Лекарственная форма
Престилол® , үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 5/10 мг
Престилол® таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 5/10 мг,
Состав
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар:
- Периндоприл аргинині 5.00 мг 10.00 мг 5.00 мг 10.00 мг
(периндоприл негізіне баламалы (3.395 мг) (6.790 мг) (3.395 мг) (6.790 мг)
Бисопролол фумараты 5.00 мг 5.00 мг 10.00 мг 10.00 мг
(бисопролол негізіне баламалы) (4.24 мг) (4.24 мг) (8.49 мг) (8.49 мг)
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза рH 102 (E460) - құрамында крахмал бар кальций карбонаты (E170)
- желатинделген жүгері крахмалы
- натрий крахмалы гликоляты А типі (E468)
- сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы (E551)
- магний стеараты (E572)
- натрий кроскармеллозасы (E468)
- үлбірлі қабық құрамы: глицерин (E422)
- гипромеллоза (Е464)
- макрогол 6000
- магний стеараты (E572)
- титанның қостотығы (E171)
- темірдің сары тотығы (Е172)
- темірдің қызыл тотығы (Е 172)
Одна таблетка содержит
активные вещества:
- Периндоприла аргинин 5.00 мг
(эквивалентно периндоприла (3.395 мг)
основания)
Бисопролола фумарат 10.00 мг
(эквивалентно бисопролола (8.49 мг)
основания)
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая рH 102 (E460) - кальция карбонат
- содержащий крахмал (E170)
- кукурузный крахмал прежелатинизированный
- натрия крахмала гликолят типа А (E468)
- кремния диоксид коллоидный безводный (E551)
- магния стеарат (E572)
- натрия кроскармеллоза (E468)
- состав пленочной оболочки: глицерин (E422)
- гипромеллоза (Е464)
- макрогол 6000
- магния стеарат (E572)
- титана диоксид (E171)
- железа оксид желтый (Е172)
- железа оксид красный (Е 172)
Побочные действия
Бисопрололға ең көп таралған жағымсыз реакциялар бас ауыру, бас айналу, жүрек жеткіліксіздігінің ауырлап кетуі, артериялық гипотензия, аяқ-қолдың мұздауы, жүрек айну, құсу, іштің ауыруы, диарея, іш қату, астения және қажу болып табылады.
Клиникалық зерттеулерде периндоприл қабылдау кезінде анықталған ең көп таралған жағымсыз реакциялар бас ауыру, бас айналу, вертиго, парестезия, көрудің бұзылулары, тиннитус, артериялық гипотензия, жөтел, ентігу, жүрек айну, құсу, іштің ауыруы, диарея, іш қату, дисгевзия, диспепсия, бөртпе, қышыну, крампи және астения болып табылады.
Өте жиі (>1/10), жиі (>1/100, <1/10), жиі емес (>1/1000, <1/100), сирек (>1/10000, <1/1000), өте сирек (>1/10000), жиілігі анықталмаған (қолда бар деректер негізінде даму жиілігіне баға беру мүмкін емес).
Өте жиі
- брадикардия
Жиі
- бас ауыру*, бас айналу*, вертиго, дисгевзия, парестезия
- көру бұзылулары, тиннитус
- жүрек жеткіліксіздігінің ауырлап кетуі
- гипотензия (гипотензиямен байланысты әсерлер); аяқ-қолдың ұюы немесе мұздауы
- жөтел, ентігу
- іштің ауыруы, іш қату, диарея, жүрек айну, құсу, диспепсия
- бөртпе, қышыну
- құрысу
- астения, қажу
Жиі емес
- эозинофилия
- гипогликемия, емдеуді тоқтатқанда қайтымды гиперкалиемия, гипонатриемия,
- көңіл-күйдің өзгеруі, ұйқының бұзылуы, депрессия
- ұйқышылдық, cинкопе
- жүрек қағу, тахикардия
- ортостаздық гипотензия, васкулит
- бронх түйілу
- ауыз кеберсуі
- бет, аяқ-қол, ерін, шырышты қабықтар, тіл, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі; есекжем, жарыққа сезімталдық реакциялары, пемфигоид, гипергидроз
- бұлшықет әлсіздігі, артралгия, миалгия
- бүйрек жеткіліксіздігі
- эректильді дисфункция
- кеуде қуысының ауыруы, дімкәстану, шеткері ісіну, гипертермия
- қанда мочевина мөлшерінің жоғарылауы, қандағы креатинин мөлшерінің жоғарылауы
- құлап қалу
Сирек
- ринит
- түнгі қорқынышты түстер көру, елестеулер
- көз жасының аз бөлінуі (егер пациент линза тағып жүрсе, ескерілу керек)
- есту қабілетінің бұзылуы
- цитолиздік немесе холестаздық гепатит
- аса жоғары сезімталдық реакциялары (қышыну, гиперемия, бөртпе), псориаздың өршуі
- потенция бұзылулары
- бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы, қанда билирубин деңгейінің жоғарылауы, триглицеридтер мөлшерінің жоғарылауы
Өте сирек
- агранулоцитоз, панцитопения, лейкопения, нейтропения, тромбоцитопения, туа біткен глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа жеткіліксіздігі бар пациенттерде гемолиздік анемия
- сананың шатасуы
- конъюнктивит
- жоғары қауіп тобының пациенттерінде айқын артериялық гипотензия аясында екінші қайтара туындауы мүмкін аритмия, стенокардия, миокард инфарктісі
- жоғары қауіп тобының пациенттерінде айқын артериялық гипотензия аясында екінші қайтара туындауы мүмкін инсульт
- эозинофилиялық пневмония
- панкреатит
- көп пішінді эритема, алопеция, бета-блокаторлар псориаз дамуына түрткі болуы немесе ағымын нашарлатуы немесе псориаз тәрізді бөртпені индукциялауы мүмкін
- бүйректің жедел жеткіліксіздігі
- гемоглобиннің және гематокриттің төмендеуі
* Осы симптомдар ең алдымен емнің басында туындайды. Олардың білінуі әдетте жеңіл болады және көбінесе 1-2 апта ішінде басылады.
Басқа АӨФ тежегіштерімен антидиурездік гормон секрециясының талапқа сай емес синдромы (АДГТСС) жағдайлары хабарланды. АДГТСС өте сирек, бірақ АӨФ тежегішімен, оның ішінде периндоприлмен емдеуге байланысты болуы мүмкін асқыну ретінде қарастырылады.
Очень часто
- брадикардия
Часто
- головная боль*, головокружение*, вертиго, дисгевзия, парестезия
- нарушение зрения, тиннитус
- утяжеление сердечной недостаточности
- гипотензия (и эффекты, связанные с гипотензией); онемение или
похолодание конечностей
- кашель, одышка
- боли в животе, запор, диарея, тошнота, рвота, диспепсия
- сыпь, зуд
- крампи
- астения, утомляемость
Нечасто
- эозинофилия
- гипогликемия, гиперкалиемия, обратимая при прекращении лечения,
гипонатриемия,
- изменение настроения, нарушение сна, депрессия
- сонливость, cинкопе
- сердцебиение, тахикардия
- ортостатическая гипотензия, васкулит
- бронхоспазм
- сухость во рту
- ангионевротический отек лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовой щели и/или гортани; крапивница, реакции светочувствительности, пемфигоид, гипергидроз
- мышечная слабость, артралгия, миалгия
- почечная недостаточность
- эректильная дисфункция
- боль в грудной клетке, недомогание, периферический отек, гипертермия
- повышенное содержание мочевины в крови, повышенное содержание
креатинина в крови
- падение
Редко
- ринит
- ночные кошмарные сновидения, галлюцинации
- уменьшение слезоотделения (следует учитывать, если пациент носит линзы)
- нарушения слуха
- цитолитический или холестатический гепатит
- реакции гиперчувствительности (зуд, гиперемия, сыпь), обострение псориаза
- нарушения потенции
- повышение уровня ферментов печени, повышенное содержание билирубина в крови, повышенное содержание триглицеридов
Очень редко
- агранулоцитоз, панцитопения, лейкопения, нейтропения, тромбоцитопения, гемолитическая анемия у пациентов с врожденной недостаточностью глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
- спутанность сознания
- конъюнктивит
- аритмия, стенокардия, инфаркт миокарда, возможно возникший вторично на фоне выраженной артериальной гипотензии у пациентов группы высокого риска
- инсульт, возможно возникший вторично на фоне выраженной артериальной гипотензии у пациентов группы высокого риска
- эозинофильная пневмония
- панкреатит
- эритема многоформная, алопеция, бета-блокаторы могут спровоцировать
развитие или ухудшить течение псориаза или индуцировать псориазоподобную сыпь
- острая почечная недостаточность
- пониженный гемоглобин и гематокрит
- синдром Рейно
Особенности продажи
рецептурные
Особые условия
Ангиоэдеманың туындау қаупі жоғары болғандықтан периндоприлді сакубитрил/валсартанмен біріктіру қарсы көрсетілімді. Сакубитрил/валсартан қабылдауды периндоприлмен емнің соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. Егер сакубитрилмен/валсартанмен емдеу тоқтатылса, периндоприлмен емдеуді сакубитрил/валсартанның соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. АӨФ тежегіштері мен NEP бейтарап эндопептидаза тежегіштерін (мыс., рацекадотрил), mTOR ингибиторлары (мысалы., сиролимус, эверолимус, темсиролимус) мен глиптиндерді (мысалы., линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) бір уақытта қолдану ангионевроздық ісіну қаупін арттыруы мүмкін (тыныс алу бұзылыстарымен қатар жүретін немесе онсыз, тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі). Осыған байланысты, АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге рацекадотрилді, mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және глиптиндерді (мысалы, линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) тағайындау алдында «пайда-қауіп» арақатынасын мұқият таразылау қажет.
Литий препараттарымен біріктіру
Жалпы, периндоприл мен литийді біріктіріп қабылдау ұсынылмайды.
Калий жинақтаушы препараттармен, калий қоспаларымен және құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен біріктіру
Жалпы алғанда, периндоприлді калий жинақтаушы препараттармен, калий қоспаларымен және құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен біріктіріп қабылдау ұсынылмайды.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (RAAS) қосарлы блокада
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қабылдау гипотензия, гиперкалиемия қаупін және бүйрек функциясының төмендеуін (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) арттырады деген айғақ бар. Сол себепті АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қабылдау арқылы RAAS қосарлы блокада ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокада жолымен ем абсолютті қажеттілік саналса, ол маманның қадағалауымен ғана жүргізілуі тиіс, осы орайда пациентте бүйрек функциясын, электролиттер мен артериялық қысымды жиі және мұқият бақылап отыру қажет болады.
Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторлары бір мезгілде қолданылмауы тиіс.
Кальций антагонистерімен, аритмияға қарсы І класс препараттарымен және орталық әсер ететін гипертензияға қарсы препараттармен біріктіру
Жалпы алғанда, бисопрололды верапамил және дилтиазем топтарының кальций антагонистерімен, аритмияға қарсы І класс препараттарымен және орталық әсер ететін гипертензияға қарсы препараттармен біріктіріп қабылдау ұсынылмайды.
Тығыздығы төмен липопротеиндермен (ТТЛП) аферез әдісін жасау кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Сирек жағдайларда декстрансульфаттық сіңірілу көмегімен ТТЛП аферезі рәсімінің аясында АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде өмірге қатерлі анафилактоидтық реакциялар дамыған жағдайлар болды. Әр жолы аферез жасау алдында АӨФ тежегішін уақытша тоқтату арқылы осы реакциялардан сақтану сәтті болды.
Десенсибилизация кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Анафилактоидтық реакциялар десенсибилизациялау (мыс., жарғақ қанатты жәндіктер уымен) емі кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде туындады. Кейбір пациенттерде АӨФ тежегішін қабылдауды уақытша тоқтату арқылы осы реакцияларға жол бермеудің сәті түсті, бірақ олар препаратты абайсыз қабылдаған жағдайда қайта басталды.
Басқа да бета-блокаторлар сияқты, бисопролол аллергендерге сезімталдықты арттыруы және анафилактоидтық реакциялардың ауырлық дәрежесін арттыруы мүмкін. Адреналинмен емдеу қажетті емдік әсерді үнемі қамтамасыз ете бермейді.
Гипотензия
АӨФ тежегіштері артериялық қысым төмендеуін туындатуы мүмкін. Клиникалық көріністері бар гипотензия артериялық гипертензиясы асқынбаған пациенттерде сирек дамиды, ол дегидратациясы (мысалы, диуретиктер қабылдап жүргендер, тұз тұтыну шектелетін диетаны ұстанушылар, диализ жасалған пациенттер, диареядан немесе құсудан зардап шегетін пациенттерде) немесе ренинге тәуелді ауыр артериялық гипертензиясы бар пациенттерде жиірек туындайды. Клиникалық көріністері бар гипотензия қатарлас бүйрек жеткіліксіздігі болатын немесе болмайтын клиникалық көріністерімен жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде білінді. Ілмекті диуретиктердің жоғары дозаларын қабылдау көрсетілетін жүрек жеткіліксіздігінің өте ауыр дәрежесіндегі пациенттерде гипонатриемия немесе бүйрек функциясы бұзылуының басталу мүмкіндігі бәрінен ықтималды. Клиникалық көріністері бар гипотензияның басталу қаупі жоғары пациенттерге емнің басында және дозаны түзету кезінде мұқият мониторинг өткізу керек. Осындай әрекетті күрт гипотензия миокард инфарктісіне немесе ми қан айналымының жедел бұзылуына әкелуі мүмкін жүректің ишемиялық ауруынан немесе цереброваскулярлық аурулардан зардап шегетін пациенттерді емдеу кезінде де ұстану керек. Гипотензия дамыған жағдайда пациентті шалқасынан жатқызу және, қажет болса, вена ішіне натрий хлоридінің 9 мг/мг (0,9%) ерітіндісінің инфузия жасау қажет. Өткінші гипотензия препаратты әріқарай қабылдауға қарсы көрсетілім емес, әдетте, оны айналымдағы қан көлемінің (АҚК) көбеюі салдарынан артериялық қысымның қайта көтерілуінен кейін қандай да бір қиындықтарсыз жалғастыруға болады.
Қысымы қалыпты немесе төмендеген, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар кейбір пациенттерде периндоприл қабылдау жүйелі артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін. Бұл күтілген әсер және әдетте ол емдеуді тоқтатуға әкелмеуі тиіс. Гипотензияның клиникалық көріністері болғанда дозаны азайту немесе жекелеген компоненттерді пайдаланумен емдеуді біртіндеп тоқтату қажет болуы мүмкін.
Жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну
Периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен емдеуден өтетін пациенттерде бет, аяқ-қол, ерін, шырышты қабықтар, тіл, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі туралы хабарламалар сирек болды. Бұл реакциялар ем кезінде кез келген сәтте басталуы мүмкін. Осындай жағдайларда Престилол® препаратымен емдеуді кідіріссіз тоқтату керек. Бета-блокатормен емдеуді жалғастыру қажет. Симптомдардың толық жоғалуына дейін тиісті мониторинг өткізу қажет. Ісіну тек бет пен ерінді қамтыған жағдайларда, антигистаминдік препараттар симптомдарды жеңілдетуге көмектессе де, әдетте, ол қандай да бір емдеусіз басылды.
Көмейді жайлаған ангионевроздық ісіну өліммен аяқталуы мүмкін. Тыныс жолдарының обструкциясына әкелуі ықтималды тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ісінуінде дереу тиісті шараларды қабылдау керек. Шұғыл көмекте адреналин тағайындау және/немесе тыныс жолдарының өткізгіштігін демеу қамтылуы мүмкін. Пациент симптомдардың толық және түпкілікті жоғалуына дейін медициналық қырағы қадағалауда болуы тиіс.
АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты емес ангионевроздық ісінуді өткерген пациенттер үшін АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің басталу қаупі жоғары.
АӨФ тежегішін қабылдаған пациенттерде АІЖ жайлаған ангионевроздық ісіну жөнінде сирек хабарламалар бар. Бұл пациенттер іштің ауыруына (жүрек айнумен және құсумен қатар жүретін немесе онсыз) шағымданды; кейбір жағдайларда осының алдында беттің ангиоісінуі болмады, ал C1-эстераза деңгейі қалып шегінде болды. Ангиоісіну диагностикасы іштің компьютерлік томографиясын қамтыған рәсімдер көмегімен немесе ультрадыбыстық тексерумен немесе хирургиялық операция кезінде өткізілді; симптомдар АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатудан кейін басылды. АӨФ қабылдап жүрген, іштің ауыруына шағымдары бар пациенттерде дифференциялық диагноз қоюда АІЖ жайлаған ангионевроздық ісіну ескерілу керек.
Бауыр жеткіліксіздігі
Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қолдану холестаздық сарғаюдан басталатын және бауырдың фульминантты некрозына дейін үдейтін және (кейде) өліммен аяқталатын синдроммен қатар жүрді. Осы синдром механизмі әзірге түсініксіз. АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген, сарғаю дамитын немесе бауыр ферменттерінің деңгейі елеулі артатын пациенттер АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатып, мұқият медициналық тексеруден өтуі тиіс.
Нәсілі
АӨФ тежегіштерімен емделу кезінде ангионевроздық ісінудің қара нәсілді пациенттерде, басқа нәсілді пациенттерге қарағанда, басталуы жиірек.
Басқа АӨФ тежегіштеріндегі сияқты, периндоприлдің гипертензияға қарсы тиімділігі қара нәсілді пациенттерде, басқа нәсілді пациенттерге қарағанда, төмен болуы мүмкін. Оның себебі қара нәсілді пациенттерде гипертензияның рениннің төмен мөлшері аясында жиірек өтетінінен болуы мүмкін.
Жөтел
АӨФ тежегіштерімен ем кезінде жөтелу жағдайлары болды. Емдеуді тоқтатқанда басылатын қақырықсыз, тұрақты жөтел тән. АӨФ тежегішін қабылдаудан болған жөтел дифференциялық жөтел диагнозында қамтылу керек.
Гиперкалиемия
АӨФ тежегіштерімен, оның ішінде периндоприлмен емдеуден өткен кейбір пациенттерде қан сарысуында калий мөлшерінің жоғарылау жағдайлары аталды. АӨФ тежегіштері гиперкалиемияны тудыруы мүмкін, өйткені олар альдостерон секрециясын тежейді. Бүйрек қызметі қалыпты пациенттерде бұл әсер әдетте аз болады. Гиперкалиемия дамуының қауіп факторларына бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының нашарлауы, жас шамасы (> 70 жас), қант диабеті, интеркурренттік құбылыстар, атап айтқанда, сусыздану, жүректің жедел жеткіліксіздігі, метаболизмдік ацидоз және қалий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын қатарлас қабылдау, сондай-ақ сарысуда калийдің көбеюін туындататын басқа дәрілік препараттарды (мысалы, гепарин, триметоприм/сульфаметоксазол ретінде де белгілі ко-тримоксазол), әсіресе альдостерон антагонистері немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдау жатады. Калий препараттарын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын қабылдау, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде, қан сарысуында калий деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Гиперкалиемия күрделі, кейде өліммен аяқталатын аритмияны туындатуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктерді және ангиотензин рецепторларының блокаторларын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер сақтықпен қолдануы керек; сонымен қатра қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек қызметін бақылау қажет. Егер жоғарыда аталған препараттарды бір мезгілде тағайындау қажет болып саналса, оларды қан сарысуындағы калий мөлшерін жиі анықтай отырып, сақтықпен қолдану керек.
Емдеуді тоқтату
Бета-блокаторларды, әсіресе, жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттерде күрт тоқтатпау керек, өйткені бұл жүрек функциясының өткінші нашарлауына әкелуі мүмкін. Дозаны жекелеген компоненттерін пайдаланумен, мінсіз жағдайда екі апта бойы, қажет болса, басқа емге бір мезгілде ауыстыра отырып, біртіндеп азайту керек.
Брадикардия
Егер емдеу кезінде тыныштық кезіндегі жүректің жиырылу жиілігі (ЖЖЖ) минутына 50-55 рет соғудан төмен түсіп кетсе және пациентте брадикардиямен байланысты симптомдар дамыса, бисопрололдың тиісті дозасын таңдап алып, Престилол® препаратының дозасын, жекелеген компоненттерін пайдаланумен азайта отырып, түзету керек.
Бірінші дәрежедегі атриовентрикулярлық блокода
Бета-блокаторлардың теріс дромотропты әсерін ескеріп, бірінші дәрежедегі атриовентрикулярлық блокода бар пациенттерде бета-блокаторларды сақтықпен қолдану керек.
Қолқа және митральді клапан стенозы /гипертрофиялық кардиомиопатия
Басқа да АӨФ тежегіштері сияқты, периндоприл митральді клапан стенозы және, мысалы, қолқа стенозымен немесе гипертрофиялық кардиомиопатиямен байланысты сол жақ қарынша шығу жолының обструкциясы бар пациенттерге ерекше сақтықпен тағайындалуы тиіс.
Принцметал стенокардиясы
Бета-блокаторлар Принцметал стенокардиясы бар пациенттерде стенокардия ұстамаларының санын және ұзақтығын арттыруы мүмкін. Жеңіл дәрежедегі бұзылулар кезінде бета1-адренорецепторлардың селективті блокаторларын, бірақ тек вазодилататорлармен біріктірілімде пайдалануға болады.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының бұзылуы жағдайында Престилол® препаратының тәуліктік дозасы пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес түзетілуі тиіс. Осындай пациенттерді стандартты қадағалау бөлігі калий мен креатинин деңгейін жүйелі бақылау болып табылады.
Жүрек жеткіліксіздігінің клиникалық көріністері бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емнің басында гипотензияның туындауы бүйрек функциясының біршама қосымша нашарлауына әкелуі мүмкін. Осы жағдайда әдетте қайтымды сипатта болатын бүйректің жедел жеткіліксіздігінің басталуы туралы хабарламалар бар.
АӨФ тежегіштерімен емдеуден өтетін бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар кейбір пациенттерде қандағы мочевина және сарысудағы креатинин деңгейі жоғарылаған жағдайлар болды, олар емді тоқтатқанда қайтымды болды. Бұл бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде көбірек ықтималды. Егер пациентте реноваскулярлық гипертензия да бар болса, ауыр гипотензияның және бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі болады. Осындай пациенттерді емдеу мұқият медициналық қадағалаумен, төмен дозаларды тағайындаумен және дозаны мұқият титрлеумен басталуы тиіс. Диуретиктер қабылдау жоғарыда сипатталған жай-күйлердің дамуына ықпал ететін фактор болуы мүмкін екендіктен, емдеудің алғашқы апталарында диуретиктерді тоқтату және бүйрек функциясын үнемі бақылап отыру қажет.
Бүйрек тамырларының көрінетін бұзылуларынсыз гипертензиясы бар кейбір пациенттерде қанда мочевина концентрациясының және сарысуда креатининнің жоғарылауы болды, әдетте, ол әсіресе периндоприл мен диуретикті біріктіріп қабылдағанда мардымсыз және өткінші сипатта болды. Бүйрек функциясының бұзылуы бұрыннан бар пациенттерде осындай бұзылулардың туындау ықтималдылығы өте жоғары. Осы жағдайда дозаны азайту және/немесе диуретик және/немесе периндоприл қабылдауды тоқтату қажет болуы мүмкін.
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе жұмыс істейтін жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациент АӨФ (ангиотензин өзгертуші фермент) тежегіштерімен ем қабылдағанда гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі бар. Диуретиктермен емдеу ықпал етуші фактор болуы мүмкін. Бүйрек функциясынан айрылу тіпті бүйрек артериясының бір жақты стенозы бар пациенттерде сарысу креатининінің аздаған өзгерістерімен ғана туындауы мүмкін.
Бүйрек трансплантациясы
Бүйрек трансплантациясы таяуда жасалған пациенттерге периндоприл аргининін тағайындау тәжірибесі жоқ.
Гемодиализден өтетін пациенттер
Жоғары ағынды жарғақшалар пайдаланылатын гемодиализде жүрген және бір мезгілде АӨФ тежегіштерінің біреуін қабылдайтын кейбір пациенттерде анафилактоидтық реакциялар дамыған жағдайлар болды. Осындай пациенттер үшін басқа типті жарғақшаларды пайдалану немесе гипертензияға қарсы басқа класс препараттарын тағайындау мүмкіндігін қарастыру керек.
Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия
АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия аталды. Бауыр функциясы қалыпты және басқа асқындыру факторлары жоқ пациенттерде нейтропения сирек туындайды. Периндоприлді коллагенді-тамыр аурулары бар пациенттерге, иммуносупрессиялық ем қабылдап жүрген пациенттерге, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеуден өтетін пациенттерге немесе жоғарыда аталған факторлар біріккенде, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бұрыннан бар пациенттерге аса сақтықпен тағайындау керек. Осындай пациенттердің кейбірінде күрделі инфекциялар дамыды. Бірқатар жағдайларда антибиотиктермен қарқынды ем сәтсіз болды. Периндоприл ондай пациенттерге тағайындалғанда лейкоциттерді есептеумен мезгіл-мезгіл мониторинг өткізу ұсынылады және пациенттерге инфекцияның кез келген белгілерін (мысалы, тамақтың ауыруы, жоғары температура) хабарлау қажеттілігі жөнінде нұсқау беріледі.
Бронх түйілуі (бронх демікпесі, тыныс жолдарының обструкциялық аурулары)
Бронх демікпесінде және бронх түйілу симптомдары туындауы мүмкін өкпенің басқа созылмалы обструкциялық ауруларында препаратты бронх кеңейтетін еммен бірге тағайындау керек. Бета-блокаторлар қолданылғанда бронх демікпесі бар пациенттерде сирек жағдайларда тыныс жолдарының кедергісі артуы мүмкін, осыған байланысты бета2-агонист дозасын арттыру қажет болуы мүмкін.
Қант диабеті бар пациенттер
Қан глюкозасы мәндерінің айқын ауытқуларымен қант диабеті бар пациенттерде Престилол® сақтықпен пайдаланылу керек. Бета-блокаторлар гипогликемия симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Тамақтануды қатаң шектеу
Тамақтануға қатаң шектеу қойған пациенттерде препаратты сақтықпен қолдану керек.
Шеткері артериялардың окклюзиялық зақымдануы
Бета-блокаторларды, әсіресе, емнің басында қолданғанда симптомдар күшеюі болуы мүмкін.
Анестезия
Жалпы анестезия жасалатын пациенттерде операциядан кейінгі кезеңдегі индукция мен интубация кезінде бета-блокаторлар аритмияның және миокард ишемиясының жиілігін төмендетеді. Қазіргі уақытта операция жасалатын кезеңде бета-блокаторлармен емдеуді жалғастыру ұсынылады. Брадиаритмияларға, рефлекторлық тахикардия әлсіреуіне және қан жоғалту компенсациясына рефлекторлық қабілеттің төмендеуіне әкелетін басқа препараттармен өзара әрекеттесу болуы мүмкін екендіктен, анестезиологқа бета-блокаторлар қолдану жөнінде мәлімдеу керек. Егер операция алдында бета-блокаторды тоқтату қажет болып саналса, оны біртіндеп жүзеге асыру керек, ал тоқтату анестезиядан 48 сағат бұрын аяқталуы тиіс.
Ауқымды хирургиялық араласуда немесе гипотензияны туындататын препараттармен анестезия кезінде периндоприл рениннің компенсаторлық босап шығуына жауап ретінде ангиотензин II өндірілуін бөгеуі мүмкін. Емдеуді операциядан бір күн бұрын тоқтату ұсынылады. Осы әсер ету механизмімен болжамды байланысты болатын гипотензия басталғанда көлемді толықтыру емі қажет болады.
Псориаз
Псориазы немесе анамнезінде псориаз бар пациенттерге бета-блокаторлар қауіп пен пайда арақатынасын мұқият бағалаудан кейін ғана тағайындалу керек.
Феохромоцитома
Белгілі феохромоцитомасы немесе осы ауруға күмәні бар пациенттерде бисопролол үнемі альфа-рецепторлар блокаторымен біріктірілімде тағайындалу керек.
Тиреотоксикоз
Бисопрололмен емдеу тиреотоксикоз симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Алғашқы гиперальдостеронизм:
- Алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттерде
- әдетте
- ренин-ангиотензин жүйесін тежеу арқылы әсер ететін гипертонияға қарсы препараттарға реакция болмайды
Сондықтан осы препаратты қолдану ұсынылмайды.
Жүктілік
Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру абсолютті қажеттілік болып саналмаса, жүкті болуды жоспарлап жүрген пациент әйелдер жүктілік кезіндегі қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензиялық емдеуге ауысуы тиіс.Жүктілік дерегі расталған бойда АӨФ тежегішін қабылдауды дереу тоқтату және, қажет болса, емдеудің баламалы түріне ауысу керек.
Жүрек жеткіліксіздігі
Келесі бұзылулары бар пациенттерде жүрек жеткіліксіздігін бисопрололмен емдеу тәжірибесі жоқ:
- • инсулинге тәуелді қант диабеті (І типі)
- • бүйрек функциясының ауыр бұзылуы
- • бауыр функциясының ауыр бұзылуы
- • рестриктивтік кардиомиопатия
- • туа біткен жүрек ақаулары
- • гемодинамикалық маңызды органикалық клапан ақулары
- • алдыңғы 3 ай ішінде орын алған миокард инфарктісі
Қосымша заттар
Натрий деңгейі
Престилолдың әр таблеткасында 1 ммоль-ден аз натрий (23 мг) бар, яғни мүлде жоқ деуге болады.
Педиатрияда қолдану
Престилол® препаратын балалар мен жасөспірімдер арасында қолдану деректері жоқ.
Фертильділік, Жүктілік және емшек емізу
Жүктілік
Жекелеген компоненттері бойынша қолда бар деректерді ескеріп, Престилол® препаратын бірінші триместрде пайдалану ұсынылмайды және жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қолдануға болмайды.
Бисопрололмен байланысты
Бисопрололдың жүктілік барысына және/немесе шарана/жаңа туған нәрестенің жай-күйіне теріс әсер етуге қабілетті фармакологиялық әсерлері (өсудің баяулауына, жатырішілік өлімге, түсікке немесе мезгілінен ерте босануға әкелуі мүмкін плаценталық қан ағымының азаюы; шаранада/жаңа туған нәрестеде жағымсыз әсерлер, мысалы, гипогликемия мен брадикардия дамуы мүмкін) бар.Егер бета-адреноблокаторлармен емдеу қажет болса, селективті бета1-адреноблокаторларға артықшылық беру керек.
Бисопролол жүктілік кезінде табанды түрдегі қажеттілік болғанда ғана қолданылу керек.Бисопролол қолдану қажет болып саналған жағдайларда жатыр-плаценталық қан ағымын және шарананың өсуін жүйелі бақылау қажет.Жүктілік барысына немесе шаранаға жайсыз әсері анықталғанда баламалы препараттармен емдеу мәселесін қарастыру қажет.Жаңа туған нәрестелерді мұқият қадағалау қажет.
Алғашқы 3 күн ішінде гипогликемия мен брадикардия сияқты симптомдардың туындауын күтуге болады.
Периндоприлмен байланысты
Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде тератогенділік қаупіне қатысты эпидемиологиялық айғақтар сенімді болмады, дегенмен де, қауіптің аздап артуын жоққа шығаруға болмайды.Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру абсолютті қажеттілік саналмаса, жүкті болуды жоспарлап жүрген пациент әйелдер жүктілік кезіндегі қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензиялық емдеуге ауысуы тиіс.Егер жүктілік дерегі расталса, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату және, қажет болса, баламалы емдеу түріне ауысу керек.
Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдаудың шаранаға (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйекте оссификация кідірісі) және жаңа туған нәрестеге (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) уытты әсерін тигізетіні белгілі.Егер АӨФ тежегіштерін қабылдау жүктіліктің екінші триместрінен бастап орын алса, бүйрек және бассүйек функциясына ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады.Егер анасы жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаса, онда сәби гипотензия тұрғысынан қалтқысыз қадағалауда болуы тиіс.
Бала емізу
Престилол® бала емізу кезінде қолдануға ұсынылмайды.
Бисопрололдың әйелдің емшек сүтіне ену қабілеті анықталмады.Сондықтан бисопрололмен емделу кезінде бала емізуге кеңес берілмейді.
Бала емізу кезеңінде периндоприл қабылдау туралы ақпарат жоқ, сондықтан периндоприл тағайындау ұсынылмайды.Бала емізу кезінде, әсіресе, жаңа туған немесе шала туған балаларда қолайлы қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы емдеу әдістеріне артықшылық беру керек.
Фертильділік
Престилол® препаратының ұрпақ өрбіту функциясына әсері жөнінде клиникалық деректер жоқ.
Дәрілік заттың автокөлікті және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Престилол® автокөлік жүргізу және механизмдерді басқару қабілетіне тікелей ықпалын тигізбейді, бірақ кейбір пациенттерде, әсіресе, емдеудің басында немесе дәрілік емді өзгертуден кейін немесе бір мезгілде алкоголь тұтынғанда артериялық қысым төмендеуімен байланысты жеке реакциялар дамуы мүмкін.
Нәтижесінде, автокөлікті немесе басқа механизмдерді басқару қабілеті бұзылуы мүмкін.
Сочетание периндоприла с сакубитрилом/валсартаном противопоказано ввиду повышенного риска возникновения ангиоэдемы.Прием сакубитрила/валсартана нельзя начинать до 36 часов после приема последней дозы терапии периндоприлом.Если лечение сакубитрилом/валсартаном прекращено, то лечение периндоприлом нельзя начинать до 36 часов после приема последней дозы сакубитрила/валсартана.Одновременное применение других ингибиторов НЭП (нейтральная эндопептидаза) (например, рацекадотрил) и инигибиторов АКФ также может повысить риск возникновения ангиоэдемы.Следовательно, необходимо провести тщательную оценку отношения пользы и риска, прежде чем начинать лечение ингибиторами НЭП (например, рацекадотрил) у пациентов, принимающих периндоприл.
Сочетанное применение mTOR ингибиторов (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, проходящие сочетанную терапию mTOR- ингибиторами (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), могут подвергаться повышенному риску возникновения ангионевротического отека (например, отек дыхательных путей или языка с нарушением функций дыхания или без них)
Сочетание с препаратами лития
В целом, комбинированный прием периндоприла и лития не рекомендуется.
Сочетание с калийсберегающими препаратами, калиевыми добавками и калийсодержащими заменителями соли
В целом, комбинированный прием периндоприла с калийсберегающими препаратами, калиевыми добавками и калийсодержащими заменителями соли не рекомендуется.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (RAAS)
Имеются свидетельства того, что комбинированный прием ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (включая острую почечную недостаточность).По этой причине двойная блокада RAAS путем комбинированного приема ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
Если терапия путем двойной блокады считается абсолютно необходимой, она должна проводиться только под наблюдением специалиста, при этом у пациента требуется часто и тщательно контролировать функцию почек, электролиты и артериальное давление.
Ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не должны применяться одновременно у пациентов с диабетической нефропатией.
Сочетание с антагонистам кальция, антиаритмическими препаратами класса I и антигипертензивными препаратами центрального действия
В целом, комбинированный прием бисопролола с антагонистами кальция групп верапамила и дилтиазема, антиаритмическими препаратами класса I и антигипертензивными препаратами центрального действия не рекомендуется.
Анафилактоидные реакции при проведении процедур афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП)
В редких случаях у пациентов, получающих ингибиторы АПФ на фоне процедур афереза ЛПНП с помощью декстрансульфатной абсорбции, отмечались случаи развития угрожающих жизни анафилактоидных реакций.Избегать этих реакций удавалось путем временной отмены ингибитора АПФ каждый раз перед проведением афереза.
Анафилактоидные реакции во время десенсибилизации
Анафилактоидные реакции возникали у некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ во время десенсибилизирующей терапии (например, ядом перепончатокрылых насекомых).У некоторых пациентов этих реакций удавалось избегать путем временной отмены ингибитора АКФ, но они вновь наступали в случае неосторожного приема препарата.
Как и другие бета-блокаторы, бисопролол может повышать чувствительность к аллергенам и увеличивать степень тяжести анафилактоидных реакций.Лечение адреналином не всегда обеспечивает требуемый терапевтический эффект.
Гипотензия
Ингибиторы АКФ могут вызывать снижение артериального давления.Гипотензия с клиническими проявлениями редко развивается у пациентов с неосложненной артериальной гипертензией, чаще она возникает у пациентов с дегидратацией (например, принимающих диуретики, находящихся на диете с ограниченным потреблением соли, пациентов на диализе, пациентов, страдающих диареей или рвотой) или у пациентов с тяжелой ренин-зависимой артериальной гипертензией.Гипотензия с клиническими проявлениями отмечалась у пациентов с сердечной недостаточностью с клиническими проявлениями, с сопутствующей почечной недостаточностью или при ее отсутствии.Вероятнее всего она может наступить у пациентов с более тяжелой степенью сердечной недостаточности, на которую указывает прием высоких доз петлевых диуретиков, гипонатриемия или нарушение функции почек.Пациентам с повышенным риском наступления гипотензии с клиническими проявлениями в начале терапии и во время коррекции дозы следует проводить тщательный мониторинг.Подобного подхода следует также придерживаться при лечении пациентов, страдающих ишемической болезнью сердца или цереброваскулярными заболеваниями, у которых резкая гипотензия может привести к инфаркту миокарда или острому нарушению мозгового кровообращения.В случае развития гипотензии, необходимо положить пациента на спину и, при необходимости, провести внутривенную инфузию раствора хлорида натрия 9 мг/мг (0,9%).Преходящая гипотензия не является противопоказанием для дальнейшего приема препарата, который обычно можно продолжить без каких-либо затруднений после того, как артериальное давление снова повысилось вследствие увеличения объема циркулирующей крови (ОЦК).
У некоторых пациентов с застойной сердечной недостаточностью с нормальным или пониженным давлением, прием периндоприла может привести к дополнительному снижению системного артериального давления.Это ожидаемый эффект и обычно он не должен приводить к прекращению лечения.При появлении клинических проявлений гипотензии может потребоваться уменьшить дозу или постепенно отменить лечение с использованием отдельных компонентов.
Повышенная чувствительность/ангионевротический отек
Сообщения об ангионевротическом отеке лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовой щели и/или гортани у пациентов, проходящих лечение ингибиторами АКФ, включая периндоприл, были редкими.Эти реакции могут наступить в любой момент во время терапии.В таких случаях лечение Престилолом® следует незамедлительно прекратить.Лечение бета-блокатором необходимо продолжить.Необходимо проводить соответствующий мониторинг вплоть до полного исчезновения симптомов.В случаях, когда отек затрагивал только лицо и губы, он обычно проходил без какого-либо лечения, хотя антигистаминные препараты помогали облегчить симптомы.
Ангионевротический отек, который затрагивает гортань, может быть смертельным.При отеке языка, голосовой щели или гортани, при котором вероятна обструкция дыхательных путей, следует немедленно предпринять соответствующие меры.Неотложная помощь может включать назначение адреналина и/или поддержание проходимости дыхательных путей.Пациент должен находиться под пристальным медицинским наблюдением до полного и окончательного исчезновения симптомов.
Повышенный риск наступления ангионевротического отека при приеме ингибитора АКФ существует для пациентов, перенесших ангионевротический отек, не связанный с приемом ингибиторов АКФ.
Имеются редкие сообщения об ангионевротическом отеке, затрагивающем ЖКТ, у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ.Эти пациенты жаловались на боли в животе (сопровождавшиеся или нет тошнотой и рвотой); в некоторых случаях этому не предшествовал ангиоотек лица, а уровень C1-эстеразы был в норме.Диагностика ангиоотека проводилась с помощью процедур, включавших компьютерную томографию живота, либо при ультразвуковом обследовании, либо во время хирургической операции; симптомы проходили после прекращения приема ингибитора АКФ.У пациентов с жалобами на боли в животе, принимающих ингибиторы АКФ, в дифференциальный диагноз следует включать ангионевротический отек, затрагивающий ЖКТ.
Печеночная недостаточность
В редких случаях применение ингибиторов АКФ сопровождалось синдромом, который начинается с холестатической желтухи и прогрессирует в фульминантный некроз печени и (иногда) заканчивается летальным исходом.Механизм этого синдрома пока непонятен.Пациенты, получающие ингибиторы АКФ, у которых развивается желтуха или заметно повышается уровень ферментов печени, должны прекратить прием ингибитора АКФ и пройти тщательное медицинское обследование.
Раса
Ангионевротический отек при лечении ингибиторами АКФ чаще наступает у пациентов негроидной расы, чем у пациентов других рас.
Как и у других ингибиторов АКФ, антигипертензивная эффективность периндоприла у пациентов негроидной расы может быть ниже, чем у пациентов других рас.Возможно, причина этого состоит в том, что гипертензия у пациентов негроидной расы чаще проходит на фоне низкого содержания ренина.
Кашель
При терапии ингибиторами АКФ были отмечены случаи кашля.Характерен непродуктивный, стойкий кашель, который проходит с прекращением терапии.Кашель, вызванный приемом ингибитора АКФ, следует включать в дифференциальный диагноз кашля.
Гиперкалиемия
У некоторых пациентов, проходивших лечение ингибиторами АКФ, в том числе периндоприлом, отмечались случаи повышенного содержания калия в сыворотке крови.К факторам риска развития гиперкалиемии относятся почечная недостаточность, ухудшение функции почек, возраст (> 70 лет), сахарный диабет, интеркуррентные явления, в частности обезвоживание, острая сердечная недостаточность, метаболический ацидоз и сопутствующий прием калийсберегающих диуретиков (например, спиронолактона, эплеренона, триамтерена или амилорида), калиевых добавок или калийсодержащих заменителей соли, а также прием других лекарственных препаратов, вызывающих повышение калия в сыворотке (например, гепарина, ко-тримоксазол также известный как триметоприм/сульфаметоксазол, другие ингибиторы АКФ).Прием калиевых добавок, калийсберегающих диуретиков или калийсодержащих заменителей соли, особенно пациентами с нарушенной функцией почек, может привести к значительному повышению уровня калия в сыворотке крови.Гиперкалиемия может вызвать серьезную аритмию, иногда с летальным исходом.Если одновременное назначение периндоприла и вышеуказанных препаратов считается необходимым, их следует применять с осторожностью с частым определением содержания калия в сыворотке крови.
Прекращение лечения
Следует избегать резкой отмены бета-блокаторов, особенно у пациентов с ишемической болезнью сердца, поскольку это может привести к преходящему ухудшению функции сердца.Дозу следует снижать постепенно с использованием отдельных компонентов, в идеальном случае в течение двух недель с одновременным переводом на другую терапию при необходимости.
Брадикардия
Если во время лечения частота сердечных сокращений (ЧСС) в покое падает ниже 50-55 уд./мин и у пациента развиваются симптомы, связанные с брадикардией, дозу Престилола® следует скорректировать, уменьшив ее с использованием отдельных компонентов, подобрав надлежащую дозу бисопролола.
Атриовентрикулярная блокада первой степени
Учитывая отрицательное дромотропное действие бета-блокаторов, у пациентов с атриовентрикулярной блокадой первой степени бета-блокаторы следует применять с осторожностью.
Стеноз аорты и митрального клапана /гипертрофическая кардиомиопатия
Как и другие ингибиторы АКФ, периндоприл должен с особой осторожностью назначаться пациентам со стенозом митрального клапана и обструкцией выходного тракта левого желудочка, связанной, например, со аортальным стенозом или гипертрофической кардиомиопатией.
Стенокардия Принцметала
Бета-блокаторы могут увеличить количество и длительность приступов стенокардии у пациентов со стенокардией Принцметала.При нарушении легкой степени возможно использование селективных блокаторов бета1-адренорецепторов, но только в комбинации с вазодилататорами.
Нарушение функции почек
В случае нарушения почечной функции суточная доза Престилола® должна корректироваться в соответствии с клиренсом креатинина пациента.Частью стандартного наблюдения за такими пациентами является регулярный контроль уровня калия и креатинина.
У пациентов с сердечной недостаточностью с клиническими проявлениями возникновение гипотензии в начале терапии ингибиторами АКФ может вести к некоторому дополнительному ухудшению функции почек.Имеются сообщения о наступлении в этой ситуации острой почечной недостаточности, которая обычно носит обратимый характер.
У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии единственной почки, проходящих лечение ингибиторами АКФ, отмечались случаи повышения уровня мочевины в крови и креатинина в сыворотке, которые были обратимыми при прекращении терапии.Это наибо
Показания
- белгілі бір дозаларда енгізілетін бисопролол мен периндоприлді бір мезгілде қолдану көмегімен аурудың талапқа сай бақылануына жеткен ересек пациенттерде артериялық гипертензияны және/немесе жүректің ишемиялық ауруын (анамнезінде миокард инфарктісі және/немесе реваскуляризация бар пациенттерде) және/немесе сол жақ қарынша систолалық функциясының төмендеуімен жүректің тұрақты созылмалы жеткіліксіздігін емдеуді алмастыру үшін (5 мг / 5 мг және 10 мг / 5 мг дозалар үшін)
- белгілі бір дозаларда енгізілетін бисопролол мен периндоприлді бір мезгілде қолдану көмегімен аурудың талапқа сай бақылануына жеткен ересек пациенттерде артериялық гипертензияны және/немесе жүректің тұрақты коронарлық ауруын (анамнезінде миокард инфарктісі және/немесе реваскуляризация бар пациенттерде) емдеуді алмастыру үшін (5 мг / 10 мг және 10 мг / 10 мг дозалар үшін)
- для замены при лечении артериальной гипертензии, и/или ишемической болезни сердца (у пациентов с инфарктом миокарда и/или реваскуляризацией в анамнезе), и/или стабильной хронической сердечной недостаточности со снижением систолической функции левого желудочка у взрослых пациентов, у которых надлежащий контроль заболевания достигнут с помощью одновременного применения бисопролола и периндоприла, вводимых в тех же дозах (для дозы 5 мг / 5 мг и 10 мг / 5 мг)
- для замены при лечении артериальной гипертензии, и/или стабильной коронарной болезни сердца (у пациентов с инфарктом миокарда и/или реваскуляризацией в анамнезе), у взрослых пациентов, у которых надлежащий контроль заболевания достигнут с помощью одновременного применения бисопролола и периндоприла, вводимых в тех же дозах (для дозы 5 мг / 10 мг и 10 мг / 10 мг)
Противопоказания
- белсенді заттарға немесе қосымша заттардың біреуіне аса жоғары сезімталдық
- жүректің жедел жеткіліксіздігі немесе вена ішіне инотропты ем қажет болатын жүрек жеткіліксіздігінің декомпенсация кезеңінде
- кардиогенді шок
- екінші немесе үшінші дәрежедегі атриовентрикулярлық блокада (электрокардиостимуляторсыз)
- синустық түйіннің әлсіздік синдромы
- синоатриальді блокада
- клиникалық көріністері бар брадикардия
- клиникалық көріністері бар артериялық гипотензия
- ауыр бронх демікпесі немесе өкпенің созылмалы ауыр обструкциялық ауруы
- шеткері артериялардың окклюзиялық зақымдануының ауыр түрлері немесе Рейно ауруының ауыр түрлері
- ем жүргізілмеген феохромоцитома,
- метаболизмдік ацидоз
- осының алдында АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланысты анамнездегі ангионевроздық ісіну
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- жүктіліктің екінші және үшінші триместрі
- қант диабетінен немесе бүйрек жеткіліксіздігінен (шумақтық сүзілу жылдамдығы < 60 мл/мин/1,73 м²) зардап шегетін пациенттерде Престилол® препаратын құрамында алискирен бар препараттармен біріктіріп қабылдау
- сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдану. Сакубитрил және валсартанның соңғы дозасын қабылдау мен Престилолмен® емдеуді бастау аралығы кемінде 36 сағатты құрау керек
- қанның теріс зарядталған беткейлерімен жанасуына әкелетін экстракорпоралді емде
- бүйрек артериясының екі жақты елеулі стенозы немесе жұмыс істейтін жалғыз бүйрек артериясының стенозы
- гиперчувствительность чувствительность к активным веществам или к одному из вспомогательных веществ
- острая сердечная недостаточность или в период декомпенсации сердечной недостаточности, требующей внутривенной инотропной терапии
- кардиогенный шок
- атриовентрикулярная блокада второй или третьей степени (без электрокардиостимулятора)
- синдром слабости синусового узла
- синоатриальная блокада
- брадикардия с клиническими проявлениями
- артериальная гипотензия с клиническими проявлениями
- тяжелая бронхиальная астма или тяжелая хроническая обструктивная болезнь легких
- тяжелые формы окклюзионного поражения периферических артерий или тяжелые формы болезни Рейно
- феохромоцитома, по поводу которой не проводилось лечение
- метаболический ацидоз
- ангионевротический отек в анамнезе, связанный с предыдущим лечением ингибиторами АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- второй и третий триместр беременности
- комбинированный прием Престилола® с препаратами, содержащими алискирен, пациентами, страдающими сахарным диабетом или почечной недостаточностью (скорость клубочковой фильтрации < 60 мл/мин/1,73 м²)
- одновременное применение с сакубитрилом/валсартаном экстракорпоральные лечения, приводящие к контакту крови с отрицательно заряженными поверхностями
- значимый двусторонний стеноз почечной артерии или стеноз артерии в единственной функционирующей почке
Лекарственное взаимодействие
Бисопролол және периндоприл арасында өзара әрекеттесулер анықталмады. Әрі қарай жекелеген әсер етуші заттардың басқа препараттармен белгілі өзара әрекеттесуі жөнінде деректер берілген.
Ангионевроздық ісіну қаупін арттыратын дәрілер
АӨФ тежегіштерін сакубитрилмен/валсартанмен бір уақытта қолдануға болмайды, себебі бұл ангионевроздық ісіну қаупін арттырады. Периндоприлдің соңғы дозасын қабылдау мен сакубитрилмен/валсартанмен емдеуді бастау арасындағы аралық кемінде 36 сағатты құрауы тиіс. АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен бір уақытта қолдану (мыс., сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және глиптиндер (мыс., линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин) ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне әкелуі мүмкін.
Гиперкалиемияны туындататын дәрілік препараттар
Қан сарысуындағы калий мөлшері әдетте нормада болғанымен, Престилолды® қабылдайтын кейбір пациенттерде гиперкалиемия туындауы мүмкін. Кейбір дәрілік препараттар немесе дәрілік препараттардың емдік топтары гиперкалиемияның даму ықтималдығын арттыруы мүмкін:
- алискирен
- калий тұздары
- калий жинақтаушы диуретиктер (мыс
- спиронолактон
- триамтерен немесе амилорид)
- АӨФ тежегіштері
- ангиотензин II рецепторларының блокаторлары
- ҚҚСД
- гепариндер
- циклоспорин немесе такролимус сияқты иммунодепрессанттар
- триметоприм және котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
- өйткені триметоприм
- амилорид сияқты
- калий жинақтаушы диуретиктер ретінде әрекет ететіні белгілі
Осы препараттарды біріктіріп қабылдау гиперкалиемияның туындау қаупін арттырады.Осыған байланысты Престилол® препаратын жоғарыда аталған препараттармен бірге пайдалануға ұсынылмайды.Бір уақытта қолдану көрсетілген болса, оларды сақтықпен және қан сарысуындағы калий деңгейін жиі бақылай отыра қолдану керек.
Біріктіріп қабылдау ұсынылмайды
Бисопрололмен байланысты
Орталық әсер ететін гипертензияға қарсы дәрілер, мысалы, клонидин және т.б.(метилдофа, моксонидин, рилменидин)
Орталық әсер ететін гипертензияға қарсы препараттармен бірге қолдану орталық симпатикалық тонустың азаюы (ЖЖЖ және жүрек лықсуының төмендеуі, вазодилатация) салдарынан, жүрек жеткіліксіздігін нашарлатуы мүмкін.Күрт тоқтату, әсіресе, бета-блокатор дозасын азайтудың алдында, «рикошеттік» артериялық гипертензияның туындау қаупін арттыруы мүмкін.
Аритмияға қарсы І класс препараттары (мысалы, хинидин, дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон)
Атриовентрикулярлық өткізгіштікке әсердің күшеюі және теріс инотропты әсердің күшеюі болуы мүмкін.
Верапамил тобының және, аз дәрежеде, дилтиазем тобының кальций антагонистері
Жиырылу қабілетіне және атриовентикулярлық өткізгіштікке теріс ықпалы.Бета-блокаторлармен ем қабылдап жүрген пациенттерге вена ішіне верапамил енгізу айқын гипотензияға және атриовентрикулярлық бөгеліске әкелуі мүмкін.
Периндоприлмен байланысты
Алискирен
Пациенттерде гиперкалиемияның туындау, бүйрек функциясының нашарлау, жүрек-қантамыр ауруларының даму және жүрек-қантамырлық аурулардан өлімге ұшырау қаупі жоғарылайды.
АӨФ тежегіштерімен және ангиотензин рецепторларының блокаторымен біріктіріп емдеу
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қабылдау арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (RAAS) қосарлы блокадасы, RAAS әсер ететін бір затты қабылдаумен салыстырғанда, гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстар жиілігінің жоғары болуымен байланысты.
Анықталған атеросклероздық ауруы, жүрек жеткіліксіздігі немесе нысана- ағзаларды зақымдайтын қант диабеті бар пациенттерде АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының блокаторларымен біріктірілген ем, RAAS әсер ететін бір препаратты қабылдаумен салыстырғанда, гипотензия, естен тану, гиперкалиемия және бүйрек функциясы нашарлауы (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) дамитын өте жоғары жиілікпен теңеседі.Қосарлы бөгеу (мысалы, АӨФ тежегішін ангиотензин II рецепторларының блокаторымен біріктіру арқылы) жеке алынған жағдайлармен шектелуі және бүйрек функциясына, калий деңгейіне және артериялық қысымға мұқият мониторинг өткізумен шектелуі тиіс.
Эстрамустин
Ангионевроздық ісіну (ангиоісіну) сияқты жағымсыз реакциялар қаупінің жоғарылауы.
Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, триамтерен, амилорид және т.б.), калий (тұздар)
Гиперкалиемия (өліммен аяқталу қаупі зор), әсіресе, бүйрек жеткіліксіздігімен біріккен (аддитивті гиперкалиемиялық әсер).
Периндоприлді осы дәрілік препараттармен біріктіріп қабылдау ұсынылмайды.Егер осы препараттарды қатар қолдану бәрібір көрсетілсе, оларды қабылдағанда ерекше сақ болу және қан сарысуындағы калий мөлшерін жиі анықтау керек.Жүрек жеткіліксіздігінде спиронолактон қолдану жөніндегі ақпарат төменде беріледі.
Литий
Литий мен АӨФ тежегіштерін біріктіріп қабылдағанда сарысуда литий концентрациясы қайтымды жоғарылаған жағдайлар және уыттылық жағдайлары болды.Периндоприл мен литийді біріктіру ұсынылмайды, бірақ егер біріктіріп қабылдау қажет болса, қан сарысуында литий деңгейіне мұқият мониторинг өткізу керек.
Ерекше сақтану қажет болатын біріктіріп қабылдау
Бисопрололмен және периндоприлмен байланысты
Диабетке қарсы препараттар (инсулин, пероральді гипогликемиялық препараттар)
Эпидемиологиялық зерттеулер АӨФ тежегіштерін және диабетке қарсы препараттарды (инсулиндер, пероральді гипогликемиялық препараттар) біріктіріп қабылдаудың гипогликемияның басталу қаупімен қандағы глюкоза деңгейінің төмендеу әсерінің күшеюіне әкелуі мүмкін екенін көрсетті.Біріктіріп емдеудің алғашқы апталарында және бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде осындай құбылыстардың басталуы көбірек ықтимал.
Бисопрололды инсулинмен және диабетке қарсы пероральді препараттармен біріктіріп қабылдау қандағы глюкоза деңгейін төмендету әсерін күшейтуі мүмкін.Бета-адренорецепторлар блокодасы гипогликемия симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Күніне ≥ 3 г ацетилсалицил қышқылды қоса, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД)
Престилол® препаратын қабынуға қарсы стероидты емес дәрілермен (мысалы, қабынуға қарсы дозаларда ацетилсалицил қышқылымен, ЦОГ-2 тежегіштерімен және селективті емес ҚҚСД) біріктірілімде қабылдағанда бисопролол мен периндоприлдің гипертензияға қарсы әсері азаюы мүмкін.
Бұдан бөлек, АӨФ тежегіштерін және ҚҚСД біріктіріп қолдану, әсіресе, бүйрек функциясы бұзылуы бұрыннан бар пациенттерде, бүйректің болжамды жедел жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының нашарлау қаупінің артуына және қан сарысуында калий мөлшерінің көбеюіне әкелуі мүмкін.Осы препараттарды біріктіріп қабылдауды, әсіресе, егде жастағы пациенттерде абайлап тағайындау керек.Пациенттер организмінде талапқа сай гидратацияны қадағалау керек.Біріктірілген емнің басында, сондай-ақ ем кезінде мезгіл-мезгіл бүйрек функциясына мониторинг өткізу қажет.
Гипертензия қарсы және тамыр кеңейтетін препараттар
Гипертензияға қарсы дәрілермен, вазодилататорлармен (мысалы, нитроглицерин, басқа нитраттар және басқа вазодилататорлармен) немесе артериялық қысымды төмендетуге қабілетті басқа препараттармен (мысалы, трициклды антидепрессанттар, барбитураттар, фенотиазиндермен) біріктіріп қабылдау периндоприл мен бисопрололдың гипотензиялық әсерлерінің қаупін арттыруы мүмкін.
Трициклды антидепрессанттар/ психозға қарсы препараттар/ анестезиялық препараттар
АӨФ тежегіштерін кейбір анестетиктермен, трициклды антидепрессанттармен және психозға қарсы препараттармен біріктіріп қабылдау артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Бисопрололды анестетиктермен біріктіріп қабылдау рефлекторлық тахикардияның төмендеуіне және гипотензия қаупінің артуына әкелуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Бета-симпатомиметиктер (мысалы, изопреналин, добутамин):
- бисопрололмен біріктіріп қабылдау екі препараттың да әсерін азайтуы мүмкін
Бета-, сонымен қатар альфа-адренорецепторлар сияқты белсендіретін симпатомиметиктер (мысалы, норадреналин, адреналин):
- бисопрололмен біріктіріп қабылдау альфа-адренорецепторлар арқылы осы препараттардың вазоконстрикторлық әсерлерін байқалатындай етуі мүмкін
- бұл артериялық қысымның артуына және мезгіл-мезгіл аксаңдаудың күшеюіне әкеледі.Селективті емес бета-блокаторларды қабылдағанда осындай өзара әрекеттесулер ықтималдығы зор болып саналады
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.
Бисопрололмен байланысты
Фелодипин және амлодипин сияқты дигидропиридин тобының кальций антагонистері
Біріктіріп қабылдау гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін, жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қарыншалардың жиырылу функциясының қосымша нашарлау қаупінің артуын жоққа шығару мүмкін болмайды.
Аритмияға қарсы ІІІ класс препараттары (мысалы, амиодарон)
Атриовентрикулярлық өткізгіштікке әсері күшеюі мүмкін.Парасимпатомиметикалық препараттар
Біріктіріп қабылдау атриовентрикулярлық өткізгіштікті және брадикардия қаупін арттыруы мүмкін.
Жергілікті әсер ететін бета-блокаторлар (мысалы, глаукоманы емдеу үшін көзге тамызатын дәрілер)
Біріктіріп қабылдау бисопрололдың жүйелі әсерлерін арттыруы мүмкін.Оймақгүл гликозидтері
ЖЖЖ азаюы, атриовентрикулярлық өткізгіштіктің артуы.
Периндоприлмен байланысты
Баклофен
Гипертензияға қарсы әсерінің артуы.Артериялық қысымға мониторинг өткізу және, қажет болса, препараттың гипертензияға қарсы дозасын түзету керек.
Калий жинақтамайтын диуретиктер
Диуретиктер қабылдап жүрген пациенттерде, әсіресе, АҚК төмендеген және/немесе тұз тапшылығы бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емдеудің басында артериялық қысымның едәуір төмендеуін байқауға болады.Гипотензиялық әсер ету ықтималдығын кейіннен біртіндеп арттырылатын төмен дозадағы периндоприлмен емді бастар алдында диуретиктер қабылдауды тоқтатумен, АҚК немесе тұз тұтынуды арттырумен төмендетуге болады.
Артериялық гипертензияда, егер осының алдында диуретиктермен емдеу тұз тапшылығын/АҚК төмендеуін туындатуы мүмкін болса, АӨФ тежегішімен емді бастар алдында диуретик қабылдауды тоқтатып, кейіннен калий жинақтамайтын диуретик енгізу қажет немесе АӨФ тежегішін қабылдауды төмен дозадан бастап, оны біртіндеп арттыру қажет.
Диуретикпен ем жүргізуге себеп болған жүректің іркілісті жеткіліксіздігінде, АӨФ тежегішін қабылдау, мүмкіндігінше, калий жинақтамайтын қатарлас диуретик дозасын алдын ала азайтудан кейін өте төмен дозадан басталу керек.Барлық жағдайларда АӨФ емінің басталуынан кейін алғашқы апталар ішінде бүйрек функциясына (креатинин деңгейіне) мұқият мониторинг өткізу қажет.
Калий жинақтаушы диуретиктер (эплеренон, спиронолактон)
Эплеренон немесе спиронолактонды 12,5 мг/тәуліктен бастап 50 мг/тәулікке дейінгі дозаларда және АӨФ тежегіштерін төмен дозаларда қабылдағанда.
Осының алдында АӨФ тежегіштерімен және ілмектік диуретиктермен емделген, < 40 % лықсыту фракциясымен II-IV класты (NYHA жіктеуі бойынша) жүрек жеткіліксіздігін емдегенде, әсіресе, препараттардың осы біріктірілімін тағайындау жөніндегі нұсқаулар қадағаланбаған жағдайда, өліммен аяқталу ықтималдығы зор гиперкалиемияның даму қаупі бар.
Препараттардың осы біріктірілімін тағайындамас бұрын пациентте гиперкалиемияның және бүйрек жеткіліксіздігінің жоқ екеніне көз жеткізу керек.Емнің алғашқы айы ішінде аптасына бір рет, ал одан кейін айына бір рет калиемия мен креатинемияға мониторинг өткізу ұсынылады.Бисопрололмен байланысты
Мефлохин
Брадикардия қаупінің артуы.Моноаминоксидаза тежегіштері (моноаминооксидаза-B тежегіштерінен басқа)
Бета-блокаторлардың гипотензиялық әсерінің, бірақ сонымен қатар гипертензиялық криз қаупінің артуы.Периндоприлмен байланысты
Алтын
Құрамында алтын бар препараттармен (натрий ауротиомалаты) инъекциялық ем қабылдап жүрген және, периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен қатар емнен өтетін пациенттерде нитроидты реакциялар (бет гиперемиясын, жүрек айну, құсу және гипотензияны қамтитын симптомдар) туралы сирек хабарламалар келіп түсті.
Тканевые активаторы плазминогена.В обсервационных исследованиях выявлена повышенная частота развития ангионевротического отека у пациентов, принимавших ингибиторы АПФ, после применения алтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.Взаимодействий между бисопрололом и периндоприлом не выявлено.Далее представлены данные об известных взаимодействиях отдельных действующих веществ с другими препаратами.Лекарственные препараты, вызывающие гиперкалиемию
Некоторые лекарственные препараты или терапевтические группы лекарственных препаратов могут повысить вероятность развития гиперкалиемии:
- алискирен, калиевые соли, калийсберегающие диуретики, ингибиторы АКФ, блокаторы рецепторов ангиотензина II, НПВС, гепарины, иммунодепрессанты, такие как циклоспорин или такролимус, триметоприм.Комбинированный прием этих препаратов повышает риск возникновения гиперкалиемии.Комбинированный прием не рекомендуется
Связанный с бисопрололом
Антигипертензивные средства центрального действия, например клонидин и др.(метилдофа, моксонидин, рилменидин)
Совместное применение с антигипертензивными препаратами центрального действия может ухудшить сердечную недостаточность из-за уменьшения центрального симпатического тонуса (снижение ЧСС и сердечного выброса, вазодилатация).Резкая отмена, особенно перед снижением дозы бета-блокатора, может увеличить риск возникновения «рикошетной» артериальной гипертензии.Антиаритмические препараты класса I (например, хинидин, дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон)
Возможно усиление действия на атриовентрикулярную проводимость и усиление отрицательного инотропного действия.Антагонисты кальция группы верапамила и, в меньшей степени, группы дилтиазема
Отрицательное влияние на сократимость и атриовентрикулярную проводимость.Внутривенное введение верапамила пациентам, получающим терапию бета-блокаторами, может привести к выраженной гипотензии и атриовентрикулярной блокаде.Связанный с периндоприлом
Алискирен
У пациентов повышается риск возникновения гиперкалиемии, ухудшения почечной функции, развития сердечно-сосудистых заболеваний и смертности от сердечно-сосудистых заболеваний.Комбинированная терапия с ингибитором АКФ и блокатором ангиотензиновых рецепторов
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (RAAS) посредством комбинированного приема ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена связана с повышенной частотой таких нежелательных явлений, как гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность) в сравнении с приемом одного вещества, действующего на RAAS.У пациентов с установленной атеросклеротической болезнью, сердечной недостаточностью или сахарным диабетом с поражением органов-мишеней комбинированная терапия ингибитором АКФ и блокатором ангиотензиновых рецепторов соотносится с более высокой частотностью развития гипотензии, обморока, гиперкалиемии и ухудшения почечной функции (включая острую почечную недостаточность) в сравнении с приемом одного препарата, воздействующего на RAAS.Двойная блокада (например, путем комбинирования ингибитора АКФ с блокатором рецепторов ангиотензина II) должна ограничиваться отдельно взятыми случаями и сопровождаться тщательным мониторингом почечной функции, уровня калия и артериального давления.Эстрамустин
Повышенный риск нежелательных реакций, таких как ангионевротический отек (ангиоотек).Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Пациенты, одновременно принимающие ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) могут также подвергаться повышенному риску гиперкалиемии.Калийсберегающие диуретики (например, триамтерен, амилорид и т.д.), калий (соли)
Гиперкалиемия (потенциально с летальным исходом), особенно в сочетании с почечной недостаточностью (аддитивный гиперкалиемический эффект).Комбинированный прием периндоприла с этими лекарственными препаратами не рекомендуется.Если сопутствующее применение этих препаратов все же показано, то при их приеме следует соблюдать особую осторожность и проводить частое определение содержания калия в сыворотке крови.Информация о применении спиронолактона при сердечной недостаточности приводится ниже.Литий
При комбинированном приеме лития и ингибиторов АКФ имелись случаи обратимого увеличения концентрации лития в сыворотке и случаи токсичности.Сочетание периндоприла и лития не рекомендуется, но если комбинированный прием необходим, то следует проводить тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке крови.Комбинированный прием, требующий особой осторожности
Связанный с бисопрололом и периндоприлом
Противодиабетические препараты (инсулин, пероральные гипогликемические препараты)
Эпидемиологические исследования показали, что комбинированный прием ингибиторов АКФ и противодиабетических препаратов (инсулины, пероральные гипогликемические препараты) может привести к усилению эффекта снижения уровня глюкозы в крови с риском наступления гипогликемии.Наступление таких явлений наиболее вероятно в первые недели комбинированного лечения и у пациентов с нарушением функции почек.Комбинированный прием бисопролола с инсулином и пероральными противодиабетическими препаратами может усилить эффект снижения уровня глюкозы в крови.Блокада бета-адренорецепторов может маскировать симптомы гипогликемии.Нестероидные противовоспалительные средства (НПВС), включая аспирин ≥ 3 г/день
При приеме Престилола® в комбинации с нестероидными противовоспалительными средствами (например, с ацетилсалициловой кислотой в противовоспалительных дозах, с ингибиторами ЦОГ-2 и неселективными НПВС) может уменьшиться антигипертензивный эффект бисопролола и периндоприла.Кроме того, комбинированное применение ингибиторов АКФ и НПВС может привести к повышенному риску ухудшения почечной функции, включая возможную острую почечную недостаточность, и к повышению содержания калия в сыворотке крови, особенно у пациентов с уже нарушенной функцией почек.Комбинированный прием этих препаратов следует назначать с осторожностью, особенно пожилым пациентам.Следует следить за адекватной гидратацией организма пациентов.В начале комбинированной терапии, а также периодически во время терапии, следует проводить мониторинг почечной функции.Антигипертензивные и сосудорасширяющие препараты
Комбинированный прием с антигипертензивными средствами, вазодилататорами (например, нитроглицерином, другими нитратами и другими вазодилататорами) или другими препаратами, способными снижать артериальное давление (например, трициклическими антидепрессантами, барбитуратами, фенотиазинами), может повысить риск гипотензивных эффектов периндоприла и бисопролола.Трициклические антидепрессанты/антипсихотические препараты/анестезирующие препараты
Комбинированный прием ингибиторов АКФ с некоторыми анестетиками, трициклическими антидепрессантами и антипсихотическими препаратами может привести к дополнительному снижению артериального давления.Комбинированный прием бисопролола с анестетиками может вести к снижению рефлекторной тахикардии и повышению риска гипотензии.Симпатомиметики
Бета-симпатомиметики (например, изопреналин, добутамин): комбинированный прием с бисопрололом может уменьшить действие обоих препаратов.Симпатомиметики, активирующие как бета-, так и альфа-адренорецепторы (например, норадреналин, адреналин): комбинированный прием с бисопрололом может сделать более заметными вазоконстрикторные эффекты данных препаратов, опосредуемые альфа-адренорецепторами, что приводит к увеличение артериального давления и усилению перемежающейся хромоты.Считается, что такие взаимодействия более вероятны при приеме неселективных бета-блокаторов.Симпатомиметики могут снижать антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ.Связанный с бисопрололом
Антагонисты кальция дигидропиридиновой группы, такие как фелодипин и амлодипин
Комбинированный прием может повысить риск развития гипотензии, невозможно также исключить увеличение риска дополнительного ухудшения сократительной функции желудочков у пациентов с сердечной недостаточностью.Антиаритмические препараты класса III (например, амиодарон)
Возможно усиление действия на атриовентрикулярную проводимость.Парасимпатомиметические препараты
Комбинированный прием может увеличивать атриовентрикулярную проводимость и риск брадикардии.Бета-блокаторы местного действия (например, глазные капли для лечения глаукомы)
Комбинированный прием может увеличить системные эффекты бисопролола.Гликозиды наперстянки
Уменьшение ЧСС, увеличение атриовентрикулярной проводимости.Связанный с периндоприлом
Баклофен
Повышение антигипертензивного эффекта.Следует выполнять мониторинг артериального давления и, при необходимости, коррекцию антигипертензивной дозы препарата.Калийнесберегающие диуретики
У пациентов, принимающих диуретики, особенно у пациентов с пониженным ОЦК и/или дефицитом солей, может наблюдаться значительное снижение артериального давления в начале терапии ингибитором АКФ.Вероятность гипотензивного эффекта может быть снижена прекращением приема диуретиков, повышением ОЦК или потребления соли перед началом терапии периндоприлом в низкой дозе с ее последующим постепенным увеличением.При артериальной гипертензии, если предыдущее лечение диуретиками могло вызывать дефицит соли/понижение ОЦК, необходимо либо прекратить прием диуретика перед началом терапии ингибитором АКФ с возможным последующим введением калийнесберегающего диуретика, либо прием ингибитора АКФ необходимо начинать с низкой дозы с ее последующим увеличением.При застойной сердечной недостаточности, в связи с которой проводилось лечение диуретиком, прием ингибитора АКФ следует начинать с очень низкой дозы, по возможности после предварительного снижения дозы сопутствующего калийнесберегающего диуретика.Во всех случаях в течение первых недель после начала терапии АКФ необходимо проводить тщательный мониторинг функции почек (уровень креатинина).Калийсберегающие диуретики (эплеренон, спиронолактон)
При приеме эплеренона или спиронолактона в дозах от 12,5 мг/сутки до 50 мг/сутки и низких доз ингибиторов АКФ
При лечении сердечной недостаточности класса II-IV (по классификации NYHA) с фракцией выброса < - 40 %, с предшествующей терапией ингибиторами АКФ и петлевыми диуретиками, существует риск развития гиперкалиемии, с потенциальным летальным исходом, особенно в случае несоблюдения рекомендаций по назначению данной комбинации препаратов.Прежде чем назначать данную комбинацию препаратов, следует убедиться в отсутствии гиперкалиемии и почечной недостаточности у пациента.В течение первого месяца терапии один раз в неделю, а затем один раз в месяц рекомендуется проводить мониторинг калиемии и креатинемии.Рацекодитрил: Известно, что ингибиторы АКФ (например, периндоприл) являются причиной возникновения ангионевротического отека.Этот риск повышается при их использовании в сочетании с рацекадотрилом (препаратом, применяемым при острой диарее)
mTOR - ингибиторы (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус):
- пациенты
- проходящие сочетанную терапию mTOR-ингибиторами
- могут подвергаться повышенному риску возникновения ангионевротического отека.Комбинации
- на которые следует обратить внимание
Связанный с бисопрололом
Мефлохин
Повышенный риск брадикардии.Ингибиторы моноаминоксидазы (кроме ингибиторов моноаминооксидазы-B)
Увеличение гипотензивного эффекта бета-блокаторов - но также риск гипертензивного криза.Связанный с периндоприлом
Глиптины (линаглиптин - саксаглиптин
- ситаглиптин
- вилдаглиптин)
У пациентов - принимающих ингибитор АКФ
- повышается риск развития ангионевротического отека вследствие снижения активности дипептидилпептидазы IV
- обусловленного приемом глиптина.Золото
Поступали редкие сообщения о нитритоидных реакциях (симптомы - включающие гиперемию лица
- тошноту
- рвоту и гипотензию) у пациентов
- проходящих инъекционную терапию золотосодержащими препаратами (ауротиомалат натрия) и сопутствующее лечение ингибиторами АКФ
- включая периндоприл
Скидки
