ЭСПИРО 0,025 N30 ТАБЛ

Лекарственная форма

Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 25 мг



Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 25 мг

Состав

белсенді зат:

• тиісінше 25.0 мг немесе 50.0 мг эплеренон
• қосымша заттар: лактоза моногидраты
• микрокристалды целлюлоза
• гипромеллоза
• натрий лаурилсульфаты
• натрий кроскармеллозасы
• магний стеараты
  
  Опадрай сары қабығының құрамы 33G32578
• оның ішінде: гипромеллоза
• титанның қостотығы (E 171)
• лактоза моногидраты
• макрогол
• триацетин
• темірдің (III) сары тотығы (E 172)

Одна таблетка содержит

активное вещество - эплеренона 25.0 мг соответственно,

вспомогательные вещества:

• лактозы моногидрат
• целлюлоза микрокристаллическая
• гипромеллоза
• натрия лаурилсульфат
• кроскармеллоза натрия
• магния стеарат
• состав оболочки Опадрай желтый 33G32578
• в том числе: гипромеллоза
• титана диоксид (E 171)
• лактозы моногидрат
• макрогол
• триацетин
• железа (III) оксид желтый (E 172)

Фармакодинамика

Фармакотерапиялық тобы:

• Диуретиктер

Калий жинақтаушы диуретиктер.Альдостерон антагонистері.Эплеренон.

ATХ коды C03DA04

Әсер ету механизмі

Эплеренонның, глюкокортикоидтық, прогестерондық және андрогендік рецепторлармен салыстырғанда, адамдағы минералокортикоидтық рецепторларға қатысты салыстырмалы селективтілігі бар, олардың артериялық қысымды реттеуге және жүрек-қантамыр аурулары патогенезіне қатысатын ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) негізгі гормоны - альдостеронмен байланысын бөгейді.

Фармакодинамикалық әсерлері

Эплеренон қан плазмасында ренин және қан сарысуында альдостерон деңгейлерін тұрақты түрде жоғарылатады.Нәтижесінде рениннің секрециясы кері байланысу механизмі бойынша альдостеронмен басылады.Мұндайда ренин белсенділігінің немесе айналымдағы альдостерон деңгейінің жоғарылауы эплеренонның әсеріне ықпалын тигізбейді.



Созылмалы жүрек жеткіліксіздігін емдеудің зерттеулерінде әр түрлі дозалау режимдерімен (NYHA II-IV классификациясы) эплеренонды стандартты емге қосу альдостерон деңгейінің дозаға тәуелді жоғарылауына әкелді.Осыған ұқсас, EPHESUS-тің кардиоренальді байланысын зерттеуде эплеренонмен емдеу альдостерон деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелді.Бұл нәтижелер осы популяциялардағы минералды-кортикоидты рецепторлардың бөгелу фактісін растайды.

Эплеренон инфаркттен кейінгі жүрек жеткіліксіздігі (EPHESUS) бар пациенттердің тиімділігі мен өміршеңдік жиілігін зерттеу барысында зерттелді.EPHESUS сол жақ қарыншалық дисфункциясы бар (сол жақ қарыншаның лықсу фракциясын [LVEF] ≤40% өлшеу негізінде) жедел миокард инфарктісін (МИ) бастан өткерген 6632 пациенттің қатысуымен ұзақтығы 3 жыл салыстырмалы жасырын, плацебо бақыланатын зерттеу ретінде және жүрек жеткіліксіздігінің клиникалық белгілері ретінде жүргізілді.МИ бастан өткергеннен кейін 3-14 күн ішінде (медиана 7 күн) пациенттер стандартты емге қосымша тәулігіне 25 мг бастапқы дозада эплеренон немесе плацебо алды, содан кейін қандағы калий деңгейі 5,0 ммоль/л төмен болған жағдайда доза тәулігіне бір рет 50 мг нысана деңгейге дейін 4 апта бойы титрленді.Зерттеу барысында пациенттер ацетилсалицил қышқылын (92%), АӨФ тежегіштерін (90%), β-блокаторларды (83%), нитраттарды (72%), ілмектік диуретиктерді (66%) немесе ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштерін (60%) қамтитын стандартты ем алды.

EPHESUS зерттеуіне кірудің бастапқы нүктесі пациенттердің барлық себептерден өлуі болды, ал біріктірілген кіру нүктесі кардиоваскулярлық патологиядан өлу болды немесе кардиоваскулярлық патологияға байланысты ауруханаға жатқызылды; зерттеу барысында эплеренон қабылдаған пациенттердің 14,4%-ы және плацебо қабылдаған пациенттердің 16,7%-ы өлді (барлық себептерден); эплеренон қабылдаған пациенттердің 26,7%-ы және плацебо қабылдаған пациенттердің 30,0%-ы біріктірілген кіру нүктелеріне жауап берді - кардиоваскулярлық патологияға байланысты өлді немесе ауруханаға жатқызылды.Осылайша, EPHESUS барысында эплеренон плацебомен салыстырғанда өлім қаупін әртүрлі себептерден 15%-ға төмендететіні көрсетілді (мәндердің нормаланған ауданы 0,85; 95% сенімді аралық, 0,75-0,96; p=0,008), негізінен жүрек-қантамыр өлімінің төмендеуі есебінен.Эплеренон сондай-ақ жүрек-қантамырдан өлу немесе ауруханаға жатқызу қаупін 13% төмендетті (мәндердің нормаланған аймағы 0,87; 95% сенімді аралық, 0,79-0,95; p=0,002).Жалпы өлім жағдайы мен жүрек-қантамырдан өлу/ауруханаға жатқызу қаупінің абсолюттік төмендеуі тиісінше 2,3% және 3,3% құрады.Клиникалық тиімділік негізінен 75 жасқа дейінгі пациенттер тобында эплеренонмен емдеу кезінде көрсетілді.75 жастан асқан пациенттер үшін эплеренон терапиясының басымдықтары түсініксіз болып қалады.NYHA бойынша функционалды класының клиникалық дәлелденген жақсаруы немесе тұрақтануы плацебоға қарағанда эплеренонмен ем қабылдаған пациенттер тобында статистикалық тұрғыдан жоғары болды.Гиперкалиемия плацебо тобындағы 2,0%-бен салыстырғанда эплеренон тобында 3,4% жағдайда тіркелді (p <0,001).Гипокалиемия плацебо тобындағы 1,5%-бен салыстырғанда эплеренон тобында 0,5% жағдайда тіркелді (p <0,001).

Эплеренонды ЭКГ арқылы зерттелетін 147 дені сау адамға фармакокинетикалық зерттеу кезінде эплеренонның жүрек қағу жиілігіне, QRS, PR немесе QT аралығының ұзақтығына әсері тіркелген жоқ.

EMPHASIS-HF зерттеуінде (Эплеренонның ауруханаға жатқызу жиілігіне және орташа жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердің өміршеңдігіне әсері) эплеренонның әсері стандартты терапиямен бірге систолалық жүрек дисфункциясы және орташа жеткіліксіздік симптомдары бар пациенттерде (NYHA II функционалды класы) зерттелді.

Пациенттер зерттеуге, егер олар 55 жасқа толған болса, QR >130 мсек аралығының тіркелетін ұзақтығына қосымша (LVEF) ≤30% немесе LVEF ≤35% лықсу фракциясы болған, сондай-ақ алдыңғы 6 ай ішінде жүрек-қантамыр патологиясына байланысты ауруханаға жатқызылған не 250 пг/мл жоғары В типті плазмалық натрийуретикалық пептид деңгейі немесе В типті про-натрийуретикалық пептидтің плазмалық N-терминалының деңгейі еркектерде 500 пг/мл (әйелдерде 750 пг / мл) жоғары болған кезде кіргізілді.Эплеренон тәулігіне бір рет 25 мг бастапқы дозада тағайындалды және егер сарысудағы калий деңгейі 5,0 ммоль/л-ден аспаса, тәулігіне бір рет 50 мг дейін 4 апта бойы титрленді.Егер шумақтық сүзіліс жылдамдығы 30-49 мл/мин/1,73 м 2 болса, эплеренон күн сайын 25 мг дозада тағайындалды, ал дозасы тәулігіне бір рет 25 мг дейін көтерілді.

Жалпы, диуретиктермен (85%), АӨФ тежегіштерімен (78%), ангиотензин II рецептор блокаторларымен (19%), бета-блокаторлармен (87%), тромбозға қарсы препараттармен (88%), липидтер деңгейін төмендететін препараттармен (63%) және жүрек гликозидтерімен (27%) негізгі емдеуден бөлек эплеренонмен немесе плацебомен ем қабылдаған 2737 пациент (салыстырмалы жасырын әдіспен) рандомизацияланды.Лықсу фракциясының (LVEF) орташа мәні ~26%, ал QRS аралығының орташа ұзындығы ~122 мсек құрады.Пациенттердің көпшілігі (83,4%) рандомизациядан бұрын алдыңғы 6 айда жүрек-қантамыр патологиясын емдеу үшін ауруханаға жатқызылған, олардың шамамен 50%-ы жүрек жеткіліксіздігінің нәтижесінде.Пациенттердің шамамен 20%-ы синхрондалған кардиоверсиялық терапиядан өтті немесе имплантталған ырғақ жүргізушілері ие болды.

Бастапқы кіру нүктесіне (жүрек-қантамыр патологиясынан өлу немесе жүрек жеткіліксіздігі нәтижесінде ауруханаға жатқызу) эплеренон тобында 249 пациент (18,3%) және плацебо тобында 356 пациент (25,9%) жетті (мәндердің нормаланған аймағы 0,63, 95% сенімді аралық, 0,54-0,74; p Эплеренонның пациенттердің нәтижелеріне әсері барлық қосалқы топтарда біртекті болды.

Екінші кіру нүктесі (қандай да бір себептен өлу) эплеренон тобындағы 171 пациентте (12,5%) және плацебо тобындағы 213 пациентте (15,5%) тіркелді (мәндердің нормаланған ауданы 0,76; 95% сенімді аралық, 0,62-0,93; p=0,008).Эплеренон тобындағы 147 (10,8%) және плацебо тобындағы 185 (13,5%) пациенттер жүрек-қантамыр патологиясынан өлді (мәндердің нормаланған аймағы 0,76; 95% сенімді аралық, 0,61-0,94; p=0,01).

Зерттеу жүргізу кезінде гиперкалиемия (сарысулық калий деңгейі >5,5 ммоль/л) эплеренон тобындағы 158 пациентте (11,8%) және плацебо тобындағы 96 пациентте (7,2%) тіркелді (p <0,001).Сарысулық калий < 4,0 ммоль/л деңгейі ретінде айқындалатын гипокалиемия статистикалық тұрғыдан плацебо тобымен салыстырғанда эплеренон тобында төмен болды (плацебо үшін 48,4%-бен салыстырғанда эплеренон үшін 38,9%), p<0,0001).

Балалар

Эплеренон жүрек жеткіліксіздігі бар балаларда зерттелмеген.

Гипертензияны емдеудің 10 апталық педиатриялық зерттеуінде (пациенттердің жасы 4-17 жас аралығында, n=304) ересектерге ұқсас экспозиция берген дозада эплеренон (тәулігіне 25 мг-ден 100 мг-ға дейін) қысымды тиімсіз төмендеткен.Бұл зерттеуде, сондай-ақ балалар мен жасөспірімдердегі 1 жылдық эплеренон қауіпсіздігін зерттеуде қауіпсіздік бейіні ересектердегі қауіпсіздік бейініне сәйкес келді.Эплеренон 4 жасқа дейінгі балаларды емдеуде гипертензияға қарсы дәрі ретінде зерттелмеген, өйткені үлкен балаларға арналған зерттеу препараттың тиімсіздігін көрсетті (4.2 бөлімді қараңыз).

Эплеренонның (ұзақ мерзімді) балалар мен жасөспірімдердегі гормоналды статусқа әсері зерттелмеген.



Эплеренон обладает относительной селективностью в отношении минералокортикоидных рецепторов у человека по сравнению с глюкокортикоидными, прогестероновыми и андрогенными рецепторами, блокирует их связывание с альдостероном - ключевым гормоном ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС), который принимает участие в регуляции артериального давления и патогенезе сердечно-сосудистых заболеваний.

Эплеренон вызывает стойкое повышение уровней ренина в плазме крови и альдостерона в сыворотке крови.Впоследствии секреция ренина подавляется альдостероном по механизму обратной связи.При этом повышение активности ренина или уровня циркулирующего альдостерона не влияет на эффекты эплеренона.

Клиническая эффективность эплеренона проявлялась у пациентов, которые начали терапию эплереноном в возрасте до 75 лет.

Не выявлено влияния эплеренона на частоту сердечных сокращений, интервалы PR, QT или комплекс QRS.

У пациентов педиатрической группы в возрасте от 4 лет с артериальной гипертензией не отмечено эффективного антигипертензивного действия.Эффективность у детей в возрасте до 4 лет не изучалась.

Фармакокинетика

Сіңірілуі

100 мг дозада таблетка қабылдағаннан кейін эплеренонның абсолютті биожетімділігі 69% құрайды. Қан плазмасындағы ең жоғары концентрацияға қолданғаннан кейін шамамен 1,5-2 сағаттан соң қол жеткізіледі. Қан плазмасындағы ең жоғары концентрация (C max) және концентрация қисығы астындағы аудан (AUC) 10-100 мг диапазондағы дозаға пропорционалды және 100 мг жоғары дозаларда қолданғанда пропорционалды емес. Тепе-тең концентрацияға 2 күн ішінде қол жеткізіледі. Тамақтану эплеренонның сіңуіне әсер етпейді.

Таралуы

Эплеренонның қан плазмасының ақуыздарымен байланысуы, негізінен альфа-1 қышқыл гликопротеидтермен байланысу есебінен 50% жуық. Тепе-тең концентрациядағы таралудың жуықтық көлемі 50 (±7) л құрайды. Эплеренонның эритроциттермен іріктеме байланысы жоқ.

Биотрансформациясы

Эплеренон метаболизмі P-450 цитохромының СУР3А4 изоферментінің әсерімен жүзеге асырылады. Адамның қан плазмасындағы эплеренонның белсенді метаболиттері анықталмаған.

Элиминациясы

Эплеренон дозасының 5%-дан азы өзгермеген күйде несеппен және нәжіспен шығарылады.

Радиоактивті изотоппен таңбаланған дәрілік препараттың дозасын ішке бір рет қабылдағаннан кейін дозаның 32% жуығы нәжіспен және 67% жуығы несеппен шығарылды. Эплеренон элиминациясы фазасындағы жартылай шығарылу кезеңі 3-6 сағатқа жуық. Қан плазмасындағы клиренсі шамамен 10 л/сағ құрайды.



Всасывание

Абсолютная биодоступность эплеренона составляет 69% после приема внутрь таблетки 100 мг. Maксимальная концентрация в плазме крови достигается примерно через 1.5-2 ч после приема. Пиковая концентрация в плазме крови (Cmax) и площадь под кривой концентраций (AUC) пропорциональны дозе в диапазоне 10-100 мг и менее пропорциональны при применении в дозах свыше 100 мг. Равновесная концентрация достигается на протяжении 2 дней. Прием пищи не влияет на абсорбцию.

Распределение

Связывание эплеренона с белками плазмы крови составляет около 50%, преимущественно за счет связывания с α1-кислыми гликопротеинами. Кажущийся объем распределения в равновесном состоянии составляет 42-90 л. Эплеренон не обладает избирательным связыванием с эритроцитами.

Meтаболизм

Метаболизм эплеренона осуществляется преимущественно под действием изофермента CYP3А4. Активные метаболиты эплеренона в плазме крови человека не идентифицированы.

Выведение

Менее 5% дозы эплеренона выводится в неизмененном виде с мочой и калом. После однократного приема внутрь дозы лекарственного препарата, меченного радиоактивным изотопом, около 32% дозы выводилось с калом и около 67% - с мочой. Период полувыведения эплеренона составляет около 3-6 часов. Клиренс в плазме крови составляет около 10 л/ч.

Особые группы пациентов

Возраст, пол и раса:

• Фармакокинетика эплеренона при приеме дозы 100 мг раз в день изучалась у пациентов в возрасте старше 65 лет
• у мужчин и женщин и у пациентов негроидной расы

Фармакокинетика эплеренона у мужчин и женщин существенно не отличалась.У пациентов пожилого возраста равновесные показатели Cmax (22%) и AUC (45%) были увеличены по сравнению с молодыми пациентами (18-45 лет).Равновесные показатели Cmax и AUC у пациентов негроидной расы были снижены соответственно на 19 и 26%.

Дети и подростки

Масса тела пациента имеет влияние на объем распределения эплеренона, но не на его клиренс.Ожидается, что объем распределения и пиковая концентрация эплеренона в сыворотке крови педиатрических пациентов с более высокой массой тела, будут подобны показателям взрослых с такой же массой тела.У пациентов с массой тела ниже 45 кг объем распределения примерно на 40% ниже, чем у типичного взрослого пациента, в то время как ожидаемая пиковая концентрация выше.Педиатрические пациенты получали стартовую дозу 25 мг раз в сутки, затем в течение 2 недель доза была повышена до 25 мг два раза в сутки, а затем - до 50 мг два раза в сутки по клиническим показаниям.При таком режиме применения наивысшая зарегистрированная концентрация эплеренона в сыворотке крови педиатрических пациентов не превышала значительно концентрации, полученные у взрослых, у которых лечение начиналось с дозы 50 мг в сутки.

Почечная недостаточность:

• Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с почечной недостаточностью различной степени тяжести и у пациентов
• находящихся на гемодиализе.По сравнению со здоровыми пациентами равновесные показатели AUC и Cmax повышались соответственно на 38 и 24% у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью
• и снижались соответственно на 26 и 3% у пациентов
• находящихся на гемодиализе.Корреляции между клиренсом эплеренона из плазмы крови и клиренсом креатинина не обнаружено.Эплеренон не удаляется при гемодиализе

Печеночная недостаточность:

• Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с печеночной недостаточностью умеренной степени (класс B по шкале Чайлд-Пью) по сравнению со здоровыми пациентами.Равновесные показатели Cmax и AUC эплеренона у пациентов с умеренными нарушениями функции печени увеличивались соответственно на 3.6% и 42% по сравнению с таковыми у здоровых пациентов.У пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью эплеренон не изучался
• поэтому его применение в этой группе больных противопоказано

Сердечная недостаточность:

• Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с сердечной недостаточностью (класс II-IV NYHA).Равновесные показатели Cmax и AUC эплеренона у пациентов с сердечной недостаточностью увеличивалась на 38% и 30% соответственно
• по сравнению с показателями здоровых пациентов соответствующего возраста
• пола и расы.Клиренс эплеренона у пациентов с сердечной недостаточностью аналогичен таковому у здоровых лиц

Побочные действия

Жиі

- гиперкалиемия, гиперхолестеринемия

- ұйқысыздық

- синкопе, бас айналуы, бас ауыруы

- сол жақ қарыншалық жүрек жеткіліксіздігі, жүрекше фибрилляциясы

- артериялық гипотензия

- жөтел

- диарея, жүрек айнуы, іш қату, құсу

- бөртпе, қышыну

- бұлшықет стүйілуі, арқаның ауыруы

- бүйрек функциясының бұзылуы

- астения

- мочевина деңгейінің жоғарылауы, креатинин деңгейінің жоғарылауы

Жиі емес

- пиелонефрит, инфекциялар, фарингит

- эозинофилия

- гипотиреоз

- гипонатриемия, дегидратация, гипертриглицеридемия

- гипестезия

- тахикардия

- аяқ артерияларының тромбозы, ортостаздық гипотензия

- метеоризм

- ангионевроздық ісіну, қатты терлеу

- сүйек-бұлшықет ауыруы

- холецистит

- гинекомастия

- дімкәстік

- эпидермальді өсу факторы рецепторлары деңгейінің төмендеуі, қандағы глюкоза деңгейінің жоғарылауы.



Часто (≥1/100 до <1/10)

- гиперкалиемия, гиперхолестеринемия

- бессонница

- синкопе, головокружение, головная боль

- левожелудочковая сердечная недостаточность, фибрилляция предсердий

- артериальная гипотензия

- кашель

- диарея, тошнота, запор, рвота

- сыпь, зуд

- мышечные спазмы, боль в спине

- нарушение функции почек

- астения

- повышение уровня мочевины, повышение уровня креатинина

Нечасто (>1/1 000 до < 1/100)

- пиелонефрит, инфекции, фарингит

- эозинофилия

- гипотиреоз

- гипонатриемия, дегидратация, гипертриглицеридемия

- гипестезия

- тахикардия

- тромбоз артерий нижних конечностей, ортостатическая гипотензия

- метеоризм

- ангионевротический отек, повышенное потоотделение

- костно-мышечные боли

- холецистит

- гинекомастия

- недомогание

- снижение уровня рецептора эпидермального фактора роста, повышение уровня глюкозы в крови.

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Гиперкалиемия

Эплеренонды қолданған кезде оның әсер ету механизмінен гиперкалиемия пайда болуы мүмкін. Емнің бас кезінде және препарат дозасын өзгерткенде барлық пациенттерде қан сарысуындағы калий концентрациясын бақылаған жөн. Әрі қарай емдеу барысында әсіресе гиперкалиемияның пайда болу қаупі жоғары пациенттерде, мысалы бүйрек жеткіліксіздігі бар егде науқастарда және қант диабеті бар пациенттерде калий концентрациясына мезгіл-мезгіл бақылау жүргізу керек. Гиперкалиемияның пайда болу қаупінің жоғарылығын ескеріп, эплеренонмен емдеуді бастағаннан кейін калий препараттардың қолдануға болмайды. Эспиро дозасын төмендету қан сарысуындағы калий концентрациясының төмендеуіне әкелетіндігі дәлелденген. Эспиромен емделу аясында гидрохлортиазидті енгізу қан сарысуында калий концентрациясының артуына кедергі жасайтыны анықталды.

Эплеренонды АӨФ және/немесе ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен бір мезгілде қолдану гиперкалиемияның даму қаупін арттыруы мүмкін. Эплеренонды ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштерімен және ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен бір мезгілде қолданбаған жөн.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Бүйрек функциясы бұзылған, соның ішінде диабеттік микроальбуминуриясы бар пациенттерде қан сарысуындағы калий концентрациясын жүйелі түрде бақылап отыру керек. 2 типті қант диабеті және микроальбуминуриясы бар пациенттерде гиперкалиемия қаупі артқан. Эплеренонды пациенттердің осы тобында аса сақтықпен қолданған жөн. Гиперкалиемияның пайда болу қаупі бүйрек функциясы төмендеген кезде артады. Эспиро гемодиализ көмегімен жойылмайды.

Бауыр функциясының бұзылуы

Бауыр функциясы жеңіл немесе орташа бұзылған (Чайлд-Пью шкаласы бойынша А және В класы) пациенттерде қан сарысуында калий концентрациясын 5,5 ммоль/л-ден астам артуы байқалған жоқ. Мұндай пациенттерде электролиттер деңгейін бақылау керек. Бауыр функциясының бұзылуы ауыр пациенттерде Эспироны қолдану зерттелген жоқ, сондықтан оны тағайындауға болмайды.

CYP3A4 индукторлары:

• Эплеренонды күшті CYP3А4 индукторларымен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды

Эплеренонмен емдеу кезінде литий, циклоспорин, такролимусты қолданудан аулақ болу керек.



Гиперкалиемия

При применении Эспиро может развиться гиперкалиемия, обусловленная его механизмом действия.В начале лечения и при изменении дозы препарата у всех пациентов следует контролировать концентрацию калия в сыворотке крови.В ходе дальнейшего лечения периодический контроль концентрации калия особо рекомендуется проводить у пациентов с повышенным риском развития гиперкалиемии, таких как пожилые больные с почечной недостаточностью и пациенты с сахарным диабетом.Учитывая повышенный риск развития гиперкалиемии, применение препаратов калия после начала лечения Эспиро не рекомендуется.Доказано, что снижение дозы Эспиро приводит к снижению концентрации калия в сыворотке крови.Отмечено, что введение гидрохлортиазида на фоне лечения Эспиро препятствует увеличению концентрации калия в сыворотке крови.

Применение эплеренона одновременно с ингибиторами АПФ и/или антагонистами рецепторов ангиотензина II может повышать риск развития гиперкалиемии.Не следует применять эплеренон одновременно с ингибиторами ангиотензинпревращающего фермента и антагонистами рецепторов ангиотензина II.

Нарушение функции почек:

• У пациентов с нарушением функции почек
• в том числе диабетической микроальбуминурией
• рекомендуется регулярно контролировать концентрацию калия в сыворотке крови.Отмечалось повышение риска гиперкалиемии у пациентов с сахарным диабетом 2 типа и микроальбуминурией.Применять эплеренон у этой группы пациентов следует с особой осторожностью.Риск развития гиперкалиемии увеличивается при снижении функции почек.Эспиро не удаляется с помощью гемодиализа

Нарушение функции печени:

• У пациентов с легким или умеренным нарушением функции печени (класс А и В по шкале Чайлд-Пью) увеличения концентрации калия в сыворотке крови более 5
• 5 ммоль/л выявлено не было.У таких пациентов следует контролировать уровень электролитов.У пациентов с тяжелым нарушением функции печени применение Эспиро не изучалось
• поэтому его назначение противопоказано

Индукторы CYP3A4:

• Одновременное применение эплеренона с мощными индукторами CYP3А4 не рекомендуется

Следует избегать применения лития, циклоспорина, такролимуса во время лечения эплереноном.Лактоза:

• Таблетки содержат лактозу
• поэтому их не следует назначать пациентам с редкой наследственной непереносимостью галактозы
• лактазной недостаточностью Лаппа или синдромом мальабсорбции глюкозы-галактозы

Беременность и период лактации

В случае необходимости применения препарата решение о его назначении принимает врач, когда ожидаемая польза для матери значительно превышает возможный риск для плода/ребенка.Назначать эплеренон беременным женщинам следует с осторожностью.Неизвестно, выделяется ли эплеренон с грудным молоком после приема внутрь.Учитывая, что возможные нежелательные эффекты у новорожденного, находящегося на грудном вскармливании, неизвестны, следует рассмотреть целесообразность прекращения кормления грудью или отмены лекарственного препарата, в зависимости от важности его применения для пациентки.Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Данные о влиянии Эспиро на способность к управлению транспортными средствами и обслуживанию движущихся механизмов отсутствуют.Эплеренон не вызывает сонливости или нарушения когнитивных функций, но при управлении транспортными средствами или обслуживании механизмов необходимо учитывать возможность появления головокружения во время лечения.

Показания

жүректің сол жақ қарыншасы қызметі бұзылған (LVEF [сол жақ қарыншадан қанды айдау фракциясы] ≤40%), клиникалық жағдайы тұрақты, сондай-ақ жақын арада миокард инфарктісін бастан кешкеннен кейін жүрек қызметі жеткіліксіздігінің клиникалық біліністері байқалған пациенттерде өлім және жүрек-қантамыр ауруларының қаупін төмендету мақсатында бета-адреноблокаторларды қолдана отырып жүргізілетін стандартты емге қосымша дәрі ретінде;

созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар (NYHA жіктеуі бойынша II функционалдық класы (ФК)) және сол жақ қарыншасы функциясы бұзылған (LVEF ≤30%) ересектерде өлім және жүрек-қантамыр ауруларының қаупін төмендету мақсатында стандартты ем компоненті ретінде.



- в качестве дополнительного средства к стандартной терапии с применением бета-адреноблокаторов, с целью снижения риска смертности и сердечно-сосудистой заболеваемости у пациентов со стабильным клиническим состоянием с дисфункцией левого желудочка сердца (LVEF [фракция выброса левого желудочка] ≤40%), а также клиническими проявлениями сердечной недостаточности после перенесенного недавно инфаркта миокарда;

- в качестве компонента стандартной терапии с целью снижения риска смертности и сердечно-сосудистой заболеваемости у взрослых пациентов с хронической сердечной недостаточностью (II функциональный класс (ФК) по классификации NYHA) и с дисфункцией левого желудочка сердца (LVEF ≤30%).

Противопоказания

Қолдануға болмайтын жағдайлар

эплеренонға немесе препараттың қандай да бір қосымша затына жоғары сезімталдық

емді бастағанға дейін сарысудағы калий деңгейі > 5,0 ммоль/л

бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі < 30 мл/мин)

бауырдың ауыр жеткіліксіздігі (Чайлд-Пью шкаласы бойынша С класы)

калий сақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын немесе CYP3A4 күшті тежегіштерін (мыс., итраконазол, кетоконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин және нефазодон) бір мезгілде қолдану

ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштерімен және ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен (AРАІІ) үштік біріктірілімі

18 жасқа дейінгі балалар

лактация кезеңі

тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы



- повышенная чувствительность к эплеренону или какому-либо вспомогательному веществу препарата

- уровень калия в сыворотке до начала лечения > 5,0 ммоль/л

- тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина < 30 мл/мин)

- тяжелая печеночная недостаточность (класс С по шкале Чайлд-Пью)

- одновременное применение калийсберегающих диуретиков, препаратов калия или мощных ингибиторов CYP3A4 (напр., итраконазол, кетоконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин и нефазодон)

- в тройной комбинации с ингибиторами ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) и антагонистами рецепторов ангиотензина II (АРAII)

- детский возраст до 18 лет

- период лактации

- лицам с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы

Лекарственное взаимодействие

Калий сақтаушы диуретиктер және калий препараттары:

• гиперкалиемияның даму қаупінің жоғарылығын ескеріп
• Эспироны калий жинақтаушы диуретиктер және калий препараттарын қабылдап жүрген пациенттерге тағайындамаған жөн

Калий сақтаушы диуретиктер гипертензияға қарсы дәрілік препараттардың және басқа да диуретиктердің әсерлерін күшейтуі мүмкін.

Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері және ангиотензин II рецепторларының антагонистері (AРАІІ):

• эплеренонды АӨФ тежегіштерімен және/немесе ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемия қаупі артады.Қан сарысуында калий деңгейін және бүйрек функциясын
• әсіресе бүйрек функциясының бұзылу қаупі бар пациенттерде
• мысалы
• егде пациенттерде ұдайы бағалап отыру ұсынылады.3 препараттың біріктірілімін: ангиотензин-өзгертуші фермент тежегішін және ангиотензин II рецепторларының антагонисін эплеренонмен бір мезгілде қолданбау керек

Литий:

• Эспиронның литиймен өзара әрекеттесуі зерттелген жоқ
• алайда диуретиктерді және ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерін бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде литийден улану жағдайлары тіркелді.Эспиро мен литийді бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек.Егер мұндай ем қажет деп табылса
• қан плазмасындағы литий деңгейін бақылаған жөн

Циклоспорин, такролимус:

• циклоспорин мен такролимус бүйрек функциясының бұзылуына әкелуі және гиперкалиемия қаупін арттыруы мүмкін.Эспиро мен циклоспоринді немесе такролимусты бір мезгілде қолданбаған жөн.Мұндай емді тағайындау қажет болғанда қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек функциясын мұқият бақылау керек.Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік препараттар (ҚҚСП): ҚҚСП емдеу
• әсіресе қауіпті топтағы пациенттерде (егде жастағы пациенттер және (немесе) сусызданған пациенттер) осы дәрілік заттардың шумақтық сүзілуге тікелей әсер етуі бүйректің жедел жеткіліксіздігіне әкеп соғуы мүмкін.Эспиро және ҚҚСП қабылдап жүрген пациенттерді талапқа сай гидратациялау керек
• оларда емді бастамас бұрын бүйрек функциясына бақылау жүргізу қажет.Триметоприм: триметопримді және Эспироны бір мезгілде қолдану гиперкалиемия қаупін арттырады.Әсіресе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде және егде жастағы пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек функциясын бақылау қажет.Альфа-1-адреноблокаторлар (мыс
• празозин
• альфузозин): альфа-1-адреноблокаторлар мен Эспироны бір мезгілде қолданғанда гипотензиялық әсердің және (немесе) ортостаздық гипотензияның жоғарылау мүмкіндігі бар.Эспиро және альфа-1- адреноблокаторларды бір мезгілде қолдану кезінде ортостаздық гипотензияға клиникалық мониторинг жасау ұсынылады.Трициклдік антидепрессанттар
• нейролептиктер
• амифостин
• баклофен: осы дәрілік препараттарды Эспиромен бір мезгілде қолдану гипотензиялық әсерді және ортостаздық гипотензия қаупін арттыруы мүмкін.Глюкокортикостероидтар
• тетракозактид: осы дәрілік заттарды Эспиромен бір мезгілде қолдану гипертензияға қарсы әсердің бәсеңдеуіне (натрийдің және сұйықтықтың іркілуіне) әкелуі мүмкін.Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер
  
  Эплеренон CYP1A2
• CYP2C19
• CYP2C9
• CYP2D6 немесе CYP3A4 изоэнзимдері тежегіші болып табылмайды.Эплеренон P гликопротеин субстраты немесе тежегіші болып табылмайды

Дигоксин:

• дигоксиннің организмдегі концентрациясы (AUC0-24) эплеренонмен (дигоксиннің дозасы 200 мкг
• эплеренонның дозасы 100 мг тәулігіне бір рет) бір мезгілде қолданғанда 16% артады.Бұл ретте дигоксин уыттылығының клиникалық симптомдары туындамаған.Дигоксинді емдік диапазонның жоғарғы шегіне жақын дозаларда қолданған кезде сақ болу қажет.Варфарин: варфаринмен клиникалық тұрғыдан маңызды фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер байқалған жоқ.Варфаринді емдік диапазонның жоғарғы шегіне жақын дозаларда қолдану кезінде сақ болу қажет.CYP3A4 субстраттары: CYP3A4 субстарттарының мидазолам және цизапридпен клиникалық елеулі өзара әрекеттесулері анықталмаған.CYP3A4 тежегіштері:
  
  - CYP3A4 күшті тежегіштері: Эспироны CYP3A4 ферментінің тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер білінуі мүмкін.CYP3A4 күшті тежегіші (тәулігіне екі рет 200 мг кетоконазол) эплеренонның AUC мәнін 441%-ға арттырды.Эплеренонды кетоконазол
• итраконазол
• ритонавир
• нелфинавир
• кларитромицин
• телитромицин және нефазодон сияқты CYP3A4 күшті тежегіштерімен бір мезгілде қолдануға болмайды.- CYP3A4 әлсіз немесе орташа тежегіштері: Эспироны эритромицинмен
• саквинавирмен
• амиодаронмен
• дилтиаземмен
• верапамилмен және флуконазолмен бір мезгілде қолдану Эспироның AUC мәнінің 98-187% артуымен білінетін маңызды фармакокинетикалық өзара әрекеттесуді тудырды.Эспироның тәуліктік дозасы CYP3A4 әлсіз немесе орташа тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда 25 мг аспауы тиіс.CYP3A4 индукторлары: шайқурай тұндырмасын (CYP3А4 күшті индукторы) эплеренонмен бір мезгілде қабылдау соңғысының AUC мәнін 30% төмендетті.Рифампицин сияқты өте күшті CYP3А4 индукторларын қолданғанда эплеренонның AUC мәні өте айқын төмендеуі мүмкін.Эспиро тиімділігінің ықтимал төмендеуін ескеріп
• күшті CYP3А4 индукторларын (рифампицинді
• карбамазепинді
• фенитоинді
• фенобарбиталды
• шайқурай тұндырмасын) және Эспироны бір мезгілде қолдануға болмайды.Антацидтер: Антацидтердің Эспиромен маңызды өзара әрекеттесуі оларды бір мезгілде қолданғанда болжанбайды

Фармакодинамические взаимодействия

Калийсберегающие диуретики и препараты калия:

• учитывая повышенный риск развития гиперкалиемии
• Эспиро не следует назначать пациентам
• получающим калийсберегающие диуретики и препараты калия.Калийсберегающие диуретики могут усиливать эффекты антигипертензивных лекарственных препаратов и других диуретиков.Ингибиторы ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) и антагонисты рецепторов ангиотензина II (АРAII): при одновременном применении эплеренона с ингибиторами АПФ и/или антагонистами рецепторов ангиотензина II повышается риск гиперкалиемии.Рекомендовано регулярно оценивать уровень калия в сыворотке крови и функцию почек
• особенно у пациентов с риском нарушения функции почек
• например
• пожилых пациентов.Не следует одновременно применять комбинацию 3 препаратов: ингибитора ангиотензинпревращающего фермента и антагониста рецепторов ангиотензина II с эплереноном.Литий: взаимодействие Эспиро с литием не изучалось
• однако зафиксированы случаи интоксикации литием у пациентов
• одновременно получающих диуретики и ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента.Следует избегать одновременного применения Эспиро и лития.Если такое лечение является необходимым
• следует контролировать уровень лития в плазме крови.Циклоспорин
• такролимус: циклоспорин и такролимус могут приводить к нарушению функции почек и повышать риск гиперкалиемии.Следует избегать одновременного применения Эспиро и циклоспорина или такролимуса.В случае необходимости назначения такого лечения рекомендовано тщательно контролировать уровень калия в сыворотке крови и функцию почек.Нестероидные противовоспалительные лекарственные препараты (НПВП): лечение НПВП может привести к острой почечной недостаточности
• вызванной прямым воздействием этих лекарственных препаратов на клубочковую фильтрацию
• особенно у пациентов из групп риска (пациенты пожилого возраста и (или) обезвоженные пациенты).Пациентов
• получающих Эспиро и НПВП
• необходимо адекватно гидратировать
• им необходимо провести контроль функции почек до начала лечения.Триметоприм: одновременное применение триметоприма и Эспиро повышает риск гиперкалиемии.Необходимо контролировать уровень калия в сыворотке крови и функции почек
• особенно у пациентов с почечной недостаточностью и пациентов пожилого возраста.Альфа-1-адреноблокаторы (напр
• празозин
• альфузозин): при одновременном применении альфа-1-адреноблокаторов и Эспиро существует вероятность повышения гипотензивного эффекта и (или) ортостатической гипотензии.Во время одновременного применения Эспиро и альфа-1-адреноблокаторов рекомендован клинический мониторинг ортостатической гипотензии.Трициклические антидепрессанты
• нейролептики
• амифостин
• баклофен: одновременное применение этих лекарственных препаратов с Эспиро может повышать гипотензивный эффект и риск ортостатической гипотензии.Глюкокортикостероиды
• тетракозактид: одновременное применение этих лекарственных препаратов с Эспиро может привести к ослаблению антигипертензивного эффекта (задержка натрия и жидкости).Фармакокинетические взаимодействия
  
  Эплеренон не является ингибитором изоэнзимов CYP1A2
• CYP2C19
• CYP2C9
• CYP2D6 или CYP3A4.Эплеренон не является субстратом или ингибитором P гликопротеина.Дигоксин: концентрация дигоксина в организме (AUC0-24) при одновременном применении с эплереноном (доза дигоксина 200 мкг
• доза эплеренона 100 мг раз в сутки) увеличивается на 16%.Клинические симптомы токсичности дигоксина при этом не возникали.Необходимо соблюдать осторожность во время применения дигоксина в дозах
• близких к верхней границе терапевтического диапазона.Варфарин: клинически значимых фармакокинетических взаимодействий с варфарином не выявлено.Необходимо соблюдать осторожность во время применения варфарина в дозах
• близких к верхней границе терапевтического диапазона.Субстраты CYP3A4: клинически значимых взаимодействий с субстратами CYP3A4 мидазоламом и цизапридом не обнаружено.Ингибиторы CYP3A4:
  
  - Мощные ингибиторы CYP3A4: значимые фармакокинетические взаимодействия могут отмечаться при одновременном применении Эспиро с ингибиторами фермента CYP3A4.Мощный ингибитор CYP3A4 (кетоконазол 200 мг два раза в сутки) вызывал увеличение AUC эплеренона на 441%.Одновременное применение эплеренона с мощными ингибиторами CYP3A4
• такими как кетоконазол
• итраконазол
• ритонавир
• нелфинавир
• кларитромицин
• телитромицин и нефазодон
• противопоказано.- Слабые или умеренные ингибиторы CYP3A4: одновременное применение Эспиро с эритромицином
• саквинавиром
• амиодароном
• дилтиаземом
• верапамилом и флуконазолом вызывало значимые фармакокинетические взаимодействия
• проявляющиеся увеличением AUC Эспиро на 98-187%.Суточная доза Эспиро при одновременном применении слабых или умеренных ингибиторов CYP3A4 не должна превышать 25 мг.Индукторы CYP3A4: одновременный прием настойки зверобоя (мощный индуктор CYP3А4) с эплереноном вызвал снижение AUC последнего на 30%.При применении более мощных индукторов CYP3А4
• таких как рифампицин
• возможно более выраженное снижение AUC эплеренона.Учитывая возможное снижение эффективности Эспиро
• одновременное применение мощных индукторов CYP3А4 (рифампицина
• карбамазепина
• фенитоина
• фенобарбитала
• настойки зверобоя) и Эспиро не рекомендуется.Антациды: значимых взаимодействий антацидов с Эспиро при их одновременном применении не предполагается