ЭНАМ 0,005 N30 ТАБЛ

Лекарственная форма

5 мг таблеткалар



Таблетки 5 мг

Состав

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат-эналаприл малеаты (эналаприлге баламалы) 5 мг,

Дәрілік препараттың құрамында болатыны ескерілуі тиіс қосымша заттар:

• сусыз лактоза 199.250 мг / 196.250 мг/193.000 мг
  
  
  
  Одна таблетка содержит
  
  активное вещество - эналаприла малеат 5 мг
  
  вспомогательные вещества: лактоза безводная
• кислота малеиновая
• цинка стеарат

Фармакодинамика

Фармакотерапиялық тобы:

• Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар

Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, қарапайымдар.Эналаприл.

АТХ коды C09AA02.

Энам (эналаприл малеаты) - екі амин қышқылының, L-аланин мен L-пролиннің туындысы эналаприлдің малеатты тұзы.Ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) - бұл ангиотензин I-нің прессорлық зат ангиотензин II-ге айналуын катализдейтін пептидилдипептидаза.Сіңгеннен кейін эналаприл АӨФ тежейтін эналаприлатқа дейін гидролизденеді.АӨФ тежелуі плазмадағы ангиотензин II деңгейінің төмендеуіне әкеледі, бұл плазмадағы ренин белсенділігінің жоғарылауына (ренин босап шығуының теріс кері байланысын жоюға байланысты) және альдостерон секрециясының төмендеуіне әкеледі.

АӨФ кининаза II-ге ұқсас.Осылайша, Энам қуатты вазодепрессорлы пептид брадикининнің ыдырауын бөгеуі де мүмкін.Алайда, Энам терапиялық әсерінде атқаратын рөлін әлі де анықтау керек.

Әсер ету механизмі

Оның көмегімен артериялық қысымды төмендететін механизм негізінен ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін бәсеңдетуден тұрады деп саналғанымен, Энам тіпті ренин деңгейі төмен гипертензиядан зардап шегетін пациенттерде де гипертензияға қарсы дәрі болып табылады.

Фармакодинамикалық әсерлері

Энамды гипертензиясы бар пациенттердің қабылдауы жүректің жиырылу жиілігін едәуір арттырмай, жатқан және тұрған күйде артериялық қысымның төмендеуіне әкеледі.

Симптоматикалық постуральді гипотензия сирек кездеседі.Кейбір пациенттерде артериялық қысымның оңтайлы төмендеуіне қол жеткізу үшін бірнеше апта терапия қажет болуы мүмкін.Энамды күрт тоқтату артериялық қысымның тез жоғарылауымен байланысты емес.

АӨФ белсенділігінің тиімді тежелуі әдетте эналаприлдің жеке дозасын пероральді қабылдағаннан кейін 2-4 сағаттан соң жүреді.Гипертензияға қарсы белсенділіктің басталуы әдетте бір сағат ішінде байқалады, ал артериялық қысымның төмендеу шыңы қабылдағаннан кейін 4-6 сағаттан соң жетеді.Әсердің ұзақтығы дозаға байланысты.Алайда, ұсынылған дозаларда гипертензияға қарсы және гемодинамикалық әсер кем дегенде 24 сағат бойы сақталатыны көрсетілген.

Эссенциальді гипертензиясы бар пациенттердегі гемодинамикалық зерттеулерде артериялық қысымның төмендеуі шеткері артериялық кедергінің төмендеуімен, жүрек лықсуының ұлғаюымен және жүректің жиырылу жиілігінің шамалы немесе нөлдік өзгеруімен қатар жүрді.Энам қабылдағаннан кейін бүйректегі қан ағымының жоғарылауы байқалды; шумақтық сүзіліс жылдамдығы өзгерген жоқ.Натрий мен судың кідіруі байқалмады.Алайда, емдеуге дейін шумақтық сүзіліс жылдамдығы төмен пациенттерде ол әдетте ұлғайды.

Диабеті бар пациенттерде және бүйрек ауруларымен жүретін диабеті жоқ пациенттерде қысқа мерзімді клиникалық зерттеулерде эналаприл қабылдағаннан кейін альбуминурия мен IgG несеп шығару және несеппен жалпы ақуыздың төмендеуі байқалды.

Тиазидтік диуретиктермен бірге қабылдаған кезде артериялық қысымды төмендететін Энам әсері, кем дегенде, аддитивті болады.Энам тиазидтерден туындаған гипокалиемияның дамуын төмендетуі немесе алдын алуы мүмкін.

Оймақгүл препараттарымен және диуретиктермен ем қабылдайтын жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде Энам пероральді немесе инъекциялық препаратымен емдеу шеткері кедергінің және артериялық қысымның төмендеуімен байланысты болды.Жүректің лықсуы ұлғайды, жүректің жиырылу жиілігі төмендеді (әдетте жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде жоғарылайды).Өкпе капиллярындағы кептелу қысымы да төмендеді.Физикалық жаттығуларға төзімділік жақсарды және Нью-Йорктегі жүрек қауымдастығының критерийлерімен өлшенген жүрек жеткіліксіздігінің ауырлығы төмендеді.Бұл әсерлер созылмалы терапияда сақталды.

Жүрек жеткіліксіздігінің ауырлығы жеңіл және орташа пациенттерде эналаприл жүректің үдемелі дилатациясын/кеңеюін және жеткіліксіздігін баяулатты, бұл туралы сол жақ қарыншаның соңғы диастолалық және систолалық көлемінің азаюы және лықсыту фракциясының жақсаруы растайды.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

Екі үлкен рандомизацияланған бақыланатын зерттеулерде (ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) және VA NEPHRON-D (the Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) АӨФ тежегішінің ангиотензин II рецепторларының блокаторымен біріктірілімін қолдану зерттелді.

ONTARGET - анамнезінде жүрек-қантамыр немесе цереброваскулярлық аурулары бар немесе соңғы ағзалардың зақымдану белгілерімен қатар жүретін 2 типті қант диабеті бар пациенттерде жүргізілген зерттеу.Va NEPHRON-D - 2 типті қант диабеті және диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде жүргізілген зерттеу.

Бұл зерттеулер монотерапиямен салыстырғанда гиперкалиемия, бүйректің жедел зақымдануы және/немесе гипотензия қаупінің жоғарылауы байқалған кезде бүйрек және/немесе жүрек-қантамыр нәтижелері мен өлім жағдайына айтарлықтай оң әсерін көрсеткен жоқ.Олардың ұқсас фармакодинамикалық қасиеттерін ескере отырып, бұл нәтижелер басқа АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторлары үшін де өзекті.

Сондықтан АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторларын диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір мезгілде қолдануға болмайды.

ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) - бұл 2 типті қант диабеті және созылмалы бүйрек ауруы, жүрек-қантамыр ауруы немесе екі ауруы да бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен немесе ангиотензин II рецепторларының блокаторымен стандартты емдеуге алискирен қосудың пайдасын тексеруге бағытталған зерттеу.Зерттеу қолайсыз нәтижелер қаупінің жоғарылауынан мерзімінен бұрын тоқтатылды.Алискирен тобындағы жүрек-қантамырдан болатын өлім мен инсульт плацебо тобына қарағанда жиі байқалды, ал жағымсыз құбылыстар мен қызығушылық тудыратын елеулі жағымсыз құбылыстар (гиперкалиемия, гипотония және бүйрек функциясының бұзылуы) плацебо тобына қарағанда алискирен тобында жиі байқалды.

Клиникалық тиімділік және қауіпсіздік

Көп орталықты рандомизацияланған салыстырмалы жасырын плацебо-бақыланатын зерттеуде (SOLVD профилактикалық зерттеуі) сол жақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы (LVEF) бар популяция зерттелді.4 228 пациент плацебо (n = 2 117) немесе эналаприл (n = 2 111) алу үшін рандомизацияланған.Плацебо тобында 818 пациентте жүрек жеткіліксіздігі байқалды немесе олар (38,6%) эналаприл тобындағы 630 пациентпен (29,8 %) салыстырғанда өлді (қауіптің төмендеуі:

• 29%
• 95% СА
• 21-36 %
• p <
• 0,001).Плацебо тобындағы 518 (24,5 %) және эналаприл тобындағы 434 (20,6 %) пациент өлді немесе жаңа немесе нашарлаған жүрек жеткіліксіздігі себебінен ауруханаға жатқызылды (қауіптің 20% төмендеуі
• 95% СА
• 9-30 %
• p <
• 0,001)

Көп орталықты рандомизацияланған салыстырмалы жасырын плацебо-бақыланатын зерттеуде (SOLVD емдеу зерттеуі) систолалық дисфункция (лықсу фракциясы <35 %) салдарынан симптоматикалық іркілісті жүрек жеткіліксіздігі бар популяция зерттелді.Жүрек жеткіліксіздігінің дәстүрлі емін қабылдаған 2 569 пациент плацебо (n = 1 284) немесе эналаприл (n = 1 285) алу үшін рандомизацияланған.Плацебо тобында эналаприл тобындағы (35,2 %) 452-мен салыстырғанда 510 өлім (39,7 %) болды (қауіптің төмендеуі 16%; 95% СА, 5 - 26 %; p=0,0036).Плацебо тобында эналаприл тобындағы 399-бен салыстырғанда 461 жүрек-қантамырдан өлім тіркелді (қауіптің 18 % төмендеуі, 95% СА, 6 - 28 %, p < 0,002), негізінен үдемелі жүрек жеткіліксіздігінен болатын өлімнің төмендеуі есебінен (эналаприл тобындағы 209-ға қарсы плацебо тобында 251, қауіптің төмендеуі 22 %, 95% СА, 6-35%).Жүрек жеткіліксіздігінің нашарлауына байланысты бірнеше пациент өлді немесе ауруханаға жатқызылды (плацебо тобында 736 және эналаприл тобында 613; қауіптің төмендеуі 26%, 95% СА, 18-34%; p Жалпы, сол жақ қарыншаның дисфункциясы бар пациенттерде SOLVD зерттеуінде Энам миокард инфарктісінің даму қаупін 23% (95% СА, 11-34 %; p < 0,001) және тұрақсыз стенокардия себебінен ауруханаға жатқызу қаупін 20% (95% СА, 9 - 29%; p < 0,001) төмендетті.
Педиатриялық популяция

Препаратты 6 жастан асқан гипертензиясы бар педиатриялық пациенттерде қолдану тәжірибесі шектеулі.Дене салмағы ≥ 20 кг және шумақтық сүзіліс жылдамдығы > 30 млмин/1,73 м2, 6-16 жас аралығындағы гипертензиясы бар 110 педиатриялық пациенттің қатысуымен өткен клиникалық зерттеуде, дене салмағы < 50 кг пациенттер күн сайын 0,625 немесе 2,5 немесе 20 мг эналаприл, ал салмағы ≥50 кг пациенттер күн сайын 1,25, 5 немесе 40 мг эналаприл алды.Эналаприлді күніне бір рет қабылдау дозаға байланысты артериялық қысымды төмендетті.Эналаприлдің дозаға тәуелді гипертензияға қарсы тиімділігі барлық қосалқы топтарда бірдей болды (жасы, Таннер сатысы, жынысы, нәсілі).Алайда күніне бір рет орташа алғанда 0,02 мг/кг сәйкес келетін 0,625 мг және 1,25 мг ең төмен зерттелетін дозалар гипертензияға қарсы тұрақты тиімділікті қамтамасыз етпеді.Зерттелген ең жоғары доза күніне бір рет 0,58 мг/кг (40 мг дейін) құрады.Педиатриялық пациенттердегі жағымсыз әсерлердің бейіні ересек пациенттерде байқалғаннан өзгеше емес.


Фармакотерапевтическая группа:

• Препараты
• влияющие на ренин-ангиотензиновую систему.Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы
• простые.Эналаприл

Код АТХ C09AA02.Энам (эналаприла малеат) - это малеатная соль эналаприла, производного двух аминокислот, L-аланина и L-пролина.Ангиотензинконвертирующий фермент (АКФ) - это пептидилдипептидаза, которая катализирует превращение ангиотензина I в прессорное вещество ангиотензин II.После всасывания эналаприл гидролизуется до эналаприлата, который ингибирует АКФ.Ингибирование АКФ приводит к снижению уровня ангиотензина II в плазме, что приводит к повышению активности ренина в плазме (из-за устранения отрицательной обратной связи высвобождения ренина) и снижению секреции альдостерона.АКФ идентичен кининазе II.Таким образом, Энам может также блокировать разрушение брадикинина, мощного вазодепрессорного пептида.Однако роль, которую это играет в терапевтическом действии Энам, еще предстоит выяснить.Механизм действия

Хотя считается, что механизм, с помощью которого Энам снижает артериальное давление, заключается в основном в подавлении ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, Энам является антигипертензивным средством даже у пациентов, страдающих гипертензией, с низким уровнем ренина.Фармакодинамические эффекты

Прием Энам пациентами с гипертензией приводит к снижению артериального давления как в положении лежа, так и стоя, без значительного увеличения частоты сердечных сокращений.Симптоматическая постуральная гипотензия встречается нечасто.У некоторых пациентов для достижения оптимального снижения артериального давления может потребоваться несколько недель терапии.Резкая отмена Энам не связана с быстрым повышением артериального давления.Эффективное ингибирование активности АКФ обычно происходит через 2-4 часа после перорального приема отдельной дозы эналаприла.Начало антигипертензивной активности обычно наблюдается в течение одного часа, а пик снижения артериального давления достигается через 4-6 часов после приема.Продолжительность эффекта зависит от дозы.Однако было показано, что при рекомендуемых дозах антигипертензивный и гемодинамический эффект сохраняется в течение как минимум 24 часов.В гемодинамических исследованиях у пациентов с эссенциальной гипертензией снижение артериального давления сопровождалось уменьшением периферического артериального сопротивления с увеличением сердечного выброса и незначительным или нулевым изменением частоты сердечных сокращений.После приема Энам наблюдалось увеличение почечного кровотока; скорость клубочковой фильтрации не изменилась.Задержка натрия и воды не наблюдалась.Однако у пациентов с низкой скоростью клубочковой фильтрации до лечения, она обычно увеличивалась.В краткосрочных клинических исследованиях у пациентов с диабетом и у недиабетических пациентов с заболеваниями почек, после приема эналаприла наблюдалось снижение альбуминурии и мочевой экскреции IgG и общего белка с мочой.При совместном приеме с тиазидными диуретиками эффект Энам, снижающий артериальное давление, по меньшей мере, аддитивен.Энам может уменьшать или предотвращать развитие гипокалиемии, вызванной тиазидами.У пациентов с сердечной недостаточностью, получающих терапию препаратами наперстянки и диуретиками, лечение пероральным или инъекционным препаратом Энам было связано со снижением периферического сопротивления и артериального давления.Сердечный выброс увеличивался, а частота сердечных сокращений (обычно повышенная у пациентов с сердечной недостаточностью) снижалась.Давление заклинивания в легочных капиллярах также снижалось.Улучшалась переносимость физических нагрузок и снижалась тяжесть сердечной недостаточности, измеренная по критериям Нью-Йоркской сердечной ассоциации.Эти эффекты сохранялись и при хронической терапии.У пациентов с сердечной недостаточностью от легкой и средней степени тяжести эналаприл замедлял прогрессирующую дилатацию/расширение сердца и недостаточность, о чем свидетельствует уменьшение конечного диастолического и систолического объемов левого желудочка и улучшение фракции выброса.Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)

В двух больших рандомизированных контролируемых исследованиях (ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) и VA NEPHRON-D (The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) изучалось применение комбинации ингибитора АКФ с блокатором рецепторов ангиотензина II.ONTARGET - исследование, проведенное у пациентов с сердечно-сосудистыми или цереброваскулярными заболеваниями в анамнезе или сахарным диабетом 2 типа, сопровождающимся признаками поражения конечных органов.VA NEPHRON-D - исследование, проведенное у пациентов с сахарным диабетом 2 типа и диабетической нефропатией.Эти исследования не продемонстрировали значительного положительного влияния на почечные и/или сердечно-сосудистые исходы и смертность, в то время как наблюдался повышенный риск гиперкалиемии, острого повреждения почек и/или гипотензии по сравнению с монотерапией.Учитывая их схожие фармакодинамические свойства, эти результаты актуальны и для других ингибиторов АКФ и блокаторов рецепторов ангиотензина II.Поэтому ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не следует применять одновременно у пациентов с диабетической нефропатией.ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) - это исследование, целью которого было проверить пользу добавления алискирена к стандартной терапии ингибитором АКФ или блокатором рецепторов ангиотензина II у пациентов с сахарным диабетом 2 типа и хроническим заболеванием почек, сердечно-сосудистым заболеванием или обоими заболеваниями.Исследование было прекращено досрочно из-за повышенного риска неблагоприятных исходов.Сердечно-сосудистая смертность и инсульт в группе алискирена наблюдались чаще, чем в группе плацебо, а нежелательные явления и серьезные нежелательные явления, представляющие интерес (гиперкалиемия, гипотония и нарушение функции почек), чаще отмечались в группе алискирена, чем в группе плацебо.Клиническая эффективность и безопасность

В многоцентровом рандомизированном двойном слепом плацебо-контролируемом исследовании (профилактическое исследование SOLVD) изучалась популяция с бессимптомной дисфункцией левого желудочка (LVEF < 35 %).4 228 пациентов были рандомизированы на получение плацебо (n = 2 117) или эналаприла (n = 2 111).В группе плацебо у 818 пациентов наблюдалась сердечная недостаточность, или они умерли (38,6 %), по сравнению с 630 пациентами в группе эналаприла (29,8 %) (снижение риска:

• 29 %
• 95% ДИ
• 21- 36 %
• p <
• 0,001).518 пациентов в группе плацебо (24,5 %) и 434 в группе эналаприла (20,6 %) умерли или были госпитализированы по поводу новой или ухудшившейся сердечной недостаточности (снижение риска на 20 %
• 95% ДИ
• 9 - 30 %
• p <
• 0,001)

В многоцентровом рандомизированном двойном слепом плацебо-контролируемом исследовании (Исследование лечения SOLVD) изучалась популяция с симптоматической застойной сердечной недостаточностью вследствие систолической дисфункции (фракция выброса <35 %).2 569 пациентов, получавших традиционное лечение сердечной недостаточности, были рандомизированы на получение плацебо (n = 1 284) или эналаприла (n = 1 285).В группе плацебо было 510 смертей (39,7 %) по сравнению с 452 в группе эналаприла (35,2 %) (снижение риска на 16 %; 95% ДИ, 5 - 26 %; p=0,0036).В группе плацебо была зарегистрирована 461 сердечно-сосудистая смерть по сравнению с 399 в группе эналаприла (снижение риска на 18 %, 95% ДИ, 6 - 28 %, p < 0,002), в основном за счет снижения смертности от прогрессирующей сердечной недостаточности (251 в группе плацебо против 209 в группе эналаприла, снижение риска на 22 %, 95% ДИ, 6 - 35 %).Несколько пациентов умерли или были госпитализированы в связи с ухудшением сердечной недостаточности (736 в группе плацебо и 613 в группе эналаприла; снижение риска 26 %, 95% ДИ, 18 - 34 %; p < 0.0001).В целом, в исследовании SOLVD у пациентов с дисфункцией левого желудочка Энам снизил риск развития инфаркта миокарда на 23 % (95% ДИ, 11 - 34 %; p < 0,001) и уменьшил риск госпитализации по поводу нестабильной стенокардии на 20 % (95% ДИ, 9 - 29 %; p < 0,001).Педиатрическая популяция

Опыт применения препарата у педиатрических пациентов с гипертензией в возрасте старше 6 лет ограничен.В клиническом исследовании с участием 110 педиатрических пациентов с гипертензией в возрасте от 6 до 16 лет, с массой тела ≥ 20 кг и скоростью клубочковой фильтрации > 30 млмин/1,73 м2, пациенты с массой тела < 50 кг получали либо 0,625, либо 2,5 или 20 мг эналаприла ежедневно, а пациенты с весом ≥50 кг получали 1,25, 5 или 40 мг эналаприла ежедневно.Прием эналаприла один раз в день снижал артериальное давление в зависимости от дозы.Дозозависимая антигипертензивная эффективность эналаприла была одинаковой во всех подгруппах (возраст, стадия Таннера, пол, раса).Однако самые низкие исследуемые дозы, 0,625 мг и 1,25 мг, что соответствует в среднем 0,02 мг/кг один раз в день, не обеспечивали постоянной антигипертензивной эффективности.Максимальная изученная доза составляла 0,58 мг/кг (до 40 мг) один раз в день.Профиль побочных эффектов у педиатрических пациентов не отличается от того, что наблюдается у взрослых пациентов.

Фармакокинетика

Абсорбциясы

Пероральді эналаприл тез сіңеді, қан сарысуындағы эналаприлдің ең жоғары концентрациясына бір сағат ішінде қол жеткізіледі. Несептегі қалпына келтіру негізінде эналаприлдің пероральді таблеткасынан эналаприлдің абсорбциясы дәрежесі шамамен 60% құрайды. Пероральді Энам препаратының абсорбциясына асқазан-ішек жолында тағамның болуы әсер етпейді.

Сіңгеннен кейін пероральді эналаприл ангиотензин өзгертуші ферменттің күшті тежегіші эналаприлатқа дейін тез және қарқынды гидролизденеді. Қан сарысуындағы эналаприлаттың ең жоғары концентрациясына эналаприл таблеткасының пероральді дозасын қабылдағаннан кейін шамамен 4 сағаттан соң қол жеткізіледі. Эналаприлдің пероральді дозаларын көп рет қабылдағаннан кейін эналаприлаттың жинақталуы үшін жартылай өмірдің тиімді кезеңі 11 сағат. Бүйрек функциясы қалыпты адамдарда қан сарысуындағы эналаприлаттың тұрақты концентрациясы емдеудің 4 күнінен кейін жетті.

Таралуы

Емдік маңыздағы концентрациялар диапазонында эналаприлаттың адам плазмасы ақуыздарымен байланысуы 60%-дан аспайды.

Биотрансформациясы

Эналаприлатқа айналуды қоспағанда, эналаприлдің маңызды метаболизмі туралы ешқандай дәлел жоқ.

Элиминациясы

Эналаприлаттың шығарылуы негізінен бүйрек арқылы жүреді. Несептегі негізгі компоненттер дозаның шамамен 40% құрайтын эналаприлат және интактілі эналаприл (шамамен 20%) болып табылады.

Бүйрек жеткіліксіздігі

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде эналаприл мен эналаприлаттың әсері ұлғаяды. Жеңіл және орташа бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде (креатинин клиренсі 40-60 мл/мин) эналаприлаттың тұрақты фазасындағы AUC күніне бір рет 5 мг қабылдағаннан кейін бүйрек функциясы қалыпты пациенттерге қарағанда шамамен екі есе жоғары болды. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі ≤30 мл/мин) AUC шамамен 8 есе ұлғайды. Эналаприлаттың жартылай өмірдің тиімді кезеңі эналаприл малеаттың бірнеше дозасын қабылдағаннан кейін бүйрек жеткіліксіздігінің осы деңгейінде ұзартылады және тұрақты күйге жету уақыты созылады. Эналаприлат гемодиализ арқылы жалпы қан айналымынан шығарылуы мүмкін. Диализдік клиренсі 62 мл/мин құрайды.

Балалар мен жасөспірімдер

2 айдан ≤ 16 жасқа дейінгі гипертензиясы бар еркек және әйел жынысты 40 педиатриялық пациентте 0,07-ден 0,14 мг/кг дейін эналаприл малеатты күнделікті пероральді қабылдаудан кейін көп реттік дозаға фармакокинетикалық зерттеу жүргізілді. Ересектердегі тарихи деректермен салыстырғанда балалардағы эналаприлат фармакокинетикасында айтарлықтай айырмашылықтар анықталған жоқ. Алынған деректер жасының ұлғаюымен AUC (дене салмағына арналған доза бойынша қалыпқа келтірілген) ұлғаюын көрсетеді; алайда, дене беткейінің ауданы бойынша деректер қалыпқа келген кезде AUC жоғарылауы байқалмайды. Тұрақты күйде эналаприлатты аккумуляциялау бойынша жартылай өмірдің орташа тиімді кезеңі 14 сағатты құрады.

Лактация

Босанудан кейінгі кезеңдегі бес әйелде ішке 20 мг бір рет қабылдағаннан кейін 4-6 сағаттан соң сүттегі эналаприлдің орташа ең жоғары деңгейі 1,7 мкг/л (диапазоны 0,54-тен 5,9 мкг/л) құрады. Эналаприлаттың орташа ең жоғары деңгейі 1,7 мкг/л (диапазоны 1,2-ден 2,3 мкг/л) құрады; ең жоғарылары 24 сағат ішінде әртүрлі уақытта байқалды. Сүттегі ең жоғары деңгей туралы деректерді қолдана отырып, тек емшек сүтімен қоректенетін нәрестенің максималды тұтынуы ананың салмағы бойынша түзетілген дозаның шамамен 0,16% құрайды.

11 ай бойы күн сайын 10 мг эналаприл қабылдаған әйелде сүттегі эналаприлдің ең жоғары деңгейі препаратты қабылдағаннан кейін 4 сағаттан соң 2 мкг/л, ал эналаприлаттың ең жоғары деңгейі - қабылдағаннан кейін шамамен 9 сағаттан соң 0,75 мкг/л құрады. 24 сағат ішінде өлшенген эналаприл мен эналаприлаттың сүттегі жалпы мөлшері тиісінше 1,44 мкг/л және 0,63 мкг/л сүтті құрады.

Сүттегі эналаприлат деңгейі бір анада 5 мг дозада эналаприлді бір рет қабылдағаннан кейін 4 сағат өткен соң анықтау деңгейінен (< 0,2 мкг/л) және екі анада 10 мг төмен болды; эналаприл деңгейі анықталмаған.



Абсорбция

Пероральный эналаприл быстро всасывается, пиковая концентрация эналаприла в сыворотке крови достигается в течение одного часа. На основании восстановления в моче, степень абсорбции эналаприла из пероральной таблетки эналаприла составляет приблизительно 60 %. На абсорбцию перорального препарата Энам не влияет присутствие пищи в желудочно-кишечном тракте.

После всасывания пероральный эналаприл быстро и интенсивно гидролизуется до эналаприлата, мощного ингибитора ангиотензин конвертирующего фермента. Пиковая концентрация эналаприлата в сыворотке крови достигается примерно через 4 часа после приема пероральной дозы таблетки эналаприла. Эффективный период полужизни для накопления эналаприлата после многократного приема пероральных доз эналаприла составляет 11 часов. У людей с нормальной функцией почек устойчивая концентрация эналаприлата в сыворотке крови достигалась через 4 дня лечения.

Распределение

В диапазоне концентраций, которые являются терапевтически значимыми, связывание эналаприлата с белками плазмы человека не превышает 60 %.

Биотрансформация

За исключением превращения в эналаприлат, нет доказательств значительного метаболизма эналаприла.

Элиминация

Выведение эналаприлата происходит преимущественно почками. Основными компонентами в моче являются эналаприлат, составляющий около 40 % дозы, и интактный эналаприл (около 20 %).

Почечная недостаточность

Воздействие эналаприла и эналаприлата увеличивается у пациентов с почечной недостаточностью. У пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью (клиренс креатинина 40-60 мл/мин) AUC устойчивой фазы эналаприлата была примерно в два раза выше, чем у пациентов с нормальной функцией почек после приема 5 мг один раз в день. При тяжелой почечной недостаточности (клиренс креатинина ≤30 мл/мин), AUC увеличивалась примерно в 8 раз. Эффективный период полужизни эналаприлата после приема нескольких доз эналаприла малеат при данном уровне почечной недостаточности пролонгируется, и время достижения устойчивого состояния затягивается. Эналаприлат может быть выведен из общего кровообращения путем гемодиализа. Диализный клиренс составляет 62 мл/мин.

Дети и подростки

У 40 педиатрических пациентов мужского и женского пола с гипертензией в возрасте от 2 месяцев до ≤ 16 лет было проведено фармакокинетическое исследование многократной дозы после ежедневного перорального приема от 0,07 до 0,14 мг/кг эналаприла малеат. Не было выявлено существенных различий в фармакокинетике эналаприлата у детей по сравнению с историческими данными у взрослых. Полученные данные свидетельствуют об увеличении AUC (нормализованной по дозе на массу тела) с увеличением возраста; однако увеличение AUC не наблюдается при нормализации данных по площади поверхности тела. При стабильном состоянии средний эффективный период полужизни по аккумуляции эналаприлата составил 14 часов.

Лактация

После однократного приема 20 мг внутрь у пяти женщин послеродового периода средний пиковый уровень эналаприла в молоке составил 1,7 мкг/л (диапазон от 0,54 до 5,9 мкг/л) через 4-6 часов после приема. Средний пиковый уровень эналаприлата составил 1,7 мкг/л (диапазон от 1,2 до 2,3 мкг/л); пики наблюдались в разное время в течение 24 часов. Используя данные о пиковом уровне в молоке, предполагаемое максимальное потребление младенцем, находящемся исключительно на грудном вскармливании, составит около 0,16% от дозы, скорректированной по весу матери.

У женщины, принимавшей эналаприл 10 мг ежедневно в течение 11 месяцев, пиковый уровень эналаприла в молоке составил 2 мкг/л через 4 часа после приема препарата, а пиковый уровень эналаприлата - 0,75 мкг/л примерно через 9 часов после приема. Общее количество эналаприла и эналаприлата, измеренное в молоке в течение 24 часов, составило 1,44 мкг/л и 0,63 мкг/л молока, соответственно.

Уровень эналаприлата в молоке был ниже уровня обнаружения (< 0,2 мкг/л) через 4 часа после однократного приема эналаприла в дозе 5 мг у одной матери и 10 мг у двух матерей; уровень эналаприла не определялся.

Побочные действия

Жағымсыз құбылыстардың жиілігін анықтау мынадай критерийлерге сәйкес жүргізіледі:

• өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥1/100-ден <
• 1/10-ға дейін), жиі емес (≥ 1/1000-нан <
• 1/100-ге дейін), сирек (≥1/10000-нан <
• 1/1000-ға дейін), өте сирек (<
• 1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)
  
  Өте жиі (≥1/10)
  
  - көздің бұлдырауы
  
  - бас айналуы
  
  - жөтел
  
  - жүрек айнуы
  
  - астения
  
  Жиі (≥1/100 <
• 1/10 дейін)
  
  - бас ауыруы, депрессия
  
  - гипотензия (ортостаздық гипотензияны қоса), естен тану, кеудедегі ауырсыну, ырғақтың бұзылуы, стенокардия, тахикардия
  
  - ентігу
  
  - диарея, іш ауыруы, дәм сезудің өзгеруі
  
  - бөртпе, аса жоғары сезімталдық/беттің,
  
  аяқ-қол, ерін, тіл, дауыс саңылауы және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
  
  - шаршау
  
  - гиперкалиемия, қан плазмасындағы креатининнің ұлғаюы
  
  Жиі емес (≥1/1,000 <
• 1/100 дейін)
  
  - анемия (о.і

апластикалық және гемолитикалық)

- гипогликемия

- сананың шатасуы, ұйқышылдық, ұйқысыздық, күйгелектік, парестезия, бас айналуы

- жоғары қауіптегі пациенттерде жүрек қағуы, миокард инфарктісі немесе церебральді-тамырлық асқынулар

- ринорея, тамақтың ауыруы, қарлығу, бронх түйілуі/ демікпе

- ішек өтімсіздігі, панкреатит, құсу, диспепсия, іш қатуы, анорексия, асқазанның тітіркенуі, ауыздың құрғауы, пептидтік ойық жара

- тершеңдік, қышыну, есекжем, алопеция

- бүйрек функциясының бұзылуы, бүйрек жеткіліксіздігі, протеинурия

- импотенция

- құрысу, қан кернеуі, құлақтың шыңылдауы, жалпы дімкәстік, қызба

- плазмадағы мочевина ұлғаюы, гипонатриемия

- ортостаздық гипотензия

Сирек (≥1/10,000 <1/1,000 дейін)

- нейтропения, гипогемоглобинемия, гематокрит санының төмендеуі, тромбоцитопения, агранулоцитоз, сүйек кемігі функциясының бәсеңдеуі, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммундық аурулар

- ұйқысыздық, ұйқының бұзылуы

- Рейно феномені

- өкпедегі инфильтраттар, ринит, аллергиялық альвеолит/эозинофильді пневмония

- стоматит/афтозды ойық жаралар, глоссит

- бауыр жеткіліксіздігі, гепатит, оның ішінде гепатоцеллюлярлық немесе некрозды, холестазды, сарғаюды қоса, холестаздық гепатит

- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативтік дерматит, уытты эпидермальді некролиз, күлдіреуік, эритродермия

- олигурия

- гинекомастия

- бауыр ферменттерінің ұлғаюы, қан плазмасындағы билирубиннің ұлғаюы

Өте сирек (<1/10,000)

- ішектің ангионевроздық ісінуі

Белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)

- антидиуретикалық гормонның жеткіліксіз секреция синдромы (СНСАДГ) (Пархон синдромы)

Симптомдар кешені байқалды:

• қызба
• серозит
• васкулит
• миалгия/миозит
• артралгия/артрит
• антинуклеарлы антиденелерге (ANA) оң тест
• СОЭ үдеуі
• эозинофилия және лейкоцитоз.Бөртпе
• фотосенсибилизация және басқа дерматологиялық көріністер де орын алуы мүмкін

Егер күрделі жағымсыз әсерлер пайда болса, емдеуді тоқтату керек.


Очень часто (≥1/10)

- затуманенное зрение

- головокружение

- кашель

- тошнота

- астения

Часто (от ≥1/100 до <1/10):

• - головная боль, депрессия
  
  - гипотензия (включая ортостатическую гипотензию), обморок, боли
  
  в груди, нарушения ритма, стенокардия, тахикардия
  
  - одышка
  
  - диарея, боль в животе, изменение вкуса
  
  - сыпь, гиперчувствительность/ангионевротический отек лица,
  
  конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани
  
  - усталость
  
  - гиперкалиемия, увеличение креатинина в плазме крови
  
  Нечасто (от ≥1/1,000 до <
• 1/100)
  
  - анемия (в т.ч.апластическая и гемолитическая)
  
  - гипогликемия
  
  - спутанность сознания, сонливость, бессонница, нервозность, парестезии,
  
  головокружение
  
  - сердцебиение, инфаркт миокарда или церебрально-сосудистые осложнения,
  
  у пациентов с повышенным риском
  
  - ринорея, боль в горле, охриплость, бронхоспазм/астма
  
  - кишечная непроходимость, панкреатит, рвота, диспепсия, запор,
  
  анорексия, раздражение желудка, сухость во рту, пептическая язва
  
  - потоотделение, зуд, крапивница, алопеция
  
  - нарушение функции почек, почечная недостаточность, протеинурия
  
  - импотенция
  
  - судороги, приливы крови, шум в ушах, общее недомогание,
  
  лихорадка
  
  - увеличение мочевины в плазме, гипонатриемия
  
  Редко (от ≥1/10,000 до <
• 1/1,000)
  
  - нейтропения, гипогемоглобинемия, снижение гематокритного числа,
  
  тромбоцитопения, агранулоцитоз, угнетение функции костного мозга,
  
  панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммунные заболевания
  
  - бессонница, нарушение сна
  
  - феномен Рейно
  
  - инфильтраты в легких, ринит, аллергический альвеолит/эозинофильная
  
  пневмония
  
  - стоматит/афтозные язвы, глоссит
  
  - печеночная недостаточность, гепатиты, в том числе гепатоцеллюлярный или холестатический гепатит, включая некроз, холестаз, желтуха
  
  - мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, эксфолиативный
  
  дерматит, токсический эпидермальный некролиз, пузырчатка, эритродер- мия
  
  - олигурия
  
  - гинекомастия
  
  - увеличение ферментов печени, увеличение билирубина в плазме крови
  
  Очень редко (<
• 1/10,000)
  
  - ангионевротический отек кишечника
  
  Неизвестно (не может быть оценен на основе имеющихся данных)
  
  - синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона (СНСАДГ) (Синдром Пархона)

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Симптоматикалық гипотензия

Симптоматикалық гипотензия асқынбаған гипертензиясы бар пациенттерде сирек кездеседі. Егер пациентте гиповолемия байқалса, мысалы, диуретиктермен емдеу, рационда тұзды шектеу, диализ, диарея немесе құсу нәтижесінде Энам қабылдайтын гипертензиясы бар пациенттерде симптоматикалық гипотензия жиі туындайды. Жүрек жеткіліксіздігі, қатар жүретін бүйрек жеткіліксіздігі бар немесе онсыз пациенттерде симптоматикалық гипотензия байқалды. Ол неғұрлым ауыр дәрежедегі жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде пайда болуы аса ықтимал, оны ілмектік диуретиктердің жоғары дозаларын қолдану, гипонатриемия немесе бүйректің функционалдық жеткіліксіздігі растайды. Мұндай пациенттерде емді дәрігердің бақылауымен бастаған жөн және Энам және/немесе диуретик дозасын әрбір түзету кезінде пациенттерді мұқият бақылаған жөн. Осындай талдауды жүректің ишемиялық ауруы немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге қолдануға болады, оларда артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе жедел церебральді қан айналымының бұзылуына әкелуі мүмкін.

Егер гипотензия пайда болса, пациентті шалқасынан жатқызып, қажет болғанда тұзды физиологиялық ерітіндінің венаішілік инфузиясын жасау керек. Өтпелі гипотензиялық реакция одан әрі қолдануға қарсы көрсетілім болып табылмайды, ол әдетте көлемі ұлғайғаннан кейін артериялық қысым жоғарылаған бойда қиындықсыз өтеді.

Артериялық қысымы қалыпты немесе төмен жүрек жеткіліксіздігі бар кейбір пациенттерде Энам қабылдаған кезде жүйелі артериялық қысымның қосымша төмендеуі байқалуы мүмкін. Бұл күтілетін әсер және әдетте емдеуді тоқтатуға себеп болмайды. Егер гипотензия симптоматикалық болса, дозаны төмендету және/немесе диуретик және/немесе Энам қабылдауды тоқтату қажет болуы мүмкін.

Аортальді және митральді клапанның стенозы/ гипертрофиялық кардиомиопатия

Барлық вазодилататорлар сияқты, АӨФ тежегіштерін сол жақ қарыншаның шығару бөлігінің обструкциясы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау және оларды кардиогенді шок және гемодинамикалық маңызды обструкция жағдайында қолданудан аулақ болу керек.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Бүйрек жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі < 80 мл/мин) эналаприлдің бастапқы дозасы пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес, сосын пациенттің емге реакциясына байланысты түзетілуі тиіс. Калий мен креатинин деңгейінің рутинді мониторингі мұндай пациенттер үшін әдеттегі медициналық тәжірибенің бөлігі болып табылады.

Эналаприлді қабылдауға байланысты бүйрек жеткіліксіздігі жағдайлары, негізінен ауыр жүрек жеткіліксіздігі немесе бүйрек артериясының стенозын қоса, бүйректің негізгі ауруы бар пациенттерде хабарланды. Уақытылы анықтау және тиісті емдеу жағдайында эналаприл терапиясымен байланысты бүйрек жеткіліксіздігі әдетте қайтымды болады.

Гипертониялық ауруы бар кейбір пациенттерде алдыңғы бүйрек ауруы болмаса, эналаприлді диуретикпен бір мезгілде қабылдаған кезде қандағы мочевина мен креатинин деңгейінің жоғарылауы байқалды. Эналаприл дозасын төмендету және/немесе диуретик қабылдауды тоқтату қажет болуы мүмкін. Мұндай жағдайда бүйрек артерияларының стенозы қаупі артады.

Реноваскулярлық гипертензия

Екі жақты бүйрек артериясының стенозы немесе жалғыз жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттердің АӨФ тежегіштерімен емдеуде гипотония мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі бар. Бүйрек функциясының жоғалуы қан сарысуындағы креатининнің шамалы өзгеруінде орын алуы мүмкін. Мұндай пациенттерде терапия мұқият медициналық бақылаумен, төмен дозалармен, бүйрек функциясын мұқият титрлеумен және мұқият мониторингпен басталуы тиіс.

Бүйрек трансплантациясы

Жақында бүйрегі ауыстырып салынған пациенттерде Энам препаратын қолдану тәжірибесі жоқ. Сондықтан мұндай пациенттерде Энам препаратымен емдеу ұсынылмайды.

Бауыр жеткіліксіздігі

Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштері холестаздық сарғаюдан немесе гепатиттен басталып, фульминантты бауыр некрозына және (кейде) өлімге әкелетін синдроммен байланысты. Бұл синдромның механизмі зерттелмеген. Сарғаю дамитын немесе бауыр ферменттерінің айқын жоғарылауы анықталатын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатуы және тиісті медициналық бақылауда болуы тиіс.

Нейтропения/Агранулоцитоз

АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия жағдайлары байқалды. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа да асқынатын факторларсыз пациенттерде нейтропения сирек туындайды. Эналаприлді иммуносупрессиялық ем, аллопуринол немесе прокаинамид қабылдайтын дәнекер тінінің диффузиялық зақымдануы бар пациенттерде немесе осы асқынатын факторлардың біріктірілімінде, әсіресе бұрын болған бүйрек функциясының бұзылуында ерекше сақтықпен қолдану керек. Бұл пациенттердің кейбірінде күрделі инфекциялар дамыды, олар бірнеше жағдайда қарқынды антибиотиктік терапияға жауап бермеді. Егер эналаприл осындай пациенттерде қолданылса, қандағы лейкоциттер санын мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады, ал пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері туралы хабарлау ұсынылады.

Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну

Бет, қол-аяқ, ерін, тіл, жұтқыншақ және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі Энамды қоса, ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштерін қабылдаған пациенттерде байқалды. Бұл емдеу кезінде кез-келген уақытта болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда Энам қабылдауды дереу тоқтатып, пациентті шығарудан бұрын симптомдардың толық жойылғанына көз жеткізу үшін тиісті мониторингті бастау керек. Тыныс алудың бұзылуынсыз тек тілдің ісінуі байқалған жағдайда да пациенттерге ұзақ уақыт бақылау қажет болуы мүмкін, өйткені антигистаминдік препараттармен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін.

Көмейдің ісінуімен немесе тілдің ісінуімен байланысты ангионевроздық ісінудің салдарынан өте сирек өлім туралы хабарланды. Тілге, көмейге немесе жұтқыншаққа зақым келген пациенттерде, әсіресе тыныс алу жолдарына операция жасалған адамдарда тыныс алу жолдарының обструкциясы байқалуы мүмкін. Тыныс алу жолдарының обструкциясын тудыруы мүмкін тіл, көмей немесе жұтқыншақ зақымданған жағдайда дереу тиісті ем тағайындау керек, ол адреналин ерітіндісін 1:

• 1000 (0
• 3-0
• 5 мл) тері астына енгізуді және/немесе тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету жөніндегі шараларды қамтуы мүмкін

АӨФ тежегіштерін қабылдаған қара нәсілді пациенттерде қара нәсілді емес адамдарға қарағанда ангионевроздық ісінуді жиі кездесетіні хабарланды.

Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емге байланысты емес ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ тежегішін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болуы мүмкін.

АӨФ тежегішін және mTOR тежегішін (сүтқоректілер жасушасындағы рапамицин нысанасын) (мысалы, темсиролимус, сиролимус, эверолимус) бірге қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауы мүмкін.

АӨФ тежегішімен және неприлизин тежегішімен (мысалы, сакубитрил, рацекадотрил) бір мезгілде ем алатын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауы мүмкін.Эналаприлдің сакубитрилмен/валсартанмен біріктірілімі ангионевроздық ісіну қаупінің жоғарылауына байланысты қарсы көрсетілген.Сакубитрилмен/валсартанмен емдеуді эналаприлдің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан өткенде ғана бастау керек.Егер сакубитрилмен/валсартанмен емдеу тоқтатылса, эналаприлмен емдеу сакубитрил/валсартанның соңғы дозаны қабылдағаннан кейін 36 сағаттан ерте басталмауы тиіс.

Жарғақ қанатты жәндіктерімен десенсибилизация кезіндегі анафилактоидты реакциялар

Сирек жағдайларда жарғақ қанатты жәндіктерінің уымен десенсибилизация кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде өмірге қауіпті анафилактоидты реакциялар туындады.Бұл реакцияларды әр десенсибилизация алдында АӨФ тежегіштерімен емдеуді уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады.

ТТЛП аферезін жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар

Сирек жағдайларда декстран сульфатымен тығыздығы төмен липопротеиндердің (ЛПНП) аферезі кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде өмірге қауіпті анафилактоидты реакциялар туындады.Бұл реакцияларды әр аферез алдында АӨФ тежегішімен емдеуді уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады.

Гемодиализдегі пациенттер

Жоғары гидравликалық өткізгіштігі бар жарғақшаларды (мысалы, AN 69) пайдалана отырып диализ жүргізілген және бір мезгілде АӨФ тежегішімен ем қабылдаған пациенттерде анафилактоидты реакциялар туралы хабарланды.Мұндай пациенттерде диализдік жарғақшаның басқа типін немесе гипертензияға қарсы препараттың басқа класын пайдалану мүмкіндігін қарастыру керек.

Гипогликемия

Диабетке қарсы пероральді дәрілер немесе инсулин қабылдайтын және АӨФ тежегішін қабылдауды бастаған қант диабеті бар пациенттерді, әсіресе бірге қолданудың бірінші айы ішінде гипогликемияны мұқият бақылау қажеттігі туралы ескерту керек.

Жөтел

АӨФ тежегіштерін пайдалану кезінде жөтел туралы хабарланды.Жөтелдің өнімсіз, тұрақты болатыны және терапияны тоқтатқаннан кейін өтетіні тән.АӨФ тежегіштерінен туындаған жөтелді жөтелдің дифференциалды диагнозының бір бөлігі ретінде қарастырған жөн.

Операциялық араласу/анестезия

Күрделі хирургиялық операцияларға ұшыраған пациенттерде немесе гипотензияны туындататын дәрілерді қолдана отырып анестезия кезінде эналаприл рениннің компенсаторлық босап шығуына қатысты қайталама ангиотензин II түзілуін бөгейді.Егер гипотензия туындаса және ол осы механизмге байланысты деп есептелсе, оны көлемнің ұлғаюымен түзетуге болады.

Гиперкалиемия

Қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен ем қабылдаған кейбір пациенттерде байқалды.Гиперкалиемияның даму қауіп факторларына бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер, бүйрек функциясының нашарлауы, жасы (> 70 жас), қант диабеті, қатарлас құбылыстар, атап айтқанда, сусыздану, жедел жүрек декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), құрамында калий бар қоспаларды немесе калий бар тұз алмастырғыштарды бір мезгілде қолдану; немесе қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауымен байланысты басқа препараттарды қабылдайтын пациенттер (мысалы, гепарин, құрамында триметоприм бар препараттар, мысалы, котримоксазол).Калий қоспаларын, калий жинақтаушы диуретиктерді, құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды немесе қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауына әкелетін басқа препараттарды қолдану, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, қан сарысуындағы калий деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін.Гиперкалиемия күрделі, кейде өлімге әкелетін аритмияны тудыруы мүмкін.Егер эналаприлді және жоғарыда аталған препараттардың кез келгенін бір мезгілде қолдану орынды деп саналса, оларды сақтықпен және қан сарысуындағы калий деңгейін жиі бақылау кезінде қолданған жөн.

Литий

Литий мен эналаприлдің біріктірілімі әдетте ұсынылмайды.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II немесе алискирен рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдану гипотензияның, гиперкалиемияның даму және бүйрек функциясының (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) төмендеу қаупін арттыратыны туралы деректер бар.Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II немесе алискирен рецепторларының блокаторларын бірге қолдану жолымен РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.

Егер қосарлы блокадамен емдеу аса қажет деп саналса, оны тек маманның бақылауымен және бүйрек функциясын, электролиттерді және артериялық қысымды жиі қадағалап отыру керек.

АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторларын диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге бір мезгілде тағайындауға болмайды.

Педиатриялық популяция

> 6 жастағы гипертониясы бар балаларда препаратты қолданудың тиімділігі мен қауіпсіздігі бойынша тәжірибе шектеулі, бірақ басқа көрсеткіштер бойынша тәжірибе жоқ.2 айдан асқан балаларда қолдану бойынша шектеулі фармакокинетикалық деректер бар.Энам гипертониядан басқа көрсетілімдер кезінде балаларда қолдануға ұсынылмайды.

Энамды нәрестелерде және шумақтық сүзіліс жылдамдығы < 30 мл/мин/1,73 м2 болатын педиатриялық пациенттерде қолдану ұсынылмайды, өйткені мұндай пациенттерде препаратты қолдану деректері жоқ.

Жүктілік

АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде қабылдауға болмайды.Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру қажет деп есептелмесе, жүктілікті жоспарлаған пациенттер жүктілік кезінде қолдану қауіпсіздігінің бейіні анықталған альтернативті гипертензияға қарсы препараттарға ауысуы керек.Егер жүктілік диагнозы қойылса, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, қажет болса альтернативті емді бастау керек.

Этникалық айырмашылықтар

Ангиотензин түрлендіруші ферменттің басқа тежегіштері сияқты, эналаприл қара нәсілді емес адамдарға қарағанда қара нәсілділерде артериялық қысымды төмендетуде тиімділігі аз, қара нәсілді гипертониктер популяциясында ренин мөлшері төмен аурулардың көбеюіне байланысты.

Лактоза

Галактоза жақпаушылығының, толық лактаза тапшылығының немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясының сирек тұқым қуалайтын проблемалары бар пациенттер бұл дәрілік препаратты қабылдамауы тиіс.



С особой осторожностью применяют у пациентов с аутоиммунными заболеваниями, сахарным диабетом, нарушениями функции печени, тяжелой формой стеноза аорты, субаортальным мышечным стенозом неясного генеза, гипертрофической кардиомиопатией, при потере жидкости и солей.В случае предшествующего лечения салуретиками, в частности у пациентов с хронической сердечной недостаточностью, повышается риск развития ортостатической гипотензии, поэтому перед началом лечения эналаприлом необходимо компенсировать потерю жидкости и солей.

При длительном лечении эналаприлом необходимо периодически контролировать картину периферической крови.Внезапное прекращение приема эналаприла не вызывает резкого повышения АД.

При хирургических вмешательствах в период лечения эналаприлом возможно развитие артериальной гипотензии, которую следует корригировать введением достаточного количества жидкости.

Перед исследованием функции паращитовидных желез эналаприл следует отменить.

Применение в педиатрии

Безопасность и эффективность применения эналаприла у детей не установлены.

Не применять лицам, не переносящим лактозу.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Необходима осторожность при управлении транспортными средствами или выполнении другой работы, требующей повышенного внимания, т.к.возможно головокружение, особенно после приема начальной дозы эналаприла

Показания

-артериялық гипертензияны емдеу

- симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігін емдеу

- сол жақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы (лықсу фракциясы) бар пациенттерде симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігінің профилактикасы



- различные формы артериальной гипертензии, включая реноваскулярную гипертензию

- хроническая сердечная недостаточность (в составе комбинированной терапии)

Противопоказания

- әсер етуші затқа немесе 6.1 бөлімде тізілген қосымша заттардың кез келгеніне немесе АӨФ кез келген басқа тежегішіне жоғары сезімталдық

- анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емдеумен байланысты ангионевроздық ісінудің болуы

- жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде және лактация кезеңінде

- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер

- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну

- тұқым қуалайтын лактоза жақпаушылығы, Лапп лактоза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы

- құрамында алискирен бар препараттармен Энамды бір мезгілде қолдану қант диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге қарсы көрсетілген (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м 2)

- ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болғандықтан сакубитрилмен/валсартанмен біріктіру. Энам сакубитрилге/валсартанға, сондай-ақ құрамында неприлизин тежегіші бар препараттарға ауысқаннан кейін 36 сағат ішінде қолдануға болмайды



- повышенная чувствительность к эналаприлу, другим компонентам

препарата

- наличие в анамнезе ангионевротического отека, связанного с лечением

ингибиторами АПФ

- беременность и период лактации

- лейкопения и тромбоцитопения

- детский и подростковый возраст до 18 лет

- двухсторонний стеноз почечных артерий или стеноз артерий

единственной почки

- наследственный или идиопатический отек

- наследственная непереносимость лактозы, дефицит лактозы Лаппа или

мальабсорбция глюкозы-галактозы

Лекарственное взаимодействие

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

Клиникалық зерттеулер деректері АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II немесе алискирен рецепторларының блокаторларын бірге қолдану жолымен ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы РААЖ әсер ететін монотерапияда препаратты қолданумен салыстырғанда гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстардың анағұрлым жоғары жиілігімен байланысты екенін көрсетті.

Калий жинақтаушы диуретиктер, құрамында калий бар қоспалар немесе қан сарысуындағы калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттар

АӨФ тежегіштері диуретиктер тудырған калий жоғалуын баяулатады. Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), құрамында калий бар қоспалар, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар немесе қан сарысуындағы калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттар (мысалы, гепарин, құрамында триметоприм бар препараттар, мысалы, котримоксазол) қан сарысуындағы калий деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Егер эналаприлді және жоғарыда аталған препараттардың кез келгенін бір мезгілде қолдану орынды деп саналса, оларды сақтықпен және қан сарысуындағы калий деңгейін жиі бақылаумен қолданған жөн.

Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік)

Диуретиктердің жоғары дозаларымен алдын ала емдеу эналаприлмен емнің басында гиповолемияға және гипертензияның туындау қаупіне әкелуі мүмкін.

Гипотензиялық әсерді диуретик қабылдауды тоқтату, тұз көлемін немесе қабылдауды арттыру немесе эналаприлдің төмен дозасымен емдеуді бастау арқылы азайтуға болады.

Басқа гипертензияға қарсы дәрілер

Осы дәрілерді бір мезгілде қолдану эналаприлдің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа вазодилататорлармен бір мезгілде қолдану артериялық қысымды одан әрі төмендетуі мүмкін.

Литий

Литийді АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қабылдаған кезде қан сарысуындағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылауы және уыттылығы туралы хабарланды. Тиазидтік диуретиктерді бір мезгілде қолдану литий деңгейін одан әрі жоғарылатып, АӨФ тежегіштерімен қабылдаған кезде литийдің уыттылық қаупін арттыруы мүмкін. Эналаприлді литиймен қолдану ұсынылмайды, бірақ егер мұндай біріктірілім қажет болса, қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу керек.

Трициклдік антидепрессанттар/антипсихотиктер / анастетиктер/есірткі

Наркозға арналған кейбір препараттарды, трициклдік антидепрессанттарды және антипсихотиктерді АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану артериялық қысымның одан әрі төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) іріктелген тежегіштерін қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП)

Селективті циклооксигеназа-2 тежегіштерін (ЦОГ-2 тежегіштері) қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП) диуретиктер мен басқа да гипертензияға қарсы препараттардың әсерін төмендетуі мүмкін. Сондықтан ангиотензин II рецепторлары антагонистерінің немесе АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қоса, ҚҚСП-мен бәсеңдеуі мүмкін.

ҚҚСД (ЦОГ-2 тежегіштерін қоса) және ангиотензин II рецепторларының антагонистерін немесе АӨФ тежегіштерін бірлесіп қабылдау қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауына аддитивті әсер етеді және бүйрек функциясының нашарлауына әкелуі мүмкін. Бұл әсерлер әдетте қайтымды. Сирек жағдайларда, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (мысалы, егде жастағы адамдарда немесе диуретиктерді қабылдайтындарды қоса, гиповолемиясы бар пациенттерде) жедел бүйрек жеткіліксіздігі пайда болуы мүмкін. Сондықтан біріктірілімді бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Пациенттер адекватты түрде гидратталуы тиіс және қатарлас ем барысында және одан кейін мезгіл-мезгіл бүйрек функциясының мониторингі мүмкіндігін қарастыру керек.

Алтын

Нитритоидты реакциялар (симптомдар бет гиперемиясын, жүрек айнуын, құсуды және гипотензияны қамтиды) инъекциялық алтынмен (натрий ауротиомалаты) ем қабылдаған пациенттерде және эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен қатарлас ем алған пациенттерде сирек байқалған.

Сүтқоректілердің жасушасында рапамицин нысанасының тежегіштері (mTOR)

mTOR тежегіштерімен қатар ем қабылдайтын пациенттерде (мысалы, темсиролимус, сиролимус, эверолимус) ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауы мүмкін.

Неприлизин тежегіштері

АӨФ тежегішімен және неприлизин тежегішімен (мысалы, сакубитрил, рацекадотрил) бір мезгілде ем алатын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауы мүмкін. Эналаприлді сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені неприлизин мен АӨФ бір мезгілде тежелуі ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыруы мүмкін. Сакубитрил/валсартанды эналаприлдің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан өткенде ғана қабылдауды бастау керек. Эналаприлмен емдеуді сакубитрил/валсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан кейін ғана бастау керек.

Симпатомиметиктер

Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.

Диабетке қарсы препараттар

Эпидемиологиялық зерттеулер АӨФ тежегіштері мен диабетке қарсы препараттарды (инсулиндер, пероральді гипогликемиялық дәрілер) бір мезгілде қабылдау гипогликемия туындау қаупімен қандағы глюкоза деңгейін төмендету әсерінің күшеюін туындататынын көрсетті. Бұл құбылыс біріктірілген емдеудің алғашқы апталарында және бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде жиі кездесетін сияқты.

Алкоголь

Алкоголь АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін күшейтеді.

Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер және бета-блокаторлар

Эналаприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен және бета-блокаторлармен бір мезгілде қауіпсіз тағайындауға болады.

Педиатриялық популяция

Өзара әрекеттесуді зерттеу тек ересектерде жүргізілді.



При одновременном назначении Энама с нестероидными противовоспалительными препаратами (НПВП) возможно снижение гипотензивного эффекта эналаприла; с калийсберегающими диуретиками - возможна гиперкалиемия; с солями лития - замедление выведения лития.

Одновременный прием Энама с жаропонижающими и болеутоляющими препаратами может уменьшить эффективность Энама.

Энам ослабляет действие препаратов, содержащих теофиллин.

Циметидин удлиняет действие Энама.

Антигипертензивное действие эналаприла усиливает диуретики, β-аденоблокаторы.

При одновременном применении с иммунодепрессантами, цитостатиками повышается риск развития лейкопении.

При одновременном применении калийсберегающих диуретиков (в т.ч. спиронолактона, триамтерена, амилорида), препаратов калия, заменителей соли и БАД к пище, содержащих калий, возможно развитие гиперкалиемии (особенно у пациентов с нарушениями функции почек), т.к. ингибиторы АПФ уменьшают содержание альдостерона, что приводит к задержке калия в организме на фоне ограничения выведения калия или его дополнительного поступления в организм.

При одновременном применении опиоидных анальгетиков и средств для наркоза усиливается антигипертензивное действие эналаприла.

При одновременном применении "петлевых" диуретиков, тиазидных диуретиков усиливается антигипертензивное действие. Имеется риск развития гипокалиемии. Повышение риска нарушения функции почек.

При одновременном применении с азатиоприном возможно развитие анемии, что обусловлено угнетением активности эритропоэтина под влиянием ингибиторов АПФ и азатиоприна.

Описан случай развития анафилактической реакции и инфаркта миокарда при применении аллопуринола у пациента, получающего эналаприл.

Ацетилсалициловая кислота в высоких дозах может уменьшать антигипертензивное действие эналаприла.

Окончательно не установлено, уменьшает ли ацетилсалициловая кислота терапевтическую эффективность ингибиторов АПФ у пациентов с ИБС и сердечной недостаточностью. Характер этого взаимодействия зависит от течения заболевания.

Ацетилсалициловая кислота, ингибируя ЦОГ и синтез простагландинов, может вызывать вазоконстрикцию, что приводит к уменьшению сердечного выброса и ухудшению состояния пациентов с сердечной недостаточностью, получающих ингибиторы АПФ.

При одновременном применении бета-адреноблокаторов, метилдопы, нитратов, блокаторов кальциевых каналов, гидралазина, празозина возможно усиление антигипертензивного действия.

При одновременном применении с НПВС (в т.ч. с индометацином) уменьшается антигипертензивное действие эналаприла, по-видимому, вследствие ингибирования под влиянием НПВС синтеза простагландинов (которые, как полагают, играют определенную роль в развитии гипотензивного эффекта ингибиторов АПФ). Повышается риск развития нарушений функции почек; редко наблюдается гиперкалиемия.

При одновременном применении инсулина, гипогликемических средств производных сульфонилмочевины возможно развитие гипогликемии.

При одновременном применении ингибиторов АПФ и интерлейкина-3 существует риск развития артериальной гипотензии.

При одновременном применении с клозапином имеются сообщения о развитии синкопе.

При одновременном применении с кломипрамином сообщается об усилении действия кломипрамина и развитии токсических эффектов.

При одновременном применении с ко-тримоксазолом описаны случаи развития гиперкалиемии.

При одновременном применении с лития карбонатом увеличивается концентрация лития в сыворотке крови, которая сопровождается симптомами интоксикации литием.

При одновременном применении с орлистатом уменьшается антигипертензивное действие эналаприла, что может привести к значительному повышению АД, развитию гипертонического криза.

Полагают, что при одновременном применении с прокаинамидом возможно повышение риска развития лейкопении.

При одновременном применении с эналаприлом уменьшается действие препаратов, содержащих теофиллин.

Имеются сообщения о развитии острой почечной недостаточности у пациентов после пересадки почки при одновременном применении с циклоспорином.

При одновременном применении с циметидином увеличивается T1/2 эналаприла и повышается его концентрация в плазме крови.

Полагают, что возможно уменьшение эффективности антигипертензивных средств при одновременном применении с эритропоэтинами.

При одновременном применении с этанолом увеличивается риск развития артериальной гипотензии.

В период лечения запрещается употреблять алкогольные напитки, так как алкоголь усиливает гипотензивное действие препарата.