ПАРАЦЕТАМОЛ 0,12/5МЛ 100МЛ СУСП СИНТЕЗ

Парацетамол инструкция по применению

Дозировка

Дозалау режимі

Қаптаманың ішіне салынған екі жақты қасық қолайлы және препаратты дұрыс және тиімді дозалауға мүмкіндік береді:

- үлкен қасықта 5 мл (120 мг парацетамол),

- кішісінде - 2.5 мл (60 мг парацетамол);

- немесе екі белгісі бар қасық:

- төменгі белгі 2.5 мл сәйкес (60 мг парацетамол),

- жоғарғы белгі 5 мл сәйкес (120 мг парацетамол).

Препараттың дозасы баланың жасына және дене салмағына байланысты.



2 айдан 3 айға дейінгі балалар

Вакцинациядан кейінгі реакцияларды симптоматикалық жеңілдету үшін бір реттік доза баланың дене салмағының 10-15 мг/кг құрайды. ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын күніне 1-2 реттен артық қолданбаған жөн.

Жасы: 2-3 ай Бір дозаға арналған суспензия көлемі

Вакцинациядан кейін дене температурасы көтерілгенде 2.5 мл

Егер 2.5 мл көлемінде қайталама дозаны енгізу қажет болса, препаратты бірінші қабылдаудан кейін 4-6 сағаттан соң ғана енгізуге болады.



Дене температурасының жоғарылауындағы ауыру және басқа да себептер кезінде, егер:

• баланың салмағы 4 кг-нан асса;

• бала жүктіліктің 37 аптасынан кейін туылса.

• Препаратты 2 ай толмаған нәрестелерге беруге болмайды.

• ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын қабылдаудың ең төмен аралығы 4 сағаттан кем болмауы тиіс.

• Препараттың тәулігіне 2 дозасынан артық беруге болмайды. Бұл күрделі инфекциядан туындауы мүмкін дене температурасының жоғарылауын тез диагностикалау үшін жасалады. Егер балада препараттың екі дозасын енгізгеннен кейін дене температурасы жоғары болып қалса, дәрігерге немесе фармацевтке жүгіну керек.

• Егер бала вакцина алғаннан кейін екі күн өткен соң препаратты қабылдауды қажет етсе, дәрігерге немесе фармацевтке жүгіну керек.

• Егер бала мезгілінен ерте туылса және оған әлі 3 ай толмаса, препаратты қабылдау алдында дәрігермен кеңесу керек.



3 айдан 12 жасқа дейінгі балалар

Ең жоғары бір реттік доза - дене салмағына қарай 10 - 15 мг/кг дейін.

Ең жоғары тәуліктік доза - дене салмағының 60 мг/кг (24 сағат ішінде дене салмағының 10-нан 15 мг/кг-ға дейінгі жекелеген бір реттік дозада қабылдаған жағдайда).

Баланың жасы Бір дозаға арналған суспензия көлемі Қабылдау жиілігі тәулігіне (24 сағат) қабылдаудың 4-тен 6 сағатқа дейінгі аралығымен

3 айдан 6 айға дейін 2.5 мл 3-тен 4 ретке дейін

6 айдан 24 айға дейін 5 мл 3-тен 4 ретке дейін

2 жастан 4 жасқа дейін 7.5 мл (5 мл + 2.5 мл) 3-тен 4 ретке дейін

4 жастан 8 жасқа дейін 10 мл (5 мл + 5 мл) 3-тен 4 ретке дейін

8 жастан 10 жасқа дейін 15 мл (5 мл + 5 мл + 5 мл) 3-тен 4 ретке дейін

10 жастан 12 жасқа дейін 20 мл (5 мл + 5 мл+ 5 мл + 5 мл) 3-тен 4 ретке дейін

• Көрсетілген дозадан асыруға болмайды!

• 24 сағат ішінде 4 дозадан астам беруге болмайды.

• ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын қабылдаудың ең төмен аралығы 4 сағаттан кем болмауы тиіс.

• Ең қысқа уақыт кезеңі ішінде әсерге жету үшін қажетті ең аз дозаны қолдану керек!



Ұсынылған дозаны кездейсоқ асырып алғанда, бала өзін жақсы сезінсе де, дереу дәрігерге жүгіну керек, себебі бауырдың күрделі зақымдануының даму қаупі бар.

Егер ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын қабылдаған кезде баланың жағдайы жақсармаса, дәрігерге бару керек.

Пациенттердің ерекше топтары

Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер

ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын қолданар алдында бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге алдын ала дәрігермен кеңесу қажет.

Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге құрамында парацетамол бар препараттарды қолданумен байланысты шектеулер көбінесе дәрілік препараттағы парацетамолмен байланысты.

Бауыр функциясы бұзылған пациенттер

ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын қолданар алдында бауыр функциясы бұзылған пациенттерге алдын ала дәрігермен кеңесу қажет.

Бауыр функциясы бұзылған пациенттерге құрамында парацетамол бар препараттарды қолданумен байланысты шектеулер көбінесе дәрілік препараттағы парацетамолмен байланысты.

Егде жастағы пациенттер

Препарат ересек пациенттерде, оның ішінде егде жастағы адамдарда қабылдауға арналмаған.

Егде адамдарда парацетамолдың абсорбция жылдамдығы мен дәрежесі дені сау адамдардағы сияқты, бірақ қан плазмасынан жартылай шығарылу кезеңі ұзақ, ал парацетамол клиренсі жас адамдарға қарағанда төмен болып табылады.

Енгізу әдісі және жолы

Ішке қабылдау үшін.

Тамаққа дейін, сұйылтылмаған түрде, сумен іше отырып қабылдау керек.

Қолданар алдында құтының ішіндегісін кемінде 10 сек. бойы жақсылап шайқау керек.

Емдеу ұзақтығы

• ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын дәрігердің кеңесінсіз қолданудың ең жоғары ұзақтығы - 3 күн.

• Препаратты қабылдауды 3 күннен артық жалғастыру қажет жағдайда дәрігердің кеңесі талап етіледі!

• Егер бала вакцина алғаннан кейін екі күн өткен соң препаратты қабылдауды қажет етсе, дәрігерге немесе фармацевтке жүгіну керек.



Внутрь, до еды в неразведенном виде, запивая водой, 3-4 раза в сутки с интервалом 4-6 ч. Перед употреблением содержимое флакона следует хорошо взболтать.

Для удобства и точности дозирования рекомендуем пользоваться двусторонней ложкой: большая ложка содержит 5 мл (120 мг парацетамола), маленькая – 2.5 мл (60 мг парацетамола).

Доза препарата зависит от возраста и массы тела ребенка.

Разовая доза препарата составляет 10-15 мг/кг массы тела. Максимальная су-точная доза – не более 60 мг/кг массы тела ребенка.

В зависимости от возраста препарат назначают в следующих разовых дозах:

в 2- 3 месяца – около 2 мл суспензии только по назначению врача(около 50 мг парацетамола),

от 3 мес до 1 года – 2.5-5 мл суспензии (1/2 – 1 ч.л.) (60-120 мг парацетамола),

от 1 года до 6 лет – 5-10 мл суспензии (1 – 2 ч.л.) (120-240 мг парацетамола),

от 6 до 14 лет – 10-20 мл суспензии (2 – 4 ч.л.) (240-480 мг парацетамола).

Максимальная продолжительность лечения без консультации врача не более 3 дней в качестве жаропонижающего средства и не более 5 дней – в качестве обезболивающего.

Продолжение лечения препаратом после консультации с врачом.

Особые группы пациентов

Пациенты с нарушением функции почек

Перед применением препарата ПАРАЦЕТАМОЛ пациентам с нарушением функции почек необходимо предварительно проконсультироваться с врачом.

Ограничения, связанные с применением парацетамол-содержащих препаратов у пациентов с нарушением функции почек, преимущественно связаны с содержанием парацетамола в лекарственном препарате.

Пациенты с нарушением функции печени

Перед применением препарата ПАРАЦЕТАМОЛ пациентам с нарушением функции печени необходимо предварительно проконсультироваться с врачом.

Ограничения, связанные с применением парацетамол-содержащих препаратов у пациентов с нарушением функции печени, преимущественно связаны с содержанием парацетамола в лекарственном препарате.

Пациенты пожилого возраста

Препарат не предназначен для приема у взрослых пациентов, в том числе, у пожилых лиц.

У пожилых лиц скорость и степень абсорбции парацетамола являются такими же, как и здоровых лиц, но период полувыведения из плазмы крови продолжительнее, а клиренс парацетамола ниже, чем у молодых людей.

Метод и путь введения

Для приема внутрь.

Принимать до еды, в неразведенном виде, запивая водой.

Перед применением содержимое флакона необходимо хорошо взболтать в течение не менее 10 сек.

Длительность лечения

• Максимальная продолжительность применения препарата ПАРАЦЕТАМОЛ без консультации врача - 3 дня.

• При необходимости продолжения приема препарата более 3 дней требуется консультация врача!

• Если ребенок все еще нуждается в приеме препарата через два дня после получения вакцины, следует обратиться к врачу или фармацевту.

Передозировка

Парацетамолдың артық дозалануы бауыр жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін, ол бауыр трансплантациясы қажеттігіне немесе өлімге әкелуі мүмкін. Бауыр дисфункциясымен және гепатоуыттылықпен қоса жүретін жедел панкреатит байқалды.

Парацетамолмен улану қаупі, әсіресе егде жастағы адамдарда, кішкентай балаларда, бауыр аурулары бар пациенттерде, созылмалы алкоголизм жағдайларында және созылмалы тамақтану тапшылығы бар пациенттерде болады. Мұндай жағдайларда артық дозалану өлімге әкелуі мүмкін.

ПАРАЦЕТАМОЛ препаратын артық дозалаған жағдайда, тіпті егер пациент өзін жақсы сезінсе де және артық дозалаудың айқын симптомдары байқалмаса да, препаратты қолдануды тоқтату және медициналық көмек көрсету үшін дереу дәрігерге бару қажет.

7.5 г немесе одан да көп парацетамол қабылдаған ересектер мен жасөспірімдерде (≥12 жас) бауырдың зақымдануы мүмкін. Уытты метаболиттің шамадан артық мөлшері (әдетте парацетамолдың қалыпты дозасын ішке қабылдағанда глутатионмен талапқа сай детоксикацияланатын) бауыр тінімен қайтымсыз байланысады деп болжайды. 5 г немесе одан да көп парацетамолды ішке қабылдау, егер пациентте қауіп факторлары болса, бауырдың зақымдануына әкелуі мүмкін (төменде қараңыз).

Қауіп факторлары

Егер пациент:

а) карбамазепинмен, фенобарбиталмен, фенитоинмен, примидонмен, рифампицинмен, шайқураймен немесе бауыр ферменттерінің индукциясын тудыратын басқа да препараттармен ұзақ емдеуде болса,

немесе

б) этанолды ұсынылған мөлшерден тыс үнемі тұтынатын болса,

немесе

c) глутатионның таусылуы ықтимал аурулар болса, мысалы, тамақтану бұзылыстары, муковисцидоз, АИТВ инфекциясы, ашығу, кахексия кезінде.

Симптомдары

Артық дозаланғаннан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде келесі симптомдар пайда болуы мүмкін: жүрек айнуы, құсу, іштің ауыруы, глюкоза метаболизмінің бұзылуы (тершеңдік, бас айналуы, естен тану), тері жабынының бозаруы, тәбеттің төмендеуі, көмірсу алмасуының бұзылуы немесе пациенттерде симптомдар болмауы мүмкін.

Ересектерде немесе балаларда бір рет енгізгенде парацетамолмен артық дозалану бауыр жасушаларының некрозын тудыруы мүмкін, ол гепатоцеллюлярлы жеткіліксіздікке, глюкоза метаболизмінің бұзылуына, метаболизмдік ацидозға және энцефалопатияға (ми функциясының бұзылуы), қан кетуге, гипогликемияға, мидың ісінуіне әкелуі мүмкін толық және қайтымсыз некроз тудыруы мүмкін, бұл комаға және өліммен аяқталуға әкелуі мүмкін. Бір мезгілде бауыр трансаминазаларының (АСТ, АЛТ), лактатдегидрогеназаның және билирубиннің жоғарылауы, сондай-ақ препаратты енгізгеннен кейін 12-48 сағаттан соң пайда болуы мүмкін және 4-6 күннен соң максимумға жететін протромбин деңгейінің жоғарылауы байқалады.

Сондай-ақ жедел тубулярлық некрозбен жүретін жедел бүйрек жеткіліксіздігі дамуы мүмкін, оған тән белгілер бел аймағындағы ауыруы, гематурия (қан немесе несептегі эритроциттер қоспасы), протеинурия (несептегі ақуыздың жоғары мөлшері), бұл ретте бауырдың ауыр зақымдануы болмауы мүмкін. Жүрек ырғағының бұзылуы, панкреатит жағдайлары байқалды.

Ұсынылған дозадан асырып ұзақ уақыт қолданғанда гепатоуыттылық және нефроуыттылық әсер (бүйрек шаншуы, спецификалық емес бактериурия, интерстициальді нефрит, папиллярлы некроз) байқалуы мүмкін.

Емі

Парацетамолдың артық дозалануын емдеуде дереу басталған емдеу өте маңызды. Елеулі ерте симптомдарының жоқтығына қарамастан, пациенттер шұғыл түрде ауруханаға стационар жағдайында жедел медициналық көмек алу үшін жіберілуі тиіс! Симптомдар жүрек айнуы немесе құсумен шектелуі және артық дозалану ауырлығын немесе ағзалардың зақымдану қаупін көрсетпеуі мүмкін. Емдеу белгіленген емдеу нұсқаулықтарының қағидаттарына сәйкес жүргізілуі керек.

Артық дозаланғаннан кейін бірінші сағат ішінде асқазанды шаю және энтеросорбенттерді (белсендірілген көмір, полифепан) қабылдау ұсынылады. Қан плазмасындағы парацетамол деңгейін анықтау керек, бірақ артық дозаланғаннан кейін кемінде 4 сағаттан соң (бұдан бұрынғы нәтижелері дұрыс емес). Оны қолдану жөніндегі жалпы қабылданған нұсқаулықтарға сәйкес артық дозаланудан кейін 24 сағат ішінде N-ацетилцистеин антидотын мүмкіндігінше тезірек енгізу керек. Ең жоғары қорғаныш әсері артық дозаланғаннан кейін алғашқы 8 сағат ішінде қамтамасыз етіледі, уақыт өте келе антидоттың тиімділігі күрт төмендейді. Қажет жағдайда ацетилцистеинді вена ішіне енгізеді. Пациент стационарға түскенге дейін құсу болмаған жағдайда метионинді қолдануға болады. Қосымша емдік іс-шараларды жүргізу қажеттілігі (метионинді қолдану, ацетилцистеинді вена ішіне енгізу) қандағы парацетамолдың концентрациясына, сондай-ақ оны қабылдағаннан кейін өткен уақытқа байланысты анықталады. Симптоматикалық терапия да жүргізілуі керек. Бауыр функциясы күрделі бұзылған пациенттерді парацетамолды қабылдағаннан кейін 24 сағаттан соң емдеу токсикологиялық орталықтың немесе бауыр ауруларының мамандандырылған бөлімшесінің мамандарымен бірлесіп жүргізілуі тиіс.



Существует риск отравления парацетамолом, особенно у пожилых людей, маленьких детей, пациентов с заболеваниями печени, в случаях хронического алкоголизма и у пациентов с хроническим дефицитом питания. В этих случаях передозировка может привести к летальному исходу.



В случае передозировки препарата ПАРАЦЕТАМОЛ, даже если пациент чувствует себя хорошо и не наблюдается выраженных симптомов передозировки, необходимо прекратить применение препарата и немедленно обратиться к врачу для оказания медицинской помощи.

Повреждение печени возможно у взрослых и подростков (≥12 лет), которые принимали 7,5 г или более парацетамола. Предполагают, что избыточное количество токсичного метаболита (обычно адекватно детоксицируемого глутатионом при приеме внутрь нормальных доз парацетамола) необратимо связывается с тканью печени. Прием внутрь 5 г или более парацетамола может привести к повреждению печени, если у пациента есть факторы риска (см. ниже)

Факторы риска:

Если пациент

а) находится на длительном лечении карбамазепином, фенобарбитоном, фенитоином, примидоном, рифампицином, зверобоя или другими препаратами, которые вызывают индукцию ферментов печени

либо:

б) регулярно потребляет этанол сверх рекомендованного количества

либо:

c) имеет заболевания, при которых вероятно имеется истощение глутатиона, например, при расстройстве пищевого поведения, муковисцидозе, ВИЧ-инфекции, голодании, кахексии

Симптомы:

В течение первых 24-х часов после передозировки могут проявиться следующие симптомы: тошнота, рвота, боли в животе, нарушение метаболизма глюкозы (потливость, головокружение, потеря сознания), бледность кожных покровов, снижение аппетита, нарушение углеводного обмена или у пациентов могут отсутствовать симптомы,

Передозировка парацетамола при однократном введении у взрослых или у детей может вызвать некроз клеток печени, который может вызвать полный и необратимый некроз, приводящий к гепатоцеллюлярной недостаточности, нарушениям метаболизма глюкозы, метаболическому ацидозу и энцефалопатии (нарушение функции мозга), кровотечениям, гипогликемии, отеку мозга, что может привести к коме и летальному исходу. Одновременно наблюдаются повышенные уровни печеночных трансаминаз (АСТ, АЛТ), лактатдегидрогеназы и билирубина, а также повышенные уровни протромбина, которые могут появиться через 12-48 часов после введения препарата и достигают максимума через 4-6 суток.

Также возможно развитие острой почечной недостаточности с острым тубулярным некрозом, характерными признаками которого является боль в поясничной области, гематурия (примесь крови или эритроцитов в моче), протеинурия (повышенное содержание белка в моче), при этом тяжелое поражение печени может отсутствовать. Отмечались случаи нарушения сердечного ритма, панкреатита.

При длительном применении с превышением рекомендованной дозы может наблюдаться гепатотоксическое и нефротоксическое действие (почечная колика, неспецифическая бактериурия, интерстициальный нефрит, папиллярный некроз).

Лечение:

Немедленно начатое лечение имеет важное значение при лечении передозировки парацетамола. Несмотря на отсутствие значительных ранних симптомов, пациенты должны быть срочно направлены в больницу для получения немедленной медицинской помощи в условиях стационара! Симптомы могут ограничиваться тошнотой или рвотой и не отражать тяжести передозировки или риска повреждения органов. Лечение должно осуществляться в соответствии с установленными руководящими принципами лечения .

В течение первого часа после передозировки рекомендуется промывание желудка и прием энтеросорбентов (активированный уголь, полифепан). Следует определить уровень парацетамола в плазме крови, но не ранее чем через 4 ч после передозировки (более ранние результаты недостоверны). Как можно скорее ввести антидот N- ацетилцистеин в течение 24 ч после передозировки, в соответствии с общепринятыми руководствами по его применению. Максимальное защитное действие обеспечивается в течение первых 8 ч после передозировки, со временем эффективность антидота резко падает. При необходимости вводят ацетилцистеин внутривенно. При отсутствии рвоты до поступления пациента в стационар возможно применение метионина. Необходимость в проведении дополнительных терапевтических мероприятий (применение метионина, внутривенное введение ацетилцистеина) определяется в зависимости от концентрации парацетамола в крови, а также от времени, прошедшего после его приема. Следует проводить также симптоматическую терапию. Лечение пациентов с серьезными нарушениями функции печени через 24 ч после приема парацетамола должно проводиться совместно со специалистами токсикологического центра или специализированного отделения заболеваний печени.