Производитель
-F. HOFFMANN-LA ROCHE LTD
Страна происхождения
Швейцария
Группа товаров
Medical
Особенности продажи
R
Бета-лактамные антибактериальные препараты.
Формы выпуска
- 1000 мг препараттан мөлдір түссіз шыныдан жасалып, бутилкаучуктен жасалған тығынмен тығындалған және пластмасса қақпағы бар алюминий қалпақшамен қаусырылған құтыларға салынады.
- Құтыларға қағаз заттаңбалар жапсырылады.
- Еріткіш - лидокаин гидрохлоридінің инъекцияға арналған 2 мл немесе 3.5 мл 1% ерітіндісі гидролитикалық шыныдан жасалған, тұмшаланып дәнекерленген ампулаларға құйылады.
- Препарат салынған 1 құты және еріткіш құйылған 1 ампула медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған. Алғашқы ашылуын бақылау мақсатында қорапшаға қорғағыш голографиялық жапсырма жапсырылады.
- По 1000 мг препарата помещают во флаконы из прозрачного бесцветного стекла, укупоренные пробкой из бутилкаучука и обжатые алюминиевым колпачком с пластмассовой крышкой.
- На флаконы наклеивают бумажные этикетки.
- Растворитель - по 3.5 мл 1% раствора лидокаина гидрохлорида для инъекций заливают в ампулы из стекла гидролитического, герметично запаянные.
- По 1 флакону с препаратом и 1 ампуле с растворителем вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку.
Фармакокинетика
Цефтриаксонның фармакокинетикасы дозаға тәуелсіз сипатқа ие. Препараттың (бос және байланысқан цефтриаксонның) жартылай шығарылу кезеңін қоспағанда, жалпы концентрацияларына негізделген фармакокинетикалық параметрлерінің барлығы дозасына тәуелді және оның жоғарылауына пропорционал емес арта түседі. Дозаға тәуелсіздігіне препараттың қан плазмасы ақуыздарымен байланысуының қанығуы түрткі болады, сондықтан плазмадағы жалпы цефтриаксонға тән, бірақ бос (байланыспаған) цефтриаксонға тән емес.
Сіңірілуі
1 г цефтриаксонды бұлшықет ішіне бір рет енгізгеннен кейін қан плазмасындағы ең жоғарғы концентрациясы 81 мг/л жуықты құрайды және енгізгеннен кейін 2-3 сағат ішінде жетеді.
Бұлшықет ішіне енгізгеннен кейінгі «концентрация-уақыт» қисығы астындағы ауданы баламалы дозасын вена ішіне енгізгеннен кейінгі осындаймен салыстырымды. Бұл бұлшықет ішіне енгізгеннен кейін цефтриаксонның биожетімділігі 100% құрайтынын білдіреді. Бұлшықетішілік инъекциясынан кейін цефтриаксонның қан плазмасындағы орташа ең жоғарғы концентрациясының мәндері баламалы дозасын вена ішіне енгізгеннен кейінгіге қарағанда шамамен екі есе төмен.
Таралуы
Цефтриаксонның таралу көлемі 7-12 л құрайды.
1-2 г дозасын енгізгеннен кейін цефтриаксон организмнің тіндері мен сұйықтықтарына жақсы өтеді; цефтриаксонның патогендердің көпшілігі үшін ең төменгі тежегіштік концентрацияларынан едәуір артық концентрациялары 24 сағат ішінде өкпе, жүрек, өт шығару жолдарын, бауырды, ортаңғы құлақты және мұрынның шырышты қабығын, сүйектерді, сондай-ақ, жұлын, плевра және синовиальді сұйықтықтарды және қуықасты безінің секретін қоса, 60-тан астам тіндерде немесе сұйықтықтарда анықталады.
Цефтриаксон альбуминмен қайтымды байланысады. Байланысу дәрежесі цефтриаксонның қан плазмасындағы 100 мг/л төмен концентрациясында шамамен 95% құрайды. Қан плазмасы ақуыздарымен байланысқан цефтриаксонның үлесі оның концентрациясы артқан сайын азая түседі, өйткені байланысуы қаныға түседі және плазмадағы 300 мг/л концентрациясы жағдайында 85%-ға жуықты құрайды.
Жекелеген тіндерге өтуі
Цефтриаксон ми мен жұлын қабықтары (менингеальді қабықтар) арқылы, олар қабынған кезде азғантай дәрежеде өтеді. Цефтриаксонның жұлын сұйықтығындағы орташа ең жоғарғы концентрациясы ми қабықтары қабынбаған пациенттердегі қан плазмасындағы концентрациясының 2%-ымен салыстырғанда, бактериялық менингиті бар пациенттерде цефтриаксонның қан плазмасындағы концентрациясының 25%-ына жетеді. Цефтриаксон жұлын сұйықтығындағы ең жоғарғы концентрациясына вена ішіне енгізгеннен кейін шамамен 4-6 сағаттан соң жетеді. Цефтриаксон плаценталық бөгет арқылы өтеді және аз ғана концентрацияларында емшек сүтіне секрецияланады (4-6 сағаттан соң анасының плазмасындағы концентрациясының 3-4%-ы).
Биотрансформациясы
Цефтриаксон жүйелі метаболизмге ұшырамайды; өтпен ішек қуысына секрецияланғаннан кейін, ішек микрофлорасының әсерінен белсенді емес метаболиттеріне айналады.
Элиминациясы
Цефтриаксонның жалпы плазмалық клиренсі 10-22 мл/минутты құрайды.
Бүйректік клиренсі 5-12 мл/минутқа тең.
50-60% цефтриаксон өзгеріссіз күйінде несеппен, ал 40-50%-ы - өзгеріссіз күйінде өтпен шығарылған.
Ересектерде цефтриаксонның жартылай шығарылу кезеңі 8 сағатқа жуықты құрайды.
Балалар
Жаңа туған нәрестелерде цефтриаксонның жартылай шығарылу кезеңі ұзарады. Өмірінің алғашқы 14 күнінде қан плазмасындағы бос цефтриаксон концентрациясы шумақтық сүзілістің төмендеуі және препараттың қан плазмасы ақуыздарымен байланысу ерекшеліктерінің салдарынан қосымша артуы мүмкін. Жаңа туған нәрестелердегісіне немесе ересектердегісіне қарағанда, балалар жасындағы пациенттерде жартылай шығарылу кезеңі қысқарақ.
Жалпы цефтриаксонның плазмалық клиренсі мен таралу көлемінің мәндері ересектердегі осындаймен салыстырғанда, жаңа туған нәрестелерде, сәбилер мен балаларда жоғары.
Егде жастағы пациенттер
75 жастан асқан пациенттерде жартылай шығарылу кезеңі, орташа алғанда, жас пациенттердегіге қарағанда 2-3 есе көп.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының ауырлығы жеңіл және орташа дәрежелі бұзылуы бар пациенттерде цефтриаксонның фармакокинетикасы елеусіз өзгереді. Жартылай шығарылу кезеңі тіпті, бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде де болар-болмас (2 еседен аз) ұзарады.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде жартылай шығарылу кезеңінің елеусіз ұзаруы қан плазмасы ақуыздарымен байланысу дәрежесінің төмендеуі нәтижесінде жалпы цефтриаксонның бүйректік емес клиренсінің компенсаторлық артуымен түсіндіріледі.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде цефтриаксонның фармакокинетикасы елеусіз өзгереді, жартылай шығарылу кезеңі болар-болмас (2 еседен аз) ұзарады, бұл бүйректік клиренсінің компенсаторлық артуынан туындайды. Басқа бір факторы қан плазмасындағы бос цефтриаксон концентрациясының артуы болып табылады, ол препараттың жалпы клиренсінің парадокстық ұлғаюына ықпал етеді. Жалпы клиренсінің жоғарылауымен қатар таралу көлемінің де артқаны байқалады.
Бүйректің және бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бүйрек пен бауыр жеткіліксіздігінің бір мезгілдегі ауыр ағымында пациенттерде препараттың қауіпсіздігі мен тиімділігіне клиникалық мониторинг жасау ұсынылады.
Еріткіштің құрамындағы лидокаин (жеке заттың фармакокинетикасы)
Сіңірілуі
Лидокаин жылдам сіңеді, сіңірілу дәрежесі инъекция орнындағы васкуляризацияға тәуелді.
Таралуы
Лидокаиннің плазма ақуыздарымен байланысуы концентрациясына тәуелді; концентрациясы жоғарылаған кезде байланысу дәрежесі азаяды. 1-ден 5 мкг/мл дейінгі концентрацияларында лидокаиннің плазма ақуыздарымен байланысу дәрежесі 60%-80% құрайды. Лидокаиннің тепе-тең күйдегі таралу көлемі 91 л құрайды.
Лидокаин плаценталық бөгет арқылы өтеді. Препараттың плазма ақуыздарымен байланысу дәрежесі анасындағыға қарағанда шаранада төмен, ол препараттың шарана плазмасындағы жалпы концентрацияларының төменірек болуына алып келеді.
Лидокаин аздаған мөлшерлерде емшек сүтіне секрецияланады.
Биотрансформациясы
Лидокаин негізінен бауырда CYP450 ферменттерінің (мысалы, CYP3A4 және CYP1A2) қатысуымен метаболизденеді. Лидокаиннің негізгі метаболиттері моноэтилглицинксилидид, глицинексилидид, 2,6-диметиланилин және 4-гидрокси-2,6-диметиланилин болып табылады. Моноэтилглицинексилидид пен глицинексилидид фармакологиялық тұрғыдан белсенді, бірақ олардың белсенділігі бастапқы қосылысқа қарағанда әлсізірек.
Элиминациясы
Шамамен 73% лидокаин несеппен метаболиті 4-гидрокси-2,6-диметиланилин түрінде шығарылады. Тек 3% лидокаин бүйрек арқылы өзгеріссіз күйінде шығады.
Балалар
Жаңа туған нәрестелерде жартылай шығарылу кезеңі ересектердегі жартылай шығарылу кезеңінен шамамен екі есе артық (3.2 сағат).
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бұзылуы (КК 30-60 мл/мин) лидокаиннің фармакокинетикасына әсер етпейді, бірақ метаболиті глицинексилидидтің жинақталуын арттыруы мүмкін. Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар (КК <30 мл/мин) пациенттерде лидокаиннің клиренсі шамамен жартысына азаяды, ал оның жартылай шығарылу кезеңі шамамен екі есе ұзарады.
Лидокаин диализ арқылы шығарылады.
Фармакокинетика цефтриаксона носит нелинейный характер. Все основные фармакокинетические параметры, основанные на общих концентрациях препарата, за исключением периода полувыведения, зависят от дозы.
Максимальная концентрация в плазме после однократного внутримышечного введения 1 г препарата составляет около 81 мг/л и достигается в пределах 2-3 часов после введения. Площади под кривой «концентрация в плазме – время» после внутривенного и внутримышечного введения одинаковы. Это означает, что биодоступность цефтриаксона после внутримышечного введения составляет 100%.
Объем распределения цефтриаксона составляет 7-12 л.
После введения в дозе 1-2 г цефтриаксон хорошо проникает в ткани и жидкости организма. В течение более 24 часов его концентрации намного превышают минимальные подавляющие концентрации для большинства возбудителей инфекций более чем в 60 тканях и жидкостях (в том числе в легких, сердце, желчных путях, печени, миндалинах, среднем ухе и слизистой носа, костях, а также спинномозговой, плевральной и синовиальной жидкостях и секрете предстательной железы).
После внутривенного применения цефтриаксон быстро проникает в спинномозговую жидкость, где бактерицидные концентрации в отношении чувствительных микроорганизмов сохраняются в течение 24 часов. Цефтриаксон обратимо связывается с альбумином, причем степень связывания уменьшается с ростом концентрации, снижаясь, например, с 95% при концентрации в плазме менее 100 мг/л до 85% при концентрации 300 мг/л. Благодаря меньшей концентрации альбумина в тканевой жидкости, доля свободного цефтриаксона в ней выше, чем в плазме.
Цефтриаксон проникает через воспаленные мозговые оболочки у детей, в том числе новорожденных. Через 24 часа после внутривенного введения в дозах 50-100 мг/кг массы тела (новорожденным и грудным детям, соответственно) концентрации цефтриаксона в спинномозговой жидкости превышают 1.4 мг/л. Максимальная концентрация в спинномозговой жидкости достигается примерно через 4 часа после внутривенного введения и составляет, в среднем, 18 мг/л. При бактериальном менингите средняя концентрация цефтриаксона в спинномозговой жидкости составляет 17% от концентрации в плазме, при асептическом менингите - 4%. У взрослых больных менингитом через 2-24 часа, после введения дозы 50 мг/кг массы тела, концентрации цефтриаксона в спинномозговой жидкости во много раз превосходят минимальные подавляющие концентрации для самых распространенных возбудителей менингита.
Цефтриаксон проходит через плацентарный барьер и в малых концентрациях попадает в грудное молоко.
Цефтриаксон не подвергается системному метаболизму, а превращается в неактивные метаболиты под воздействием кишечной микрофлоры.
Общий плазменный клиренс цефтриаксона составляет 10-22 мл/мин. Почечный клиренс равняется 5-12 мл/мин. 50-60% цефтриаксона выводится в неизмененном виде с мочой, а 40-50% - в неизмененном виде с желчью. Период полувыведения цефтриаксона составляет у взрослых около 8 часов.
Фармакокинетика у особых групп пациентов
У больных с нарушением функции почек или печени фармакокинетика цефтриаксона изменяется незначительно, отмечается лишь небольшое увеличение периода полувыведения. Если нарушена только функция почек, возрастает выведение с желчью, если нарушена только функция печени, возрастает выведение через почки.
Пациенты старше 75 лет
У лиц старше 75 лет период полувыведения цефтриаксона, в среднем, в два или в три раза больше, чем у взрослых молодого возраста.
Дети
У новорожденных детей около70% дозы выводится через почки. У грудных детей в первые 8 дней жизни, в среднем, в два или в три раза больше, чем у взрослых.
Особые условия
Как и при применении других цефалоспоринов, были зарегистрированы анафилактические реакции, в том числе со смертельным исходом, даже в случаях, когда у пациента не было аллергических реакций в анамнезе.
Как и при применении других цефалоспоринов, при лечении препаратом Роцефин возможно развитие аутоиммунной гемолитической анемии. Зарегистрированы случаи тяжелой гемолитической анемии у взрослых и детей, в том числе со смертельным исходом.
При развитии у пациента, находящегося на лечении цефтриаксоном, анемии нельзя исключить диагноз цефалоспорин-ассоциированной анемии и необходимо отменить лечение до выяснения причины.
Как и при применении большинства других антибактериальных препаратов, при лечении цефтриаксоном зарегистрированы случаи развития диареи, вызванной Clostridium difficile (C. difficile), различной тяжести: от легкой диареи до колита со смертельным исходом. Лечение антибактериальными препаратами подавляет нормальную микрофлору толстой кишки и провоцирует рост C. difficile. В свою очередь, C. difficile образует токсины А и B, которые являются факторами патогенеза диареи, вызванной C. difficile. Штаммы С. difficile, гиперпродуцирующие токсины, являются возбудителями инфекций с высоким риском осложнений и смертности, вследствие возможной их устойчивости к антимикробной терапии, лечение же может потребовать колэктомии. Необходимо помнить о возможности развития диареи, вызванной C. difficile, у всех пациентов с диареей после антибиотикотерапии. Необходим тщательный сбор анамнеза, т.к. отмечены случаи возникновения диареи, вызванной C. difficile, спустя более чем 2 месяца после терапии антибиотиками. При подозрении или подтверждении диареи, вызванной C. difficile, возможно потребуется отмена текущей не направленной на С.difficile антибиотикотерапии. В соответствии с клиническими показаниями должно быть назначено соответствующее лечение с введением жидкости и электролитов, белков, антибиотикотерапия в отношении С. difficile, хирургическое лечение.
Как и при лечении другими антибактериальными препаратами, могут развиваться суперинфекции.
У пациентов, получавших Роцефин, описаны редкие случаи изменения протромбинового времени. Пациентам с недостаточностью витамина К (нарушение синтеза, нарушение питания) может потребоваться контроль
протромбинового времени во время терапии и назначение витамина К (10 мг/неделю) при увеличении протромбинового времени до начала или во время терапии.
После применения цефтриаксона, обычно в дозах, превышающих стандартные рекомендованные, при ультразвуковом исследовании желчного пузыря выявлялись тени, которые ошибочно принимали за камни. Они представляют собой преципитаты кальциевой соли цефтриаксона, которые исчезают после завершения или прекращения терапии препаратом Роцефин. Подобные изменения редко дают какую-либо симптоматику, но и в таких случаях рекомендуется лишь консервативное лечение. Если эти явления сопровождаются клинической симптоматикой, то решение об отмене препарата оставляется на усмотрение лечащего врача.
Несмотря на наличие данных об образовании внутрисосудистых преципитатов только у новорожденных при применении цефтриаксона и кальцийсодержащих инфузионных растворов или любых других кальцийсодержащих препаратов, Роцефин не следует смешивать или назначать детям и взрослым пациентам одновременно с кальцийсодержащими инфузионными растворами, даже используя различные венозные доступы.
У больных, получавших Роцефин, описаны редкие случаи панкреатита, развивавшегося, возможно, вследствие обструкции желчных путей. У большинства из этих больных уже до этого имелись факторы риска застоя в желчных путях, например, ранее проводившаяся терапия, тяжелые заболевания и полностью парентеральное питание. При этом нельзя исключить пусковую роль, образовавшихся под влиянием препарата Роцефин, преципитатов в желчных путях в развитии панкреатита.
Безопасность и эффективность препарата Роцефин у новорожденных, грудных детей и детей младшего возраста были определены для дозировок, описанных в разделе «Способ применения и дозы». Исследования показали, что подобно другим цефалоспоринам цефтриаксон может вытеснять билирубин из связи с сывороточным альбумином. Роцефин нельзя применять у новорожденных, особенно недоношенных, у которых есть риск развития билирубиновой энцефалопатии.
При длительном лечении следует регулярно проводить полный анализ крови.
Беременность и период лактации
Роцефин проникает через плацентарный барьер. Безопасность применения при беременности не установлена. Роцефин проникает в грудное молоко. При назначении кормящим женщинам следует соблюдать осторожность.
Особенности влияния на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Не влияет.
Состав
- Бір құты препараттың құрамында
белсенді зат - 596.5 мг, 1193.0 мг натрий цефтриаксоны (сәйкесінше 500.0 мг, 1000.0 мг цефтриаксонға баламалы)
Бір мл еріткіштің құрамында
белсенді зат - 10.66 мг лидокаин гидрохлориді моногидраты (10.00 мг лидокаин гидрохлоридіне баламалы),
қосымша зат - инъекцияға арналған су.
Один флакон содержит
активное вещество – цефтриаксона натриевой соли 1.193 г (эквивалентно цефтриаксону соответственно 1 г)
Растворитель:
1 мл раствора содержит
активное вещество – лидокаина гидрохлорида 10.66 мг (эквивалентно лидокаину 10.0 мг),
вспомогательное вещество: вода для инъекций.
Роцефин показания к применению
- Цефтриаксонға сезімтал қоздырғыштардан туындаған инфекцияларда:
тыныс алу жолдарының инфекциялары, әсіресе пневмония, сондай-ақ ЛОР-ағзалардың инфекциялары
абдоминальді инфекциялар (перитонит, өт жолдарының, сондай-ақ асқазан-ішек жолының инфекциялары)
бүйрек және несеп шығару жолдарының инфекциялары
созды қоса, жыныс ағзаларының инфекциялары
сепсис
сүйектердің, буындардың, жұмсақ тіндердің, терінің инфекциялары, сондай-ақ жарақат инфекциялары
иммунитеті әлсіреген пациенттердегі инфекциялар
менингит
диссеминацияланған Лайм ауруы (II және III сатылары)
Асқазан-ішек жолындағы, өт жолдарындағы, урогенитальді және гинекологиялық аймақтардағы инфекциялардың операция алдындағы профилактикасы, бірақ әлеуетті немесе дәлелденген контаминация жағдайларында ғана.
Антибиотиктерді тиісті түрде пайдалану жөніндегі ресми нұсқауларға, әсіресе антибиотиктерге резистенттіліктің жоғарылауының алдын алу үшін қолдану жөніндегі нұсқауларға назар аудару қажет.
Инфекции, вызванные чувствительными к цефтриаксону возбудителями:
бактериальный менингит
внебольничная пневмония
госпитальная пневмония
острый средний отит
инфекции органов брюшной полости (перитонит, инфекции желчевыводящих путей и желудочно-кишечного тракта)
осложненные инфекции почек и мочевыводящих путей (включая пиелонефрит)
инфекции костей и суставов
осложненные инфекции мягких тканей и кожи
генитальные инфекции, включая гонорею
сифилис
бактериальный эндокардит
рецидивы хронических обструктивных заболеваний легких у взрослых пациентов
диссеминированная болезнь Лайма (ранние и поздние стадии заболевания) у взрослых пациентов и детей, включая новорожденных старше 15 дней
предоперационная профилактика инфекционных осложнений
подозрение на наличие бактериальной инфекции при лихорадке у пациентов с нейтропенией
cепсис.
Препарат Роцефин следует назначать в комбинации с другими антибактериальными препаратами в случаях, когда предполагаемый ряд возбудителей не входит в спектр действия цефтриаксона.
Роцефин противопоказания
- цефтриаксонға, цефалоспориндерге немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
анамнезде бактерияға қарсы басқа бета-лактамдық препараттарға (пенициллиндер, монобактамдар және карбапенемдер) аса жоғары сезімталдықтың ауыр реакциялары (мысалы, анафилаксиялық реакциялар)
еріткіші - лидокаинге аса жоғары сезімталдық. Лидокаинді пайдаланып цефтриаксонның бұлшықетішілік инъекциясын жүргізер алдында лидокаинге қарсы көрсетілімдердің бар-жоқтығын анықтау қажет. Лидокаинді қолдануға болмайтын жағдайлар лидокаинді медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықта келтірілген. Құрамында лидокаин бар цефтриаксон ерітінділерін вена ішіне енгізуге болмайды
жүрек өткізгіштігінің бұзылуы
жедел декомпенсацияланған жүрек жеткіліксіздігі
41 аптаны қоса алғанға дейінгі (гестациялық және постнатальді жастың қосындысы) мерзімі жетпеген жаңа туған нәрестелер
гипербилирубинемиясы бар жаңа туған нәрестелер, цефтриаксонның ықпалымен билирубиннің сарысулық альбуминмен байланысудан ығыстырылуы себебінен билирубиндік энцефалопатияның даму қаупіне орай
жаңа туған нәрестелер және құрамында кальций бар ерітінділер: Роцефин препаратын құрамында кальций бар ерітінділерді вена ішіне енгізу қажет немесе қажет болуы мүмкін жаңа туған нәрестелерге (жасы 28 күнге дейінгі) құрамында кальций бар препараттардың ұзаққа созылатын инфузияларын қоса, мысалы, парентеральді тамақтандыру кезінде, өкпеде және бүйректе өлімге әкеліп соғатын цефтриаксонның кальций тұздары преципитаттарының түзілу қаупіне орай, қолдануға болмайды.
Роцефинді және құрамында кальций бар ерітінділерді алған жаңа туған нәрестелерде өліммен аяқталған бірнеше оқиғалар тіркелді, бұл ретте өкпеде және бүйректе аутопсия кезінде преципитаттар анықталды. Осы жағдайлардың кейбіреуінде Роцефин препаратын және құрамында кальций бар ерітінділерді енгізу үшін бір ғана инфузиялық желі пайдаланылды, басқа жағдайларда инфузиялық желіде тұнба анықталды. Роцефин және құрамында кальций бар ерітінділер әртүрлі уақытта және әртүрлі инфузиялық желілер арқылы енгізілген кезде кем дегенде бір неонатальді өлім оқиғасы туралы хабарланды; аутопсия кезінде преципитаттар анықталмады. Жаңа туған нәрестелерден басқа пациенттердің жас санаттарына қатысты осындай хабарламалар келіп түскен жоқ.
-повышенная чувствительность к цефалоспоринам и пенициллинам
-повышенная чувствительность к растворителю – лидокаину
-гипербилирубинемия у новорожденных и недоношенных (цефтриаксон может вытеснять билирубин из связи с сывороточным альбумином, повышая риск развития билирубиновой энцефалопатии у таких пациентов)
-новорожденные (?28 дней), которым уже назначено или предполагается внутривенное лечение кальцийсодержащими растворами, включая продолжительные кальцийсодержащие инфузии, например, при парентеральном питании, из-за риска образования преципитатов кальциевых солей цефтриаксона
Роцефин дозировка
- Ересектер мен 12 жастан асқан балалар
Тәулігіне бір рет 1-2 г (әр 24 сағат сайын). Ауыр инфекциялар немесе сезімталдығы орташа микроорганизмдерден туындаған инфекциялар кезінде, тәуліктік бір реттік дозасын 4 г дейін арттыруға болады.
Жаңа туған нәрестелер, сәбилер және 12 жасқа дейінгі балалар
Келесі тәуліктік бір реттік дозалары ұсынылады:
Жаңа туған (14 күндікке дейінгі) нәрестелер
Дене салмағына тәулігіне бір рет 20-50 мг/кг; тәуліктік дозасы 50 мг/кг аспауы тиіс.
Жаңа туған нәрестелер, сәбилер мен балалар (15 күндігінен бастап 12 жасқа дейін)
Дене салмағына тәулігіне бір рет 20-80 мг/кг.
Дене салмағы 50 кг және одан жоғары балаларға ересектерге арналған дозаларын тағайындайды.
Бактериялық менингит
Бактериялық менингит кезінде сәбилер мен балаларда препаратпен емдеуді тәулігіне бір рет 100 мг/кг дозасынан бастайды (4 г аспайды).
Диссеминацияланған Лайм ауруы
Балалар мен ересектер үшін ұсынылатын дозасы 14 күн бойы тәулігіне бір рет 50 мг/кг құрайды (2 г аспайды).
Соз
Созды (пенициллиназа түзетін және түзбейтін штамдардан туындаған) емдеу үшін 250 мг дозадағы препаратты бұлшықет ішіне бір рет енгізу ұсынылады.
Периоперациялық профилактика
Контаминацияланатын немесе контаминациялануы ықтимал араласымдар кезінде операциядан кейінгі инфекциялардың профилактикасы мақсатында, инфекцияның қауіптілік дәрежесіне байланысты, 1-2 г дозадағы Роцефин препаратын операция басталғанға дейін 30-90 минут бұрын бір рет енгізу ұсынылады.
Пациенттердің ерекше топтары
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер
Бүйректік терминалды жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі (КК) <10 мл/мин) жағдайларында Роцефин препаратының тәуліктік дозасы 2 г аспауы тиіс.
Диализ жүргізілетін пациенттерде препараттың тәуліктік дозасы 2 г аспауы тиіс.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттер
Бауыр функциясының бұзылуы болмаған жағдайда, Роцефин препаратының дозасын түзету қажет емес.
Енгізу әдісі және жолы
Микробиологиялық тұрғыдан алғанда қалпына келтірілген ерітіндіні дереу пайдалану ұсынылады.
Қалпына келтірілген ерітінді өзінің физикалық және химиялық тұрақтылығын бөлме температурасында 6 сағат бойы (немесе 2-8 ºC температурада 24 сағат бойы) сақтайды. Концентрациясына байланысты, ерітіндінің түсі жасылдау-сары түстен қызылсары-сары түске дейін ауытқып отыруы мүмкін. Ерітіндінің түсі препараттың тиімділігіне немесе жағымдылығына әсер етпейді.
Бұлшықетішілік инъекциясы үшін 500 мг Роцефин препаратының ұнтағын 2 мл-де, ал 1 г ұнтағын 3.5 мл 1% лидокаин ерітіндісінде ерітеді және барынша ірі бұлшықетке (бөксе) терең енгізеді. Бір бұлшықетке 1 г асырмай енгізу ұсынылады.
Үйлесімсіздік
Роцефин препаратын құрамында кальций бар ерітінділермен, мысалы, Хартман ерітіндісі немесе Рингер ерітіндісімен араластыруға болмайды. Цефтриаксон амсакринмен, ванкомицинмен, флуконазолмен және аминогликозидтермен үйлесімсіз.
Бұл препаратты жоғарыда көрсетілгендерден бөлек, басқа дәрілік препараттармен араластыруға болмайды.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу ұзақтығы көрсетілімдеріне және аурудың ағымына тәуелді.
Стандартная дозировка
Взрослые и дети старше 12 лет: по 1-2 г один раз в сутки (каждые 24 часа).
В тяжелых случаях или при инфекциях, возбудители которых обладают лишь умеренной чувствительностью к цефтриаксону, суточную дозу можно увеличивать до 4 г.
Продолжительность лечения зависит от течения заболевания. Как и всегда при антибиотикотерапии, введение препарата Роцефин следует продолжать больным еще в течение минимум 48-72 часов после нормализации температуры и подтверждения эрадикации возбудителя.
Комбинированная терапия
Показан синергизм между препаратом Роцефин и аминогликозидами в отношении многих грамотрицательных бактерий. Несмотря на то, что повышенная эффективность таких комбинаций не всегда предсказуема, ее следует иметь в виду при тяжелых, угрожающих жизни инфекциях, таких как обусловленные Pseudomonas aeruginosa. Из-за физической несовместимости цефтриаксона и аминогликозидов их следует вводить раздельно в рекомендованных для них дозах.
У больных с нарушением функции печени нет необходимости уменьшать дозу при условии отсутствия нарушений функции почек.
У больных с нарушением функции почек нет необходимости уменьшать дозу при условии отсутствия нарушений функции печени. Суточная доза препарата Роцефин не должна превышать 2 г лишь в случаях почечной недостаточности с клиренсом креатинина менее 10 мл/мин.
При сочетании тяжелой почечной и печеночной недостаточности следует регулярно определять концентрацию цефтриаксона в плазме и при необходимости корректировать его дозу.
Больным, находящимся на диализе, дополнительного введения препарата после диализа не требуется. Следует, однако, контролировать концентрацию цефтриаксона в сыворотке на предмет возможной коррекции дозы, поскольку скорость выведения у этих больных может снижаться.
Больные пожилого и старческого возраста
Обычные дозы для взрослых, без поправок на возраст.
Дети
Новорожденные, грудные дети и дети младше 12 лет
При назначении препарата Роцефин один раз в сутки рекомендуется придерживаться следующих режимов дозирования:
новорожденные (до 14 дней) - 20-50 мг/кг массы тела один раз в сутки. Суточная доза не должна превышать 50 мг/кг массы тела. При определении дозы не нужно делать различия между доношенными и недоношенными детьми.
Роцефин противопоказан новорожденным (?8 дней), которым уже назначено или предполагается внутривенное лечение кальцийсодержащими растворами, включая продолжительные кальцийсодержащие инфузии, например, при парентеральном питании из-за риска образования преципитатов кальциевых солей цефтриаксона. Новорожденные, грудные дети и дети младшего возраста (с 15 дней до 12 лет): 20-80 мг/кг массы тела один раз в сутки.
Детям с массой тела свыше 50 кг назначают дозы для взрослых.
Менингит
При бактериальном менингите у грудных детей и детей младшего возраста лечение начинают с дозы 100 мг/кг (но не более 4 г) 1 раз в сутки. После идентификации возбудителя и определения его чувствительности дозу можно соответственно уменьшить.
Наилучшие результаты при менингококковом менингите достигались при продолжительности лечения в 4 дня, при менингите, вызванном Haemophilus influenzae - 6 дней, Streptococcus pneumoniae - 7 дней.
Болезнь Лайма
50 мг/кг (высшая суточная доза - 2 г) взрослым и детям один раз в сутки в течение 14 дней.
Гонорея (вызванная пенициллиназообразующими и пенициллиназо-необразующими штаммами)
Однократное внутримышечное введение 250 мг препарата Роцефин.
Профилактика послеоперационных инфекций
В зависимости от степени инфекционного риска вводится 1-2 г препарата Роцефин однократно за 30-90 мин до начала операции. При операциях на толстой и прямой кишке хорошо зарекомендовало себя одновременное введение препарата Роцефин и одного из 5-нитроимидазолов, например, орнидазола.
Введение
Общим правилом должно быть использование растворов сразу после приготовления.
Приготовленные растворы сохраняют свою физическую и химическую стабильность в течение 6 часов при комнатной температуре (или в течение 24 часов при температуре 2-8 ?C). В зависимости от концентрации и продолжительности хранения цвет растворов может варьировать от бледно-желтого до янтарного. Окраска раствора не влияет на эффективность или переносимость препарата.
Для внутримышечной инъекции 500 мг препарата Роцефин растворяют в 2 мл, а 1 г - в 3.5 мл 1% раствора лидокаина и вводят глубоко в достаточно большую мышцу (ягодица). Рекомендуется вводить не более 1 г в одну и ту же мышцу.
Раствор, содержащий лидокаин, нельзя вводить внутривенно.
Растворы препарата Роцефин нельзя смешивать или добавлять в растворы, содержащие другие противомикробные препараты или другие растворители, из-за возможной несовместимости.
Роцефин побочные действия
- Өте жиі
өт қалтасында цефтриаксон-кальций преципитаттарының симптоматикалық түзілуі, балалардағы қайтымды өттас ауруы
Жиі
эозинофилия, лейкопения, тромбоцитопения, протромбин уақытының ұзаруы
диарея, іш өтуі
бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы (АЛТ, АСТ, сілтілік фосфатаза)
бөртпе, ісіну
Жиі емес
жыныс мүшелерінің микоздары
гранулоцитопения, анемия, коагулопатия, қан сарысуындағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
бас ауыруы, бас айналуы
жүрек айнуы, құсу
прурит
флебит, енгізген жердегі реакциялар (мысалы, енгізген жердегі ауыру, эритема, ашыту, қызару, флебит, ісіну, бөртпе, қышыну, қабыну, қатаю, гематома, инфекция, абсцесс), дене температурасының жоғарылауы
Сирек
жалған жарғақшалы колит
энцефалопатия
бронх түйілуі
ядролық сарғаю
есекжем
олигурия, гематурия, глюкозурия
ісіну, қалтырау, анафилаксиялық немесе анафилактоидтық реакция
Өте сирек
жалған жарғақшалы энтероколит
Белгісіз
панкреатит, стоматит, глоссит
сезімтал емес қоздырғыштармен суперинфекция
құрысулар
терінің ауыр жағымсыз реакциялары (SCAR): Стивенс Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, жүйелі симптомдармен дәріге байланысты эозинофилия (DRESS-синдром), Яриш-Герксгеймер реакциясы (JНR), мультиформалы эритема және жедел жайылған экзантематозды пустулез (AGEP)
агранулоцитоз (<500/мм³), көпшілік жағдайлары 20 г және одан көп жиынтық дозаларын тағайындағаннан кейін дамыған.
Протромбин уақытының елеусіз ұзарғаны туралы хабарланды.
Еріткіштің құрамындағы лидокаин
Жиі
күйгелектік, үрейлену, эйфория, сананың шатасуы
бас айналуы, парестезия, ұйқышылдық, тактильді сезімталдық, тремор, дизартрия, құрысулар, естен тану
көрудің нашарлауы, диплопия
құлақтың шыңылдауы
брадикардия, артериялық гипотензия, артериялық гипертензия
тыныстың тарылуы, тыныс алу жеткіліксіздігі
жүрек айнуы, құсу
бұлшықеттердің тартылуы
ісіну, мұздау және/немесе ысыну сезімі
Жиі емес
гиперакузия
Сирек
анафилаксиялық реакциялар
нейропатия
жүрек аритмиясы, кардиоваскулярлық коллапс, жүректің тоқтап қалуы
Белгісіз
тері зақымданулары, есекжем.
-экзантема, аллергический дерматит, зуд, уртикарная сыпь, отеки
-неоформленный стул или диарея, тошнота, рвота, стоматит, глоссит, преципитация кальциевых солей цефтриаксона в желчном пузыре, увеличение уровней ферментов печени
-эозинофилия, лейкопения, гранулоцитопения, гемолитическая анемия, тромбоцитопения
-головная боль, головокружение
-олигурия, увеличение уровня креатинина плазмы
-лихорадка, озноб, анафилактические реакции
-генитальный микоз
Взаимодействие с ионами кальция
Описаны отдельные фатальные случаи образования преципитатов в легких и почках по результатам исследования аутопсии у новорожденных, получавших Роцефин и кальцийсодержащие растворы. При этом в отдельных случаях был использован один венозный доступ, и образование преципитатов наблюдалось непосредственно в системе для внутривенного введения. Также описан, как минимум, один случай со смертельным исходом, при различных венозных доступах и в различное время введения препарата Роцефин и кальций-содержащих растворов. При этом по результатам исследования аутопсии у данного новорожденного преципитаты не были обнаружены. Подобные случаи наблюдались только у новорожденных.
Сообщалось о спорадических случаях агранулоцитоза (< 500/мл), большая часть из них наблюдалась после 10 дней лечения и на фоне назначения суммарных доз более 20 г.
Сообщалось о спорадических случаях серьезных реакций (мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидерамльный некролиз (синдром Лайелла)).
Описаны очень редкие случаи псевдомембранозного колита (<0.01%) и нарушений свертываемости крови, а также образования конкрементов в почках, главным образом, у детей старше 3 лет, получавших либо большие суточные дозы препарата (более 80 мг/кг в сутки), либо кумулятивные дозы более 10 г, а также имевших дополнительные факторы риска (ограничение потребления жидкости, постельный режим и т.д.). Образование конкрементов в почках может протекать бессимптомно или проявляться клинически, может приводить к почечной недостаточности. Данное нежелательное явление носит обратимый характер и исчезает после прекращения терапии препаратом Роцефин.
Внутримышечная инъекция без применения лидокаина болезненна.
В редких случаях при лечении препаратом Роцефин у больных могут отмечаться ложноположительные результаты пробы Кумбса. Как и другие антибиотики, Роцефин может давать ложноположительный результат пробы на галактоземию. Ложноположительные результаты могут быть получены и при определении глюкозы в моче неферментными методами, поэтому в ходе терапии препаратом Роцефин глюкозурию при необходимости нужно определять только ферментным методом.
Лекарственное взаимодействие
Роцефин препаратының жоғары дозалары мен әсері күшті диуретиктерді (мысалы, фуросемидті) бір мезгілде қолданғанда бүйрек функциясының бұзылулары байқалмады.
Аминогликозидтерді цефалоспориндермен бірге қолданғанда, олардың бүйректік уыттылығының арту ықтималдығына қатысты қарама-қайшы деректер бар. Екі препарат бөлек-бөлек қолданылуы тиіс.
Роцефин препаратын енгізгеннен кейін алкогольді қолдану дисульфирам тәрізді реакциямен қатар жүрмеген. Цефтриаксонның құрамында кейбір цефалоспориндерге тән этанол жақпаушылығы мен қанағыштықты туғызуы мүмкін N-метилтиотетразол тобы жоқ.
Пробенецид цефтриаксонның шығарылуына әсер етпейді.
Бактериостатикалық препараттар цефалоспориндердің бактерицидтік әсерін төмендетуі мүмкін.
Хлорамфеникол мен цефтриаксон арасында антагонизм байқалды.
Цефтриаксон мен құрамында кальций бар пероральді препараттар немесе бұлшықетішілік цефтриаксон мен құрамында кальций бар препараттар (венаішілік немесе пероральді) арасындағы өзара әрекеттесу туралы хабарламалар келген жоқ.
Цефтриаксонды К дәрумені антоганистерімен бірге қолдану қан кетулердің даму қаупін арттыруы мүмкін.
Біріктірілген ем
Эксперимент жүзінде, Роцефин препараты мен аминогликозидтер көптеген грамтеріс бактерияларға қатысты синергизмге ие екендігі көрсетілді. Аталған біріктірілімдердің тиімділігінің жоғарылығы әрдайым болжана бермейтініне қарамастан, оны Pseudomonas aeruginosa туғызған, ауыр, өмірге қауіп төндіретін инфекциялар дамыған жағдайда қолдану мүмкіндігін қарастыру керек. Химиялық тұрғыдан үйлесімсіздігінің салдарынан, екі дәрілік затты ұсынылған дозасында бөлек-бөлек енгізу керек.
Еріткіштің құрамындағы лидокаин
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулері: лидокаин CYP450, CYP1A2 және CYP3A4 ферменттерінің субстраты болып табылады. Сәйкесінше, CYP тежегіштері (мысалы, итраконазол, вориконазол, флуконазол, кларитромицин, эритромицин, циметидин) мен ферменттер индукторларын (мысалы, барбитураттарды, карбамазепинді, фенитоинді, примидонды, рифампицинді) қатарлас қолдану лидокаиннің метаболизмін тежеуі мүмкін.
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесулері: құрылымы жағынан амидтік типті жергілікті анестетиктермен (мысалы, мексилетин немесе токаинид сияқты аритмияға қарсы дәрілер) ұқсас әсер етуші заттарды бірге қолдану жүйелі уытты әсерлерін ушықтыруы мүмкін. Сондықтан Роцефин препаратының бұлшықетішілік инъекцияларын (құрамында лидокаин бар еріткішпен) аталған препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерге ерекше сақтықпен тағайындау керек.
Лидокаинді қолданғанда миорелаксанттардың әсері күшеюі мүмкін.
При одновременном применении больших доз препарата Роцефин и «петлевых» диуретиков (например, фуросемида), нарушений функции почек не наблюдалось. Указаний на то, что Роцефин увеличивает нефротоксичность аминогликозидов, нет. Употребление алкоголя после введения препарата Роцефин не сопровождалось дисульфирамоподобной реакцией.
Цефтриаксон не содержит N-метилтиотетразольной группы, которая могла бы вызвать непереносимость этанола и кровоточивость, что присуще некоторым другим цефалоспоринам. Пробенецид не влияет на выведение препарата Роцефин.
Бактериостатические антибиотики снижают бактерицидный эффект цефтриаксона.
In vitro был обнаружен антагонизм между хлорамфениколом и цефтриаксоном.
Цефтриаксон фармацевтически несовместим с амсакрином, ванкомицином, флуконазолом и аминогликозидами.
Передозировка
Цефтриаксон
Гемодиализ немесе перитонеальді диализ цефтриаксонның плазмадағы өте жоғары концентрацияларын шығару мақсатында тиімді емес. Артық дозалануының емделуі симптоматикалық.
Еріткіштің құрамындағы лидокаин
Артық дозалануының бастапқы симптомдары: есінеу, парестезия (әсіресе, ауыздың айналасы), ұйқышылдық, мазасыздық, бас айналуы, құлақтағы шуыл, гиперакузия, көрудің бұзылулары, дизартрия және атаксия, сондай-ақ, жүрек айнуы және құсу. Орташа уыттану кезінде бұлшықеттердің тартылуы немесе бұлшықет түйілулері туындауы мүмкін. Оның артынан жайылған құрысулар орын алуы, олар естен танумен, тыныс алу жеткіліксіздігімен және комамен қатар жүруі мүмкін.
Ауыр жағдайларда (әдетте, тек ОЖЖ тарапынан симптомдар дамығаннан кейін ғана) жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан бұзылулар туындайды. Симптомдары: артериялық гипотензия, брадикардия және аритмия. Аса ауыр уыттану жағдайында толық атриовентрикулярлық блокада және жүректің тоқтап қалуы дамуы мүмкін. Жедел жүйелі уыттылық белгілері дамыған жағдайда, препаратты енгізуді дереу тоқтату керек. Арнайы антидоты жоқ, емі симптоматикалық. Жүрек тоқтап қалған кезде стандартты жүрек-өкпе реанимациясына, соның ішінде ацидозды басуға кіріседі.
Цефтриаксон
Гемодиализ или перитонеальный диализ не снизят чрезмерные плазменные концентрации цефтриаксона. Лечение передозировки - симптоматическое.
Лидокаин
Ранние симптомы передозировки: зевота, парестезия (особенно вокруг рта), сонливость, беспокойство, головокружение, шум в ушах, гиперакузия, нарушения зрения, дизартрия и атаксия, а также тошнота и рвота. При умеренной интоксикации могут возникать мышечные подергивания или мышечные спазмы. За этим могут последовать генерализованные судороги, которые могут сопровождаться потерей сознания, дыхательной недостаточностью и комой.
В тяжелых случаях (обычно только после развития симптомов со стороны ЦНС) возникают нарушения со стороны сердечно-сосудистой системы. Симптомы: артериальная гипотензия, брадикардия и аритмия. В случае очень тяжелой интоксикации может развиться полная атриовентрикулярная блокада и остановка сердца.
В случае развития признаков острой системной токсичности введение препарата следует немедленно прекратить. Специфического антидота нет, лечение симптоматическое. При остановке сердца приступают к стандартной сердечно-легочной реанимации, в том числе необходимо обеспечить купирование ацидоза.
Условия хранения
Синонимы
- Цефтриаксон
- цеф-III
- Азаран
- Лендаксин
- Лораксон
- Медаксон
- Цефтриабол
- Цефамед
- Цефограм
Скидки
