КАПТОПРИЛ 0,025 N30 ТАБЛ

Лекарственная форма

Таблеткалар, 25 мг



Таблетки, 25 мг

Состав

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - каптоприл 25 мг,

қосымша заттар:

• лактоза моногидраты
• жүгері крахмалы
• микрокристалды целлюлоза
• стеарин қышқылы

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Квадрат пішінді, екі жақ беті дөңес, бір жақ бетінде крест тәрізді сызығы бар, жеңіл мәрмәрлігі бар, ақ дерлік түсті таблеткалар.



Одна таблетка содержит

активное вещество - каптоприл 25 мг,

вспомогательные вещества:

• лактозы моногидрат
• крахмал кукурузный
• целлюлоза микрокристаллическая
• кислота стеариновая

Описание внешнего вида, запаха, вкуса

Таблетки почти белого цвета квадратной формы, двояковыпуклые с крестообразной риской на одной стороне, с легкой мраморностью.

Описание

Каптоприл ВИВА ФАРМ является антигипертензивным средством, ингибитором ангиотензинконвертирующего фермента (АКФ). Механизм антигипертензивного действия каптоприла связан с конкурентным ингибированием активности АКФ, что приводит к снижению скорости превращения ангиотензина I в ангиотензин II в тканях и плазме крови, вследствие чего достигается сосудорасширяющее действие и происходит снижение секреции альдостерона в надпочечниках. В результате, каптоприл уменьшает общее периферическое сосудистое сопротивление сосудов (постнагрузку), давление заклинивания в легочных капиллярах (преднагрузку) и сопротивление в легочных сосудах; повышает минутный объем сердца и толерантность к нагрузке. При длительном применении каптоприл уменьшает выраженность гипертрофии миокарда левого желудочка, предотвращает прогрессирование сердечной недостаточности и замедляет развитие дилятации левого желудочка. Расширяет артерии в большей степени, чем вены. Улучшает кровоснабжение ишемизированного миокарда. Уменьшает агрегацию тромбоцитов. Понижает тонус выносящих артериол клубочков почек, тем самым улучшая внутриклубочковую гемодинамику, и препятствует развитию диабетической нефропатии.

Благодаря снижению секреции альдостерона в надпочечниках, усиливается диурез и натрийурез, повышается уровень калия в сыворотке крови, нормализуется водный обмен. Тем самым, каптоприл способствует снижению содержания натрия у пациентов с хронической сердечной недостаточностью. Отсутствие отрицательного обратного влияния ангиотензина II на секрецию ренина способствует повышению активности ренина в плазме крови. Ингибиция АКФ приводит к повышению активности локальных систем калликреин-кинина, препятствующих разрушению брадикинина (вазодепрессорный пептид), что ведет к активации простагландиновой системы. Этот механизм также принимает участие в гипотензивном действии ингибиторов АКФ.

При рекомендованной суточной дозе антигипертензивное действие каптоприла сохраняется в процессе длительной терапии. Кратковременное прекращение приема каптоприла не приводит к быстрому, чрезмерному повышению артериального давления.

Фармакокинетика

Сіңуі

Биожетімділігі шамамен 75% құрайды. Қан сарысуындағы ең жоғары концентрацияға 60-90 минут ішінде жетеді. Бір мезгілде тамақтану каптоприлдің сіңуін шамамен 30-40% баяулатады. Каптоприлдің шамамен 25-30% - ы плазма ақуыздарымен уақытша байланысады.

Биотрансформация

Каптоприл- дозасы белсенділікке жету үшін биотрансформацияны қажет етпейтін пероральді белсенді зат болып табылады.

Элиминациясы

Қаннан өзгермеген күйіндегі каптоприлдің жартылай шығарылу кезеңі шамамен 2 сағатты құрайды.

Сіңірілген дозаның 95% - дан астамы 24 сағат ішінде несеппен шығарылады; 40-50% каптоприл өзгермеген түрде, қалған бөлігі-белсенді емес дисульфидті метаболиттер (каптоприл дисульфиді және цистеин каптоприл дисульфиді) түрінде шығарылады. Бүйрек функциясының бұзылуы организмде препараттың жиналуына әкелуі мүмкін. Демек, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде дозаны қабылдаулар арасындағы аралықты азайту және/немесе ұлғайту керек (4.2 бөлімді қараңыз).

Жануарларды зерттеу каптоприлдің гематоэнцефалдық бөгеттен өтпейтінін көрсетті.

Лактация кезеңі

Каптоприлді күніне 3 рет 100 мг пероральді қабылдаған он екі әйелде сүттегі каптоприлдің ең жоғары концентрациясының орташа мәні 4,7 мкг/л құрады және дозаны қабылдағаннан кейін 3,8 сағаттан кейін анықталды. Емшек сүтімен қоректенетін бала алатын ең жоғары тәуліктік доза ана үшін тәуліктік дозаның 0,002% - ынан аз болады.



После приема внутрь, не менее 75% препарата быстро всасывается в желудочно-кишечном тракте. Максимальная концентрация каптоприла в плазме крови достигается через 30-90 минут. Одновременный прием пищи замедляет всасывание препарата на 30-40%. Антигипертензивное действие наступает спустя 20-30 минут после перорального приема каптоприла, максимальное действие достигается спустя 60-90 минут. Связывание с белками плазмы крови (преимущественно с альбуминами) составляет 25-30%. Проходит через гистогематические барьеры, исключая гематоэнцефалический барьер, через плаценту и проникает в грудное молоко. Метаболизируется в печени, приблизительно на 50% в инактивные дисульфиды (каптоприл-дисульфид и каптоприл-цистеин-дисульфид). Период полувыведения неизмененного каптоприла составляет около 2 часов, а связанного – 12 часов. В течение 24 часов каптоприл выделяется с мочой приблизительно на 95%, из них:

• 40-50% – в виде неизмененного вещества
• остальная часть – в виде каптоприл-дисульфида и каптоприл-цистеин-дисульфида

При почечной недостаточности степень выделения каптоприла уменьшается.В этом случае следует уменьшить дозу или, соответственно, увеличить интервалы между приемами.

Побочные действия

Жиі

ұйқысыздық

дисгевзия, қайтымды және өздігінен басылатын дәм сезудің бұзылуы, бас айналу

құрғақ, тітіркендіргіш (қақырық бөлінбейтін) жөтел және ентігу

жүрек айнуы, құсу, эпигастрийдегі жайсыздық, асқазанның ойық жарасы, диспепсия, дәм сезу қабілетінен айрылу (әдетте емдеуді тоқтатқан кезде қайтымды), асқазанның тітіркенуі, іштің ауыруы, диарея, іш қату, ауыздың құрғауы

бөртпемен немесе бөртпесіз терінің қышынуы, бөртпе және алопеция

Жиі емес

тәбеттің төмендеуі

бас ауыруы, парестезия

тахикардия, аритмия, стенокардия, жүректің соғуы

гипотензия, Рейно синдромы, ысыну, бозару, ортостатикалық гипотензия

ангионевроздық ісіну

кеуденің ауыруы, шаршау, дімкәстік, астения

Сирек

анорексия

ұйқышылдық

салмақ жоғалту және тәбеттің төмендеуі, афтозды жараларға ұқсайтын стоматит, ішектің ангионевроздық ісінуі, ауыз қуысының жаралары

бүйрек функциясының бұзылуы, бүйрек жеткіліксіздігі, полиурия, олигурия, поллакиурия

Өте сирек

нейтропения / агранулоцитоз, панцитопения, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, анемия (оның ішінде апластикалық және гемолиздік), тромбоцитопения, лимфаденопатия, эозинофилия, аутоиммундық аурулар және / немесе АНА (антинуклеарлы антиденелер)титрлерінің жоғарылауы

гиперкалиемия, гипонатриемия, гипогликемия

сананың шатасуы, депрессия

ми қан айналымының бұзылуы, цереброваскулярлық жеткіліксіздік (инсульт), естен тану

көрудің бұлыңғырлануы

жүректің тоқтап қалуы, кардиогенді шок

бронхтың түйілуі, ринит, аллергиялық альвеолит / эозинофильді пневмония

глоссит, панкреатит

бауыр функциясының бұзылуы, холестаз, сарғаю, гепатит, бауыр некрозы, бауыр ферменті мен билирубин деңгейінің жоғарылауы, қандағы трансаминазалар мен сілтілі фосфатазалардың жоғарылауы

есекжем, Стивен-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, фотосезімталдық, пемфигоидты реакция және эксфолиативті дерматит, псориаз және псориазоформды дерматит

миалгия, артралгия

нефроздық синдром

импотенция, эректильді дисфункция, гинекомастия

қызба

протеинурия, эозинофилия, қан сарысуындағы калийдің, қандағы натрийдің жоғарылауы, натрий деңгейінің төмендеуі, қан сарысуындағы мочевина, креатинин және билирубин деңгейінің жоғарылауы, гемоглобиннің, гематокриттің, лейкоциттер, тромбоциттер саны төмендеуі, АНА-титрінің жоғарылауы (антинуклеарлы антиденелер), эритроциттердің шөгу жылдамдығының жоғарылауы



Определение частоты побочных явлений проводится в соответствии со следующими критериями:

• очень часто (≥1/10), часто (≥1/100 до <
• 1/10), нечасто (≥1/1000 до <
• 1/100), редко (≥1/10000 до <
• 1/1000), очень редко (<
• 1/10000), неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных)
  
  Часто
  
  бессонница
  
  дисгевзия, головокружение
  
  сухой, раздражающий (непродуктивный) кашель и одышка
  
  тошнота, рвота, дискомфорт в эпигастрии, боль в животе, диарея, запор, сухость во рту, язва желудка, диспепсия
  
  кожный зуд с сыпью или без, сыпь и алопеция
  
  Нечасто
  
  снижение аппетита
  
  головная боль, парестезия
  
  тахикардия, аритмия, стенокардия, сердцебиение
  
  гипотензия, синдром Рейно, приливы, бледность, ортостатическая гипотензия
  
  ангионевротический отек
  
  боль в груди, усталость, недомогание, астения
  
  Редко
  
  сонливость
  
  стоматит/афтозный стоматит, ангионевротический отек тонкого кишечника
  
  нарушение функции почек, почечная недостаточность, полиурия, олигурия, поллакиурия
  
  Очень редко
  
  нейтропения/агранулоцитоз, панцитопения, особенно у пациентов с нарушением функции почек, анемия (в том числе апластическая и гемолитическая), тромбоцитопения, лимфаденопатия, эозинофилия, аутоиммунные заболевания
  
  гиперкалиемия, гипонатриемия, гипогликемия
  
  спутанность сознания, депрессия
  
  нарушение мозгового кровообращения, цереброваскулярная недостаточность (инсульт), обмороки
  
  нечеткость зрения
  
  остановка сердца, кардиогенный шок
  
  бронхоспазм, ринит, аллергический альвеолит/эозинофильная пневмония
  
  глоссит, панкреатит
  
  нарушение функции печени, холестаз, желтуха, гепатит, некроз печени, повышение уровня печеночного фермента и билирубина, повышение уровня трансаминаз и щелочных фосфатаз в крови
  
  крапивница, синдром Стивена-Джонса, мультиформная эритема, фотосенсибилизация, пемфигоидная реакция и эксфолиативный дерматит
  
  миалгия, артралгия
  
  нефротический синдром
  
  эректильная дисфункция, гинекомастия
  
  лихорадка
  
  протеинурия, эозинофилия, повышение калия в сыворотке крови, натрия в крови, снижение уровня натрия, повышение уровня мочевины, креатинина и билирубина в сыворотке крови, снижение гемоглобина, гематокрита, количество лейкоцитов, тромбоцитов, повышение АНА-титра (антинуклеарных антител), повышение скорости оседания эритроцитов

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Реноваскулярлық гипертензия

Екі жақты бүйрек артериясының стенозы немесе бір жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін тағайындау кезінде гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупі жоғары болады. Бүйрек функциясының бұзылуы қан сарысуындағы креатининнің шамалы өзгеруімен пайда болуы мүмкін. Бұл пациенттерде емді төмен дозалардан, мұқият медициналық бақылаумен және бүйрек функциясын бақылаумен бастаған жөн.

Бүйрек жеткіліксіздігі

Каптоприлге жағымсыз реакциялардың жиілігі препарат негізінен бүйрек арқылы шығатын болғандықтан, негізінен бүйрек функциясына байланысты. Бүйрек жеткіліксіздігі жағдайында (креатинин клиренсі >40 мл/мин) каптоприлдің бастапқы дозасы пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес, содан кейін пациенттің емдеуге реакциясына байланысты түзетілуі тиіс. Калий мен креатининді тұрақты бақылау мұндай пациенттер үшін әдеттегі медициналық тәжірибенің бөлігі болып табылады.

Доза талапқа сай бақылауға қажет мөлшерден аспауы керек және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде төмендетілуі керек.

Пациентті тексеру терапия басталғанға дейін және одан кейін белгілі бір уақыт өткен соң бүйрек функциясын бағалауды (калий мен креатинин деңгейін бақылау) қамтуы керек. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерді әдетте каптоприлмен емдеуге болмайды.

Ангионевроздық ісіну

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде аяқ-қолдардың, беттің, еріннің, шырышты қабықтың, тілдің, жұтқыншақтың немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі пайда болуы мүмкін. Бұл кез-келген емдеу уақытында, кез-келген кезде болуы мүмкін. Сирек жағдайларда ауыр ангионевроздық ісіну АӨФ тежегішімен ұзақ емдеуден кейін де дамуы мүмкін. Мұндай жағдайларда препаратты қабылдауды дереу тоқтатып, ангионевроздық ісіну симптомдары толық жойылғанға дейін пациентке тиісті бақылауды жүргізу керек. Ісіну аймағы бет пен ерінмен шектелген жағдайларда, жағдай әдетте емделусіз қалыпқа келеді, дегенмен симптомдарды жеңілдету үшін антигистаминді препараттарды қабылдауға болады.

Тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі өлімге әкелуі мүмкін. Тыныс алу жолдарының бітелуін туындатуы мүмкін тіл, жұтқыншақ немесе көмей аумағындағы ісіну кезінде адреналин 1:

• 1000 (0
• 3 мл-ден 0
• 5 мл-ге дейін) ерітіндісін тері астына енгізуді және/немесе тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету бойынша қажетті шараларды қабылдауды қамтуы мүмкін тиісті емді тағайындау керек

Пациент дереу ауруханаға жатқызылып, ісіну симптомдары толығымен жойылғанға дейін кем дегенде 12-24 сағат бойы бақылауда болуы керек.

АӨФ тежегіштерін қабылдаған терісінің түсі қара пациенттерде терісінің түсі басқа пациенттермен салыстырғанда ангионевроздық ісінудің пайда болу жиілігі анағұрлым жоғары екендігі туралы мәліметтер бар.

Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланысты емес ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ тежегішін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің пайда болу қаупі жоғары болады.АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде ішектің ангионевроздық ісінуінің пайда болу сирек жағдайлары туралы мәліметтер бар.Мұндай пациенттер жүрек айнуымен немесе құсумен қатар жүретін немесе жүрмейтін іш аймағының ауыруына шағымданды; кейбір жағдайларда алдыңғы беттің ангионевроздық ісінуі болмады және С-1-эстераза деңгейі қалыпты болды.Ангионевроздық ісінудің болуы ішпердеішілік компьютерлік томография мен УДЗ қоса, тиісті емшаралар арқылы, сондай-ақ хирургиялық араласым кезінде диагностикаланды.Симптомдар АӨФ тежегішін тоқтатқаннан кейін жойылды.Ішектің ангионевроздық ісінуі АӨФ тежегіштерін қабылдайтын іш аумағындағы ауыруы бар пациенттерді дифференциалды диагностикалауға енгізілуі тиіс.

mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қолдану

mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимуспен, эверолимуспен, темсиролимуспен) қатар емделетін пациенттер ангионевроздық ісінудің (мысалы, тыныс алудың бұзылулары бар немесе онсыз тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі,) жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін (4.5 бөлімді қараңыз).

Жөтел

АӨФ тежегіштерін қолдану кезінде жөтел туралы хабарланды.Жөтел өнімді емес, тұрақты болып табылады және АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқан кезде жойылады.

Бауыр жеткіліксіздігі

Асқынуы сирек.АӨФ тежегіштері бауырдың жедел некрозға және (кейде) өлімге дейін үдеуі мүмкін холестаздық сарғаюды немесе гепатитті тудырады.Бұл синдромның механизмі анық емес.Сарғаю немесе бауыр ферменттері белсенділігінің айқын жоғарылауы дамитын АӨФ тежегіштерін алатын пациенттер АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатып, тиісті медициналық бақылауда болуы тиіс.

Гиперкалиемия

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы байқалады.Гиперкалиемия бүйрек жеткіліксіздігі, қант диабеті бар пациенттерде, калий сақтайтын диуретиктерді, құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды және калий арттыратын басқа да дәрілерді (мысалы, гепарин, триметоприм/сульфаметоксазол деп танылған котримоксазол) қолданғанда дамуы мүмкін.Егер жоғарыда аталған препараттарды қатар қолдану орынды деп саналса, қан сарысуындағы калий деңгейін үнемі бақылау ұсынылады (4.5 бөлімді қараңыз).

Литий

Литий уыттылығының күшеюіне байланысты литиймен бірге қолдану ұсынылмайды (4.5 бөлімді қараңыз).

Аорталық, митральді клапандардың стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия

АӨФ тежегіштерін кардиогенді шокты және гемодинамикалық маңызды обструкцияны болдырмау үшін митральді және аорталық клапандардың стенозы, сол қарыншадан ағып кетудің обструкциясы бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек.

Нейтропения / агранулоцитоз

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия туралы хабарланды.Бүйрек функциясы қалыпты және басқа да асқынатын факторлар жоқ пациенттерде нейтропения өте сирек кездеседі.Каптоприлді коллагенозы, қантамыр аурулары бар пациенттерде, иммунодепрессантты емдеуде, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеуде немесе осы асқынатын факторлардың үйлесімінде, әсіресе бүйрек функциясының бұзылулары бар болса, аса сақтықпен пайдалану керек.Бұл пациенттердің кейбіреулерінде кейбір жағдайларда қарқынды бактерияға қарсы емге резистентті болатын ауыр инфекциялар пайда болды.

Егер каптоприл осындай пациенттерде пайдаланылса, лейкоциттердің санын емдеу басталғанға дейін, содан кейін каптоприлмен емдеудің алғашқы 3 айы ішінде әрбір 2 апта сайын және емдеуден кейін мезгіл-мезгілімен бақылау қажет.

Емдеу кезінде барлық пациенттерге инфекцияның кез-келген белгілерін (мысалы, тамақтың ауыруы, температураның көтерілуі) хабарлау қажеттілігі туралы нұсқалуы керек.Егер нейтропения (нейтрофилдер 1000/мм3 кем) болса немесе нейтропенияға күмән болса, каптоприл мен басқа да қатар жүретін препараттарды тоқтату керек.Пациенттердің көпшілігінде каптоприлді қабылдауды тоқтатқан кезде нейтрофилдер саны тез қалпына келеді.

Протеинурия

Протеинурия бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе АӨФ тежегіштерінің жоғары дозаларына жауап ретінде пайда болуы мүмкін.Несептегі жалпы ақуыздың мөлшері күніне 1 г асады, каптоприл қабылдаған пациенттердің шамамен 0,7% - ында тіркелді.Пациенттердің көпшілігінде алдында болған бүйрек ауруының белгілері болған немесе олар каптоприлдің салыстырмалы түрде жоғары дозаларын (тәулігіне 150 мг-ден астам) немесе екеуін де алған.

Нефроздық синдром протеинуриясы бар пациенттердің 1/5 бөлігінде кездеседі.Көп жағдайда протеинурия каптоприлді қабылдауға қарамастан 6 айдан кейін азаяды немесе жойылады.Протеинуриясы бар пациенттерде қандағы азот мочевинасы мен креатинин мөлшері секілді бүйрек функциясының параметрлері сирек өзгерді.

Бүйректің қатарлас ауруы бар пациенттерде емдеу басталғанға дейін және одан кейін мезгіл-мезгілімен несептегі ақуыздың мөлшерін бағалау (таңертеңгі несептің бірінші порциясындағы тест-жолақтың көмегімен талдау) қажет.

Жарғақшалы гломерулопатия кейбір протеинуриясы бар пациенттерден алынған биоптаттарда анықталғанмен, каптоприлмен себеп-салдарлық байланыс анықталмаған.

Десенсибилизация жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар

Өмірге қауіп төндіретін анафилаксиялық реакциялар АӨФ тежегіштерін қабылдау аясында жарғаққанатты жәндіктердің уымен десенсибилизациялайтын ем жүргізілетін пациенттерде сирек байқалады.Бұл реакциялардың дамуын десенсибилизация кезінде каптоприлді уақытша тоқтатса, болдырмауға болады.Осыған байланысты каптоприлді қабылдау аясында десенсибилизацияны жүргізу кезінде сақ болу керек.

Тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінен/гемодиализден өтетін пациенттердегі анафилаксиялық реакциялар

Беріктігі жоғары жарғақшаларды (мысалы, AN 69) пайдалана отырып гемодиализден өткен немесе декстран сульфатқа сіңуі бар тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінен өткен және бір мезгілде АӨФ тежегіштерімен емделген пациенттерде анафилаксиялық реакциялар туралы хабарланды.Бұл пациенттерге диализ жарғақшаларын басқа типтегі жарғақшаларға ауыстыруды немесе басқа кластың гипертензияға қарсы препаратты қолдануды ұсыну қажет.

Хирургия / анестезия

Артериялық гипотензия ауыр хирургиялық араласымнан өткен пациенттерде немесе артериялық қысымды төмендететіні белгілі анестетиктермен емдеу кезінде пайда болуы мүмкін.Гипотензияны қан айналымының көлемін түзету арқылы жоюға болады.

Гипокалиемия қаупі

АӨФ тежегішінің тиазидті диуретикпен біріктірілуі гипокалиемияның пайда болуын жоққа шығармайды.Калийемияны тұрақты бақылау керек.

Қант диабеті

Пероральді диабетке қарсы препараттарды немесе инсулинді бұрын қабылдаған қант диабеті бар пациенттерде, атап айтқанда АӨФ тежегіштерімен емдеудің бірінші айында гликемия деңгейін мұқият бақылау керек.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердегі бүйрек функциясы

Кейбір пациенттерде каптоприлмен ұзақ емдегенде азот мочевинасы мен сарысулық креатинин деңгейінің қалыптыдан немесе бастапқы деңгейден >20% тұрақты жоғарылауы дамуы мүмкін.Кейбір пациенттерге, әдетте ауыр бүйрек ауруына шалдыққанға креатинин деңгейінің үдемелі жоғарылауына байланысты емдеуді тоқтатуды қажет болды.

Гипокалиемия қаупі

АӨФ тежегіші мен тиазидті диуретикті бір мезгілде қолданғанда гипокалиемияның даму қаупі жоққа шығарылмайды.Қан сарысуындағы калий деңгейіне тұрақты мониторинг жүргізу керек.

Нәсілдік тиістілігі

Басқа АӨФ тежегіштері секілді, каптоприл өңі қара пациенттерде рениннің төмен фракцияларының басым болуына байланысты еуропеоидты нәсілді пациенттерге қарағанда негроидті нәсілді пациенттерде артериялық қысымды төмендетуде тиімсіз.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қабылдау гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыратыны туралы деректер бар.АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын (АРБ II) немесе алискирен қолданумен РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды (4.5 және 5.1 бөлімдерді қараңыз).

Жеке жағдайларда АӨФ және АРБ II тежегіштерін бірге қолдану абсолютті көрсетілген кезде маманның мұқият бақылауы және бүйрек функциясының, су-электролит теңгерімінің, артериялық қысымның міндетті мониторингісі қажет.

АӨФ және АРБ II тежегіштерін диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір мезгілде қолдануға болмайды.

Лактоза

Препарат құрамында лактоза бар.Тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерде препаратты қолдануға болмайды.



Развитие симптоматической артериальной гипотензии возможно у больных с гипонатриемией и/или со сниженным объёмом циркулирующей крови в результате лечения диуретиками, применения особых диет или обезвоживания организма по иным причинам (профузное потоотделение, повторные рвота, понос, диализ) и при сердечной недостаточности.Лечение гипотензии состоит из обеспечения постельного режима и, в случае необходимости, инфузионной терапии.Преходящее снижение артериального давления не является противопоказанием для лечения каптоприлом, однако, может потребоваться временная отмена препарата или снижение дозы.Лечению каптоприлом непременно должна предшествовать нормализация водно-электролитного дисбаланса и ликвидация дефицита объёма циркулирующей крови, кроме того, необходимо наблюдение за изменением артериального давления после приёма начальной дозы.

При цереброваскулярных заболеваниях и ишемической болезни сердца следует иметь в виду, что значительное снижение артериального давления может привести к развитию инсульта или инфаркта миокарда.

Реноваскулярная гипертензия, стеноз почечных артерий (двухсторонний или односторонний с одной почкой)

У некоторых пациентов с реноваскулярной гипертензией, с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной почки при назначении каптоприла присутствует повышенный риск развития тяжелой артериальной гипотензии и почечной недостаточности (увеличивается концентрация мочевины и креатинина в сыворотке крови).У этих пациентов лечение каптоприлом следует начинать под строгим врачебным контролем с малых доз с последующим титрованием, необходим регулярный мониторинг функции почек.

Стеноз аортального, митрального клапанов, гипертрофическая кардиомиопатия

Ингибиторы АКФ следует применять с осторожностью у пациентов со стенозом аортального, митрального клапанов или гипертрофической кардиомиопатией.

Кашель

Кашель при назначении ингибиторов АКФ является непродуктивным, стойким и проходит после прекращения терапии.

Ангионевротический отек

Ангионевротический отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани наблюдается редко у пациентов, получающих ингибиторы АКФ.Это осложнение может произойти в любой момент во время терапии каптоприлом.В таких случаях прием препарата следует немедленно прекратить и назначить соответствующее лечение до полного устранения клинических симптомов отека.

Нейтропения, агранулоцитоз

Нейтропения, агранулоцитоз, тромбоцитопения и анемия наблюдаются в очень редких случаях у пациентов, получающих ингибиторы АКФ.Эти явления обратимы после прекращения приема каптоприла.Препарат следует использовать с особой осторожностью у пациентов с аутоиммунными заболеваниями, получающими иммунодепрессанты, аллопуринол или прокаинамид.У некоторых из этих пациентов возможно развитие серьезных инфекций, которые в некоторых случаях не отвечают на интенсивную антибактериальную терапию.При использовании каптоприла у таких больных рекомендуется контроль уровня лейкоцитов в крови до начала лечения, затем каждые 2 недели в течение первых 3 месяцев приема препарата и периодически в дальнейшем.

Печеночная недостаточность

Очень редко ингибиторы АКФ вызывают холестатическую желтуху или гепатит, вплоть до гепатоцеллюлярного некроза.Механизм этих осложнений не известен.Пациентам, у которых развивается желтуха или повышение уровня печеночных ферментов, следует прекратить прием каптоприла и получить соответствующую терапию.

Гемодиализ / ЛПНП-липидный-аферез / Терапия для десенсибилизации

При одновременном назначении каптоприла и диализа с полиакрил-нитриловой мембраной или ЛПНП (липопротеин низкой плотности)-афереза с помощью сульфата декстрана или десенсибилизации против ядов насекомых (пчел, ос) возможно развитие анафилактического шока.Рекомендуется использовать другую мембрану для диализа или следует временно заменить каптоприл другими антигипертензивными препаратами (не ингибиторами АКФ).Перед проведением десенсибилизации следует отменить каптоприл.

Хирургическое вмешательство/анестезия

Может наблюдаться артериальная гипотензия при обширных хирургических операциях или в случае применения наркотических средств с гипотензивным эффектом.Гипотония может быть устранена путём восполнения объёма циркулирующей крови.

Пациенты с сахарным диабетом

Необходимо тщательно контролировать уровень гликемии у больных сахарным диабетом, ранее получавших пероральные антидиабетические препараты или инсулин, а именно в течение первого месяца лечения каптоприлом.

Наследственная непереносимость галактозы, дефицит Lapp лактазы, синдром нарушенного всасывания глюкозы – галактозы

Каптоприл не следует назначать пациентам с редко наблюдающейся наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом Lapp лактазы или синдромом нарушенного всасывания глюкозы.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Необходима осторожность при управлении транспортными средствами или выполнении другой работы, требующей повышенного внимания, так как возможно головокружение, особенно после начальной дозы каптоприла.

Показания

Артериялық гипертензия:

• каптоприл жеңіл және орташа артериялық гипертензияны емдеу үшін көрсетілген

Гипертензияның ауыр дәрежесі кезінде дәрілік затты стандартты терапия тиімсіз немесе орынсыз болған жағдайда қолдану керек.

Жүрек жеткіліксіздігі:

• каптоприл сол жақ қарыншаның систолалық функциясының төмендеуімен созылмалы жүрек жеткіліксіздігін емдеу үшін көрсетілген.Оны диуретиктермен және қажет болған жағдайда оймақгүл препараттарымен және бета-блокаторлармен бірге қолдануға болады

Күніне 100 мг-нан астам дозаны диуретикпен бірге немесе онсыз қабылдайтын пациенттер, ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер немесе ауыр созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер маманның бақылауында болуы тиіс.
Миокард инфарктісі:

• - қысқа мерзімді (4 апта) қолдану: каптоприл инфаркттан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде клиникалық тұрақты пациенттер үшін қолданылады
• - клиникалық көріністері бар жүрек жеткіліксіздігінің ұзақ мерзімді профилактикасы: өміршеңдікті жақсарту, симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігінің басталуын кешіктіру, жүрек жеткіліксіздігіне байланысты ауруханаға жатқызу санын азайту және қайталанатын миокард инфарктісін азайту үшін миокард инфарктісінен кейін симптомсыз сол жақ қарыншалық дисфункциясы (фракция шығаруы≤40%) бар клиникалық тұрақты пациенттерге қолданылады.Терапия басталғанға дейін жүрек функциясы радионуклидті вентрикулография немесе эхокардиография арқылы анықталуы тиіс

I типті диабеттік нефропатия:

• каптоприл диабеттік нефропатияны емдеу үшін көрсетілген (микроальбуминурия тәулігіне 30 мг-нан жоғары).Каптоприл бүйрек жеткіліксіздігінің үдеуін алдын-ала алады және онымен байланысты клиникалық көріністерді
• яғни диализді
• бүйрек трансплантациясы мен өлімді азайта алады

Каптоприлді жеке немесе басқа гипертензияға қарсы дәрілермен біріктірілімде қолдануға болады.

Эссенциальная артериальная гипертензия

Хроническая сердечная недостаточность

Инфаркт миокарда:

• • краткосрочное (4 недели) применение: применяется для клинически стабильных пациентов в течение первых 24 часов после инфаркта
  
  • долгосрочная профилактика сердечной недостаточности с клиническими проявлениями: применяется для клинически стабильных пациентов с бессимптомной дисфункцией левого желудочка
  
  Диабетическая нефропатия I типа: показан для лечения диабетической нефропатии с макропротеинурией у пациентов с сахарным диабетом I типа

Противопоказания

Қолдануға болмайтын жағдайлар

каптоприлге, АӨФ басқа тежегіштеріне немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

АӨФ тежегішімен алдында жүргізілген емге байланысты ангионевроздық ісіну

тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну

қант диабетіне шалдыққан немесе орташа немесе ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде каптоприлді құрамында алискирен бар препараттармен біріктірілімде қолдану (ШСЖ<60 мл/мин /1.73 м2)

тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдар

жүктіліктің екінші және үшінші триместрі

лактация кезеңі

балалар және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер



гиперчувствительность к каптоприлу, к другим ингибиторам АКФ или к любому из вспомогательных веществ

ангионевротический отек, связанный с предшествующей терапией ингибитором АКФ

наследственный или идиопатический ангионевротический отек

применение каптоприла в комбинации с препаратами, содержащими алискирен, у пациентов с сахарным диабетом или с умеренной, или тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1.73 м2)

лица с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы

стеноз почечной артерии (двусторонний или односторонний у пациентов с единственной почкой)

одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с препаратами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического отека

второй и третий триместр беременности

период лактации

детский и подростковый возраст до 18 лет

Лекарственное взаимодействие

Калий сақтайтын диуретиктер немесе калий қосылған тағамдық қоспалар

АӨФ тежегіштері диуретиктерді қолданудан туындаған калийдің жоғалуын азайтады. Калий сақтайтын диуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий бар биологиялық қоспалар немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштар гиперкалиемияға әкелуі мүмкін. Егер бір мезгілде қолдану бар гипокалиемияға байланысты көрсетілсе, оларды сақтықпен және қан сарысуындағы калий деңгейін жиі бақылаумен қолдану керек.

Диуретиктер (тиазидті немесе ілмектік диуретиктер)

Диуретиктермен жоғары дозаларда емдеу айналымдағы қан көлемінің төмендеуіне, каптоприлді кейіннен тағайындау кезінде гипотензияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Гипотензивті әсерлерді диуретик қабылдауды тоқтату, қан көлемін ұлғайту немесе тұзды тұтыну арқылы немесе каптоприлдің төмен дозасымен емді бастау арқылы азайтуға болады. Сонымен қатар гидрохлоротиазидпен немесе фуросемидпен клиникалық маңызды өзара әрекеттесуі анықталған жоқ.

Альфа-блокаторлар

Альфа-блокаторларды бір мезгілде қолдану каптоприлдің гипертензияға қарсы әсерін арттыруы және ортостаздық гипотензияның даму қаупін жоғарылатуы мүмкін.

Гипертензияға қарсы басқа препараттар

Каптоприл басқа гипертензияға қарсы препараттарды (мысалы, бета-блокаторлар, кальций арналарының ұзартылған блокаторлары) біріктіріп енгізген кезде қауіпсіздікті көрсетті. Осы препараттарды бір мезгілде қолдану каптоприлдің гипотензивті әсерін күшейтуі мүмкін. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа қан тамырларын кеңейтетін дәрілермен (мысалы, миноксидил) емдеуді сақтықпен қолдану керек.

Жедел миокард инфарктісін емдеу

Каптоприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), антиагреганттармен, бета-блокаторлармен және/немесе миокард инфарктісі бар пациенттерде нитраттармен бір мезгілде қолдануға болады.

Литий

АӨФ және литий тежегіштерін бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы литий деңгейінің уақытша жоғарылауына және литиймен уыттануға әкелуі мүмкін. АӨФ тежегіштері мен тиазидті диуретиктерді бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы литий деңгейін жоғарылатып, литий уыттылығының жоғарылау қаупін арттыруы мүмкін. Каптоприлді литиймен қолдану ұсынылмайды, бірақ егер біріктірілім қажет болса, онда қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу керек.

Трициклді антидепрессанттар / антипсихотиктер

АӨФ тежегіштері кейбір трициклді антидепрессанттар мен нейролептиктердің гипотензивті әсерін күшейтуі мүмкін (4.4 бөлімді қараңыз). Постуральді гипотензия болуы мүмкін.

Аллопуринол, прокаинамид, цитостатикалық немесе иммуносупрессивті препараттар

АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану, әсіресе соңғысы ұсынылғаннан асатын дозаларда қолданылған кезде лейкопенияның жоғары қаупіне әкелуі мүмкін.

Пробенецид

Пробенецид қатысуымен каптоприлдің бүйректік клиренсі төмендейді.

Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП)

ҚҚСП және АӨФ тежегіштері сарысулық калий деңгейінің жоғарылауына аддитивті әсер ететін жағдайлар сипатталған, бұл ретте бүйрек функциясының бұзылуы байқалуы мүмкін. Бұл әсерлер қайтымды. Сирек жағдайларда әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, мысалы, егде жастағы адамдарда немесе сусыздануы бар пациенттерде жедел бүйрек жеткіліксіздігі дамуы мүмкін. Ұзақ қабылдау кезінде ҚҚСП АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.

Клонидин

Егер клонидинмен емделген пациенттер оны каптоприлмен алмастырса, каптоприлдің гипертензияға қарсы әсері кешіктірілуі мүмкін деп болжанады.

Симпатомиметиктер

АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері болуы мүмкін. Пациенттердің жағдайын мұқият бақылау талап етіледі.

Диабетке қарсы дәрілер

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштері инсулиннің және сульфонилмочевина секілді диабетке қарсы пероральді препараттардың глюкозаны төмендететін әсерін күшейте алады. Мұндай өзара әрекеттесу сирек кездеседі, бірақ пайда болған кезде АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде емдеуде диабетке қарсы препараттың дозасын азайту қажет болуы мүмкін.

Зертханалық зерттеулер

Несептің биохимиялық талдауында каптоприлді қабылдаған кезде ацетонға жалған оң реакция болуы мүмкін.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану салдарынан дамитын РААЖ қосарлы блокадасы РААЖ әсер ететін дәрілермен жүргізілетін монотерапиямен салыстырғанда артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) секілді жағымсыз реакциялардың жоғары даму жиілігімен байланысты.

mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)

mTOR тежегіштерімен қатар ем қабылдайтын пациенттер ангионевроздық ісінудің дамуының жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін (4.4 бөлімді қараңыз).

Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)

Ко-тримоксазолды (триметоприм/сульфаметоксазол) қабылдайтын пациенттер гиперкалиемияның жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін (4.4 бөлімді қараңыз).

Арнайы ескертулер

Жүктілік

АӨФ тежегішін жүктілік кезінде тағайындауға болмайды. Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру қажет деп есептелмесе, жүктілікті жоспарлаған пациенттерді жүктілік кезінде пайдалану үшін белгіленген қауіпсіздік бейіні бар баламалы гипотензивті препараттарға ауыстыру керек. Жүктілікті диагностикалау кезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда баламалы емді бастау керек. Гипотензия

Асқынбаған гипертензиясы бар пациенттерде гипотензия сирек кездеседі. Симптоматикалық гипотензия қарқынды диурездік ем, тұзды аз тұтыну, диарея, құсу немесе гемодиализ нәтижесінде қан көлемі төмендеген және/немесе гипонатриемиясы бар гипертониктерге тән. Каптоприлді қолданар алдында қан мен натрийдің азайтылған мөлшерін түзету керек, бұл ретте төмен бастапқы дозаларға артықшылық беріледі.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер гипотензия дамуының жоғары қаупіне бейім болады, сондықтан, АӨФ тежегішімен ем кезінде бастапқы дозаны неғұрлым төменінен бастау ұсынылады. Төмендеу шамасы емнің басында ең жоғары болып табылады және бір немесе екі апта бойы сақталады; емдеуге дейінгі деңгейге оралу екі ай ішінде емдік тиімділікті төмендетпей жүзеге асырылады. Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде каптоприл немесе диуретик дозасын арттырған кезде сақ болу керек.

Гипертензияға қарсы дәрілерді қолданудың барлық жағдайындағыдай, жүрек-қантамыр немесе цереброваскулярлық аурулары бар пациенттерде жоғары артериялық қысымның төмендеуі миокард инфарктісі немесе инсульт қаупінің жоғарылауымен байланысты екенін есте сақтаған жөн. Гипотензия дамыған кезде пациентті жатқызу керек. Қан көлемін толтыру үшін физиологиялық ерітіндіні вена ішіне енгізу қажет болуы мүмкін.

Сәбилер, әсіресе жаңа туылған нәрестелер, каптоприлдің қолайсыз гемодинамикалық әсеріне көбірек бейім болуы мүмкін. Артериялық қысымның шамадан тыс, ұзақ және болжап болмайтын төмендеуі және онымен байланысты асқынулар, оның ішінде олигурия және құрысулар туралы хабарланды.

Реноваскулярлық гипертензия

Екі жақты бүйрек артериясының стенозы немесе бір жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін тағайындау кезінде гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупі жоғары болады. Бүйрек функциясының бұзылуы қан сарысуындағы креатининнің шамалы өзгеруімен пайда болуы мүмкін. Бұл пациенттерде емді төмен дозалардан, мұқият медициналық бақылаумен және бүйрек функциясын бақылаумен бастаған жөн.

Бүйрек жеткіліксіздігі

Каптоприлге жағымсыз реакциялардың жиілігі препарат негізінен бүйрек арқылы шығатын болғандықтан, негізінен бүйрек функциясына байланысты. Бүйрек жеткіліксіздігі жағдайында (креатинин клиренсі >40 мл/мин) каптоприлдің бастапқы дозасы пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес, содан кейін пациенттің емдеуге реакциясына байланысты түзетілуі тиіс. Калий мен креатининді тұрақты бақылау мұндай пациенттер үшін әдеттегі медициналық тәжірибенің бөлігі болып табылады.

Доза талапқа сай бақылауға қажет мөлшерден аспауы керек және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде төмендетілуі керек.

Пациентті тексеру терапия басталғанға дейін және одан кейін белгілі бір уақыт өткен соң бүйрек функциясын бағалауды (калий мен креатинин деңгейін бақылау) қамтуы керек. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерді әдетте каптоприлмен емдеуге болмайды.

Ангионевроздық ісіну

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде аяқ-қолдардың, беттің, еріннің, шырышты қабықтың, тілдің, жұтқыншақтың немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі пайда болуы мүмкін. Бұл кез-келген емдеу уақытында, кез-келген кезде болуы мүмкін. Сирек жағдайларда ауыр ангионевроздық ісіну АӨФ тежегішімен ұзақ емдеуден кейін де дамуы мүмкін. Мұндай жағдайларда препаратты қабылдауды дереу тоқтатып, ангионевроздық ісіну симптомдары толық жойылғанға дейін пациентке тиісті бақылауды жүргізу керек. Ісіну аймағы бет пен ерінмен шектелген жағдайларда, жағдай әдетте емделусіз қалыпқа келеді, дегенмен симптомдарды жеңілдету үшін антигистаминді препараттарды қабылдауға болады.

Тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі өлімге әкелуі мүмкін. Тыныс алу жолдарының бітелуін туындатуы мүмкін тіл, жұтқыншақ немесе көмей аумағындағы ісіну кезінде адреналин 1:

• 1000 (0
• 3 мл-ден 0
• 5 мл-ге дейін) ерітіндісін тері астына енгізуді және/немесе тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету бойынша қажетті шараларды қабылдауды қамтуы мүмкін тиісті емді тағайындау керек

Пациент дереу ауруханаға жатқызылып, ісіну симптомдары толығымен жойылғанға дейін кем дегенде 12-24 сағат бойы бақылауда болуы керек.

АӨФ тежегіштерін қабылдаған терісінің түсі қара пациенттерде терісінің түсі басқа пациенттермен салыстырғанда ангионевроздық ісінудің пайда болу жиілігі анағұрлым жоғары екендігі туралы мәліметтер бар.

Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланысты емес ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ тежегішін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің пайда болу қаупі жоғары болады.АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде ішектің ангионевроздық ісінуінің пайда болу сирек жағдайлары туралы мәліметтер бар.Мұндай пациенттер жүрек айнуымен немесе құсумен қатар жүретін немесе жүрмейтін іш аймағының ауыруына шағымданды; кейбір жағдайларда алдыңғы беттің ангионевроздық ісінуі болмады және С-1-эстераза деңгейі қалыпты болды.Ангионевроздық ісінудің болуы ішпердеішілік компьютерлік томография мен УДЗ қоса, тиісті емшаралар арқылы, сондай-ақ хирургиялық араласым кезінде диагностикаланды.Симптомдар АӨФ тежегішін тоқтатқаннан кейін жойылды.Ішектің ангионевроздық ісінуі АӨФ тежегіштерін қабылдайтын іш аумағындағы ауыруы бар пациенттерді дифференциалды диагностикалауға енгізілуі тиіс.

mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қолдану

mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимуспен, эверолимуспен, темсиролимуспен) қатар емделетін пациенттер ангионевроздық ісінудің (мысалы, тыныс алудың бұзылулары бар немесе онсыз тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі,) жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.

Жөтел

АӨФ тежегіштерін қолдану кезінде жөтел туралы хабарланды.Жөтел өнімді емес, тұрақты болып табылады және АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқан кезде жойылады.

Бауыр жеткіліксіздігі

Асқынуы сирек.АӨФ тежегіштері бауырдың жедел некрозға және (кейде) өлімге дейін үдеуі мүмкін холестаздық сарғаюды немесе гепатитті тудырады.Бұл синдромның механизмі анық емес.Сарғаю немесе бауыр ферменттері белсенділігінің айқын жоғарылауы дамитын АӨФ тежегіштерін алатын пациенттер АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатып, тиісті медициналық бақылауда болуы тиіс.

Гиперкалиемия

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы байқалады.Гиперкалиемия бүйрек жеткіліксіздігі, қант диабеті бар пациенттерде, калий сақтайтын диуретиктерді, құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды және калий арттыратын басқа да дәрілерді (мысалы, гепарин, триметоприм/сульфаметоксазол деп танылған котримоксазол) қолданғанда дамуы мүмкін.Егер жоғарыда аталған препараттарды қатар қолдану орынды деп саналса, қан сарысуындағы калий деңгейін үнемі бақылау ұсынылады.

Литий

Литий уыттылығының күшеюіне байланысты литиймен бірге қолдану ұсынылмайды.

Аорталық, митральді клапандардың стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия

АӨФ тежегіштерін кардиогенді шокты және гемодинамикалық маңызды обструкцияны болдырмау үшін митральді және аорталық клапандардың стенозы, сол қарыншадан ағып кетудің обструкциясы бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек.

Нейтропения / агранулоцитоз

Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде нейтропения / агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия туралы хабарланды.Бүйрек функциясы қалыпты және басқа да асқынатын факторлар жоқ пациенттерде нейтропения өте сирек кездеседі.Каптоприлді коллагенозы, қантамыр аурулары бар пациенттерде, иммунодепрессантты емдеуде, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеуде немесе осы асқынатын факторлардың үйлесімінде, әсіресе бүйрек функциясының бұзылулары бар болса, аса сақтықпен пайдалану керек.Бұл пациенттердің кейбіреулерінде кейбір жағдайларда қарқынды бактерияға қарсы емге резистентті болатын ауыр инфекциялар пайда болды.

Егер каптоприл осындай пациенттерде пайдаланылса, лейкоциттердің санын емдеу басталғанға дейін, содан кейін каптоприлмен емдеудің алғашқы 3 айы ішінде әрбір 2 апта сайын және емдеуден кейін мезгіл-мезгілімен бақылау қажет.

Емдеу кезінде барлық пациенттерге инфекцияның кез-келген белгілерін (мысалы, тамақтың ауыруы, температураның көтерілуі) хабарлау қажеттілігі туралы нұсқалуы керек.Егер нейтропения (нейтрофилдер 1000/мм3 кем) болса немесе нейтропенияға күмән болса, каптоприл мен басқа да қатар жүретін препараттарды тоқтату керек.Пациенттердің көпшілігінде каптоприлді қабылдауды тоқтатқан кезде нейтрофилдер саны тез қалпына келеді.

Протеинурия

Протеинурия бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе АӨФ тежегіштерінің жоғары дозаларына жауап ретінде пайда болуы мүмкін.Несептегі жалпы ақуыздың мөлшері күніне 1 г асады, каптоприл қабылдаған пациенттердің шамамен 0,7% - ында тіркелді.Пациенттердің көпшілігінде алдында болған бүйрек ауруының белгілері болған немесе олар каптоприлдің салыстырмалы түрде жоғары дозаларын (тәулігіне 150 мг-ден астам) немесе екеуін де алған.

Нефроздық синдром протеинуриясы бар пациенттердің 1/5 бөлігінде кездеседі.Көп жағдайда протеинурия каптоприлді қабылдауға қарамастан 6 айдан кейін азаяды немесе жойылады.Протеинуриясы бар пациенттерде қандағы азот мочевинасы мен креатинин мөлшері секілді бүйрек функциясының параметрлері сирек өзгерді.

Бүйректің қатарлас ауруы бар пациенттерде емдеу басталғанға дейін және одан кейін мезгіл-мезгілімен несептегі ақуыздың мөлшерін бағалау (таңертеңгі несептің бірінші порциясындағы тест-жолақтың көмегімен талдау) қажет.

Жарғақшалы гломерулопатия кейбір протеинуриясы бар пациенттерден алынған биоптаттарда анықталғанмен, каптоприлмен себеп-салдарлық байланыс анықталмаған.

Десенсибилизация жүргізу кезіндегі анафилактоидты реакциялар

Өмірге қауіп төндіретін анафилаксиялық реакциялар АӨФ тежегіштерін қабылдау аясында жарғаққанатты жәндіктердің уымен десенсибилизациялайтын ем жүргізілетін пациенттерде сирек байқалады.Бұл реакциялардың дамуын десенсибилизация кезінде каптоприлді уақытша тоқтатса, болдырмауға болады.Осыған байланысты каптоприлді қабылдау аясында десенсибилизацияны жүргізу кезінде сақ болу керек.

Тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінен/гемодиализден өтетін пациенттердегі анафилаксиялық реакциялар

Беріктігі жоғары жарғақшаларды (мысалы, AN 69) пайдалана отырып гемодиализден өткен немесе декстран сульфатқа сіңуі бар тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінен өткен және бір мезгілде АӨФ тежегіштерімен емделген пациенттерде анафилаксиялық реакциялар туралы хабарланды.Бұл пациенттерге диализ жарғақшаларын басқа типтегі жарғақшаларға ауыстыруды немесе басқа кластың гипертензияға қарсы препаратты қолдануды ұсыну қажет.

Хирургия / анестезия

Артериялық гипотензия ауыр хирургиялық араласымнан өткен пациенттерде немесе артериялық қысымды төмендететіні белгілі анестетиктермен емдеу кезінде пайда болуы мүмкін.Гипотензияны қан айналымының көлемін түзету арқылы жоюға болады.

Гипокалиемия қаупі

АӨФ тежегішінің тиазидті диуретикпен біріктірілуі гипокалиемияның пайда болуын жоққа шығармайды.Калийемияны тұрақты бақылау керек.

Қант диабеті

Пероральді диабетке қарсы препараттарды немесе инсулинді бұрын қабылдаған қант диабеті бар пациенттерде, атап айтқанда АӨФ тежегіштерімен емдеудің бірінші айында гликемия деңгейін мұқият бақылау керек.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердегі бүйрек функциясы

Кейбір пациенттерде каптоприлмен ұзақ емдегенде азот мочевинасы мен сарысулық креатинин деңгейінің қалыптыдан немесе бастапқы деңгейден> 20% тұрақты жоғарылауы дамуы мүмкін.Кейбір пациенттерге, әдетте ауыр бүйрек ауруына шалдыққанға креатинин деңгейінің үдемелі жоғарылауына байланысты емдеуді тоқтатуды қажет болды.

Гипокалиемия қаупі

АӨФ тежегіші мен тиазидті диуретикті бір мезгілде қолданғанда гипокалиемияның даму қаупі жоққа шығарылмайды.Қан сарысуындағы калий деңгейіне тұрақты мониторинг жүргізу керек.

Нәсілдік тиістілігі

Басқа АӨФ тежегіштері секілді, каптоприл өңі қара пациенттерде рениннің төмен фракцияларының басым болуына байланысты еуропеоидты нәсілді пациенттерге қарағанда негроидті нәсілді пациенттерде артериялық қысымды төмендетуде тиімсіз.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қабылдау гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыратыны туралы деректер бар.АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын (АРБ II) немесе алискирен қолданумен РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.

Жеке жағдайларда АӨФ және АРБ II тежегіштерін бірге қолдану абсолютті көрсетілген кезде маманның мұқият бақылауы және бүйрек функциясының, су-электролит теңгерімінің, артериялық қысымның міндетті мониторингісі қажет.

АӨФ және АРБ II тежегіштерін диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір мезгілде қолдануға болмайды.

Лактоза

Препарат құрамында лактоза бар.Тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерде препаратты қолдануға болмайды.

Педиатрияда қолданылуы

Препарат балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерге қарсы көрсетілімді.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүктіліктің бірінші триместрінде каптоприлді қолдану кезінде АӨФ тежегіштерін пайдалану ұсынылмайды.АӨФ тежегішін қолдану жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қарсы көрсетілімді.

Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде тератогендік қаупіне қатысты эпидемиологиялық деректер түпкілікті қорытынды жасауға мүмкіндік бермейді, алайда қауіптің кейбір артуы жоққа шығарылмайды.

Егер АӨФ тежегіштерімен терапияны жалғастыру қажет деп саналмаса, жүктілікті жоспарлайтын пациенттерді жүктілік кезінде пайдалану үшін белгіленген қауіпсіздік бейіні бар балама гипертензияға қарсы препараттарға ауыстыру керек.Жүктілікті диагностикалау кезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда балама терапияны бастау керек.

Екінші және үшінші триместрде АӨФ тежегіштерімен емдеу шаранада уыттылықты (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйек сүйектері сүйектенуінің кідіруі) және неонатальді уыттылықты (бүйрек жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия) туындататыны белгілі.Егер АӨФ тежегіштерінің әсері жүктіліктің екінші триместрінен басталған болса, бүйрек пен бассүйектің функцияларын ультрадыбыстық зерттеу ұсынылады.АӨФ тежегіштерін қабылдаған сәбилердің аналары гипотензия белгісіне мұқият бақылануы тиіс.

Қолда бар шектеулі фармакокинетикалық деректер емшек сүтіндегі каптоприлдің өте төмен концентрациясын көрсетеді.Бұл концентрациялар клиникалық тұрғыдан маңызды емес секілді.Каптоприлді бала емізу кезінде шала туған нәрестелер үшін және жүрек-қантамыр және бүйрек әсерлерінің салдарынан гипотензия қаупіне, сондай-ақ клиникалық тәжірибенің жеткіліксіздігіне байланысты босанғаннан кейінгі алғашқы бірнеше аптада қолдану ұсынылмайды.

Жасы анағұрлым үлкен нәресте жағдайында, егер бұл емдеу анаға қажет болса, бірақ бала қандайда бір жағымсыз әсерлерге бақылауда болса, емізетін анада каптоприлді қолдану мүмкіндігін қарастыруға болады.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Басқа гипертензияға қарсы препараттар секілді, автокөлікті басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілеті, атап айтқанда, емдеудің басында немесе дозаны өзгерту кезінде, сондай-ақ алкогольмен бірге қолданғанда төмендеуі мүмкін, бірақ бұл әсерлер жеке сезімталдыққа байланысты.



Калийсберегающие диуретики или пищевые добавки с калием

Ингибиторы АКФ снижают потерю калия, вызванную применением диуретиков.Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), биологические добавки с калием или заменители соли, содержащие калий, могут привести к гиперкалиемии.Если одновременное применение показано из-за имеющейся гипокалиемии, их следует применять с осторожностью и с частым контролем уровня калия в сыворотке крови.

Диуретики (тиазидные или петлевые диуретики)

Лечение диуретиками в высоких дозах может привести к снижению объема циркулирующей крови и риску развития гипотензии при последующем назначении каптоприла.Гипотензивные эффекты могут быть уменьшены путем прекращения приема диуретика, увеличения объема крови или потребления соли, или путем начала терапии низкой дозой каптоприла.В то же время не выявлено клинически значимого взаимодействия с гидрохлоротиазидом или фуросемидом.

Другие антигипертензивные препараты

Каптоприл продемонстрировал безопасность при сочетанном введении других антигипертензивных средств (например, бета-блокаторы, пролонгированные блокаторы кальциевых каналов).В сочетании с нитроглицерином и другими нитратами или другими сосудосуживающими препаратами применять с осторожностью.

Альфа-блокаторы

Одновременное применение средств, блокирующих альфа-адренорецепторы может увеличить антигипертензивный эффект каптоприла и повысить риск развития ортостатической гипотензии.

Лечение острого инфаркта миокарда

Каптоприл можно быть использован одновременно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), антиагрегантами, бета-блокаторами и/или нитратами у пациентов с инфарктом миокарда.

Литий

Одновременное применение ингибиторов АКФ и лития может вызвать временное повышение уровня лития в сыворотке крови и интоксикацию литием.Одновременное применение ингибиторов АКФ и тиазидных диуретиков может повысить уровень лития в сыворотке крови и усилить и без того повышенный риск токсичности лития.Использование каптоприла с литием не рекомендуется, но если комбинация окажется необходимой, то следует проводить тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке крови.

Трициклические антидепрессанты/антипсихотики

Ингибиторы АКФ могут усиливать гипотензивное действие некоторых трициклических антидепрессантов и нейролептиков.Возможна постуральная гипотензия.

Аллопуринол, прокаинамид, цитостатические или иммуносупрессивные препараты

Одновременное применение с ингибиторами АКФ может привести к повышенному риску лейкопении, особенно когда последние применялись в дозах, превышающих рекомендуемые.

Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП)

Описаны случаи, когда НПВП и ингибиторы АКФ оказывают аддитивный эффект на повышение уровня сывороточного калия, при этом может наблюдаться нарушение функции почек.Эти эффекты обратимы.В редких случаях может развиться острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек, например, у пожилых или у пациентов с обезвоживанием.При длительном приеме НПВП могут снижать антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ.

Симпатомиметики

Возможно антигипертензивное действие ингибиторов АКФ.Требуется тщательное наблюдение за состоянием пациентов.

Противодиабетические средства

Ингибиторы АКФ, включая каптоприл, могут усиливать глюкозо-снижающий эффект инсулина и пероральных противодиабетических средств, таких как сульфонилмочевина.Такое взаимодействие происходит редко, но при возникновении может потребоваться уменьшение дозы противодиабетического средства при одновременном лечении ингибиторами АКФ.

Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)

Двойная блокада РААС, развивающаяся вследствие комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена, связана с более высокой частотой развития таких побочных реакций, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность) по сравнению с монотерапией средствами, влияющими на РААС.

Лабораторные исследования

При приеме каптоприла в биохимическом анализе мочи может быть ложноположительная реакция на ацетон.

Ингибиторы нейтральной эндопептидазы

Сообщалось о повышенном риске развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АКФ и рацекадотрила (ингибитор энкефалиназы).

При одновременном применении ингибиторов АКФ с лекарственными препаратами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, в связи с чем одновременное применение указанных препаратов противопоказано.Ингибиторы АКФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.

Противопоказано назначение препаратов, содержащих сакубитрил, пациентам, получающим ингибиторы АКФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АКФ.

Ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)

Пациенты, принимающие сопутствующую терапию ингибиторами mTOR, могут подвергаться повышенному риску развития ангионевротического отека.

Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)

Пациенты, принимающие ко-тримоксазол (триметоприм/ сульфаметоксазол), могут подвергаться повышенному риску гиперкалиемии.

Тканевые активаторы плазминогена

В обсервационных исследованиях выявлена повышенная частота развития ангионевротического отека у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, после применения алтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.

Специальные предупреждения

Гипотензия

Гипотензия редко наблюдается у пациентов с неосложненной гипертензией.Симптоматическая гипотензия более типична для гипертоников со сниженным объемом крови и/или гипонатриемией в результате интенсивной диуретической терапии, низкого потребления соли, диареи, рвоты или гемодиализа.Сниженный объем крови и натрия необходимо скорректировать перед применением каптоприла, при этом низкие стартовые дозы являются предпочтительными.

Пациенты с сердечной недостаточностью подвержены более высокому риску развития гипотензии, при терапии ингибитором АКФ рекомендуется начинать с более низкой начальной дозы.Величина снижения является наибольшей в начале лечения и сохраняется в течение недели или двух; возвращение к уровню до лечения осуществляется без снижения терапевтической эффективности в течение двух месяцев.Следует соблюдать осторожность при увеличении дозы каптоприла или диуретика у пациентов с сердечной недостаточностью.

Следует помнить, что, как и во всех случаях применения антигипертензивных средств, снижение повышенного артериального давления у пациентов с сердечно-сосудистыми или цереброваскулярными заболеваниями сопряжено с повышением риска инфаркта миокарда или инсульта.При развитии гипотензии, пациента следует привести в горизонтальное положение.Для восполнения объема крови может потребоваться внутривенное введение физиологического раствора.

Младенцы, особенно новорожденные, могут быть более подвержены неблагоприятным гемодинамическим эффектам каптоприла.Сообщалось о чрезмерном, длительном и непредсказуемом снижении артериального давления и связанных с ним осложнениях, включая олигурию и судороги.

Реноваскулярная гипертензия

У пациентов с двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии одной функционирующей почки при назначении ингибиторов АКФ существует повышенный риск развития гипотензии и почечной недостаточности.Нарушение функции почек может происходить при незначительных изменениях сывороточного креатинина.У этих пациентов лечение следует начинать с низких доз, под тщательным медицинским наблюдением и контролем функции почек.

Почечная недостаточность

В случае почечной недостаточности (клиренс креатинина >40 мл/мин) начальная доза каптоприла должна быть скорректирована в соответствии с клиренсом креатинина пациента, а затем в зависимости от реакции пациента на лечение.Необходим регулярный мониторинг калия и креатинина для данной группы пациентов.

Ангионевротический отек

Ангионевротический отек конечностей, лица, губ, слизистых оболочек, языка, глотки или гортани может возникать у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, включая каптоприл.Это может произойти в любое время лечения в любой момент времени.В редких случаях, тяжелый ангионевротический отек может развиться и после длительного лечения ингибитором АКФ.В таких случаях следует незамедлительно прекратить приема препарата и установить соответствующее наблюдение за пациентом до тех пор, пока симптомы ангионевротического отека не будут полностью устранены.В тех случаях, когда область отека ограничивается лицом и губами, состояние обычно нормализуется без лечения, хотя для облегчения симптомов можно принимать антигистаминные препараты.

Ангионевротический отек языка, голосовой щели или гортани может быть фатальным.При отеке в области языка, глотки или гортани, который может вызвать обструкцию дыхательных путей, следует назначить соответствующее лечение, которое может включать подкожное введение раствора адреналина 1:

• 1000 (от 0
• 3 мл до 0
• 5 мл) и/или принятие необходимых мер по обеспечению проходимости дыхательных путей.Пациент должен быть немедленно госпитализирован и находиться под наблюдением
• как минимум
• в течение 12-24 часов до полного исчезновения симптомов отека

Имеются сведения о том, что у пациентов, имеющих черный цвет кожи, принимавших ингибиторы АКФ, наблюдается более высокая частота возникновения ангионевротического отека по сравнению с пациентами с другим цветом кожи.
Пациенты с ангионевротическим отеком в анамнезе, не связанным с терапией ингибиторами АКФ, подвергаются повышенному риску возникновения ангионевротического отека при приеме ингибитора АКФ.Имеются сведения о редких случаях появления ангионевротического отека кишечника у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ.Такие пациенты жаловались на боль в области живота, которая сопровождалась или не сопровождалась тошнотой или рвотой; в некоторых случаях не было предшествующего ангионевротического отека лица и уровни С-1-эстеразы были в норме.Наличие ангионевротического отека было диагностировано с помощью соответствующих процедур, включая внутрибрюшную компьютерную томографию, и УЗИ, а также при хирургическом вмешательстве.Симптомы устранялись после отмены ингибитора АКФ.Ангионевротический отек кишечника должен быть включен в дифференциальную диагностику пациентов с болью в области живота, принимающих ингибиторы АКФ.

Кашель

Сообщалось о кашле при применении ингибиторов АКФ.Кашель является непродуктивным, стойким и исчезает при прекращении приема ингибитора АКФ.
Печеночная недостаточность

Редкое осложнение.Ингибиторы АКФ вызывают холестатическую желтуху или гепатит, которые прогрессируют до молниеносного некроза печени и (иногда) смерти.Механизм этого синдрома не ясен.Пациенты, получающие ингибиторы АКФ, у которых развивается желтуха или выраженное повышение активности печеночных ферментов, должны прекратить прием ингибиторов АКФ и находиться под соответствующим медицинским наблюдением.
Гиперкалиемия

У некоторых пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, включая каптоприл, наблюдается повышение уровня калия в сыворотке крови.Гиперкалиемия может развиваться у пациентов с почечной недостаточностью, сахарным диабетом, при применении калийсберегающих диуретиков и другие средства повышающих калий (например, гепарин).В этих случаях рекомендуется контроль калия в сыворотке крови.

Литий

Не рекомендуется использовать вместе с литием из-за усиления токсичности лития.
Стеноз аортального, митрального клапанов, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия

Ингибиторы АКФ следует использовать с осторожностью у пациентов со стенозом митрального и аортального клапанов, обструкцией оттока из левого желудочка во избежание кардиогенного шока и гемодинамически значимой обструкции.

Нейтропения/агранулоцитоз

Сообщалось о нейтропении/агранулоцитозе, тромбоцитопении и анемии у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, включая каптоприл.У пациентов с нормальной функцией почек и отсутствием других осложняющих факторов, нейтропения встречается очень редко.Каптоприл следует использовать с особой осторожностью у пациентов с коллагенозами, сосудистыми заболеваниями, при иммунодепрессантной терапии, лечении аллопуринолом или прокаинамидом, или в сочетании этих осложняющих факторов, особенно если уже есть существующие нарушения функции почек.У некоторых из этих пациентов развились серьезные инфекции, которые в ряде случаев были резистентны к интенсивной антибактериальной терапии.
Если каптоприл используется у таких пациентов, необходимо контролировать количество лейкоцитов до начала лечения и затем каждые 2 недели в течение первых 3 месяцев терапии каптоприлом и периодически после лечения.

Во время лечения все пациенты должны быть проинструктированы о необходимости сообщеать о любых признаках инфекции (например, боли в горле, повышение температуры).Каптоприл и другие сопутствующие препараты следует отменить, если имеется нейтропения (нейтрофилы менее 1000/мм³) или при подозрении нейтропении.У большинства пациентов количество нейтрофилов быстро возвращается к норме при прекращении приема каптоприла.
Протеинурия

Протеинурия может появиться у пациентов с почечной недостаточностью или в ответ на высокие дозы ингибиторов АКФ.Содержание общего белка в моче, превышающее 1 г.в день, регистрировали примерно у 0,7% пациентов, получающих каптоприл.У большинства пациентов были признаки предшествующего заболевания почек, или они получали относительно высокие дозы каптоприла (более 150 мг/сутки), или и то, и другое.
Нефротический синдром возникает у 1/5 пациентов с протеинурией.В большинстве случаев протеинурия уменьшается или исчезает через 6 месяцев вне зависимости от приема каптоприла.Параметры функции почек, такие как содержание азота мочевины крови и креатинин, редко изменялись у пациентов с протеинурией.
У пациентов с сопутствующим заболеванием почек необходимо оценивать содержание белка в моче (анализ с помощью тест-полоски в первой порции утренней мочи) до начала лечения и периодически после него.
Анафилактоидные реакции во время проведения десенсибилизации

Угрожающие жизни анафилактические реакции отмечаются редко у пациентов, которым проводится десенсибилизирующая терапия с ядом перепончатокрылых насекомых на фоне приема ингибиторов АКФ.Развитие этих реакций удается избежать, если при десенсибилизации временно отменяют каптоприл.В связи с этим следует проявлять осторожность при проведении ?