ЭУТИРОКС 0,125 N100 ТАБЛ

Лекарственная форма

125 мкг таблеткалар.



Таблетки, 125 мкг

Состав

Дәрілік препарат құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат -0,125 мг натрий левотироксині,

қосымша заттар:

• маннитол
• жүгері крахмалы
• желатин
• натрий кроскармеллозасы
• сусыз лимон қышқылы
• магний стеараты

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Дөңгелек, шеттері кертілген, таблетканың екі жақ бетінде сындыруға арналған сызығы және бір жақ бетінде ЕМ 125 жазуы бар (тиісінше 125 мкг доза үшін) екі жақ беті тегіс ақ дерлік түсті таблеткалар.



Состав лекарственного препарата

Одна таблетка содержит

активное вещество - левотироксин натрия 0,125 мг,

вспомогательные вещества:

• маннитол
• крахмал кукурузный
• желатин
• кроскармеллоза натрия
• кислота лимонная безводная
• магния стеарат

Описание внешнего вида, запаха, вкуса

Круглые, плоские с обеих сторон таблетки почти белого цвета, со скошенными краями, с риской для разлома на обеих сторонах таблетки и надписью ЕМ 125 на одной стороне (для дозировок 125 мкг соответственно).

Побочные действия

Натрий левотироксинінің жеке төзімділік шегінен асқан жағдайда немесе артық дозаланғаннан кейін гипертиреозға тән мынадай клиникалық симптомдар, әсіресе, егер доза емдеу басында тым тез ұлғайса, байқалуы мүмкін:

• − жүрек аритмиясы( мысалы
• жыпылықтағыш аритмия және экстрасистолалар)
• тахикардия
• жүрек соғуы
• стенокардия
  
  − бас ауыруы
  
  − бұлшықет әлсіздігі және құрысулар
  
  − қан кернеу
• қызу
  
  − құсу
• диарея
  
  − етеккір циклінің бұзылуы
  
  − бассүйекішілік қатерсіз гипертензия
• тремор
• мазасыздық
• ұйқысыздық
  
  − шамадан тыс терлеу
  
  − дене салмағының төмендеуі
  
  Мұндай жағдайларда тәуліктік дозаны азайту немесе емдеуді бірнеше күнге тоқтату керек

Терапия жағымсыз реакциялар жойылғаннан кейін сақтықпен жаңартылуы мүмкін.

Эутирокс® препаратының кез келген компоненттеріне аса жоғары сезімталдық болған кезде аллергиялық реакциялар, әсіресе тері (бөртпе, есекжем) және респираторлық жолдардың реакциялары дамуы мүмкін.Ангионевроздық ісіну жағдайлары туралы хабарламалар бар.

Егер сізде жағымсыз реакциялар туындаса, емдеуші дәрігермен кеңесіңіз.Бұл ұсыным кез келген ықтимал жағымсыз реакцияларға, оның ішінде қосымша парақта аталмаған реакцияларға қатысты.



В случае превышения индивидуального предела переносимости левотироксина натрия или после передозировки, возможно проявление следующих клинических симптомов, характерных для гипертиреоза, особенно если доза увеличивается слишком быстро в начале лечения:

• − сердечная аритмия (например
• мерцательная аритмия и экстрасистолы)
• тахикардия
• сердцебиение
• стенокардия
  
  − головная боль
  
  − мышечная слабость и судороги
  
  − приливы
• жар
  
  − рвота
• диарея
  
  − нарушение менструального цикла
  
  − доброкачественная внутричерепная гипертензия
• тремор
• беспокойство
• бессонница
  
  − чрезмерное потоотделение
  
  − снижение массы тела
  
  В таких случаях суточная доза должна быть уменьшена или лечение отменено на несколько дней.Терапия может быть возобновлена с осторожностью после исчезновения нежелательных реакций

При наличии гиперчувствительности к любому из компонентов препарата Эутирокс® возможно развитие аллергических реакций, особенно кожных (сыпь, крапивница) и респираторного тракта.Есть сообщения о случаях ангионевротического отека.
Если у вас возникают какие-либо нежелательные реакции, проконсультируйтесь с лечащим врачом.Данная рекомендация распространяется на любые возможные нежелательные реакций, в том числе на не перечисленные в листке-вкладыше.

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Тиреоидты гормондармен орын басатын емді бастағанға дейін немесе тиреоидты супрессия тестін жүргізгенге дейін келесі аурулардың немесе патологиялық жағдайлардың жоқтығына көз жеткізу не емдеу керек:

• коронарлық жеткіліксіздік
• стенокардия
• артериосклероз
• гипертензия және гипофиз функциясының жеткіліксіздігі

Сондай-ақ, қалқанша безін гормондармен емдеуді бастамас бұрын қалқанша безінің функционалды автономиясының жоқтығына көз жеткізу немесе емдеу керек.Адренокортикальді дисфункция жағдайында левотироксинмен емді бастар алдында бүйрек үсті бездерінің жедел жеткіліксіздігінің алдын алу үшін тиісті орын басатын терапия арқылы ем жүргізген жөн («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).

Психикалық бұзылулар қаупі бар пациенттерде левотироксинмен емдеуді бастаған кезде емді левотироксиннің кішкентай дозаларынан бастау, емнің бастапқы сатысында дозаны біртіндеп арттыру ұсынылады.Бұл пациенттерге бақылау жүргізу ұсынылады.Психикалық бұзылулар пайда болған кезде левотироксин дозасын реттеу керек.

Коронарлық жеткіліксіздігі, жүрек функциясының жеткіліксіздігі немесе тахиаритмиясы бар пациенттерде тіпті елеусіз дәріге негізделген гипертиреоздың туындау мүмкіндігін болдырмау қажет.Сондықтан мұндай жағдайларда тиреоидты гормондардың деңгейін үнемі бақылау қажет.

Орын басатын ем жүргізуді бастамас бұрын салдарлық гипотиреоздың туындау себебін анықтау керек, өйткені салдарлық гипотиреоз кезінде тиреотропты гормонның жеткіліксіздігі сирек жеке кездеседі.Біріккен патология айғақталған жағдайда Эутирокс® препаратымен емдеуді бүйрекүсті безі функциясының жеткіліксіздігін компенсациялағаннан кейін ғана бастау қажет.

Қалқанша безінің функционалды автономиясының дамуына күдік болған кезде терапия басталғанға дейін тиреотропин-рилизинг гормонмен (ТРГ-тест) стимуляциялық тест немесе супрессивті сцинтиграфияны орындау ұсынылады.

Гемодинамикалық параметрлерді левотироксинмен емдеу шала туылған нәрестелерде, дене салмағы өте төмен нәрестелерде басталған кезде бақылау керек, өйткені бүйрекүсті безінің жетілмегендігіне байланысты тамыр жеткіліксіздігі пайда болуы мүмкін.

Гипотиреозы бар және остеопороздың даму қаупі жоғары постменопаузадан кейінгі әйелдер қан сарысуындағы левотироксиннің физиологиялық концентрациясының жоғарылауынан сақ болу керек.Бұл жағдайда қалқанша безінің жұмысына мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.

Гипертиреоидты жағдайларда левотироксинді қабылдау ұсынылмайды.Ерекшелік - гипертиреозды антитиреоидты препараттармен емдеудегі қатар жүретін терапия.

Тиреоидты гормондар салмақ жоғалту үшін тағайындалмайды.Эутиреоидты зобы бар пациенттерде левотироксинмен емдеу салмақтың төмендеуіне әкелмейді.Жоғары дозалар ауыр және тіпті өмірге қауіп төндіретін жағымсыз әсерлерді тудыруы мүмкін.Левотироксинді үлкен дозаларда симпатомиметиктер сияқты салмақты азайтуға арналған белгілі бір заттармен біріктіруге болмайды («Артық дозалану» бөлімін қараңыз).

Бір препараттан құрамында левотироксин бар екінші препаратқа ауыстыру қажет болған жағдайда, қалқанша безі функциясының бұзылуының ықтимал қаупіне байланысты өтпелі кезең ішінде клиникалық және биологиялық мониторингті қоса алғанда, мұқият мониторинг жүргізу қажет.Кейбір пациенттерге дозаны түзету қажет болуы мүмкін.

Левотироксин мен орлистатты бірге қолданғанда («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз) гипотиреоз және/немесе гипотиреозды бақылаудың төмендеуі пайда болуы мүмкін.Левотироксин қабылдайтын пациенттерге орлистатпен емдеуді бастау, тоқтату немесе ем сызбасын өзгерту алдында дәрігермен кеңесу керек.Орлистат пен левотироксинді әртүрлі уақытта қабылдау керек және қажет болған жағдайда левотироксиннің дозасын реттеу керек.Бұдан әрі қан сарысуындағы гормондардың деңгейін бақылау қажет.

Қантты диабетпен ауыратын пациенттер мен антикоагулянттық емнен өтіп жүрген пациенттер үшін ақпарат дәрілермен өзара әрекеттесуі бөлімінде берілген.

Зертханалық зерттеулердің нәтижелеріне әсері

Биотин биотин/стрептавидиннің өзара әрекеттесуіне негізделген қалқанша бездің талдау нәтижелеріне әсер етуі мүмкін, нәтижесінде тесттің жалған төмендеген немесе жалған жоғарылаған нәтижелеріне әкеледі.Биотиннің жоғарырақ дозаларында интерференция қаупі артады.

Зертханалық тесттердің нәтижелерін түсіндіру кезінде биотиннің мүмкін болатын өзара әрекеттесуін ескеру қажет, әсіресе клиникалық көрініске сәйкес еместігі байқалғанда.

Құрамында биотин бар препараттарды қабылдайтын пациенттерге қатысты зертхана қызметкерлеріне қалқанша безінің функциясына зерттеу жүргізу қажет болған кезде ең жақсы уақыт туралы хабарлау керек.Егер бар болса, биотиннің әсеріне сезімтал емес балама тесттерді қолдану керек.

Бұл дәрілік препараттың құрамында бір таблеткаға 1 ммоль аз натрий (23 мг) бар, яғни іс жүзінде «натрийсіз».

Жүктілік және лактация

Жүктілік кезінде және әсіресе лактация кезінде левотироксинді қабылдауды жалғастыру керек.Жүктілік кезінде дозаны ұлғайту қажет болуы мүмкін.

Қан плазмасындағы ТТГ деңгейінің жоғарылауы жүктіліктің 4 аптасынан кейін орын алуы мүмкін болғандықтан, левотироксин қабылдайтын жүкті әйелдер жүктілік кезінде триместр-спецификалы бақылау диапазоны шегінде ананың қан сарысуындағы ТТГ мәндерін бақылау үшін әр триместрде ТТГ өлшеуі керек.Сарысудағы ТТГ жоғары деңгейін левотироксин дозасын арттыру жолымен түзету керек.Босанғаннан кейінгі TТГ деңгейі жүктілікке дейінгі TТГ деңгейіне сәйкес келуі керек болғандықтан, левотироксин дозасы босанғаннан кейін бірден жүктілік басталған кездегі бастапқы дозаға оралуы керек.Сарысудағы TТГ мақсатты деңгейіне босанғаннан кейін 6-8 аптадан кейін қол жеткізу керек.

Препаратты ұсынылған емдік дозаларда қабылдағанда тератогендік және фетоуытты әсерлердің пайда болуы туралы деректер жоқ.Жүктілік кезінде препаратты тым жоғары дозада қабылдау шаранаға және постнатальді дамуға теріс әсер етуі мүмкін.

Препаратты жүктілік кезінде антитиреоидты дәрілермен біріктіріп қолдануға болмайды, өйткені натрий левотироксинін қабылдау антитиреоидты дәрілердің дозаларын арттыруды талап етуі мүмкін.Натрий левотироксинінен айырмашылығы, антитиреоидты дәрілер плацента арқылы өтуі мүмкін болғандықтан, шаранада гипотиреоз дамуы мүмкін.

Жүктілік кезінде тиреоидты супрессияның диагностикалық тестін жүргізу ұсынылмайды, өйткені жүкті әйелдерге радиоактивті заттарды қолдануға болмайды.

Егер сіз биотинді қабылдап жүрсеңіз немесе жақында қабылдаған болсаңыз, қалқанша безінің гормондарының деңгейін бақылау үшін зертханалық тексеруден өтетін кезіңізде дәрігеріңізге және/немесе зертхана қызметкерлеріне хабарлауыңыз керек.Биотин сіздің зертханалық талдауларыңыздың нәтижелеріне әсер етуі мүмкін.

Левотироксин лактация кезінде емшек сүтіне бөлінеді, бірақ ұсынылған емдік дозаларды қабылдау кезінде Эутирокс® препаратының концентрациясы нәрестеде гипертиреоздың дамуын немесе ТТГ секрециясының бәсеңдеуін тудыру үшін жеткіліксіз болып табылады.

Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсері

Препараттың көлік құралдары мен механизмдерді басқару қабілетіне әсер етуіне зерттеулер жүргізілмеген.Алайда, натрий левотироксині табиғи тиреоидты гормонға ұқсас болғандықтан, көлік құралдары мен механизмдерді басқару қабілетіне ешқандай әсер күтілмейді.



До начала заместительной терапии тиреоидными гормонами или до проведения теста тиреоидной супрессии необходимо исключить или провести лечение следующих заболеваний или патологических состояний:

• коронарной недостаточности
• стенокардии
• артериосклероза
• гипертензии и гипофизарной недостаточности.Также до начала терапии гормонами щитовидной железы следует исключить или провести лечение функциональной автономии щитовидной железы.В случае адренокортикальной дисфункции перед началом терапии левотироксином следует провести лечение путем соответствующей заместительной терапии для предотвращения острой недостаточности надпочечников (см.раздел «Противопоказания»)

При начале лечения левотироксином у пациентов с риском психических нарушений, рекомендовано начать терапию с маленьких доз левотироксина с постепенным повышением дозы на начальной стадии терапии.Рекомендовано проводить наблюдение за данными пациентами.При появлении психических нарушений следует отрегулировать дозу левотироксина.

Необходимо исключить возможность возникновения даже незначительного лекарственно-обусловленного гипертиреоза у пациентов с коронарной недостаточностью, сердечной недостаточностью или тахиаритмиями.Поэтому в этих случаях необходим регулярный мониторинг уровня тиреоидных гормонов.
До начала проведения заместительной терапии нужно определить причину возникновения вторичного гипотиреоза, так как недостаточность тиреотропного гормона при вторичном гипотиреозе редко встречается изолированно.При подтверждении сочетанной патологии лечение препаратом Эутирокс® необходимо начинать только после компенсации надпочечниковой недостаточности.

При подозрении на развитие функциональной автономии щитовидной железы до начала терапии рекомендуется выполнение стимуляционного теста с тиреотропин-рилизинг гормоном (ТРГ-теста) или супрессивной сцинтиграфии.

Гемодинамические параметры следует контролировать, когда терапия левотироксином начинается у недоношенных новорожденных с очень низкой массой тела при рождении, поскольку может появиться сосудистая недостаточность из-за незрелой функции надпочечников.
Женщинам в постменопаузе с гипотиреозом и повышенным риском развития остеопороза следует избегать повышения физиологической концентрации левотироксина в сыворотке крови.В этом случае рекомендован тщательный мониторинг функции щитовидной железы.

Не рекомендуется принимать левотироксин при гипертиреоидных состояниях.Исключением является сопутствующая терапия при лечении гипертиреоза антитиреоидными препаратами.
Тиреодные гормоны не назначаются для снижения веса.У пациентов с эутиродным зобом лечение левотироксином не вызовет снижение веса.Высокие дозы могут вызывать тяжелые и даже угрожающие жизни нежелательные последствия.Левотироксин в больших дозах не следует сочетать с определенными веществами для снижения веса, такими как симпатомиметики (см.раздел «Передозировка»).
В случае необходимости переключения с одного препарата на другой, содержащий левотироксин, необходимо провести тщательный мониторинг, включая клинический и биологический мониторинг в течение переходного периода, из-за потенциального риска нарушения функции щитовидной железы.Некоторым пациентам может потребоваться корректировка дозы.

При совместном применении левотироксина и орлистата (см.раздел «Лекарственные взаимодействия») может появиться гипотиреоз и/или снижение контроля гипотиреоза.Пациентам, принимающим левотироксин, следует, проконсультироваться с врачом перед началом, прекращением или изменением схемы лечения с орлистатом.Орлистат и левотироксин следует принимать в разное время и при необходимости следует отрегулировать дозу левотироксина.В дальнейшем необходимо контролировать уровень гормонов в сыворотке крови.

Информация для пациентов, страдающих сахарным диабетом, и пациентов, проходящих антикоагулянтную терапию, представлена в разделе лекарственные взаимодействия.
Воздействие на результаты лабораторных исследований

Биотин может влиять на результаты анализов щитовидной железы, основанные на взаимодействии биотин/стрептавидин, что приводит к ложно пониженным или ложно повышенным результатам теста.Риск интерференции растет с более высокими дозами биотина.
При интерпретации результатов лабораторных тестов следует учитывать возможное взаимодействие биотина, особенно, если наблюдается отсутствие согласованности с клинической картиной.
Относительно пациентов, принимающих препараты, содержащие биотин, следует проинформировать персонал лаборатории относительно лучшего времени, когда нужно провести исследование функции щитовидной железы.Следует использовать альтернативные тесты, нечувствительные к воздействию биотина, если они есть.

Этот лекарственный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на таблетку, то есть, практически, «без натрия».
Беременность и лактация

Во время беременности и особенно в период лактации прием левотироксина следует продолжать.В период беременности даже может потребоваться увеличение дозы.

Поскольку повышение уровня ТТГ в сыворотке крови может происходить уже через 4 недели беременности, беременные женщины, принимающие левотироксин, должны измерять ТТГ в течение каждого триместра, чтобы контролировать значения TТГ в сыворотке крови матери в пределах триместр-специфического контрольного диапазона во время беременности.Повышенный уровень ТТГ в сыворотке следует корректировать путем увеличения дозы левотироксина.Поскольку уровень ТТГ после родов должен соответствовать уровню ТТГ до беременности, дозировка левотироксина должна возвращаться к исходной дозировке на момент начала беременности сразу после родов.Целевой уровень ТТГ в сыворотке должен быть достигнут через 6-8 недель после родов.
Нет данных о возникновении тератогенных и фетотоксичных эффектов при приеме препарата в рекомендуемых терапевтических дозах.Прием препарата в период беременности в чрезмерно высоких дозах может негативно влиять на плод и постнатальное развитие.

Применение при беременности препарата в комбинации с антитиреоидными средствами противопоказано, так как прием левотироксина натрия может потребовать увеличение доз антитиреоидных средств.Поскольку антитиреоидные средства, в отличие от левотироксина натрия, могут проникать через плаценту, то у плода может развиться гипотиреоз.
В период беременности не рекомендуется проводить диагностический тест тиреоидной супрессии, так как применение радиоактивных веществ противопоказано беременным женщинам.
Если вы принимаете или недавно принимали биотин, вы должны сообщить своему врачу и/или персоналу лаборатории, когда собираетесь пройти лабораторное обследование для контроля уровня гормонов щитовидной железы.Биотин может повлиять на результаты ваших лабораторных анализов.

Левотироксин секретируется в грудное молоко при лактации, но концентрации препарата Эутирокс® при приеме рекомендованных терапевтических доз являются недостаточными для того, чтобы вызвать развитие гипертиреоза или подавление секреции ТТГ у младенца.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Исследования влияния препарата на способность управлять транспортными средствами и механизмами не проводились.Тем не менее, так как левотироксин натрия идентичен природному тиреоидному гормону, никакого влияния на способность управлять транспортными средствами и механизмами не ожидается.

Показания

Эутирокс® 25 - 150 мкг:

• − қатерсіз эутиреоидты зобты емдеу
  
  − операциядан кейінгі гормоналды жағдайға байланысты эутиреоидты зобты хирургиялық емдеуден кейін қайталанудың профилактикасында
  
  − гипотиреоз кезіндегі орын басатын ем
  
  − қалқанша безі обырының супрессивті терапиясы
  
  Эутирокс® 25 - 100 мкг:
  
  − гипертиреозды антитиреоидты препараттармен емдеу кезіндегі қатар жүретін ем
  
  Эутирокс® 100 - 150мкг:
  
  − тиреоидты супрессия тестін жүргізу кезінде диагностикалық дәрі ретінде
  
  
  
  Эутирокс® 25 - 150 мкг:
  
  − лечение доброкачественного эутиреоидного зоба
  
  − профилактика рецидива после хирургического лечения эутиреоидного зоба в зависимости от послеоперационного гормонального статуса
  
  − заместительная терапия при гипотиреозе
  
  − супрессивная терапия рака щитовидной железы
  
  Эутирокс® 25 - 100 мкг:
  
  − сопутствующая терапия при лечении гипертиреоза антитиреоидными препаратами
  
  Эутирокс® 100 - 150мкг:
  
  − в качестве диагностического средства при проведении теста тиреоидной супрессии

Противопоказания

− белсенді затқа немесе кез келген қосымша затқа жоғары сезімталдық

− емделмеген бүйрекүсті безі функциясының жеткіліксіздігі

− емделмеген гипофиз функциясының жеткіліксіздігі

− емделмеген тиреотоксикоз

− жүктілік кезеңінде антитироидты дәрілермен біріктіріп қолдану

− миокард инфарктісінде, жедел миокардитте және жедел панкардитте Эутирокс® препаратымен емдеуді бастамаған жөн



− повышенная чувствительность к активному веществу или любому вспомогательному веществу

− нелеченная недостаточность надпочечников

− нелеченная гипофизарная недостаточность

− нелеченный тиреотоксикоз

− применение в период беременности в комбинации с антитиреодными средствами

− не следует начинать лечение препаратом Эутирокс® при остром инфаркте миокарда, остром миокардите и остром панкардите

Лекарственное взаимодействие

Диабетке қарсы дәрілер

Левотироксин диабетке қарсы дәрілердің тиімділігін төмендетуі мүмкін. Сондықтан тиреоидты гормондармен емдеудің басында қандағы глюкоза деңгейін жиі тексеру ұсынылады. Қажет болған жағдайда диабетке қарсы дәрілердің дозасын түзету керек.

Кумарин туындылары

Левотироксин антикоагулянттық емнің әсерін күшейте алады, өйткені ол антикоагулянттарды плазма ақуыздарымен байланысынан ығыстырады, бұл қан кетудің даму қаупін арттыруы мүмкін, мысалы, әсіресе егде пациенттерде ОЖЖ қан құйылу немесе асқазан-ішектен қан кету. Сондықтан қатар жүретін емнің басында және барысында коагуляция параметрлеріне тұрақты мониторинг жүргізу қажет. Қажет болса, антикоагулянттардың дозасын түзету керек.

Протеаза тежегіштері

Ритонавир, индинавир, лопинавир сияқты протеаза тежегіштері левотироксиннің тиімділігіне әсер етуі мүмкін. Тиреоидты гормондардың деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады. Қажет болса, левотироксиннің дозасын түзету керек.

Фенитоин

Фенитоин левотироксиннің плазма ақуыздарымен байланысынан ығыстыру жолымен оның тиімділігіне әсер етуі мүмкін, бұл еркін T4 және T3 деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Екінші жағынан, фенитоин бауырдағы левотироксин метаболизмінің қарқындылығын арттырады. Тиреоидты гормондардың деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.

Колестирамин, колестипол

Колестирамин және колестипол сияқты ион алмасу шайырларын қабылдау натрий левотироксинінің сіңірілуін тежейді. Сондықтан натрий левотироксинін осы препараттарды қабылдағанға дейін 4-5 сағат бұрын қабылдау керек.

Алюминий, темір және кальций тұздары

Құрамында алюминий бар препараттар (антацидтер, сукральфат) тиісті әдебиеттерде левотироксиннің тиімділігін төмендетуші ретінде сипатталады. Сондықтан құрамында левотироксині бар препараттарды құрамында алюминий бар препараттарды қабылдағанға дейін кемінде 2 сағат бұрын қабылдаған жөн. Темір мен кальций тұздары бар медициналық препараттарға да қатысты.

Салицилаттар, дикумарол, фуросемид, клофибрат

Салицилаттар, дикумарол, жоғары дозадағы фуросемид (250 мг), клофибрат және басқа препараттар натрий левотироксинін плазма ақуыздарымен байланысынан ығыстыруы мүмкін, бұл еркін T4 фракциясы деңгейінің жоғарылауына әкеледі.

Протон сорғысының тежегіштері (ПСТ)

ПСТ бір мезгілде қолдану ПСТ туындаған асқазан сөлінің рН жоғарылауына байланысты қалқанша безі гормондардың сіңуінің төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Қатар жүргізілетін ем кезінде қалқанша безінің функциясына үнемі мониторинг жүргізу және клиникалық бақылау ұсынылады. Тиреоидты гормондарының дозасын арттыру қажет болуы мүмкін.

ПСТ емдеу аяқталған кезде де сақ болу керек.

Орлистат

Левотироксин мен орлистатты бірге қолданғанда гипотиреоз және/немесе гипотиреозды бақылаудың төмендеуі пайда болуы мүмкін. Бұл йодталған тұз және/немесе левотироксин сіңірілуінің төмендеуі салдарынан болуы мүмкін.

Севеламер

Севеламер левотироксиннің сіңуін төмендетуі мүмкін. Сондықтан қатар жүретін емнің басында және соңында пациенттерде қалқанша безі функциясының өзгеруіне мониторинг жүргізу ұсынылады. Қажет болса, левотироксиннің дозасын түзету керек.

Тирозинкиназа тежегіштері

Иматиниб, сунитиниб сияқты тирозинкиназа тежегіштері левотироксиннің тиімділігін төмендетуі мүмкін.

Сондықтан қатар жүретін емнің басында және соңында пациенттерде қалқанша безі функциясының өзгеруіне мониторинг жүргізу ұсынылады. Қажет болса, левотироксиннің дозасын түзету керек.

Пропилтиоурацил, глюкокортикоидтар, бета-симпатолитиктер, амиодарон және құрамында йод бар контрастты препараттар

Көрсетілген заттар T4 шеткері Т3-ке айналуын тежейді.

Құрамында йодтың көп болуына байланысты амиодарон гипертиреозды да, гипотиреозды да тудыруы мүмкін. Ықтимал танылмаған функционалды автономиясы бар түйінді зобқа ерекше назар аудару керек.

Сертралин, хлорохин / прогуанил

Бұл заттар левотироксиннің тиімділігін төмендетеді және сарысудағы ТТГ деңгейін жоғарылатады.

Фермент-индукциялайтын әсері бар препараттар

Барбитураттар, карбамазепин сияқты ферментті индукциялайтын препараттар немесе құрамында шілтер жапырақты шайқурай бар өнімдер (Hypericum perforatum L.) левотироксиннің бауыр клиренсін жоғарылатуы мүмкін, бұл қан сарысуындағы тиреоидты гормонның концентрациясының төмендеуіне әкеледі.

Сондықтан қалқанша безінің гормондарымен орын басатын ем алатын пациенттерге егер бұл препараттар бір мезгілде тағайындалса, тиреоидты гормондардың дозасын жоғарылату қажет болуы мүмкін.

Р-450 цитохромын индукциялайтын препараттардың әсері

Құрамында шайқурай (Hypericum perforatum L.) бар өнімдер сияқты ферменттерді индукциялайтын дәрілік заттар левотироксиннің бауыр клиренсін жоғарылатуы мүмкін, бұл қан сарысуындағы тиреоидты гормонның концентрациясының төмендеуіне әкеледі.

Осылайша, қалқанша безіне орын басатын ем алатын пациенттерге егер бұл препараттар бір мезгілде енгізілсе, тиреоидты гормондардың дозасын жоғарылату қажет болуы мүмкін.

Эстрогендер

Құрамында эстрогені бар контрацептивтерді қолданатын әйелдерде немесе орын басатын гормондық ем қабылдайтын постменопаузадан кейінгі әйелдерде левотироксинге қажеттілік артуы мүмкін.

Құрамында соя бар өнімдер

Құрамында соя бар өнімдерді қолдану левотироксиннің ішекте сіңуін төмендетуге ықпал етуі мүмкін. Сондықтан Эутирокс® препаратының дозасын түзету қажет болуы мүмкін, әсіресе құрамында соя бар өнімдерді қолдануды бастаған кезде немесе оны тоқтатқаннан кейін.

Зертханалық зерттеулердің нәтижелеріне әсері

Биотин биотин/стрептавидиннің өзара әрекеттесуіне негізделген қалқанша безінің иммунологиялық талдауларының нәтижелеріне әсер етуі мүмкін, бұл тесттің жалған төмендетілген немесе жалған жоғарылаған нәтижелеріне әкеледі.



Противодиабетические средства

Левотироксин может снизить эффективность противодиабетических средств. Поэтому рекомендуется часто проверять уровень глюкозы в крови в начале лечения тиреоидными гормонами. При необходимости следует проводить коррекцию дозы противодиабетических средств.

Производные кумарина

Левотироксин может усилить действие антикоагулянтной терапии, поскольку он вытесняет антикоагулянты из связи с белками плазмы, что может повысить риск развития кровотечения, например, кровоизлияния в ЦНС или желудочно-кишечного кровотечения, особенно у пожилых пациентов. Поэтому необходим регулярный мониторинг параметров коагуляции в начале и в ходе сопутствующей терапии. При необходимости дозу антикоагулянтов следует скорректировать.

Ингибиторы протеазы

Ингибиторы протеазы, такие как ритонавир, индинавир, лопинавир, могут оказывать влияние на эффективность левотироксина. Рекомендуется проводить тщательный мониторинг уровня тиреоидных гормонов. При необходимости следует скорректировать дозу левотироксина.

Фенитоин

Фенитоин может оказывать влияние на эффективность левотироксина путем его вытеснения из связи с белками плазмы, что может привести к повышению уровня свободного T4 и T3. С другой стороны, фенитоин повышает интенсивность метаболизма левотироксина в печени. Рекомендуется проводить тщательный мониторинг уровня тиреоидных гормонов.

Колестирамин, колестипол

Прием ионообменных смол, таких как колестирамин и колестипол, ингибирует абсорбцию левотироксина натрия. Поэтому левотироксин натрия следует принимать за 4-5 часов до приема указанных препаратов.

Соли алюминия, железа и кальция

Алюминийсодержащие препараты (антациды, сукральфат) в соответствующей литературе описываются как потенциально снижающие эффективность левотироксина. Препараты, содержащие левотироксин, следует принимать не менее чем за 2 часа до приема алюминийсодержащих препаратов. То же самое относится к медицинским препаратам, содержащим железо и соли кальция.

Салицилаты, дикумарол, фуросемид, клофибрат

Салицилаты, дикумарол, фуросемид в высоких дозах (250 мг), клофибрат и другие препараты могут вытеснять левотироксин натрия из связи с белками плазмы, что приводит к повышению уровня фракции свободного T4.

Ингибиторы протонной помпы (ИПП)

Одновременное применение с ИПП может привести к снижению всасывания гормонов щитовидной железы вследствие повышения рН желудочного сока, вызванного ИПП.

При сопутствующем лечении рекомендуется регулярный мониторинг функции щитовидной железы и клиническое наблюдение. Может потребоваться увеличение дозы тиреоидных гормонов.

Следует также соблюдать осторожность, когда лечение ИПП завершается.

Орлистат

При совместном применении левотироксина и орлистата может появиться гипотиреоз и/или снижение контроля гипотиреоза. Это возможно вследствие понижения абсорбции йодированной соли и/или левотироксина.

Севеламер

Севеламер может снизить абсорбцию левотироксина. Поэтому рекомендуется проводить мониторинг на предмет изменения функции щитовидной железы у пациентов в начале и в конце сопутствующей терапии. При необходимости следует скорректировать дозу левотироксина.

Ингибиторы тирозинкиназы

Ингибиторы тирозинкиназы, такие как иматиниб, сунитиниб, могут снизить эффективность левотироксина.

Поэтому рекомендуется проводить мониторинг на предмет изменения функции щитовидной железы у пациентов в начале и в конце сопутствующей терапии. При необходимости следует скорректировать дозу левотироксина.

Пропилтиоурацил, глюкокортикоиды, бета-симпатолитики, амиодарон и йодсодержащие контрастные препараты

Указанные вещества ингибируют периферическое превращение T4 в Т3.

Ввиду высокого содержания йода амиодарон может инициировать как гипертиреоз, так и гипотиреоз. Особое внимание следует уделять узловому зобу с возможной нераспознанной функциональной автономией.

Сертралин, хлорохин/прогуанил

Эти вещества снижают эффективность левотироксина и повышают уровень ТТГ в сыворотке.

Препараты, обладающие фермент-индуцирующим действием

Препараты, обладающие фермент-индуцирующим действием, такие как барбитураты, карбамазепин или продукты, содержащие зверобой продырявленный (Hypericum perforatum L.), могут увеличить печеночный клиренс левотироксина, что приводит к снижению концентрации тиреоидного гормона в сыворотке крови.

Поэтому пациентам, получающим заместительную терапию гормонами щитовидной железой, может потребоваться увеличение дозы тиреоидных гормонов, если эти препараты назначаются одновременно.

Влияние препаратов, индуцирующих цитохром Р-450

Лекарственные средства, индуцирующие ферменты, такие как продукты, содержащие зверобой (Hypericum perforatum L.), могут повышать печеночный клиренс левотироксина, что приводит к снижению концентрации тиреоидного гормона в сыворотке крови.

Таким образом, пациентам, получающим заместительную терапию щитовидной железы может потребоваться увеличение дозы тиреоидных гормонов, если эти препараты вводятся одновременно.

Эстрогены

У женщин, использующих эстрогенсодержащие контрацептивы, или у женщин в постменопаузе, получающих заместительную гормональную терапию, может возрастать потребность в левотироксине.

Соесодержащие продукты

Употребление соесодержащих продуктов может способствовать снижению кишечного всасывания левотироксина. Поэтому может потребоваться коррекция дозы препарата Эутирокс®, особенно в начале или после прекращения употребления продуктов, содержащих сою.

Воздействие на результаты лабораторных исследований

Биотин может влиять на результаты иммунологических анализов щитовидной железы, основанные на взаимодействии биотин/стрептавидин, что приводит к ложно пониженным или ложно повышенным результатам теста.