ПРЕСТАНС 0,005/0,005 N30 ТАБЛ В ТУБЕ

Лекарственная форма

Таблеткалар, 5 мг/5 мг



Таблетки, 5 мг/5 мг

Состав

Бір таблетканың құрамында

белсенді заттар

5 мг/5 мг таблеткалар периндоприл аргинині 5 мг (3,395 мг

периндоприлге баламалы)

амлодипин бесилаты 6,935 мг (5 мг амлодипинге баламалы),



Одна таблетка содержит

активные вещества

таблетки 5 мг/5 мг периндоприла аргинин 5 мг (эквивалентно 3,395мг

периндоприла)

амлодипина бесилат 6,935мг (эквивалентно 5 мг амлодипина),

Описание

Престанс? – комбинация аргининовой соли периндоприла, ингибитора ангиотензин-конвертирующего фермента, и амлодипина, антагониста ионов кальция дигидропиридиновой группы.

Периндоприл - ингибитор АКФ. Конвертирующий фермент или киназа - экзопептидаза, превращающая ангиотензин I в сосудосуживающий ангиотензин II и вызывающая распад сосудорасширяющего соединения брадикинина до неактивных гептапептидов. Ингибирование АКФ приводит к снижению уровня ангиотензина II, что ведет к повышению активности ренина в плазме (по принципу обратной связи) и снижению секреции альдостерона.

Так как АКФ блокирует активность брадикинина, ингибирование АКФ приводит также к активации калликреин-кининовой системы и системы простагландина.

Действие периндоприла обусловлено активностью метаболита периндоприлата.

Периндоприл эффективен при любой стадии артериальной гипертензии:

• мягкой
• умеренной и тяжелой

Снижение диастолического и систолического артериального давления (АД) наступает как в положении лежа, так и стоя.

Периндоприл уменьшает сопротивление периферических сосудов, что приводит к снижению АД.Вследствие этого увеличивается периферический кровоток, не влияя на частоту сердечных сокращений (ЧСС).Почечный кровоток усиливается, в то время как скорость гломерулярной фильтрации не изменяется.

Максимум гипотензивного эффекта наблюдается через 4-6 ч после однократного приема и сохраняется на протяжении 24 ч.Отмечается высокая степень остаточного ингибирования активности АКФ через 24 ч после приема препарата – 87-100%.

У больных, чувствительных к действию препарата, нормализация АД не сопровождается рефлекторной тахикардией.Отмена препарата не приводит к развитию гипертензивной реакции.

Периндоприл оказывает сосудорасширяющее действие, восстанавливает эластичность основных артерий, корректирует гистоморфологические изменения в резистентных артериях и вызывает регрессию гипертрофии левого желудочка сердца.

Периндоприл достоверно снижает сердечно-сосудистую смертность и частоту развития осложнений.

Амлодипин – ингибитор медленных кальциевых каналов, производное дигидропиридина, блокирующий поступление ионов кальция через мембраны в гладкую мускулатуру миокарда и сосудов.

Механизм гипотензивного действия амлодипина обусловлен прямым расслабляющим эффектом на гладкие мышцы сосудов.

Амлодипин расширяет периферические артериолы и, таким образом, снижает общее периферическое сопротивление сосудов (ОПСС), т.е.постнагрузку.Так как ЧСС остается стабильной, уменьшение постнагрузки приводит к снижению потребности миокарда в энергии и кислороде.

Амлодипин расширяет основные коронарные артерии и артериолы, в том числе в ишемизированных зонах миокарда, что приводит к увеличению поступления кислорода в миокард у больных с вазоспастической стенокардией (стенокардия Принцметала или вариантная стенокардия).

У пациентов с гипертензией разовая суточная доза амлодипина обеспечивает клинически значимое снижение АД на протяжении 24 часов как в положении лежа, так и стоя.Благодаря медленному началу действия амлодипин не вызывает острой гипотензии.

У пациентов со стенокардией прием разовой суточной дозы амлодипина увеличивает общее время выполнения физической нагрузки, задерживает время наступления приступа стенокардии и развитие депрессии сегмента ST (на 1мм) во время ее выполнения, снижает частоту приступов стенокардии и потребление нитроглицерина.

Амлодипин не оказывает неблагоприятного влияния на обмен веществ и уровень липидов плазмы крови и может назначаться пациентам с бронхиальной астмой, сахарным диабетом и подагрой.

Престанс? достоверно снижает частоту приступов стенокардии, риск развития инфаркта миокарда и инсульта, а также сердечно-сосудистую смертность

Фармакокинетика

Фармакокинетические свойства периндоприла и амлодипина не меняются по сравнению с их раздельным применением.

Периндоприл

Всасывание и метаболизм

После приема внутрь периндоприл быстро абсорбируется. Максимальная концентрация (Cmax) достигается в течение 1 часа. Период полураспада периндоприла в плазме составляет 1ч. 27% принимаемой дозы периндоприла гидролизуется с образованием активного метаболита периндоприлата. Другие продукты метаболизма неактивны. Cmax периндоприлата в плазме крови достигается через 3-4 ч. Прием пищи снижает преобразование периндоприла в периндоприлат и, следовательно, его биодоступность. Связь между дозой периндоприла и его экспозицией в плазме является линейной.

Распределение

Объем распределения (Vd) свободного периндоприлата близок к 0,2 л/кг. Связывание периндоприлата с белками плазмы крови (в основном, с ангиотензин-конвертирующим ферментом (АКФ) составляет 20% и зависит от концентрации препарата.

Выведение

Периндоприлат выводится из организма через почки. Период полувыведения (T1/2) его свободной фракции составляет около 17 ч, что позволяет достичь стационарного состояния за 4 дня.

Фармакокинетика в особых клинических случаях

У пожилых пациентов, а также у больных с почечной и сердечной недостаточностью, выведение периндоприлата замедляется. При диализе клиренс периндоприлата составляет 70 мл/мин.

У больных с циррозом печеночный клиренс исходной молекулы периндоприла замедляется вдвое. Однако количество образующегося периндоприлата не снижается, поэтому подбора дозы не требуется.

Амлодипин

Всасывание и метаболизм

Амлодипин хорошо всасывается из желудочно-кишечного тракта, достигая Cmax в крови приблизительно через 6-12 часов после приема. Абсолютная биодоступность препарата составляет 64-80%. Прием пищи не влияет на биодоступность амлодипина. Амлодипин в значительной степени метаболизируется в печени до образования неактивных метаболитов.

Распределение

Связывание с белками плазмы составляет примерно 97,5%.

Выведение

T1/2 составляет 35-50 часов. 60% принятой дозы выводится с мочой, 10% в виде неизмененного амлодипина.

Фармакокинетика в особых клинических случаях

У пожилых пациентов клиренс амлодипина снижается, что сопровождается увеличением AUC и T1/2.

У больных с почечной недостаточностью и нарушениями функции печени выведение амлодипина замедляется

Побочные действия

Өте жиі (пациенттердің шамамен 10% - ында кездеседі):

• ісіну
  
  Жиі (пациенттердің 1%-дан көбінде
• бірақ 10% - дан азында кездеседі):
  
  ұйқышылдық (әсіресе емнің басында)
• бас айналу (әсіресе емнің басында)
• бас ауыруы (әсіресе емнің басында)
  
  көрудің бұзылуы
• диплопия
  
  вертиго
  
  жүректің жиі соғуы
  
  қанның бетке тебуі
  
  ентігу
  
  іштің ауыруы
• жүрек айнуы
• диспепсия
• ішек перистальтикасындағы өзгерістер диарея
• іш қату
  
  буынның ісінуі (тобықтың ісінуі)
  
  бұлшықеттің түйілуі
  
  қатты қажу
  
  астения
  
  Жиі емес (пациенттердің 0
• 1%-дан көбінде
• бірақ 1% - дан азында кездеседі):
  
  ринит
  
  эозинофилия*
  
  гипогликемия*
• гиперкалиемия
• препаратты тоқтатқанда қайтымды*
• гипонатриемия*
• ұйқысыздық
• көңіл-күйдің өзгеруі (үрейді қоса)
• депрессия
• ұйқының бұзылуы
  
  дәм сезудің бұзылуы
• тремор
• гипестезия
• парестезия
• естен тану
  
  құлақтағы шуыл
  
  тахикардия *
  
  аритмия (брадикардияны
• қарыншалық тахикардияны және жүрекшелердің фибрилляциясын қоса алғанда)
  
  гипотензия (және онымен байланысты құбылыстар)
  
  жөтел
• бронх түйілуі
  
  құсу
  
  ауыздың құрғауы
  
  алопеция
• пурпура
• тері түсінің өзгеруі
• шамадан тыс терлеу
• қышыну
• бөртпе
• экзантема
• есекжем
  
  пемфигоид *
  
  артралгия*
• миалгия
  
  арқаның ауыруы
  
  несеп шығару бұзылыстары
• никтурия
• жиі несеп шығару
  
  бүйрек жеткіліксіздігі
  
  эректильді дисфункция
• гинекомастия
  
  шеткері ісіну *
  
  кеуденің ауыруы *
  
  ауырсыну
• жалпы әлсіздік *
  
  дене температурасының жоғарылауы*
  
  салмақтың артуы
• салмақ жоғалту
  
  қандағы мочевина деңгейінің жоғарылауы*
• қандағы креатинин деңгейінің жоғарылауы *
  
  Сирек (пациенттердің 0
• 01%-дан көбінде
• бірақ 0
• 1% - дан азында кездеседі):
  
  антидиурездік гормонның адекватты емес секреция синдромы (АДГАСС)
  
  сананың шатасуы
  
  псориаздың өршуі
  
  Жедел бүйрек жеткіліксіздігі
  
  Анурия/олигурия
  
  қандағы билирубин деңгейінің жоғарылауы
  
  бауыр ферменттері белсенділігінің артуы
  
  құлау *
  
  Өте сирек (пациенттердің 0
• 001%-дан көбінде
• бірақ 0
• 01% - дан азында кездеседі):
  
  туа біткен G-6PDH жеткіліксіздігі бар пациенттердегі лейкопения/нейтропения
• агранулоцитоз немесе панцитопения
• тромбоцитопения
• гемолиздік анемия
• жоғары сезімталдық
  
  гипергликемия
  
  гипертония
• шеткергі нейропатия
• қауіп тобындағы пациенттерде АҚ шамадан тыс төмендеуінен туындауы мүмкін ми қанайналымының жедел бұзылуы
  
  қауіп тобындағы пациенттерде АҚ шамадан тыс төмендеуінен туындауы мүмкін стенокардия
• миокард инфарктісі
  
  васкулит
  
  эозинофильді пневмония
  
  қызылиек гиперплазиясы
  
  панкреатит
• гастрит
  
  гепатит
• сарғаю
• цитолитикалық немесе холестаздық гепатит
• бауыр ферменттерінің белсенділігінің жоғарылауы (әдетте холестаз фонында)
  
  Квинке ісінуі
• беттің
• аяқ-қолдың
• еріннің
• шырышты қабықтардың
• тілдің
• дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
• мультиформалы эритема
  
  фотосезімталдық
  
  Стивенс-Джонсон синдромы
• эксфолиативті дерматит
  
  жедел бүйрек жеткіліксіздігі
  
  гемоглобин мен гематокрит деңгейінің төмендеуі
  
  Белгісіз
  
  - Рейно феномені
  
  Өте сирек / Бірлі-жарым жағдайларда және т

б.(пациенттердің 0,001% - дан азында кездеседі)

экстрапирамидалық бұзылулар (экстрапирамидалық синдром)

уытты эпидермальді некролиз



Очень часто (?1/10), часто (?1/100, <1/10), нечасто (?1/1000, <1/100), редко (?1/10000, <1/1000), очень редко (?1/10000), частота не установлена (на основании имеющихся данных провести оценку частоты развития не представляется возможным).

Часто

-сонливость, головокружение, вертиго, головная боль, парестезии, дисгевзия

-покраснение лица (приливы), гипотензия, тахикардия, боли в области сердца

-нарушения зрения, шум в ушах

-сухой кашель, прекращающийся при отмене препарата, одышка

-тошнота, рвота, боль в животе, нарушения пищеварения, диспепсия, диарея или запор

-кожный зуд, сыпь

-мышечные судороги, отек лодыжек

-периферические отеки, чувство усталости, астения

Нечасто

-бессонница, гипестезия, нарушения сна, перепады настроения, тремор, временная потеря сознания (синкопа), депрессия, недомогание

-заложенность носа, ринит, бронхоспазм

-дизурия, ночная полиурия, нарушение функции почек

-артралгии, миалгии, боли в спине и грудной клетке

-аллергические реакции, пурпура, крапивница, ангионевротический отек

-импотенция, гинекомастия, алопеция, депигментация кожи, повышенное потоотделение

-сухость во рту, изменения в перистальтике кишечника

-потеря и снижение веса

Редко

-повышение уровня билирубина и печеночных ферментов в сыворотке крови

-спутанность сознания

Очень редко

-периферическая нейропатия

-васкулит, аритмия (включая брадикардию, желудочковую тахикардию и фибрилляцию предсердий), инфаркт миокарда и инсульт (возможно связанные с выраженной гипотензией у пациентов группы риска), стенокардия

-эозинофильная пневмония

-гипертрофический гингивит, гастрит, гепатит, холестатическая желтуха, панкреатит, повышение показателей печеночных ферментов (главным образом связанное с холестазом)

-острая почечная недостаточность

-лейкопения, нейтропения, тромбоцитопения, агранулоцитоз или панцитопения, гемолитическая анемия у пациентов с врожденной недостаточностью глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы (G-6FDH), снижение гемоглобина и гематокрита

-гипергликемия

-гипертония, периферическая нейропатия

-отек Квинке

-мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона (злокачественная экссудативная эритема), эксфолиативный дерматит, светочувствительность

Частота не определена

-повышение уровня мочевины в крови и креатинина в сыворотке крови, гиперкалиемия

-гипогликемия

Имеются единичные сообщения экстрапирамидального синдрома.

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну

Егде жастағы пациенттерде және бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде препараттың шығарылуы баяулады, осыған байланысты калий мен креатинин деңгейін жиі бақылау керек.

Бауыр функциясы бұзылған пациенттерге препаратты сақтықпен тағайындау керек. Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау кейде өліммен аяқталатын бауырдың фульминантты некрозына үдеумен холестаздық сарғаюдың дамуымен қатар жүрді. Бұл синдромның механизмі түсініксіз. Сарғаю дамыған немесе «бауыр» ферменттерінің деңгейі едәуір жоғарылаған пациенттер АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатуы тиіс.

Периндоприлді қоса алғанда, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде беттің, еріннің, шырышты қабықтардың, тілдің, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің, аяқ-қолдың ангионевроздық ісінуі туралы сирек хабарламалар келіп түсті. Тыныс алу жолдарының обструкциясы ықтимал тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ісінуі кезінде дереу алғашқы көмек көрсету керек, ол адреналин тағайындауды және/немесе бос тыныс алу жолдарын қолдауды қамтуы мүмкін. Пациент симптомдар толық және түпкілікті жоғалып кеткенше медициналық қадағалауда болуы тиіс. Іштің ауыруы, жүрек айнуы, құсу немесе онсыз көрінетін ішектің ангионевроздық ісінуі туралы жеке хабарламалар бар. Симптомдар АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқаннан кейін тоқтатылды. Ішек ангиоісінуін этиологиясы басқа ауырсынумен саралау керек.

Периндоприлдің сакубитрилмен/валсартанмен үйлесуі ангиоэдеманың пайда болу қаупінің жоғарылауына байланысты қарсы көрсетілімді. Сакубитрил/валсартан қабылдауды периндоприлмен емдеудің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. Егер сакубитрилмен / валсартанмен емдеу тоқтатылса, онда периндоприлмен емдеуді сакубитрилмен/валсартанмен соңғы дозаны қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. АӨФ тежегіштері мен бейтарап эндопептидаза (NEP) тежегіштерін (мысалы, рацекадотрил), mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және глиптиндерді (мысалы, линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупін арттыруы мүмкін (тыныс алу жолдарының немесе тілдің тыныс алу бұзылыстарымен бірге немесе онсыз ісінуі) (4.5-бөлімді қараңыз). Осыған байланысты АӨФ тежегішін қабылдайтын пациенттерге рацекадотрилді, mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және глиптиндерді (мысалы, линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) тағайындар алдында пайда мен қауіп арақатынасын мұқият өлшеу қажет

Тығыздығы төмен липопротеиннің (ТТЛП) аферез емшарасын жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар

Декстран сульфатын қолданумен тығыздығы төмен липопротеиндердің (ТТЛП) аферез емшарасын жүргізу кезінде пациенттерде анафилактоидты реакциялардың пайда болу қаупі артады. Осындай пациенттерге АӨФ тежегіштерін тағайындаудан аулақ болу керек. Престанс препаратын қабылдау ТТЛП аферезі басталғанға дейін бір тәулік бұрын тоқтатылады.

Десенситизация кезіндегі анафилаксиялық реакциялар

Престанс препаратын аллергиялық аурулары бар және десенсибилизациялайтын ем курсынан өтіп жүрген пациенттерге тағайындағанда сақ болу, сондай-ақ оны жәндіктер уындағы аллергендермен иммунотерапия жүргізген кезде қолданудан аулақ болу керек. Анафилактоидты реакциялардың даму қаупін төмендету мақсатында Престанс препаратымен емдеуді десенсибилизациялайтын терапия курсы басталғанға дейін кемінде бір тәулік бұрын тоқтатады.

Нейтропения / Агранулоцитоз / Тромбоцитопения / Анемия

АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия білінген. Бауыр функциясы қалыпты және басқа да асқындыратын факторлар жоқ пациенттерде нейтропения сирек кездеседі. Периндоприлді қабылдаған кезде қантамыр аурулары бар және иммунодепрессанттармен ем қабылдап, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен ем қабылдап жүрген пациенттерге немесе осы асқыну факторлары бар, әсіресе бауыр функциясының бұзылулары бар адамдарға аса сақ болу керек. Мұндай пациенттердің кейбірінде ауыр инфекциялар дамыды. Кейбір жағдайларда антибиотиктермен қарқынды ем сәтсіз болды. Периндоприлді осындай пациенттерге тағайындаған кезде лейкоциттерді санауға мезгіл-мезгіл мониторинг жүргізу және пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, қызу) туралы хабарлау қажеттігі туралы нұсқау беру ұсынылады.

Реноваскулярлық гипертензия:

• Екі жақты бүйрек артериясының стенозы немесе бір жұмыс істейтін бүйректегі артерия стенозы бар пациент АӨФ тежегіштерімен (ангиотензин-өзгертетін фермент) ем қабылдаған кезде гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі бар

Диуретиктермен емдеу ықпал етуші фактор болуы мүмкін.Бүйрек функциясының жоғалуы тіпті бүйрек артериясының біржақты стенозы бар пациенттерде сарысу креатининіндегі шамалы өзгерістермен ғана пайда болуы мүмкін.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия қаупін арттыратыны және бүйрек функциясының (жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын қоса алғанда) төмендеуін тууындатады.Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискирен біріктіріп пайдалану арқылы РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.

Егер қосарлы блокада өте қажет болса, оны тек маманның қадағалауымен және бүйрек функциясын, электролит деңгейін және артериялық қысымды жиі қадағалап отыру керек.

Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге бір мезгілде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының блокаторларын тағайындауға болмайды.

Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі және АUC мәні артады.Олар үшін ұсынылған дозалар белгіленбеген, сондықтан амлодипинді бұл пациенттерге тағайындауды төмен дозалардан бастау керек және алғашқы емдеу кезінде де, дозаны арттыруда да сақ болу керек.Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге дозаны жүйелі түрде таңдау керек.

Периндоприлмен байланысты

Бастапқы гиперальдостеронизм

Әдетте бастапқы гиперальдостеронизмі бар пациенттерде ренин-ангиотензин жүйесін тежеу арқылы әсер ететін гипертензияға қарсы препараттарға реакция болмайды.Сондықтан бұл препаратты қолдану ұсынылмайды.

Жүктілік АӨФ тежегіштерін қабылдауды жүктілік кезінде бастауға болмайды.Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру міндетті болмаса, жүктілікті жоспарлау кезінде пациенттерді жүктілік кезінде пайдалану үшін қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензивті дәрілерге ауыстыру керек.Жүктілік басталған кезде АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда баламалы емді бастау керек.

Гипотензия

АӨФ тежегіштері қан айналымының көлемі төмен пациенттерде (құрамында тұзы шектеулі диетаны ұстанатын диуретиктер қабылдайтын, құсу немесе диареямен ауыратын диализдегі пациенттерде) немесе ауыр ренинге тәуелді гипертензиясы бар пациенттерде жиірек АҚ құлауын туындатуы мүмкін.Мұндай пациенттерде АҚ, сарысудағы калий деңгейін және бүйректің функционалдық белсенділігін мұқият бақылау керек.Жүректің ишемиялық ауруы және цереброваскулярлық аурулары бар пациенттерде артериялық қысымның қатты төмендеуі миокард инфарктісін немесе инсультті туындатуы мүмкін.

Гипотензия дамыған жағдайда пациентті арқасына жатқызып, қажет болған жағдайда вена ішіне 0,9% натрий хлоридінің ерітіндісін (9 мг/мг) енгізу қажет.

Өтпелі гипотензия препаратты одан әрі қабылдау үшін қарсы көрсетілім болып табылмайды, оны көбіне артериялық қысым АҚК ұлғаюы салдарынан қайтадан жоғарылағаннан кейін сенімді жалғастыруға болады.

Қолқа және митральды клапанның стенозы / гипертрофиялық кардиомиопатия

Басқа АӨФ тежегіштері сияқты периндоприлді митральді клапанның стенозы және сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы (қолқа стенозы немесе гипертрофиялық кардиомиопатия) бар пациенттерге аса сақтықпен тағайындау керек.

Бүйрек жеткіліксіздігі

Бүйрек жеткіліксіздігі болған кезде (креатинин клиренсі <60 мл/мин) жекелеген компоненттердің дозаларын жеке таңдау ұсынылады.

Екі жақты бүйрек артериясының стенозы немесе АӨФ тежегішін қабылдайтын жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар кейбір пациенттерде қандағы мочевина мен сарысудағы креатинин деңгейінің уақытша жоғарылау жағдайлары байқалды.Реноваскулярлық гипертензия кезінде ауыр гипотензия және бүйрек жеткіліксіздігі қаупі артады.Бүйрек тамырларының айқын зақымдалуынсыз гипертензиясы бар кейбір пациенттерде қандағы мочевина мен сарысудағы креатинин концентрациясының жоғарылауы байқалды, әдетте ол шамалы және әсіресе периндоприл мен диуретикті біріктіріп қабылдағанда өтпелі сипатта болды.Бұл бүйрек жеткіліксіздігімен ауыратын пациенттерде орын алуы мүмкін.

Бауыр жеткіліксіздігі

Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау холестаздық сарғаюдан басталып, бауырдың фульминантты некрозына ұласатын және (кейде) өліммен аяқталатын синдроммен қатар жүрді.Бұл синдромның даму механизмі белгісіз.АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде сарғаю дамуы немесе бауыр ферменттерінің едәуір ұлғаюы кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтату және тиісті медициналық тексеру жүргізу керек.

Нәсілдік тиістілік

Негроидты нәсілді пациенттерде периндоприлдің гипотензиялық әсері басқа нәсілдегі пациенттерге қарағанда аз білінуі мүмкін (бұл негроидтық нәсілдегі пациенттердегі гипертензия рениннің төмен деңгейі аясында өте жиі өтетіндігіне байланысты болуы мүмкін).

Жөтел

АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде пациентте құрғақ өнімді емес жөтел пайда болуы мүмкін, ол препаратты тоқтатқаннан кейін тоқтатылады.

Хирургиялық араласым / жалпы анестезия

Анестезиямен жоспарланған хирургиялық араласым кезінде операциядан 1 күн бұрын Престанс препаратымен емдеуді тоқтату керек.

Гиперкалиемия

Периндоприлді қоса алғанда, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде сарысудағы калий деңгейінің жоғарылауы байқалды.АӨФ тежегіштері гиперкалиемияны тудыруы мүмкін, өйткені олар альдостерон секрециясын тежейді.Бұл әсер әдетте бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде елеусіз болады.Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, егде жастағы пациенттерде (70 жастан асқан), қант диабеті, гиповолемия, жүректің жедел декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз, калий сақтайтын диуретиктерді (спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды, сондай-ақ калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттарды (мысалы, гепариндер, ко-тримоксазол триметоприм/сульфаметоксазол, басқа АӨФ тежегіштері ретінде де белгілі) және әсіресе альдастерон антагонистерін немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдайтын пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылау жағдайлары байқалды.Калий препараттарын, калий сақтайтын диуретиктерді немесе құрамында калий бар ас тұзын алмастырғыштарды, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде пайдалану сарысудағы калий деңгейінің едәуір артуына әкелуі мүмкін.Гиперкалиемия ауыр және кейде өлімге әкелетін аритмияны тудыруы мүмкін.Калий сақтайтын диуретиктер мен ангиотензин рецепторларының блокаторларын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде сақтықпен қолдану керек; бұл ретте қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек функциясын мониторингтеу қажет.Препаратты жоғарыда аталған дәрілермен бір мезгілде қолдану қажет болған жағдайда оларды сарысудағы калий деңгейін жиі бақылау кезінде сақтықпен қабылдау керек.

Диабеті бар пациенттер

Пероральді қант төмендететін препараттар мен инсулинді қабылдайтын пациенттерде гликемия деңгейіне ұдайы мониторинг жүргізу қажет.

Амлодипинмен байланысты

Амлодипиннің гипертониялық криз кезіндегі қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.

Жүрек жеткіліксіздігі

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерді емдеу сақ болуды қажет етеді.

Іркілісті жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде амлодипинді қоса алғанда, кальций өзекшелерінің блокаторларын сақтықпен қолдану керек, өйткені олар болашақта жүрек-қантамыр асқынулары мен өлім қаупін арттыруы мүмкін.

Бауыр жеткіліксіздігі

Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі және AUC мәні ұлғайтылды; дозалау бойынша ұсынымдар жоқ.Осыған байланысты амлодипинді қабылдауды төмен дозадан бастаған жөн және емдеудің басында да, дозаның ұлғаюында да сақ болған жөн.Бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге баяу титрлеу және мұқият бақылау қажет болуы мүмкін.

Егде жас

Егде жастағы пациенттерде дозаны сақтықпен көтерген жөн

Бүйрек жеткіліксіздігі

мұндай пациенттерде амлодипинді әдеттегі дозаларда қолдануға болады.Плазмадағы амлодипин концентрациясының өзгеруі бүйрек функциясының бұзылу дәрежесімен байланысты емес.Амлодипин диализ арқылы шығарылмайды.

Престанс  препаратымен байланысты

Әрбір компонентке қатысты жоғарыда көрсетілген барлық ескертулер біріктірілген препаратқа бекітілген дозасы бар Престанс препаратына қатысты.

Қосымша заттар

Құрамында лактоза бар болуына байланысты, бұл препаратты тұқым қуалайтын галактоза көтере алмаушылығы, глюкоза-галактозаның нашар сіңірілу немесе лактазаның жалпы жеткіліксіздігі сирек кездесетін кінәраттары бар пациенттер қабылдамауы тиіс.

Өзара әрекеттесу

Престанс препаратын литиймен, калий сақтайтын препараттармен, калий қоспаларымен және дантроленмен біріктіріп қабылдау ұсынылмайды.

Автокөлікті және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Әсіресе емнің басында сақ болу ұсынылады.Амлодипин көлік жүргізу және машиналарды пайдалану қабілетіне шамалы немесе орташа әсер етуі мүмкін.Бас айналу, бас ауыруы, шаршау, шаршау және жүрек айну пайда болған кезде реакция жылдамдығын төмендетуге болады.

Престанс препаратының автомобильді басқару және машиналарды пайдалану қабілетіне әсері зерттелмеген.

Жүктілік кезінде және бала емізу кезінде қолдану

Престанс препаратын жүктіліктің бірінші триместрінде қабылдау ұсынылмайды.Престанс препаратын жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қабылдауға болмайды.Престанс препаратын бала емізу кезінде қабылдау ұсынылмайды.

Жүктілік

Периндоприлмен байланысты

Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде белгілі бір қорытынды жасауға мүмкіндік бермейді, дегенмен қауіптің белгілі бір үлесін алып тастауға болмайды.Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру мүлдем қажет болып саналмаса, онда жүктілікті жоспарлайтын пациенттер жүктілік кезінде қауіпсіз бейіні белгіленген баламалы гипотензивті препаратқа көшуі тиіс.Егер жүктілік фактісі расталса, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату және қажет болса, емдеудің баламалы түріне көшу керек.

Адамда жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау ұрықтың (бүйрек функциясының төмендеуі, су тапшылығы, бас сүйек оссификациясының тежелуі) және жаңа туған нәрестенің уыттылығына (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) әкелетіні белгілі.

Егер АӨФ тежегіштерін қабылдау жүктіліктің екінші триместрінен бастап орын алса, бүйрек және бас сүйек функциясына ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады.Егер анасы жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаса, онда нәресте гипотензия тұрғысынан мұқият бақылауда болуы тиіс.

Амлодипинмен байланысты

Амлодипиннің жүктілік кезіндегі қауіпсіздігі адамда анықталмаған.

Бала емізу

Периндоприлмен байланысты

Бала емізу кезінде периндоприл тағайындау ұсынылмайды.Баланы, әсіресе жаңа туған немесе шала туған баланы емізу кезінде қауіпсіздік бейіні белгіленген баламалы емдеу әдістеріне артықшылық беру керек.

Амлодипинмен байланысты

Амлодипин емшек сүтіне енеді.Жаңа туған нәресте аналық дозаның үлесін алады, оның төрттен бір бөлігі 3 - 7%, ең көбі 15% құрайды.Амлодипиннің жаңа туған нәрестелерге әсері белгісіз.

Бала емізуді жалғастыру /тоқтату немесе амлодипинмен емдеуді жалғастыру/тоқтату туралы шешім қабылдаған кезде бала үшін емшекпен емізудің пайдасын және ана үшін амлодипинмен емдеудің пайдасын ескеру керек.

Фертильділігі

Периндоприлмен байланысты

Амлодипиннің фертильділікке ықтимал әсері туралы жеткілікті клиникалық деректер жоқ.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Әсіресе емнің басында сақ болу ұсынылады.Амлодипин автокөлік жүргізу және машина жабдықтарын басқару қабілетіне аз немесе болмашы әсер етеді.Бас айналу, бас ауыруы, шаршау, қажу немесе жүрек айнуы пациенттің реакциясына теріс әсер етуі мүмкін.Престанс препаратының автокөлік жүргізу және машина жабдықтарын басқару қабілетіне әсері болған жоқ.



У пожилых пациентов и пациентов с почечной недостаточностью выведение препарата замедлено, в связи с чем следует часто контролировать уровень калия и креатинина.

Следует с осторожностью назначать препарат пациентам с нарушениями функции печени.В редких случаях прием ингибиторов АКФ сопровождался развитием холестатической желтухи с прогрессированием в фульминантный некроз печени, иногда заканчивающийся летальным исходом.Механизм этого синдрома неясен.Пациенты, у которых развивается желтуха или заметно повышается уровень «печеночных» ферментов, должны прекратить прием ингибитора АКФ.

Поступали редкие сообщения об ангионевротическом отеке лица, губ, слизистых оболочек, языка, голосовой щели и/или гортани, конечностей у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, включая периндоприл.При отеке языка, голосовой щели или гортани, при котором вероятна обструкция дыхательных путей, следует немедленно оказать первую помощь, которая может включать назначение адреналина и/или поддержание свободных дыхательных путей.Пациент должен находиться под медицинским наблюдением до полного и окончательного исчезновения симптомов.Имеются отдельные сообщения об ангионевротическом отеке кишечника, проявляющемся болью в животе, тошнотой, рвотой или без них.Симптомы прекращались после отмены приема ингибитора АКФ.Кишечный ангиоотек следует дифференцировать с болями другой этиологии.

Во время проведения процедуры афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП) с применением сульфата декстрана риск возникновения анафилактоидных реакций у пациентов повышается.Следует избегать назначения ингибиторов АКФ таким пациентам.Прием Престанса? приостанавливают за сутки до начала афереза ЛПНП.

Следует проявлять осторожность при назначении Престанса? пациентам с аллергическими заболеваниями и проходящим курс десенсибилизирующей терапии, а также избегать его применения при проведении иммунотерапии аллергенами из яда насекомых.С целью снижения риска развития анафилактоидных реакций терапию Престансом? прекращают как минимум за сутки до начала курса десенсибилизирующей терапии.

Нейтропения /Агранулоцитоз /Тромбоцитопения /Анемия

У пациентов, принимающих ингибиторы АПФ, отмечались нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения и анемия.У пациентов с нормальной функцией печени и отсутствием других осложняющих факторов, нейтропения наступает редко.При приеме периндоприла следует соблюдать крайнюю осторожность пациентам с сосудистыми заболеваниями и проходящими терапию иммунодепрессантами, лечение аллопуринолом или прокаинамидом, или тем, у кого присутствуют все эти осложняющие факторы, в особенности, при уже имеющихся нарушениях функции печени.У некоторых из таких пациентов развились серьезные инфекции.В отдельных случаях интенсивная терапия антибиотиками оказывалась безуспешной.При назначении периндоприла таким пациентам рекомендуется проводить периодический мониторинг подсчета лейкоцитов и проинструктировать пациентов о необходимости сообщать о любых признаках инфекции (напр., боль в горле, жар).

Применение у пациентов с нарушением функции печени

У пациентов с нарушением функции печени период полувыведения амлодипина и значения АUC увеличиваются.Рекомендованные дозы для них не установлены, поэтому назначение амлодипина этим пациентам нужно начинать с низких доз и соблюдать осторожность, как при первичном лечении, так и при увеличении дозы.Пациентам с тяжелым нарушением функции печени следует проводить последовательно подбор дозы.

Ингибиторы АКФ могут вызвать падение АД, чаще у пациентов со сниженным объемом циркулирующей крови (принимающих диуретики, находящихся на диете с ограниченным содержанием соли, пациентов на диализе, страдающих рвотой или диареей) или у пациентов с тяжелой ренин-зависимой гипертензией.У таких пациентов следует тщательно контролировать уровень АД, калия в сыворотке и функциональную активность почек.В случае развития гипотензии необходимо положить пациента на спину и, при необходимости, внутривенно ввести 0,9% раствор хлорида натрия.

Как и другие ингибиторы АКФ, периндоприл следует с особой осторожностью назначать пациентам со стенозом митрального клапана и обструкцией выходного тракта левого желудочка (стенозом аорты или гипертрофической кардиомиопатией).

При наличии почечной недостаточности (клиренс креатинина <60мл/мин) рекомендуется индивидуальный подбор доз отдельных компонентов.

У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии единственной почки, принимающих ингибиторы АКФ, отмечены случаи преходящего повышения уровня мочевины в крови и креатинина в сыворотке.При реноваскулярной гипертензии также существует риск развития тяжелой гипотензии и почечной недостаточности.При необходимости назначения препарата данной категории пациентов следует регулярно контролировать уровень калия и креатинина.

У пациентов негроидной расы гипотензивное действие периндоприла может быть менее выражено, чем у пациентов другой расы (возможно, это связано с тем, что гипертензия у пациентов негроидной расы очень часто протекает на фоне низкого уровня ренина).

Во время лечения ингибиторами АКФ у пациента может возникнуть сухой непродуктивный кашель, который прекращается после отмены препарата.

При планируемом хирургическом вмешательстве с анестезией следует прекратить лечение Престансом? за 1 день до операции.

Отмечены случаи повышения уровня калия в сыворотке крови у пациентов с почечной недостаточностью, пожилых пациентов (старше 70 лет), пациентов с сахарным диабетом, гиповолемией, декомпенсацией сердечной деятельности, метаболическим ацидозом, принимающих калийсберегающие диуретики (спиронолактон, эплеренон, триамтерен или амилорид), калиевые добавки или калийсодержащие заменители соли, а также другие препараты, повышающие уровень калия (гепарин), особенно при наличии нарушений функции печени.Сопутствующее применение периндоприла с указанными препаратами должно проводиться с осторожностью и при регулярном мониторинге уровня калия в сыворотке крови.

Необходимо регулярно проводить мониторинг уровня гликемии у пациентов, принимающих пероральные сахароснижающие препараты и инсулин.

Амлодипин с осторожностью назначают при сердечной недостаточности, в связи с возможным риском развития отека легких.

Препарат содержит лактозу, поэтому его не следует применять при врожденной галактоземии, глюкозо-галактозном мальабсорбционном синдроме, а также при дефиците лактазы Лаппа.

Не рекомендуется прием амлодипина с грейпфрутом или грейпфрутовым соком, так как у некоторых пациентов это может приводить к повышению его биодоступности и, следовательно, к усилению гипотензивного эффекта.

Использование в педиатрии

Эффективность и безопасность применения Престанса? в детском и подростковом возрасте (до 18 лет) изучена недостаточно, в связи с чем назначение препарата данной категории пациентов не рекомендуется.

Особенности влияния на способность к управлению автотранспортом и потенциально опасными механизмами

Следует соблюдать осторожность при вождении автотранспорта и работе с потенциально опасными механизмами в связи с возможным развитием индивидуальных реакций, связанных со снижением АД, особенно на начальном этапе лечения или при комбинированной терапии с гипотензивными препаратами.

Показания

Престанс периндоприл мен амлодипинді сол дозаларда бір мезгілде қолдану арқылы ауруды тиісті бақылауға қол жеткізілген эссенциальді гипертензиясы және/немесе тұрақты жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттерді орын басу емі ретінде емдеу үшін көрсетілген.

Противопоказания

Периндоприлмен байланысты:

• - әсер етуші затқа немесе басқа АӨФ тежегіштеріне, дигидропиридин туындыларына және препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық
  
  - АӨФ тежегіштерімен алдыңғы ем аясында анамнезінде ангионевроздық ісіну
  
  - тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну,
  
  - жүктіліктің екінші және үшінші триместрлері
  
  - қант диабеті бар немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану (ШСЖ<
• 60мл/мин/1,73м²)
  
  - сакубитрилмен / валсартанмен бір мезгілде қолдану

Сакубитрил мен валсартанның соңғы дозасын қабылдау және Престанс препаратымен емдеуді бастау арасында кемінде 36 сағат аралықты сақтау қажет.

- қанның теріс зарядталған беткейлермен жанасуына әкелетін экстракорпоральді емдеу

- бүйрек артериясының маңызды екі жақты стенозы немесе бір жұмыс істейтін бүйректегі артерия стенозы

- тұқым қуалайтын фруктоза көтере алмаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға

- 18 жасқа дейінгі балалар

Амлодипинмен байланысты:

• - ауыр гипотензия
  
  - әсер етуші затқа немесе басқа АӨФ тежегіштеріне
• дигидропиридин туындыларына және препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық
  
  - шок
• оның ішінде кардиогенді
  
  - сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы (мысалы
• қолқаның елеулі стенозы)
  
  - жедел миокард инфарктісінен кейінгі жүрек жеткіліксіздігі
  
  Престанс  препаратымен байланысты
  
  Жекелеп компоненттердің әрқайсысына байланысты барлық жоғарыда көрсетілген қолдануға болмайтын жағдайлар белгіленген Престанс біріктіріліміне таралады

-гиперчувствительность к периндоприлу, амлодипину, другим ингибиторам АКФ, производным дигидропиридина и другим компонентам препарата

-ангионевротический отек на фоне предыдущей терапии ингибиторами АКФ в анамнезе

-наследственный или идиопатический ангионевротический отек

-выраженная гипотензия

-шок, в т.ч.кардиогенный

-обструкция выходного тракта левого желудочка (например, значительный стеноз аорты)

-сердечная недостаточность после острого инфаркта миокарда

-беременность и период лактации

Лекарственное взаимодействие

Периндоприлмен байланысты

РААЖ әсер ететін бір препаратты қолданумен салыстырғанда АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп пайдалану жолымен ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын қоса алғанда) сияқты жағымсыз құбылыстар жиілігінің артуымен қатар жүретінін көрсетті.

Ангионевроздық ісіну қаупін арттыратын дәрілік препараттар

АӨФ тежегіштерін сакубитрилмен / валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені бұл ангионевроздық ісіну қаупін арттырады. Периндоприлдің соңғы дозасын қабылдау мен сакубитрилмен/валсартанмен емдеуді бастау арасындағы аралық кемінде 36 сағатты құрауы тиіс. Сакубитрил/валсартанның соңғы дозасын қабылдау мен периндоприлмен емдеуді бастау арасында кемінде 36 сағат аралықты сақтау қажет.

АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қолдану (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және глиптиндер (мысалы, линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне әкелуі мүмкін

Гиперкалиемияны туындататын препараттар

Қан сарысуындағы калий мөлшері әдетте қалыпты шекте қалса да, гиперкалиемия Престанс қабылдаған кейбір пациенттерде пайда болуы мүмкін. Кейбір препараттар немесе препараттардың фармакотерапиялық топтары гиперкалиемияның даму ықтималдығын арттыруы мүмкін:

• алискирен
• калий тұздары
• калий сақтайтын диуретиктер (мысалы
• спиронолактон
• триамтерен немесе амилорид)
• АӨФ тежегіштері
• ангиотензин II рецепторларының антагонистері
• ҚҚСП
• гепариндер
• иммунодепрессанттар
• мысалы циклоспорин және такролимус
• триметоприм
  
  және котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
• триметоприм амилорид сияқты калий сақтайтын диуретик ретінде әсмер ететіні белгілі

Осы препараттардың біріктірілімі гиперкалиемия қаупін арттырады.Осыған байланысты Престанс препаратын жоғарыда аталған препараттармен біріктіру ұсынылмайды.Егер бір мезгілде қолдану көрсетілсе, оларды сақтықпен және қан сарысуындағы калий деңгейін жиі мониторингтеу кезінде пайдалану керек.

Біріктіріп қолдану қарсы көрсетілімді

Алискирен:

• қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде гиперкалиемия
• бүйрек функциясының нашарлауы және жүрек-қантамыр аурулары мен өлім-жітімнің жоғарылауы қаупі артады

Экстракорпоральды емдеу:

• Ауыр анафилактоидты реакциялардың пайда болу қаупінің жоғарылауына байланысты диализді немесе гидравликалық өткізгіштігі жоғары белгілі бір жарғақшалары бар гемофильтрацияны (мысалы
• полиакрилнитрильді жарғақшалар) және тығыздығы төмен липопротеиндердің аферезін қанның сульфатпен теріс зарядталған беткейлермен жанасуына әкелетін экстракорпоральды емдеу.Егер мұндай емдеу талап етілсе
• онда диализдік жарғақшаның басқа түрін немесе гипотензиялық препараттың басқа класын қолдануды назарға алған жөн

Біріктіріп қолдану ұсынылмайды

Алискирен қант диабетімен немесе бүйрек жеткіліксіздігімен зардап шекпейтін пациенттерде гиперкалиемия, бүйрек функциясының нашарлауы және жүрек-қантамыр аурулары мен өлім-жітімнің артуы қаупі артады.АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының блокаторымен біріктіріп қолдану

Қосарлы блокада (мысалы, АӨФ тежегішін ангиотензин II рецепторларының антагонисімен бірігуі) бүйрек функциясын, калий деңгейін және артериялық қысымды мұқият бақылау кезінде жекелеген жағдайларда ғана мүмкін болады.Эстрамустин ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі) сияқты жағымсыз құбылыстардың арту қаупі.Калий сақтайтын диуретиктер (мысалы, триамтерен, амилорид), калий тұздары гиперкалиемия (ықтимал өліммен аяқталатын), әсіресе бүйрек функциясының бұзылуында (аддитивті гиперкалиемиялық әсер).Периндоприлді жоғарыда аталған препараттармен бірге қабылдау ұсынылмайды.Егер осы препараттарды қатар қолдану әлі де көрсетілсе, онда оларды қабылдаған кезде ерекше сақтық танытып, қан сарысуындағы калийдің мөлшеріне жиі мониторинг жүргізу керек.
Литий литий мен АӨФ тежегіштерін біріктіріп қабылдаған кезде сарысудағы литий концентрациясының қайтымды ұлғаю жағдайлары және уыттылық жағдайлары (ауыр нейроуыттылық) байқалды.Периндоприл мен литийдің үйлесімі ұсынылмайды.Егер біріктірілген қабылдау қажет болса, онда қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу керек.
Біріктіріп қолдану ерекше сақтықты талап етеді

Калий сақтайтын қасиеттері жоқ диуретиктер

Диуретиктерді қабылдайтын пациенттерде, әсіресе су-электролиттік бұзылулар аясында АӨФ тежегішімен емді бастағаннан кейін артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі мүмкін.Гипотензия қаупін төмендету үшін диуретикті тоқтатып, сұйықтық пен тұзды қабылдауды арттыру керек, содан кейін периндоприлмен емдеуді біртіндеп ұлғайта отырып, төмен дозада бастау керек.Артериялық гипертензия кезінде диуретиктермен алдыңғы емдеу су-электролиттік бұзылыстарды туындатуы мүмкін болғанда, диуретикті қабылдауды АӨФ тежегішімен емдеуді бастағанға дейін калий сақтайтын қасиеттерінсіз диуретикті қабылдауды кейіннен қайта бастай отырып тоқтату немесе біртіндеп ұлғайта отырып, төмен дозада АӨФ тежегішін қабылдауды бастау керек.Диуретиктермен іркілісті жүрек жеткіліксіздігін емдеу кезінде АӨФ тежегішін қабылдауды диуретиктің дозасын калий сақтайтын қасиеттерсіз төмендеткеннен кейін өте төмен дозадан бастаған жөн.Барлық жағдайларда АӨФ тежегішімен емнің алғашқы апталарында бүйрек функциясын (креатинин деңгейі) бақылау керек.Калий сақтайтын диуретиктер (эплеренон, спиронолактон)

Эплеренонды немесе спиронолактонды шығару фракциясы <40% болатын II-IV класты (NYHA жіктеуі бойынша) жүрек жеткіліксіздігін емдеу үшін және бұрын АӨФ тежегіштері мен ілмектік диуретиктерді пайдалана отырып, АӨФ тежегіштерінің төмен дозаларымен бір мезгілде тәулігіне 12,5-50 мг дозада қабылдау, әсіресе препараттардың осы біріктірілімін тағайындау жөніндегі ұсынымдар сақталмаған кезде, ықтимал өлімге әкелетін гиперкалиемияның даму қаупіне әкеп соғады.Препараттардың осы біріктірілімін тағайындамас бұрын пациентте гиперкалиемия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоқтығына көз жеткізу керек.Емдеудің бірінші айында алдымен аптасына бір рет, содан кейін айына бір рет калиемия мен креатинемияны мұқият бақылау ұсынылады.Күніне  3 г ацетилсалицил қышқылын қоса алғанда, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСП):

• АӨФ тежегіштерін қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен бір мезгілде тағайындағанда (яғни
• қабынуға қарсы дозалардағы ацетилсалицил қышқылы
• ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСП) гипертензияға қарсы әсердің төмендеуі мүмкін.АӨФ және ҚҚСП тежегіштерін біріктіріп қолдану бүйрек функциясының нашарлауына
• оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігіне және сарысудағы калий деңгейінің жоғарылауына
• әсіресе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде әкелуі мүмкін.Препараттардың мұндай үйлесімін
• әсіресе егде жастағы пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.Пациенттерге сұйықтықтың жоғалуын өтеу және біріктірілген емнің басында да
• емдеу процесінде де бүйрек функциясына тұрақты бақылау жүргізу қажет.Біріктіріп қолдану сақтықты талап етеді
  
  Симпатомиметиктер
  
  Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін.Алтын
  
  Құрамында алтын бар препараттармен (натрий ауротиомалаты) инъекциялық емнен және
• периндоприлді қоса
• АӨФ тежегіштерімен қатарлас емдеуден өтетін пациенттердегі нитритоидты реакциялар (беттің қызаруын
• жүрек айну
• құсу және гипотензияны қамтитын симптомдар) туралы сирек хабарламалар келіп түскен.Амлодипинмен байланысты
  
  Біріктіріп қолдану ұсынылмайды
  
  Біріктіріп қолдану ерекше сақтықты талап етеді
  
  CYP3A4 индукторлары: белгілі CYP3A4 индукторларымен бірге қолданғаннан кейін плазмадағы амлодипиннің концентрациясы өзгеруі мүмкін.Осыған байланысты артериялық қысымды бақылау керек
• сондай-ақ біріктірілген ем кезінде және одан кейін дозаны түзету қажет болуы мүмкін
• әсіресе CYP3A4 күшті индукторларымен (рифампицин
• Hypericum perforatum [шілтер жапырақты шайқурай])
  
  CYP3A4 тежегіштері: амлодипинді CYP3A4 күшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштері
• азол тобының зеңге қарсы препараттары
• эритромицин немесе кларитромицин
• верапамил немесе дилтиазем сияқты макролидтер) бірге қолдану амлодипин экспозициясының айтарлықтай өсуіне ықпал етуі мүмкін.Бұл ФК вариацияларының клиникалық көрінісі егде жастағы адамдарда айқын көрінуі мүмкін.Осыған байланысты клиникалық жағдайды бақылау және дозаларды түзету қажет болуы мүмкін.Кларитромицин мен амлодипинді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде гипотензия қаупі артады.Амлодипин мен кларитромицинді бірге тағайындаған кезде пациенттерді мұқият бақылау ұсынылады.Біріктіріп қолдану сақтықты талап етеді
  
  Гипотензивті амлодипин гипертензияға қарсы қасиеттері бар басқа препараттардың гипотензивті әсерін күшейтеді.Такролимус
  
  амлодипинмен бірге қолданғанда қанда такролимус концентрациясының жоғарылау қаупі бар.Амлодипинді тағайындау кезінде такролимустың уыттылығының алдын алу үшін такролимус қабылдайтын пациентке қандағы такролимус концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда оның дозасын түзету қажет

Рапамициннің механикалық нысана тежегіштері (mTOR)

mTOR тежегіштер (сиролимус, эверолимус, темсиролимус) CYP3A субстраттары болып табылады.Амлодипин - CYP3A әлсіз тежегіші.mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда амлодипин mTOR тежегіштерінің экспозициясын арттыруы мүмкін.Циклоспорин

Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген, емдік белсенділіктің төмендеуінде циклоспорин концентрациясының әртүрлі жоғарылауы байқалған пациенттерді (орта есеппен 0% - 40%) қоспағанда, дені сау еріктілерде немесе басқа топтарда циклоспорин мен амлодипин арасындағы өзара іс-қимылға зерттеулер жүргізілген жоқ.Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген және амлодипин алатын пациенттерде циклоспорин концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда, оның дозасын төмендету керек.Симвастатин

10 мг амлодипин мен 80 мг симвастатинді бірлесіп бірнеше рет қолдану симвастатин монотерапиясымен салыстырғанда симвастатин экспозициясының 77% - ға артуына әкелді.Амлодипин қабылдайтын пациенттерде симвастатин дозасын тәулігіне 20 мг-ға дейін шектеу керек.Басқа біріктірілімдер

Басқа препараттармен өзара әрекеттесуі амлодипин аторвастатин, дигоксин және варфарин фармакокинетикасына әсер етпеді.Амлодипинді грейпфрут пен грейпфрут шырынын бірге қолдану ұсынылмайды, өйткені кейбір пациенттерде биожетімділігі жоғарылауы мүмкін, бұл гипотензивті әсерді күшейтеді.Престанс  препаратымен байланысты

Біріктіріп қолдану ерекше сақтықты талап етеді

Баклофен:

• гипертензияға қарсы әсерінің күшеюі.Артериялық қысымды бақылап
• қажет болған жағдайда гипертензияға қарсы дәрінің дозасын түзету керек.Біріктіріп қолдану сақтықты талап етеді
  
  Гипертензияға қарсы препараттар (мысалы
• бета-блокаторлар) және тамыр кеңейтетін дәрілер: осы препараттарды бір мезгілде қабылдау периндоприл мен амлодипиннің гипотензивті әсерінің күшеюіне әкелуі мүмкін.Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа тамыр кеңейтетін дәрілермен бірге қолдану артериялық қысымның одан да төмендеуіне әкелуі мүмкін
• сондықтан мұндай біріктірілімді сақтықпен тағайындау керек.Кортикостероидтар мен тетракозактид Престанс препаратының гипотензивті әсерін азайтады (кортикостероидтардың әсерінен туындаған су мен тұздың іркілуі).Альфа-блокаторлар (празозин
• альфузозин
• доксазозин
• тамсулозин
• теразозин): гипотензиялық әсердің күшеюі және ортостатикалық гипотензияның даму қаупінің жоғарылауы.Амифостин амлодипиннің гипотензивті әсерін күшейтеді.Трициклді антидепрессанттармен
• психозға қарсы препараттармен
• жансыздандыратын препараттармен және ά-блокаторлармен (празозин
• альфузозин
• доксазозин
• тамсулозин
• теразозин) біріктіріп қабылдау гипотензивті әсердің күшеюіне және ортостатикалық гипотензияның даму қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін

Ингибиторы АКФ уменьшают потерю калия, вызываемую диуретиками.Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), калиевые добавки или калийсодержащие заменители соли могут привести к значительному увеличению содержания калия в сыворотке.Если показано сопутствующее применение ввиду выраженной гипокалиемии, препараты должны использоваться с особой осторожностью и с частым мониторингом содержания калия в сыворотке.При комбинированном приеме лития и ингибиторов АКФ отмечены случаи повышения концентрации лития в сыворотке и развития токсического действия лития.Сочетанный прием периндоприла и препаратов лития не рекомендуется, но при необходимости следует тщательно контролировать содержание лития в сыворотке крови.Совместный прием с эстрамустином может привести к повышению риска развития ангионевротического отека.Нестероидные противовоспалительные средства (НПВС), в том числе ацетилсалициловая кислота в дозе ?3г/день, и ингибиторы АКФ оказывают аддитивный эффект на повышение уровня калия в плазме крови, приводя к ухудшению функции почек.Указанное действие носит обратимый характер, но в редких случаях может развиться острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с нарушением функции почек, например, у пожилых пациентов или при обезвоженности.У таких пациентов перед началом лечения следует оценить функциональную активность почек и, при необходимости, обеспечить достаточную гидратацию организма.Совместный прием ингибиторов АКФ и противодиабетических препаратов (инсулины, пероральные гипогликемические препараты) может привести к усилению гипогликемического эффекта.Гипогликемия наступает редко (вероятно улучшение переносимости глюкозы с последующим снижением потребности в инсулине).У пациентов, принимающих диуретические препараты, особенно у пациентов со снижением объема циркулирующей крови (ОЦК) и/или электролитными нарушениями, после начала терапии ингибитором АКФ может наблюдаться выраженное снижение артериального давления.Отмена диуретика, восполнение ОЦК или коррекция электролитного баланса перед началом лечения, а также назначение низких начальных доз периндоприла и их постепенное повышение снижают риск развития гипотензии.Симпатомиметические препараты могут снижать гипотензивный эффект ингибиторов АКФ.Одновременная терапия ингибиторами АКФ и препаратами золота (ауротиомалат натрия) может привести к развитию нитритоидных реакций (покраснение лица, тошнота, рвота и гипотензия).Следует избегать комбинированного назначения амлодипина и дантролена в связи с риском развития фибрилляции желудочков с возможным летальным исходом.Индукторы СYР3А4 (рифампицин, препараты зверобоя продырявленного (Hypericum perforatum), карбамазепин, фенобарбитал, фенитоин, фосфенитоин, примидон) приводят к снижению плазменной концентрации амлодипина.Следует соблюдать осторожность при комбинировании амлодипина с индукторами СYР3А4, при необходимости доза амлодипина может быть адаптирована.Сопутствующий прием амлодипина с ингибиторами СYР3А4 (итраконазол, кетоконазол) может привести к увеличению плазменной концентрации амлодипина и развитию побочных действий.Следует соблюдать осторожность при комбинировании амлодипина с ингибиторами СYР3А4, при необходимости доза амлодипина может быть адаптирована.В связи с риском развития гипотензии и ухудшения функции миокарда у пациентов с латентной или неконтролируемой сердечной недостаточностью необходима осторожность при назначении ?-блокаторов (бисопролол, карведилол, метопролол) и вазодилататоров с Престансом?.Кроме того, ?-блокаторы подавляют функцию симпатоадреналовой системы при выраженной гемодинамической реперкуссии.Баклофен усиливает выраженность гипотензивного эффекта (необходимо контролировать уровень АД и корректировать дозу Престанса?).Одновременный прием Престанса? с гипотензивными препаратами других групп, вазодилататорами, нитроглицерином, другими нитратами может привести к усилению гипотензивного эффекта.Кортикостероиды и тетракозактид уменьшают гипотензивное действие Престанса? (задержка воды и соли, вызванная действием кортикостероидов).Амифостин усиливает гипотензивное действие амлодипина.Комбинированный прием с трициклическими антидепрессантами, антипсихотическими препаратами, анестезирующими препаратами и ?-блокаторами (празозин, алфузозин, доксазозин, тамсулозин, теразозин) может привести к усилению гипотензивного эффекта и повышению риска развития ортостатической гипотензии.