НОЛГРИПП N100 ТАБЛ

Лекарственная форма

Таблеткалар



Таблетки

Состав

Бір таблетканың құрамында

белсенді заттар:

• 500 мг парацетамол
• 5 мг фенилэфрин гидрохлориді
• 30 мг кофеин (сусыз)
• 2 мг хлорфенирамин малеаты
• қосымша заттар: жүгері крахмалы
• кальций сульфат дигидраты
• повидон K-30
• магний стеараты
• коллоидты кремнийдің қостотығы
• тазартылған тальк
• натрий кроскармеллозасы
• натрий лаурил сульфаты
• натрий крахмалы гликоляты
• хинолинді сары (Е 104)
  
  
  
  Одна таблетка содержит
  
  активные вещества: парацетамол 500 мг
• кофеин (безводный) 30 мг
• фенилэфрина гидрохлорид 5 мг
• хлорфенирамина малеат 2 мг
• вспомогательные вещества: крахмал кукурузный
• кальция сульфата дигидрат
• повидон K-30
• магния стеарат
• кремния диоксид коллоидный
• тальк очищенный
• натрия кроскармеллоза
• натрия лаурила сульфат
• натрия крахмала гликолят
• хинолиновый желтый (Е 104)

Фармакодинамика

Нолгрипп таблеткалары - тұмаудан және жоғарғы тыныс жолдарының басқа инфекцияларынан туындаған тұмаурату симптомдарын, бас пен бұлшықеттің ауыруын, қызбаны басуға арналған төрт дәрілік компоненттің біріктірілімі.

Парацетамол ауырғанды басатын, ыстық түсіретін және қабынуға қарсы әлсіз әсерге ие. Әср ету механизмі простагландиндер синтезінің тежелуімен, көбінесе гипоталамустағы термореттеліс орталығына әсер ететіндігімен байланысты.

Фенилэфрин гидрохлориді альфа-адреномиметик. Тамырды тарылтатын әсер береді, жоғарғы тыныс жолдарының шырышты қабықтарының және қосалқы қойнауларының ісінуі мен гиперемиясын азайтады.

Кофеин ОЖЖ-ға орташа стимуляциялайтын әсер береді, шаршау сезімін азайтады.

Хлорфенирамин малеаты - антигистаминдік Н1 - рецепторлардың блокаторы. Айқындығы орташа тыныштандыратын әсер тудырады, антимускариндік белсенділікке ие.



Таблетки Нолгрипп - комбинация четырех лекарственных компонентов для снятия симптомов насморка, головной и мышечной боли, лихорадки, вызванных гриппом и другими инфекциями верхних дыхательных путей.

Парацетамол обладает болеутоляющим, жаропонижающим и слабым противовоспалительным действием. Механизм действия связан с ингибированием синтеза простагландинов, преимущественным влиянием на центр терморегуляции в гипоталамусе.

Фенилэфрина гидрохлорид альфа-адреномиметик. Оказывает сосудосуживающее действие, уменьшает отечность и гиперемию слизистых оболочек верхних дыхательных путей и придаточных пазух.

Кофеин оказывает умеренное стимулирующее действие на ЦНС, уменьшает чувство усталости.

Хлорфенирамина малеат - блокатор антигистаминовых Н1 - рецепторов. Вызывает умеренно выраженный седативный эффект, обладает антимускариновой активностью.

Фармакокинетика

Парацетамол АІЖ-ден жылдам және толық сіңетіндігімен, тіндерде біркелкі таралатындығымен, жартылай шығарылу кезеңінің қысқарақ екендігімен сипатталады. Препараттың әсері пероральді қабылдаудан кейін 30 минуттан соң басталады. Қандағы ең жоғарғы концентрациясы 10-60 минуттан соңбасталады және 6мкг/мл жуықты құрайды, содан соң біртіндеп төмендей береді және 6 сағаттан соң 11-12мкг/мл құрайды. Парацетамол көбінесе бауырда, глюкуронидпен конъюгациялану, сульфатпен конъюгациялану жолымен метаболизденеді. Жартылай шығарылу кезеңі 1-3 сағатты құрайды. Несеппен, негізінен глюкуронидтік және сульфаттық конъюгаттар түрінде шығады. Парацетамолдың 5%-ынан азы өзгермеген парацетамол түрінде шығарылады.

Фенилэфрин ішке қабылдағаннан кейін нашар сіңеді. Биожетімділігі - 40%-дан аспайды. Ішек энтероциттерінде, сіңгеннен кейін - бауырда метаболизденеді. Қабылданған дозасының аздаған бөлігі өзгеріссіз күйінде несеппен шығарылады. Емшек сүтімен азғантай мөлшерлерде шығарылады.

Кофеин ішектен (соның ішінде, тоқ ішектен) жылдам және толығымен сіңеді. Cmax аш қарында қабылдағаннан кейін 5-90 минуттан соң жетеді. ОЖЖ қоса, ағзалар мен тіндерге, эмбрион тіндері мен емшек сүтіне таралады.

Хлорфенирамин малеаты тіндерге толығымен дерлік сіңеді және таралады. Cmax аш қарында бір рет қабылдағаннан кейін 2-3 сағаттан соң жетеді. Бір мезгілде ас ішу биожетімділігін едәуір төмендетеді.



Парацетамол характеризуется быстрым и полным всасыванием из ЖКТ, равномерным распределением в тканях, относительно коротким периодом полувыведения. Действие препарата начинается уже через 30 мин после перорального приема. Максимальная концентрация в крови наступает через 10-60мин и составляет около 6мкг/мл, затем постепенно снижается и через 6 ч составляет 11-12мкг/мл. Парацетамол метаболизируется преимущественно в печени путем конъюгации с глюкуронидом, конъюгации с сульфатом. Период полувыведения составляет 1-3ч. Выводится с мочой, главным образом в виде глюкуронидных и сульфатных конъюгатов. Менее 5% парацетамола выводится в виде неизмененного парацетамола.

Фенилэфрин плохо всасывается после приема внутрь. Биодоступность - не более 40%. Метаболизируется в энтероцитах кишечника, после всасывания - в печени. Небольшая часть принятой дозы выводится в неизмененном виде с мочой. С грудным молоком выводится в минимальных количествах.

Кофеин быстро и полностью всасывается из кишечника (в т.ч. из толстой кишки). Cmax достигается через 5-90 мин после приема натощак. Распределяется по органам и тканям, включая ЦНС, эмбриональные ткани и грудное молоко.

Хлорфенирамина малеат почти полностью всасывается и распределяется по тканям. Cmax достигается через 2-3 ч после однократного приема натощак. Одновременный прием пищи значительно снижает биодоступность.

Побочные действия

Жиі

- ұйқышылдық

Сирек

- бас ауыруы, бас айналуы

- ұйқысыздық, үрейлену, мазасыздық, күйгелектік, қатты қозу

- тромбоцитопения, лейкопения, агранулоцитоз, панцитопения

- жүрек соғуының жиілеуі, артериялық қысымның жоғарылауы

- аллергиялық реакциялар (тері бөртпесі, есекжем, ангионевроздық ісіну)

- ауыздың құрғауы

- несеп іркілуі

- бронх обструкциясы

Өте сирек

- жүрек айнуы, құсу, эпигастрийдің ауыруы, диарея

- мидриаз, көзішілік қысымның жоғарылауы, аккомодация парезі

- гепатоуытты және нефроуытты әсері, бүйрек шаншуы, глюкозурия, интерстинальді нефрит, дозасы ұзақ уақыт арттырылған жағдайда папиллярлық некроз

- гемолиздік немесе аплазиялық анемия, метгемоглобинемия



Часто

- сонливость

Редко

- головная боль, головокружение

- бессонница, тревога, беспокойство, нервозность, повышенная возбудимость

- тромбоцитопения, лейкопения, агранулоцитоз, панцитопения

- учащенное сердцебиение, повышение артериального давления

- аллергические реакции (кожная сыпь, крапивница, ангионевротический отек)

- сухость во рту

- задержка мочи

- бронхообструкция

Возможны

- тошнота, рвота, эпигастральная боль, диарея

- мидриаз, повышение внутриглазного давления, парез аккомодации

- гепатотоксическое и нефротоксическое действие, почечная колика, глюкозурия, интерстинальный нефрит, папиллярный некроз при длительном превышении дозы

- гемолитическая или апластическая анемия, метгемоглобинемия

Особенности продажи

Отпускается без рецепта

Особые условия

Нолгрипп® препаратын бүйрек және бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерге, сондай-ақ, гепатоуытты әсері бар басқа дәрілерді қабылдап жүрген пациенттерге сақтықпен тағайындау қажет.

Алкогольдік сусындарды қабылдамау немесе тыныштандыратын дәрілерді (әсіресе, барбитураттарды) пайдаланбау керек.

Препарат ОЖЖ қозуын тудыруы мүмкін. Препаратты тек ұсынылған дозаларында ғана қабылдау керек.

Егер аурудың симптомдары 3-5 күн ішінде басылмаса, дәрігерге жүгіну керек.

Қосымша заттар

Препараттың құрамында натрий бар, тұзсыз диета ұстап жүрген пациенттер сақтықпен қолдануы керек.

Препараттың құрамында хинолинді сары бар, балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолдануға болмайды.



Нолгрипп® нужно назначать с осторожностью пациентам с нарушением функции почек и печени, а также пациентам, принимающим другие лекарства, обладающим гепатотоксическим действием.

Следует избегать приема алкогольных напитков или использование успокаивающих средств (особенно барбитуратов).

Препарат может вызвать возбуждение ЦНС. Препарат следует принимать только в рекомендованных дозах.

Если симптомы заболевания не проходят в течение 3-5 дней, обратиться к врачу.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Препарат может вызвать сонливость; поэтому в период лечения необходимо избегать вождения автомобиля и управления другими потенциально опасными механизмами.

Показания

- жоғары температурамен, қызбамен, бас ауыруымен, дененің ауыруымен, тұмауратумен, мұрын бітелуімен қатар жүретін ЖРВИ, тұмаудың симптоматикалық емі үшін



симптоматическая терапия ОРВИ, гриппа, сопровождающихся высокой температурой, лихорадкой, головной болью, болью в теле, насморком, заложенностью носа

Противопоказания

- әсер етуші заттарына немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- құрамында препарат құрамына кіретін заттар бар басқа препараттарды бір мезгілде қабылдау

- трициклдық антидепрессанттарды, бета-адреноблокаторларды бір мезгілде қабылдау

- MAO тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде, соның ішінде, тоқтатқаннан кейінгі 14 күнге дейінгі кезеңде

- бауыр функциясының айқын бұзылулары

- сақтықпен:

• глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа тапшылығы
• қан аурулары
• бауыр және/немесе бүйрек жеткіліксіздігі
• жабық бұрышты глаукома
• қуықасты безінің қатерсіз гиперплазиясы
• Жильбер синдромы
• артериялық гипертензия
• қалқанша без аурулары
• қант диабеті
• бронх демікпесі
• ӨСОА
• феохромоцитома кезінде

• дефиците глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
• заболеваниях крови
• печеночной и/или почечной недостаточности
• закрытоугольной глаукоме
• доброкачественной гиперплазии предстательной железы
• синдроме Жильбера
• артериальной гипертензии
• заболеваниях щитовидной железы
• сахарном диабете
• бронхиальной астме
• ХОБЛ
• феохромоцитоме

Лекарственное взаимодействие

Моноаминоксидаза тежегіштерінің, тыныштандыратын препараттардың, этанолдың әсерлерін күшейтеді. Антидепрессанттар, паркинсон ауруына қарсы дәрілер, психозға қарсы дәрілер, фенотиазин туындылары несеп іркілуінің, ауыздың құрғауының, іш қатулардың даму қаупін арттырады. Глюкокортикостероидтар глаукоманың даму қаупін арттырады. Парацетамол диуретикалық препараттардың тиімділігін төмендетеді. Хлорфенирамин МАО тежегіштерімен, фуразолидонмен бір мезгілде гипертониялық кризге, қозуға, гиперпирексияға алып келуі мүмкін. Трициклдық антидепрессанттар симпатомиметикалық әсерін күшейтеді, галотанды бір мезгілде тағайындау қарынша аритмиясының даму қаупін артырады. Гуанетидиннің гипотензиялық әсерін төмендетеді, бұл өз кезегінде, фенилэфриннің альфа-адреностимуляциялайтын белсенділігін күшейтеді.

Құрамында парацетамол бар басқа препараттармен, сондай-ақ, қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен тағайындамау керек.

Барбитураттарды, дифенинді, карбамазепинді, рифампицинді, зидовудинді және бауырдың микросомалық ферменттерінің басқа индукторларын бір мезгілде қолданғанда гепатоуытты әсерінің даму қаупі жоғарылайды. Барбитураттар парацетамолдың ыстықты түсіретін әсерін төмендетеді.

Резерпиннің аясында артериялық қысым жоғарылауы мүмкін. Қастауыш алкалоидтары аритмогенділігін күшейтеді.

Метоклопрамидті, домперидонды немесе холестираминді бір мезгілде қабылдағанда парацетамолдың сіңуі төмендейді.

Флуконазол, кетоконазол, мексилетин және тербинафин плазмадағы кофеин концентрациясын орташа арттыруы мүмкін, оның әсері мен уыттылығы күшеюі мүмкін.

Препарат тікелей емес антикоагулянттардың әсерін күшейтеді.



Усиливает эффекты ингибиторов моноаминоксидазы, седативных препаратов, этанола. Антидепрессанты, противопаркинсонические средства, антипсихотические средства, производные фенотиазина повышают риск развития задержки мочи, сухости во рту, запоров. Глюкокортикостероиды увеличивают риск развития глаукомы. Парацетамол снижает эффективность диуретических препаратов. Хлорфенирамин одновременно с ингибиторами МАО, фуразолидоном может привести к гипертоническому кризу, возбуждению, гиперпирексии. Трициклические антидепрессанты усиливают симпатомиметическое действие, одновременное назначение галотана повышает риск развития желудочковой аритмии. Снижает гипотензивное действие гуанетидина, который, в свою очередь, усиливает альфа-адреностимулирующую активность фенилэфрина.

Не следует назначать с другими препаратами, содержащими парацетамол, а также другими нестероидными противовоспалительными препаратами.

Риск развития гепатотоксического эффекта повышается при одновременном применении барбитуратов, дифенина, карбамазепина, рифампицина, зидовудина и других индукторов микросомальных ферментов печени. Барбитураты снижают жаропонижающий эффект парацетамола.

На фоне резерпина возможно повышение артериального давления. Алкалоиды спорыньи усиливают аритмогенность.

При одновременном приеме метоклопрамида, домперидона или холестирамина снижается всасываемость парацетамола.

Флуконазол, кетоконазол, мексилетин и тербинафин могут умеренно увеличивать концентрацию кофеина в плазме с возможным усилением его эффекта и токсичности.

Препарат усиливает эффект непрямых антикоагулянтов.