ВАЛЬСАКОР 0,08 N28 П/О

Лекарственная форма

Вальсакор, 80 мг, үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар



Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 80 мг

Состав

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - валсартан 80 мг, 160 мг

қосымша заттар:

• лактоза моногидраты
• микрокристалды целлюлоза
• повидон К 25
• натрий кроскармеллозасы
• сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы
• магний стеараты
  
  үлбірлі қабықтың құрамы: гипромеллоза 6 сР
• титанның қостотығы (Е171)
• темірдің қызыл тотығы (Е172)
• макрогол 4000
• темірдің сары тотығы (Е172) (160 мг доза үшін)
  
  
  
  Одна таблетка содержит
  
  активное вещество - валсартан 80 мг
  
  вспомогательные вещества: лактозы моногидрат
• целлюлоза микрокристаллическая
• повидон К 25
• натрия кроскармеллоза
• кремния диоксид коллоидный безводный
• магния стеарат
  
  состав пленочной оболочки: гипромеллоза 6 сР
• титана диоксид Е 171
• железа оксид красный Е 172
• макрогол 4000
• железа оксид желтый Е 172 (для дозировки 160 мг)

Фармакодинамика

Валсартан - пероральді қолдануға арналған, ангиотензин ІІ рецепторларының спецификалық антагонисі (Ang II) болып табылатын гипертензияға қарсы препарат.

Ангиотензин II-нің белгілі әсеріне жауап беретін рецепторлардың AT1 қосалқы түріне таңдамалы әсер етеді. Валсартан AT1 рецепторларын бөгегеннен кейін плазмадағы ангиотензин II деңгейінің жоғарылауы AT1 рецепторының әсерін бейтараптандыратын оқшауланбаған AT2 рецепторын стимуляциялауы мүмкін. Вальсакор AT1 рецепторларына ішінара антагонис әсерін тигізбейді және AT1 рецепторларына қарағанда AT2 рецепторларымен тезірек (шамамен 20 000 есе) байланысады. Валсартан сонымен қатар жүрек-қантамыр жүйесінде маңызды рөл атқаратын гормондардың немесе иондық арналардың басқа рецепторларын байланыстырады немесе бөгейді. Вальсакор ангиотензин өзгертетін ферменттің (АӨФ) (сонымен қатар кининаза II деп те аталады) әсерін бәсеңдетпейді, ол Ang I-ді Ang II-ге айналдырады және брадикининнің ыдырауын жүзеге асырады. АӨФ-ке және брадикининнің немесе Р затының потенциалдануына әсерінің болмауына байланысты ангиотензин II рецепторларының анагонистері жөтел тудырмайды. Құрғақ жөтелдің пайда болу жағдайларының саны АӨФ қабылдаған пациенттермен салыстырғанда Вальсакор қабылдаған пациенттер арасында едәуір аз екені анықталды (тиісінше 7.9%-ға қарсы 2.6%).

Артериялық гипертензия

Гипертензиясы бар пациенттерде валсартан қабылдау жүректің жиырылу жиілігіне (ЖЖЖ) әсер етпей, артериялық қысымды төмендетеді.

Пациенттердің көпшілігінде гипертензияға қарсы әсер бір реттік дозаны қабылдағаннан кейін 2 сағат ішінде дамиды, 4-6 сағаттан кейін максимумға жетеді және 24 сағат бойы сақталады. Тұрақты қабылдау кезінде тұрақты гипертензияға қарсы әсер 2 апта ішінде байқалады. Ең жоғары әсерге 4 апта ішінде қол жеткізіледі және ұзақ емдеу кезінде сақталады.

Гидрохлоротиазидпен біріктірілімде гипертензияға қарсы қосымша елеулі әсерге қол жеткізіледі. Валсартан қабылдауды күрт тоқтатқан кезде «рикошеттік» гипертензия немесе қандай да бір басқа жағымсыз реакциялар пайда болмайды.

Гипертензиясы, 2 типті қант диабеті және микроальбуминуриясы бар пациенттерде Вальсакор альбуминнің несеппен экскрециясын төмендетеді. Микроальбуминуриясы бар, қалыпты немесе жоғары артериялық қысымы бар және бүйрек функциясының бұзылуынсыз 2 типті қант диабетімен ауыратын пациенттерде 24-30 апта ішінде 160-320 мг валсартан қабылдау несептегі альбумин мөлшерін шамамен 36-44% төмендететіні дәлелденді.

Жақында болған миокард инфарктісі

2 жыл бойы ем қабылдаған, жақында миокард инфарктісі (12 сағаттан 10 күнге дейінгі кезең ішінде миокард инфарктісінің пайда болу симптомдары бар) шалдыққан пациенттерде жалпы өлім-жітімнің төмендеуіндегі валсартанның тиімділігі дәлелденді.

Валсартан өмір сүру ұзақтығын арттыруда және жүрек-қантамыр ауруларынан болатын өлім-жітімді төмендетуде, жүрек жеткіліксіздігіне, миокард инфарктісіне, жүректің тоқтап қалуы мен өлімге әкелмейтін инсультқа байланысты реанимацияда (екінші құрама соңғы нүкте) тиімді.

Валсартанның қауіпсіздік бейіні инфаркттан кейінгі жағдайдағы пациенттердегі аурудың клиникалық ағымына сәйкес келеді.

Вальсакор қан сарысуындағы креатинин деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін, сондықтан миокард инфарктімен ауыратын пациенттерде бүйрек функциясын міндетті бағалау қажет.

Жүрек жеткіліксіздігі

Нью-Йорк кардиологиялық қауымдастығының (NYHA) жіктеуі бойынша II, III және IV класты жүрек жеткіліксіздігіне шалдыққан, сол жақ қарыншаның лықсу фракциясы <40 % және сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық диаметрі (СҚСДД) (>2.9 см/м) валсартан қабылдаған пациенттерде функционалды кластың жақсаруы, жүрек жеткіліксіздігінің белгілері мен симптомдарының айтарлықтай жақсаруы, ентігу, шаршау, ісіну және сырылдау, өмір сүру сапасының жақсаруы, бастапқы нүктеге қарағанда, лықсу фракциясының едәуір артуы және бастапқы нүктеге қарағанда СҚСДД-ның айтарлықтай төмендеуі байқалды.



Вальсакор® - антигипертензивный препарат, который является специфическим антагонистом рецепторов ангиотензина II (Ang II), предназначенный для перорального применения.

Действует избирательно на ангиотензивные AT1 подтип рецепторов, которые отвечают за известные эффекты ангиотензина II. Повышение в плазме уровня ангиотензина II после блокады Вальсакором® рецепторов AT1 может стимулировать незаблокированный рецептор AT2, нейтрализующий действие рецептора AT1. Вальсакор® не оказывает эффекта частичного антагониста на рецепторы AT1 и гораздо быстрее (примерно в 20 000 раз) связывается с рецепторами AT1, чем с AT2 рецепторами. Вальсакор® также связывает или блокирует другие рецепторы гормонов или ионных каналов, которые играют важную роль в работе сердечно-сосудистой системы. Вальсакор® не подавляет действие ангиотензин-превращающего фермента (АПФ) (также известного как кининаза II), который превращает Ang I в Ang II и осуществляет распад брадикинина. В связи с отсутствием влияния на АПФ и потенцирование брадикинина или вещества Р, анагонисты рецепторов ангиотензина II не вызывают кашель. Достоверно установлено, что число случаев появления сухого кашля значительно меньше среди пациентов, получавших Вальсакор®, по сравнению с пациентами, принимавшими АПФ (2.6% против 7.9%, соответственно).

Артериальная гипертензия

Прием Вальсакора® у пациентов с гипертензией снижает артериальное давление без влияния на частоту сердечных сокращений (ЧСС).

У большинства пациентов антигипертензивный эффект развивается в течение 2 ч после приема однократной дозы, достигает максимума через 4 - 6 ч и сохраняется в течение 24 ч. При регулярном приеме стойкий антигипертензивный эффект наблюдается в течение 2-х недель. Максимальный эффект достигается в течение 4-х недель и сохраняется при длительном лечении.

В комбинации с гидрохлоротиазидом достигается дополнительный значительный антигипертензивный эффект. При резком прекращении приема Вальсакора® не возникает «рикошетная» гипертензия или какие-либо другие нежелательные реакции.

У пациентов с гипертензией, диабетом 2-го типа и микроальбуминурией Вальсакор® снижает экскрецию альбумина с мочой. Доказано, что у пациентов с диабетом 2-го типа с микроальбуминурией, нормальным или повышенным артериальным давлением и без нарушения функции почек, прием 160-320 мг Вальсакора® в течение 24 -30 недель снижает количество альбумина в моче примерно на 36 - 44 %.

Недавно перенесенный инфаркт миокарда

Доказана эффективность Вальсакора® в снижении общей летальности у паци-ентов с недавно перенесенным инфарктом миокарда (с симптомами появления инфаркта миокарда в течение периода от 12 ч до 10 дней), принимавших лечение в течение 2 лет.

Вальсакор® эффективен в увеличении продолжительности жизни и снижении уровня смертности от сердечно-сосудистых заболеваний, госпитализации по поводу сердечной недостаточности, повторного инфаркта миокарда, реанимации вследствие остановки сердца и нефатального инсульта (вторая составная конечная точка).

Профиль безопасности валсартана согласуется с клиническим течением болезни у пациентов в постинфарктном состоянии.

Вальсакор® может вызвать повышение уровня креатинина в сыворотке крови, поэтому у пациентов, перенесших инфаркт миокарда, необходима обязательная оценка функции почек.

Сердечная недостаточность

У пациентов с сердечной недостаточностью класса II, III и IV по классифика-ции Нью-Йоркской кардиологической ассоциации (NYHA), с фракцией выброса левого желудочка <40 % и конечным диастолическим диаметром левого желудочка (КДДЛЖ) ( >2.9 см/м, принимавших валсартан, отмечено улучшение функционального класса, значительное улучшение признаков и симптомов сердечной недостаточности как одышка, утомляемость, отеки и хрипы, улучшение качества жизни, по сравнению с исходным в конечной точке, значительное увеличение фракции выброса и значительное снижение КДДЛЖ, по сравнению с исходным в конечной точке.

Фармакокинетика

Абсорбциясы

Препаратты тамақ ішуге қарамастан қабылдауға болады. Валсартанды ішке қабылдағаннан кейін ең жоғары концентрацияға (Cmax) 2-4 сағат ішінде қол жеткізіледі. Орташа абсолютті биожетімділігі 23% құрайды. Тамақпен ішуді тағайындағанда AUC («концентрация-уақыт» қисығы бойынша ауданы) шамамен 40% - ға, Cmax шамамен 50% - ға төмендейді, алайда, қабылдағаннан кейін 8 сағаттан соң қандағы валсартан концентрациясы препаратты тамақпен бірге қабылдаған пациенттерде және препаратты жеке қабылдаған пациенттерде бірдей болады. AUC төмендеуі препараттың емдік әсерінің клиникалық маңызды төмендеуімен бірге жүрмейді, сондықтан валсартанды тамақтануға тәуелсіз қабылдауға болады.

Таралуы

Валсартанның тепе-теңдік таралу көлемі шамамен 17 л құрайды, бұл валсартанның тіндерге белсенді енбейтіндігін көрсетеді. Валсартан сарысу ақуыздарымен 94-97%-ға, негізінен альбуминмен байланысады.

Биотрансформациясы

Валсартан белсенді биотрансформацияға ұшырамайды, тек 20%-ы метаболиттерге ыдырайды. Қан плазмасында төмен концентрациядағы фармакологиялық белсенді емес гидроксиметаболит (валсартанның AUC 10% кем) анықталады.

Элиминациясы

Валсартанның жартылай шығарылу кезеңі шамамен 6 сағатты құрайды. Валсартан негізінен өтпен шығарылады және нәжіспен (дозаның шамамен 83%) және бүйрек арқылы несеппен (дозаның шамамен 13%), негізінен өзгермеген түрде шығарылады. Плазмалық клиренс - шамамен 2 л/сағ, бүйрек клиренсі - 0.62 л/сағ (жалпы клиренстің шамамен 30%).

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде C max-қа жетудің орташа уақыты және валсартанның жартылай шығарылу кезеңі дені сау еріктілермен бірдей. AUC және Cmax көрсеткіштері дозаның жоғарылауына пропорционалды түрде артады (күніне екі рет 40-тан 160 мг-ға дейін). Орташа жинақталу коэффициенті шамамен 1.7. Ішке қабылдағаннан кейін айқын клиренсі шамамен 4,5 л/сағ құрайды. Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердің жасы айқын клиренске әсер етпейді.

Егде жастағы пациенттерде валсартанның жастармен салыстырғанда айқын жүйелік әсері байқалды. Алайда, бұл айырмашылықтың клиникалық маңызы жоқ.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде бүйрек функциясы мен валсартанның жүйелі әсері арасында байланыс орнатылмаған, сондықтан бүйрек функциясы бұзылған пациенттер үшін дозаны түзету қажет емес (егер креатин клиренсі (КК) > 10 мл/мин болса). КК <10 мл/мин пациенттерде, сондай-ақ диализдегі пациенттерде валсартанның қауіпсіздігі жөніндегі деректер жоқ; сондықтан валсартанды осындай пациенттерге тағайындау кезінде сақ болу қажет. Валсартан плазма ақуыздарымен жақсы байланысады және диализбен шығарылмайды.

Жеңіл және орташа дәрежедегі бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде бауыр функциясы қалыпты пациенттермен салыстырғанда AUC екі есе ұлғаюы байқалады. Алайда, қан плазмасындағы валсартан концентрациясы мен бауыр функциясының бұзылуының ауырлығы арасындағы байланыс анықталған жоқ.

Балалар

Әдеби деректер бойынша валсартанның суспензия түріндегі бір реттік дозасын (орташа мәні:

• 0,9-2 мг/кг
• ең жоғары дозасы 80 мг) алған артериялық гипертензиясы бар (1 жастан 16 жасқа дейін) балалар мен жасөспірімдер жасындағы пациенттердің қатысуымен жүргізілген зерттеулерде валсартанның клиренсі (л/сағ/кг) 1-ден 16 жасқа дейінгі жас ауқымы шегінде салыстырылғаны және валсартанның бірдей дәрілік түрін алған ересек пациенттердің клиренсіне ұқсас екені белгілі

Всасывание

После приема валсартана внутрь максимальная концентрация (Cmax) достигается в течение 2-4 часов.Средняя абсолютная биодоступность составляет 23%.При назначении с пищей AUC (площадь по кривой «концентрация-время») снижается примерно на 40%, Cmax примерно на 50%, однако, спустя 8 часов после приема, концентрация валсартана в крови становится одинаковой у пациентов, принимавших препарат с пищей и у тех, кто получал препарат отдельно.Снижение AUC не сопровождается клинически значимым снижением терапевтического эффекта препарата, поэтому валсартан можно принимать независимо от приема пищи.

Распределение

Равновесный объем распределения валсартана составляет около 17 л, что свидетельствует о том, что валсартан активно не проникает в ткани.Валсартан связывается с сывороточными белками на 94-97%, в основном с альбумином.

Биотрансформация

Валсартан не подвергается активной биотрансформации, только 20% распадается на метаболиты.В плазме крови обнаруживается фармакологически неактивный гидроксиметаболит в низких концентрациях (менее 10% от AUC валсартана).

Выведение

Период полураспада валсартана составляет примерно 6 часов.Валсартан выделяется преимущественно с желчью и выводится с калом (около 83% дозы) и через почки с мочой (около 13% дозы), в основном, в неизмененном виде.Плазменный клиренс - около 2 л/ч, почечный клиренс - 0.62 л/ч (около 30% общего клиренса).

Пациенты с сердечной недостаточностью

Среднее время достижения Cmax и период полувыведения валсартана у пациентов с сердечной недостаточностью такие же, как у здоровых добровольцев.Показатели AUC и Cmax увеличиваются почти пропорционально повышению дозы (от 40 до 160 мг дважды в день).Средний коэффициент кумуляции около 1.7.Кажущийся клиренс после приема внутрь составляет приблизительно 4.5 л/ч.Возраст пациентов с сердечной недостаточностью не влияет на кажущийся клиренс.

У пожилых пациентов отмечено более выраженное системное воздействие валсартана по сравнению с молодыми.Однако, эта разница не имеет клинической значимости.

У пациентов с почечной недостаточностью не установлена связь между функцией почек и системным воздействием валсартана, поэтому для пациен-тов с нарушенной функцией почек не требуется коррекция дозы (если клиренс креатина (КК) > 10 мл/мин).Данные по безопасности валсартана у пациентов с КК <10 мл/мин, а также у пациентов, находящимся на диализе, отсутствуют; поэтому необходимо соблюдать осторожность при назначении валсартана таким пациентам.Валсартан хорошо связывается с белками плазмы и не выводится диализом.

У пациентов с печеночной недостаточностью легкой и средней степени на-блюдается увеличение AUC в два раза в сравнении с пациентами с нормальной функцией печени.Однако связь между концентрацией валсартана в плазме крови и тяжестью нарушений функции печени не установлена

Побочные действия

Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде

Жиі емес (>1/1,000-нан <1/100-ге дейін):

• - вертиго
  
  - жөтел
  
  - іштің ауыруы
  
  - қажу
  
  Белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес):
  
  - гемоглобин деңгейінің төмендеуі
• гематокриттің деңгейінің
• нейтропенияның төмендеуі
• тромбоцитопения
  
  - сарысулық ауруды қоса
• аса жоғары сезімалдық реакциялары
  
  - қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы
• гипонатриемия
  
  - васкулит
  
  - қан сарысуындағы билирубин деңгейінің ұлғаюын қоса
• бауыр функциясы көрсеткіштерінің жоғарылауы
  
  - ангионевроздық ісіну
• буллездік дерматит
• бөртпе
• қышыну
  
  - миалгия
  
  - бүйрек функциясының бұзылуы немесе бүйрек жеткіліксіздігі
• қан сарысуындағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
  
  Препаратты қабылдаумен себептік байланысы жоқ клиникалық зерттеулер кезінде мынадай жағымсыз әсерлер байқалды: артралгия
• астения
• арқаның ауыруы
• диарея
• бас айналу
• бас ауыру
• ұйқысыздық
• либидоның төмендеуі
• жүрек айнуы
• шеткері ісінулер
• фарингит
• ринит
• синусит
• жоғарғы тыныс алу жолдарының инфекциясы
• вирустық инфекциялар

Жүрек-қантамыр бұзылу қаупі тобындағы артериялық гипертензиясы және глюкоза жағымдылығы бұзылған («IGT») ересек пациенттер

Валсартанды қолдану кезіндегі жағымсыз әсерлер артериялық гипертензиясы бар пациенттер үшін ұсынылған жағымсыз әсерлерге ұқсас болды деген хабарлар бар.

Миокард инфарктісін бастан өткерген және/немесе жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде

Жиі (>1/100-ден <1/10-ға дейін)

- бас айналу, постуральді бас айналу

- гипотензия, ортостаздық гипотензия

- бүйрек жеткіліксіздігі және бүйрек функциясының бұзылуы

Жиі емес (>1/1,000-нан <1/100-ге дейін)

- гиперкалиемия

- естен тану, бас ауыруы

- вертиго

- жүрек жеткіліксіздігі

- жөтел

- жүрек айнуы, диарея

- ангионевроздық ісіну

- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, қан сарысуындағы креатинин деңгейінің жоғарылауы

- астения, шаршау

Белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес)

- тромбоцитопения

- сарысулық ауруды қоса, аса жоғары сезімалдық реакциялары

- қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы, гипонатриемия

- васкулит

- бауыр функциясы көрсеткіштерінің жоғарылауы

- буллезді дерматит, бөртпе, қышыну

- миалгия

- қандағы мочевина азотының жоғарылауы



У пациентов с артериальной гипертензией

Не часто (от >1/1,000 до <1/100):

• - головокружение
  
  - кашель
  
  - боль в области живота
  
  - утомляемость
  
  
  
  Не известно (не может быть оценена по имеющимся данным):
  
  - снижение уровня гемоглобина
• снижение гематокрита
• нейтропения
• тромбоцитопения
  
  - аллергические реакции
• включая сывороточную болезнь
  
  - повышение уровня калия в сыворотке крови
• гипонатриемия
  
  - васкулит
  
  - повышение показателей функции печени
• включая увеличение уровня
  
  билирубина в сыворотке крови
  
  - отек Квинке
• сыпь
• зуд
  
  - миалгия
  
  - нарушение функции почек или почечная недостаточность
• повышение
  
  уровня креатинина в сыворотке крови
  
  
  
  Следующие побочные действия наблюдались во время клинических исследова-ний без причинной связи с приемом препарата: артралгия
• астения
• боль в спине
• диарея
• головокружение
• головная боль
• бессонница
• снижение либидо
• тошнота
• периферические отеки
• фарингит
• ринит
• синусит
• инфекции верхних дыхательных путей
• вирусные инфекции

У пациентов, перенесших инфаркт миокарда и/или с сердечной недостаточ-ностью

Часто (от >1/100 до <1/10):

• - головокружение, постуральное головокружение
  
  - гипотензия, ортостатическая гипотензия
  
  -печеночная недостаточность и нарушения функции печени
  
  Не часто (от >
• 1/1,000 до <
• 1/100):
  
  - гиперкалиемия
  
  - обморок, головные боли
  
  - вертиго
  
  - сердечная недостаточность
  
  - кашель
  
  - тошнота, диарея
  
  - ангионевротический отек
  
  - острая почечная недостаточность, повышение уровня креатинина в
  
  сыворотке крови
  
  - астения, слабость
  
  Не известно (не может быть оценена по имеющимся данным):
  
  - тромбоцитопения
  
  - аллергические реакции, включая сывороточную болезнь
  
  - повышение уровня калия в сыворотке крови, гипонатриемия
  
  - васкулит
  
  - повышенные значения показателей печени
  
  - сыпь, зуд
  
  - миалгия

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Гиперкалиемия

Вальсакор препаратын калий препараттарымен, калий үнемдеуші диуретиктермен, құрамында калий бар ас тұзын алмастырғыштармен, сондай-ақ қандағы калий концентрациясының жоғарылауын тудыруы мүмкін дәрілік препараттармен (мысалы, гепарин және т.б.) бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Қажет болса, калий деңгейіне мониторинг жүргізу керек.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Креатинин клиренсі <10 мл/мин пациенттерде, сондай-ақ диализдегі пациенттерде қолдану зерттелмеген, сондықтан валсартанды бұл пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Креатинин клиренсі >10 мл/мин ересек пациенттерде дозаны түзету талап етілмейді (4.2 және 5.2 бөлімдерді қараңыз).

Бауыр функциясының бұзылуы

Холестаз жоқ әлсіз немесе орташа айқын бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде Вальсакор препараты сақтықпен қолданылуы тиіс (4.2 және 5.2 бөлімдерді қараңыз).

Диуретиктердің жоғары дозаларын қабылдайтын натрий және/немесе жасушааралық сұйықтық деңгейі төмендеген пациенттерде валсартанмен емдеу басталғаннан кейін сирек жағдайларда гипотензия симптомдары пайда болуы мүмкін. Валсартанмен емдеуді бастар алдында натрий және/немесе жасушааралық сұйықтық деңгейіне, мысалы, диуретик дозасын төмендету арқылы түзету жүргізу қажет.

Гипотензия дамыған жағдайда пациентті жатқызып, қажет болған жағдайда натрий хлоридінің изотониялық ерітіндісінің вена ішіне инфузиясын жүргізу керек. Артериялық қысымы тұрақтанғаннан кейін Вальсакор препаратымен емдеуді жалғастыруға болады

Бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйректің бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде валсартанды қолдану қауіпсіздігі анықталған жоқ. Алайда, ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар бүйрек артериясының біржақты стенозы бар пациенттерде қандағы мочевина азотының деңгейін және қан сарысуындағы креатинин деңгейін жоғарылатуы мүмкін екенін ескере отырып, валсартанмен емдеу кезінде бүйрек функциясына мерзімді мониторинг жүргізу ұсынылады.

Бүйрек трансплантациясы

Қазіргі уақытта валсартанды жақында бүйрек трансплантациясынан өткен пациенттерде қауіпсіз қолдану тәжірибесі жеткіліксіз.

Алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттер валсартанды қабылдамауы тиіс, өйткені олардың ренин-ангиотензин жүйесі белсендірілмеген.

Аорта сағасының және митральді клапанның стенозы, гипертрофиялық обструкциялық кардиомиопатия (ГОКМ) бар пациенттерде, басқа вазодилататорлар жағдайындағыдай, валсартанмен емдеу кезінде ерекше сақтық таныту қажет.

Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (КК>10 мл/мин немесе 0.167 мл/с)> дозаны түзету талап етілмейді. КК <10 мл/мин немесе 0.167 мл/с пациенттерде және диализдегі пациенттерде препараттың қауіпсіздігі жөніндегі деректер жоқ, сондықтан пациенттердің осы санатындағы валсартанмен емдеу кезінде сақ болу керек.

Ангиотензин рецепторларының блокаторларын, валсартанды қоса алғанда, АӨФ тежегіштерін алискиренмен бірге бір мезгілде қолдану ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ<60 мл/мин/1.73 м2) бар пациенттерге қарсы көрсетілген.

Холестазсыз жеңіл немесе орташа дәрежелі бауыр жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде препаратпен емдеу кезінде сақ болу керек.

Жүктілік

Ангиотензин II (АРАII) рецепторларының антагонистері жүктілік кезінде қарсы көрсетілген. АРАII емді жалғастыру қажет болған жағдайлардан басқа, жүктілікті жоспарлап жүрген пациенттерді жүктілік кезінде қолдану үшін тексерілген қауіпсіздік бейіні бар баламалы гипертензияға қарсы препараттарға ауыстыру қажет. АРАII препараттарымен емдеуді жүктілік басталғаннан кейін бірден тоқтату керек, қажет болған жағдайда баламалы ем тағайындалады (4.3 және 4.6 бөлімдерді қараңыз).

Жақында миокард инфарктісі:

• каптоприл мен валсартанды бір мезгілде қабылдау емдеу кезінде қосымша оң нәтиже көрсеткен жоқ

Осы екі препаратты бір уақытта қабылдау емнің дәлелденген әдістеріне қарағанда жағымсыз әсерлердің пайда болу қаупін арттырады.Осыған байланысты Вальсакор препаратын және АӨФ тежегішін бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды.

Вальсакор препаратын жақында миокард инфарктісі болған пациенттерде қолданған кезде сақ болу керек.Миокард инфарктісі бар пациенттердің жағдайын бағалау міндетті түрде бүйрек функциясының жағдайын талдауды қамтуы керек.

Миокард инфарктісіне шалдыққан пациенттерде Вальсакор препаратын қабылдау әдетте артериялық қысымның аздап төмендеуіне әкеледі, бірақ нұсқаулыққа сәйкес дозаны сақтаған кезде әдетте емдеуді тоқтатудың қажеті жоқ.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде АӨФ тежегіштерінің , бета-блокаторлардың және валсартанның біріктірілімі жағымсыз реакциялар қаупін арттырады және сондықтан қолдануға ұсынылмайды.

Вальсакор препаратын және АӨФ тежегішін бір мезгілде қолдану жағымсыз реакциялардың, әсіресе гипотензияның, гиперкалиемияның даму және бүйрек функциясының төмендеу (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттырады.Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде үш препараттың біріктірілімі:

• АӨФ тежегіші
• бета-адреноблокатор және Вальсакор препараты қандай да бір клиникалық пайдасын көрсеткен жоқ (5.1 бөлімді қараңыз).Бұл біріктірілім жағымсыз құбылыстардың қаупін арттырады
• сондықтан ұсынылмайды.Үш препараттың біріктірілімі: АӨФ тежегіші
• минерокортикоидты рецепторлардың антагонистері және валсартан да ұсынылмайды.Бұл біріктірілімдерді қолдану тек маманның қадағалауымен және бүйрек функциясын
• электролиттерді және қан қысымын жиі мұқият бақылаумен жүргізілуі керек

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде емді бастау кезінде сақ болу керек.Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерді тексеру әрқашан бүйрек функциясын бағалауды қамтуы тиіс (4.2 бөлімді қараңыз).
Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде Вальсакор препаратын қолдану әдетте артериялық қысымның біршама төмендеуіне әкеледі, бірақ симптоматикалық гипотензияның жалғасуына байланысты емді тоқтату әдетте дозалау жөніндегі нұсқаулықтарды сақтаған кезде талап етілмейді (4.2 бөлімді қараңыз).
Бүйрек функциясы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенділігіне байланысты болуы мүмкін пациенттерде (мысалы, ауыр іркілісті жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде) АӨФ тежегіштерімен емдеу олигуриямен және/немесе үдемелі азотемиямен және сирек жағдайларда - жедел бүйрек жеткіліксіздігімен және/немесе өліммен аяқталды.Валсартан ангиотензин II рецепторларының блокаторы болғандықтан, Вальсакор препаратын қолдану бүйрек функциясының бұзылуымен байланысты болуы мүмкін екенін жоққа шығаруға болмайды.
АӨФ тежегіштері және ангиотензин II рецепторларының блокаторлары диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір мезгілде қолданылмауы тиіс.
Ангионевроздық ісіну

Валсартан қабылдап жүрген пациенттерде тыныс жолдарының обструкциясына және/немесе беттің, еріннің, жұтқыншақтың және/немесе тілдің ісінуіне әкеп соғатын көмейдің және дыбыс саңылауының ісінуін қамтитын ангионевроздық ісіну жөнінде мәлімдемелер бар.Осы пациенттердің кейбіреулерінде анамнезде басқа препараттарға, оның ішінде АӨФ тежегіштеріне ангионевроздық ісінудің дамуына нұсқау бар.Валсартан препаратын ангионевроздық ісіну дамитын пациенттерде дереу тоқтату керек және препаратты қайта қолданбау керек.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

РААЖ-ға әсер ететін дәрілік заттарды бір мезгілде қолданғанда сезімтал пациенттерде гипотония, естен тану, инсульт, гиперкалиемия және бүйрек функциясының өзгеруі (оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі) тіркелді.Ангиотензин рецепторларының блокаторларын, оның ішінде валсартанды АӨФ тежегіштері немесе алискирен сияқты басқа РААЖ блокаторларымен бірге қолданған кезде сақтық таныту қажет.

Қант диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <60 мл/мин/1.73 м2) бар пациенттерде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін, оның ішінде валсартанды АӨФ немесе алискиренмен бір мезгілде қолдануға болмайды.
Бүйрек функциясы бұзылған балаларда қолданылуы

Препаратты КК<30 мл/мин балаларда және диализбен емделген балаларда қолдану зерттелмеген, сондықтан мұндай пациенттерге валсартанды қолдану ұсынылмайды.КК > 30 мл/мин бар балаларда дозаны түзету қажет емес.Бүйрек функциясын және қан плазмасындағы калий деңгейін мұқият бақылау қажет.Бұл, атап айтқанда, валсартанды бүйрек функциясының нашарлауына әкелетін басқа жағдайлар (жоғары температура, сусыздану) болған кезде қолданылады.
Бауыр функциясы бұзылған балаларда қолданылуы

Валсартанды қолдану бауырдың ауыр жеткіліксіздігі, бауырдың билиарлы циррозы бар балаларда және холестазы бар пациенттерде қарсы көрсетілген.Жеңіл және орташа бауыр жеткіліксіздігі бар балаларда валсартанды қолданудың клиникалық тәжірибесі шектеулі.Мұндай пациенттерде 80 мг валсартан дозасынан аспауы керек.
Қосымша заттар

Вальсакор құрамында лактоза бар.Сирек тұқым қуалайтын галактоза көтере алмаушылығы, жалпы галактоза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза сіңуінің бұзылу проблемалары бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы керек.
Бұл препараттың құрамында бір таблеткаға 1 ммольден аз натрий (23 мг) бар, яғни натрийден бос.


У пациентов со сниженным уровнем натрия и/или межклеточной жидко-сти, которые принимают высокие дозы диуретиков, после начала лечения валсартаном, в редких случаях могут появиться симптомы гипотензии.Перед началом лечения валсартаном необходимо произвести корректировку уровня натрия и/или межклеточной жидкости, например, снизив дозу диуре-тика.
В случае развития гипотензии, пациента следует уложить и, при необходимости, провести внутривенную инфузию изотонического раствора натрия хлорида.После того, как артериальное давление стабилизируется, лечение Вальсакором® можно продолжать

Для пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом почечной артерии единственной почки безопасность применения валсартана не установлена.Однако, учитывая, что препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему, могут повысить уровень азота мочевины крови и уровень креатинина в сыворотке крови у пациентов с односторонним стено-зом почечной артерии, во время лечения валсартаном рекомендуется проводить периодический мониторинг функции почек.
В настоящее время нет достаточного опыта безопасного применения валсартана у пациентов, недавно перенесших пересадку почки.
Пациенты с первичным гиперальдостеронизмом не должны принимать валсартан, поскольку их ренин-ангиотензиновая система не активизирована.
У пациентов со стенозом устья аорты и митрального клапана, гипертрофической обструктивной кардиомиопатией (ГОКМ), как и в случае с другими сосудорасширяющими средствами, при лечении валсартаном требуется особая осторожность.
Для пациентов с нарушенной функцией почек (КК>10 мл/мин или 0.167 мл/с) корректировка дозы не требуется.Данные по безопасности препарата у пациентов с КК <10 мл/мин или 0.167 мл/с и у пациентов на диализе отсутствуют, поэтому следует соблюдать осторожность при лечении валсартаном этой категории пациентов.
Одновременное применение блокаторов рецепторов ангиотензина, включая

валсартан, и ингибитиров АПФ вместе с алискиреном противопоказано

пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1.73м2).
У пациентов с легкой или средней степенью печеночной недостаточности без холестаза при лечении препаратом следует соблюдать осторожность.
Недавно перенесённый инфаркт миокарда:

• одновременный прием каптопри-ла и валсартана не показал дополнительного положительного эффекта при лечении.Одновременный прием этих двух препаратов повышает риск возникновения побочных эффектов в отличие от зарекомендовавших себя методов терапии.В виду этого одновременный прием Вальсакора® и ингибитора АПФ не рекомендуется

При назначении Вальсакора® пациентам, у которых в недавнем времени был инфаркт миокарда, следует соблюдать осторожность.Оценка состояния пациентов с инфарктом миокарда должна обязательно включать анализ состояния функции почек.
Прием Вальсакора® у пациентов с инфарктом миокарда обычно приводит к небольшому снижению артериального давления, но при соблюдении дозировки согласно инструкции обычно нет необходимости прекращения лечения.У пациентов с сердечной недостаточностью, комбинация ингибиторов АПФ, бета-блокаторов и валсартана повышает риск нежелательных реакций и поэтому не рекомендуется к применению.При назначении валсартана пациентам с сердечной недостаточностью следу-ет соблюдать меры предосторожности.Оценка состояния пациентов с сер-дечной недостаточностью должна обязательно включать в себя мониторинг функции почек.Прием валсартана у пациентов с сердечной недостаточно-стью обычно приводит к небольшому понижению артериального давления, но при соблюдении дозировки согласно инструкции обычно нет необходимости прекращения лечения.У пациентов, функция почек которых зависит от активности ренин-ангиотензиновой системы (например, у пациентов с тяжелой застойной сердечной недостаточностью), лечение ингибиторами АПФ приводит к олигурии и/или прогрессирующей азотемии, а в редких случаях - к острой почечной недостаточности и/или смерти.Ввиду того, что валсартан является антагонистом ангиотензина II, нельзя исключать вероятность того, что он может вызвать почечную недостаточность.Среди пациентов, получавших валсартан, сообщалось о возникновении ангионевротического отёка (в том числе отека гортани и голосовой щели, что приводит к обструкции дыхательных путей и/или отека лица, губ, глотки и/или языка); некоторые из этих пациентов ранее испытали отек Квинке при применении других препаратов, включая ингибиторы АПФ.Применение Вальсакора® следует немедленно отменить у пациентов, у которых развивается отек Квинке, и не применять повторно.Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)

При одновременном применении лекарственных средств, влияющих на РААС у чувствительных пациентов были зарегистрированы гипотония, обморок, инсульт, гиперкалиемия и изменения функции почек (в том числе острая почечная недостаточность).Требуется осторожность при совместном применении блокаторов рецепторов ангиотензина, в том числе валсартана, с другими блокаторами РААС, такими как ингибиторы АПФ или алискирен.
Одновременное применение антагонистов рецепторов ангиотензина II, в том числе валсартана, с АПФ или алискиреном у пациентов с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1.73м2) противопоказано.Применение у детей с нарушенной функцией почек

Применение препарата у детей с КК<30 мл / мин и у детей, проходящих лечение диализом, не исследовалось, поэтому применение Валсартана таким пациентам не рекомендуется.Коррекция дозы у детей с КК>30 мл/мин не требуется.Необходимо тщательно контролировать функцию почек и уровень калия в плазме крови.Это относится, в частности, при применении валсартана в присутствии других состояний (высокая температура, обезвоживание), которые могут привести к ухудшению функции почек.Применение у детей с нарушенной функцией печени

Применение валсартана противопоказано у детей с тяжелой печеночной недостаточностью, билиарным циррозом печени и у пациентов с холестазом.Клинический опыт применения валсартана у детей с легкой и умеренной печеночной недостаточностью ограничен.У таких пациентов не следует пре-вышать дозу 80 мг валсартана.Особые указания относительно вспомогательных веществ

Вальсакор® содержит лактозу.Пациентам с галактоземией, дефицитом лактазы Лаппа или синдром мальабсорбции глюкозы-галактозы Вальсакор® противопоказан.Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами Иссле-дования влияния на способность управлять автотранспортом и другими механизмами не проводились.При управлении автотранспортом или другими механизмами, следует учитывать вероятность возникновения головокружения и утомления.

Показания

Қолданылуы

ересектердегі артериялық гипертензияда

6-дан 18 жасқа дейінгі балалардағы артериялық гипертензияда

диуретиктер, оймақгүл препараттары түрінде стандартты ем алатын, сондай-ақ жекелеп не АӨФ тежегіштерін не бета-блокаторларды алатын, бірақ бір мезгілде емес (аталған барлық препараттарды қолдану міндетті емес), ересек пациенттердегі жүрек жеткіліксіздігінде

глюкозаға төзімділігі бұзылған және жүрек-қантамыр бұзылу қаупі бар ересек пациенттердегі артериялық гипертензияда

сол жақ қарыншалық жеткіліксіздік және/немесе сол жақ қарыншалық систолалық дисфункция белгілері бар клиникалық тұрақты ересек пациенттерде инфаркттан кейінгі жай-күйде қолданылады



артериальная гипертензия у взрослых

артериальная гипертензия у детей в возрасте 6-18 лет

сердечная недостаточность у взрослых пациентов, получающих стандартную терапию в виде диуретиков, препаратов наперстянки, а также отдельно либо ингибиторы АКФ, либо бета-блокаторы, но одновременно (применение всех перечисленных препаратов не является обязательным)

артериальная гипертензия у взрослых пациентов с нарушенной толерантностью к глюкозе и риском сердечно - сосудистых нарушений

постинфарктное состояние у клинически стабильных взрослых пациентов с признаками левожелудочковой недостаточности и/или левожелудочковой систолической дисфункцией

Противопоказания

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- әсер етуші затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі, бауырдың билиарлы циррозы, холестаз

- жүктіліктің екінші және үшінші триместрі

- 6 жасқа дейінгі балалар

- галактоземия, Лапп лактаза тапшылығы немесе мальабсорбция синдромы

глюкоза-галактоза

- Вальсакор® препаратын қант диабеті бар пациенттерде немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде құрамында алискирен бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2)



- повышенная чувствительность к активному веществу или к любому

из вспомогательных веществ

- тяжелая печеночная недостаточность, билиарный цирроз печени,

холестаз

- беременность и период лактации

- детский и подростковый возраст до 6 лет

- галактоземия, дефицит лактазы Лаппа или синдром мальабсорбции

глюкозы-галактозы

- одновременное применение антагонистов рецепторов ангиотензина, включая

Вальсакор®, или ингибиторов АПФ с алискиреном у пациентов с сахарным

диабетом 2 типа

Лекарственное взаимодействие

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

Ангиотензин II рецепторларының антагонистерін, оның ішінде валсартанды немесе алискиренмен бірге АӨФ тежегіштерін қант диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде бір мезгілде қолдануға болмайды (шумақтық сүзілу жылдамдығы (ШСЖ) <60 мл/мин/1.73 м2).

Литий препараттары

Литий препараттары мен АӨФ тежегіштерін немесе ангиотензин II рецепторларының антагонистерін, оның ішінде валсартанды бірге қолдану кезінде литийдің сарысулық концентрациясы мен уыттылығының қайтымды жоғарылауы тіркелді. Осыған байланысты оларды бірге қолдану кезінде сарысулық литий деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады. Литий препараттарының уыттылық қаупі несеп айдайтын дәрілер мен валсартанды бірге қолданғанда да артуы мүмкін.

Калий қоспалары, калий сақтайтын диуретиктер, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар және калий деңгейін арттыратын басқа да препараттар:

• валсартанды калий деңгейіне әсер ететін дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану қажет болған кезде қан плазмасындағы калий деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады

ЦОГ-2 селективті тежегіштерін, күніне> 3 г ацетилсалицил қышқылын және селективті емес ҚҚСП қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП):

• ангиотензин II антагонистерін ҚҚСП-мен бір мезгілде қабылдаған кезде гипертензияға қарсы әсердің әлсіреуі туындауы мүмкін
• бүйрек функциясының нашарлау және қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы қаупі артады.Сондықтан емдеудің басында бүйрек функциясын бақылау ұсынылады

Мұндай пациенттерге көп мөлшерде ішу ұсынылады.
Тасымалдаушылар:

• әдеби дереккөздердің деректері валсартанның OATP1B1 бауырды қармау тасымалдаушысының субстраты және MRP2 бауырдан ағып шығу тасымалдаушысының субстраты болып табылатынын көрсетеді.Қармау тасымалдаушысының тежегіштерін (мысалы
• рифампицин
• циклоспорин) немесе ағып шығу тасымалдаушысын (мысалы
• ритонавир) бір мезгілде тағайындау валсартанның жүйелік әсерін арттыруы мүмкін

Басқа препараттар:

• валсартанның циметидинмен
• варфаринмен
• фуросемидпен
• дигоксинмен
• атенололмен
• индометацинмен
• гидрохлоротиазидпен
• амлодипинмен және глибенкламидпен клиникалық маңызды өзара әрекеттесуі анықталған жоқ

Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)

Одновременное применение антагонистов рецепторов ангиотензина II, в том числе валсартана, или ингибиторов АПФ с алискиреном у пациентов с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (скорость клубочковой фильтрации (СКФ) <60 мл/мин/1.73м2) противопоказано.Сообщалось об обратимом увеличении концентрации лития в плазме крови и его токсичности во время одновременного приема ингибиторов АПФ.Ввиду недостаточного опыта одновременного применения валсартана и соли лития, комбинация данных препаратов не рекомендуется.В случае, когда одновременного приема с валсартаном, следует проводить тщательный мониторинг уровня соли лития в сыворотке крови.Калиевые добавки, калийсберегающие диуретики, заменители соли, содержащие калий и другие препараты, повышающие уровень калия:

• при необходимости одновременного применения валсартана с лекарственными препаратами, влияющими на уровень калия, рекомендуется проводить мониторинг уровня калия в плазме крови.Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), включая селек-тивные ингибиторы ЦОГ-2, ацетилсалициловая кислота >
• 3 г в день и несе-лективные НПВП: при одновременном приеме антагонистов ангиотензина II с НПВП может возникнуть ослабление антигипертензивного эффекта, повышается риск ухудшения функции почек и увеличения уровня калия в сыворотке крови.Поэтому, в начале лечения рекомендуется проводить мониторинг функции почек.Таким пациентам также рекомендуется обильное питье.Транспортеры: валсартан является субстратом печеночного захвата OATP1B1/OATP1B3 и субстратом транспортера печеночного оттока MRP2.Одновременное применение ингибиторов транспортера захвата (например, рифампицин, циклоспорин) или транспортера оттока (например, ритонавир) может увеличивать системное воздействие валсартана

Другие препараты:

• не выявлено клинически значимого взаимодействия валсартана с циметидином
• варфарином
• фуросемидом
• дигоксином
• атенололом
• индометацином
• гидрохлоротиазидом
• амлодипином и глибенкламидом