Стрептомицин

• Производитель
• Страна происхождения
• Группа товаров
• Особенности продажи
• Формы выпуска
• Особые условия
• Состав
• Стрептомицин показания к применению
• Противопоказания
• Дозировка
• Побочные действия
• Лекарственное взаимодействие
• Передозировка

Производитель

-СИНТЕЗ ОАО

Страна происхождения

Россия

Группа товаров

Medical

Особенности продажи

R

Формы выпуска

• 1 г белсенді заттан резеңке тығынмен герметикалық тығындалған, алюминий қалпақшамен немесе пластмасса қақпақтары бар біріктірілген алюминий қалпақшамен қаусырылған, сыйымдылығы 10 мл шыны құтыларда.
• 50 құтыдан медициналық қолдану жөнінде қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салады.
• По 1 г активного вещества во флаконы стеклянные вместимостью 10 мл, герметически укупоренные пробками резиновыми, обжатыми колпачками алюминиевыми или колпачками комбинированными алюминиевыми с пластмассовыми крышками.
• 50 флаконов помещают в коробку из картона с 10 инструкциями по медицинскому применению на казахском и русском языках для поставки в стационары.

Особые условия

Емдеу кезеңінде аптасына кем дегенде 1 рет бүйрек функциясын, көру және есту жүйкесін, вестибулярлы аппаратты бақылау керек. Нефроуыттылықтың даму ықтималдылығы бүйрек функциясы бұзылған науқастарда, сондай-ақ жоғары дозаларды немесе ұзақ уақыт бойы тағайындағанда жоғары болады (науқастардың осы тобында бүйрек функциясын күн сайын бақылап отыруды қажет етуі мүмкін). Қанағаттанарлық емес аудиометриялық тестілерде препараттың дозасын төмендетеді немесе емдеуді тоқтатады. Жағымды клиникалық динамика жоқ болған жағдайда резистентті микроорганизмдердің дамуы мүмкін екендігін ескерген жөн. Осындай жағдайларда емдеуді тоқтату және тиісті ем жүргізуді бастау қажет. Педиатрияда қолдану 1 жасқа дейінгі балаларға стрептомицинді «өмірлік» көрсетілімідері бойынша ғана тағайындайды. Жүктілік немесе лактация кезінде Препарат жүктілік кезінде және бала емізу кезеңінде қолдануға болмайды. Көлік құралын және қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік препараттың ықпал ету ерекшеліктері Препаратты қабылдау кезінде көлік құралын, механизмдерді басқарғанда және зейінді жұмылдыруды және психомоторлы реакциялардың шапшаңдығын қажет ететін қауіпті қызмет түрлерімен жұмыс жасағанда сақтық танытқан жөн. В период лечения необходимо не реже 1 раза в неделю контролировать функцию почек, зрительного и слухового нерва, вестибулярного аппарата. Вероятность развития нефротоксичности выше у больных с нарушением функции почек, а также при назначении высоких доз или в течение длительного времени (у этой категории больных может потребоваться ежедневный контроль функции почек). При неудовлетворительных аудиометрических тестах дозу препарата снижают или прекращают лечение. При отсутствии положительной клинической динамики следует помнить о возможности развития резистентных микроорганизмов. В подобных случаях необходимо отменить лечение и начать проведение соответствующей терапии. Применение в педиатрии Детям до 1 года стрептомицин назначают только по «жизненным» показаниям. Беременность и период лактации Препарат противопоказан при беременности и в период грудного вскармливания.

Состав

• Дәрілік препараттың құрамы Бір құтының ішінде белсенді зат - стрептомицин сульфаты (стрептомицинге шаққанда) 1,0 г. Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы Ақ немесе ақ дерлік ұнтақ. Гигроскопиялы. Один флакон содержит активное вещество - стрептомицина сульфат (в пересчете на стрептомицин) 1,0 г. Описание внешнего вида, запаха, вкуса Порошок белого или почти белого цвета. Гигроскопичен

Стрептомицин показания к применению

• - орнығуы алуан түрлі туберкулезде, соның ішінде туберкулезді менингитте (біріктірілген ем құрамында); - венерологиялық гранулемада; - туляремияда, бруцеллезде, обада; - бактериялық эндокардитте (тек бензилпенициллинмен немесе ванкомицинмен біріктіріп); - жедел бактериялық ішек инфекцияларында; - несеп шығару жолдарының инфекцияларында (қоздырғыштардың сезімталдығын анықтағаннан кейін). - туберкулез различной локализации, в т.ч. туберкулезный менингит (в составе комбинированной терапии) - венерическая гранулема - туляремия, бруцеллез, чума - бактериальный эндокардит (только в сочетании с бензилпенициллином или ванкомицином) - острые бактериальные кишечные инфекции - инфекции мочевыводящих путей (после установления чувствительности возбудителя)

Стрептомицин противопоказания

• - аса жоғары сезімталдық (соның ішінде анамнезінде басқа аминогликозидтерге); - азотемиямен және уремиямен бүйректің ауыр созылмалы жеткіліксіздігі; - бассүйек-ми жүйкелерінің VIII жұбының органикалық зақымданулары; - жүрек-қантамыр жеткіліксіздігінің ауыр түрлері; - азотемиямен және уремиямен бүйректің созылмалы жеткіліксіздігі; - басқа аминогликозидтік дәрілермен алдыңғы емнен кейін; - нефроуытты және отоуытты жағымсыз әсерлерге байланысты мерзімі жетпей туған және жаңа туған балаларға; - ми қан айналымының бұзылуы; - облитерациялық эндартериит; - миастения; - паркинсонизм; - ботулизм; - қан кетулерге бейімділік; - жүктілік және лактация кезеңі. - гиперчувствительность (в т.ч. к другим аминогликозидам в анамнезе) - тяжелая хроническая почечная недостаточность с азотемией и уремией - органические поражения VIII пары черепно-мозговых нервов - тяжелые формы сердечно-сосудистой недостаточности - хроническая почечная недостаточность с азотемией и уремией - после предшествующего лечения другими аминогликозидными средствами - недоношенным и новорожденным детям из-за риска нефротоксического и ототоксического побочных эффектов - нарушение мозгового кровообращения - облитерирующий эндартериит - миастения - паркинсонизм - ботулизм - склонность к кровотечениям - беременность и период лактации С осторожностью применять в пожилом и детском возрасте.

Стрептомицин дозировка

• Дозалау режимі Ересектерге: бұлшықет ішіне енгізгенде бір реттік доза - 0.5-1 г, тәуліктік - 1-2 г. Ең жоғары тәуліктік доза ересектер үшін - 2 г. Өкпелер мен басқа ағзалардың туберкулезі - тәуліктік 15 мг/кг (бірақ 1 г-ден аспайтын) дозаны тәулігіне 1 рет енгізеді, жағымдылығы нашар болғанда - 2 қабылдау; емдеу ұзақтығы 3 ай және одан астам (туберкулезге қарсы басқа препараттармен қатар қабылдау). Стрептококктік этиологиядағы бактериялық эндокардит (пенициллинге сезімтал Streptococcus spp. туындатқан) - 2 апта бойы стрептомицин бензилпенициллинмен біріктіріліп енгізіледі: алғашқы аптада - тәулігіне 2 рет 1 г-ден; екінші апта бойы - тәулігіне 2 рет 500 мг-ден. Энтерококктік этиологиядағы бактериялық эндокардит - 6 апта бойы стрептомицин бензилпенициллинмен біріктіріліп енгізіледі: алғашқы 2 аптада - тәулігіне 2 рет 1 г-ден; кейінгі төрт апта бойы - тәулігіне 2 рет 500 мг-ден (емдеу курсының ұзақтығы отоуыттылық құбылыстарында қысқаруы мүмкін). Туляремия - 5-7-ші күнге дейін фебрильді температура жоқ болғанда 7-14 күн бойы тәулігіне 2 рет 0.5-1 г-ден. Оба, бруцеллез - кемінде 7-10 күн тәулігіне 2 рет 1 г-ден. Венералық гранулемада, жедел бактериялық ішек инфекцияларында және несеп шығару жолдарының инфекцияларында - тәуліктік дозаны 2-4 енгізуге бөледі, курс ұзықтығы - кемінде 10 күн (14 күннен аспауы тиіс). Пациенттердің ерекше топтары Балалар - Мерзімі жетіп туған нәрестелер (0-27 күн) және 3 айға дейінгі емшектегі балалар - тәулігіне 10 мг/кг есептен; - Емшектегі балалар және 3-6 ай аралығындағы сәбилер - тәулігіне 15 мг/кг есептен; - Емшектегі балалар және 6 айдан 2 жасқа аралығындағы сәбилер - тәулігіне 20 мг/кг есептен. - 2-13 жас аралығындағы балалар - тәулігіне 15-20 мг/кг есептен, бірақ тәулігіне 500 мг артық емес. - Жасөспірімдер (13-18 жас) - тәулігіне 15-20 мг/кг, бірақ тәулігіне 1 г артық емес. Әртүрлі жастағы балаларға стрептомициннің ең жоғары дозалары: 2-4 жас - бір реттік - 150 мг, тәуліктік - 300 мг; 5-6 жас - бір реттік - 175 мг, тәуліктік - 350 мг; 7-9 жас - бір реттік - 200 мг, тәуліктік - 400 мг; 9-14 жас - бір реттік - 250 мг, тәуліктік - 500 мг; 14 жастан асқан - бір реттік 500 мг, тәуліктік - 1 г. Егде жастағы пациенттер 60 жастан асқан адамдарға - тәуліктік доза 750 мг. Стрептококктік этиологиядағы бактериялық эндокардитте 60 жастан асқан пациенттерге дозалау режимі - 2 апта бойы тәулігіне 2 рет 500 мг; Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер Деректер жоқ Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер Креатинин клиренсі 50-ден 60 мл/мин дейін болғанда доза тәулігіне 500 мг аспауы тиіс; креатинин клиренсі 40-тан 50 мл/мин болғанда - тәулігіне 400 мг артық емес. Басқа пациенттер - Артериялық гипертензиясы және жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттер үшін бастапқы доза - тәулігіне 250 мг, дозаны жақсы көтерген жағдайда оны ұлғайтады. - Стрептомицинді көтере алмау жағдайында және дене салмағы 50 кг кем пациенттерде - стрептомициннің тәуліктік дозасы 750 мг құрайды. Енгізу тәсілі және жолы Бұлшықет ішіне. Құтының ішіндегіні инъекцияға арналған стерильді суда немесе 0.9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 0.25-0.5% прокаин (новокаин) ерітіндісінде 1 г стрептомицинге шаққанда 4 мл еріткіш есебінен ерітеді. Ерітіндіні тура енгізер алдында дайындайды. Взрослым: разовая доза при внутримышечном введении - 0.5-1 г, суточная - 1-2 г. Максимальная суточная доза для взрослого - 2 г. Туберкулез легких и других органов - суточную дозу 15 мг/кг (но не более 1 г) вводят 1 раз в сутки, при плохой переносимости - в 2 приема; длительность лечения 3 месяца и более (параллельно с приемом других противотуберкулезных препаратов). Бактериальный эндокардит стрептококковой этиологии, (вызванный Streptococcus spp., чувствительными к пенициллину) - стрептомицин вводится в комбинации с бензилпенициллином в течение 2 недель: в первую неделю - по 1 г 2 раза в сутки; в течение второй недели - по 500 мг 2 раза в сутки Бактериальный эндокардит энтерококковой этиологии - стрептомицин вводится в комбинации с бензилпенициллином в течение 6 недель: в первые 2 недели - по 1 г 2 раза в сутки; в течение последующих четырех недель - по 500 мг 2 раза в сутки (длительность курса лечения может быть сокращена при явлениях ототоксичности). Туляремия - по 0.5-1 г 2 раза в сутки в течение 7-14 суток до 5-7-го дня отсутствия фебрильной температуры. Чума, бруцеллез - по 1 г 2 раза в сутки не менее 7-10 дней. При венерической гранулеме, острых бактериальных кишечных инфекциях и инфекциях мочевыводящих путей - суточную дозу делят на 2-4 введения, длительность курса - минимум 10 дней (не должна превышать 14 дней). Особые группы пациентов Дети - Доношенные новорожденные (0-27 дней) и дети грудного возраста до 3 мес. - из расчета 10 мг/кг/сут; - Дети грудного возраста и младенцы от 3 до 6 мес. - из расчета - 15 мг/кг/сут; - Дети грудного возраста и младенцы от 6 месяцев до 2 лет - из расчета 20 мг/кг/сут. - Дети 2-13 лет - из расчета 15-20 мг/кг/сут, но не более 500 мг/сут. - Подростки (13-18 лет) - 15-20 мг/кг/сут, но не более 1 г/сут. Максимальные дозы стрептомицина для детей разных возрастов: 2-4 лет - разовая - 150 мг, суточная - 300 мг; 5-6 лет разовая - 175 мг, суточная - 350 мг; 7-9 лет разовая - 200 мг, суточная - 400 мг; 9-14 лет: разовая - 250 мг, суточная - 500 мг; старше 14 лет - разовая 500 мг, суточная - 1 г. Пациенты пожилого возраста Лицам старше 60 лет - суточная доза 750 мг. При бактериальном эндокардите стрептококковой этиологии пациентам старше 60 лет режим дозирования - по 500 мг 2 раза в сутки в течение 2 недель; Пациенты с печеночной недостаточностью Данные отсутствуют Пациенты с почечной недостаточностью При клиренсе креатинина от 50 до 60 мл/мин доза не должна превышать 500 мг/сут; при клиренсе креатинина от 40 до 50 мл/мин - не более 400 мг/сут. Другие пациенты - Для пациентов с артериальной гипертензией и ишемической болезнью сердца начальная доза - 250 мг/сут, при хорошей переносимости дозу увеличивают. - При плохой переносимости стрептомицина и у пациентов с массой тела менее 50 кг - суточная доза стрептомицина составляет 750 мг. Метод и путь введения Внутримышечно. Содержимое флакона растворяют в стерильной воде для инъекций или в 0.9 % растворе натрия хлорида или в 0.25-0.5 % растворе прокаина (Новокаина) из расчета 4 мл растворителя на 1 г стрептомицина. Раствор готовят непосредственно перед введением.

Стрептомицин побочные действия

• Жиі: - вестибулярлық отоуыттылық*: жүрек айнуы, құсу, бас айналуы; - бет парестезиясы, ангионевроздық ісіну; - бөртпе, қызба, есекжем, эозинофилия. Жиі емес: - кохлеарлық отоуыттылық (естудің жоғалуы, құлақтың шыңылдауы, шуылдауы, немесе құлақтың «бітелу» сезімі, естудің қайтымсыз кереңдікке дейін төмендеуі); - эксфолиативті дерматит, анафилаксиялық шок; - азотемия, лейкопения, тромбоцитопения, панцитопения, гемолиздік анемия; - бұлшықет әлсіздігі, амблиопия. Сирек: - бас ауыру, ұйқышылдық, әлсіздік, шеткері неврит, бет жүйкесінің невриті (бет аймағында немесе ауыз қуысында күйдіру сезімі, ұю, шаншу), көру жүйкесінің невриті; - жүрек айнуы, құсу, диарея, бауыр функциясының бұзылуы («бауыр» трансаминазасы белсенділігінің жоғарылауы, гипербилирубинемия); - миорелаксанттармен бір мезгілде енгізген кезде бұлшықеттердің құрысып жиырылуы, полинейропатия, жүйке-бұлшықет блокадасы (тыныстың тарылуы, түнгі апноэ, тыныстың тоқтап қалуы), нейроуыттық әсер (бұлшықеттердің тартылуы, эпилепсиялық ұстамалар); - нефроуыттылық (несеп шыеғару жиілігінің едәуір ұлғаюы немесе төмендеуі, олигурия, полиурия, альбуминурия, гематурия, шөлдеу, анорексия); - гиперемия және енгізген жердегі ауыру; - қышыну, тері гиперемиясы. Өте сирек: - бронх түйілуі; - артериялық қысымның төмендеуі, жүрек тұсының қысылып ауыруы, тахикардия, гипотензия. *Стрептомицинді енгізу кезінде пайда болатын вестибулярлық бұзылулар жалпы тәуліктік дозамен кумулятивті түрде байланысты. Күніне 1,8-2 г тағайындаған кезде симптомдар пациенттердің көп пайызында, әсіресе егде адамдарда немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде төрт апта ішінде дамуы мүмкін. Сондықтан кез келген вестибулярлық дисфункцияны және/немесе орын алуы мүмкін есту қабілетінің нашарлауын анықтауды жеңілдету үшін стрептомицинмен қарқынды емге дейін, ем кезінде және одан кейін калориялық сынама және аудиометриялық тест жүргізу ұсынылады. Вестибулярлық бұзылулар әдетте ерте пайда болады және, әдетте, стрептомицинді ерте диагностикалау және қабылдауды тоқтату кезінде қайтымды болады. Препаратты қабылдауды тоқтатқаннан кейін екі-үш айдан кейін маңызды вестибулярлық симптомдар әдетте, толық қараңғыда немесе қатты қиылысқан жерде жүре алмаушылықтан басқа кезде жоғалады. Жағымсыз әсерлер анықталған кезде стрептомицинмен емдеуді аяқтау қажеттілігіне клиникалық бағалау жүргізілуі тиіс. Часто (≥ 1/100 до <1/10): - вестибулярная ототоксичность*: тошнота, рвота, головокружение - парестезия лица, ангионевротический отек - сыпь, лихорадка, крапивница, эозинофилия Не часто (≥ 1/1000 до <1/100): - кохлеарная ототоксичность (потеря слуха, звон, гудение или ощущение "заложенности" в ушах, снижение слуха, вплоть до необратимой глухоты) - эксфолиативный дерматит, анафилактический шок - азотемия, лейкопения, тромбоцитопении, панцитопения, гемолитическая анемия - мышечная слабость, амблиопия Редко (≥ 1/10000 до <1/1000): - головная боль, сонливость, слабость, периферический неврит, неврит лицевого нерва (ощущение жжения в области лица или полости рта, онемение, покалывание), неврит зрительного нерва - тошнота, рвота, диарея, нарушение функции печени (повышение активности "печеночных" трансаминаз, гипербилирубинемия) - судорожные сокращения мышц, полинейропатия, нервно-мышечная блокада при одновременном введении с миорелаксантами (затруднение дыхания, ночные апноэ, остановка дыхания), нейротоксическое действие (подергивание мышц, эпилептические припадки) - нефротоксичность (значительное увеличение или уменьшение частоты мочеиспускания, олигурия, полиурия, альбуминурия, гематурия, жажда, анорексия) - гиперемия и боль в месте введения - зуд, гиперемия кожи Очень редко(<1/10000): - бронхоспазм - понижение артериального давления, боли, сжимающего характера в области сердца, тахикардия, гипотензия *Вестибулярные нарушения, возникающие при введении стрептомицина, кумулятивно связаны с общей суточной дозой. При назначении 1,8-2 г/день симптомы могут развиваться у большего процента пациентов, особенно у пожилых людей или пациентов с нарушенной функцией почек, в течении четырех недель. Поэтому рекомендуется проводить калорическую пробу и аудиометрический тест до, во время и после интенсивной терапии стрептомицином, чтобы облегчить выявление любой вестибулярной дисфункции и/или ухудшение слуха, которое может произойти. Вестибулярные нарушения обычно проявляются рано и, как правило, обратимы при ранней диагностике и прекращении приема стрептомицина. Через два-три месяца после прекращения приема препарата значимые вестибулярные симптомы обычно исчезают, за исключением относительной неспособности ходить в полной темноте или на сильно пересеченной местности. При выявлении побочных эффектов должна быть проведена клиническая оценка необходимости завершения терапии стрептомицином.

Лекарственное взаимодействие

Басқа нефро- және отоуытты препараттармен (соның ішінде басқа аминогликозидтермен, полимиксиндермен, капреомицинмен) бір мезгілде қолданғанда ото- және нефроуыттық әсерінің даму қаупі артады. Ингаляциялық наркозға арналған препараттар (құрамында галоген бар көмірсутектер), миреолаксанттар, апиындық анальгетиктер, антикоагулянттар ретінде цитратты консерванттары бар қанның көп мөлшерін және жүйке-бұлшықет берілімін бөгейтін басқа да дәрілік заттарды стрептомицинмен бір мезгілде қолданғанда жүйке-бұлшықет блокадасы (тыныс алудың қиындауы, түнгі апноэ, тыныс алудың тоқтауы) күшеюі мүмкін. Индометацинді вена ішіне енгізу стрептомициннің бүйректік клиренсін төмендетіп, қандағы концентрациясын арттырады және жартылай шығарылу кезеңін ұлғайтады. Метоксифлуран жағымсыз әсерлердің даму қаупін ұлғайтады. Индометацинді вена ішіне енгізу стрептомициннің бүйректік клиренсін төмендетіп, қандағы концентрациясын және Т1/2 арттырады. Стрептомицин бета-лактамдық антибиотиктермен (пенициллиндермен және цефалоспориндермен) бір мезгілде қолданғанда синергизм көрініс береді. При одновременном применении с другими нефро- и ототоксичными препаратами (в т.ч. с другими аминогликозидами, полимиксинами, капреомицином) увеличивается риск развития ото- и нефротоксического действия. Препараты для ингаляционного наркоза (галогенсодержащие углеводороды), миреолаксанты, опиоидные анальгетики, переливание больших количеств крови с цитратными консервантами в качестве антикоагулянтов и другие лекарственные средства, блокирующие нервно-мышечную передачу - при одновременном применении со стрептомицином возможно усиление нервно-мышечной блокады (затруднение дыхания, ночные апноэ, остановка дыхания). Внутривенное введение индометацина снижает почечный клиренс стрептомицина, повышая концентрацию в крови и увеличивая период полувыведения. Метоксифлуран увеличивает риск развития побочных эффектов. Внутривенное введение индометацина снижает почечный клиренс стрептомицина, повышая концентрацию в крови и увеличивая Т1/2. Стрептомицин проявляет синергизм при одновременном применении с бета-лактамными антибиотиками (пенициллинами и цефалоспоринами).

Передозировка

Ұсынылған дозадан асырған кезде дамитын жағымсыз кері реакциялар әдеттегі дозада байқалатындарға ұқсас. Симптомдары: уытты реакциялар (естудің жоғалуы, атаксия, бас айналу, несеп шығару бұзылыстары, шөлдеу, анорексия, жүректің айнуы, құсу, құлақтың шыңылдауы немесе тығындалу сезімі, тыныс алудың тоқтап қалғанға дейін бұзылуы). Емі: жүйке-бұлшықет берілімінің блокадасын және оның зардаптарын қайтару үшін - гемодиализ немесе перитонеальді диализ жүргізу; холинэстераза тежегіштерін, кальций тұздарын қабылдау; өкпені жасанды желдету; басқа да симптоматикалық және демеуші ем. Нежелательные побочные реакции, развивающиеся при превышении рекомендованных доз, аналогичны тем, которые наблюдаются при обычных дозах. Симптомы: токсические реакции (потеря слуха, атаксия, головокружение, расстройства мочеиспускания, жажда, анорексия, тошнота, рвота, звон или ощущение закладывания в ушах, нарушение дыхания вплоть до его остановки). Лечение: для снятия блокады нервно-мышечной передачи и ее последствий - проведение гемодиализа или перитонеального диализа; прием ингибиторов холинэстеразы, солей кальция; искусственная вентиляция легких; другая симптоматическая и поддерживающая терапия. При возникновении вопросов по применению лекарственного препарата следует обратиться обращению за консультацией к медицинскому работнику.