СЕРТОФЕН 0,05/2МЛ N5 АМП

Лекарственная форма

Вена ішіне және бұлшықет ішіне енгізуге арналған ерітінді, 50 мг/2 мл, 2 мл



Раствор для внутривенного и внутримышечного введения, 50 мг/2 мл, 2 мл

Состав

Дәрілік препарат құрамы

1 ампуланың ішінде

белсенді зат - декскетопрофен трометамолы, 73.80 мг (50 мг, декскетопрофенге баламалы)

қосымша заттар:

• этанол 96%
• натрий хлориді
• натрий гидроксиді
• инъекцияға арналған су

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Мөлдір түссіз ерітінді.



Состав лекарственного препарата

1 ампула содержит

активное вещество - декскетопрофена трометамол, 73.80 мг (эквивалентно декскетопрофену, 50 мг)

вспомогательные вещества:

• этанол 96%
• натрия хлорид
• натрия гидроксид
• вода для инъекций

Описание внешнего вида, запаха, вкуса

Прозрачный бесцветный раствор.

Фармакодинамика

Декскетопрофен трометамолы S-(+)-2-(3-бензоилфенил) пропион қышқылының трометамин тұзы болып табылады. Декскетопрофен трометамолы қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД) тобына жататын, ауырғанды басатын, қабынуға қарсы және ыстықты түсіретін дәрі болып табылады.

Әсер ету механизмі

ҚҚСД әсер ету механизмі циклооксигеназа жолын тежеуі есебінен простагландиндер синтезінің төмендеуімен байланысты.

Атап айтқанда, арахидон қышқылының циклдық эндопероксидтерге, E1, E2, F2α және D2 простагландиндері (PGE1, PGE2, PGF2α және PGD2), сондай-ақ, простациклин (PGI2 простагландині) мен A2 және B2 тромбоксандарын (TxA2 жәнеTxB2) түзетін G2 және H2 простагландиндеріне (PGG2 және PGH2) өзгеру үдерісінің тежелуі орын алады. Бұдан өзге, простагландиндер синтезінің тежелуі (тікелей әсері) кининдер сияқты басқа да қабыну медиаторларының түзілуі үдерісіне (тікелей емес әсері) ықпалын тигізуі мүмкін.

Фармакодинамикалық әсерлері

Жануарларда және адамда жүргізілген эксперименттік зерттеулерден, декскетопрофен 1-інші және 2-нші типті циклооксигеназалардың (ЦОГ-1 және ЦОГ-2) тежегіші болып табылатындығы анықталды.

Клининикалық тиімділігі мен қауіпсіздігі

Клиникалық зерттеулерде, декскетопрофен ауырсыну синдромының түрлі типтері кезінде ауырғанды басатын айқын әсерге ие екендігі анықталды.

Бұлшықет ішіне және вена ішіне енгізгенде декскетопрофеннің ауырғанды басатын әсері айқындығы орташа және елеулі ауырсыну синдромының (хирургиялық араласулар (ортопедиялық және гинекологиялық/құрсақ қуысына жасалатын) түрлі типтері бар пациенттерде, сондай-ақ, қаңқа-бұлшықет ауыруы (белдің қатты ауыруы) мен бүйрек шаншуы кезінде) көрініс берді.

Жүргізілген зерттеулерде ауырғанды басатын әсері жылдам дамыған, ауырғанды басатын ең жоғары әсері препаратты қолданғаннан кейінгі алғашқы 45 минут ішінде байқалды. Декскетопрофенді 50 мг дозада қолданғанда, ауырғанды басатын әсерінің ұзақтығы, әдетте, 8 сағатты құрайды.

Клиникалық зерттеулерде операциядан кейінгі ауырсыну синдромын емдеу кезінде, декскетопрофенді апиындармен біріктіріп қолданғанда апиындардың дозасы едәуір төмендегені анықталды. Клиникалық зерттеулерде операциядан кейінгі ауырсыну синдромын емдеу кезінде морфиннің дозасы (пациенттер дәрілік затты анальгезия жүргізу үшін өздері бақылайтын құрылғыны пайдалану жолымен қабылдады) плацебомен бірге қолданған пациенттердегі осындаймен салыстырғанда, декскетопрофенмен бірге қолданғанда едәуір (30-45%-ға) төмендеген.



Сертофен оказывает анальгезирующее, противовоспалительное и жаропонижающее действие. Механизм действия связан с угнетением активности циклооксигеназы-1 и циклооксигеназы-2 и уменьшением биосинтеза простагландинов, которые играют главную роль в патогенезе воспаления, боли и лихорадки.

Анальгезирующее действие препарата наступает через 30 минут после парентерального введения. Продолжительность анальгезирующего эффекта после введения в дозе 50 мг составляет 4-8 часов.

При комбинированной терапии с опиоидными анальгетиками декскетопрофена трометамол значительно (до 30-45%) снижает потребность в опиоидах.

Фармакокинетика

Абсорбциясы

Бұлшықет ішіне енгізгенде декскетопрофен трометамолы қандағы ең жоғары концентрациясына (Сmax) орташа алғанда 20 минуттан соң (10-45 минут) жетеді. Препаратты 25-50 мг дозада бір рет қолданғаннан кейін (бұлшықет ішіне және вена ішіне енгізу) «концентрация-уақыт» қисығы астындағы ауданының көрсеткіші (AUC) дозасына пропорционал өзгереді.

Таралуы

Қан плазмасы ақуыздарымен байланысу дәрежесі жоғары (99%) басқа дәрілік заттардағы сияқты, декскетопрофен трометамолының таралу көлемі орташа алғанда, 0,25 л/кг-ден азды құрайды. Препараттың жартылай ыдырау кезеңі 0,35 сағатқа жуықты құрайды; препараттың жартылай шығарылу кезеңі 1-2,7 сағатты құрайды.

Фармакокинетикалық зерттеулерден, препаратты бірнеше рет қолданғанда (бұлшықет ішіне немесе вена ішіне енгізу) Сmax және AUC мәндері бір рет қолданғандағы осындайлармен салыстырымды екендігі анықталды, бұл препараттың организмде жинақталмайтынын көрсетеді.

Биотрансформациясы және элиминациясы

Декскетопрофен трометамолын қолданғаннан кейін тек S-(+)-энантиомері ғана несепте анықталады, бұл дәрілік заттың адамда R-(-)-энантиомерге өзгермейтінін көрсетеді.

Декскетопрофеннің организмнен элиминациялануының негізгі жолы глюкурон қышқылымен конъюгациялануы (кейіннен бүйрек арқылы шығарылуымен) болып табылады.

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы (65 жас шамасындағы және одан үлкен) дені сау еріктілерде бір рет және бірнеше рет пероральді қабылдағанда препараттың жүйелі әсері дені сау жас еріктілердегі осындайдан едәуір (55%-ға дейін) артық болды, бұл ретте Сmax және Сmax жеткенге дейінгі уақыт көрсеткіштері арасында статистикалық тұрғыдан елеулі айырмашылықтар анықталмады. Бір рет және бірнеше рет қолданғанда препараттың жартылай шығарылуының орташа кезеңі (48%-ға дейін) ұзарды, ал жалпы клиренсі төмендеді.



Всасывание

После внутримышечного введения декскетопрофена трометамола максимальная концентрация в сыворотке крови достигается в среднем через 20 минут (10-45 минут). AUC после однократного введения в дозе 25-50 мг пропорциональной дозе, как при внутримышечном, так и при внутривенном введении. Соответствующие фармакокинетические параметры сходны после однократного и повторного внутримышечного или внутривенного введения, что указывает на отсутствие кумуляции препарата.

Распределение

Для декскетопрофена трометамола характерен высокий уровень связывания с белками плазмы (99%). Среднее значение Vd составляет менее 0,25 л/кг.

Выведение

Главным путем элиминации декскетопрофена является его конъюгация с глюкуроновой кислотой с последующим выведением почками. Период полувыведения декскетопрофена трометамола составляет около 1-2,7 часов.

Фармакокинетика в особых клинических случаях

У лиц пожилого возраста наблюдается увеличение продолжительности периода полувыведения (как после однократного, так и после повторного внутримышечного или внутри- венного введения) в среднем до 48% и снижение общего клиренса препарата.

Побочные действия

Жиі:

• - жүрек айнуы
• құсу
  
  - инъекция орнының ауыруы
• қабынуды қоса
• инъекция орнындағы реакциялар
• гематомалар немесе қан құйылулар
  
  Жиі емес:
  
  - анемия
  
  - ұйқысыздық
  
  - бас ауыруы
• бас айналуы
• ұйқышылдық
  
  - көру жітілігінің бұзылуы
  
  - артериялық гипотензия
• қан кернеулері
  
  - іш аумағының ауыруы
• диспепсия
• диарея
• констипация
• гематемезис
• ауыздың құрғауы
  
  - дерматит
• қышыну
• бөртпе
• қатты терлеу
  
  - дене температурасының жоғарылауы
• шаршау
• ауыру
• тоңу сезімі
  
  Сирек:
  
  - көмейдің ісінуі
  
  - гипергликемия
• гипогликемия
• гипертриглицеридемия
• анорексия
  
  - парестезия
• естен тану
  
  - құлақтың шыңылдауы
  
  - экстрасистолия
• тахикардия
  
  - артериялық гипертензия
• беткейлік веналардың тромбофлебиті
  
  - брадипноэ
  
  - пептидтік ойық жара
• пептидтік ойық жарадан қан кету немесе пептидтік ойық жараның тесілуі
  
  - бауырдың гепатоцеллюлярлық зақымдануы
  
  - есекжем
• акне
  
  - бұлшықеттердің қимыл-қозғалысының шектелуі
• буындардың қимыл-қозғалысының шектелуі
• бұлшықет түйілулері
• арқаның ауыруы
  
  - бүйректің жедел жеткіліксіздігі
• полиурия
• бүйрек шаншуы
• кетонурия
• протеинурия
  
  - етеккір оралымының бұзылуы (әйелдерде)
• қуықасты безі функциясының бұзылуы (ерлерде)
  
  - қалтырау
• шеткері ісінулер
  
  - бауырдың функционалдық көрсеткіштерінің бұзылулары
  
  Өте сирек:
  
  - нейтропения
• тромбоцитопения
  
  - анафилаксиялық шокты қоса
• анафилаксиялық реакциялар
  
  - бронх түйілуі
• диспноэ
  
  - панкреатит
  
  - Стивенс-Джонсон синдромы
• уытты эпидермалық некролиз (Лайелл синдромы)
• ангионевроздық ісіну
• беттің ісінуі
• фотосенсибилизация реакциялары
  
  - нефрит немесе нефроздық синдром
  
  
  
  АІЖ тарапынан жағымсыз реакциялар анағұрлым жиі тіркеледі

Асқазанның ойық жаралары, кейде, әсіресе, егде жастағы пациенттерде өлімге соқтырған тесілулер немесе асқазан-ішектік қан кетулер туындауы мүмкін.Жүрек айнуы, құсу, диарея, метеоризм, констипация, диспепсия, іш ауыруы, мелена, гематемезис, ойық жаралы стоматит, ойық жаралы колиттің немесе Крон ауруының өршуі сияқты жағымсыз реакциялар дамығаны туралы хабарланған; сирек жағдайда гастрит байқалған.

ҚҚСД емі аясында ісінулер, артериялық гипертензия және жүрек жеткіліксіздігі туындаған жағдайлары тіркелгені туралы хабарлар бар.

Басқа ҚҚСД қолданғандағы сияқты, келесі жағымсыз реакциялар байқалуы мүмкін:

• көбінесе
• жүйелі қызыл жегісі немесе дәнекер тіннің аралас ауруы бар пациенттерде туындауы мүмкін асептикалық менингит
• және қан жүйесі тарапынан бұзылулар (пурпура
• аплазиялық және гемолиздік анемия
• сирек жағдайларда - агранулоцитоз және сүйектің қызыл кемігінің гипоплазиясы)

Буллездік реакциялар (Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз) өте сирек тіркелген.
Клиникалық, және эпидемиологиялық зерттеулердің нәтижелері, кейбір ҚҚСД (әсіресе, жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы) қолданғанда артериялық тромбоздардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульттің) туындау қаупі болар-болмас жоғарылауы мүмкін екенін көрсетіп отыр.


Часто:

• - тошнота, рвота
  
  - боль в месте инъекции, реакции на месте инъекции, включая воспаление, гематомы или кровоизлияния
  
  Нечасто:
  
  - анемия
  
  - бессонница
  
  - головная боль, головокружение, сонливость
  
  - нарушение четкости зрения
  
  - артериальная гипотензия, приливы
  
  - боль в области живота, диспепсия, диарея, констипация, гематемезис, сухость во рту
  
  - дерматит, зуд, сыпь, повышенная потливость
  
  - повышение температуры тела, усталость, боль, чувство холода
  
  Редко:
  
  - отек гортани
  
  - гипергликемия, гипогликемия, гипертриглицеридемия, анорексия
  
  - парестезия, обморок
  
  - звон в ушах
  
  - экстрасистолия, тахикардия
  
  - артериальная гипертензия, тромбофлебит поверхностных вен
  
  - брадипноэ
  
  - пептическая язва, кровотечение из пептической язвы или перфорация пептической язвы
  
  - гепатоцеллюлярное поражение печени
  
  - крапивница, акне
  
  - скованность мышц, скованность суставов, мышечные спазмы, боль в спине
  
  - острая почечная недостаточность, полиурия, почечная колика, кетонурия, протеинурия
  
  - нарушение менструального цикла (у женщин), нарушение функции предстательной железы (у мужчин)
  
  - озноб, периферические отеки
  
  - нарушения функциональных показателей печени
  
  Очень редко:
  
  - нейтропения, тромбоцитопения
  
  - анафилактические реакции, включая анафилактический шок
  
  - бронхоспазм, диспноэ
  
  - панкреатит
  
  - синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз (синдром Лайелла), ангионевротический отек, отек лица, реакции фотосенсибилизации
  
  - нефрит или нефротический синдром
  
  
  
  Наиболее часто регистрируются нежелательные реакции со стороны ЖКТ.Могут возникать язвы желудка, перфорации или желудочно-кишечные кровотечения, иногда с летальным исходом, особенно у пациентов пожилого возраста.Сообщалось о развитии таких нежелательных реакций как тошнота, рвота, диарея, метеоризм, констипация, диспепсия, боль в животе, мелена, гематемезис, язвенный стоматит, обострение язвенного колита или болезни Крона
• реже отмечался гастрит

Имеются сообщения о том, что на фоне терапии НПВС регистрировались случаи возникновения отеков, артериальной гипертензии и сердечной недостаточности.Как и при применении других НПВС, могут отмечаться следующие нежелательные реакции:

• асептический менингит
• который преимущественно может возникать у пациентов с системной красной волчанкой или смешанным заболеванием соединительной ткани
• и нарушения со стороны системы крови (пурпура
• апластическая и гемолитическая анемия
• в редких случаях - агранулоцитоз и гипоплазия красного костного мозга).Очень редко регистрировались буллезные реакции (синдром Стивенса-Джонсона
• токсический эпидермальный некролиз).Результаты как клинических
• так и эпидемиологических исследований свидетельствуют
• что при применении некоторых НПВС (особенно в высоких дозах и в течение длительного периода времени) риск возникновения артериальных тромбозов (например
• инфаркт миокарда или инсульт) может незначительно повышаться

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Сертофен препаратын анамнезінде аллергиялық реакциялар болған пациенттерде сақтықпен қолдану керек.

Сертофен препаратын анамнезінде аллергиялық реакциялар болған пациенттерде сақтықпен қолдану керек.

Сертофен препаратын циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) селективті тежегіштерін қоса, басқа ҚҚСД-мен бірге қабылдамау керек.

Жағымсыз реакциялардың туындау қаупін азайту мақсатында, дәрілік затты симптомдарын бақылау үшін қажетті барынша қысқа уақыт мерзімі ішінде ең аз тиімді дозасында қабылдау керек.

Асқазан-ішек жолы (АІЖ) тарапынан бұзылулар

Асқазан-ішектен қан кетулер туындаған, ойық жаралар немесе тесілулер пайда болған, кейде өлімге соқтырған жағдайлар, ҚҚСД тобына жататын дәрілік заттармен емдеудің түрлі сатыларында, хабаршы симптомдарының болған-болмағандығына немесе анамнезде АІЖ тарапынан ауыр аурулардың болған-болмағандығына қарамастан байқалған. Сертофен препаратымен ем қабылдап жүрген пациенттерде асқазан-ішектен қан кету немесе ойық жара туындаған жағдайда, препаратпен емдеуді тоқтату керек.

Анамнезінде ойық жара ауруы болған, әсіресе, қан кетумен немесе тесілумен асқынған пациенттерде, сондай-ақ, егде жастағы пациенттерде ҚҚСД дозасын арттырғанда асқазан-ішектен қан кетулердің туындауының, ойық жаралар немесе тесілулер дамуының қаупі жоғарылай түседі.

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы пациенттерде ҚҚСД қолданумен байланысты жағымсыз реакциялардың, әсіресе, өлімге соқтыруы мүмкін асқазан-ішектік қан кетулер мен тесілулердің туындау қаупі жоғарылайды. Мұндай пациенттерде емдеуді препаратты ең аз тиімді дозасында пайдалана отырып бастау қажет. Басқа ҚҚСД қолданғандағы сияқты, пациенттің анамнезінде эзофагит, гастрит және/немесе пептидтік ойық жара болғаны көрсетілген жағдайда, декскетопрофен трометамолымен емдеуді бастар алдында аурулар ремиссия сатысында болуы қажет. АІЖ тарапынан симптомдары бар немесе анамнезінде АІЖ аурулары болған пациенттерді ас қорыту жолы тарапынан бұзылулардың, әсіресе, асқазан-ішектен қан кетудің туындауына қатысты қадағалау қажет.

Өршу қаупіне байланысты, анамнезінде АІЖ аурулары (ойық жаралы колит, Крон ауруы) болған пациенттерде ҚҚСД сақтықпен қабылдау керек.

Жоғарыда көрсетілген пациенттерде, сондай-ақ, АІЖ тарапынан жағымсыз реакциялардың даму қаупін артыруы мүмкін төмен дозалардағы АСҚ немесе басқа дәрілік заттарды қабылдап жүрген пациенттерде, гастропротекторлық емді, мысалы мизопростолды немесе протондық помпа тежегіштерін (ППТ) қолдану туралы мәселені қарастыру керек.

Анамнезінде АІЖ аурулары болған, әсіресе егде жастағы пациенттер, әсіресе, емдеудің бастапқы сатысында, әдеттен тыс кез келген абдоминальді симптомдар (атап айтқанда, асқазан-ішектен қан кетулер) туралы дәрігерге айтуы тиіс.

Препаратты глюкокортикостероидтар (ГКС), антикоагулянттар, мысалы варфарин, серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер (СКҚСТ) немесе антиагреганттар, мысалы АСҚ сияқты ойық жара түзілуінің немесе қан кету дамуының қаупін арттыруы мүмкін дәрілік заттармен бір мезгілде ем қабылдап жүрген пациенттерде қолданғанда ерекше сақтық таныту керек.

Бүйрек тарапынан бұзылулар

Препаратты бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттерде сақтық таныту қажет. Мұндай пациенттерде ҚҚСД қолданғанда бүйрек функциясы бұзылуларының ауырлығы артқаны, организмде сұйықтық іркілуі мен ісінулер байқалуы мүмкін. Сонымен қатар, диуретиктермен ем қабылдап жүрген пациенттерде, немесе гиповолемияның даму қаупі бар пациенттерде препаратты қолданғанда сақтық таныту керек, өйткені ол кезде нефроуытты әсерінің туындау қаупі жоғарылайды.

Препаратпен емдеу кезінде сусыздану дамуының және сонымен байланысты болуы мүмкін нефроуытты әсерінің алдын алу мақсатында, пациенттер сұйықтықты жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс.

Басқа ҚҚСД қолданғандағы сияқты, Сертофен препаратын қолданғанда қан плазмасындағы мочевина азоты мен креатинин деңгейі жоғарылауы мүмкін. Простагландиндер синтезінің басқа тежегіштерімен емдеген кездегі сияқты, Сертофен препаратымен емдеу кезінде бүйрек тарапынан жағымсыз реакциялар байқалуы мүмкін, соның ішінде, гломерулонефрит, интерстициальді нефрит, бүйректің папиллярлық некрозы, нефроздық синдром және бүйректің жедел жеткіліксіздігі дамуы мүмкін.

Егде жастағы пациенттерде бүйрек тарапынан бұзылулардың туындау қаупі жоғарырақ болады.

Бауыр тарапынан бұзылулар

Препаратты бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде қолданғанда сақтық таныту қажет. Басқа ҚҚСД қолданғандағы сияқты, Сертофен препаратын қолданғанда бауырдың кейбір функционалдық параметрлерінің болар-болмас өтпелі жоғарылауы, сондай-ақ, қандағы аспартатаминотрансфераза (АСТ) және аланинаминотрансфераза (АЛТ) деңгейлерінің едәуір жоғарылауы тіркелуі мүмкін. Жоғарыда көрсетілген көрсеткіштер едәуір жоғарылаған жағдайда, препаратпен емдеуді тоқтату қажет.

Егде жастағы пациенттерде бауыр тарапынан бұзылулардың туындау қаупі жоғарырақ болады.

Жүрек-қантамыр жүйесіне және цереброваскулярлық әсерлері

Препаратты қолданғанда анамнезінде артериялық гипертензия және /немесе жүректің ауырлығы жеңіл және орташа дәрежелі іркілісті жеткіліксіздігі болған пациенттерге тиісінше мониторинг жүргізу және қажетінше нұсқау беру керек. Өйткені ҚҚСД емі кезінде организмде сұйықтық іркілуі мен ісінулер туралы хабарланған, Сертофен препаратын анамнезінде жүрек ауруы болған пациенттерде, атап айтқанда, бұрын жүрек жеткіліксіздігінің көріністері тіркелген пациенттерде қолданғанда ерекше сақтық таныту керек, өйткені оларда жүрек жеткіліксіздігінің даму қаупі жоғарылайды.

Клиникалық және эпидемиологиялық зерттеулердің нәтижелері, кейбір ҚҚСД-мен емдегенде (әсіресе, жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы қабылдағанда) артериялық тромбоздардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) даму қаупі болар-болмас артуы мүмкін екенін көрсетіп отыр. Қазіргі кезде декскетопрофен үшін мұндай қауіпті жоққа шығаруға мүмкіндік беретін деректер көлемі жеткіліксіз.

Бақыланбайтын артериялық гипертензиясы, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі, жүректің ишемиялық ауруы, шеткері артериялардың аурулары және/немесе цереброваскулярлық аурулары бар пациенттерде Сертофен препаратын тек, пайдасы/қаупі арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін ғана қабылдау керек. Сонымен қатар, жүрек-қантамыр ауруларының қауіп факторлары (мысалы, артериялық гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, шылым шегу) бар пациенттерде препаратпен ұзақ мерзімді емді бастар алдында пайдасы/қаупі арақатынасын мұқият бағалау қажет.

Барлық селективті емес ҚҚСД тромбоциттер агрегациясын тежеуі және простагландиндер синтезін бұзу арқылы қан кету уақытын ұзартуы мүмкін. Бақыланатын клиникалық зерттеулерде декскетопрофен операциядан кейінгі кезеңде төмен молекулалы гепаринмен (профилактикалық дозалары) бір мезгілде қолданылғанда қан ұюының көрсеткіштеріне әсер етпеді. Дегенмен, Сертофен препаратын гемостазға әсер ететін, варфарин, кумариннің басқа туындылары немесе гепариндер сияқты басқа препараттармен бірге қолданғанда, пациентті мұқият қадағалауды қамтамасыз ету қажет.

Егде жастағы пациенттерде жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан бұзылулардың туындау қаупі жоғарырақ болады.

Тері реакциялары

ҚҚСД қолданғанда өте сирек жағдайларда, эксфолиативтік дерматит, Стивенс-Джонсон синдромы және уытты эпидермалық некролиз сияқты, соның ішінде өлімге соқтырған терінің ауыр реакциялары дамыған. Ондай реакциялардың туындау қаупінің жоғарырақ болуы емнің бастапқы сатысына тән - олар көбінесе, ҚҚСД-мен емдеудің бірінші айында тіркелген. Тері бөртпесі алғаш пайда болғаннан, шырышты қабықтардың зақымдануының белгілері немесе аса жоғары сезімталдық реакцияларымен байланысты басқа симптомдар дамыған жағдайда препаратты қолдануды тоқтату керек.

Инфекциялық аурулар симптомдарының бүркемеленуі

Сертофен препараты инфекция симптомдарын бүркемелеуі мүмкін, ол мүмкін тиісінше ем тағайындалуының кідіруіне алып келуі және сол арқылы инфекциялық аурудың нәтижесін нашарлатуы мүмкін. Бұл ауруханадан тыс бактериялық пневмония және желшешектің бактериялық асқынулары кезінде байқалды. Препаратты инфекциялық аурулар кезінде ауырсыну синдромын жеңілдету үшін қолданғанда инфекцияның ағымына мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады. Инфекциялық ауруды стационардан тыс емдегенде, егер жай-күйі жақсармаса немесе ауруының ағымы нашарлай түссе, пациент дәрігерге жүгінуі қажет.

Желшешекті емдеу аясында сирек жағдайларда тері мен жұмсақ тіндер тарапынан ауыр инфекциялық асқынулар туындауы мүмкін. ҚҚСД қолданғанда инфекция ауырлығының артуы қаупін жоққа шығаруға болмайтындықтан, Сертофен препаратын желшешекпен ауыратын пациенттерде қолданбау керек.

Қосымша ақпарат

Сертофен препаратын келесі:

• - порфириндер метаболизмінің туа біткен бұзылуымен (мысалы, қайталанатын жедел порфириясы бар)
• - сусыздануы бар пациенттерде
• - ауқымды хирургиялық араласымнан кейін бірден қолданғанда ерекше сақтық таныту қажет

Егер дәрігер декскетопрофенмен ұзақ емдеу қажет деп есептесе, бауыр мен бүйрек функциясына, сондай-ақ, қан талдауының көрсеткіштеріне жүйелі түрде мониторинг жүргізу керек.

Өте сирек жағдайларда, аса жоғары сезімталдықтың ауыр жедел реакциялары (мысалы, анафилаксиялық шок) байқалған.Препаратты қолданумен байланысты аса жоғары сезімталдықтың ауыр реакцияларының алғашқы белгілері пайда болған жағдайда, Сертофен препаратымен емдеуді тоқтату керек.Симптомдарына байланысты, мұндай жағдайларда қажетті кез келген ем маманның қадағалауымен жүргізілуі тиіс.

Пациенттердің басқа топтарымен салыстырғанда, созылмалы ринитпен, синуситпен және/немесе мұрын полиптерімен біріккен бронх демікпесі бар пациенттерде АСҚ және/немесе ҚҚСД қолданғанда аллергиялық реакциялардың туындау қаупі жоғарырақ болады.Препаратты қолдану, әсіресе, АСҚ-ға немесе ҚҚСД-ға аса жоғары сезімталдығы бар пациенттерде бронх демікпесі немесе бронх түйілуі ұстамаларының дамуымен қатар жүруі мүмкін.

Препаратты қан жүйесі тарапынан бұзылулары, жүйелі қызыл жегі немесе дәнекер тіннің аралас ауруы бар пациенттерде қолданғанда сақтық таныту қажет.

Жекелеген жағдайларда, ҚҚСД қолдану аясында жұмсақ тіндердің инфекциялық ауруларының ауырлығы артуы мүмкін.Сертофен препаратымен емдеу аясында бактериялық инфекция белгілері пайда болған немесе оның ауырлығы артқан жағдайда, пациент тез арада дәрігерге жүгінуі қажет.

Балалар мен жасөспірімдер

Препаратты балалар мен жасөспірімдерде қолданудың қауіпсіздігі анықталмаған.

Қосымша заттар

Сертофен препаратының құрамында 12,39 көлем% этанол бар, яғни, бір (2 мл) дозасында 200 мг дейін, ол 5 мл сыраға немесе 2,08 мл шарапқа сәйкес келеді, сондықтан ол маскүнемдіктен зардап шегіп жүрген пациенттерге теріс әсер беруі мүмкін.Сонымен қатар мұны, препаратты әйелдерде жүктілік немесе бала емізу кезеңінде, балаларда және жоғары қауіп тобындағы, мысалы бауыр аурулары немесе эпилепсиясы бар пациенттерде қолданған кезде де ескеру керек.

Сертофен препаратының құрамында 1 ампуласында 1 ммольден аз (23 мг) натрий бар, яғни, іс жүзінде «натрийсіз».

Жүктілік немесе лактация кезінде

Сертофен препараты жүктіліктің үшінші триместрінде және лактация кезеңінде қарсы көрсетілімді.

Жүктілік

Жүктіліктің соңғы үш айы кезінде Сертофен препаратын қабылдамаңыз, өйткен ол сіздің әлі туылмаған сәбиіңізге зиянын тигізуі немесе босану кезінде қиындықтар тудыры мүмкін.Бұл сіздің болашақ балаңызда бүйрек және жүрек ауруларын тудыры мүмкін.Сізде және сіздің балаңызда қан кетуге бейімділікке ықпал етуі және жүктілік мерзімінің асып кетуіне (кешігіп босануға) немесе босанудың ұзағырақ болуына (ұзаққа созылуына) себеп болуы мүмкін.Аса қажет болған және дәрігер ұсынған жағдайларды қоспағанда, сіз жүктіліктің алғашқы 6 айы бойына Сертофен препаратын қабылдамауыңыз керек.Егер сізге Сертофен препаратын аталған уақыт кезеңінде қабылдау қажет болса немесе сіз жүктілікті жоспарлап жүрсеңіз, ең аз дозасын барынша қысқа уақыт ішінде қолдану керек.Жүктіліктің 20-сыншы аптасынан бастап Сертофен препаратын бірнеше күннен артық қолдану сіздің әлі туылмаған балаңызда бүйрек ауруларын тудыруы мүмкін, ол шарана маңындағы қағанақ суы мөлшерінің төмендеуіне (су аздығына) алып келуі мүмкін.Егер сізге бірнеше күннен артық емдеу қажет болса, дәрігер қосымша мониторингілеуді ұсынуы мүмкін.

Лактация

Декскетопрофеннің емшек сүтімен бөліну-бөлінбеуі белгісіз.Сертофенді бала емізу кезеңіндегі әйелдерде қолдану қарсы көрсетілімді.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Препаратты қолданғанда бас айналуы, көрудің бұзылуы немесе ұйқышылдық сияқты жағымсыз реакциялар дамуы мүмкін.Ондай жағдайларда реакцияға және автокөлік жүргізуге, сондай-ақ, механизмдерді басқару қабілеттілігі бұзылуы мүмкін.



Препарат Сертофен следует с осторожностью применять у пациентов с аллергическими реакциями в анамнезе.

Препарат Сертофен следует с осторожностью применять у пациентов с аллергическими реакциями в анамнезе.

Не следует принимать препарат Сертофен совместно с другими НПВС, включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2 (ЦОГ-2).

С целью минимизации риска возникновения нежелательных реакций следует принимать лекарственное средство в минимальной эффективной дозе в течение максимально короткого периода времени, необходимого для контроля симптомов.

Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта (ЖКТ)

Случаи возникновения желудочно-кишечных кровотечений, образования язв или перфораций, иногда с летальным исходом, были отмечены на разных этапах лечения лекарственными средствами из группы НПВС вне зависимости от наличия предшествующих симптомов или наличия тяжелых заболеваний со стороны ЖКТ в анамнезе.При возникновении желудочно-кишечного кровотечения или язвы у пациентов, получающих терапию препаратом Сертофен, лечение препаратом следует прекратить.

Риск возникновения желудочно-кишечных кровотечений, развития язв или перфораций повышается с увеличением дозы НПВС у пациентов с язвенной болезнью в анамнезе, особенно осложненной кровотечением или перфорацией, а также у пациентов пожилого возраста.

Пациенты пожилого возраста

У пациентов пожилого возраста риск возникновения нежелательных реакций, связанных с применением НПВС, особенно желудочно-кишечных кровотечений и перфораций, которые могут привести к летальному исходу, повышается.У таких пациентов необходимо начинать лечение, используя препарат в минимальной эффективной дозе.Как и при применении других НПВС, перед началом лечения декскетопрофена трометамолом при наличии в анамнезе у пациента указаний на эзофагит, гастрит и/или пептическую язву необходимо, чтобы заболевания были в стадии ремиссии.За пациентами с симптомами со стороны ЖКТ или заболеваниями ЖКТ в анамнезе необходимо установить наблюдение на предмет возникновения нарушений со стороны пищеварительного тракта, особенно желудочно-кишечного кровотечения.

В связи с риском обострения у пациентов с заболеваниями ЖКТ в анамнезе (язвенный колит, болезнь Крона) НПВС следует принимать с осторожностью.

У вышеуказанных пациентов, а также у пациентов, принимающих АСК в низких дозах или другие лекарственные средства, которые могут повышать риск развития нежелательных реакций со стороны ЖКТ, следует рассмотреть вопрос о применении гастропротекторной терапии, например мизопростола или ингибиторов протонной помпы (ИПП).

Пациенты с заболеваниями ЖКТ в анамнезе, особенно пожилого возраста, должны сообщать врачу о любых необычных абдоминальных симптомах (в частности, желудочно-кишечных кровотечениях), особенно на начальном этапе лечения.

Следует соблюдать особую осторожность при применении препарата у пациентов, получающих одновременно терапию лекарственными средствами, которые могут повышать риск образования язвы или развития кровотечения, такими как глюкокортикостероиды (ГКС), антикоагулянты, например варфарин, селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС) или антиагреганты, например АСК.

Нарушения со стороны почек

Необходимо соблюдать осторожность при применении препарата у пациентов с нарушениями функции почек.У таких пациентов при применении НПВС может отмечаться увеличение тяжести нарушений функции почек, задержка жидкости в организме и отеки.Также при применении препарата следует соблюдать осторожность у пациентов, получающих лечение диуретиками, или у пациентов, у которых существует риск развития гиповолемии, поскольку при этом повышается риск возникновения нефротоксического действия.

Во время лечения препаратом с целью предупреждения развития обезвоживания и возможного связанного с ним нефротоксического действия пациенты должны потреблять достаточное количество жидкости.

Как и при применении других НПВС, при применении препарата Сертофен может повышаться уровень азота мочевины и креатинина в плазме крови.Как и при терапии другими ингибиторами синтеза простагландинов, при лечении препаратом Сертофен могут отмечаться нежелательные реакции со стороны почек, в том числе может развиваться гломерулонефрит, интерстициальный нефрит, папиллярный почечный некроз, нефротический синдром и острая почечная недостаточность.

Пациенты пожилого возраста имеют более высокий риск возникновения нарушений со стороны почек.

Нарушения со стороны печени

Необходимо соблюдать осторожность при применении препарата у пациентов с нарушением функции печени.Как и при применении других НПВС, при применении препарата Сертофен может регистрироваться незначительное транзиторное повышение некоторых функциональных параметров печени, а также значительное увеличение уровней аспартатаминотрансферазы (АСТ) и аланинаминотрансферазы (АЛТ) в крови.В случае значимого повышения вышеуказанных показателей лечение препаратом необходимо прекратить.

Пациенты пожилого возраста имеют более высокий риск возникновения нарушений со стороны печени.

Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные эффекты

При применении препарата следует проводить соответствующий мониторинг и давать необходимые рекомендации пациентам с артериальной гипертензией и/или застойной сердечной недостаточностью легкой и средней степени тяжести в анамнезе.Поскольку при лечении НПВС сообщалось о задержке жидкости в организме и отеках, следует соблюдать особую осторожность при применении препарата Сертофен у пациентов с заболеванием сердца в анамнезе, в частности, у пациентов с ранее зарегистрированными эпизодами сердечной недостаточности, так как у них повышается риск развития сердечной недостаточности.

Результаты клинических и эпидемиологических исследований свидетельствуют, что при терапии некоторыми НПВС (особенно при приеме в высоких дозах и в течение длительного периода времени) может незначительно увеличиваться риск развития артериальных тромбозов (например, инфаркт миокарда или инсульт).В настоящее время отсутствует достаточное количество данных, которые бы позволили исключить подобный риск для декскетопрофена.

У пациентов с неконтролируемой артериальной гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, ишемической болезнью сердца, заболеваниями периферических артерий и/или цереброваскулярными заболеваниями препарат Сертофен следует принимать только после тщательной оценки соотношения польза/риск.Также необходимо проводить тщательную оценку соотношения польза/риск перед началом долгосрочной терапии препаратом у пациентов с факторами риска сердечно-сосудистых заболеваний (например, артериальная гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение).

Все неселективные НПВС могут ингибировать агрегацию тромбоцитов и увеличивать время кровотечения посредством нарушения синтеза простагландинов.В контролируемых клинических исследованиях при одновременном применении с низкомолекулярным гепарином (профилактические дозы) в постоперационном периоде декскетопрофен не оказывал влияния на показатели свертываемости крови.Тем не менее, при совместном применении препарата Сертофен с другими препаратами, влияющими на гемостаз, такими как варфарин, другие производные кумарина или гепарины, необходимо обеспечить тщательное наблюдение за пациентом.

Пациенты пожилого возраста имеют более высокий риск возникновения нарушений со стороны сердечно-сосудистой системы.

Кожные реакции

В очень редких случаях при применении НПВС развивались тяжелые кожные реакции, такие как эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз, в том числе с летальным исходом.Более высокий риск возникновения подобных реакций характерен для начального этапа терапии - они преимущественно регистрировались в первый месяц лечения НПВС.Применение препарата следует прекратить при первом появлении кожной сыпи, при развитии признаков поражения слизистых оболочек или других симптомов, связанных с реакциями гиперчувствительности.

Маскировка симптомов инфекционных заболеваний

Препарат Сертофен может маскировать симптомы инфекции, что может привести к задержке назначения соответствующего лечения и тем самым ухудшить исход инфекционного заболевания.Это наблюдалось при бактериальной внебольничной пневмонии и бактериальных осложнениях ветряной оспы.При применении препарата для облегчения болевого синдрома при инфекционных заболеваниях рекомендуется проводить тщательный мониторинг течения инфекции.При лечении инфекционного заболевания вне стационара пациенту необходимо обратиться к врачу, если состояние не улучшается или отмечается ухудшение течения заболевания.

В редких случаях на фоне ветряной оспы могут возникать тяжелые инфекционные осложнения со стороны кожи и мягких тканей.Так как нельзя исключить риск увеличения тяжести инфекции при применении НПВС, не следует применять препарат Сертофен у пациентов с ветряной оспой.

Дополнительная информация

Необходимо соблюдать особую осторожность при применении препарат Сертофен у пациентов:

• - с врожденным нарушением метаболизма порфиринов (например, острой перемежающейся порфирией)
• - с обезвоживанием
• - непосредственно после крупного хирургического вмешательства

Если врач считает длительную терапию декскетопрофеном необходимой, следует проводить регулярный мониторинг функций печени и почек, а также показателей анализа крови.
В очень редких случаях отмечались тяжелые острые реакции гиперчувствительности (например, анафилактический шок).Лечение препаратом Сертофен необходимо прекратить при появлении первых признаков тяжелых реакций гиперчувствительности, связанных с применением препарата.В зависимости от симптомов любое необходимое в таких случаях лечение должно проводиться под наблюдением врача-специалиста.
Пациенты с бронхиальной астмой в сочетании с хроническим ринитом, синуситом и/или носовыми полипами имеют более высокий риск возникновения аллергических реакций при применении АСК и/или НПВС по сравнению с другими группами пациентов.Применение препарата может сопровождаться развитием приступов бронхиальной астмы или бронхоспазма, особенно у пациентов с гиперчувствительностью к АСК или НПВС.
Необходимо соблюдать осторожность при применении препарата у пациентов с нарушениями со стороны системы крови, системной красной волчанкой или смешанным заболеванием соединительной ткани.
В отдельных случаях на фоне применения НПВС может увеличиваться тяжесть инфекционных заболеваний мягких тканей.Пациенту необходимо незамедлительно обратиться к врачу в случае появления признаков бактериальной инфекции или увеличения ее тяжести на фоне терапии препаратом Сертофен.
Дети и подростки

Безопасность применения препарата у детей и подростков не установлена.
Вспомогательные вещества

Препарат Сертофен содержит 12,39 об.% этанола, т.е.до 200 мг на дозу (2 мл), что соответствует 5 мл пива или 2,08 мл вина, поэтому он может оказывать отрицательное влияние на пациентов, страдающих алкоголизмом.Также это следует учитывать при применении препарата у женщин в период беременности или кормления грудью, у детей и у пациентов из группы высокого риска, например с заболеваниями печени или эпилепсией.
Препарат Сертофен содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в 1 ампуле, т.е.практически «не содержит натрия».
Во время беременности или лактации

Препарат Сертофен противопоказан в третьем триместре беременности и в период лактации.

Беременность

Не принимайте препарат Сертофен во время последних трех месяцев беременности, так как это может навредить вашему не рождённому ребенку или вызвать проблемы во время родов.Это может вызывать заболевания почек и сердца у вашего будущего ребенка.Может повлиять на склонность к кровотечению у вас и вашего ребенка и быть причиной переношенной беременности (запоздалых родов) или более продолжительных (затяжных) родов.Вам не следует принимать препарат Сертофен в течение первых 6 месяцев беременности, за исключением случаев, когда это крайне необходимо и по рекомендации врача.Если вам необходимо принимать препарат Сертофен в этот период времени или вы планируете забеременеть, следует применять минимальную дозу в минимально короткий период времени.С 20-ой недели беременности применение препарата Сертофен более нескольких дней может вызывать заболевания почек у вашего не рожденного ребенка, что может привести к снижению количества амниотической жидкости, окружающей плод (маловодию).Если вам необходимо лечение более чем несколько дней, врач может порекомендовать дополнительный мониторинг.

Лактация

Неизвестно, выделяется ли декскетопрофен с грудным молоком.Применение Сертофен у женщин в период кормления грудью противопоказано.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

При применении препарата возможно развитие таких нежелательных реакций, как головокружение, нарушения зрения или сонливость.В подобных случаях способность к реагированию и вождению автотранспорта, а также управлению механизмами может нарушаться.

Показания

Пероральді ем жүргізу мүмкін болмаған жағдайда, мысалы операциядан кейінгі ауырсыну синдромы, бүйрек шаншуы және бел ауыруы жағдайларында айқындығы орташа және елеулі жедел ауыру синдромының симптоматикалық емі үшін.



Симптоматическое лечение острого умеренно и значительно выраженного болевого синдрома при невозможности проведения пероральной терапии, например в случаях послеоперационного болевого синдрома, почечной колики и боли в пояснице.

Противопоказания

- белсенді затқа, қабынуға қарсы стероидты емес басқа дәрілерге (ҚҚСД) немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық;

- анамнездегі, әсері ұқсас дәрілік заттарды, мысалы ацетилсалицил қышқылы (АСҚ) мен басқа ҚҚСД қолданумен байланысты бронх демікпесі, бронх түйілуі, жедел ринит, мұрын полиптері, есекжем немесе ангионевроздық ісіну;

- анамнездегі, кетопрофенді немесе фибраттарды қолданумен байланысты фотоаллергиялық немесе фотоуытты реакциялар;

- анамнездегі, осының алдындағы ҚҚСД емімен байланысты асқазан-ішектік қан кету немесе тесілу;

- жедел пептидтік ойық жара /асқазан-ішектен қан кету немесе анамнездегі асқазан-ішектік қан кету, ойық жара немесе тесілу;

- созылмалы диспепсия;

- басқа белсенді қан кету немесе қан ұюындағы қан кетуді тудыратын бұзылулар;

- Крон ауруы, ойық жаралы колит;

- жүректің ауыр жеткіліксіздігі;

- бүйрек функциясының айқындығы орташа немесе ауыр бұзылулары (креатинин клиренсі ≤ 59 мл/мин);

- бауыр функциясының ауыр бұзылулары (Чайлд-Пью шкаласы бойынша 10-15 балл);

- геморрагиялық диатез және қан ұюының басқа бұзылулары;

- ауыр сусыздану (құсумен, диареямен немесе сұйықтықтың жеткіліксіз тұтынылуымен байланысты);

- жүктіліктің III триместрі және лактация кезеңі;

- құрамында этанол болғандықтан, препаратты алкоголизммен, эпилепсиямен ауыратын адамдарға, балаларға, бауыр аурулары бар науқастарға қолдануға болмайды.

Сертофен препаратының құрамында этанол бар, сондықтан да препаратты нейроаксиальді (интратекальді немесе эпидуральді) жолмен енгізуге болмайды.



- гиперчувствительность к активному веществу, другим нестероидным противовоспалительным средствам (НПВС) или к любому из вспомогательных веществ;

- бронхиальная астма, бронхоспазм, острый ринит, носовые полипы, крапивница или ангионевротический отек в анамнезе, связанные с применением лекарственных средств с подобным действием, например ацетилсалициловой кислоты (АСК) и других НПВС;

- фотоаллергические или фототоксические реакции в анамнезе, связанные с применением кетопрофена или фибратов;

- желудочно-кишечное кровотечение или перфорация в анамнезе, связанные с предшествующей терапией НПВС;

- острая пептическая язва/желудочно-кишечное кровотечение или желудочно-кишечное кровотечение, язва или перфорация в анамнезе;

- хроническая диспепсия;

- иное активное кровотечение или нарушения свертываемости крови, вызывающие кровотечения;

- болезнь Крона, язвенный колит;

- тяжелая сердечная недостаточность;

- умеренно выраженные или тяжелые нарушения функции почек (клиренс креатинина ≤ 59 мл/мин);

- тяжелые нарушения функции печени (10-15 баллов по шкале Чайлд-Пью);

- геморрагический диатез и другие нарушения свертываемости крови;

- тяжелое обезвоживание (связанное с рвотой, диареей или недостаточным потреблением жидкости);

- III триместр беременности и период лактации;

- из-за содержания этанола препарат противопоказан для лиц, страдающих алкоголизмом, эпилепсией, детям, больным с заболеваниями печени.

Препарат Сертофен содержит этанол, поэтому нейроаксиальное (интратекальное или эпидуральное) введение препарата противопоказано.

Лекарственное взаимодействие

Төменде атап келтірілген өзара дәрілік әрекеттесулер, жалпы ҚҚСД класына қатысты.

Сертофен препаратын біріктіріп қолдану ұсынылмайтын препараттар

Басқа ҚҚСД (ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қоса) және жоғары (тәулігіне ≥ 3 г) дозалардағы АСҚ

Бірнеше ҚҚСД бір мезгілде қолданғанда асқазан-ішектен қан кетулердің туындауы мен ойық жаралар дамуының (синергиялық әсері) қаупі жоғарылауы мүмкін.

Антикоагулянттар

ҚҚСД-мен бірге қолданғанда варфарин сияқты антикоагулянттардың әсері күшеюі мүмкін (декскетопрофеннің қан плазмасы ақуыздарымен байланысу дәрежесі жоғары, тромбоциттер функциясын тежейді және асқазан мен он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануын тудырады). Мұндай біріктірілімдерді қолдану қажет болған жағдайда, пациенттерде клиникалық статусы мен зертханалық көрсеткіштеріне мұқият мониторинг жүргізу керек.

Гепариндер

Қан кетулердің туындау қаупі жоғарылайды (тромбоциттер функциясының тежелуі және асқазан мен он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануы).

Мұндай біріктірілімдерді қолдану қажет болған жағдайда, пациенттерде клиникалық статусы мен зертханалық көрсеткіштеріне мұқият мониторинг жүргізу керек.

ГКС

Асқазан-ішектен қан кетулердің туындауы мен ойық жаралардың түзілуі қаупі жоғарылайды.

Литий препараттары (кейбір ҚҚСД қолданумен байланысты хабарламалар)

ҚҚСД қандағы литий концентрациясын жоғарылатады, соның нәтижесінде оның уытты әсерлері (литийдің бүйрек арқылы шығарылуының азаюы) дамуы мүмкін. Сондықтан, декскетопрофенмен емдеудің бас кезінде, дозасын түзеткен кезде және емдеуді тоқтатқанда қандағы литий концентрациясын бақылау қажет.

Метотрексат (жоғары (аптасына 15 мг және одан артық) дозаларда қолданғанда)

Метотрексаттың гематоуытты әсері күшейеді (жалпы алғанда, қабынуға қарсы дәрілерді қолдану аясында метотрексаттың бүйректік клиренсі төмендейді).

Гидантоиндер және сульфонамидтер

Гидантоиндер мен сульфонамидтердің уытты әсерінің қаупі жоғарылайды.

Сертофен препаратымен біріктіргенде сақтықпен қолдану керек препараттар

Диуретиктер, ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштері (АӨФ тежегіштері), аминогликозидтер тобына жататын антибиотиктер және ангиотензин II рецепторларының антагонистері

Декскетопрофенмен бір мезгілде қолданғанда эффекті диуретиктер мен гипертензияға қарсы басқа дәрілердің әсерлері төмендеуі мүмкін. Бүйрек функциясының бұзылулары бар кейбір пациенттерде (мысалы, сусыздануы бар пациенттер немесе бүйрек функциясының бұзылулары бар, егде жастағы пациенттер) ЦОГ тежейтін препараттарды, және АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының антагонистерін немесе аминогликозидтер тобына жататын антибиотиктерді бір мезгілде қолданғанда, бүйрек функциясы бұзылуларының ауырлығы күшеюі мүмкін (әдетте, жоғарыда көрсетілген өзгерістер қайтымды сипатқа ие). Декскетопрофенмен және диуретиктермен біріктіріп емдегенде пациенттер сұйықтықты жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс; одан өзге, біріктірілген емнің бастапқы сатысында пациенттерде бүйрек функциясына мониторинг жүргізу ұсынылады.

Метотрексат (төмен (аптасына 15 мг аз) дозаларда қолданғанда)

Метотрексаттың гематоуытты әсері күшейеді (жалпы алғанда, қабынуға қарсы дәрілерді қолдану аясында метотрексаттың бүйректік клиренсі төмендейді). Біріктірілген емнің алғашқы апталары ішінде пациенттерде қан талдауының көрсеткіштерін апта сайын бақылап отыру керек. Бүйрек функциясының бұзылулары бар, соның ішінде айқындығы әлсіз бұзылуларымен пациенттерде (мысалы, егде жастағы пациенттер) қан талдауының көрсеткіштерін мониторингілеуді жиірек жүргізу қажет.

Пентоксифиллин

Қан кетулердің туындау қаупі жоғарылайды. Біріктіріп емдегенде пациенттерде клиникалық статусы мен қанның ұю уақытын мониторингілеуді жиі жүргізу қажет.

Зидовудин

Эритроциттерге қатысты уытты әсерінің қаупі жоғарылайды (ретикулоциттерге әсері); ҚҚСД емін бастағаннан кейін бір аптадан соң ауыр анемия байқалған. ҚҚСД емін бастағаннан кейін 1-2 аптадан соң қан талдауының көрсеткіштерін және ретикулоциттер мөлшерін бақылау қажет.

Сульфонилмочевина препараттары

ҚҚСД-мен бір мезгілде қолданғанда сульфонилмочевина препараттарының гипогликемиялық әсері күшеюі мүмкін (қан плазмасы ақуыздарымен байланысу орнынан ығысуы).

Сертофен препаратын бірге қолдану мәселесі мұқият қарастыруды талап ететін препараттар

β-блокаторлар

ҚҚСД-мен бірге қолданғанда β-блокаторлардың гипотензиялық әсері төмендеуі мүмкін (простагландиндер синтезінің төмендеуі).

Циклоспорин және такролимус

Нефроуытты әсері күшеюі мүмкін (ҚҚСД-ның бүйректегі простагландиндер синтезіне әсері). Біріктіріп емдеген кезде бүйрек функциясын бақылау қажет.

Тромболитиктер

Қан кетулердің туындау қаупі жоғарылайды.

Антиагреганттар және СКҚСТ

Асқазан-ішектен қан кетулердің туындау қаупі жоғарылайды.

Пробенецид

Қан плазмасындағы декскетопрофен концентрациясы жоғарылауы мүмкін (өзара әрекеттесуіне, өзекшелік секреция және глюкурон қышқылымен конъюгациялану үдерістерінің бұзылуы түрткі болуы ықтимал); біріктіріп емдегенде декскетопрофеннің дозасын түзету қажет.

Жүрек гликозидтер

ҚҚСД-мен бір мезгілде қолданғанда, қан плазмасында жүрек гликозидтерінің концентрациясы жоғарылауы мүмкін.

Мифепристон

Теориялық тұрғыдан, простагландин-синтетаза тежегіштері мифепристонның тиімділігіне әсер етуінің қаупі бар. Шектеулі деректер, простагландин енгізілген күні ҚҚСД қолданғанда, ҚҚСД мифепристонның немесе простагландиннің жатыр мойнының жетілуіне немесе жатырдың жиырылуға қабілеттілігіне әсеріне теріс ықпалын тигізбейтінін және жүктілікті медициналық жолмен тоқтатудың клиникалық тиімділігін төмендетпейтінін көрсетіп отыр.

Хинолондар тобының антибиотиктері

Жануарларда жүргізілген зерттеулердің нәтижелері, хинолондарды ҚҚСД-мен біріктіріп жоғары дозаларда қолданғанда құрысулардың туындау қаупі жоғарылауы мүмкін екенін көрсетіп отыр.

Тенофовир

ҚҚСД-мен бірге қолданғанда қан плазмасындағы мочевина азоты мен креатинин деңгейі жоғарылауы мүмкін. Біріктіріп емдеген кезде препараттардың бүйрек функциясына синергетикалық әсеріне қатысты, бүйрек функциясын бақылау ұсынылады.

Деферазирокс

ҚҚСД-мен бір мезгілде қолданғанда АІЖ қатысты уытты әсерінің қаупі жоғарылауы мүмкін. Біріктіріп емдеген кезде қамтамасыз ету пациентті мұқият клиникалық қадағалау ұсынылады.

Пеметрексед

ҚҚСД-мен бірге қолданғанда пеметрекседтің организмнен шығарылу жылдамдығы төмендеуі мүмкін, сондықтан, біріктіріп емдеген кезде ҚҚСД жоғары дозаларда қолданғанда сақтық таныту керек. Бүйректің ауырлығы жеңіл және орташа дәрежелі жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі 45-79 мл/мин) пациенттерде пеметрекседті қолданғанға дейін 2 күн бойы және қолданғаннан кейін 2 күн бойы ҚҚСД қабылдамау керек.



Нежелательные комбинации

Одновременное назначение нескольких НПВП, включая салицилаты в высоких дозах (более 3 г в сутки) повышает риск возникновения желудочно-кишечных кровотечений и язвы вследствие синергизма действия.

При одновременном применении с пероральными антикоагулянтами, гепарином в дозах, превышающих профилактические, и тиклопидином повышается риск развития кровотечений в связи с ингибированием агрегации тромбоцитов и поражением слизистой оболочки ЖКТ.

НПВП повышают концентрацию лития в плазме крови, вплоть до токсического, в связи с этим данный показатель необходимо контролировать при назначении, изменении дозы и после отмены НПВП.

При применении с метотрексатом в высоких дозах (15 мг в неделю и более) происходит повышение гематологической токсичности метотрексата в связи со снижением его почечного клиренса на фоне терапии НПВП.

При одновременном применении с гидантоинами и сульфаниламидными препаратами имеется риск усиления токсического действия этих препаратов.

При необходимости одновременного применения с диуретиками, ингибиторами АПФ следует учитывать, что терапия НПВП связана с риском развития острой почечной недостаточности у пациентов с обезвоживанием (снижение гломерулярной фильтрации, обусловленное угнетением синтеза простагландинов). НПВП могут уменьшать гипотензивный эффект некоторых препаратов. При одновременном назначении с диуретиками необходимо убедиться в том, что у пациента нет нарушений водно-электролитного баланса, и провести контроль функции почек перед назначением НПВП.

При одновременном применении с метотрексатом в низких дозах (менее 15 мг в неделю) возможно повышение гематологической токсичности метотрексата в связи со снижением его почечного клиренса на фоне терапии НПВП. Необходимо еженедельно контролировать число клеток крови в первые недели одновременной терапии. У пациентов с нарушениями функции почек даже в легкой степени, а также у лиц пожилого возраста необходимо тщательное медицинское наблюдение.

При одновременном применении с пентоксифиллином повышается риск развития кровотечений. Необходим интенсивный клинический мониторинг и частый контроль времени кровотечения (времени свертываемости крови).

При одновременном применении с зидовудином существует риск повышения токсического действия на эритроциты, обусловленного воздействием на ретикулоциты, с развитием тяжелой анемии через неделю после назначения НПВП. Необходим контроль всех клеточных элементов крови, в том числе ретикулоцитов через 1-2 недели после начала терапии НПВП. Возможно усиление гипогликемического действия производных сульфонилмочевины вследствие вытеснения ее из мест связывания с белками плазмы под влиянием НПВП.

При одновременном применении с препаратами низкомолекулярного гепарина повышается риск развития кровотечений.

Комбинации, требующие особого внимания

НПВП могут уменьшать гипотензивный эффект бета-адреноблокаторов, что обусловлено ингибированием синтеза простагландинов.

При одновременном применении с циклоспорином и такролимусом НПВП могут усиливать нефротоксичность, что опосредовано действием почечных простагландинов. Во время проведения комбинированной терапии необходимо контролировать функцию почек.

При одновременном назначении с тромболитиками повышается риск развития кровотечений.

При одновременном применении с пробенецидом возможно повышение концентраций НПВП в плазме, что может быть обусловлено ингибированием почечной секреции и/или конъюгацией с глюкуроновой кислотой. Это требует коррекции дозы НПВП.

НПВП могут вызывать повышение концентрации сердечных гликозидов в плазме крови.

В связи с теоретическим риском изменения эффективности мифепристона под влиянием ингибиторов синтеза простагландинов, НПВП не следует назначать ранее, чем через 8-12 суток после отмены мифепристона.