Лекарственная форма
Бөлінетін таблеткалар, 200 мг
Таблетки делимые, 200 мг
Состав
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 200 мг амиодарон гидрохлориді,
қосымша заттар:
- лактоза моногидраты
- жүгері крахмалы
- повидон K90F
- сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы
- магний стеараты
активное вещество - амиодарона гидрохлорид 200 мг,
вспомогательные вещества:
- лактозы моногидрат
- крахмал кукурузный
- поливидон K90F
- кремния диоксид безводный коллоидный
- магния стеарат
Описание
Антиаритмическая активность препарата обеспечивается посредством следующих механизмов действия:
- - удлиняет 3-ю фазу потенциала активности сердечной мышцы, что выражается, в основном, в снижении калиевого тока (III класс по классификации Vaughan Williams)
- - уменьшает синусовый автоматизм до брадикардии, не отвечающей на воздействие атропином
- - неконкурентно подавляет альфа и бета-адренергическую активность
- - замедляет проводимость в синоатриальном узле, предсердиях и атриовентрикулярном (АВ) узле, в особенности при ускоренном ритме сердца
- - не влияет на внутрижелудочковую проводимость
- - увеличивает рефракторный период и уменьшает предсердную, атриовентрикулярную и желудочковую возбудимость миокарда
- - замедляет проводимость и удлиняет рефракторный период дополнительных предсердно-желудочковых путей
Прочие свойства
- умеренно снижает периферическое сопротивление и сердечный ритм, что ведет к снижению потребления кислорода;
- увеличивает коронарный выброс путем прямого воздействия на гладкую мускулатуру артерий миокарда и поддерживает сердечный выброс путем снижения давления и периферического сопротивления.Не обладает существенным отрицательным инотропным эффектом.
Было доказано значительное уменьшение показателя общей летальности на 13% в пользу амиодарона (ДИ95% 0.78 – 0.99; p= 0.030) и показателя смертности ритмозависимого характера на 29% (ДИ95% 0.59 – 0.85; p= 0.0003).
Фармакокинетика
Амиодарон баяу сіңеді, әртүрлі тіндерге қатты ұқсастықта болады. Пероральді биожетімділігі әр түрлі пациенттерде 30% - дан 80% - ға дейін өзгереді (орташа:
Бір реттік дозаны қабылдағаннан кейін плазмадағы ең жоғары концентрацияға 3-7 сағатта жетеді.Емдік әсерлер, орташа алғанда, препаратты қабылдағаннан кейін бір апта ішінде пайда болады (бірнеше күннен екі аптаға дейін).Амиодарон жеке айырмашылықтармен ұзақ жартылай шығарылу кезеңіне ие.(20-дан 100 күнге дейін).Емдеудің алғашқы күндерінде препарат дене тіндерінің көпшілігіне, әсіресе май тініне жиналады.Элиминация бірнеше күннен кейін басталады және плазмадағы тұрақты концентрацияға жеке ерекшеліктеріне қарай бір немесе бірнеше айдан кейін жетеді.Осы сипаттамалар емдік әсерді алу мақсатында жүктеме дозаларды препараттың тіндерде жиналуы үшін қолдану керектігін түсіндіреді.
Препарат құрамындағы йодтың бір бөлігі несепте йодид түрінде шығарылады және анықталады және бұл амиодаронның күнделікті 200 мг дозасына 24 сағат ішінде 6 мг-ға сәйкес келеді.Қосылыстың қалған бөлігі, яғни йодтың көп бөлігі бауыр арқылы өткеннен кейін нәжіспен шығарылады.
Амиодаронның бүйректік бөлінісі болмашы болғандықтан, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге әдеттегі дозаларды тағайындауға болады.
Препаратты тоқтатқаннан кейін оны ағзадан шығару бірнеше ай бойы жалғасады; препараттың қалдық әсерін 10 күннен 1 айға дейін ескеру керек.
Амиодарон негізінен CYP3A4 цитохромымен, сондай-ақ CYP2C8 цитохромымен метаболизденеді.Амиодарон және оның метаболиті дезетиламиодарон CYP1A1, CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP3A4, CYP2A6, CYP2B6 және CYP2C8 цитохромдарының in vitro әлеуетті тежегіштері болып табылады.Амиодарон мен дезетиламиодарон да p-гликопротеин және органикалық катиондар тасымалдаушысы 2 (ОСТ2) сияқты тасығыш протеиндерді тежеуі мүмкін.Бір зерттеу креатинин концентрациясының 1.1% - ға артқанын көрсетті (ОСТ2 транспортерінің субстраты).
In vivo деректері амиодарон мен CYP3A4, CYP2C9, CYP2D6 арасындағы өзара әрекеттесуді және P-гликопротеин субстраттарын сипаттайды.
Балаларды емдеу үшін қолдану
Балалардың қатысуымен бақыланатын клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.
Шектеулі әдеби мәліметтерге сәйкес ересектер мен балалардағы фармакокинетика параметрлері арасында айырмашылық табылған жоқ.
Амиодарон медленно всасывается, обладает большим сродством к различным тканям.Пероральная биодоступность варьирует в пределах от 30% до 80% у разных пациентов (среднее значение около 50%).После приема однократной дозы пиковые концентрации в плазме достигаются через 3-7 часов.Терапевтические эффекты, в среднем, наблюдаются через неделю после начала приема препарата (от нескольких дней до двух недель).Амиодарон обладает длительным периодом полувыведения, с учетом индивидуальных различий у больных (от 20 до 100 дней).В течение первых дней лечения лекарственный препарат накапливается в большинстве тканей тела, особенно в жировой ткани.Элиминация начинается через несколько дней и устойчивые концентрации в плазме достигаются в течение нескольких месяцев, в зависимости от индивидуальной реакции больного.Данные характеристики объясняют использование насыщающих доз с целью достижения накопления препарата в тканях, что необходимо для получения терапевтического эффекта.
Часть йода, содержащегося в препарате, высвобождается и обнаруживается в моче в виде йодида, это соответствует 6 мг на каждые 200 мг дозы амиодарона в сутки.Остальная часть препарата, а, следовательно, и большая часть йода, выводится с калом после прохождения через печень.
Поскольку почечное выделение амиодарона незначительно, больным с почечной недостаточностью можно назначать обычные дозы.
После отмены препарата выведение его из организма продолжается в течение несколько месяцев; следует принимать во внимание остаточное действие препарата в течение периода свыше 10 дней и вплоть до 1 месяца
Побочные действия
Өте жиі
- мөлдір қабық тіндеріндегі микротүзілімдер ересектердің бәрінде дерлік болады, әдетте, қарашық аумағында шектелген және емдеуді тоқтатуды талап етпейді. Өте сирек жағдайларда шағылысқан жарық түскенде алуан түрлі түстің пайда болуын немесе анық көрмеуді туындатуы мүмкін.
- мөлдір қабық тіндеріндегі микротүзілімдер күрделі липидтік қалдықтар түрінде болады, олар препарат қабылдауды тоқтатудан кейін толық басылады.
- фотосезімталдық. Пациенттерге емделу кезінде тікелей күн сәулесінен (және кез келген ультракүлгін сәулелерден) аулақ болу ұсынылады
- қалқанша без функциясының бұзылуының клиникалық белгілері болмаған кезде қандағы қалқанша без гормондарының деңгейі көрсеткіштерінің бытыраңқылығы (Т4 деңгейінің жоғарылауы, Т3 қалыпты немесе біршама төмендеген деңгейі) емдеуді тоқтатуды талап етпейді
- сарысудағы трансаминазалар деңгейінің оқшауланған жоғарылауы, әдетте орташа (нормадан 1,5-3 есе жоғары). Деңгей дозаны төмендеткеннен кейін немесе өздігінен қалыпқа келуі мүмкін
-әдетте емнің басында дамитын және дозаны төмендеткеннен кейін өтетін асқазан-ішек жолы тарапынан қатерсіз бұзылулар (жүрек айну, құсу, дисгевзия)
Жиі
- емдеуді тоқтатқаннан кейін біртіндеп жоғалып кететін (10 айдан 24 айға дейін)жоғары дозаларды күнделікті қабылдаумен ұзақ емдеу кезінде пайда болатын терінің сұр немесе көкшіл пигментациясы
-гипотиреоз, әдетте, дене салмағының артуы, суыққа сезімталдық, апатия, ұйқышылдық сияқты белгілермен қатар жүреді; диагноз тиреотропты гормон (ТТГ) деңгейінің айқын жоғарылауымен расталады. Емдеуді тоқтатудан кейін қалқанша бездің қалыпты функциясы 1-3 ай ішінде біртіндеп қалпына келеді; емдеуді тоқтату міндетті түрде емес; егер амиодарон қолдану қажет болса, препаратты L-тироксин қолданылатын гормон алмастыру емімен бірге қабылдауды жалғастыруға болады. Доза ТТГ деңгейі көрсеткіштерінің негізінде белгіленеді.
Гипертиреоз диагностикасы, тек бірнеше симптоммен (себепсіз дене салмағының аздап төмендеуі, жүрек қыспасына қарсы және/немесе аритмияға қарсы препараттар тиімділігінің төмендеуі) көрініс беретіндіктен, көп қиындық туындатады; егде жастағы адамдарда психикалық көріністер және тіпті тиреотоксикоз туындайды.
Диагноз ультрасезімтал ТТГ деңгейінің төмендеуімен расталады. Амиодарон қабылдауды тоқтату керек:
- бұл
- әдетте
- 3-4 апта ішінде клиникалық тұрғыда қалыпқа келу үшін жеткілікті
Өліммен аяқталу қатері бар ауыр жағдайларда тиісті емдеуді шұғыл бастау қажет.
Егер тиреотоксикоз өздігінен немесе оның миокардтың тұрақсыз теңгеріміне әсерлеріне байланысты күрделі мазасыздық тудырса, синтетикалық тиреоидқа қарсы препараттар тиімділігі қарама-қайшы екендіктен, барынша ұзақ кезең бойына (3 ай) кортикостероидтармен (1 мг/кг) тікелей емдеу ұсынылады.Амиодарон қабылдауды тоқтатудан кейін бірнеше ай ішіндегі гипертиреоз жағдайлары жөнінде деректер бар.
Кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын диффуздық интерстициальді немесе альвеолярлы пневмонит және шоғырланған пневмониямен облитерациялаушы бронхиолит (BOOP) жағдайлары жөнінде деректер бар.Өздігінен немесе жалпы денсаулық жағдайының нашарлауымен бірге (қажу, дене салмағының төмендеуі, жалпы дімкәстану) жүктеме кезінде ентігудің немесе құрғақ жөтелдің дамуы рентгенологиялық тексеру өткізуді талап етеді.Осындай типті пневмония өкпе фиброзының дамуына әкелуі мүмкін.
Кортикостероидтар емімен бірге немесе өз алдына амиодарон қабылдауды дер мезгілінде тоқтату осындай бұзылулар регрессіне алып келеді.Клиникалық белгілері, әдетте, 3-4 апта ішінде жоғалады.Өкпе функциясының рентгенологиялық және клиникалық белгілерінің жақсаруы, әдетте, баяу (бірнеше ай) жүреді.
Әдетте, интерстициальді пневмонитпен байланысты плеврит дамыған бірнеше жағдайлар жөнінде деректер бар.
- диффузды интерстициальді немесе альвеолярлы пневмонит және пневмониямен (BOOP) ұйымдастырылатын облитерациялайтын бронхиолит жағдайлары, кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын жағдайлар жөнінде деректер бар.Денеге салмақ түскен кездегі немесе құрғақ жөтел кезіндегі ентігудің дамуы өз бетінше де, жалпы денсаулық жағдайының нашарлауымен (шаршағыштық, дене салмағының төмендеуі, жалпы дімкәстік) бірге рентгенологиялық тексеру жүргізуді және қажет болған жағдайда емдеуді тоқтатуды талап етеді.Пневмонияның бұл түрі өкпе фиброзының дамуына әкелуі мүмкін.
Амиодаронды қабылдауды кортикостероидты терапиямен бірге немесе өздігінен уақытында тоқтату осы бұзылулардың регрессиясына әкеледі.Клиникалық белгілер әдетте 3-4 апта ішінде жоғалады.Өкпе функциясының рентгенологиялық және клиникалық белгілерінің жақсаруы әдетте баяу жүреді (бірнеше ай).
Әдетте интерстициальді пневмонитпен байланысты плеврит дамуының бірнеше жағдайлары жөнінде деректер бар.
-тремор және басқа экстрапирамидалық симптомдар,
-ұйқының бұзылуы, оның ішінде түнгі қорқынышты түстер,
-шеткері сенсомоторлық немесе аралас нейропатия.
-қан сарысуындағы және/немесе сарғаюдағы трансаминазалардың деңгейі жоғары, кейбір жағдайларда емдеуді тоқтатуды талап ететін өліммен аяқталатын бауыр функциясының жедел бұзылулары
- орташа дозаға тәуелді брадикардия
Жиі емес
-миопатия,
-шеткері сенсомоторлық немесе аралас нейропатия немесе миопатия емнің басталуынан бірнеше айдан соң, сондай-ақ бірнеше жыл өткенде туындауы мүмкін.Ондай бұзылулар, әдетте, емдеуді тоқтаудан кейін қайтымды.Алайда, қалыпқа келу толық болмауы, өте баяу болуы және емді тоқтатудан кейін бірнеше ай өткен соң ғана басталуы мүмкін.(синоаурикулярлық блокада, әртүрлі дәрежедегі атриовентрикулярлық блокада)
Сирек (≥ 1/10000 до < 1/1000)
-сирек жағдайларда - антидиурездік гормонның (SIADH) жеткіліксіз секреция синдромының дамуын болжайтын гипонатриемия
Өте сирек (< 1/10000)
-көрудің анық еместігімен, көрудің төмендеуімен және көз түбіндегі оптикалық жүйке дискісінің ісінуімен көру жүйкесінің нейропатиясы (неврит).Нәтиже көру өткірлігінің аз немесе аз төмендеуі болуы мүмкін.Қазіргі уақытта амиодаронмен себептік байланыстың болуы анықталған жоқ.Басқа айқын себептер болмаған жағдайда амиодаронмен емдеуді тоқтату керек
- сәулелік терапия кезіндегі эритема
- тері бөртпесі, әдетте спецификалық емес
- эксфолиативті дерматит, бірақ бұл препаратпен себептік байланыс жоқ
- алопеция
- антидиурездік гормонның (SIADH) жеткіліксіз секреция синдромының жағдайлары өте сирек, әсіресе амиодарон гипонатриемияны туындатуға қабілетті дәрілік препараттармен біріктірілімде пайдаланылған жағдайларда
- бронх түйілуі, әсіресе демікпемен ауыратын пациенттерде .
- жедел респираторлық дистресс әдетте интерстициальды пневмонитпен байланысты синдром, кейбір жағдайларда өліммен аяқталған, операциядан кейін бірден пайда болуы мүмкін (оттегінің жоғары концентрациясымен өзара әрекеттесу)
- мишық атаксиясы
- қатерсіз бассүйекішілік гипертензия, бас ауыруы.Оқшауланған бас ауруының пайда болуы бастапқы патологияны анықтау үшін тексеруді қажет етеді.
- ұзақ уақыт емделу кезіндегі бауырдың созылмалы аурулары.
Гистологиялық зерттеу нәтижелері жалған алкогольдік гепатитке сәйкес келеді.Клиникалық және зертханалық белгілерінің (бауырдың тұрақсыз ұлғаюы, сарысудағы трансаминазалар деңгейінің қалып шегінен 1,5-5 есе жоғарылауы) жасырын көрініс беретінін ескеріп, бауыр функциясына жүйелі мониторинг өткізу мақсатқа сай болады.
Созылмалы гепатит диагнозы, егер емдеудің басталуынан кейін 6 айдан көп уақыт өткенде қандағы трансаминазалар деңгейінің тіпті орташа жоғарылауы басталған жағдайда, қарастырылуы тиіс.Қайтымсыз бұзылулардың бірнеше жағдайлары жөнінде деректер болғанына қарамастан, клиникалық көріністері және қалыпты зертханалық көрсеткіштердің өзгерістері, әдетте, емдеуді тоқтатудан кейін жойылады.
- айқын брадикардия жағдайлары туралы және аса сирек жағдайларда синус түйінінің тоқтауы жөнінде деректер бар (әсіресе егде пациенттерде )
- эпидидимит.Осы дәрілік препаратпен себепті байланыстың болуы анықталған жоқ.
-васкулит
- сарысудағы креатинин деңгейінің жоғарылауымен бүйректің зақымдануы.
- тромбоцитопения
Белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкін емес)
- пируэттік тахикардия
- панкреатит / жедел панкреатит, ауыздың құрғауы, іш қату
- либидоның төмендеуі
- нейтропения, агранулоцитоз
- ангионеврозды ісіну және/немесе есекжем дамуы жөнінде деректер бар.
Шокты қоса, анафилаксиялық / анафилактоидты реакциялар
- гранулеманың, негізінен сүйек кемігі гранулемасының дамуы жөнінде деректер бар
- тәбеттің төмендеуі
- сананың шатасуы, делирий, елестеулер
- жегі синдромы
- жүрек трансплантациясынан кейінгі ықтимал өлімге әкелетін ерте трансплантат дисфункциясы (РДТ)
- кейбір жағдайларда қан қақырумен көрінетін өкпеден қан кету жағдайлары жөнінде деректер бар.Мұндай құбылыстар көбінесе амиодарон қолданудан туындаған пневмонитпен бірге пайда болады
- паркинсонизм, паросмия
- экзема
- уытты эпидермальді некролиз (Лайелл синдромы) және Стивенс-Джонсон синдромы сияқты ауыр, кейбір жағдайларда өліммен аяқталған тері реакциялары
- буллезді дерматит
- DRESS синдромы (эозинофилиямен және жүйелі көріністермен дәрілік бөртпе.)
Очень часто (?10%)
- микроотложения в роговице, почти всегда присутствуют у взрослых, и обычно локализуются в зоне под зрачком и не являются противопоказанием к продолжению лечения.В исключительных случаях могут сопровождаться восприятием цветного и ослепляющего света или затуманивания зрения.Микроотложения в роговице, которые образованы комплексом липидов, всегда исчезают после прекращения лечения.
- фотосенсибилизация.Пациентам рекомендуется избегать действия прямых солнечных лучей (и УФ-излучения вообще) во время лечения.
- в отсутствии каких-либо клинических симптомов дистиреоза уровень «диссоциированного» гормона щитовидной железы (увеличение уровня Т4 при нормальном или несколько сниженном уровне Т3) не является основанием для прерывания лечения.
- в случаях повреждения печени; данные случаи были диагностированы по повышенным уровням трансаминазы в сыворотке.Как правило, умеренное и изолированное повышение уровня трансаминаз (от 1,5 до 3 раз выше нормы), снижается после уменьшения дозы или даже спонтанно.
- желудочно-кишечные нарушения (тошнота, рвота, дисгевзия), обычно возникающие во время первоначального лечения и исчезающие при снижении дозы.
Часто (?1%, <10%)
- сиреневая или синевато-серая пигментация кожи, возникающая при высоких ежедневных дозах, назначаемых на длительный период времени.После отмены лечения данная пигментация медленно исчезает (от 10 до 24 месяцев).
- гипотиреоз имеет классическую форму:
- увеличение массы тела, чувствительность к холоду, апатия, сонливость
- явное повышение уровня тиреотропного гормона является сигналом для его диагностики.Прерывание лечения приводит к постепенному возврату к нормальной функции щитовидной железы в течение 1-3 месяцев
- поэтому отмена препарата не имеет большого значения.Если предписано в показаниях, лечение амиодароном можно продолжать в сочетании с заместительной органотерапией на основе L-тироксина с регулированием дозирования в зависимости от уровней тиреотропного гормона
Гипертиреоз более часто вводит в заблуждение:
- с несколькими симптомами (небольшая необъяснимая потеря веса, уменьшение эффективности противостенокардических и/или противоаритмических средств)
- психиатрическими формами у пожилых людей или даже тиреотоксикозом
Уменьшение уровней тиреотропного гормона, измеряемых сверхчувствительным методом, подтверждает диагноз.Важно приостановить лечение амиодароном:
- этого обычно достаточно для инициирования клинического восстановления в течение 3-4 недель.Серьезные случаи могут привести к смерти пациента
- поэтому необходимо срочно начинать надлежащее лечение
Если тиреотоксикоз вызывает беспокойство либо сам по себе, либо в связи с его эффектами на неустойчивый баланс миокарда, а эффективность синтетических антитиреоидных средств непостоянная, то рекомендуется непосредственная кортикостероидная терапия (1 мг/кг) в течение достаточного длительного периода времени (3 месяца).Сообщалось о случаях гипертиреоза через несколько месяцев после прекращения лечения амиодароном.- диффузной интерстициальной или альвеолярной пневмопатии и облитерирующего бронхиолита с организующейся пневмонией, иногда с летальным исходом.Появление нарастающего диспноэ или сухого кашля – либо изолированно, либо в связи с ухудшением общего состояния (усталость, потеря веса, общее недомогание) требует радиологического контроля и, при необходимости, прекращения лечения.Данные типы пневмопатии могут развиться в легочный фиброз.Ранняя отмена амиодарона, ассоциированная с кортикостероидной терапией или несвязанная с ней приводит к регрессии нарушений.Клинические симптомы обычно исчезают за 3-4 недели.Радиологическое и функциональное улучшение обычно происходит медленнее (несколько месяцев).Сообщалось о нескольких случаях плеврита, главным образом связанных с интерстициальной пневмопатией.- тремор или другие экстрапирамидные симптомы
- нарушения сна, включая ночные кошмары
- сенсорные, двигательные или смешанные периферические нейропатии
- острое повреждение печени с повышением уровня трансаминаз крови и/или желтухой, иногда с летальным исходом, требующее прекращения лечения
- умеренная брадикардия в зависимости от дозы
Не часто (?0.1%, <1%)
- миопатия
- мозжечковая атаксия
- доброкачественная внутричерепная гипертензия, головная боль.Появление изолированных головных болей требует исследования причины, лежащей в основе данного нарушения
- нарушения проводимости (синоаурикулярная блокада разной степени)
Редко (?0.01, <0.1)
- гипонатриемия, которая может указывать на СНСАДГ/SIADH (синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона)
Очень редко (<0.01%)
- оптическая нейропатия (оптический неврит) с расфокусированным зрением, сниженным зрением и папиллярным отеком в глазном дне.Исходом может быть более или менее сильное уменьшение остроты зрения.Взаимосвязь с амиодароном на сегодняшний день не выявлена.Тем не менее, в случае какой-либо другой очевидной причины рекомендуется прекратить лечение
- эритема во время радиотерапии
- кожные высыпания, как правило, не очень специфические
- эксфолиативный дерматит, взаимосвязь с лекарственным препаратом не четко установлена
- алопеция
- СНСАДГ/SIADH (синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона), в частности при комбинированном применении с препаратами, которые могут вызывать гипонатриемию.- бронхоспазм, особенно у пациентов с астмой
- синдром острой дыхательной недостаточности, иногда с летальным исходом или вслед за операцией (предполагается взаимосвязь с высокими дозами).- хроническое повреждение печени во время длительного лечения
Гистология соответствует псевдоалкогольному гепатиту.Абстрактный характер клинической и биологической картины (непостоянная гепатомегалия, повышение уровня трансаминаз крови в 1,5-5 раз выше нормы) является основанием для регулярного мониторинга функции печени.Диагноз хронического повреждения печени следует рассматривать в случае даже умеренного повышения уровня трансаминаз крови, возникающего после лечения, длившегося более 6 месяцев.Клинические и биологические нарушения обычно регрессируют после прекращения лечения.Сообщалось о нескольких случаях необратимого исхода.- выраженная брадикардия и редко отказ синусного узла (дисфункция синусного узла, пожилые пациенты).- эпидидимит; взаимосвязь с лекарственным средством не является установленной.- васкулит
- почечная недостаточность с умеренным повышением креатинина
- тромбоцитопения.Частота неизвестна (невозможно оценить на основе имеющихся данных)
- легочные геморрагии, иногда обнаруженные в связи с кровохарканьем.Данные случаи, связанные с воздействием на легкие часто возникают наряду с амиодарон-индуцированной пневмопатией.- случаи ангионевротического отека.
Особенности продажи
рецептурные
Особые условия
Был проведен метаанализ тринадцати контролируемых рандомизированных проспективных исследований с участием 6 553 пациентов с недавним инфарктом миокарда (78%) или хронической сердечной недостаточностью (22%).
Средний период последующего наблюдения за пациентами варьировал от 0.4 до 2.5 лет. Ежедневная поддерживающая доза составляла в среднем от 200 до 400 мг.
В данном метаанализе было доказано значительное уменьшение показателя общей летальности на 13% в пользу амиодарона (ДИ95% 0.78 – 0.99; p= 0.030) и показателя смертности ритмозависимого характера на 29% (ДИ95% 0.59 – 0.85; p= 0.0003).
Однако, данные результаты необходимо интерпретировать с осторожностью, принимая во внимание гетерогенность включенных в анализ исследований (гетерогенность, связанная, главным образом, с выбранной популяцией, продолжительность периода последующего наблюдения, использованная методология и результаты исследований).
Процентное соотношение отмененного лечения было выше в группе амиодарона (41%), чем в группе плацебо (27%).
У 7% пациентов, принимающих амиодарон, был выявлен гипотиреоз в сравнении с 1% в группе плацебо. Гипертиреоз был диагностирован у 1.4% пациентов, принимающих амиодарон, по сравнению с 0.5% в группе плацебо. Интерстициальная пневмопатия возникла у 1.6% пациентов, принимающих амиодарон, по сравнению с 0.5% в группе плацебо.
Предупреждения
Кардиологические эффекты
- до начала лечения необходимо провести ЭКГ
- урежение частоты сердечных сокращений может усиливаться у пожилых пациентов.
- электрокардиограмма меняется на фоне лечения амиодароном. Данное изменение, вызываемое Кордароном, заключается в удлинении интервала QT, что отражает удлинение реполяризации, возможно с появлением U волны; это признак импрегнации терапевтическим средством, а не токсичности.
- наступление предсердно-желудочковой блокады 2-й и 3-й степени, синоаурикулярная блокада сердца или бифасцикулярная блокада должны быть основанием для временного прекращения лечения. Предсердно-желудочковая блокада 1-ой степени должна быть основанием для проведения более пристального мониторинга.
- сообщалось о наступлении новой аритмии или ухудшения предшествующей, леченой аритмии (см. «Побочные действия»).
- аритмогенный эффект амиодарона слабый, даже меньше, чем аритмогенный эффект большинства противоаритмических средств, и, главным образом, возникает в сочетании с некоторыми лекарственными препаратами (см. «Лекарственные взаимодействия») или при нарушениях электролитного баланса.
Воздействия на щитовидную железу
- присутствие йода в лекарственном препарате искажает некоторые тесты на функцию щитовидной железы (связывание радиоактивного йода, белково-связанный йод); однако, оценка функции щитовидной железы по-прежнему возможна (Т3, Т4, USTSH).
- Амиодарон может вызывать аномалии щитовидной железы, в частности у пациентов с нарушениями функции щитовидной железы в анамнезе. Проведение анализа на тиреотропный гормон рекомендуется для всех пациентов перед началом лечения и затем на регулярной основе во время лечения и через несколько месяцев после прекращения лечения, равно как и в случае клинического подозрения на дистиреоз (см. «Побочные действия»).
Воздействие на легкие
Появление диспноэ или сухой кашель сами по себе или в связи с ухудшением общего состояния должны предполагать возможность легочной токсичности, например, интерстициальной пневмопатии, и требовать радиологического контроля.
Воздействие на печень
Регулярный мониторинг функции печени рекомендуется в начале лечения и затем на регулярной основе во время лечения амиодароном.
Воздействие на нервно-мышечную систему
Амиодарон может вызывать сенсорную, двигательную и смешанную периферическую нейропатию и миопатию.
Воздействие на глаза
В случае расфокусированного зрения или уменьшения остроты зрения необходимо быстро провести полный офтальмологический анализ, включая глазное дно. Необходимо прекратить лечение амиодароном в случае наступления амиодарон-индуцированной нейропатии или оптического неврита в связи с потенциальным риском развития слепоты.
Воздействия, вызванные взаимодействием с другими лекарственными препаратами
В комбинации с (см. «Лекарственные взаимодействия):
- - Бета-блокаторами за исключением соталола (противопоказанная комбинация) и эсмолола (комбинация
- требующая принятия мер предосторожности)
- - Верапамилом и дилтиаземом
- следует рассматривать только для профилактики угрожающей жизни желудочковой аритмии
Применение амиодарона не рекомендуется с циклоспорином, дилтиаземом (инъекционная форма) и верапамилом (инъекционная форма), некоторыми антипаразитарными средствами (галофантрин, лумефантрин и пентамидин), некоторыми нейролептиками (амисульприд, хлопромазин, циамемазин, дроперидол, флуфеназин, галоперидол, левомепромазин, пимозид, пипамперон, пипотиазин, сертиндол, сульпирид, сультоприд, тиаприд, зуклопентиксол) и метадоном (см.«Лекарственные взаимодействия»).
Воздействия, вызванные вспомогательными веществами
Данный лекарственный препарат содержит лактозу.Следовательно, препарат не рекомендован пациентам с непереносимостью галактозы.Дефицит лактазы Лаппа или синдром мальабсорбции глюкозы/галактозы (редкие наследственные заболевания).
Меры предосторожности при использовании
- электролитные нарушения, в частности гипокалиемия:
- важно принимать во внимание ситуации
- которые могут быть связаны с гипокалиемией
- способствующей наступлению проаритмических эффектов
- перед введением амиодарона необходимо проводить коррекцию гипокалиемии
- нежелательные эффекты, упомянутые ниже, обычно связаны с чрезмерными уровнями лекарственного препарата; их можно избежать или их тяжесть можно снизить путем тщательного подбора минимальной эффективной дозы.
- пациентам следует рекомендовать избегать воздействия солнечного света или использовать солнцезащитные средства во время лечения.
- у детей безопасность и эффективность амиодарона не была оценена посредством контролируемых клинических испытаний.
- в связи с возможным увеличением дефибрилляции и/или порога стимуляции имплантируемых кардиодефибрилляторов или кардиостимуляторов, порог следует проверять перед началом лечения и несколько раз во время лечения амиодароном, а также всякий раз при корректировке дозы.
Анестезия
До операции анестезиолога необходимо проинформировать о том, что пациент лечится амиодароном.
Длительное лечение амиодароном может увеличивать гемодинамический риск, связанный с общей или местной анестезией в плане нежелательных эффектов.Нежелательные эффекты включают в частности брадикардию, гипотензию, снижение минутного сердечного выброса и нарушения проводимости.
Более того, некоторые случаи острой дыхательной недостаточности были отмечены у пациентов, лечившихся амиодароном, непосредственно в послеоперационном периоде.Следовательно, рекомендуется, чтобы за данными пациентами проводился тщательный мониторинг во время искусственной вентиляции легких.
Беременность
В доклинических исследованиях не было доказано каких-либо тератогенных эффектов.Отсутствие тератогенных эффектов в доклинических исследованиях не гарантирует подобных эффектов у людей.На сегодняшний день было доказано, что вещества, вызывающие мальформации у людей, являются тератогенными у животных во время исследований, проведенных надлежащим образом на двух видах.
В клиническом контексте в наличии нет достаточного количества релевантных данных для оценки возможного тератогенного эффекта амиодарона при его введении во время первого триместра беременности.
В связи с тем, что щитовидная железа плода начинает связывать йод с 14 недели аменореи, никакие эффекты на щитовидную железу плода не ожидаются в случае раннего введения.
Перегрузка йодом в связи с использованием данного лекарственного препарата вне данного периода может вызывать биологический или даже клинический гипотиреоз плода (струма).
Следовательно, использование данного лекарственного препарата противопоказано, начиная со 2-го триместра беременности.
Лактация
Амиодарон и его метаболит вместе с йодом выделяются в грудное молоко в концентрациях, превышающих концентрации в материнской плазме.В связи с риском гипотиреоза у новорожденного младенца грудное вскармливание противопоказано у пациентов, получающих лечение с использованием данного лекарственного препарата.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Следует соблюдать осторожность при выполнении действий, требующих повышенного внимания.
Показания
Қайталану профилактикасы:
- - өмірге қатер төндіретін қарыншалық тахикардияда: емдеу стационарлық жағдайларда мұқият мониторинг өткізумен басталуы тиіс
- құжатпен расталған - симптоматикалық және еңбек қабілетінен айрылуға алып келетін қарыншалық аритмияда
- емге төзімді немесе емдеудің басқа түрлеріне қарсы көрсетілімдері бар пациенттердегі құжатпен расталған суправентрикулярлы тахикардия
- қарынша фибрилляциясы
Суправентрикулярлы тахикардияны емдеу: жүрекше фибрилляциясының немесе дірілдеуінің баяулауы немесе қысқаруы
Амиодаронды жүректің ишемиялық ауруы және/немесе сол жақ қарынша функциясының бұзылуы бар пациенттерде қолдануға болады.
Профилактика рецидива:
- - желудочковой тахикардии, представляющей угрозу для жизни
- лечение должно быть начато в стационарных условиях под тщательным мониторингом
- документально подтверждённой, симптоматической и вызывающей потерю трудоспособности желудочковой аритмии
-документально подтверждённой, суправентрикулярной тахикардии у пациентов устойчивых к терапии или имеющих противопоказания к другим видам лечения
- фибрилляции желудочков
Лечение суправентрикулярной тахикардии: замедление или сокращение фибрилляции или трепетания предсердий
Амиодарон может применяться у пациентов с ишемической болезнью сердца и/или нарушением функций левого желудочка
Противопоказания
Осы дәрілік препаратты қолдану келесі жағдайларда қарсы көрсетілімді:
- - жасанды ырғақ жетекшісі орнатылмаған пациенттердегі синустық брадикардия және жүректің синоатриальді блокада
- жасанды ырғақ жетекшісі орнатылмаған пациенттердегі синустық түйіннің әлсіздік синдромы (синустық түйіннің тоқтап қалу қаупі)
- жүректің жасанды ырғақ жетекшісі орнатылмаған пациенттердегі жүрекше-қарыншалық өткізгіштіктің жоғары дәрежедегі бұзылулары
- амиодарон қолданудан болатын өршу мүмкіндігіне байланысты гипертиреоз
- йодқа - амиодаронға немесе қосымша заттардың біріне белгілі жоғары сезімталдық
- жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрі
- бала емізу
- балалар және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
- келесі дәрілік препараттармен біріктіру:
«torsade de pointes» типті пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін (паразиттерге қарсы препараттардан - нейролептиктерден және метадоннан басқа):
аритмияға қарсы Iа класс дәрілері (хинидин - гидрохинидин
- дизопирамид)
аритмияға қарсы III класс дәрілері (соталол - дофетилид
- ибутилид)
мышьяк қосылыстары - бепридил
- цизаприд
- дифеманил
- в/і долазетрон
- в/і эритромицин
- мизоластин
- моксифлоксацин
- в/і спирамицин
- торемифен
- в/і винкамин
- циталопрам
- эсциталопрам
- домперидон
- дронедарон
- левофлоксацин
- меквитазин
- прукалоприд сияқты басқа дәрілік препараттар
телапревир
кобицистат
- синусовая брадикардия и синоатриальная блокада сердца при отсутствии коррекции искусственным водителем ритма сердца
- синдром слабости синусового узла при отсутствии коррекции искусственным водителем ритма сердца (риск остановки синусового узла)
- нарушения предсердно-желудочковой проводимости высокой степени при отсутствии коррекции искусственным водителем ритма сердца
- гипертиреоз в связи с возможным обострением - вызванным применением амиодарона
- известные реакции повышенной чувствительности к йоду - амиодарону или одному из вспомогательных веществ
- беременность
- период лактации
- комбинация с лекарственными препаратами - которые могут вызвать пируэтную желудочковую тахикардию типа «torsade de pointes»:
- противоаритмические средства класса Ia (хинидин - гидрохинидин
- дизопирамид)
- противоаритмические средства класса III (соталол - дофетилид
- ибутилид)
- другие лекарственные препараты - такие как: соединения мышьяка
- бепридил
- цизаприд
- дифеманил
- долазетрон в/в
- эритромицин в/в
- мизоластин
- моксифлоксацин
- спирамицин в/в
- торемифен
- винкамин в/в (см
«Лекарственные взаимодействия»).
Лекарственное взаимодействие
Аритмияға қарсы дәрілер
Аритмияға қарсы көптеген дәрілер жүректің автоматизмін, өткізгіштігін және жиырылу қабілетін төмендетеді.
Аритмияға қарсы дәрілердің әртүрлі кластарын біріктіріп тағайындаудың оң емдік әсері болуы мүмкін, бірақ кінәраттары бәрінен жиірек туындайды және жіті клиникалық қадағалау мен ЭКГ мониторингін талап етеді. Пируэтті қарыншалық тахикардияны туғызуы мүмкін аритмияға қарсы дәрілермен (амиодарон, дизопирамид, хинидин қосылыстары, соталол және т.б.) біріктірілген ем қарсы көрсетілімді.
Қолайсыз кардиологиялық әсерлер қаупінің артуымен байланысты, айрықша жағдайлардан басқа, аритмияға қарсы бір класс дәрілерін біріктіріп қолдану ұсынылмайды. Амиодаронды брадикардияны туындататын теріс инотропты қасиеттері бар және/немесе жүрекше-қарыншалық өткізгіштікті баяулататын дәрілік препараттармен біріктіріп қолдану күрделі сипатта болады және клиникалық әрі ЭКГ мониторинг қажет болады.
Пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін дәрілік препараттар
Аритмияның осындай ауыр түрін аритмияға қарсы және аритмияға қарсы емес бірқатар дәрілік препараттар туындатуы мүмкін.
Гипокалиемия брадикардия немесе туа біткен әлде жүре пайда болған QT аралығының бұрыннан бар ұзаруы сияқты бейімдеу факторы болып табылады.
Пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін дәрілік препараттар, аритмияға қарсы Ia және III класс дәрілері және кейбір нейролептиктер болып табылады.
Долазертон, эритромицин, спирамицин және винкаминге қатысты осындай өзара әрекеттесу инъекциялық түрлермен ғана болады.
«Пируэт» типті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін дәрілік препараттармен біріктірілген ем қарсы көрсетілімді.
Алайда, бұл абсолютті қажеттілік болып табылатын кейбір препараттарға қатысты емес, сондықтан олар қарсы көрсетілімді емес және «пируэт» типті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін басқа препараттармен бірге қолдануға ұсынылмайды:
- - метадон
- паразитке қарсы дәрілер (галофантрин - люмефантрин
- пентамидин)
- нейролептиктер
Брадикардияны тудыратын дәрілер
Бірқатар дәрілік препараттар - атап айтқанда
- аритмияға қарсы Ia класс дәрілері
- бета-блокаторлар
- аритмияға қарсы кейбір III класс дәрілері
- кейбір кальций антагонистері
- оймақгүл препараттары
- пилокарпин және антихолинэстеразалық дәрілер брадикардияны тудыруы мүмкін
Амиодаронның басқа дәрілік препараттарға әсері
Амиодарон және/немесе оның метаболиті - дезетиламиодарон CYP1A1, CYP1A2, CYP3A4, CYP2C9, CYP2D6 және P-гликопротеинді тежейді және субстраттармен олардың әсерін күшейтуі мүмкін.
Амиодаронның ұзаққа созылатын жартылай шығарылуын ескере отырып, амиодаронмен емдеуді тоқтатудан кейін бірнеше ай бойы өзара әрекеттесулерін байқауға болады.
Амиодаронға басқа дәрілік препараттардың әсері
CYP3A4 тежегіштері және CYP2C8 тежегіштері амиодарон метаболизмін ықтималды тежеуі, әрі осылайша оның әсерін арттыруы мүмкін.
Амиодаронмен емделу кезінде CYP3A4 тежегіштерін (мысалы, грейпфрут шырыны және белгілі бір дәрілік препараттар) қолданбауға кеңес беріледі.
Қарсы көрсетілімді біріктірілімдер («Қолдануға болмайтын жағдайларын» қараңыз)
- пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруға қабілетті дәрілік препараттармен (паразитке қарсы дәрілер, нейролептиктер мен метадоннан басқа, «Ұсынылмайтын біріктірілімдерін» қараңыз);
- аритмияға қарсы Iа класс дәрілерімен (хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)
- аритмияға қарсы III класс дәрілерімен (дофетилид, ибутилид, соталол)
- басқа дәрілік препараттармен:
- мышьяк қосылыстары
- бепридил
- цизаприд
- циталопрам
- эсциталопрам
- дифеманил
- в/і долазетрон
- домперидон
- дронедарон
- в/і эритромицин
- левофлоксацин
- меквитазин
- мизоластин
- моксифлоксацин
- прукалоприд
- в/і спирамицин
- торемифен
- в/і винкамин
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары даму қаупі.
Телапревир
Айқын брадикардия қаупімен жүрек өткізгіштігінің және автоматизмінің бұзылуы.
Кобицистат
Метаболизмі төмендеуі салдарынан амиодарон тудырған жағымсыз әсерлер қаупінің артуы.
Ұсынылмайтын біріктірілімдер
Софосбувир
Даклатазвир/софосбувир немесе ледипазвир/софосбувир қосарлы емін алатын пациенттерде ғана симптоматикалық немесе тіпті өлімге соқтыратын брадикардия дамуы мүмкін.
Егер осындай біріктірілімдерді пайдаланбауға болмаса, әсіресе, қосарлы емнің алғашқы бірнеше аптасының ішінде клиникалық бақылау және ЭКГ қажет.
СYP3A4 субстраттары
Амиодаронды CYP3A4 тежегіштерінің субстраттарымен бірге қабылдағанда, олардың уыттылығының арту мүмкіндігімен соңғыларының плазмалық концентрациялары жоғарылауы мүмкін.
Циклоспорин
Нефроуытты әсерлерінің туындау қаупімен бауыр метаболизмінің төмендеуіне орай қанда циклоспорин концентрациясының жоғарылауы.
Амиодаронмен емделу кезінде қандағы циклоспорин концентрациясын талдау, бүйрек функциясына мониторинг өткізу және циклоспорин дозасын түзету қажет.
Инъекциялық дилтиазем
Брадикардияның және жүректің жүрекше-қарыншалық блокадасының туындау қаупі.
Егер осы біріктірілімді қолданбау мүмкін болмаса, мұқият клиникалық қадағалау және тұрақты ЭКГ мониторинг өткізу қажет.
Финголимод
Өліммен аяқталу мүмкіндігімен брадикардияны тудыратын әсерлерінің күшеюі.Бұл, әсіресе, адренергиялық компенсаторлық механизмдерді тежейтін бета-блокаторларға қатысты.
Бірінші дозаны қабылдаудан кейін 24 сағат ішінде клиникалық қадағалау және үздіксіз ЭКГ бақылауын орнату қажет.
Инъекциялық верапамил
Брадикардияның және жүректің жүрекше-қарыншалық блокадасының туындау қаупі.
Егер осы біріктірілімді қолданбау мүмкін болмаса, мұқият клиникалық қадағалау және тұрақты ЭКГ мониторинг қажет.
Пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруы мүмкін паразитке қарсы дәрілер (галофантрин, лумефантрин, пентамидин)
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары туындау қаупі.
Егер мүмкін болса, екі емдеудің біреуін тоқтату қажет.Егер осы біріктірілімді қолданбау мүмкін болмаса, алдын ала QТ аралығын бақылау және ЭКГ мониторинг қажет.
Пируэтті қарыншалық тахикардияны тудыруға қабілетті нейролептиктер (амисульприд, хлорпромазин, циамемазин, дроперидол, флупентиксол, флуфеназин, галоперидол, левомепромазин, пимозид, пипамперон, пипотиазин, сертиндол, сульпирид,сультоприд, тиаприд, зуклопентиксол).
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары туындау қаупі.
Метадон
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары туындау қаупі.
Фторхинолондар, левофлоксацин мен моксифлоксациннен басқа (қарсы көрсетілімді біріктірілімдер):
- Қарыншалық аритмияның
- әсіресе
- «пируэт» типті жоғары қаупі
Көтермелеуші іш жүргізетін дәрілер
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, «пируэт» типті жоғары қаупі (гипокалиемия бейімдеуші фактор болып табылады).
Дәрілік препаратты қабылдау алдында бұрыннан бар кез келген гипокалиемияны түзету, клиникалық әрі электролиттік мониторинг және ЭКГ өткізу қажет.
Фидаксомицин
Қан плазмасында фидоксомицин концентрациясының жоғарылауы.
Қолдану кезінде сақтануды талап ететін біріктірілімдер
P-гликопротеин субстраттары
Амиодарон P-гликопротеин (P-гп) тежегіші болып табылады.P-гп субстраттарымен бірге тағайындау олардың жоғары әсеріне әкелуі мүмкін.Дәрілік оймақгүл препараттары
Автоматизмнің (айқын брадикардия) және жүрекше-қарыншалық өткізгіштіктің бұзылуы.Дигоксинді қолдану кезінде оның клиренсінің төмендеуімен байланысты қандағы деңгейі жоғарылауы мүмкін.
ЭКГ және қандағы дигоксин деңгейлерін бақылау, сондай-ақ пациенттерде дигиталистік уыттанудың клиникалық белгілерінің бар-жоғын қадағалау.Дигоксин дозасын түзету қажет болуы мүмкін.Дабигатран
Қан кету қаупінің жоғарылауымен қан сарысуында дабигатран концентрациясының жоғарылауы.Егер дабигатран операциядан кейінгі кезеңде қолданылса, клиникалық мониторинг өткізілуі және дабигатран дозасы, қажет болса, 150 мг/күннен асырылмай түзетілуі тиіс.CYP2C9 субстраттары
Амиодарон қан плазмасында K дәруменінің антагонистері және фенитоин сияқты CYP2C9 субстраттарының концентрациясын жоғарылатады.K дәруменінің антагонистері
K дәрумені антагонистері әсерінің артуы және қан кету қаупінің жоғарылауы.Халықаралық қалыптасқан қатынасты (INR) жиірек тексеру керек.Амиодаронмен емделу кезеңі барысында және емдеуді тоқтатудан кейін 8 күн ішінде K дәрумені антагонисінің дозасы түзетілуі тиіс.
Фенитоин (және фосфенитоинге экстраполяциямен)
Амиодаронмен фенитоин біріктірілімі неврологиялық симптомдардың пайда болуымен (бауырда фенитоин метаболизмінің төмендеуі) фенитоинмен артық дозалануға әкелуі мүмкін.Артық дозалану симптомдары білінген жағдайда клиникалық мониторинг және фенитоин дозасын азайту; қан плазмасында фенитоин деңгейін анықтау қажет.CYP2D6 субстраттары
Флекаинид
Амиодарон CYP2D6 цитохромын тежеу арқылы плазмада флекаинид концентрациясын арттырады.Флекаинидті дозалауды түзету керек.
CYP3A4 субстраттары
Амиодарон CYP3A4 тежегіші болып табылады және осы субстраттармен бірге қабылдағанда олардың плазмадағы концентрациясы жоғарылауы мүмкін, бұл осындай субстраттардың уыттылығын ықтималды арттырады.Статиндер (симвастатин, аторвастатин, ловастатин)
Амиодарон CYP3A4 цитохромымен метаболизденетін статиндермен бірге тағайындалғанда бұлшықет уыттылығының қаупі (мысалы, рабдомиолиз) артады.Амиодарон қабылдау кезінде CYP3A4 әсеріне ұшырамайтын басқа статинді қолдану ұсынылады.
CYP3A4 әсерімен метаболизденетін басқа препараттар (лидокаин, такролимус, силденафил, мидазолам, дигидроэрготамин, эрготамин, колхицин, триазолам)
Амиодарон CYP3A4 тежегіші болып табылады және осы дәрілік заттармен бірге қолданғанда плазмада олардың концентрациялары жоғарылауы мүмкін, бұл олардың уыттылық қаупін ықтималды арттырады.Лидокаин
Амиодарон туғызған бауырдағы метаболизм төмендеуімен байланысты неврологиялық және кардиологиялық жағымсыз әсерлерінің пайда болу мүмкіндігімен плазмадағы лидокаин концентрациясының жоғарылау қаупі.Клиникалық және ЭКГ мониторинг өткізу, әрі қажет болса, плазмадағы лидокаин концентрациясын бақылау керек.Амиодаронмен емделу кезінде және оны тоқтатудан кейін, қажет болса, лидокаин дозасын түзету.Такролимус
Қандағы такролимус деңгейінің, оның метаболизмін амиодаронның тежеуімен байланысты жоғарылауы.Қандағы такролимус деңгейін өлшеу, бүйрек функциясына мониторинг өткізу және амиодаронмен біріктіріп тағайындағанда және амиодаронды тоқтатудан кейін такролимус дозасын түзету керек.
Бета-блокаторлар, соталолдан (қарсы көрсетілімді біріктірілім) және эсмололдан басқа (пайдалану кезінде сақтану шарларын қабылдауды талап ететін біріктірілім)
Өткізгіштік пен автоматизм бұзылулары болуы мүмкін (компенсаторлық симпатикалық механизмдердің бәсеңдеуі).ЭКГ және клиникалық мониторинг талап етіледі.Жүрек жеткіліксіздігі кезіндегі бета-блокаторлар (бисопролол, карведилол, метопролол, небиволол)
Айқын брадикардияның туындау қаупімен автоматизм мен жүрек өткізгіштігінің бұзылулары.Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары туындау қаупі.Жүйелі клиникалық және ЭКГ мониторинг өткізу қажет.Эсмолол
Жиырылу функциясының, автоматизмнің және өткізгіштіктің бұзылулары (компенсаторлық симпатикалық механизмдердің бәсеңдеуі).ЭКГ және клиникалық мониторинг талап етіледі.
Пероральді дилтиазем
Брадикардияның немесе жүректің жүрекше-қарыншалық блокадасының, атап айтқанда, егде жастағы пациенттерде туындау қаупі.ЭКГ және клиникалық мониторинг талап етіледі.Пероральді верапамил
Брадикардияның немесе жүректің жүрекше-қарыншалық блокадасының, атап айтқанда, егде жастағы пациенттерде туындау қаупі.ЭКГ және клиникалық мониторинг талап етіледі.Кейбір макролидтер (азитромицин, кларитромицин, рокситромицин)
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары қаупі.Амиодаронмен бірге қолдану кезіндегі ЭКГ және клиникалық мониторинг.
Гипокалиемияны туғызуы мүмкін дәрілер:
- гипокалиемияны туғызуы мүмкін диуретиктер (монотерапияда және біріктірілімде)
- амфотерицин В (в/і енгізу тәсілі)
- глюкокортикоидтар (жүйелі)
- тетракозактид
Қарыншалық аритмияның - әсіресе
- пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары қаупі (гипокалиемия бейімдеуші фактор болып табылады)
Дәрілік препаратты тағайындау алдында кез келген гипокалиемияны түзету, сондай-ақ ЭКГ, қан электролиттеріне мониторинг және клиникалық мониторинг өткізу қажет.Брадикардияны туындататын дәрілер
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, пируэтті қарыншалық тахикардияның жоғары қаупі.Клиникалық және ЭКГ мониторинг талап етіледі.Орлистат
Амиодарон мен оның белсенді метаболитінің плазмадағы концентрацияларының төмендеу қаупі.Клиникалық және, қажет болса, ЭКГ мониторинг талап етіледі.
Тамсулозин
Бауырда метаболизмнің тежелуі себепті тамсулозин тудырған жағымсыз әсерлер қаупі артады.Клиникалық қадағалау жүргізу және фермент тежегішін қолданумен емделу кезеңінің ішінде және, қажет болса, қолдану аяқталған соң тамсулозин дозасын түзету керек.Вориконазол
Қарыншалық аритмияның, әсіресе, «пируэт» типті тахикардияның жоғары қаупі, өйткені амиодарон метаболизмі төмендеуі мүмкін.Клиникалық қадағалау және ЭКГ түсіру және, қажет болса, амиодарон дозасын түзету керек.Назарға алу керек біріктірілімдер
Пилокарпин
Айқын брадикардияның туындау қаупі (брадикардияны тудыратын дәрілердің жиынтық әсері).Арнайы ескертулер
Жүктілік
Жануарларға жүргізілген зерттеулерде қандай да бір тератогенді әсерлері дәлелденбеді.Сондықтан, адамдарда даму ақаулары күтілмейді.Қазіргі таңда жануарлардың екі түрінде талапқа сай жүргізілген зерттеулерде адамдарда даму ақауларын туындататын заттар жануарлардағы тератогенді әсерін көріністейді.Амиодаронды жүктіліктің бірінші триместрінде қолданғанда оның тератогенді әсер ету мүмкіндігін бағалау үшін тиісті клиникалық деректер саны жеткіліксіз.Шарананың қалқанша безінің йодты жүктіліктің 14 аптасынан байланыстыра бастауына орай, оны ертерек қолданған жағдайда шарананың қалқанша безіне әсерлері күтілмейді.Аталған дәрілік препаратты осы кезеңнен кейін қабылдаумен байланысты йодпен артық мөлшері шарана гипотиреозын немесе тіпті шарананың клиникалық айқын гипотиреозын (зоб) тудыруы мүмкін.Демек, жүктіліктің 2-ші триместрінен бастап, осы дәрілік препаратты қолдану қарсы көрсетілімді.Бала емізу
Амиодарон және оның метаболиті йодпен бірге ана плазмасындағы концентрациясынан асып кететін концентрацияларда емшек сүтіне бөлінеді.Жаңа туған нәрестедегі гипотиреоз қаупіне байланысты, амиодаронмен емделіп жүрген пациенттерде бала емізу қарсы көрсетілімді.Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Жоғары зейін қоюды талап ететін әрекеттерді орындау кезінде сақтық шарасын қадағалау керек.
Противоаритмические средства
Многие противоаритмические средства снижают автоматизм, проводимость и сократительную способность сердца.Комбинированное назначение с разными классами противоаритмических средств может дать благоприятный терапевтический эффект, но наиболее часто является очень чувствительным процессом, требующим пристального клинического и ЭКГ мониторинга.Комбинированное применение с противоаритмическими средствами, которые вызывают пируэтную желудочковую тахикардию (амиодарон, дизопирамид, хинидиновые соединения, соталол и т.д.) противопоказано.Комбинированное применение с противоаритмическими средствами того же класса не рекомендуется, кроме исключительных случаев, связанных с повышенным риском неблагоприятных воздействий на сердце.Комбинированное применение с лекарственными препаратами, обладающими негативными инотропными свойствами, которые вызывают брадикардию и/или которые замедляют предсердно-желудочковую проводимость, является чувствительным процессом, требующим клинического и ЭКГ мониторинга.Лекарственные препараты, которые могут вызывать пируэтную желудочковую тахикардию
Данная тяжелая форма аритмии может быть вызвана рядом лекарственных препаратов, противоаритмических средств или иным образом.Гипокалиемия является предрасполагающим фактором, как и брадикардия или врожденное или приобретенное предшествующее удлинение QT интервала.Лекарственными препаратами, которые могут вызывать пируэтную желудочковую тахикардию, являются в частности противоаритмические средства класса la и III и некоторые нейролептики.В отношении эритромицина, спирамицина и винкамина данное взаимодействие касается только лекарственным форм, вводимых внутривенным способом.Использование торсадогенного средства с другим торсадогенным средством, как правило, противопоказано.Однако, метадон и некоторые подгруппы являются исключением к данному правилу:
- - антипаразитарные средства (галофантрин, лумефантрин, пентамидин) не рекомендуются только при использовании с другими торсадогенными средствами
- - нейролептики, которые способны индуцировать пируэтную желудочковую тахикардию, также являются нерекомендуемыми препаратами и не противопоказаны для использования с другими торсадогенными средствами.Средства, вызывающие брадикардию
Многие лекарственные препараты могут вызывать брадикардию.В частности это относится к противоаритмическим средствам класса Ia, бета-блокаторам, некоторым противоаритмическим средствам класса III, некоторым блокаторам кальциевых каналов, препаратов наперстянки, пилокарпина и антихолинэстеразных средств.Противопоказанные комбинации (см.«Противопоказания»)
Лекарственные препараты, которые способны вызывать пируэтную желудочковую тахикардию (кроме антипаразитарных средств, нейролептиков и метадона, см.«Нерекомендуемые комбинации») - - противоаритмические средства класса Ia (хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)
- противоаритмические средства класса III (дофетилид, ибутилид, соталол)
- другие лекарственные препараты, такие как: соединения мышьяка, бепридил, цизаприд, дифеманил, долазетрон в/в, эритромицин в/в, мизоластин, моксифлоксацин, спирамицин в/в, торемифен, винкамин в/в
Повышенный риск развития желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Нерекомендуемые комбинации
Циклоспорин
Повышение концентраций циклоспорина в крови из-за снижения метаболизма печени с риском возникновения нефротоксических эффектов.Анализ концентраций циклоспорина в крови, мониторинг почечной функции и корректировка дозы циклоспорина во время лечения амиодароном.Инъецируемый дилтиазем
Риск возникновения брадикардии и предсердно-желудочковой блокады сердца.Если данного сочетания невозможно избежать, важную роль будет играть тщательное клиническое наблюдение и постоянный ЭКГ мониторинг.Инъецируемый верапамил
Риск возникновения брадикардии и предсердно-желудочковой блокады сердца.Если данного сочетания невозможно избежать, важную роль будет играть тщательное клиническое наблюдение и постоянный ЭКГ мониторинг.Антипаразитарные средства, которые могут вызвать пируэтную желудочковую тахикардию (галофантрин, лумефантрин, пентамидин)
Повышенный риск возникновения желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Если возможно, прекратите 1 из 2 лечений.Если данного сочетания невозможно избежать, важную роль будет играть предварительный контроль интервала QT и ЭКГ мониторинг.Нейролептики, которые способны вызывать пируэтную желудочковую тахикардию: (амисульприд, хлопромазин, циамемазин, дроперидол, флуфеназин, галоперидол, левомепромазин, пимозид, пипамперон, пипотиазин, сертиндол, сульпирид, сультоприд, тиаприд, зуклопентиксол).Повышенный риск возникновения желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Метадон
Повышенный риск возникновения желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Комбинации, требующие принятия мер предосторожности при использовании
Пероральные антикоагулянты
Увеличение антикоагулянтного эффекта и риска кровотечений.Более частый МНО мониторинг.Корректировка пероральной дозы антикоагулянтного средства во время лечения амиодароном и спустя 8 дней после прекращения лечения.Бета-блокаторы помимо соталола (противопоказанная комбинация) и эсмолола (комбинация, требующая принятия мер предосторожности при использовании)
Нарушения проводимости и автоматизма (угнетенные компенсаторные симпатические механизмы).Требуется ЭКГ и клинический мониторинг.Бета-блокаторы при сердечной недостаточности (бизопролол, карведилол, метопролол, небиволол)
Нарушения автоматизма и сердечной проводимости с риском возникновения чрезмерной брадикардии.Повышенный риск возникновения желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Необходим регулярный клинический и ЭКГ мониторинг.Дабигатран
Повышенные концентрации дабигатрана в сыворотке с повышенным риском кровотечения.Клинический мониторинг и корректировка дозы дабигатрана при необходимости, не превышая 150 мг/день.Лекарственные препараты наперстянки
Ослабленный автоматизм (чрезмерная брадикардия) и нарушение предсердно-желудочковой проводимости.При применении дигоксина отмечается повышение его уровня в крови, связанное со снижением его клиренса.ЭКГ и клинический мониторинг, а также контроль уровней дигоксина в крови и корректировка дозы дигоксина при необходимости.Перорально вводимый дилтиазем
Риск возникновения брадикардии или предсердно-желудочковой блокады сердца, в частности у пожилых пациентов.Требуется ЭКГ и клинический мониторинг.Некоторые макролиды (азитромицин, кларитромицин, рокситромицин)
Повышенный риск желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.ЭКГ и клинический мониторинг во время сопутствующего введения.Перорально вводимый верапамил
Риск возникновения брадикардии и предсердно-желудочковой блокады сердца, в частности у пожилых пациентов.Эсмолол
Нарушения сократительной функции, автоматизма и проводимости сердца (подавление компенсаторных симпатических механизмов).Требуется ЭКГ и клинический мониторинг.Гипокалиемические средства: гипокалиемические диуретики (в монотерапии или в комбинации), стимулирующие слабительные средства, амфотерицин В (в/в способ введения), глюкокортикоиды (системный способ), тетркозактид
Повышенный риск возникновения желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии (гипокалиемия является предрасполагающим фактором).Следует провести коррекцию гипокалиемии перед введением лекарственного препарата, а также необходимо проводить ЭКГ, мониторинг электролитов крови и клинический мониторинг.Лидокаин
Риск повышения концентраций лидокаина в плазме с возможностью появления неврологических и сердечных нежелательных эффектов в связи с его пониженным печеночным метаболизмом, вызванным амиодароном.Клинический и ЭКГ мониторинг, при необходимости контроль концентраций лидокаина в плазме.При необходимости корректировка дозирования лидокаина во время лечения амиодароном и после его отмены.Орлистат
Риск снижения концентрации амиодарона и его активного метаболита в плазме.Требуется клинический и при необходимости ЭКГ мониторинг.Фенотоин (и по экстраполяции фосфенитоин)
Повышение концентраций фенитоина в плазме с симптомами передозировки, в частности неврологические симптомы (сниженный метаболизм фенитоина печенью).Клинический мониторинг, контроль концентраций фенитоина в плазме и, возможно, корректировка дозы).Симвастатин
Повышенный риск возникновения нежелательных эффектов (в зависимости от концентрации), таких как рабдомиолиз (сниженный печеночный метаболизм симвастатина).Не превышайте дозу 20 мг/день симвастатина или используйте другой статин, не затрагиваемый данным типом взаимодействия.Такролимус
Повышение уровня такролимуса в крови в связи с ингибированием его метаболита амиодароном.Измерение уровней такролимуса в крови, мониторинг функции почек и корректировка дозы такролимуса при комбинированном назначении с амиодароном и после отмены амиодарона.Средства, вызывающие брадикардию
Повышенный риск желудочковой аритмии, в частности пируэтной желудочковой тахикардии.Требуется клинический и ЭКГ мониторинг.Комбинации, которые следует принять во внимание
Пилокарпин
Риск возникновения чрезмерной брадикардии (дополнительные эффекты средств, вызывающих брадикардию)
Скидки
