңгейін өлшеуге дейін кем дегенде 5 күн бұрын уақытша тоқтату қажет. Егер CgA және гастрин деңгейі бастапқы өлшемнен кейін қалпына келмесе, өлшеуді ПСТ емдеуді тоқтатқан соң 14 күннен кейін қайталау қажет.

Қосымша заттар

ОМЕПРАЗОЛдың құрамына маннитол кіреді, ол баяу іш жүргізетін әсер көрсетуі мүмкін.

Препараттың бір капсуласында 1 ммоль (23 мг) аз натрий бар, яғни іс жүзінде «құрамында натрий жоқ».

ОМЕПРАЗОЛдың құрамында сахароза бар. Сирек кездесетін туа пайда болған галактоза жақпаушылығы, лактаза Лапп тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге бұл препаратты қабылдау ұсынылмайды.

Педиатрияда қолдану

ОМЕПРАЗОЛ құрамына қосымша заттар ретінде балаларда қолдануға тыйым салынған бояғыштар кіреді, атап айтқанда сары хинолин (Е104), сары «Күн батар түстес» (Е110), осыған байланысты 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерде ОМЕПРАЗОЛды қолдануға болмайды.

Жүктілік және бала емізу кезінде қолдану

3 проспективті эпидемиологиялық зерттеу барысында алынған нәтижелер (алынған >1000 нәтижелер) омепразолдың жүктілікке немесе шарананың/ жаңа туған нәрестенің денсаулығына жағымсыз әсерінің жоқтығын көрсетеді. Дегенмен ОМЕПРАЗОЛдың құрамында қосымша заттар ретінде қолданылған, балаларға қолдануға тыйым салынған бояғыштар бар, атап айтқанда, хинолинді сары (Е104), «Күн батар түстес» сары (Е110). Осыған байланысты ОМЕПРАЗОЛды жүктілік кезінде қолдануға болмайды немесе жүкті әйел үшін емнің пайдасы мен шарана үшін қаупінің арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін ғана қолданылуы мүмкін.

Омепразол емшек сүтімен шығарылады, сондықтан емізу кезінде препаратты тағайындау ұсынылмайды.

Фертильділік

Жануарларға жүргізілген зерттеулерде омепразолдың рацемиялық қоспасын пероральді қолдану фертильділікке әсер етпеді.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Омепразолдың автомобильді немесе потенциальді қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету мүмкіндігі өте төмен, әсер етпеуі де мүмкін. Дегенмен, бас айналуы және көрудің бұзылыстары секілді жағымсыз реакциялар туындауы мүмкін. Бұл симптомдар дамығанда пациенттерге автокөлікті басқаруға немесе потенциальді қауіпті механизмдермен жұмыс істеуге болмайды.



Влияние омепразола на фармакокинетику других лекарственных препаратов

Лекарственные препараты с pH-зависимой абсорбцией

Понижение кислотности в желудке при лечении омепразолом может привести к повышению или снижению абсорбцию других препаратов, всасывание которых зависит от рН желудка.

Нелфинавир, атазанавир

При одновременном применении с омепразолом уровни нелфинавира и атазанавира в плазме крови снижаются.

Одновременное применение омепразола с нелфинавиром противопоказано. Одновременное назначение омепразола (40 мг один раз в сутки) снизило среднюю концентрацию нелфинавира примерно на 40%, а средняя концентрация фармакологически активного метаболита M8 снизилась примерно на 75-90%. Взаимодействие также может быть обусловлено угнетением активности CYP2C19.

Одновременное применение омепразола с атазанавиром не рекомендуется. Одновременное назначение омепразола (40 мг один раз в день) и атазанавира 300 мг/ритонавира 100 мг здоровым добровольцам приводило к снижению концентрации атазанавира на 75%. Повышение дозы атазанавира до 400 мг не уравновешивало влияние омепразола на уровень атазанавира. Одновременное назначение омепразола (20 мг один раз в день) с атазанавиром 400 мг/ритонавиром 100 мг здоровым добровольцам приводило к снижению уровня атазанавира примерно на 30% по сравнению с применением атазанавира в дозе 300 мг/ритонавира в дозе 100 мг один раз в день.

Дигоксин

Одновременное применение омепразола (20 мг в день) и дигоксина у здоровых добровольцев привело к увеличению биодоступности дигоксина на 10%. О токсичности дигоксина сообщалось редко. Однако следует с осторожностью применять омепразол в высоких дозах у лиц пожилого возраста. Кроме того, необходимо усилить терапевтический лекарственный мониторинг дигоксина (дозирование в соответствии с концентрацией препарата в крови).

Клопидогрель

Результаты исследования на здоровых добровольцах показали фармакокинетическое/фармакодинамическое взаимодействие между клопидогрелом (начальная доза 300 мг/суточная поддерживающая доза 75 мг) и омепразолом (80 мг перорально ежедневно). Это взаимодействие привело к снижению активного метаболита клопидогрела в среднем на 46% и максимальному ингибированию (АДФ-индуцированной) агрегации тромбоцитов в среднем на 16%.

Результаты как наблюдательных, так и клинических исследований показали противоречивые данные относительно клинических последствий фармакокинетического и фармакодинамического взаимодействия с омепразолом с точки зрения развития основных сердечно-сосудистых осложнений. В качестве меры предосторожности одновременное назначение омепразола и клопидогрела не рекомендуется.

Другие активные вещества

При одновременном применении с омепразолом абсорбция позаконазола, эрлотиниба, кетоконазола и итраконазола значительно снижается, что может привести к уменьшению их клинической эффективности. Одновременное применение с позаконазолом и эрлотинибом не рекомендуется.

Активные вещества, метаболизируемыес участием CYP2C19

Омепразол является умеренным ингибитором CYP2C19, который является основным ферментом, метаболизирующим омепразол. Следовательно, метаболизм сопутствующих активных веществ, которые также метаболизируются с участием CYP2C19, может быть снижен и системное воздействие этих веществ увеличено. Примерами таких лекарств являются R-варфарин и другие антагонисты витамина К, цилостазол, диазепам и фенитоин.

Цилостазол

Омепразол, назначенный в дозе 40 мг здоровым испытуемым в перекрестном исследовании, повышал Cmax и AUC цилостазола на 18% и 26% соответственно, а одного из его активных метаболитов - на 29% и 69% соответственно.

Фенитоин

Мониторинг концентрации фенитоина в плазме крови рекомендуется проводить в течение первых двух недель после начала лечения омепразолом, а в случае корректировки дозы фенитоина, следует провести мониторинг и дальнейшую корректировку дозы после прекращения лечения омепразолом.

Механизм неизвестен

Саквинавир

Совместное применение омепразола с саквинавиром/ритонавиром приводит к повышению уровня саквинавира в плазме крови примерно до 70%, что связано с хорошей переносимостью препарата у ВИЧ-инфицированных пациентов.

Такролимус

При одновременном применении с омепразолом уровень такролимуса в плазме крови повышается. Следовательно, следует проводить усиленный мониторинг концентрации такролимуса, а также функции почек (клиренс креатинина) и при необходимости корректировать дозу такролимуса.

Метотрексат

Сообщалось о повышении уровня метотрексата у некоторых пациентов при одновременном применении с ИПП. При назначении высоких доз метотрексата следует временно отменить прием омепразола.

Влияние других активных веществ на фармакокинетику омепразола

Ингибиторы CYP2C19 и/или CYP3A4

Поскольку омепразол метаболизируется с участием CYP2C19 и CYP3A4, активные вещества, ингибирующие CYP2C19 или CYP3A4 (такие как, кларитромицин и вориконазол), могут привести к повышению уровня омепразола в сыворотке крови за счет замедления скорости метаболизма омепразола. Сопутствующее лечение вориконазолом приводит к увеличению сывороточной концентрации омепразола более чем в 2 раза. Поскольку высокие дозы омепразола хорошо переносятся пациентами, корректировка дозы омепразола обычно не требуется. Тем не менее, следует рассмотреть возможность коррекции дозы у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью и при необходимости длительного лечения.

Индукторы CYP2C19 и/или CYP3A4

Активные вещества, которые, как известно, индуцируют CYP2C19 или CYP3A4, или и то, и другое (например, рифампицин и зверобой), могут привести к снижению концентрации омепразола в сыворотке крови за счет повышения скорости метаболизма омепразола.

Пища

Одновременный прием с пищей не оказывает какого-либо влияния на биодоступность омепразола.

Специальные предупреждения

При наличии язвенной болезни желудка или при наблюдении каких-либо тревожных симптомов, например, значительное снижение веса без специальной диеты, рецидивирующая рвота, дисфагия, кровавая рвота или мелена, следует исключить злокачественное новообразование, поскольку лечение омепразолом может облегчить симптомы и задерживать диагностику.

Омепразол, как и все препараты, угнетающие секрецию соляной кислоты желудочного сока, может уменьшить абсорбцию витамина B12 (цианокобаламина) из-за гипо- или ахлоргидрии. Это следует учитывать у пациентов с уменьшенными запасами в организме или при наличии факторов риска, снижающих всасывание витамина B12 при длительной терапии.

При длительном применении ИПП, включая омепразол, могут возникнуть серьезные проявления гипомагниемии, такие как утомляемость, тетания, бред, судороги, головокружение и желудочковая аритмия. В таких случаях назначают препараты магния, временно отменяют ИПП, а также медицинские работники должны рассмотреть возможность измерения уровня магния перед началом лечения ИПП и периодически, во время лечения.

ИПП, особенно если они используются в высоких дозах и в течение длительного времени (>1 года), могут повысить риск переломов костей бедра, запястья и позвоночника, преимущественно у пожилых людей или при наличии других предрасполагающих факторов риска. Пациенты с риском развития остеопороза должны получать лечение в соответствии с действующими клиническими рекомендациями и получать витамин Д и кальций в необходимых дозах.

Применение ИПП очень редко способствует развитию случая подострой кожной красной волчанки. Если возникают поражения, особенно на участках кожи, подвергшихся воздействию солнечных лучей, и они сопровождаются артралгией, пациенту следует немедленно обратиться к врачу, а медицинскому работнику следует рассмотреть возможность прекращения приема препарата.

Во время длительного лечения ИПП чаще регистрировались кисты желез желудка. Эти явления являются физиологическим следствием выраженного угнетения секреции желудочного сока, а также они - доброкачественные и, по-видимому, обратимые.

Снижение кислотности желудочного сока с помощью любых лекарственных средств, включая ИПП, увеличивает количество бактерий в желудке, которые в норме присутствуют в желудочно-кишечном тракте. Следовательно, лечение препаратами, снижающие кислотность может привести к незначительному повышению риска развития желудочно-кишечных инфекций, вызванных такими бактериями как Salmonella и Campylobacter, а у госпитализированных пациентов, возможно, также Clostridium difficile.

Во время лечения антисекреторными препаратами повышается уровень хромогранина А (CgA) из-за снижения кислотности желудочного сока. Повышение уровня CgA может оказывать отрицательное влияние на результаты обследований для выявления нейроэндокринных опухолей. Чтобы избежать данного влияния, лечение омепразолом следует временно прекратить, как минимум за 5 дней, до измерения уровня CgA. Если уровни CgA и гастрина после первоначального измерения не нормализовались, то следует повторить измерение через 14 дней после прекращения лечения ИПП.

Вспомогательные вещества

В состав ОМЕПРАЗОЛа входит маннитол, который может оказывать мягкое слабительное действие.

Препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одной капсуле, т.е. практически «не содержит натрия».

ОМЕПРАЗОЛ содержит сахарозу. Пациентам с редкой врожденной непереносимостью галактозы, дефицитом лактазы Лаппа или мальабсорбцией глюкозы-галактозы не рекомендуется принимать это лекарство.

Применение в педиатрии

В состав ОМЕПРАЗОЛа в качестве вспомогательных веществ входят красители, запрещенные к применению у детей, в частности желтый хинолиновый (Е104), желтый «Солнечный закат» (Е110), в этой связи применение ОМЕПРАЗОЛа у детей и подростков до 18 лет противопоказано.

Применение во время беременности и кормления грудью

Результаты, полученные в ходе 3 проспективных эпидемиологических исследований (>1000 полученных результатов), указывают на отсутствие нежелательного влияния омепразола на беременность или на здоровье плода/новорожденного. Однако, ОМЕПРАЗОЛ содержит в качестве вспомогательных веществ красители, запрещенные к применению у детей, в частности желтый хинолиновый (Е104), желтый «Солнечный закат» (Е110). В этой связи применение ОМЕПРАЗОЛа во время беременности противопоказано или возможно только после тщательной оценки соотношения пользы терапии для беременной женщины и риска для плода.

Омепразол выделяется с грудным молоком, поэтому не рекомендуется назначать препарат во время кормления грудью.

Фертильность

Пероральное применение рацемической смеси омепразола при исследованиях на животных не влияло на фертильность.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Влияние омепразола на способность управлять автомобилем и потенциально опасными механизмами очень низкая, вероятнее всего, не оказывает влияние. Однако, могут возникнуть побочные реакции, такие как головокружение и нарушение зрения. При возникновении этих симптомов пациентам не следует управлять автомобилем или работать с потенциально опасными механизмами.