МЕРКАЦИН 0,5/2МЛ N1 ФЛ

Лекарственная форма

Вена ішіне және бұлшықет ішіне енгізуге арналған ерітінді, 500 мг/2 мл



Раствор для внутривенного и внутримышечного введения, 500 мг/2 мл

Состав

Дәрілік препараттың құрамы

2 мл ерітіндінің құрамында

белсенді зат - амикацин сульфаты (амикацинге шаққанда) 100 мг немесе 500 мг,

қосымша заттар:

• натрий цитраты
• натрий метабисульфиті
• сұйылтылған күкірт қышқылы
• инъекцияға арналған су

• натрия цитрат
• натрия метабисульфит
• кислота
  
  серная разбавленная
• вода для инъекций

Фармакодинамика

Амикацин - аминогликозидтер тобынан алынған жартылай синтетикалық антибиотик, ол Канамицин А-дан алынады. Ол кең спектрлі грам-теріс микроорганизмдердің, соның ішінде Pseudomonas, Escherichia coli және кейбір грам-оң микроорганизмдерге, мысалы, Staphylococcus aureus қатысты белсенді.

Аминогликозидтік антибиотиктер бактерицидтік әсерге ие. Аминогликозидтердің әсер ету механизмі толық зерттемеген, олар рибосомалардың 30s суббірлігімен қайтымсыз байланысып, сезімтал микроорганизмдердің жасушаларында ақуыз синтезін тежейді деп болжанады.



Антибиотик группы аминогликозидов. Полусинтетический антибиотик широкого спектра действия, действует бактерицидно. Связываясь с 30S субъединицей рибосом, препятствует образованию комплекса транспортной и матричной РНК, блокирует синтез белка, а также разрушает цитоплазматические мембраны бактерий.

Меркацин высоко активен в отношении грамотрицательных микроорганизмов:

• Klebsiella spp
• Pseudomonas aeroginosa
• Е.Coli
• Proteus
• Enterobacter spp
• Serratia spp
• Shigella spp
• Salmonella
• Providencia stuartii
• Mima-Herelea
• Citobacter freundii (в том числе
• штаммов
• резистентных к канамицину
• гентамицину
• тобрамицину)
• а также некоторых грамположительных микроорганизмов: Staphylococcus spp (в том числе
• штаммов
• устойчивых к пенициллину
• метициллину
• некоторым цефалоспоринам)
• некоторых штаммов Streptococcus spp

Фармакокинетика

Б/і енгізгеннен кейін амикацин тез сіңеді және жүйелік қан ағымына енеді. Дәрілік затты б/і 500 мг дозада енгізген кезде Cmax 1 сағаттан кейін жетеді және шамамен 20 мг/мл құрайды, енгізгеннен кейін 10 сағаттан кейін қан сарысуындағы концентрация шамамен 2 мкг/мл дейін төмендейді.

Амикациннің қан сарысуындағы ақуыздармен байланысу дәрежесі 20% және одан аз, 10-12 сағат ішінде қан сарысуындағы дәрілік заттың концентрациясы сезімтал микроорганизмдер үшін бактерицидтік концентрация диапазонында болады.

30 минуттық в/і инфузия түрінде 500 мг дозада амикацинді бір рет енгізгеннен кейін Cmax орташа есеппен 38 мкг/мл құрады. Бүйрек функциясы қалыпты ересектерде қайталама инфузиялар кезінде организмде дәрілік заттың жинақталуы байқалмады; бүйрек функциясының төмендеуі организмде амикациннің жиналуына әкеледі.

Бүйрек функциясы қалыпты ересектердегі дәрілік препараттың жартылай шығарылу кезеңі 2-3 сағатты құрайды.

Б/і немесе в/і бір рет енгізгеннен кейін амикациннің енгізілген дозасының шамамен 94-98%-ы шумақтық сүзілу процесі арқылы 24 сағат ішінде өзгермеген күйде несеппен шығарылады. 250 мг дозада б/і енгізгеннен кейінгі алғашқы 6 сағат ішінде несепте амикацин концентрациясы орташа есеппен 563 мкг/мл және одан кейінгі 1-6 сағат ішінде 163 мкг/мл құрайды. 500 мг дозада б/і енгізгеннен кейін бүйрек функциясы қалыпты ересектерде несепте препараттың концентрациясы орта есеппен 832 мкг/мл құрайды.

Амикацин жасушадан тыс сұйықтықта таралады және негізінен шумақтық сүзілу есебінен өзгермеген күйінде несеппен шығарылады. Парентеральді енгізуден кейін амикацин қағанқ суынан, плевралық жалқықтан және перитонеальді қуыстан табылады.

Клиникалық зерттеулердің нәтижелері жаңа туған нәрестелердегі жұлын сұйықтықтығында амикацин концентрациясын күніне бірнеше рет енгізгенде қан сарысуындағылардың шамамен 10-20%-ын құрайтынын және менингит кезінде қан сарысуындағылардың 50%-на жетуі мүмкін екенін көрсетеді.

Б/і және в/і енгізу

Жаңа туылған нәрестелерде, әсіресе шала туылған балаларда амикациннің бүйрек арқылы шығарылу жылдамдығы төмендейді.

Амикациннің фармакокинетикалық параметрлері б/і және/немесе в/і 7,5 мг/кг дозада енгізілгенде, туу салмағы бойынша топтастырылған (2000 г аздау, 2000-3000 г және 3000 г асады) жаңа туған нәрестелердегі (жасы 1-ден 6 күнге дейін) клиникалық зерттеулерде бағаланды. Дене салмағы 3000 г асатын жаңа туған нәрестелердегі амикацин клиренсі 0,84 мл/мин/кг құрады, дәрілік заттың жартылай шығарылуының соңғы кезеңі шамамен 7 сағатты құрады; тепе-теңдік күйіндегі бастапқы таралу көлемі мен таралу көлемі тиісінше 0,3 мл/кг және 0,5 мг/кг құрады. Туғанда салмағы төмен жаңа туған балалар топтарында (2000 г, 2000-3000 г аздау) амикацин клиренсінің көрсеткіштері төмен болды, ал жартылай шығарылу кезеңінің мәндері жоғарыда аталған топтағыға қарағанда жоғары болды (3000 г асады). 12 сағат аралықпен бірнеше рет енгізгеннен кейін 5 күн өткен соң жаңа туған нәрестелердің барлық зерттелетін топтарында организмде дәрілік заттың жинақталуы байқалмады.



Всасывание

После внутримышечного (в/м) введения всасывается Меркацин быстро всасывается и распределяется во всех тканях организма. Максимальная концентрация в плазме крови при внутримышечном введении препарата в дозе 7,5 мг/кг – 21 мкг/мл через 1,5 часа после внутривенной (в/в) инфузии в дозе 7,5 мг/кг– 38 мкг/мл в течение 30 мин.

Распределение

Связывание с белками плазмы до 20%. Хорошо проникает и распределяется во внеклеточной жидкости. В терапевтических концентрациях амикацин обнаруживается в перикардиальной, лимфатической, перитонеальной и синовиальной жидкости. В более высоких концентрациях обнаруживается в моче, а в низких концентрациях – в бронхиальном секрете, желчи, грудном молоке, мокроте и спинномозговой жидкости.

В тканях амикацин накапливается внутриклеточно. В печени, легких, селезенке, почках и других органах с хорошим кровотоком отмечаются высокие концентрации амикацина, а в жировой ткани, мышцах и костях – более низкие концентрации.

У взрослых с неповрежденным гемато-энцефалическим барьером концентрация препарата в спинномозговой жидкости составляет 10 – 20% от концентрации в плазме, при воспалении мозговых оболочек проницаемость несколько увеличивается (до 50%). У новорожденных достигаются более высокие концентрации в спинномозговой жидкости, чем у взрослых.

Амикацин проникает через плацентарный барьер и достигает существенной концентрации в крови плода и амниотической жидкости.

Объем распределения у взрослых – 0,26 л/кг, у детей – 0,2-0,4 л/кг; у новорожденных в возрасте менее 1 недели и с массой тела менее 1,5 кг – до 0,68 л/кг; в возрасте менее 1 недели и массой тела более 1,5 кг – до 0,58 л/кг; у пациентов, страдающих муковисцидозом, - 0,3-0,39 л/кг.

Средняя терапевтическая концентрация при внутривенном или внутримышечном введении сохраняется в течение 10-12 часов.

Выведение

Период полувыведения (Т1/2) в терминальной (b) фазе у взрослых – 2-3 часа, у новорожденных – 5-8 часов, у детей более старшего возраста – 2,5-4 часа.

Конечная величина Т1/2 – более 100 часов.

Выводится с мочой в неизмененном виде путем клубочковой фильтрации (около 87% в течение 6 часов, 94% - за сутки).

Почечный клиренс – 79 – 100 мл/мин.

Фармакокинетика в особых клинических случаях

При нарушении функции почек у взрослых Т1/2 (в зависимости от степени нарушения) – до 100 часов, у пациентов страдающих муковисцидозом – 1-2 ч.

У больных с ожогами и гипертермией Т1/2 может быть значительно меньше по сравнению со средними показателями вследствии повышенного клиренса.

Выводиться при гемодиализе (50% за 4-6 часов), перитонеальный диализ менее эффективен (25% за 48-72 часа).

Побочные действия

Жиі емес

суперинфекциялар немесе резистентті бактериялар мен ашытқы тәрізді зеңдердермен колонизациясы

жүрек айнуы, құсу

бөртпе

Сирек

анемия, эозинофилия

гипомагнемия

тремор, парестезия, бас ауыру, теңгерімнің бұзылуы

соқырлық, көздің тор қабығы инфарктісі (мұндай реакциялар амикацинді интравитреальды (көзішілік) енгізгеннен кейін байқалды; Меркацин интравитреальды енгізуге арналмаған).

құлақтың шуылдауы, есту қабілетінің төмендеуі

артериялық гипотензия

қышыну, есекжем

артралгия, бұлшықеттің тартуы

олигурия, Ссr жоғарылауы, альбуминурия, азотемия, несепте эритроциттердің болуы, несепте лейкоциттердің болуы*

дене температурасының жоғарылауы.

Жиілігі белгісіз

анафилаксиялық жауап (анафилаксиялық реакция, анафилаксиялық шок және анафилактоидты реакция), аса жоғары сезімталдық

салдану

кереңдік, нейросенсорлық кереңдік

апноэ, бронх түйілуі

жедел бүйрек жеткіліксіздігі, уытты нефропатия, несепте жасушалардың болуы

Барлық аминогликозидтер отоуыттылық және нефроуыттылық әсерге ие болуы және жүйке-бұлшықет блокадасын тудыруы мүмкін. Мұндай әсер бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде, басқа отоуытты немесе нефроуытты препараттармен емделген пациенттерде және аминогликозидтермен ұзақ уақыт бойы және/немесе ұсынылғаннан жоғарылау дозада емделген пациенттерде жиі байқалды.

Бүйрек функциясының өзгеруі әдетте қайтымды және емдеуді тоқтатқаннан кейін жоғалады.

Сегізінші бассүйек-ми жүйкесіне қатысты уытты әсер есту қабілетінің жоғалуымен, тепе-теңдіктің бұзылуымен немесе екеуімен бірге жүруі мүмкін. Амикацин бірінші кезекте есту функциясына әсер етеді. Жоғары жиілікті кереңдіктің кохлеарлы зақымдануы, көп жағдайда, есту қабілетінің клиникалық жоғалуына дейін пайда болады, ол кейіннен аудиометриялық зерттеуде анықталады.

Амикацинді интравитреальды енгізгеннен кейін кейде көру қабілетінің тұрақты жоғалуына әкелетін макулярлық инфаркт жағдайлары туралы хабарланды.

Ұсынылған сақтық шаралары мен тиісті мөлшерлеу режимдерін ескере отырып, құлақтың шуылдауы, вертиго, ішінара қайтымды кереңдік, тері бөртпесі, дәрілік қызба, бас ауыруы, парестезия, жүрек айну және құсу сияқты жағымсыз реакциялар сирек туындайды. Бүйректің зақымдану белгілері сирек байқалды, соның ішінде альбумин, цилиндрлер, несептегі эритроциттер немесе лейкоциттер, азотемия және олигурия.



Нечасто:

• - суперинфекции или колонизация резистентными бактериями и дрожжеподобными грибами
  
  - тошнота, рвота
  
  - сыпь
  
  Редко:
  
  - анемия, эозинофилия
  
  - гипомагниемия
  
  - тремор, парестезия, головная боль, нарушение равновесия
  
  - слепота, инфаркт сетчатки глаза (такие реакции отмечались после интравитреального (внутриглазного) введения амикацина
• Меркацин не предназначен для интравитреального введения)

• - анафилактический ответ (анафилактическая реакция
• анафилактический шок и анафилактоидная реакция)
• гиперчувствительность
  
  - паралич
  
  - глухота
• нейросенсорная глухота
  
  - апноэ
• бронхоспазм
  
  - острая почечная недостаточность
• токсическая нефропатия
• наличие клеток в моче

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Меркацинді қолданған кезде пациенттер сұйықтықты жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс.

Меркацинді бүйрек жеткіліксіздігі, есту мүшесінің немесе вестибулярлық аппараттың зақымдануы және шумақтық сүзілуі төмендеген пациенттерде сақтықпен қолдану қажет. Осы топтағы препараттардың потенциалды отоуыттылық және нефроуыттылық әсеріне байланысты парентеральды енгізу үшін аминогликозидтермен ем қабылдайтын пациенттерге мұқият клиникалық мониторинг жүргізу қажет. 14 күннен артық емдеу қауіпсіздігі анықталмаған.

Егер бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде Меркацинмен емдеу ұзақтығы 7 күн немесе одан да көп немесе басқа пациенттерде 10 күн болады деп күтілсе, олар препаратты қолдануды бастамас бұрын және емдеу кезінде қайталап аудиометриялық тексеруден өтуі керек.

Нефроуыттылық

Аминогликозидтер потенциалды нефроуытты препараттар болып табылады; олардың нефроуытты әсері C max тәуелді емес. Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, сондай-ақ аминогликозидтермен жоғары дозада немесе ұзақ уақыт бойы ем қабылдайтын пациенттерде нефроуытты әсердің даму қаупі артады.

Меркацинді қолдануды бастамас бұрын және емдеу курсы кезінде пациенттер күнделікті зерттеу әдістерін қолдана отырып, бүйрек функциясын бақылауы керек; бұл жағдайда пациенттер сұйықтықты жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс. Несепте цилиндрлердің, лейкоциттердің немесе эритроциттердің болуы, альбуминурия, Clсr төмендеуі, несептің меншікті тығыздығының төмендеуі, ҚМА және Ссг жоғарылауы немесе олигурия сияқты бүйрек функциясының бұзылулары дамыған кезде препараттың дозасын азайту керек. Азотемия ушығуында немесе диурез үдеуі төмендегенде Меркацин қолдануды тоқтату керек.

Бүйрек функциясы төмендеуі мүмкін егде жастағы пациенттерде әдеттегі скринингтік зерттеулердің нәтижелері (яғни, ҚМА және Cсr көрсеткіштері) мұны көрсетпеуі мүмкін, Clсr өлшеу тиімдірек болуы мүмкін. Аминогликозидтермен емделетін егде жастағы пациенттерде бүйрек функциясына мониторинг өте қажет.

Меркацинді қолданған кезде, әсіресе емдеудің басында бүйрек функциясының бұзылуы бар немесе күдікті пациенттерде, сондай-ақ терапия кезінде бүйрек функциясының бұзылуы алғаш рет пайда болған пациенттерде (емдеудің басында бүйрек функциясы қалыпты болды) бүйрек функциясын мұқият бақылау қажет.

Препаратты пайдаланған кезде дәрілік заттың концентрациясы рұқсат етілген мәндер шегінде екенін және олардан аспайтынын растау мақсатында қан сарысуындағы амикацин деңгейін бақылау қажет. Несептің ерекше тығыздығының төмендеуіне, ақуыз деңгейінің жоғарылауына және несепте жасушалардың немесе цилиндрлердің болуына несеп талдауын бақылау қажет; мезгіл-мезгіл ҚМА және Cсr, сондай-ақ Clсr көрсеткіштерін бақылау қажет. Егде жастағы пациенттер, сондай-ақ жоғары қауіп тобы пациенттеріне терапия курсы кезінде аудиометриялық тексеруден бірнеше рет өтуі керек. Егер отоуыттылық (бас айналу, вертиго, құлақтың шуылдауы мен шыңылдауы және есту қабілетінің жоғалуы) немесе нефроуыттылық әсерінің белгілері пайда болса, Меркацин дозасын түзету немесе препаратты қабылдауды тоқтату керек.

Меркацинді бір мезгілде (параллель және/немесе бірізді түрде) пероральді немесе жергілікті қолдануға арналған нейроуытты немесе нефроуытты препараттармен, әсіресе бацитрацин, цисплатин, амфотерицин В, цефалоридин, паромомицин, виомицин, полимиксин В, колистин, ванкомицин немесе басқа аминогликозидтермен бірге қолдануға болмайды. Уытты әсер ету қаупін арттыратын басқа факторларға егде жас және сусыздану жатады.

Меркацин қолдануды бастамас бұрын, сондай-ақ бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде мезгіл-мезгіл емдеу кезінде әдеттегі зерттеу әдістерін қолдана отырып, бүйрек функциясын бақылап отырған жөн. Организмде амикацин жинақталуының алдын алу (қан сарысуындағы дәрілік заттың концентрациясы рұқсат етілген мәндерден аспауы тиіс) және отоуыттылық әсердің даму қаупін азайту мақсатында Ссг сәйкес препаратты енгізу арасындағы аралықты тәуліктік дозаны төмендету және/немесе ұлғайту керек. Дәрілік заттың қан сарысуындағы концентрациясы мен бүйрек функциясының тұрақты мониторингі бүйрек функциясы төмендеуі мүмкін егде жастағы пациенттерде өте қажет, алайда әдеттегі скринингтік зерттеулердің нәтижелері (яғни, ҚМА және Ссг көрсеткіштері) мұны көрсетпеуі мүмкін.

Нейроуыттылық

Меркацинді қолданған кезде сегізінші бассүйек-ми жүйкесінің функциясын мұқият бақылау қажет.

Пациенттердегі аминогликозидтердің нейроуытты әсері вестибулярлық аппараттың зақымдалуымен және/немесе есту аппаратының екі жақты зақымдалуымен білінуі мүмкін. Аминогликозидтер отоуытты әсерінің даму қаупі бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, сондай-ақ аминогликозидтермен жоғары дозада немесе 5-7 күннен артық ем қабылдайтын пациенттерде (тіпті дені сау пациенттерде) артады. Әдетте, жоғары жиіліктегі кереңдік аминогликозидтердің отоуыттылық әсерінің алғашқы белгісі болып табылады, оны тек аудиометриялық зерттеу арқылы анықтауға болады. Вертиго да байқалуы мүмкін, бұл вестибулярлық аппараттың зақымдалуын көрсетуі мүмкін жағымсыз реакция. Нейроуытты әсердің басқа көріністеріне ұйқышылдық, тері шаншуын сезіну, бұлшықеттің тартуы және құрысулар жатады.

Отоуыттылық

Аминогликозидтердің отоуытты әсер ету қаупі олардың жоғары C max және Cmin ұзақ уақыт бойы байқалған жағдайларда артады. Аминогликозидтермен емдеу кезінде есту немесе вестибулярлық аппараттың зақымдануы дамитын пациенттерде сегізінші бассүйек -ми жүйкесіне қатысты уытты әсерді көрсететін клиникалық симптомдар болмауы мүмкін, ал толық немесе ішінара қайтымсыз екі жақты кереңдік немесе вертиго емді тоқтатқаннан кейін пайда болуы мүмкін. Аминогликозидтердің отоуытты әсері әдетте қайтымсыз сипатта болады.

Митохондриялық ДНҚ мутациялары бар пациенттерде (атап айтқанда, 1555 А нуклеотидін 12S рРНҚ генінде G ауыстыру), тіпті сарысудағы аминогликозидтер деңгейі ұсынылған диапазон шегінде болған да отоуыттылық қаупі жоғары. Мұндай пациенттерде емдеудің балама нұсқаларын қарастыру керек.

Отбасылық анамнезде тиісті мутациялар немесе аминогликозидтерден туындаған кереңдік бар пациенттерде балама емдеу әдістерін қарастыру керек немесе енгізер алдында генетикалық тестілеу жүргізген жөн.

Жүйке-бұлшықет блокадасы

Жүйке-бұлшықет блокадасы және тыныс алу салдануы парентеральды енгізуден, пероральды қабылдаудан және аминогликозидтерді жергілікті қолданудан кейін (мысалы, амикацинді ортопедиялық немесе абдоминальды хирургиялық араласу кезінде ирригациялық ерітінді ретінде қолданғанда немесе эмпиеманы жергілікті емдеуде) байқалды. Пациенттерде аминогликозидтермен емдеу кезінде, оларды қолдану тәсіліне қарамастан, әсіресе жалпы анестетиктерді немесе миорелаксанттарды (мысалы, тубокурарин, сукцинилхолин, декаметоний, атракурий, рокуроний, векуроний) қолдану аясында, сондай-ақ үлкен көлемде цитратты қан құю кезінде тыныс алу салдануы пайда болу қаупін ескеру қажет. Құрамында кальций тұздары бар препараттарды енгізгеннен кейін жүйке-бұлшықет блокадасы жағдайында тыныс алу салдануын басуға болады, алайда мұндай жағдайларда өкпені жасанды желдету қажет болуы мүмкін. Амикацинді жоғары дозада қабылдаған зертханалық жануарларда жүйке-бұлшықет блокадасы және бұлшықет салдануы байқалды.

Меркацинді миастения гравис кезінде қолдануға болмайды. Аминогликозидтерді бұлшықет бұзылыстары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек (мысалы, паркинсонизм), өйткені осы топтағы препараттар жүйке-бұлшықет синапстарындағы кураре тәрізді әсерге байланысты бұлшықет әлсіздігін күшейтуі мүмкін.

Аллергиялық реакциялар

Меркацинді анамнезінде аминогликозидтерге аллергиялық реакциясы бар немесе бүйректің немесе стрептомицин, дигидрострептомицин, гентамицин, тобрамицин, канамицин, неомицин, полимиксин В, колистин, цефалоридин немесе виомицин сияқты нефроуытты және/немесе отоуытты препараттарды бұрын қолданудан туындаған сегізінші бассүйек-ми жүйкесінің субклиникалық зақымдануы болуы мүмкін пациенттерде қолдану туралы мәселе мұқият қарауды қажет етеді, өйткені уытты әсер аддитивті болуы мүмкін. Мұндай пациенттерде Меркацинді, дәрігердің пікірінше, препаратты қолданудың емдік пайдасы ықтимал қауіптерден асып кеткен жағдайларда ғана қолдану керек.

Операция кезінде препаратты жоғары дозада қолданғанда транзиторлық миастениялық синдром пайда болуы мүмкін.

Меркацин құрамында натрий метабисульфиті бар. Сульфит кейбір бейімді пациенттерде анафилаксиялық реакцияларды және бронх демікпесінің өмірге қауіп төндіретін ауыр ұстамаларды қоса, аллергиялық типті реакциялардың дамуын туындатуы мүмкін. Жалпы популяциядағы сульфиттерге аса жоғары сезімталдық жиі емес және сирек кездесуі ықтимал; бұл бронх демікпесі жоқ пациенттерге қарағанда бронх демікпесі бар пациенттерде жиі байқалады.

Балаларда қолдану

Шала туылған және жаңа туған нәрестелерде бүйректің жетілмегендігіне байланысты аминогликозидтердің қан сарысуынан жартылай шығарылу кезеңі артады, сондықтан оларды осы жас тобында қолданған кезде сақ болу керек.

Басқа нұсқаулар

Аминогликозидтер қуыққа инстилляция жағдайларын қоспағанда, хирургиялық араласу кезінде жергілікті қолданған кезде жүйелік қан ағымына тез және толығымен сіңеді. Құрамында аминогликозидтер бар ирригациялық ерітінділерді олардың мөлшеріне қарамастан хирургиялық араласым аймақтарында қолданғаннан кейін жүйке-бұлшықет блокадасы салдарынан қайтымсыз кереңдік, бүйрек жеткіліксіздігі және өліммен аяқталу жағдайлары туралы хабарланды.

Басқа антибиотиктерді қолдану сияқты, амикацинді қолдану кезінде резистентті микроорганизмдердің шамадан тыс өсуі байқалуы мүмкін, мұндай жағдайларда тиісті емдеу жүргізілуі керек.

Амикацинді интравитреальды (көзішілік) енгізгеннен кейін макулярлық инфаркт жағдайлары байқалды, кейде көру қабілетінің тұрақты жоғалуына әкеледі.

Қосымша заттар

Меркацин құрамында натрий метабисульфиті бар, ол сирек жағдайларда ауыр жоғары сезімталдық реакциялары мен бронх түйілуін тудыруы мүмкін.

Меркациннің құрамында бір құтыда 1 ммольден аз натрий (23 мг) бар, яғни іс жүзінде «натрий жоқ».

Жүктілік және лактация кезінде

Жүктілік кезінде аминогликозидтерді қолдану туралы шектеулі деректер бар. Аминогликозидтер тобының антибиотиктері плацента арқылы өтеді және шарананы зақымдауы мүмкін. Жүктілік кезінде аналары стрептомицин қабылдаған балаларда толық, қайтымсыз екі жақты туа біткен кереңдік туралы хабарламалар бар. Басқа аминогликозидтермен емделген жүкті әйелдерде шаранаға немесе жаңа туған нәрестелерге жағымсыз реакциялары білінбегенімен, олардың пайда болу қаупі бар. Жүктілік кезінде немесе препаратты қолдану кезінде жүктілікте амикацинді қолданған кезде пациент шаранаға төнетін ықтимал қауіп туралы хабарлануы тиіс.

Амикациннің емшек сүтімен бөлінетіні белгісіз. Бала емізуді тоқтату немесе емдеуді тоқтату туралы шешім қабылдау керек.

Көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсері

Препараттың автокөлік жүргізу және механизмдерді басқару қабілетіне әсерін зерделеу бойынша зерттеулер жүргізілген жоқ. Дәрілік затты қолданған кезде жағымсыз реакциялар пайда болуы мүмкін бұл автокөлік жүргізу және механизмдерді басқару қабілетіне теріс әсер етуі мүмкін.



При применении Меркацина пациенты должны потреблять достаточное количество жидкости.

Меркацин необходимо с осторожностью использовать у пациентов с уже имеющейся почечной недостаточностью, поражениями органа слуха или вестибулярного аппарата и сниженной клубочковой фильтрацией. Необходимо проводить тщательный клинический мониторинг пациентов, получающих терапию аминогликозидами для парентерального введения в связи с потенциальным ототоксическим и нефротоксическим действием препаратов данной группы. Безопасность лечения в течение более 14 дней не установлена.

Если ожидается, что продолжительность терапии Меркацином составит 7 дней и более у пациентов с нарушениями функции почек или 10 дней у других пациентов, они должны пройти аудиометрическое исследование перед началом использования препарата и повторно во время лечения.

Нефротоксичность

Аминогликозиды являются потенциально нефротоксичными лекарственными средствами; их нефротоксическое действие не зависит от Cmax. Риск развития нефротоксического действия повышается у пациентов с нарушениями функции почек, а также у пациентов, получающих терапию аминогликозидами в высоких дозах или в течение длительного периода времени.

Перед началом использования Меркацина и ежедневно во время курса лечения у пациентов следует контролировать функцию почек, используя рутинные методы исследования; при этом пациенты должны потреблять достаточное количество жидкости. При развитии нарушений функции почек, таких как наличие цилиндров, лейкоцитов или эритроцитов в моче, альбуминурия, снижение Clсr, снижение удельной плотности мочи, повышение АМК и Cсr или олигурия, дозу препарата следует снизить. При усугублении азотемии или при прогрессирующем снижении диуреза применение Меркацина следует прекратить.

У пациентов пожилого возраста, у которых функция почек может быть снижена, при этом результаты рутинных скрининговых исследований (т.е. показатели АМК и Cсr) могут на это не указывать, измерение Clсr может быть более целесообразным. Мониторинг функции почек у пациентов пожилого возраста, получающих терапию аминогликозидами, является крайне необходимым.

При применении Меркацина необходимо тщательно контролировать функцию почек, особенно у пациентов с уже имеющимися или предполагаемыми нарушениями функции почек в начале лечения, а также у пациентов, у которых нарушения функции почек возникли впервые во время терапии (в начале лечения функция почек у них была нормальной).

При использовании препарата необходимо контролировать уровень амикацина в сыворотке крови с целью подтверждения того, что концентрация лекарственного средства находится в пределах допустимых значений и не превышает их. Необходимо контролировать анализы мочи на предмет снижения удельной плотности мочи, повышения уровня белка и наличия клеток или цилиндров в моче; периодически необходимо контролировать показатели АМК и Cсr, а также Clсr. Пациентам пожилого возраста, а также пациентам из группы высокого риска следует несколько раз во время курса терапии проходить аудиометрическое обследование. При появлении признаков ототоксического (головокружение, вертиго, шум и звон в ушах и потеря слуха) или нефротоксического действия следует корректировать дозу Меркацина или прекратить прием препарата.

Не следует использовать Меркацин одновременно (параллельно и/или последовательно) с нейротоксичными или нефротоксичными препаратами для перорального приема или местного применения, особенно с бацитрацином, цисплатином, амфотерицином В, цефалоридином, паромомицином, виомицином, полимиксином В, колистином, ванкомицином, или с другими аминогликозидами. К прочим факторам, которые могут повышать риск токсического действия, относятся пожилой возраст и обезвоживание.

Перед началом использования Меркацина, а также периодически во время лечения у пациентов с нарушениями функции почек следует контролировать функцию почек, используя рутинные методы исследования. Следует снижать суточную дозу и/или увеличивать интервал между введениями препарата в соответствии с Cсr с целью предупреждения накопления амикацина в организме (концентрация лекарственного средства в сыворотке крови не должна превышать допустимые значения) и минимизации риска развития ототоксического действия. Регулярный мониторинг концентрации лекарственного средства в сыворотке крови и функции почек является крайне необходимым у пациентов пожилого возраста, у которых функция почек может быть снижена, однако, результаты рутинных скрининговых исследований (т.е. показатели АМК и Cсr) могут на это не указывать.

Нейротоксичность

При применении Меркацина необходимо тщательно контролировать функцию восьмого черепно-мозгового нерва.

Нейротоксическое действие аминогликозидов у пациентов может проявляться поражением вестибулярного аппарата и/или двусторонним поражением слухового аппарата. Риск развития ототоксического действия аминогликозидов повышается у пациентов с нарушениями функции почек, а также у пациентов (даже у здоровых), получающих терапию аминогликозидами в высоких дозах или в течение более 5-7 дней. Как правило, высокочастотная глухота является первым признаком ототоксического действия аминогликозидов, она может быть диагностирована только при аудиометрическом исследовании. Также может отмечаться вертиго, нежелательная реакция, которая может указывать на поражение вестибулярного аппарата. К другим проявлениям нейротоксического действия могут относиться онемение, ощущение покалывания кожи, подергивание мышц и судороги.

Ототоксичность

Риск ототоксического действия аминогликозидов повышается в тех ситуациях, когда их высокие Cmax и Cmin отмечаются в течение длительного промежутка времени. У пациентов, у которых развивается поражение слухового или вестибулярного аппарата во время лечения аминогликозидами, клинические симптомы, указывающие на токсическое действие в отношении восьмого черепно-мозгового нерва, могут отсутствовать, а полная или частичная необратимая двусторонняя глухота или вертиго, которое приводит к утрате трудоспособности, могут возникать после прекращения терапии. Ототоксическое действие аминогликозидов, как правило, имеет необратимый характер.

Существует повышенный риск ототоксичности при применении у пациентов с мутациями митохондриальной ДНК (в частности, замена нуклеотида 1555 A на G в гене 12S рРНК), даже в случаях, когда уровни аминогликозидов в сыворотке находятся в пределах рекомендуемого диапазона. У таких пациентов следует рассмотреть альтернативные варианты лечения.

У пациентов с семейным анамнезом соответствующих мутаций или глухоты, вызванной аминогликозидами, следует рассмотреть альтернативные методы лечения или провести генетическое тестирование перед введением.

Нервно-мышечная блокада

Нервно-мышечная блокада и паралич дыхания отмечались после парентерального введения, перорального приема и местного применения аминогликозидов (например, при использовании амикацина в качестве ирригационного раствора при проведении ортопедических или абдоминальных хирургических вмешательств или при местном лечении эмпиемы). Необходимо учитывать риск возникновения у пациентов паралича дыхания при терапии аминогликозидами вне зависимости от способа их применения, особенно на фоне использования общих анестетиков или миорелаксантов (например, тубокурарин, сукцинилхолин, декаметоний, атракурий, рокуроний, векуроний), а также при переливании большого объема цитратной крови. В случае нервно-мышечной блокады после введения препаратов, содержащих соли кальция, паралич дыхания может быть устранен, однако, в подобных ситуациях может также возникать необходимость в искусственной вентиляции легких. Нервно-мышечная блокада и паралич мышц отмечались у лабораторных животных, которым вводили амикацин в высоких дозах.

Применение Меркацина противопоказано при миастении гравис. Аминогликозиды следует с осторожностью использовать у пациентов с мышечными расстройствами (например, паркинсонизм), так как препараты данной группы могут усиливать мышечную слабость из-за потенциального курареподобного действия в нервно-мышечных синапсах.

Аллергические реакции

Вопрос об использовании Меркацина у пациентов, у которых отмечались аллергические реакции на аминогликозиды в анамнезе или которые могут иметь субклинические поражения почек или восьмого черепно-мозгового нерва, обусловленные предшествующим применением нефротоксичных и/или ототоксичных препаратов, таких как стрептомицин, дигидрострептомицин, гентамицин, тобрамицин, канамицин, неомицин, полимиксин В, колистин, цефалоридин или виомицин, требует внимательного рассмотрения, потому что токсическое действие может иметь аддитивный характер. У таких пациентов Меркацин следует использовать, только в тех случаях, когда, по мнению врача, терапевтическая польза от применения препарата превышает потенциальные риски.

При применении препарата в высоких дозах во время операции может возникать транзиторный миастенический синдром.

Меркацин содержит натрия метабисульфит. Сульфит может вызывать развитие реакций аллергического типа, включая анафилактические реакции и тяжелые приступы бронхиальной астмы, в том числе жизнеугрожающие, у некоторых предрасположенных пациентов. Гиперчувствительность к сульфитам в общей популяции регистрируется нечасто и, вероятно, редко; чаще она отмечается у пациентов с бронхиальной астмой, чем у пациентов без бронхиальной астмы.

Применение у детей

У недоношенных и новорожденных детей в связи с незрелостью почек период полувыведения аминогликозидов из сыворотки крови увеличивается, поэтому при их применении в данной возрастной группе следует соблюдать осторожность.

Другие указания

Аминогликозиды быстро и практически полностью всасываются в системный кровоток при местном применении во время хирургических вмешательств, за исключением случаев инстилляций в мочевой пузырь. Сообщалось о случаях развития необратимой глухоты, почечной недостаточности и летального исхода вследствие нервно-мышечной блокады после применения ирригационных растворов, содержащих аминогликозиды, на областях хирургических вмешательств независимо от их размера.

Как и при использовании других антибиотиков, при применении амикацина может отмечаться чрезмерный рост резистентных микроорганизмов, в подобных ситуациях следует проводить соответствующее лечение.

После интравитреального (внутриглазного) введения амикацина отмечались случаи макулярного инфаркта, иногда приводящего к необратимой потере зрения.

Вспомогательные вещества

Меркацин содержит натрия метабисульфит, который в редких случаях может вызывать тяжелые реакции гиперчувствительности и бронхоспазм.

Меркацин содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одном флаконе, т.е. практически «не содержит натрия».

Во время беременности или лактации

Имеются ограниченные данные об использовании аминогликозидов во время беременности. Антибиотики группы аминогликозидов проникают через плаценту и могут повредить плод. Имеются сообщения о полной, необратимой двусторонней врожденной глухоте у детей, матери которых получали стрептомицин во время беременности. Хотя у беременных женщин, получавших другие аминогликозиды, нежелательных реакций на плод или у новорожденных не отмечалось, существует опасность их возникновения. При применении амикацина во время беременности или в случае беременности во время применения препарата пациент должен быть проинформирован о потенциальной опасности для плода.

Неизвестно, выделяется ли амикацин с грудным молоком. Следует принять решение о прекращении грудного вскармливания или прекращении лечения.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Исследования по изучению влияния препарата на способность к вождению автотранспорта и управлению механизмами не проводились. При использовании лекарственного средства могут возникать нежелательные реакции, которые могут оказывать отрицательное влияние на способность к вождению автотранспорта и управлению механизмами.

Показания

Амикацин - аминогликозидтер тобындағы жартылай синтетикалық антибиотик, ол грам-теріс микроорганизмдердің, соның ішінде Рseudomonas және кейбір кең спектрлі грам-оң микроорганизмдерге қатысты белсенді.

Сезімтал грам-теріс микроорганизмдер:

• Pseudomonas aeruginosa
• Escherichia coli
• индол-оң және индол-теріс Proteus spp
• Klebsiella
• Enterobacter және Serratia spp
• Minea-Herellae
• Citrobacter freundii
• Salmonella
• Shigella
• Acinetobacter және Providencia spp

• Pseudomonas aeruginosa
• Escherichia coli
• индол-положительные и индол-отрицательные Proteus spp
• Klebsiella
• Enterobacter и Serratia spp
• Minea-Herellae
• Citrobacter freundii
• Salmonella
• Shigella
• Acinetobacter и Providencia spp

Противопоказания

- белсенді затқа немесе препараттың кез келген қосымша заттарына аса жоғары сезімталдық

- миастения гравис.

Аминогликозидтерге белгілі айқаспалы аса сезімталдыққа байланысты, осы топтағы кез келген дәрілік затты қолдануға қарсы көрсетілім аса жоғары сезімталдық немесе ауыр жағымсыз реакциялар болуы мүмкін, олар анамнезде аминогликозидтерді қолдану аясында байқалды





гиперчувствительность к активному веществу или к любому из вспомогательных веществ препарата;

миастения гравис.

В связи с известной перекрестной гиперчувствительностью к аминогликозидам противопоказанием к использованию любого лекарственного средства из данной группы могут служить гиперчувствительность или тяжелые нежелательные реакции, которые отмечались на фоне применения аминогликозидов в анамнезе.

Лекарственное взаимодействие

Ықтимал аддитивті әсеріне байланысты Меркацинді жүйелік немесе жергілікті қолдану үшін басқа нейроуытты, отоуытты немесе нефроуытты препараттармен, әсіресе бацитрацин, цисплатин, амфотерицин В, циклоспорин, такролимус, цефалоридин, паромомицин, виомицин, полимиксин В, колистин, ванкомицинмен немесе басқа аминогликозидтермен біріктіріп (параллель немесе бірізді) қолдануға болмайды. Меркацинді жоғарыда аталған препараттармен біріктіріп қолдану қажеттілігі туындаған жағдайларда пациенттерге мұқият мониторинг жүргізген жөн.

Аминогликозидтер мен цефалоспориндерді бір мезгілде қолданғанда (парентеральды енгізу) нефроуыттылық әсер күшейетіні анықталды; бұл ретте зерттеулердің Cсr ұлғаюын көрсететін жалған-оң нәтижелер байқалуы мүмкін.

Меркацинді күшті диуретиктермен (мысалы, фуросемид немесе этакрин қышқылы) бірге қолдануға болмайды, олар өздері отоуытты әсер беруі мүмкін. В/і енгізу кезінде диуретиктер аминогликозидтердің уытты әсерін қан сарысуындағы және организм тіндеріндегі концентрациясының өзгеруі есебінен күшейте алады.

Аминогликозидтер мен бета-лактамды антибиотиктерді (пенициллиндер немесе цефалоспориндер) in vitro бірге қолданған кезде дәрілік заттар белсенділігінің айтарлықтай өзара төмендеуі байқалуы мүмкін. Қан сарысуындағы дәрілік заттар белсенділігінің төмендеуі пенициллин қатарындағы препараттармен аминогликозидтерді бөлек енгізу кезінде in vivo да байқалуы мүмкін. Бұл жағдайда бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде ғана аминогликозидтер белсенділігінің төмендеуі клиникалық маңызға ие. Аминогликозидтердің белсенділігі диагностикалық мақсатта пациенттен жиналған сұйықтық үлгілерінде де төмендеуі мүмкін, бұл зерттеу нәтижелері сенімсіздігінің себебі болуы мүмкін. Мұндай үлгілерге зерттеулер тиісті түрде жүргізілуі керек (қысқа мерзімде зерттеулер жүргізу, үлгілерді тоқтатып қою немесе оларға бета-лактамаза қосу).

Аминогликозидтерді бисфосфонаттармен біріктіріп қолданған кезде гиперкальциемияның даму қаупі артады.

Аминогликозидтерді құрамында платина қосылыстары бар препараттармен бірге қолданғанда нефроуытты және ықтимал отоуытты әсер ету қаупі артады.

Препараттың құрамына кіретін натрий метабисульфиті соңғысын Меркацинмен бір мезгілде қолданғанда тиаминнің (В1дәрумені) бұзылуына әкелуі мүмкін.

Жалпы анестетиктерді немесе миорелаксанттарды (эфир, галотан, D-тубокурарин, сукцинилхолин және декаметонийді қоса) қолдану аясында Меркацинді интраперитонеальды енгізу ұсынылмайды, өйткені бұл жағдайларда жүйке-бұлшықет блокадасы байқалуы мүмкін, содан кейін тыныстың тарылуы мүмкін.

Жаңа туылған нәрестелерде индометацинмен бірге пайдаланғанда қан плазмасындағы амикацин концентрациясы жоғарылауы мүмкін.



Не следует использовать Меркацин совместного (параллельно или последовательно) с другими нейротоксичными, ототоксичными или нефротоксичными препаратами для системного или местного применения, особенно с бацитрацином, цисплатином, амфотерицином В, циклоспорином, такролимусом, цефалоридином, паромомицином, виомицином, полимиксином В, колистином, ванкомицином, или с другими аминогликозидами в связи с возможным аддитивным действием. В ситуациях, когда существует необходимость комбинированного применения Меркацина с вышеуказанными препаратами, следует проводить тщательный мониторинг пациентов.

Установлено, что при одновременном применении (парентеральное введение) аминогликозидов и цефалоспоринов нефротоксическое действие усиливается, при этом могут отмечаться ложно положительные результаты исследований, свидетельствующие об увеличении Cсr.

Не следует использовать Меркацин совместно с сильными диуретикам (например, фуросемид или этакриновая кислота), которые сами могут оказывать ототоксическое действие. При в/в введении диуретики могут усиливать токсическое действие аминогликозидов за счет изменения концентрации последних в сыворотке крови и тканях организма.

При совместном использовании аминогликозидов и бета-лактамных антибиотиков (пенициллины или цефалоспорины) in vitro может отмечаться значительное взаимное снижение активности лекарственных средств. Снижение активности лекарственных средств в сыворотке крови также может отмечаться и in vivo при раздельном введении аминогликозидов с препаратами пенициллинового ряда. При этом только у пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек снижение активности аминогликозидов имеет клиническое значение. Активность аминогликозидов может быть снижена и в образцах жидкостей, собранных у пациента с диагностической целью, что может служить причиной недостоверности результатов исследований. Проводить исследования таких образцов следует надлежащим образом (проведение исследований в кратчайшие сроки, замораживание образцов или добавление в них бета-лактамазы).

При комбинированном применении аминогликозидов с бисфосфонатами риск развития гипокальциемии повышается.

При совместном использовании аминогликозидов с препаратами, содержащими соединения платины, повышается риск нефротоксического и, возможно, ототоксического действия.

Натрия метабисульфит, который входит в состав препарата, может вызывать разрушение тиамина (витамин B1) при одновременном применении последнего с Меркацином.

Не рекомендуется интраперитонеальное введение Меркацина на фоне применения общих анестетиков или миорелаксантов (включая эфир, галотан, D-тубокурарин, сукцинилхолин и декаметоний), потому что в этих случаях может отмечаться нервно-мышечная блокада с последующим угнетением дыхания.

У новорожденных детей при совместном использовании с индометацином концентрация амикацина в плазме крови может увеличиваться.