ДИКЛОВИТ N30 КАПС

Лекарственная форма

Капсулалар



Капсулы

Состав

Бір капсуланың құрамында

Түйіршік

белсенді зат - натрий диклофенагы 50 мг,

қосымша заттар:

• повидон
• метакрил қышқылы - этилакрилат сополимерінің (1:1) 30% дисперсиясы1
• триэтилцитрат
• тальк
  
  Ұнтақ
  
  белсенді заттар: тиамин гидрохлориді 50 мг
• пиридоксин гидрохлориді 50 мг
• цианокобаламин (20 % артығымен) 0.25 (0.30) мг
• қосымша зат - повидон
  
  желатин капсуланың құрамы
  
  корпус: титанның қостотығы (Е171)
• темірдің қызыл тотығы (Е172)
• темірдің сары тотығы (Е172)
• желатин
  
  қақпақ: титанның қостотығы (Е 171)
• темірдің қызыл тотығы (Е 172)
• желатин
  
  
  
  Одна капсула содержит
  
  Гранулят
  
  активное вещество-диклофенак натрия 50 мг
• вспомогательные вещества: повидон
• кислота метакриловая – этилакрилата сополимер (1:1) 30% дисперсия1
• триэтилцитрат
• тальк
• Порошок
  
  активные вещества: тиамина гидрохлорид 50 мг
• пиридоксина гидрохлорид 50 мг
• цианокобаламин (с 20 % избытком) 0.25 (0.30) мг
• вспомогательное вещество - повидон

• титана диоксид (Е171)
• железа оксид красный (Е172)
• железа оксид желтый (Е172)
• желатин
  
  Крышечка: титана диоксид (Е 171)
• железа оксид красный (Е 172)
• желатин
  
  1 18.67 мг суспензии соответствует 5.60 мг сухого вещества

Фармакодинамика

Диклофенак натрия обусловливает анальгетическое, противовоспалительное и жаропонижающее действие Дикловита. Механизм действия диклофенака связан с угнетением синтеза простагландинов.

Тиамин (витамин В1) в организме человека в результате процессов фосфорилирования превращается в кокарбоксилазу, которая является коферментом многих ферментных реакций. Витамин В1 играет важную роль в углеводном, белковом и жировом обмене. Активно участвует в процессах проведения нервного возбуждения в синапсах.

Пиридоксин (витамин В6) необходим для нормального функционирования центральной и периферической нервной системы. В фосфорилированной форме является коферментом в метаболизме аминокислот (декарбоксилирование, переаминирование и др.). Выступает в качестве кофермента важнейших ферментов, действующих в нервных тканях. Участвует в биосинтезе многих нейромедиаторов - таких как допамин, серотонин, норадреналин, адреналин, гистамин и ГАМК.

Цианокобаламин (витамин В12) необходим для нормального кроветворения и созревания эритроцитов, а также участвует в ряде биохимических реакций,

обеспечивающих жизнедеятельность организма - в переносе метильных групп, в синтезе нуклеиновых кислот, белка, в обмене аминокислот, углеводов, липидов. Оказывает благоприятное влияние на процессы в нервной системе (синтез нуклеиновых кислот и липидный состав цереброзидов и фосфолипидов). Коферментные формы цианокобаламина - метилкобаламин и аденозилкобаламин необходимы для репликации и роста клеток.

Фармакокинетика

При приеме Дикловита внутрь диклофенак быстро и полностью всасывается из желудочно-кишечного тракта. Диклофенак подвергается метаболизму в печени при «первом» прохождении, в системный кровоток поступает около 50% принятого внутрь препарата. Максимальная концентрация в плазме достигается через 1-2 ч. Связь с белками плазмы превосходит 99%. Препарат хорошо проникает в ткани и, что особенно важно, в синовиальную жидкость, где его концентрация растет медленнее, чем в плазме, но достигает более высоких значений.

Период полувыведения диклофенака из плазмы составляет около 2 ч, из синовиальной жидкости - 3-6 ч. С мочой выводится около 60% дозы в виде метаболитов и менее 1% в неизмененном виде, около 30% препарата выводится с калом. Возраст, а также состояние функции почек и печени не оказывают существенного влияния на фармакокинетические параметры диклофенака.

Витамины, входящие в состав Дикловита, являются водорастворимыми, что исключает возможность их кумуляции в организме. Тиамин и пиридоксин всасываются в верхнем отделе тонкого кишечника, метаболизируются в печени и выводятся почками (около 8-10% - в неизмененном виде). Степень всасывания зависит от дозы, при передозировке значительно увеличивается выведение тиамина и пиридоксина через кишечник. Всасывание цианокобаламина зависит в большой степени от наличия в организме внутреннего фактора (в желудке и верхнем отделе тонкого кишечника), в дальнейшем доставка витамина в ткани определяется транспортным белком транскобаламином. После метаболизма в печени цианокобаламин выводится в основном с желчью, степень выведения почками вариабельна - от 6 до 30%.

Побочные действия

Өте жиі:

• - жүрек айнуы
• құсу
• диарея
• аздаған қан кету
  
  Жиі:
  
  - бас ауыруы
• бас айналуы
• шаршау
• ұйқышылдық
  
  - диспепсия
• іш аумағының ауыруы
• метеоризм
• анорексия
  
  - бауыр функциясының бұзылуы (трансаминазалардың сарысулық деңгейінің жоғарылауы)
  
  - тері қышымасы
• тері бөртпесі
  
  Сирек:
  
  - аса жоғары сезімталдық реакциялары
• анафилаксиялық реакциялар (АҚ төмендеуі мен анафилаксиялық шокты қоса)
  
  - құлақтың шулауы
• нашар есту
  
  - демікпе
• ентігуді қоса
  
  - гастрит
• қан құсу
• геморрагиялық диарея
• мелена
• даму ықтималдығымен асқазан немесе ішек ойық жарасы (қан кету
• тесілу)
  
  - ісіну
  
  Кейде:
  
  - нашар көру
• диплопия
  
  - гепатит
• сарғаю
• бауырдың зақымдануы
  
  - есекжем
  
  Өте сирек:
  
  - ҚҚСП қолдану мен инфекциялық қабыну үдерісінің өршуі арасындағы уақытша байланыс туралы хабарланды
  
  - анемия (оның ішінде гемолитикалық және апластикалық анемия)
• лейкопения
• тромбоцитопения
• агранулоцитоз
  
  - бағдарсыздану
• депрессия
• ұйқысыздық
• қорқынышты түс көру
• ашушаңдық
• психоздық реакциялар

• - B6 дәруменінің 50 мг асатын тәуліктік дозаларын ұзақ (6-12 айдан астам) қолдану шеткері сенсорлық нейропатия туындатуы мүмкін
  
  - ишемиялық колит
  
  
  
  Часто
  
  - абдоминальные боли
• тошнота
• вздутие живота
• метеоризм
• диарея
• запор
• повышение уровня печеночных ферментов
• пептическая язва с возможными осложнениями (кровотечение и перфорация)
• желудочно-кишечные кровотечения
  
  - головокружение
• головные боли
  
  - шум в ушах
  
  - кожная сыпь
• кожный зуд
  
  - задержка натрия и воды в организме
  
  Редко
  
  - изменение аппетита
• анорексия
• афтозный стоматит
• глоссит
• сухость слизистых оболочек (в том числе рта)
• поражение пищевода
• повышение кислотности желудочного сока
• стриктуры кишечника
• рвота
• икота
• мелена
• гастрит
• панкреатит
• холецистопанкреатит
• гепатит (возможно молниеносное течение)
• желтуха
• некроз печени
• цирроз
• гепаторенальный синдром
• появление крови в кале
• колит (в том числе гемморагический колит и обострение язвенного колита или болезни Крона)
  
  - нарушение сна
• сонливость
• депрессия
• раздражительность
• асептический менингит (чаще у больных системной красной волчанкой и другими
  
  системными заболеваниями соединительной ткани)
• судороги
• общая слабость
• дезориентация
• кошмарные сновидения
• ощущение страха
• психотические расстройства
• парестезии
• тремор
• нарушение памяти
• нарушение мозгового кровообращения
  
  - нечеткость зрения
• диплопия
• нарушение вкуса
• обратимое и необратимое снижение слуха
• скотома
  
  - алопеция
• крапивница
• экзема
• токсический дерматит
• многоформная экссудативная эритема (в том числе синдром Стивенса-Джонсона)
• токсический эпидермальный некролиз (синдром Лайелла)
• повышенная фоточувствительность
• мелкоточечные кровоизлияния
  
  - нефротический синдром
• протеинурия
• олигурия
• гематурия
• интерстициальный нефрит
• папиллярный некроз
• острая почечная недостаточность
• азотемия
  
  - анемия (в том числе гемолитическая или апластическая анемии)
• лейкопения
• тромбоцитопения
• агранулоцитоз
• эозинофилия
• тромбоцитопеническая пурпура
• панмиелопатия
• ухудшение течения инфекционных процессов (в том числе развитие некротического фасциита)
  
  - кашель
• бронхоспазм
• астма
• отек гортани
• пневмонит
  
  - повышение артериального давления
• застойная сердечная недостаточность
• отеки
• тахикардия
• сердцебиение
• экстрасистолия
• боль в грудной клетке
• инфаркт миокарда
• васкулит
• повышенная потливость
  
  - анафилактические реакции
• анафилактический шок (обычно развивается стремительно)
• отек губ и языка
• аллергический васкулит

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Жағымсыз әсерлердің пайда болуы симптомды бақылау үшін қажетті қысқа мерзім ішінде тиімді ең төмен дозаны қолдану арқылы төмендетілуі мүмкін.

Препаратты демікпесі, маусымдық аллергиялық риниті, мұрын шырышты қабығының ісінуі, мұрынның шырышты қабығының ісінуі (мұрын қуысы полиптері), өкпенің созылмалы обструктивті аурулары немесе тыныс жолдарының созылмалы инфекциялары бар (әсіресе, егер олар аллергиялық ринитке ұқсас симптомдармен байланысты болса) пациенттерге сақтықпен қолданған жөн, өйткені оларда демікпенің асқынуын (анальгетиктер жақпаушылығымен демікпе деп аталатын), Квинке ісінуі және есекжемді қоса, ҚҚСП-ға реакциялардың даму қаупі басқа пациенттерге қарағанда жоғары. Осы себептен мұндай пациенттерді емдеуге ерекше сақтықпен (шұғыл медициналық көмек беруге даярлық) қараған жөн. Бұл көрінуі мүмкін, басқа заттарға, оның ішінде тері реакциялары, қышыну немесе есекжем түріндегі аллергиясы бар пациенттерге де қатысты.

Артериялық қысымның жоғарылауы анамнезде бар және/немесе жүрек жеткіліксіздігімен ауыратын пациенттер тиісті қадағалауды және кеңес алуды қажет етеді, өйткені ҚҚСП емдеген кезде сұйықтықтың іркілуі және ісінулер жөнінде мәлімделді.

Жеткіліксіз бақыланатын артериялық гипертензиясы, жүрек жеткіліксіздігі, жүректің бұрыннан бар ишемиялық ауруы, анамнезде артериялық қантамырлық аурулары және/немесе цереброваскулярлы аурулары бар пациенттерді диклофенакпен емдеу мұқият қарастырылғаннан кейін тағайындалады. Ұқсас факторларды, егер пациент жүрек-қантамыр ауруларына (мысалы, артериялық гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, темекі тарту) бейім болса, препаратты қабылдар алдында ескерген жөн.

Препарат жүрек-қантамыр тромбоздарының, оның ішінде миокард инфаркті мен инсульттің даму қаупін арттырады.

Дәнекер тіндерінің жүйелік аурулары, анемиясы, маскүнемдік аурулары бар науқастарды және ауқымды хирургиялық араласымдардан кейін емдегенде сақтық қажет.

Қан кетуге бейім (қанның ұйығыштығы бұзылған, тромбоцитопения) науқастарда сақтық таныту қажет.

Егде жастағы пациенттерге Дикловитті азайтылған дозаларда тағайындаған жөн.

Дикловитпен ұзақ уақыт емдеген кезде анамнезде шеткері қан көрсеткіштерін, бауыр және бүйрек функциясын бақылауға, нәжісте қанның бар-жоқтығына зерттеу жүргізуге кеңес беріледі.

Асқазанның және он екі елі ішектің ойық жара ауруы немесе анамнезінде диспепсиялық симптомдары бар пациенттер және бауыр, бүйрек аурулары, жүрек жеткіліксіздігі немесе артериялық гипертензиясы бар пациенттер мұқият медициналық бақылауды керек етеді.

Барлық ҚҚСП үшін асқазан-ішектік ойық жаралар, қан кетулер және перфорациялар тән (ол өлімге әкеп соғуы мүмкін) және емдеу кезеңінде, алдын ала ескертілетін симптомдар аясында немесе олар жоқ болған жағдайда, немесе анамнезде ауыр асқазан-ішек өзгерістері бар пациенттерде білінуі мүмкін. Жалпы алғанда, мұндай құбылыстар егде жастағы пациенттер үшін анағұрлым қауіпті. Жекелеген жағдайларда, диклофенак қабылдап жүрген пациенттерде осы асқынулар пайда болса, препаратты тоқтату керек.

ҚҚСП, диклофенакты қоса, қолданумен байланысты, ауыр, тіпті өлімге әкеп соғатын тері реакциялары, эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді қоса, жөнінде өте сирек мәлімделді. Осы реакциялардың қаупі емнің басында болады, ал осы реакциялардың пайда болуы көп жағдайларда емнің алғашқы айында білінеді. Препаратты тері бөртпелері және шырышты қабықтардың ойық жарасы немесе аса жоғары сезімталдықтың кез келген басқа көріністері алғаш білінген кезде тоқтатқан жөн.

Диклофенак өзінің фармакодинамикалық қасиеттерінің арқасында жұқпалы-қабыну ауруларына тән симптомдарды бүркемелеуі мүмкін.

В12 дәруменін енгізген кезде клиникалық көрініс, сондай-ақ зертханалық талдаулар фуникулярлы миелозда немесе пернициозды анемияда өзіне тән ерекшелігін жоғалтуы мүмкін.

Алкоголь және қара шай қабылдау тиаминнің сіңуін төмендетеді. Құрамында сульфиттер бар ішімдіктерді (мысалы, шарап) қолдану тиаминнің деградациясын арттырады.

Жаңа түзілімдері бар, мегалобласты анемиямен және В12 дәруменінің тапшылығымен қатар жүретін жағдайлардан басқасында, пациенттерге препаратты қолданбаған жөн.



Возникновение побочных эффектов может быть снижено путем применения минимально эффективной дозы в течение кратчайшего времени, необходимого для контроля симптома.

С осторожностью следует применять препарат пациентам с астмой, сенной лихорадкой, набуханием слизистой оболочки носа (носовые полипы) или хроническими инфекционными заболеваниями дыхательных путей.

Надлежащего надзора и консультации требуют пациенты с повышенным артериальным давлением в анамнезе и/или сердечной недостаточностью, поскольку при лечении НПВП сообщалось о задержке жидкости и отеках.

Пациентам с недостаточно контролируемой артериальной гипертензией, сердечной недостаточностью, существующей ишемической болезнью сердца, периферическими артериальными сосудистыми болезнями и/или цереброваскулярными болезнями лечение диклофенаком назначается после тщательного рассмотрения. Подобные факторы следует учитывать перед началом приема препарата, если пациент склонен к сердечно-сосудистым заболеваниям (например, артериальная гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение). Препарат не применяют при стенокардии.

Клинические исследования и эпидемиологические данные показывают, что использование диклофенака, особенно в больших дозах (150 мг в сутки) и в течение длительного периода может сопровождаться незначительным повышением риска артериальных тромботических осложнений (инфаркт миокарда или инсульт).

Осторожность необходима также при лечении Дикловитом больных с системными заболеваниями соединительной ткани, анемией, алкоголизмом и после обширных хирургических вмешательств.

Осторожность необходимо соблюдать у больных, склонных к кровотечениям (нарушения свертываемости, тромбоцитопения).

Пациентам пожилого возраста Дикловит следует назначать в уменьшенных дозах.

При длительном лечении Дикловитом рекомендуется контролировать показатели периферической крови, функцию печени и почек, проводить исследование кала на наличие крови.

Пациенты с язвенной болезнью желудка и двенадцатиперстной кишки или диспептическими симптомами в анамнезе и пациенты с заболеваниями печени, почек, сердечной недостаточностью или артериальной гипертензией нуждаются в тщательном медицинском контроле.

Для всех НПВП характерны желудочно-кишечные язвы, кровотечения и перфорации (которые могут иметь летальный исход) и могли отмечаться в период лечения, на фоне предупредительных симптомов или в случае их отсутствия, или у пациентов с серьёзными желудочно-кишечными явлениями в анамнезе. В целом такие явления наиболее опасны для пациентов пожилого возраста. В отдельных случаях, когда у пациентов, которые принимают диклофенак, развиваются эти осложнения, препарат нужно отменить.

В связи с применением НПВП, включая диклофенак, очень редко сообщалось о тяжелых, даже с летальным исходом кожных реакциях, включая эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса - Джонсона и токсический эпидермальный некролиз. Высокий риск этих реакций существует в начале терапии, а развитие этих реакций отмечается в большинстве случаев в первый месяц лечения. Следует отменить препарат при первых проявлениях кожной сыпи и язв слизистой оболочки или любых других проявлениях гиперчувствительности.

Диклофенак благодаря своим фармакодинамическим свойствам может маскировать симптомы, характерные для инфекционно-воспалительных заболеваний.

При введении витамина В12 клиническая картина, а также лабораторные анализы при фуникулярном миелозе или пернициозной анемии могут терять свою специфичность.

Прием алкоголя и черного чая снижает абсорбцию тиамина. Употребление напитков, содержащих сульфиты (например, вино) повышает деградацию тиамина.

Пациентам с новообразованиями, за исключением случаев, сопровождающихся мегалобластной анемией и дефицитом витамина В12, не следует применять препарат.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Во время применения Дикловита возможно снижение скорости реакции, что следует иметь в виду при управлении транспортом и работе с механизмами.

Показания

Қолданылуы

Ревматизмдік аурулардың қабыну және дегенеративтік түрлерінде:

• - созылмалы полиартритте
  
  - шорбуынданатын спондилитте (Бехтерев ауруы)
  
  - артрозда
  
  - спондилоартритте
  
  - жедел подагралық артритте
  
  - невритте және цервикальді синдром
• люмбаго
• ишиалгиялар сияқты невралгияда
  
  
  
  Воспалительные и дегенеративные формы ревматических заболеваний:
  
  - хронический полиартрит
  
  - анкилозирующий спондилит (болезнь Бехтерева)
  
  - артроз
  
  - спондилоартрит
  
  - острый подагрический артрит
  
  - неврит и невралгия
• такие как цервикальный синдром
• люмбаго
• ишиалгии

Противопоказания

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- әсер етуші затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасы

- бассүйекішілік қан кету, ацетилсалицил қышқылын және қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (ҚҚСП) қолдануға байланысты болатын қан кету, асқазан-ішек жолының тесілуі туралы анамнездік деректер

- Крон ауруы

- ойық жаралы колит

- ацетилсалицил қышқылын және қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (ҚҚСП) қолдануға байланысты болатын бронх демікпесінің ұстамасы, есекжем, жедел ринит туралы анамнездік деректер

- жүректің ауыр жеткіліксіздігі

- жүректің ишемиялық ауруы

- порфирия

- гемостаздың бұзылуы (соның ішінде гемофилия), геморрагиялық диатез

- қан түзудің бұзылуы

- жедел ауыр ағымды қан кету

- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі

- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі

- жүктілік және лактация кезеңі

- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер



- повышенная чувствительность к компонентам препарата (в том числе к другим нестероидным противовоспалительным препаратам)

- язва желудка и двенадцатиперстной кишки

- внутричерепные кровотечения

- анамнестические данные о приступах бронхиальной астмы, крапивнице, остром рините, связанные с применением ацетилсалициловой кислоты и других нестероидных противовоспалительных препаратов (НПВП)

- тяжелая сердечная недостаточность

- болезнь Крона

- язвенный колит

- порфирия

- нарушение гемостаза (в том числе гемофилия), геморрагический диатез

- нарушения кроветворения

- беременность и период лактации

- детский и подростковый возраст до 18 лет

Лекарственное взаимодействие

Дикловитті дигоксинмен және литий препараттарымен бір мезгілде қолдану олардың плазмадағы концентрациясының артуына әкеп соқтыруы мүмкін. Мониторинг, қажет болғанда дозаны түзету ұсынылады.

Дикловитті калий жинақтаушы диуретиктермен бір мезгілде қолданған кезде қандағы калий деңгейі артуы мүмкін.

Дикловит «ілмектік» диуретиктердің диурездік әсерін азайтуы, сондай-ақ гипертензияға қарсы дәрілердің гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін. Ұйықтататын препараттардың әсерін азайтады.

Дикловиттің қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен, сондай-ақ глюкокортикоидтармен қатар тағайындау асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз әсерлердің, атап айтқанда қан кетудің, пайда болу қаупін арттыруы мүмкін.

Дикловит метотрексаттың уыттылығының жоғарылауына, сондай-ақ циклоспориннің нефроуыттылығының артуына мүмкіндік береді.

Кейбір жағдайларда Дикловитті және антикоагулянттарды бір мезгілде қолданғанда қан кетудің пайда болу қаупі артады. Дикловит антиагреганттардың тиімділігін арттырады.

Диклофенакты зидовудинмен қабылдау гематологиялық уыттылықтың даму қаупін арттырады. Диабетке қарсы пероральді препараттарды Дикловитпен бір мезгілде қабылдаған науқастарда гипогликемияның да, сонымен қатар гипергликемияның да пайда болғаны жөнінде мәлімдемелер бар. Осы себепті қандағы глюкоза деңгейін бақылап отыруға кеңес беріледі. Диклофенакты және колестиполды немесе холестираминді бір мезгілде қолдану диклофенактың сіңуін, тиісінше, шамамен 30%-ға және 60%-ға азайтады. Препараттарды бірнеше сағаттық аралықпен қабылдаған жөн. Ферменттерді стимуляциялайтын препараттар, мысалы, рифампицин, карбамазепин, фенитоин, шайқурай (Hypericum perforatum) және басқалар плазмадағы диклофенак концентрациясын азайтуға қабілетті. ҚҚСП бүйректерде простагландиндердің синтезіне ықпал етуі циклоспориннің нефроуыттылығын күшейтуі мүмкін. Хинолон туындылары мен ҚҚСП бір мезгілде қабылдап жүрген науқастарда құрысудың пайда болғаны жөнінде жекелеген мәлімдемелер бар.

Дикловитті және ацетилсалицил қышқылын бір мезгілде қолданған кезде қандағы диклофенактың концентрациясы төмендеуі мүмкін.

Дикловит леводопаның паркинсонға қарсы тиімділігін төмендетеді.

Парацетамолмен бір мезгілде пайдалану диклофенактың нефроуыттық әсерінің пайда болу қаупін арттырады.

Цефамандол, цефоперазон, цефотетан, вальпрой қышқылы және пликамицин гипопротромбинемияның пайда болу жиілігін арттырады.

Циклоспорин және алтын препараттары диклофенактың бүйректе простагландиндер синтезіне ықпалын арттырады, бұл нефроуыттылықты ұлғайтады.

Этанолмен, колхицинмен, кортикотропинмен, серотонинді кері қармап қалатын тежегіштермен және шайқурай препараттарымен бір мезгілде тағайындау асқазан-ішек жолында қан кетудің пайда болу қаупін арттырады.

Диклофенак фотосенсибилизацияны тудыратын препараттардың әсерін күшейтеді.

Өзекшелік секрецияны бөгейтін препараттар плазмада диклофенактың концентрациясын арттырады, осынысымен оның уыттылығын ұлғайтады.

Этанол тиаминнің сіңуін күрт төмендетеді (қандағы деңгейі 30-ға төмендеуі мүмкін). Құрысуға қарсы препараттармен ұзақ уақыт емдеу тиаминнің тапшылығына әкеп соқтыруы мүмкін. Колхицинді және бигуанидтерді қолдану цианокобаламиннің сіңуін төмендетеді.

Тиамин әсерінің белсенділігі 5-фторурацилмен жойылады, өйткені соңғысы тиаминнің тиамин-пирофосфатқа фосфорлануын тежейді.

Антацидтер тиаминнің сіңуін төмендетеді. Ілмектік диуретиктер, мысалы, өзекшелік кері сіңуді тежейтін фуросемид, ұзақ емдеген кезде тиаминнің шығарылуын арттырады, осылайша, тиаминнің деңгейін азайтуы мүмкін.

Пиридоксин антагонистерімен (мысалы, изониазид, гидралазин, пеницилламин немесе циклосерин), пероральді контрацептивтермен бір мезгілде қабылдау В6 дәруменіне қажеттілікті арттыруы мүмкін.



Одновременное применение Дикловита с дигоксином и препаратами лития может привести к повышению их концентрации в плазме.

При одновременном применении Дикловита с калийсберегающими диуретиками возможно повышение уровня калия в крови.

Дикловит может уменьшить диуретический эффект «петлевых» диуретиков, а также снизить гипотензивное действие антигипертензивных средств. Уменьшает эффект снотворных препаратов.

Сочетание Дикловита с другими нестероидными противовоспалительными препаратами, а также с глюкокортикоидами может повысить риск возникновения побочных эффектов со стороны желудочно-кишечного тракта, в частности, кровотечений.

Дикловит может способствовать повышению токсичности метотрексата, а также повышению нефротоксичности циклоспорина.

В некоторых случаях одновременного применения Дикловита и антикоагулянтов повышается риск возникновения кровотечений. Дикловит повышает эффективность антиагрегантов.

Имеются сообщения о развитии как гипогликемии, так и гипергликемии у больных, принимавших пероральные антидиабетические препараты одновременно с Дикловитом. По этой причине рекомендуется во время терапии контролировать уровень глюкозы в крови. Одновременное применение диклофенака и колестипола или холестирамина уменьшает всасывание диклофенака примерно на 30% и 60% соответственно. Препараты следует принимать с интервалом в несколько часов. Препараты, которые стимулируют ферменты, например рифампицин, карбамазепин, фенитоин, зверобой (Hypericum perforatum) и другие, теоретически способны уменьшать концентрацию диклофенака в плазме. Влияние НПВП на синтез простагландинов в почках может усиливать нефротоксичность циклоспорина. Есть отдельные сообщения о развитии судорог у больных, получавших одновременно производные хинолона и НПВП.

При одновременном применении Дикловита и ацетилсалициловой кислоты возможно снижение концентрации диклофенака в крови.

Дикловит снижает противопаркинсоническую эффективность леводопы.

Одновременное использование с парацетамолом повышает риск развития нефротоксических эффектов диклофенака.

Цефамандол, цефоперазон, цефотетан, вальпроевая кислота и пликамицин увеличивают частоту развития гипопротромбинемии.

Циклоспорин и препараты золота повышают влияние диклофенака на синтез простагландинов в почках, что повышает нефротоксичность.

Одновременное назначение с этанолом, колхицином, кортикотропином, ингибиторами обратного захвата серотонина и препаратами зверобоя повышает риск развития кровотечения в желудочно-кишечном тракте.

Диклофенак усиливает действие препаратов, вызывающих фотосенсибилизацию.

Препараты, блокирующие канальцевую секрецию, повышают концентрацию в плазме диклофенака, тем самым повышая его токсичность.

Этанол резко снижает всасывание тиамина (уровень в крови может снизиться на 30%). Длительное лечение противосудорожными препаратами может привести к дефициту тиамина. Применение колхицина и бигуанидов снижает всасывание цианокобаламина.

Действие тиамина инактивируется 5- фторурацилом, поскольку последний конкурентно ингибирует фосфорилирование тиамина в тиамин-пирофосфат.

Антациды снижают всасывание тиамина. Петлевые диуретики, например, фуросемид, тормозящие канальцевую реабсорбцию, при длительной терапии могут вызвать повышение экскреции тиамина и, таким образом, уменьшить уровень тиамина.

Одновременный прием с антагонистами пиридоксина (например, изониазид, гидралазин, пеницилламин или циклосерин), пероральными контрацептивами может повышать потребность в витамине В6.