ОРАДРО 0,5 N14 ТАБЛ П/О

Лекарственная форма

Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар 500 мг



Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 500 мг

Состав

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында

Белсенді зат - 500.00 мг кларитромицин.

Қосымша заттар:

• микрокристалды целлюлоза (типі 101)
• микрокристалды целлюлоза (типі 102)
• натрий кроскармеллозасы
• повидон К30
• полисорбат 80
• сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы
• желатинделген крахмал
• тальк
• магний стеараты
• стеарин қышқылы

Қабық құрамы:

• Opadry yellow 02F22025 (Опадри сары 02F22025)

Құрамы Опадри сары 02F22025:

• гипромеллоза
• титанның қостотығы (Е171)
• макрогол 6000
• темірдің (III) сары тотығы (Е172)
• тальк

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Бір жағында бөлу сызығы бар, сопақша пішінді, екі беті дөңес, сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар.

Одна таблетка содержит

Активного вещества - кларитромицина 500.00 мг.Вспомогательные вещества:

• целлюлоза микрокристаллическая (тип 101)
• целлюлоза микрокристаллическая (тип 102)
• натрия кроскармеллоза
• повидон К30
• полисорбат 80
• кремния диоксид коллоидный безводный
• крахмал прежелатинизированный
• тальк
• магния стеарат
• стеариновая кислота.Состав оболочки: Opadry yellow 02F22025 (Опадри желтый 02F22025).Состав Опадри желтый 02F22025: гипромеллоза
• титана диоксид (Е171)
• макрогол 6000
• железа (III) оксид желтый (Е172)
• тальк.Описание внешнего вида
• запаха
• вкуса
  
  Таблетки овальной формы
• двояковыпуклые
• покрытые пленочной оболочкой желтого цвета
• с разделительной риской на одной стороне

Побочные действия

а. Қауіпсіздік бейінінің қысқаша сипаттамасы

Кларитромицинді қолданумен байланысты ересектерде де, балаларда да жиі кездесетін жағымсыз реакциялар іштің ауыруы, диарея, жүрек айну, құсу және дәм сезудің бұрмалануы болып табылады. Бұл жағымсыз реакциялар әдетте нашар білінеді және макролидті антибиотиктердің қауіпсіздік бейініне сәйкес келеді.

Клиникалық зерттеулер жүргізу кезінде анамнезде микобактериялық инфекциясы бар немесе жоқ пациенттер арасында асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялардың туындау жиілігінде елеулі айырмашылықтар байқалған жоқ.

b. Жағымсыз реакциялар тізімі

Төменде клиникалық зерттеулер жүргізу кезінде және кларитромициннің әртүрлі дәрілік түрлері мен дозаларын, оның ішінде модификацияланып босап шығатын түрлерін постмаркетингтік қолдану кезінде байқалған жағымсыз реакциялар келтірілген.

Жағымсыз реакциялар жиілігінің параметрлері былайша анықталады:

• өте жиі (≥ 1/10)
• жиі (≥ 1/100, <
• 1/10 дейін)
• сирек (≥ 1/1000, <
• 1/100 дейін)
• сирек (≥ 1/10000, <
• 1/1000 дейін)
• өте сирек (<
• 1/10000)
• жиілігі белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес)*

Әрбір топта жиілігі бойынша жағымсыз реакциялар оны бағалау мүмкін болған кезде ауырлық дәрежесін азайту тәртібімен ұсынылған.

Инфекциялық және паразиттік аурулар:

• жиі емес-кандидоз, инфекция1, қынаптық инфекция
• жиілігі белгісіз - жалған жарғақшалы колит, тілме қабынуы

Қан және лимфа жүйесі тарапынан:

• жиі емес - лейкопения, нейтропения2, тромбоцитоз1, эозинофилия2
• жиілігі белгісіз - агранулоцитоз, тромбоцитопения

Иммундық жүйе тарапынан:

• жиі емес - аса жоғары сезімталдық
• жиілігі белгісіз - анафилаксиялық реакция, ангионевроздық ісіну.Зат алмасу және тамақтану тарапынан: жиі емес - анорексия, тәбеттің төмендеуі.Психикалық бұзылулар: жиі - ұйқысыздық
• жиі емес - үрейлену, күйгелектік1
• жиілігі белгісіз - психоздық бұзылыс, сананың шатасуы, өзін өзі танымау, депрессия, бағдардан жаңылу, елестеулер, түнгі қорқынышты түстер, мания.Жүйке жүйесі тарапынан: жиі - дисгевзия, бас ауыруы, дәм сезудің бұрмалануы
• жиі емес - бас айналу, ұйқышылдық4, тремор
• жиілігі белгісіз - құрысулар, агевзия, паросмия, аносмия, парестезия.Есту мүшелері және тепе-теңдік тарапынан: жиі емес - вертиго, есту қабілетінің бұзылуы, тиннитус
• жиілігі белгісіз - есту қабілетін жоғалту.Жүрек тарапынан: жиі емес -пальпитациялар
• жиілігі белгісіз - "
• пируэт"
• типті қарыншалық тахикардия 5, қарыншалық тахикардия5, қарыншалар фибрилляциясы.Тамырлар тарапынан: жиілігі белгісіз - қан кету6.Асқазан-ішек жолы тарапынан: жиі - диарея7, құсу, диспепсия, жүрек айну, іштің ауыруы
• жиі емес - гастрит, стоматит, глоссит, іштің кебуі2, іш қату, ауыздың құрғауы, кекіру, метеоризм
• жиілігі белгісіз - жедел панкреатит, тілдің түсінің өзгеруі, тістердің түсінің өзгеруі.Бауыр мен өт шығару жолдары тарапынан: жиі емес - холестаз2, гепатит2
• жиілігі белгісіз - бауыр жеткіліксіздігі7, гепатоцеллюлярлық сарғаю.Тері және тері асты тіндері тарапынан: жиі - тері бөртпесі, гипергидроз
• жиі емес - қышыну, есекжем, макулопапулезді экзантема1
• жиілігі белгісіз - терінің ауыр жағымсыз реакциялары (мысалы, жедел жайылған экзантематозды пустулез, Стивенс-Джонсон синдромы3, уытты эпидермальді некролиз3, эозинофилиямен және жүйелік симптомдармен дәрілік реакция (DRESS-синдром)), акне.Қаңқа-бұлшықет және дәнекер тін тарапынан: жиі емес - бұлшықеттің түйілуі1
• жиілігі белгісіз - рабдомиолиз**, 9.миопатия.Бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан: жиілігі белгісіз-бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит, несеп түсінің өзгеруі.Жалпы бұзылыстар және енгізу орнындағы бұзылулар: жиі емес -дімкәстік2, пирексия1, астения, кеуденің ауыруы 2, қалтырау2, шаршау2.Зертханалық және аспаптық зерттеулер нәтижелеріне әсері: жиі - бауырдың функционалдық сынамаларының қалыпты көрсеткіштерден ауытқуы
• жиі емес - қандағы сілтілік фосфатаза деңгейінің артуы2, қандағы лактатдегидрогеназа деңгейінің артуы2, электрокардиограммада QT аралығының ұзаруы5, аланинаминотрансфераза (АЛТ), аспартатаминотрансфераза (АСТ), γ-глутамилтрансфераза белсенділігінің жоғарылауы
• жиілігі белгісіз - ХҚҚ мәнінің артуы6, протромбиндік уақыттың ұзаруы6.* Осы жағымсыз реакциялар туралы хабарламалар ерікті болғандықтан және пациенттер популяциясының шамасы белгіленбегендіктен, кларитромицинді қолданумен жағымсыз реакциялардың туындау жиілігін немесе себеп-салдарлық байланысын әрдайым дәл анықтау мүмкін емес.Кларитромицинді қолданудың жалпы тәжірибесі 1 миллиардтан астам пациент-күнді құрайды.** Рабдомиолиз туралы кейбір хабарламаларда кларитромицин статиндермен, фибраттармен, колхицинмен немесе аллопуринолмен бір мезгілде қолданылды.1 Бұл жағымсыз реакциялар туралы кларитромицинді ішке қабылдау үшін суспензия дайындауға арналған түйіршіктер түрінде қолданған кезде ғана хабарланды.2 Бұл жағымсыз реакциялар туралы кларитромицинді тез босап шығатын таблеткалар түрінде қолданған кезде ғана хабарланды.3,5,7,8а қосалқы бөлімін қараңыз
  
  4,6,9 с қосалқы бөлімін қараңыз
  
  с.Жекелеген жағымсыз реакциялардың сипаттамасы
  
  Рабдомиолиз туралы кейбір хабарламаларда кларитромицин статиндермен, фибраттармен, колхицинмен немесе аллопуринолмен бір мезгілде қолданылды.Кларитромицинді постмаркетингтік қолданған кезде кларитромицин мен триазоламды бір мезгілде қолданған кезде дәрілік заттармен өзара әрекеттесу және ОЖЖ-ға әсер ету жағдайлары (мысалы, ұйқышылдық және сананың шатасуы) хабарланды.ОЖЖ-ға фармакологиялық әсері күшейген жағдайда пациенттің жай-күйіне мониторинг жүргізу ұсынылады.d.Балалар
  
  Кларитромицинді суспензия түрінде қолданудың клиникалық зерттеулері 6 айдан 12 жасқа дейінгі балаларда жүргізілді.Сондықтан 12 жасқа дейінгі балалар үшін кларитромицин суспензия түрінде қолданылады.Балалардағы жағымсыз реакциялардың жиілігі, түрі және ауырлық дәрежесі ересектердегі реакцияларға ұқсас болады деп күтілуде.e.Иммун тапшылығы бар пациенттер
  
  ЖИТС-пен ауыратын пациенттерде және микобактериялық инфекцияларды емдеу үшін ұзақ уақыт бойы кларитромициннің жоғары дозаларын қабылдайтын иммун тапшылығының басқа түрлері бар пациенттерде кларитромицинді қолданумен байланысты жағымсыз реакцияларды АИТВ немесе интеркуррентті аурудан туындаған ауру симптомдарынан ажырату қиын болды.Кларитромициннің тәуліктік дозасын 1000 мг және 2000 мг қабылдаған ересек пациенттерде ең жиі жағымсыз реакциялар: жүрек айну, құсу, дәм сезудің бұрмалануы, іштің ауыруы, диарея, бөртпе, метеоризм, бас ауыруы, іш қату, есту қабілетінің бұзылуы, қандағы АСТ және АЛТ деңгейінің жоғарылауы болды.1000 мг және 2000 мг кларитромицин қабылдаған, бірақ кларитромицинді тәуліктік 4000 мг дозада қолданғанда 3-4 есе жиі пайда болған пациенттерде ентігу, ұйқысыздық және ауыздың құрғауы осындай жиілікпен салыстырғанда аз байқалды.Иммундық тапшылығы бар мұндай пациенттерде зертханалық көрсеткіштерді бағалау кезінде арнайы сынақтар үшін қалыптың шегінен (яғни қалыптың жоғарғы және төменгі шегінен) едәуір шығатын параметрлер ескерілді.Осы критерийлерді ескере отырып, тәулігіне 1000 мг немесе 2000 мг кларитромицин қабылдаған мұндай пациенттердің шамамен 2-3% - ында қанда ACT және АЛТ деңгейі айтарлықтай жоғары және лейкоциттер мен тромбоциттер саны өте төмен болды.Осы екі топтарда пациенттердің едәуір төмен пайызында қан мочевинасы азоты деңгейлері байқалды.Қан лейкоциттерінен басқа барлық параметрлер үшін аномалиялық көрсеткіштердің жоғары жиілігі тәулігіне 4000 мг кларитромицин қабылдаған пациенттерде байқалды

а.Краткое описание профиля безопасности

Наиболее частыми нежелательными реакциями, связанными с применением кларитромицина, как у взрослых, так и у детей являются боль в животе, диарея, тошнота, рвота и искажение вкуса.Данные нежелательные реакции обычно слабо выражены и согласуются с профилем безопасности макролидных антибиотиков.При проведении клинических исследований не наблюдалось значимых различий в частоте возникновения нежелательных реакций со стороны желудочно-кишечного тракта между пациентами с наличием или отсутствием в анамнезе микобактериальной инфекции.b.Список нежелательных реакций

Ниже представлены нежелательные реакции, наблюдавшиеся во время проведения клинических исследований и при постмаркетинговом применении различных лекарственных форм и дозировок кларитромицина, в том числе модифицированного высвобождения.Параметры частоты нежелательных реакций определяются следующим образом:

• очень часто (≥ 1/10)
• часто (≥ 1/100, но <
• 1/10)
• нечасто (≥ 1/1000, но <
• 1/100)
• редко (≥ 1/10000, но <
• 1/1000)
• очень редко (<
• 1/10000)
• частота неизвестна (не может быть оценена по имеющимся данным)*.В каждой группе по частоте нежелательные реакции представлены в порядке уменьшения степени тяжести при возможности ее оценки.Инфекционные и паразитарные заболевания: нечасто - кандидоз, инфекция1, вагинальная инфекция
• частота неизвестна - псевдомембранозный колит, рожистое воспаление.Со стороны крови и лимфатической системы: нечасто - лейкопения, нейтропения2, тромбоцитоз1, эозинофилия2
• частота неизвестна - агранулоцитоз, тромбоцитопения.Со стороны иммунной системы: нечасто - гиперчувствительность
• частота неизвестна - анафилактическая реакция, ангионевротический отек.Со стороны обмена веществ и питания: нечасто - анорексия, снижение аппетита.Нарушения психики: часто - бессонница
• нечасто - тревожность, нервозность1
• частота неизвестна - психотическое расстройство, спутанность сознания, деперсонализация, депрессия, дезориентация, галлюцинации, кошмарные сновидения, мания.Со стороны нервной системы: часто - дисгевзия, головная боль, искажение вкуса
• нечасто - головокружение, сонливость4, тремор
• частота неизвестна - судороги, агевзия, паросмия, аносмия, парестезия.Со стороны органа слуха и равновесия: нечасто - вертиго, нарушение слуха, тиннитус
• частота неизвестна - потеря слуха.Со стороны сердца: нечасто - пальпитации
• частота неизвестна - желудочковая тахикардия типа «пируэт»5, желудочковая тахикардия5, фибрилляция желудочков.Со стороны сосудов: частота неизвестна - кровотечения6.Со стороны желудочно-кишечного тракта: часто - диарея7, рвота, диспепсия, тошнота, боль в животе
• нечасто - гастрит, стоматит, глоссит, вздутие живота2, запор, сухость во рту, отрыжка, метеоризм
• частота неизвестна - острый панкреатит, изменение цвета языка, изменение цвета зубов.Со стороны печени и желчевыводящих путей: нечасто - холестаз2, гепатит2
• частота неизвестна - печеночная недостаточность7, гепатоцеллюлярная желтуха.Со стороны кожи и подкожных тканей: часто - кожная сыпь, гипергидроз
• нечасто - зуд, крапивница, макулопапулезная экзантема1
• частота неизвестна - тяжелые кожные нежелательные реакции (например, острый генерализованный экзантематозный пустулез, синдром Стивенса-Джонсона3, токсический эпидермальный некролиз3, лекарственная реакция с эозинофилией и системными симптомами (DRESS-синдром)), акне.Со стороны скелетно-мышечной и соединительной ткани: нечасто - мышечные спазмы1
• частота неизвестна - рабдомиолиз**, 9, миопатия.Со стороны почек и мочевыводящих путей: частота неизвестна - почечная недостаточность, интерстициальный нефрит, изменение цвета мочи.Общие расстройства и нарушения в месте введения: нечасто - недомогание2, пирексия1, астения, боль в груди2, озноб2, усталость2.Влияние на результаты лабораторных и инструментальных исследований: часто - отклонение функциональных проб печени от нормальных показателей
• нечасто - повышение уровня щелочной фосфатазы в крови2, повышение уровня лактатдегидрогеназы в крови2, удлинение интервала QT на электрокардиограмме5, повышение активности аланинаминотрансферазы (АЛТ), аспартатаминотрансферазы (АСТ), γ-глутамилтрансферазы
• частота неизвестна - увеличение значения МНО6, удлинение протромбинового времени6.* Так как сообщения о данных нежелательных реакциях были добровольными и величина популяции пациентов не установлена, не всегда можно точно установить частоту или причинно-следственную связь возникновения нежелательных реакций с применением кларитромицина.Общий опыт применения кларитромицина составляет более 1 миллиарда пациенто-дней.** В некоторых сообщениях о рабдомиолизе кларитромицин применялся одновременно со статинами, фибратами, колхицином или аллопуринолом.1 О данных нежелательных реакциях сообщалось только при применении кларитромицина в форме гранул для приготовления суспензии для приема внутрь.2 О данных нежелательных реакциях сообщалось только при применении кларитромицина в форме таблеток с немедленным высвобождением.3,5,7,8 см.подраздел а.4,6,9 см.подраздел с.с.Описание отдельных нежелательных реакций
  
  В некоторых сообщениях о рабдомиолизе кларитромицин применялся одновременно со статинами, фибратами, колхицином или аллопуринолом.При постмаркетинговом применении кларитромицина сообщалось о случаях взаимодействия с лекарственными средствами и воздействия на ЦНС (например, сонливость и спутанность сознания) при одновременном применении кларитромицина и триазолама.Рекомендуется проводить мониторинг состояния пациента в случае усиления фармакологического воздействия на ЦНС.d.Дети
  
  Клинические исследования применения кларитромицина в форме суспензии проводились у детей в возрасте от 6 месяцев до 12 лет.Поэтому для детей в возрасте до 12 лет применяют кларитромицин в форме суспензии.Ожидается, что частота, тип и степень тяжести нежелательных реакций у детей будут сходны с таковыми у взрослых.e.Пациенты с иммунодефицитом
  
  У пациентов со СПИД и пациентов с другими видами иммунодефицита, получавших высокие дозы кларитромицина в течение длительного периода времени для лечения микобактериальных инфекций, часто было трудно различить нежелательные реакции, возможно связанные с применением кларитромицина, от симптомов заболевания, обусловленных ВИЧ или интеркуррентным заболеванием.Наиболее частыми нежелательными реакциями у взрослых пациентов, принимавших суточную дозу кларитромицина 1000 мг и 2000 мг, были: тошнота, рвота, искажение вкуса, боль в животе, диарея, сыпь, метеоризм, головная боль, запор, нарушение слуха, повышение уровней АСТ и АЛТ в крови.Одышка, бессонница и сухость во рту наблюдались с меньшей частотой, сравнимой с таковой у пациентов, получавших 1000 мг и 2000 мг кларитромицина, но возникавшей в 3-4 раза чаще при применении кларитромицина в суточной дозе 4000 мг.У таких пациентов с иммунодефицитом при оценке лабораторных показателей учитывались параметры, существенно выходящие за границы нормы (то есть за верхнюю и нижнюю границу нормы) для специальных тестов.С учетом данных критериев около 2-3% таких пациентов, получавших 1000 мг или 2000 мг кларитромицина в сутки, имели значительно повышенные уровни ACT и АЛТ в крови и аномально низкое количество лейкоцитов и тромбоцитов.У более низкого процента пациентов в двух данных группах отмечались повышенные уровни азота мочевины крови.Более высокая частота аномальных показателей для всех параметров, кроме лейкоцитов крови, наблюдалась у пациентов, получавших 4000 мг кларитромицина в сутки

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Helicobacter pylori туғызған инфекцияларды емдеу үшін кез-келген антибиотик қолданылған ем, мысалы, кларитромицинді қолдану бактериялардың төзімді штаммдарының дамуына әкелуі мүмкін.

Препаратты жүкті әйелдерге, әсіресе жүктіліктің I триместрінде пайда мен қауіп арақатынасын мұқият бағалап алмай тағайындауға болмайды.

Басқа антибиотиктер сияқты, кларитромицинді ұзақ уақыт қолдану сезімтал бактериялар мен зеңдердің шамадан тыс көбеюіне әкелуі мүмкін. Суперинфекция туындаған жағдайда препаратты қолдануды тоқтатып, тиісті емді бастау керек.

Препаратты ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.

Кларитромицинді қолдану кезінде бауыр ферменттерінің жоғары деңгейін, гепатоцеллюлярлық және/немесе сарғаюмен немесе онсыз холестаздық гепатитті қоса, бауыр функциясының бұзылуы туралы хабарланды. Бұл бауыр функциясының бұзылуы ауыр болуы мүмкін, бірақ әдетте қайтымды. Кейбір жағдайларда өліммен аяқталған бауыр жеткіліксіздігі туралы хабарланды, ол негізінен ауыр негізгі аурумен немесе қатар жүретін еммен байланысты болды. Пациенттер анорексия, сарғаю, несептің күңгірттенуі, қышыну немесе іштің ауыруы сияқты бауыр ауруларының белгілері мен симптомдары пайда болған кезде емдеуді тоқтатып, дәрігермен кеңесу керек.

Макролидтерді қоса, барлық дерлік бактерияға қарсы препараттарды қолданған кезде орташа ауырлық дәрежесінен өмірге қауіп төндіретін жағдайға дейін өзгеретін жалған жарғақшалы колит туралы хабарланды. Барлық дерлік бактерияға қарсы препараттарды, оның ішінде кларитромицинді қолданған кезде Clostridium difficile (CDAD) астасқан және ауырлығы бойынша орташа дәрежедегі диареядан өліммен аяқталған колитке дейін ауытқитын диареяның дамуы туралы хабарланды.

Бактерияға қарсы препараттарды қолдану ішектің қалыпты флорасын өзгертеді, бұл Clostridium difficile барынша көбеюіне әкеледі. Антибиотиктерді қолданғаннан кейін диарея туындаған барлық пациенттерде CDAD даму мүмкіндігін ескеру керек. Анамнезді мұқият жинау керек, өйткені бактерияға қарсы препараттарды қолданғаннан кейін екі айдан кейін CDAD дамуы туралы хабарланды. Бұл жағдайда емдік көрсетілімдерге қарамастан кларитромицинмен емдеуді тоқтату қажет. Микробиологиялық зерттеу жүргізіп, тиісті емдеуді бастау керек. Перистальтиканы басатын препараттарды қолданудан аулақ болу керек.

Кларитромицин негізінен бауырда метаболизденетіндіктен және өтпен шығарылатындықтан, препаратты бауыр функциясы бұзылған, орташа немесе ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге және егде жастағы (65 жастан асқан) пациенттерге тағайындағанда ерекше сақ болу керек.

Колхицин

Кларитромицин мен колхицинді бір мезгілде қолданғанда, әсіресе егде жастағы пациенттерде, оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында колхицин уыттылығының дамуы (оның ішінде өліммен аяқталуы) туралы хабарланды. Кларитромицин мен колхицинді бір мезгілде қолдануға болмайды.

Кларитромицинді және триазолобензодиазепиндерді, мысалы, триазолам мен мидазоламды вена ішіне немесе оромукозальді енгізу үшін бір мезгілде қолданғанда сақ болу керек.

Кларитромицинді және басқа отоуытты препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақ болу керек. Препаратпен емдеу кезінде және одан кейін вестибулярлық және есту аппараттарының функциясына мерзімді мониторинг жүргізу ұсынылады.

Жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан жағымсыз реакциялар

Кларитромицинді қоса, макролидтермен емдеу кезінде жүрек реполяризациясы мен QT аралығының ұзаруы байқалды, бұл "пируэт" типті жүрек аритмиясы мен қарыншалық тахикардияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Қарыншалық аритмиялардың (оның ішінде "пируэт" типті қарыншалық тахикардияның) даму қаупінің жоғары болуына байланысты препаратты пациенттердің мынадай топтарында сақтықпен қолдану керек:

• - жүректің ишемиялық ауруы, ауыр жүрек жеткіліксіздігі, өткізгіштік бұзылулары немесе клиникалық маңызды брадикардиясы бар пациенттер
• - гипомагниемия сияқты электролиттік теңгерімі бұзылған пациенттер
• - QT аралығының ұзаруын тудыратын басқа дәрілік заттарды бір мезгілде қолданатын пациенттер

Препаратты пациенттердің мынадай топтарында қолдануға болмайды:

• - гипокалиемиясы бар пациенттер
• - астемизол, цизаприд, пимозид және терфенадинді бір мезгілде қолданатын пациенттер
• - туа біткен немесе анықталған жүре пайда болған QT аралығының ұзаруы немесе анамнезінде қарыншалық аритмиялар бар пациенттер

Макролидтерді қолдану кезінде жағымсыз жүрек-қантамыр салдарының даму қаупін бағалау бойынша эпидемиологиялық зерттеулер әртүрлі нәтижелер көрсетті.Кейбір обсервациялық зерттеулер сирек жағдайларда аритмия, миокард инфарктісі және макролидтерді, оның ішінде кларитромицинді қолданумен байланысты жүрек-қантамыр ауруларынан болатын өлім қаупін анықтады.Кларитромицин тағайындау кезінде осы нәтижелерді назарға алу және қауіп/пайда арақатынасын жеке бағалауға негізделу керек.
Пневмония

Ауруханадан тыс пневмонияны емдеу үшін кларитромицинді тағайындаған кезде макролидтерге Streptococcus pneumoniae ықтималды төзімділігіне байланысты сезімталдыққа зерттеу жүргізу қажет.Ауруханалық пневмония жағдайында кларитромицинді басқа тиісті антибиотиктермен біріктіріп қолданған жөн.
Жеңіл және орташа ауырлық дәрежесіндегі тері мен жұмсақ тіндердің инфекциялары

Бұл инфекциялардың ең көп таралған қоздырғыштары - Staphylococcus aureus және Streptococcus pyogenes болып табылады, олардың әрқайсысы макролидтерге төзімді болуы мүмкін.Сондықтан сезімталдыққа тест жүргізу керек.β-лактамдық антибиотиктерді (мысалы, аллергия кезінде) қолдану мүмкін болмаған жағдайларда, бірінші таңдау препараттары ретінде басқа антибиотиктерді, мысалы, клиндамицинді қолдануға болады.Қазіргі уақытта макролидтер терінің және жұмсақ тіндердің кейбір инфекцияларын, мысалы, Corynebacterium minutissimum туғызған инфекцияларды, acne vulgaris, тілме қабынуын емдеу үшін және пенициллинмен емдеуді қолдану мүмкін болмаған жағдайларда қолданылады.
Анафилаксия, терінің ауыр жағымсыз реакциялары (мысалы, жедел жайылған экзантематозды пустулез, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз және эозинофилиямен және жүйелік симптомдармен дәрілік реакция (DRESS-синдром) сияқты аса жоғары сезімталдықтың ауыр жедел реакциялары дамыған кезде кларитромицинмен емдеуді дереу тоқтатып, тиісті емдеуді шұғыл бастау керек.
Кларитромицинді CYP3A4 цитохромы ферментінің индукторларымен бір мезгілде тағайындағанда сақтықпен қолдану керек.
Кларитромицин мен басқа макролидтер, сондай-ақ линкомицин мен клиндамицин арасындағы айқаспалы резистенттіліктің ықтимал дамуын ескерген жөн.
HMG-CoA редуктаза тежегіштері (статиндер)

Кларитромицин мен ловастатинді немесе симвастатинді бір мезгілде қолдануға болмайды.
Препаратты басқа статиндермен тағайындағанда сақ болу керек.Кларитромицин мен статиндерді бір мезгілде қолданғанда рабдомиолиздің дамуы туралы хабарланды.Миопатияның белгілері мен симптомдарын анықтау мақсатында пациенттерге мониторинг жүргізген жөн.Бірге қолдану қажет болған жағдайда статиннің ең аз дозасын тағайындау ұсынылады.CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденбейтін статиндерді (мысалы, флувастатин) қолдану ұсынылады.
Пероральді гипогликемиялық дәрілер / инсулин

Кларитромицинді және пероральді гипогликемиялық дәрілерді (сульфонилмочевина туындылары сияқты) және/немесе инсулинді бір мезгілде қолданғанда ауыр гипогликемияның дамуы байқалуы мүмкін.Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.
Пероральді антикоагулянттар

Кларитромицин мен варфаринді бір мезгілде қолданған кезде ауыр қан кетудің туындауы және халықаралық қалыптасқан қатынас (ХҚҚ) пен протромбин уақытының көрсеткішінің едәуір жоғарылау қаупі бар.ХҚҚ көрсеткішіне және протромбин уақытына жиі мониторинг жүргізу керек.
Қосымша заттар

Препарат құрамында бір дозада 23 мг-нан аз натрий бар, яғни "құрамында натрий жоқ" деуге болады.
Жүктілік

Кларитромицинді әйелдерде жүктілік кезінде қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.Тышқандарда, егеуқұйрықтарда, үй қояндарында және маймылдарда жүргізілген зерттеулердің нәтижелері негізінде кларитромициннің эмбрион мен шарананың дамуына жағымсыз әсер ету мүмкіндігін жоққа шығаруға болмайды.Препаратты жүктілік кезінде пайда мен қауіп арақатынасын мұқият бағалап алмай қолдану ұсынылмайды.
Лактация

Лактация кезінде әйелдерде кларитромицинді қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.Кларитромицин емшек сүтіне бөлінеді.
Фертильділік

Егеуқұйрықтарды зерттеуде кларитромицин фертильділікке әсер етпеді.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Кларитромициннің автокөлік жүргізу және механизмдерді басқару қабілетіне әсері туралы деректер жоқ.Препаратты қолдану кезінде бас айналудың, вертигоның, сананың шатасуы мен бағдардан жаңылудың даму мүмкіндігін ескере отырып, көлік құралдары мен механизмдерді басқару кезінде сақ болу керек.

Показания

Препарат ересектер мен 12 жастан асқан балаларда кларитромицинге сезімтал микроорганизмдерден туындаған инфекцияларды емдеу үшін қолданылады.

- жоғарғы тыныс алу жолдарының (тонзиллит, фарингит) және мұрынның қосалқы қойнауларының инфекциялары;

- төменгі тыныс алу жолдарының инфекциялары (бронхит, бактериялық пневмония және атипті пневмония);

- тері және жұмсақ тіндердің инфекциялары (импетиго, тілме қабынуы, фолликулит, фурункулез, инфекцияланған жаралар).

- кларитромицинге сезімтал микроорганизмдерден туындаған жедел және созылмалы одонтогенді инфекциялар.

- Mycobacterium avium немесе Mycobacterium intracellulare туғызған таралған немесе ошақтық микобактериялық инфекциялар;

- Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum немесе Mycobacterium kansasii тудыратын ошақтық инфекциялар.



Препарат асқазан сөлінің қышқылдығы төмен болған жағдайда асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасының қайталану жиілігінің төмендеуі мақсатында Helicobacter pylori эрадикациясы үшін де қолданылады



Препарат применяется у взрослых и детей в возрасте старше 12 лет для лечения инфекций, вызванных чувствительными к кларитромицину микроорганизмами.

- инфекции верхних дыхательных путей (тонзиллит, фарингит) и придаточных пазух носа;

- инфекции нижних дыхательных путей (бронхит, бактериальная пневмония и атипичная пневмония);

- инфекции кожи и мягких тканей (импетиго, рожистое воспаление, фолликулит, фурункулез, инфицированные раны).

- острые и хронические одонтогенные инфекции, вызванные чувствительными к кларитромицину микроорганизмами.

- диссеминированные или локализованные микобактериальные инфекции, вызванные Mycobacterium avium или Mycobacterium intracellulare;

- локализованные инфекции, вызванные Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum или Mycobacterium kansasii.



Препарат также применяется для эрадикации Helicobacter pylori при условии низкой кислотности желудочного сока в целях снижения частоты рецидива язвы желудка и двенадцатиперстной кишки

Противопоказания

- белсенді затқа, макролидті антибиотиктерге немесе препараттың қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық;

- кларитромицинді мынадай дәрілік заттармен бір мезгілде қолдану:

• • астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин, өйткені олар QT аралығының ұзаруын және қарыншалық тахикардияны, қарыншалар фибрилляциясын және "
• пируэт"
• типті қарыншалық тахикардияны қоса, жүрек аритмиясының дамуын тудыруы мүмкін
• • тикагрелор немесе ранолазин
• • қастауыш алкалоидтары (эрготамин немесе дигидроэрготамин), өйткені біріктірілген ем эргоуыттылыққа әкелуі мүмкін
• • ішке қабылдауға арналған мидазолам
• • 3-гидрокси-3-метилглютарил-кофермент А (HMG-CoA) редуктаза тежегіштері (статиндер), олар рабдомиолизді қоса, миопатияның даму қаупі жоғары болғандықтан CYP3A4 (ловастатин немесе симвастатин) белсенді метаболизденеді
• • колхицин
• - анамнездегі QT аралығының ұзаруы (туа біткен немесе анықталған жүре пайда болған QT аралығының ұзаруы) немесе "
• пируэт"
• типті қарыншалық тахикардияны қоса, қарыншалық жүрек аритмиясы
• - гипокалиемия (QT аралығының ұзару қаупі)
• - қатар жүретін бүйрек жеткіліксіздігімен ауыр бауыр жеткіліксіздігі

- повышенная чувствительность к активному веществу, макролидным антибиотикам или к любому из вспомогательных веществ препарата;

- одновременное применение кларитромицина со следующими лекарственными средствами:

• • астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин, так как они могут вызывать удлинение интервала QT и развитие сердечных аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и желудочковую тахикардию типа «пируэт»
• • тикагрелор или ранолазин
• • алкалоиды спорыньи (эрготамин или дигидроэрготамин), так как комбинированная терапия может приводить к эрготоксичности
• • мидазолам для приема внутрь
• • ингибиторы 3-гидрокси-3-метилглютарил-кофермент А (HMG-CoA) редуктазы (статины), которые активно метаболизируются CYP3A4 (ловастатин или симвастатин) из-за повышенного риска развития миопатии, включая рабдомиолиз
• • колхицин
• - удлинение интервала QT в анамнезе (врожденное или установленное приобретенное удлинение интервала QT) или желудочковые сердечные аритмии, включая желудочковую тахикардию типа «пируэт»
• - гипокалиемия (риск удлинения интервала QT)
• - тяжелая печеночная недостаточность с сопутствующей почечной недостаточностью

Лекарственное взаимодействие

Мынадай дәрілік заттарды күрделі жағымсыз реакциялардың ықтималды дамуына байланысты қолдануға болмайды.

Цизаприд, пимозид, астемизол және терфенадин

Кларитромицинді цизапридпен, пимозидпен, терфенадинмен немесе астемизолмен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасында соңғыларының концентрациясының жоғарылауы туралы хабарланды, бұл QT аралығының ұзаруына және қарыншалық тахикардияны, қарыншалар фибрилляциясын және "пируэт" типті қарыншалық тахикардияны қоса, жүрек аритмиясының пайда болуына әкелуі мүмкін.

14 дені сау еріктілерді зерттеуде кларитромицин мен терфенадинді бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы терфенадиннің қышқыл метаболиті деңгейінің 2-3 есе артуына және қандай да бір елеулі клиникалық әсерлерсіз QT аралығының ұзаруына әкелді.

Қастауыш алкалоидтары

Постмаркетингтік зерттеулер кларитромицинді эрготаминмен немесе дигидроэрготаминмен бірге қолдану қан тамырларының түйілуімен және аяқ-қолдардың және басқа тіндердің, соның ішінде орталық жүйке жүйесінің (ОЖЖ) ишемиясымен сипатталатын қастауыш туындыларының жедел уыттылығымен (эрготизм) байланысты екенін көрсетеді. Кларитромицин мен қастауыш алкалоидтарын бір мезгілде қолдану.

Ішке қабылдауға арналған мидазолам

Мидазолам мен кларитромицинді таблеткалар түрінде (тәулігіне екі рет 500 мг) бірге қолданған кезде мидазоламның "концентрация-уақыт" қисығы астындағы аудан (AUC) мәнінің пероральді қабылдаудан кейін 7 есе ұлғаюы байқалды. Кларитромицин мен ішке қабылдауға арналған мидазоламды бір мезгілде қолдануға болмайды.

HMG-CoA редуктаза тежегіштері (статиндер)

Кларитромицин мен ловастатинді немесе симвастатинді бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені бұл статиндер айтарлықтай дәрежеде CYP3A4 изоферментімен метаболизденеді және кларитромицинмен бірге қолдану олардың қан плазмасындағы концентрациясын арттырады, бұл рабдомиолизді қоса алғанда, миопатияның даму қаупінің жоғарылауына әкеледі. Кларитромицинді осы препараттармен бірге қолданған пациенттерде рабдомиолиз жағдайлары туралы хабарланды. Кларитромицинмен бір мезгілде қолдану қажет болған жағдайда емдеу уақытында ловастатин немесе симвастатин қолдануды тоқтату керек. Кларитромицинді басқа статиндермен біріктірілген ем кезінде сақтықпен қолдану керек. Бірге қолдану қажет болған жағдайда статиннің ең аз дозасын тағайындау ұсынылады. CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденбейтін статиндерді (мысалы, флувастатин) қолдану ұсынылады. Миопатия белгілері мен симптомдарының дамуын бақылау керек.

Басқа дәрілік заттардың кларитромицинге әсері

CYP3A4 индукторлары болып табылатын препараттар (мысалы, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шілтер жапырақты шайқурай) кларитромициннің метаболизмін күшейтуі мүмкін, бұл плазмадағы кларитромициннің субтерапиялық деңгейіне және оның емдік тиімділігінің төмендеуіне әкеледі. Бұдан басқа, қан плазмасында CYP3A4 индукторының деңгейіне бақылау жүргізу қажет болуы мүмкін, ол кларитромицинмен CYP3A тежелуіне байланысты ұлғаюы мүмкін (сондай-ақ қабылданатын CYP3A тежегішіне арналған нұсқаулықты қараңыз). Рифабутин мен кларитромицинді бірге қолданған кезде увеиттің даму қаупінің жоғарылауымен қан сарысуында рифабутин концентрациясының жоғарылауы және кларитромицин концентрациясының төмендеуі байқалды.

Келесі препараттар қан плазмасындағы кларитромицин концентрациясына дәлелденген немесе болжамды әсер етеді; оларды кларитромицинмен бірге қолданған жағдайда дозаны түзету немесе баламалы емдеуге көшу қажет болуы мүмкін.

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин сияқты P450 цитохромы жүйесінің күшті индукторлары кларитромициннің метаболизмін жеделдете алады, осылайша қан плазмасындағы кларитромицин концентрациясын төмендетеді және сонымен бірге кларитромициннің микробиологиялық белсенді метаболиті 14-гидрокикларитромицин концентрациясын арттырады. Кларитромицин мен 14-гидроксикларитромициннің микробиологиялық белсенділігі әртүрлі бактерияларға қатысты ерекшеленетіндіктен, кларитромицин мен ферменттер индукторларын бірге қолданғанда емдік әсері төмендеуі мүмкін.

Этравирин

Этравиринді бір мезгілде қолданғанда кларитромицин концентрациясы төмендейді және қан плазмасындағы белсенді метаболит 14-гидроксикларитромициннің деңгейі жоғарылайды. 14-гидроксикларитромициннің Mycobacterium avium complex (MAC) қатысты белсенділігі төмен болғандықтан, осы қоздырғыштарға қатысты жалпы белсенділік өзгеруі мүмкін, сондықтан MAC тудыратын инфекцияларды емдеу үшін баламалы емдеуді қарастыру керек.

Флуконазол

21 дені сау еріктіде флуконазолды 200 мг тәуліктік дозада және кларитромицинді тәулігіне 2 рет 500 мг дозада бір мезгілде қолдану кларитромицин мен AUC ең төменгі тепе-тең концентрациясының орташа мәнінің тиісінше 33% және 18% - ға артуына әкелді. Флуконазолды бір мезгілде қолданғанда белсенді метаболит 14-гидроксикларитромициннің тепе-теңдік концентрациясы айтарлықтай өзгерген жоқ. Кларитромицин дозасын түзету қажет емес.

Ритонавир

Фармакокинетикалық зерттеуде ритонавирді әрбір сегіз сағат сайын 200 мг дозада және кларитромицинді әрбір 12 сағат сайын 500 мг дозада бірге қолданғанда соңғысының метаболизмінің елеулі бәсеңдеуі байқалды. Ритонавирді бір мезгілде қолданған кезде қан плазмасындағы кларитромициннің ең жоғары концентрациясы мәндерінің 31% - ға, ең төмен концентрациясы - 182% - ға және AUC-77% - ға жоғарылауы байқалды. Белсенді 14-гидроксиметаболиттің түзілуі толығымен басылады. Емдік диапазоны ауқымды болуына байланысты бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде кларитромицин дозасын азайту талап етілмейді. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде дозаны түзетудің мынадай нұсқаларын қарастырған жөн:

• КК 30-60 мл/мин кезінде кларитромицин дозасы 50% - ға
• ал КК 30 мл/мин-ден кем болғанда 75% - ға азайтылуы тиіс

Кларитромицинді тәулігіне > 1000 мг дозада ритонавирмен бір мезгілде қолдануға болмайды.Атазанавир мен саквинавирді қоса, адамның иммун тапшылығы вирусы (АИТВ) протеазасының басқа тежегіштерімен ритонавирді фармакокинетиканы күшейткіш ретінде тағайындаған кезде бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде дозаны баламалы түзетуді жүргізу керек (төменде "Дәрілік заттардың екі бағытты өзара әрекеттесуін" қараңыз).

Кларитромициннің басқа дәрілік заттарға әсері

CYP3А изоэферментімен байланысты өзара әрекеттесулер

Кларитромицинді (CYP3A изоферментін тежейді) және негізінен CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденетін препараттарды бір мезгілде қолданғанда кейіннен емдік әсерлер мен жағымсыз реакциялардың күшеюімен немесе ұзартылуымен қан плазмасындағы соңғылардың концентрациясының жоғарылауы байқалуы мүмкін.Кларитромицинді CYP3A изоферменті субстраты болып табылатын дәрілік заттарды қабылдайтын пациенттерге, әсіресе егер олардың қауіпсіздік бейіні аз болса (мысалы, карбамазепин) және/немесе осы ферментпен белсенді метаболизденсе, сақтықпен қолдану керек.

Кларитромицин мен CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденетін дәрілік заттарды бір мезгілде қолданған кезде қажет болған кезде соңғыларының дозасын түзету және мүмкіндігінше олардың қан сарысуындағы концентрациясына мониторинг жүргізу керек.

CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденетін (немесе метаболизденеді деп болжанатын) келесі белсенді заттар немесе белсенді заттар кластары:

• алпразолам
• пероральді антикоагулянттар (мысалы
• варфарин)
• атипті антипсихотиктер (мысалы
• кветиапин)
• астемизол
• карбамазепин
• цилостазол
• цизаприд
• циклоспорин
• дизопирамид
• қастауыш алкалоидтары
• ибрутиниб
• ловастатин
• метилпреднизолон
• мидазолам
• омепразол
• пимозид
• хинидин
• рифабутин
• силденафил
• симвастатин
• сиролимус
• такролимус
• терфенадин
• триазолам және винбластин (тізім толық емес).P450 цитохромы жүйесінің басқа изоферменттері арқылы ұқсас түрде өзара әрекеттесетін препараттарға фенитоин
• теофиллин және вальпроат жатады

Аритмияға қарсы дәрілер

Кларитромицин мен хинидинді немесе дизопирамидті постмаркетингтік бір мезгілде қолданғанда "пируэт" типті қарыншалық тахикардия жағдайлары байқалды.QT аралығын ұзарту мәніне электрокардиографиялық зерттеулер жүргізу және қан сарысуындағы хинидин мен дизопирамид деңгейін бақылау керек.
Кларитромицин мен дизопирамидті бір мезгілде қолданған кезде гипогликемияның даму жағдайлары туралы хабарланды, сондықтан қандағы глюкоза деңгейіне бақылау жүргізу қажет.
Пероральді гипогликемиялық препараттар / инсулин

Кларитромицинді кейбір гипогликемиялық препараттармен бір мезгілде қолдану (мысалы, натеглинид және репаглинид) кейіннен гипогликемияның дамуымен CYP3A изоферментінің кларитромицинмен тежелуіне әкелуі мүмкін.Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.
Омепразол

Кларитромицинді (әрбір 8 сағат сайын 500 мг) және омепразолды (тәулігіне 40 мг) біріктіріп қолдануды зерттеуде дені сау ересек еріктілерде омепразолдың тепе-тең плазмалық концентрациялары мәндерінің жоғарылауы (ең жоғары концентрация (Cmax), "концентрация-уақыт" қисығы астындағы аудан қабылдағаннан кейін 24 сағат ішінде (AUC0-24) байқалды және жартылай шығарылу кезеңі тиісінше 30%, 89% және 34% - ға ұлғайды) байқалды.
Асқазандағы рН орташа мәні 24 сағат ішінде омепразолмен монотерапия кезінде 5,2 және омепразолды кларитромицинмен біріктірген кезде 5,7 құрады.
Силденафил, тадалафил және варденафил

Фосфодиэстераза тежегіштерінің әрқайсысы кем дегенде ішінара CYP3A изоферментінің қатысуымен метаболизденеді.Сонымен қатар, CYP3A изоферменті кларитромициннің қатысуымен тежелуі мүмкін.Кларитромицинді силденафилмен, тадалафилмен немесе варденафилмен бірге қолдану фосфодиэстеразаға тежейтін әсердің ұлғаюына әкелуі мүмкін.Кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда силденафил, тадалафил және варденафил дозасын азайту мүмкіндігін қарастыру керек.
Теофиллин, карбамазепин

Клиникалық зерттеулердің нәтижелері осы препараттардың қандай да бірін кларитромицинмен бірге тағайындаған кезде қандағы теофиллин немесе карбамазепин деңгейінің орташа, бірақ статистикалық тұрғыдан дұрыс (р < 0,05) жоғарылағанын көрсетеді.Қажет болса, дозаны азайту керек.
Толтеродин

Толтеродин негізінен CYP2D6 қатысуымен метаболизденеді.Осы изофермент жоқ адамдар арасында метаболизм CYP3А қатысуымен жүреді.Пациенттердің осы тобында CYP3A изоферментінің тежелуі қан сарысуындағы толтеродиннің едәуір жоғары концентрациясына әкеледі.Кларитромицинмен бірге қолданғанда толтеродин дозасын төмендету қажет болуы мүмкін.
Триазолобензодиазепиндер (мысалы, алпразолам, мидазолам, триазолам)

Мидазоламды вена ішіне енгізу үшін және кларитромицин таблеткаларын (тәулігіне екі рет 500 мг) бірге қолданғанда мидазоламның AUC 2,7 есе ұлғаюы байқалды.Бұл жағдайда дозаны уақтылы түзету үшін пациенттің жағдайына мұқият мониторинг жүргізу керек.Мидазоламды оромукозальді енгізу жолында препараттың жүйеалды элиминациясы жоққа шығарылуы мүмкін, бұл, ең алдымен, пероральді емес, мидазоламды вена ішіне енгізген кезде байқалатынға ұқсас өзара әрекеттесуге алып келуі мүмкін.
Осындай сақтық шараларын триазол мен алпразолды қоса, CYP3A метаболизденетін басқа бензодиазепиндерді қолдану кезінде сақтаған жөн.CYP3A метаболизденбейтін бензодиазепиндер (темазепам, нитразепам, лоразепам) үшін кларитромицинмен клиникалық мәнді өзара әрекеттесу ықтималдығы аз.
Кларитромицин мен триазоламды бір мезгілде қолданғанда ОЖЖ тарапынан жағымсыз реакциялардың (ұйқышылдық және сананың шатасуы сияқты) өзара әрекеттесуі және дамуы туралы постмаркетингтік хабарламалар бар.ОЖЖ тарапынан ықтималды фармакологиялық әсерлерді анықтау үшін пациенттің жай-күйіне мониторинг жүргізу ұсынылады.
Басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуі

Колхицин

Колхицин CYP3A үшін де, Р-гликопротеин (Pgp) тасымалдаушы ақуыз үшін де субстрат болып табылады.Кларитромицин және басқа макролидтер CYP3A және Рgp тежегіштері болып табылады.Кларитромицин мен колхицинді бір мезгілде қолданған кезде кларитромицинмен Рgp және/немесе CYP3A тежелуі колхицин экспозициясының жоғарылауына әкелуі мүмкін.Кларитромицин мен колхицинді бір мезгілде қолдануға болмайды.
Дигоксин

Дигоксин Pgp субстраты болып саналады.Кларитромицин Pgp тежеуі мүмкін.Кларитромицин мен дигоксинді бір мезгілде қолданғанда кларитромицинмен Рgp тежелуі дигоксин экспозициясының жоғарылауына әкелуі мүмкін.Постмаркетингтік бақылау кезінде кларитромицинді дигоксинмен бір мезгілде қабылдаған пациенттердің қан плазмасында дигоксин концентрациясының жоғарылауы туралы хабарланды.Кейбір пациенттерде дигиталистік уыттылық белгілері, оның ішінде әлеуетті өлімге әкелетін аритмиялар байқалған.Кларитромицин мен дигоксинді бір мезгілде қолданған кезде қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын мұқият бақылау керек.
Зидовудин

АИТВ бар ересек пациенттердің кларитромицин мен зидовудин таблеткаларын бір мезгілде қолдануы қан плазмасындағы зидовудиннің тепе-тең концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін.Кларитромицин зидовудинді ішке бір мезгілде қолданған кезде оның сіңуіне кедергі келтіруі мүмкін болғандықтан, кларитромицин мен зидовудин қабылдауларының арасындағы аралықты кемінде 4 сағат сақтай отырып, осы өзара әрекеттесуді болдырмауға болады.Кларитромициннің зидовудинмен немесе диданозинмен суспензиясын қабылдайтын АИТВ бар балаларда мұндай өзара әрекеттесу туралы хабарланған жоқ.Бұл өзара әрекеттесу кларитромицинді вена ішіне енгізу кезінде ықтималдығы аз болып табылады.
Фенитоин және вальпроат

Кларитромицинді қоса, CYP3A тежегіштерінің CYP3A метаболизденбейтін дәрілік заттармен (мысалы, фенитоин және вальпроат) өзара әрекеттесуі туралы хабарламалар бар.Кларитромицинмен бір мезгілде қолданған кезде қан сарысуындағы осы препараттардың деңгейін анықтау ұсынылады, өйткені олардың сарысулық концентрациясының жоғарылауы туралы хабарланған.
Дәрілік заттардың екі бағытты өзара әрекеттесуі

Атазанавир

Кларитромицин және атазанавир CYP3A изоферментінің субстраттары, тежегіштері де болып табылады.Бұл препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесуі туралы мәліметтер бар.Кларитромицинді (тәулігіне екі рет 500 мг) және атазанавирді (тәулігіне бір рет 400 мг) бірге қолдану кларитромицин әсерінің екі есе артуына және атазанавирдің AUC 28%-ға ұлғаюымен 14-гидроксикларитромицин әсерінің 70% - ға төмендеуіне әкелуі мүмкін.Кларитромициннің емдік ауқымының кең болуы арқасында бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде оның дозасын азайту талап етілмейді.Орташа бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде (КК 30-60 мл/мин құрайды) кларитромицин дозасы 50% - ға азайтылуы тиіс.КК < 30 мл/мин пациенттерде кларитромициннің тиісті дәрілік түрін қолдана отырып, кларитромицин дозасын 75% - ға төмендету керек.Кларитромицинді тәулігіне > 1000 мг дозада протеаза тежегіштерімен бірге қолдануға болмайды.
Кальций өзекшелерінің блокаторлары

Кларитромицинді және CYP3A4 изоферментімен (мысалы, верапамил, амлодипин, дилтиазем) метаболизденетін кальций өзекшелері блокаторларын бір мезгілде қолданғанда артериялық гипотензияның даму қаупіне байланысты сақ болу керек.Кларитромициннің және кальций өзекшелері блокаторларының плазмалық концентрациялары бір мезгілде қолданғанда жоғарылауы мүмкін.Кларитромицин мен верапамилді бір мезгілде қолданғанда артериялық гипотензия, брадиаритмия және лактоацидоз байқалды.
Итраконазол

Кларитромицин және итраконазол CYP3A изоферментінің субстраттары мен тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесуін анықтайды.Кларитромицин қан плазмасындағы итраконазол концентрациясын жоғарылатуы мүмкін, ал итраконазол қан плазмасындағы кларитромицин деңгейін арттыруы мүмкін.Итраконазол мен кларитромицинді бір мезгілде қолданған кезде пациенттердің жай-күйіне осы препараттардың фармакологиялық әсерінің күшеюі немесе ұзақтығы ұлғаюының белгілері мен симптомдарының болуына мұқият мониторинг жүргізген жөн.
Саквинавир

Кларитромицин мен саквинавир CYP3A изоферментінің субстраттары мен тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесуін анықтайды.12 дені сау еріктілерде кларитромицинді (тәулігіне екі рет 500 мг) және саквинавирді (жұмсақ желатинді капсулалар, тәулігіне үш рет 1200 мг) бір мезгілде қолдану саквинавирдің монотерапиясымен салыстырғанда саквинавирдің AUC және Cmax мәндерінің тиісінше 177% және 187% - ға артуын туындатты.Кларитромициннің AUC және Сmax мәндері кларитромицинмен монотерапияға қарағанда шамамен 40% жоғары болды.Кларитромицин мен саквинавирді шектеулі уақыт ішінде жоғарыда көрсетілген дозаларда/құрамдарда бірге қолданған кезде дозаны түзету талап етілмейді.Жұмсақ желатинді капсулаларда саквинавирді қолданумен дәрілік заттардың өзара әрекеттесуін зерттеу нәтижелері қатты желатинді капсулаларда саквинавирді қолдану кезінде байқалатын әсерлерге сәйкес келмеуі мүмкін.Саквинавирмен монотерапия кезіндегі дәрілік заттардың өзара әрекеттесуін зерттеу нәтижелері саквинаринмен/ритонавирмен біріктірілген ем кезінде байқалатын әсерлерге сәйкес келмеуі мүмкін.Саквинавирді және ритонавирді бір мезгілде қолданғанда ритонавирдің кларитромицинге ықтималды әсерін ескеру керек.


Применение следующих лекарственных средств противопоказано в связи с возможным развитием серьезных нежелательных реакций

Цизаприд, пимозид, астемизол и терфенадин

При одновременном применении кларитромицина с цизапридом, пимозидом, терфенадином или астемизолом сообщалось о повышении концентрации последних в плазме крови, что может приводить к удлинению интервала QT и появлению сердечных аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и желудочковую тахикардию типа «пируэт».
В исследовании на 14 здоровых добровольцах одновременное применение кларитромицина и терфенадина приводило к 2-3-кратному повышению уровня кислотного метаболита терфенадина в сыворотке крови и удлинению интервала QT без каких-либо значимых клинических эффектов.
Алкалоиды спорыньи

Постмаркетинговые исследования показывают, что совместное применение кларитромицина с эрготамином или дигидроэрготамином связано с острой токсичностью производных спорыньи (эрготизм), характеризующейся спазмом сосудов и ишемией конечностей и других тканей, включая центральную нервную систему (ЦНС).Одновременное применение кларитромицина и алкалоидов спорыньи.
Мидазолам для приема внутрь

При совместном применении мидазолама и кларитромицина в форме таблеток (500 мг два раза в сутки) наблюдалось увеличение значения площади под кривой «концентрация-время» (AUC) мидазолама в 7 раз после перорального приема.Одновременное применение кларитромицина и мидазолама для приема внутрь противопоказано.
Ингибиторы HMG-CoA редуктазы (статины)

Одновременное применение кларитромицина и ловастатина или симвастатина противопоказано, так как данные статины в значительной степени метаболизируются изоферментом CYP3A4, и совместное применение с кларитромицином повышает их концентрации в плазме крови, что приводит к повышению риска развития миопатии, включая рабдомиолиз.Сообщалось о случаях рабдомиолиза у пациентов, применявших кларитромицин совместно с данными препаратами.В случае необходимости одновременного применения с кларитромицином следует прекратить применение ловастатина или симвастатина на время терапии.Кларитромицин следует применять с осторожностью при комбинированной терапии с другими статинами.В случае необходимости совместного применения рекомендуется назначать наименьшую дозу статина.Рекомендуется применять статины, не метаболизируемые с участием изофермента CYP3A (например, флувастатин).Следует контролировать развитие признаков и симптомов миопатии.
Влияние других лекарственных средств на кларитромицин

Препараты, являющиеся индукторами CYP3A4 (например, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, зверобой продырявленный), могут усиливать метаболизм кларитромицина, что приводит к субтерапевтическим уровням кларитромицина в плазме и снижению его терапевтической эффективности.Кроме того, может потребоваться проводить контроль уровня индуктора CYP3A4 в плазме крови, который может увеличиваться из-за ингибирования CYP3A кларитромицином (см.также инструкцию на принимаемый ингибитор CYP3A).При совместном применении рифабутина и кларитромицина наблюдалось повышение концентрации рифабутина и снижение концентрации кларитромицина в сыворотке крови с повышенным риском развития увеита.
Следующие препараты обладают доказанным или предполагаемым влиянием на концентрацию кларитромицина в плазме крови; в случае их совместного применения с кларитромицином может потребоваться коррекция дозы или переход на альтернативное лечение.
Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин

Сильные индукторы системы цитохрома P450, такие как эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин могут ускорять метаболизм кларитромицина и, таким образом, уменьшать концентрацию кларитромицина в плазме крови и вместе с тем повышать концентрацию 14-гидрокикларитромицина, микробиологически активного метаболита кларитромицина.Так как микробиологическая активность кларитромицина и 14-гидроксикларитромицина отличается в отношении различных бактерий, терапевтический эффект может снижаться при совместном применении кларитромицина и индукторов ферментов.
Этравирин

При одновременном применении этравирина уменьшается концентрация кларитромицина и повышается уровень активного метаболита 14-гидроксикларитромицина в плазме крови.Поскольку 14-гидроксикларитромицин обладает низкой активностью в отношении Mycobacterium avium complex (MAC), может меняться общая активность в отношении этих возбудителей, поэтому для лечения инфекций, вызываемых MAC, следует рассматривать альтернативное лечение.
Флуконазол

Одновременное применение флуконазола в суточной дозе 200 мг и кларитромицина в дозе 500 мг 2 раза в сутки у 21 здорового добровольца приводило к повышению среднего значения минимальной равновесной концентрации кларитромицина и AUC на 33% и 18% соответственно.Равновесная концентрация активного метаболита 14-гидроксикларитромицина при одновременном применении флуконазола значительно не изменялась.Коррекция дозы кларитромицина не требуется.
Ритонавир

В фармакокинетическом исследовании при совместном применении ритонавира в дозе 200 мг каждые восемь часов и кларитромицина в дозе 500 мг каждые 12 часов наблюдалось значительное угнетение метаболизма последнего.При одновременном применении ритонавира наблюдались повышение значений максимальной концентрации кларитромицина в плазме крови на 31%, минимальной концентрации - на 182% и AUC - на 77%.Образование активного 14-гидроксиметаболита полностью подавляется.Из-за широкого терапевтического диапазона уменьшение дозы кларитромицина у пациентов с нормальной функцией почек не требуется.У пациентов с почечной недостаточностью целесообразно рассмотреть следующие варианты коррекции дозы:

• при КК 30-60 мл/мин доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50%, а при КК менее 30 мл/мин - на 75%.Кларитромицин в дозах >
• 1000 мг в сутки не следует применять одновременно с ритонавиром.Аналогичную коррекцию дозы следует проводить у пациентов с нарушением функции почек при назначении ритонавира в качестве усилителя фармакокинетики с другими ингибиторами протеазы вируса иммунодефицита человека (ВИЧ), включая атазанавир и саквинавир (см.ниже «Двунаправленное взаимодействие лекарственных средств»)

Влияние кларитромицина на другие лекарственные средства

Взаимодействия, обусловленные изоферментом CYP3А

При одновременном применении кларитромицина (ингибирует изофермент CYP3A) и препаратов, в основном метаболизируемых с участием изофермента CYP3A, может наблюдаться повышение концентраций последних в плазме крови с последующим усилением или удлинением терапевтических эффектов и нежелательных реакций.Кларитромицин следует применять с осторожностью пациентам, получающим лекарственные средства, являющиеся субстратами изофермента CYP3A, особенно если они имеют узкий профиль безопасности (например, карбамазепин), и/или активно метаболизируются этим ферментом.При одновременном применении кларитромицина и лекарственных средств, метаболизируемых с участием изофермента CYP3A, следует проводить коррекцию дозы последних при необходимости и, по возможности, мониторинг их концентраций в сыворотке крови.Следующие активные вещества или классы активных веществ, которые метаболизируются (или предполагается, что метаболизируются) с участием изофермента CYP3A:

• алпразолам, пероральные антикоагулянты (например, варфарин), атипичные антипсихотики (например, кветиапин), астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, алкалоиды спорыньи, ибрутиниб, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, сиролимус, такролимус, терфенадин, триазолам и винбластин (неполный список).К препаратам, взаимодействующим подобным образом через другие изоферменты системы цитохрома P450, относятся фенитоин, теофиллин и вальпроат.Антиаритмические средства
  
  При постмаркетинговом одновременном применении кларитромицина и хинидина или дизопирамида наблюдались случаи желудочковой тахикардии типа «пируэт».Следует проводить электрокардиографические исследования на предмет удлинения интервала QT и контролировать уровни хинидина и дизопирамида в сыворотке крови.Сообщалось о случаях развития гипогликемии при одновременном применении кларитромицина и дизопирамида, поэтому необходимо проводить контроль уровня глюкозы в крови.Пероральные гипогликемические препараты/инсулин
  
  Одновременное применение кларитромицина с некоторыми гипогликемическими препаратами (например, натеглинид и репаглинид) может приводить к ингибированию изофермента CYP3A кларитромицином с последующим развитием гипогликемии.Рекомендуется проводить тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.Омепразол
  
  В исследовании комбинированного применения кларитромицина (500 мг каждые 8 часов) и омепразола (40 мг в сутки) у здоровых взрослых добровольцев наблюдалось повышение значений равновесных плазменных концентраций омепразола (максимальная концентрация (Cmax), площадь под кривой «концентрация-время» в течение 24 часов после приема (AUC0-24) и период полувыведения увеличились на 30%, 89% и 34% соответственно).Средние значения pH в желудке в течение 24 часов составили 5,2 при монотерапии омепразолом и 5,7 при сочетании омепразола с кларитромицином.Силденафил, тадалафил и варденафил
  
  Каждый из данных ингибиторов фосфодиэстеразы метаболизируется, по крайней мере, частично с участием изофермента CYP3A.В то же время изофермент CYP3A может ингибироваться в присутствии кларитромицина.Совместное применение кларитромицина с силденафилом, тадалафилом или варденафилом может приводить к увеличению ингибирующего воздействия на фосфодиэстеразу.При одновременном применении с кларитромицином следует рассмотреть возможность уменьшения дозы силденафила, тадалафила и варденафила.Теофиллин, карбамазепин
  
  Результаты клинических исследований указывают на умеренное, но статистически достоверное (р <
• 0,05) повышение уровней теофиллина или карбамазепина в крови при назначении какого-либо из этих препаратов совместно с кларитромицином.При необходимости следует уменьшить дозу.Толтеродин
  
  Толтеродин главным образом метаболизируется с участием CYP2D6.Среди лиц, у которых отсутствует данный изофермент, метаболизм происходит с участием CYP3А.В этой группе пациентов ингибирование изофермента CYP3A приводит к значительно более высоким концентрациям толтеродина в сыворотке крови.Может потребоваться снижение дозы толтеродина при совместном применении с кларитромицином.Триазолобензодиазепины (например, алпразолам, мидазолам, триазолам)
  
  При совместном применении мидазолама для внутривенного введения и таблеток кларитромицина (500 мг два раза в сутки) наблюдалось увеличение AUC мидазолама в 2,7 раза.В этом случае следует проводить тщательный мониторинг состояния пациента для своевременной коррекции дозы.При оромукозальном пути введения мидазолама может исключаться предсистемная элиминация препарата, что наиболее вероятно приведет к взаимодействию, аналогичному тому, которое наблюдается при внутривенном введении мидазолама, а не при пероральном.Такие же меры предосторожности следует соблюдать при применении других бензодиазепинов, метаболизируемых CYP3A, включая триазолам и алпразолам.Для бензодиазепинов, не метаболизируемых CYP3A (темазепам, нитразепам, лоразепам), клинически значимое взаимодействие с кларитромицином маловероятно.Имеются постмаркетинговые сообщения о взаимодействии и развитии нежелательных реакций со стороны ЦНС (таких как сонливость и спутанность сознания) при одновременном применении кларитромицина и триазолама.Рекомендуется проводить мониторинг состояния пациента для выявления возможных фармакологических эффектов со стороны ЦНС.Взаимодействие с другими лекарственными средствами
  
  Колхицин
  
  Колхицин является субстратом как для CYP3A, так и для белка-переносчика Р-гликопротеина (Pgp).Кларитромицин и другие макролиды являются ингибиторами CYP3A и Рgp.При одновременном применении кларитромицина и колхицина ингибирование кларитромицином Рgp и/или CYP3A может приводить к повышению экспозиции колхицина.Одновременное применение кларитромицина и колхицина противопоказано.Дигоксин
  
  Дигоксин считается субстратом Pgp.Кларитромицин может ингибировать Pgp.При одновременном применении кларитромицина и дигоксина ингибирование Pgp кларитромицином может приводить к повышению экспозиции дигоксина.При постмаркетинговом наблюдении сообщалось о повышении концентраций дигоксина в плазме крови пациентов, получавших кларитромицин одновременно с дигоксином.У некоторых пациентов наблюдались признаки дигиталисной токсичности, в том числе потенциально летальные аритмии.При одновременном применении кларитромицина и дигоксина следует тщательно контролировать концентрацию дигоксина в плазме крови.Зидовудин
  
  Одновременное применение таблеток кларитромицина и зидовудина взрослыми пациентами с ВИЧ может приводить к снижению равновесной концентрации зидовудина в плазме крови.Так как кларитромицин может препятствовать всасыванию зидовудина при их одновременном применении внутрь, данного взаимодействия можно избежать, соблюдая интервал между приемами кларитромицина и зидовудина не менее 4 часов.У детей с ВИЧ, получающих суспензию кларитромицина с зидовудином или диданозином, не сообщалось о подобном взаимодействии.Данное взаимодействие является маловероятным при внутривенном введении кларитромицина.Фенитоин и вальпроат
  
  Имеются сообщения о взаимодействии ингибиторов CYP3A, включая кларитромицин, с лекарственными средствами, не метаболизируемыми CYP3A (например, фенитоин и вальпроат).При одновременном применении с кларитромицином рекомендуется проводить определение уровня данных препаратов в сыворотке крови, так как сообщалось об увеличении их сывороточной концентрации.Двунаправленное взаимодействие лекарственных средств
  
  Атазанавир
  
  Кларитромицин и атазанавир являются как субстратами, так и ингибиторами изофермента CYP3A.Имеются данные двунаправленного взаимодействия этих препаратов.Совместное применение кларитромицина (500 мг два раза в сутки) и атазанавира (400 мг один раз в сутки) может приводить к двукратному увеличению воздействия кларитромицина и уменьшению воздействия 14-гидроксикларитромицина на 70% с увеличением AUC атазанавира на 28%.Благодаря широкому терапевтическому диапазону кларитромицина у пациентов с нормальной функцией почек не требуется уменьшение его дозы.У пациентов с умеренной почечной недостаточностью (КК составляет 30-60 мл/мин) доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50%.У пациентов с КК <
• 30 мл/мин дозу кларитромицина следует снизить на 75%, применяя соответствующую лекарственную форму кларитромицина.Кларитромицин в дозах >
• 1000 мг в сутки не следует применять совместно с ингибиторами протеаз.Блокаторы кальциевых каналов
  
  При одновременном применении кларитромицина и блокаторов кальциевых каналов, метаболизируемых изоферментом CYP3A4 (например, верапамил, амлодипин, дилтиазем), следует соблюдать осторожность из-за риска развития артериальной гипотензии.Плазменные концентрации кларитромицина и блокаторов кальциевых каналов могут повышаться при одновременном применении.При одновременном применении кларитромицина и верапамила наблюдались артериальная гипотензия, брадиаритмия и лактоацидоз.Итраконазол
  
  Кларитромицин и итраконазол являются субстратами и ингибиторами изофермента CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов.Кларитромицин может повышать концентрацию итраконазола в плазме крови, в то время как итраконазол может повышать уровень кларитромицина в плазме крови.При одновременном применении итраконазола и кларитромицина следует проводить тщательный мониторинг состояния пациентов на наличие признаков и симптомов усиления или увеличения длительности фармакологических эффектов этих препаратов.Саквинавир
  
  Кларитромицин и саквинавир являются субстратами и ингибиторами изофермента CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов.Одновременное применение кларитромицина (500 мг два раза в сутки) и саквинавира (мягкие желатиновые капсулы, 1200 мг три раза в сутки) у 12 здоровых добровольцев вызывало увеличение значений AUC и Cmax саквинавира на 177% и 187% соответственно по сравнению с монотерапией саквинавиром.Значения AUC и Сmax кларитромицина были примерно на 40% выше, чем при монотерапии кларитромицином.При совместном применении кларитромицина и саквинавира в течение ограниченного времени в дозах/составах, указанных выше, коррекция дозы не требуется.Результаты исследований взаимодействия лекарственных средств с применением саквинавира в мягких желатиновых капсулах могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при применении саквинавира в твердых желатиновых капсулах.Результаты исследований взаимодействия лекарственных средств при монотерапии саквинавиром могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при комбинированной терапии саквинарином/ритонавиром.При одновременном применении саквинавира и ритонавира следует учитывать возможное влияние ритонавира на кларитромицин