БИСОПРОЛОЛ 0,005 N30 ТАБЛ П/О ЛЕКФАРМ

Рецептурный препарат

Временно нет в наличии

Вид товара:	Лекарственные средства
Действующие вещества:	Бисопролол
Производитель:	-ЛЕКФАРМ СООО
Страна происхождения:	Беларусь
Форма выпуска и упаковка:	10 немесе 15 таблеткадан поливинилхлорид үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада. 10 таблеткалық екі, үш немесе бес пішінді ұяшықты қаптамадан немесе 15 таблеткалық екі пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады. По 10 или 15 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой. По 3 контурные ячейковые упаковки по 10 таблеток или 2 контурные ячейковые упаковки по 15 таблеток вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Хранить в сухом месте:	Да
Беречь от детей:	Да
Хранить в защищенном от света месте:	Да
Все лекарства Бисопролол	Все аналогичные товары

Добавить в избранное

Купить БИСОПРОЛОЛ 0,005 N30 ТАБЛ П/О ЛЕКФАРМ цена

Инструкция по применению

Бисопролол инструкция по применению

Лекарственная форма

Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 5 мг

Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 5 мг

Состав

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - 5.0 мг бисопролол фумараты (5 мг дозасы үшін)

10.0 мг бисопролол фумараты (10 мг дозасы үшін),

қосымша заттар:

магний стеараты
кремнийдің сусыз коллоидты қостотығы
кросповидон (А типі)
жүгері крахмалы
микрокристалды целлюлоза
қабықтың құрамы: Опадрай II сары (поливинил спирті
полиэтиленгликоль
тальк
титанның қостотығы (Е 171)
хинолинді сары (Е 104)
темірдің сары тотығы (Е 172)
қызғылт-сары сары S (Е 110))

Одна таблетка содержит

активное вещество - бисопролола фумарат 5.0 мг (для дозировки 5 мг),

вспомогательные вещества:

магния стеарат
кремния диоксид коллоидный безводный
кросповидон (тип А)
крахмал кукурузный
целлюлоза микрокристаллическая
состав оболочки: Опадрай II желтый (спирт поливиниловый
полиэтиленгликоль
тальк
титана диоксид (Е 171)
хинолиновый желтый (Е 104)
оксид железа желтый (Е 172)
оранжево-желтый S (Е 110))

Фармакодинамика

Бисопролол − жоғары селективті β1-адреноблокатор, ішкі симпатомиметикалық және жарғақшаны тұрақтандыратын белсенділігі жоқ. Бронхылар мен тамырлардың тегіс бұлшықеттерінің β2-рецепторларына және ферменттік метаболизмді реттеудің β2-рецепторларына аз жақындығы бар. Осылайша, бисопролол, әдетте, тыныс алу жолдарының қарсыласуына және β2 арқылы метаболизмдік процестерге әсер етпейді. Оның β1-селективтілігі емдік дозалар диапазонынан асып түседі.

Бисопрололдың теріс инотропты әсері жоқ екені белгілі.

Бисопрололдың ең жоғары әсеріне пероральді қабылдағаннан кейін 3-4 сағаттан соң қол жеткізіледі. Жартылай шығарылу кезеңі (10-12 сағат) препаратты күніне бір рет қабылдағанда 24 сағаттық тиімділікті қамтамасыз етеді. Жалпы жағдайда, бисопрололдың гипертензияға қарсы ең жоғары әсері 2 апталық емдеуден кейін қол жеткізіледі.

Жүрек функциясының созылмалы жеткіліксіздігімен байқалмайтын жүректің ишемиялық ауруына шалдыққан пациенттердің жедел жағдайларын емдеуде бисопролол жүректің жиырылу жиілігін төмендетеді және соғу көлемін азайтады, бұл шығарым фракциясын және оттектің тұтынылуын төмендетеді. Созылмалы жағдайларды емдегенде бастапқыда жоғарылаған шеткері кедергі азаяды. Ренин плазма белсенділігінің төмендеуі β-блокаторлардың гипертензияға қарсы әсерінің негізінде болады.

Бисопролол жүректің β1-рецепторларын бөгеу арқылы симпатоадренергиялық белсенділікке жауапты басады. Бұл әсер жүректің соғуын баяулатады және жиырылғыштықты төмендетеді, бұл миокардтың оттекті тұтынуын төмендетеді. Соңғысы стенокардияға және жүректің ишемиялық ауруына шалдыққан пациенттерде қажетті әсерді туындатады.

Фармакокинетика

Сіңірілуі.

Бисопролол толығымен дерлік сіңеді және ішке қабылдағаннан кейін оның биожетімділігі шамамен 90% құрайды.

Таралуы.

Таралу көлемі 3.5 л/кг құрайды. Қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы шамамен 30% құрайды.

Биотрансформациясы және элиминациясы

Бисопролол организмнен екі жолмен шығады. 50% белсенді емес метаболиттер түзе отырып, бауырда метаболизденеді, олар кейін бүйрек арқылы шығады. Қалған 50%-ы несеппен бірге өзгермеген түрде шығады. Бисопрололдың жалпы клиренсі 15 л/сағ құрайды. Плазмадан жартылай шығарылу кезеңі 10-12 сағат тәулігіне бір рет дозалау кезінде 24 сағаттық әсерді қамтамасыз етеді.

Дозаға тәуелділігі

Бисопролол кинетикасы дозаға тәуелді және жас шамасына байланысты емес.

Пациенттердің ерекше топтарындағы фармакокинетикасы

Бүйрек және бауыр арқылы шығуы бірдей дәрежеде жүретіндіктен, бауыр функциясы бұзылған немесе бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін дозаны түзету қажет емес. Тұрақты ЖФСЖ бар және бауыр немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде фармакокинетикасы зерттелмеген.

ЖФСЖ (NYHA III сатысы) бар пациенттерде плазмадағы бисопролол деңгейі жоғары және жартылай шығарылу кезеңі дені сау еріктілермен салыстырғанда ұзағырақ. Тепе-тең күйдегі плазмадағы ең жоғары концентрациясы 10 мг тәуліктік дозада 64±21 нг/мл құрайды және жартылай шығарылу кезеңі 17±5 сағатты құрайды.

Побочные действия

Очень часто

- брадикардия.

Часто

- усталость

- чувство холода или онемения в конечностях

- артериальная гипотензия

- жалобы со стороны желудочно-кишечного тракта, такие как тошнота, рвота, диарея, запор

- усугубление симптомов сердечной недостаточности

- головокружение

- головная боль.

Нечасто

- астения

- нарушения сна

- депрессия

- ортостатическая гипотензия

- мышечная слабость

- судороги мышц

- нарушение атриовентрикулярной проводимости

- бронхоспазм у пациентов с бронхиальной астмой или обструкцией дыхательных путей в анамнезе.

Редко

- эректильная дисфункция

- кошмары

- галлюцинации

- гепатит

- аллергический ринит

- нарушения слуха

- обморок

- реакции повышенной чувствительности, такие как кожный зуд, сыпь, гиперемия кожных покровов

- уменьшение слезотечения (следует учитывать при ношении контактных линз)

- повышение концентрации триглицеридов и активности «печеночных» трансаминаз в крови (аспартатаминотрансфераза (ACT), аланинаминотрансфераза (АЛТ)).

Очень редко

- алопеция. β-адреноблокаторы могут способствовать обострению симптомов псориаза или вызывать псориазоподобную сыпь,

- конъюнктивит.

Особенности продажи

рецептурные

Особые условия

Бисопрололмен емдеуді, әсіресе ЖИА бар пациенттерде кенеттен (егер бұған айқын көрсетілімдер болмаса) тоқтатуға болмайды, өйткені бұл пациенттің жай-күйін уақытша нашарлатуы мүмкін. Бисопрололмен емдеудің алғашқы кезеңдерінде және оны тоқтатқан кезде пациенттерді тұрақты бақылау қажет.

Бисопрололды келесі аурулармен және жағдайлармен бірге байқалатын ЖФСЖ бар пациенттерге қолдану тәжірибесі жоқ:

инсулинге тәуелді қант диабеті (I түрі)
бүйрек функциясының ауыр бұзылулары
бауыр функциясының ауыр бұзылулары
ретсрикциялы кардиомиопатия
жүректің туа біткен ақаулары
жүрек қақпақшаларының гемодинамикалық маңызды органикалық зақымдануы
соңғы 3 айдағы миокард инфарктісі

Препаратты келесі жағдайларда сақтықпен қолдану керек:

бронхоспазм (бронх демікпесі, тыныс алу жолдарының обструкциялық аурулары)
қандағы глюкоза концентрациясының айтарлықтай ауытқуымен көрінетін қант диабеті
гипогликемия симптомдары жасырынуы мүмкін
қатаң ораза ұстау
десенсибилизациялайтын ем жүргізу.Басқа β-блокаторлар сияқты, бисопролол аллергендерге сезімталдықты да, анафилаксиялық реакциялардың ауырлығын да арттыруы мүмкін.Адреналинмен емдеу әрдайым күтілетін емдік әсерге әкелмейді
I дәрежелі атривентрикулярлық блокада
Принцметал стенокардиясы.Коронарлық спазм жағдайлары байқалды.Жоғары β1-селективтілігіне қарамастан, бисопрололды Принцметал стенокардиясы бар пациенттерге тағайындағанда стенокардия эпизодтарының туындау мүмкіндігін жоққа шығаруға болмайды
шеткері артериялардың аурулары.Симптомдардың күшеюі, әсіресе емнің басында туындауы мүмкін
жалпы анестезия.Наркоздағы пациенттерге β-адреноблокаторларды қолдану индукция және интубация кезеңінде, сондай-ақ операциядан кейінгі кезеңде аритмия және миокард ишемиясы жағдайларының санын азайтады.Қазіргі уақытта периоперациялық кезеңде β-блокаторлармен демеуші емді жалғастыру ұсынылады.Анестезиолог брадикардияға, рефлекстік тахикардияның әлсіреуіне және қан жоғалтудың орнын толтыруға рефлекстік қабілеттіліктің төмендеуін туындатуы мүмкін басқа дәрілік заттармен потенциалды өзара әрекеттесу себебінен β-блокаторлармен жүргізілетін ем туралы хабардар болуы керек.Егер хирургиялық операция алдында β-блокатормен емді тоқтату қажет болса, мұны біртіндеп тоқтатып, жалпы анестезия жүргізгенге дейін шамамен 48 сағат бұрын аяқтау керек

Бисопрололды верапамил немесе дилтиазем типті кальций антагонистерімен, І кластағы аритмияға қарсы препараттармен және орталыққа әсер ететін гипертензияға қарсы дәрілермен біріктіру әдетте ұсынылмайды.
Кардиоселективті (β1) β-адреноблокаторлар селективті емес β-адреноблокаторлармен салыстырғанда өкпе функциясына шамалы әсер етуі мүмкін екеніне қарамастан, оларды кез келген басқа β-адреноблокаторлар сияқты қолданудан, егер бұл жерде айқын клиникалық қажеттілік болмаса, тыныс алу жолдарының обструкциялық ауруларымен ауыратын пациенттерге қолданудан сақ болу керек.Мұндай қажеттілік болған кезде бисопрололды сақтықпен қолдану керек.Тыныс алу жолдарының обструкциялық ауруларымен ауыратын пациенттерді бисопрололмен емдеуді ең төменгі ықтимал дозасынан бастау керек, бұл ретте пациенттерді жаңа симптомдардың (мысалы, ентігу, дене жүктемесі жақпаушылығы, жөтел) туындауына мұқият бақылау керек.Бронх демікпесімен немесе осындай симптомдар туындатуы мүмкін өкпенің басқа созылмалы обструкцилық ауруларымен ауырғанда бронходилатациялайтын дәрілерді бір мезгілде қолдану көрсетілген.Бронх демікпесі бар пациенттерде тыныс алу жолдары резистенттілігінің мезгіл-мезгіл жоғарылауы мүмкін, бұл β2-адреномиметиктердің неғұрлым жоғары дозасын талап етуі мүмкін.
Псориазы бар пациенттерге (оның ішінде анамнезінде) пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін β-адреноблокаторларды (мысалы, бисопролол) қолдану керек.
Феохромоцитомасы бар пациенттерге бисопролол α-рецепторлардың блокадасын қамтамасыз еткеннен кейін ғана тағайындалуы мүмкін.
Тиреотоксикоз симптомдары бисопрололды қабылдау аясында жасырынуы мүмкін.
Дәрілік затты қолдану допинг-бақылаудан өту кезінде оң нәтиже алуға себеп болуы мүмкін.Препаратты допинг ретінде пайдалану денсаулыққа зиян тигізуі мүмкін.
Педиатрияда қолданылуы

Балалар

Бисопрололды балаларға қолдану тәжірибесі болмағандықтан, оны 18 жасқа толмаған пациенттерге тағайындау ұсынылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде

Бисопрололдың жүктілікке және/немесе ұрыққа/жаңа туған нәрестеге зиянды әсер етуі мүмкін фармакологиялық әсері бар.Жалпы, β-адренорецепторлардың блокаторлары плацентадағы қанағымды төмендетеді, бұл өсудің тежелуін, құрсақтағы шетінеуді, түсік тастауды немесе мезгілінен ерте бұрын босануды туындатуы мүмкін.Жағымсыз реакциялар (мысалы, гипогликемия және брадикардия) ұрықта және жаңа туған нәрестеде дамуы мүмкін.Егер β-адреноблокатормен емдеу қажет болған жағдайда, бұл β1-адренорецепторлардың селективті блокаторы болғаны жөн.
Бисопрололды, егер айқын клиникалық қажеттілік болмаса, жүктілік кезінде қолдануға болмайды.Егер бисопрололмен емдеу қажет деп бағаланса, жатыр-плаценталық қанағымды бақылау, сондай-ақ ұрықтың өсуі мен дамуын бақылау керек.Жүктілікке және/немесе ұрыққа қатысты жағымсыз әсерлер пайда болған жағдайда емдеудің баламалы әдістерін қарастырған жөн.Жаңа туған нәрестені босанғаннан кейін мұқият тексеру керек.Өмірдің алғашқы үш күнінде брадикардия және гипогликемия симптомдары туындауы мүмкін

Бисопрололдың емшек сүтіне бөлінетіні туралы деректер жоқ.Сондықтан бисопрололды әйелдерге бала емізу кезеңінде қабылдау ұсынылмайды.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Бисопролол ЖИА бар пациенттерге жүргізілген зерттеу нәтижелеріне сәйкес автокөлікті басқару қабілетіне әсер етпейді.Алайда, жеке реакциялар салдарынан автокөлікті басқару немесе машиналармен және механизмдермен жұмыс істеу қабілеті бұзылуы мүмкін.Бұған емдеудің басында, дозаны өзгерткеннен кейін, сондай-ақ алкогольді бір мезгілде қолданғанда ерекше назар аудару керек.

Лечение бисопрололом не следует прерывать внезапно (если только к этому нет явных показаний), особенно у пациентов с ИБС, так как это может привести к временному ухудшению состояния пациента.На начальных этапах лечения бисопрололом и при его отмене пациенты нуждаются в постоянном наблюдении.
Отсутствует опыт применения бисопролола у пациентов с ХСН в сочетании со следующими заболеваниями и состояниями:

инсулинозависимый сахарный диабет (тип I)
тяжелые нарушения функции почек
тяжелые нарушения функции печени
рестриктивная кардиомиопатия
врожденные пороки сердца
гемодинамически значимое органическое поражение клапанов сердца
инфаркт миокарда в течение последних 3 месяцев

Препарат следует применять с осторожностью в следующих случаях:

бронхоспазм (бронхиальная астма, обструктивные заболевания дыхательных путей)
сахарный диабет со значительными колебаниями концентрации глюкозы в крови
симптомы гипогликемии могут быть завуалированы
строгий пост
проведение десенсибилизирующей терапии.Как и другие β-блокаторы, бисопролол может повышать как чувствительность к аллергенам, так и тяжесть анафилактических реакций.Терапия адреналином не всегда приводит к ожидаемому терапевтическому эффекту
атривентрикулярная блокада I степени
стенокардия Принцметала.Наблюдались случаи коронарного спазма.Несмотря на высокую β1-селективность, нельзя исключать возможность возникновения эпизодов стенокардии при назначении бисопролола пациентам со стенокардией Принцметала
заболевания периферических артерий.Может возникать усугубление симптомов, особенно в начале терапии
общая анестезия.У пациентов, находящихся под наркозом, применение β-адреноблокаторов уменьшает количество случаев аритмии и ишемии миокарда в период индукции и интубации, а также в послеоперационный период.В настоящее время рекомендуется продолжение поддерживающей терапии β-блокаторами в периоперационном периоде.Анестезиолог должен быть осведомлен о терапии β-блокаторами по причине потенциальных взаимодействий с другими лекарственными средствами, которые могут привести к брадикардии, ослаблению рефлекторной тахикардии и снижению рефлекторной способности к компенсации потери крови.Если необходимо провести отмену терапии β-блокатором перед хирургическим вмешательством, это следует провести постепенно и завершить примерно за 48 часов до проведения общей анестезии.Комбинация бисопролола с антагонистами кальция типа верапамила или дилтиазема, с антиаритмическими препаратами I класса и с антигипертензивными средствами центрального действия обычно не рекомендуется.Несмотря на то, что кардиоселективные (β1) β-адреноблокаторы могут оказывать меньший эффект на функцию легких по сравнению с неселективными β-адреноблокаторами, их применения, как и любых других β-адреноблокаторов, следует избегать у пациентов с обструктивными заболеваниями дыхательных путей, если только в этом нет явной клинической необходимости.Когда такая необходимость есть, бисопролол следует применять с осторожностью.У пациентов с обструктивными заболеваниями дыхательных путей лечение бисопрололом следует начинать с минимально возможной дозы, при этом за пациентами следует тщательно наблюдать на предмет возникновения новых симптомов (например, одышки, непереносимости физической нагрузки, кашля).При бронхиальной астме или других хронических обструктивных заболеваниях легких, которые могут вызывать такие симптомы, показано одновременное применение бронходилатирующих средств.У пациентов с бронхиальной астмой возможно периодическое повышение резистентности дыхательных путей, что может потребовать более высокой дозы β2-адреномиметиков.Пациентам с псориазом (в том числе в анамнезе) следует применять β-адреноблокаторы (например, бисопролол) после тщательной оценки соотношения польза/риск.У пациентов с феохромоцитомой бисопролол может быть назначен только после обеспечения блокады α-рецепторов.Симптомы тиреотоксикоза могут маскироваться на фоне приема бисопролола.Применение лекарственного средства может стать причиной получения положительных результатов при прохождении допинг-контроля.Использование лекарственного средства в качестве допинга может принести вред здоровью.Применение в педиатрии

Дети

Ввиду отсутствия опыта применения бисопролола у детей его назначение пациентам младше 18 лет не рекомендуется.Во время беременности или лактации

Бисопролол имеет фармакологические эффекты, которые могут оказывать вредное воздействие на беременность и/или плод/новорожденного.В целом, блокаторы β-адренорецепторов снижают кровоток в плаценте, что может приводить к задержке роста, внутриутробной гибели, аборту или преждевременным родам.Нежелательные реакции (например, гипогликемия и брадикардия) могут развиваться у плода и у новорожденного.Если лечение β-адреноблокатором необходимо, желательно, чтобы это был селективный блокатор β1-адренорецепторов.Бисопролол не следует применять во время беременности, если в этом нет очевидной клинической необходимости.Если лечение бисопрололом расценивается как необходимое, следует контролировать маточно-плацентарный кровоток, а также наблюдать за ростом и развитием плода.В случае появления неблагоприятных эффектов в отношении беременности и/или плода, следует рассмотреть альтернативные методы лечения.Следует тщательно обследовать новорожденного после родов.В первые три дня жизни могут возникать симптомы брадикардии и гипогликемии

Данных о выделении бисопролола в грудное молоко нет.Поэтому прием бисопролола не рекомендуется женщинам в период кормления грудью

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Бисопролол не влияет на способность управлять автотранспортом согласно результатам исследования у пациентов с ИБС.Однако вследствие индивидуальных реакций способность управлять автотранспортом или работать с машинами и механизмами может быть нарушена.На это следует обратить особое внимание в начале лечения, после изменения дозы, а также при одновременном употреблении алкоголя.

Показания

Қолданылуы

- артериялық гипертензияда.

- жүректің ишемиялық ауруында (стенокардия).

- артериальная гипертензия

- ишемическая болезнь сердца (стенокардия)

Противопоказания

Қолдануға болмайтын жағдайлар

бисопрололға немесе препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық

жүрек функциясының жедел жеткіліксіздігі немесе вена ішіне инотропты ем жүргізуді талап ететін жүрек функциясы жеткіліксіздігінің декомпенсация эпизодтары

кардиогенді шок

II-III дәрежелі атриовентрикулярлық блокада (кардиостимуляторсыз)

синус түйінінің әлсіздік синдромы

синоатриялық блокада

симптоматикалық брадикардия

симптоматикалық артериялық гипотензия

бронхтың ауыр демікпесі

шеткері артерия ауруының ауыр түрі немесе Рейн синдромының ауыр түрі

емделмеген феохромоцитома

метаболизмдік ацидоз

гиперчувствительность к бисопрололу или другим компонентам препарата

острая сердечная недостаточность или эпизоды декомпенсации сердечной недостаточности, требующие проведения внутривенной инотропной терапии

кардиогенный шок

атриовентрикулярная блокада II-III степени (без кардиостимулятора)

синдром слабости синусового узла

синоатриальная блокада

симптоматическая брадикардия

симптоматическая артериальная гипотензия

тяжелая бронхиальная астма

тяжелая форма заболевания периферических артерий или тяжелая форма синдрома Рейно

нелеченая феохромоцитома

метаболический ацидоз

Лекарственное взаимодействие

Нерекомендуемые комбинации

Антагонисты кальция типа верапамила и, в меньшей степени, дилтиазема при одновременном применении с бисопрололом могут оказывать негативное влияние на сократительную способность миокарда и атриовентрикулярную проводимость. Внутривенное введение верапамила пациентам, принимающим β-адреноблокаторы, может привести к выраженной артериальной гипотензии и атриовентрикулярной блокаде.

Антигипертензивные средства центрального действия (такие как клонидин, метилдопа, моксонидин, рилменидин) могут привести к ухудшению течения сердечной недостаточности вследствие снижения центрального симпатического тонуса (снижение частоты сердечных сокращений и сердечного выброса, вазодилатация). Резкая отмена, особенно перед отменой β-адреноблокаторов может увеличить риск развития артериальной гипертензии.

Комбинации, требующие применения с осторожностью

Антагонисты кальция дигидропиридинового ряда (например, фелодипин и амлодипин) при одновременном применении с бисопрололом могут увеличивать риск развития артериальной гипотензии. И нельзя исключить ухудшения насосной функции сердца у пациентов с имеющейся ХСН.

Антиаритмические средства I класса (например, хинидин, дизопирамид; лидокаин, фенитоин; флекаинид, пропафенон) при одновременном применении с бисопрололом могут потенцировать влияние на атриовентрикулярную проводимость и усиливать отрицательный инотропный эффект.

Антиаритмические средства III класса (например, амиодарон) могут потенцировать влияние на атриовентрикулярную проводимость.

β-адреноблокаторы для местного применения (например, глазные капли для лечения глаукомы) могут усиливать системные эффекты бисопролола.

Парасимпатомиметики при одновременном применении с бисопрололом могут увеличивать время атриовентрикулярного проведения, что увеличивает риск развития брадикардии.

При одновременном применении бисопролола и инсулина и пероральных антидиабетических средств усиливается гипогликемический эффект. Блокада β-адренорецепторов может маскировать симптомы гипогликемии.

Одновременное применение бисопролола и средств для проведения общей анестезии может вызывать ослабление рефлекторной тахикардии и повышать риск гипотензии.

Одновременный прием сердечных гликозидов с бисопрололом может приводить к снижению частоты сердечных сокращений, увеличению времени атриовентрикулярного проведения.

Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) могут снижать гипотензивный эффект бисопролола.

Комбинация β-симпатомиметиков (например, изопреналин, добутамин) с бисопрололом может приводить к снижению эффекта обоих лекарственных средств.

Сочетание бисопролола с симпатомиметиками, влияющими на β- и α-адренорецепторы (например, норадреналин, адреналин) может способствовать проявлению сосудосуживающих эффектов, опосредованных α-адренорецепторами, приводя к повышению артериального давления и усугублению перемежающейся хромоты. Подобные взаимодействия более вероятны при применении неселективных β-адреноблокаторов.

Одновременное использование бисопролола с антигипертензивными средствами, также как и с другими средствами с возможным гипотензивным эффектом (например, трициклические антидепрессанты, барбитураты, фенотиазины) могут повышать риск развития гипотензии.

Комбинации, требующие уточнения

Мефлохин при одновременном применении с бисопрололом может увеличивать риск развития брадикардии.

Ингибиторы моноаминоксидазы (МАО) (за исключением ингибиторов МАО-В) могут усиливать гипотензивный эффект β-адреноблокаторов, но могут также увеличивать риск развития гипертензивного криза.

Ближайшие к вам пункты доставки в Алматы вы можете посмотреть здесь.

Цены на Бисопролол в других городах

Бисопролол в Астане, Бисопролол в Уральске, Бисопролол в Актау, Бисопролол в Усть-Каменогорске, Бисопролол в Шымкенте, Бисопролол в Караганде

Способ применения

Дозировка

Дозалау режимі

Емдеуді біртіндеп, аз дозалардан бастау керек, содан кейін оларды арттырады. Барлық жағдайларда доза пульстің жиілігін және емдік әсерін ескере отырып, жеке таңдалуы керек.

Артериялық гипертензияны емдеу

Бисопрололдың ұсынылатын дозасы күніне бір рет 5 мг құрайды.

Гипертонияның жеңіл түрлерінде (диастолалық артериялық қысым 105 мм сын.бағ. дейін) күніне бір рет 2.5 мг дозамен ем жеткілікті болуы мүмкін.

Қажеттілігіне қарай, дозаны күніне бір рет 10 мг-ге дейін арттыруға болады.

Дозаны одан әрі арттыру ерекше жағдайларда негізделуі және жүргізілуі тиіс.

Препараттың ең жоғары ұсынылатын дозасы күніне бір рет 20 мг құрайды.

Жүректің ишемиялық ауруы (стенокардия)

Бисопрололдың ұсынылатын дозасы күніне бір рет 5 мг құрайды.

Қажеттілігіне қарай, дозаны күніне бір рет 10 мг-ге дейін арттыруға болады.

Дозаны одан әрі арттыру ерекше жағдайларда негізделуі және жүргізілуі тиіс.

Препараттың ең жоғары ұсынылатын дозасы күніне бір рет 20 мг құрайды.

Емдеу ұзақтығы

Емдеу ұзақтығы шектелмеген және аурудың ағымы мен ауырлығына

байланысты.

Препаратпен емдеуді, әсіресе жүректің ишемиялық ауруына шалдыққан пациенттерде күрт тоқтатуға болмайды, өйткені бұл пациенттің денсаулығын күрт нашарлатуы мүмкін. Егер емдеуді тоқтата тұру қажет болса, дозаны біртіндеп төмендету керек (мысалы, аптасына бір рет дозаны екі есе азайту).

Лечение должно быть инициировано постепенно, с малых доз, которые затем увеличиваются. Во всех случаях доза должна подбираться индивидуально, учитывая частоту пульса и терапевтический эффект.

Лечение артериальной гипертензии

Рекомендуемая доза бисопролола составляет 5 мг один раз в день.

При легких формах гипертонии (диастолическое артериальное давление до 105 мм рт. ст.), терапия дозой 2.5 мг один раз в день может быть достаточной.

При необходимости дозировку можно увеличить до 10 мг один раз в день.

Дальнейшее увеличение дозы должно обосновываться и проводиться в исключительных случаях.

Максимальная рекомендуемая доза препарата составляет 20 мг один раз в день.

Ишемическая болезнь сердца (стенокардия)

Рекомендуемая доза бисопролола составляет 5 мг один раз в день.

При необходимости дозировку можно увеличить до 10 мг один раз в день.

Дальнейшее увеличение дозы должно обосновываться и проводиться в исключительных случаях.

Максимальная рекомендуемая доза препарата составляет 20 мг один раз в день.

Метод и путь введения

Таблетки следует принимать с небольшим количеством жидкости, не разжевывая утром до завтрака, во время или после него.

Длительность лечения

Продолжительность лечения не ограничена и зависит от течения и тяжести

заболевания

Нельзя резко прекращать лечение препаратом, особенно у пациентов с ишемической болезнью сердца, поскольку это может привести к острому ухудшению состояния здоровья пациента. Если приостановка лечения необходима, доза должна снижаться постепенно (например, вдвое уменьшая дозу один раз в неделю).

Особые группы пациентов

Пациентам с нарушениями функции печени или почек легкой или средней тяжести коррекции режима дозирования, как правило, не требуется. Для пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек (клиренс креатинина < 20 мл/мин) и пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени максимальная суточная доза составляет 10 мг.

Существует только ограниченный опыт использования бисопролола у диализных пациентов, который не указывает на необходимость коррекции режима дозирования.

Пациенты пожилого возраста

Коррекция дозировки не требуется.

Дети и подростки

В связи с отсутствием опыта использования бисопролола в педиатрической практике его применение у детей не рекомендуется.

Передозировка

Симптомдары

Артық дозаланғанда (7.5 мг орнына 15 мг тәуліктік дозаны қабылдаған жағдайда) үшінші дәрежелі атриовентрикулярлық блокаданың, брадикардияның және бас айналудың дамитыны туралы хабарланды. Жалпы алғанда, бисопрололмен артық дозаланудың неғұрлым жиі кездесетін симптомдары брадикардия, артериялық гипотензия, бронхоспазм, жүрек функциясының жедел жеткіліксіздігі және гипогликемия болып табылады.

Осы уақытқа дейін брадикардия және/немесе гипотензия дамуымен байқалатын артериялық гипертензиясы және/немесе ЖИА бар пациенттерде бисопрололмен артық дозаланудың бірнеше жағдайлары (ең жоғары: 2000 мг) тіркелді. Барлық пациенттер жазылды.

Бисопрололдың жоғары дозасын бір рет қабылдауға сезімталдық жекелеген пациенттер арасында айтарлықтай ауытқиды және жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер өте сезімтал болуы мүмкін.

Емі

Артық дозалану жағдайында бисопрололмен емдеуді тоқтату және демеуші және симптоматикалық ем жүргізу қажет.

Шектеулі деректер бисопрололдың диализбен шығарылуы қиын екенін көрсетеді. Күтілетін фармакологиялық әсер және басқа β-блокаторлар үшін ұсынымдар негізінде мынадай жалпы шараларды клиникалық негізделген деп бағалау керек.

Брадикардия кезінде: атропинді вена ішіне енгізу. Егер әсері жеткіліксіз болса, изопреналинді немесе оң хронотропты әсері бар дәріні сақтықпен енгізуге болады. Кейде жасанды ырғақ жүргізушісін уақытша қою қажет болуы мүмкін.

Гипотензия кезінде: плазманы алмастыратын ерітінділер мен вазопрессорлық препараттарды вена ішіне енгізу, глюкагонды вена ішіне енгізу де оң әсер етуі мүмкін.

II және III дәрежелі атриовентрикулярлық блокада кезінде: пациенттер тұрақты бақылауда болуы керек, изопреналинді инфузиялық енгізуді тағайындау керек. Қажет болған жағдайда - кардиостимуляторды орнату.

ЖФСЖ ағымының өршуі кезінде: диуретиктерді, инотропты препараттарды, сондай-ақ вазодилататорларды вена ішіне енгізу.

Бронхоспазм кезінде: изопреналин, β2 - адреномиметиктер және/немесе аминофиллин сияқты бронходилататорларды тағайындау.

Гипогликемия кезінде: глюкозаны вена ішіне енгізу.

Если Вы приняли больше таблеток препарата, чем предусмотрено, немедленно сообщите об этом врачу. Ваш врач решит, какие меры необходимо принять.

Симптомы:

При передозировке (в случае приема суточной дозы 15 мг вместо 7.5 мг) сообщалось о развитии атриовентрикулярной блокады третьей степени, брадикардии и головокружении. В целом, наиболее частыми симптомами передозировки бисопрололом являются брадикардия, артериальная гипотензия, бронхоспазм, острая сердечная недостаточность и гипогликемия.

К настоящему времени было зарегистрировано несколько случаев передозировки (максимально: 2000 мг) бисопрололом у пациентов с артериальной гипертензией и/или ИБС с развитием брадикардии и/или гипотензии. Все пациенты выздоровели.

Чувствительность к однократному приему высокой дозы бисопролола сильно варьирует среди отдельных пациентов, и, вероятно, пациенты с сердечной недостаточностью могут быть очень чувствительными. В связи с этим, обязательно начинать лечение данных пациентов с постепенного повышения дозы по схеме, приведенной в разделе «Способ применения и дозы».

Лечение:

В случае передозировки необходимо прекратить лечение бисопрололом и провести поддерживающую и симптоматическую терапию.

Ограниченные данные свидетельствуют о том, что бисопролол трудно поддается диализу. На основании ожидаемого фармакологического действия и рекомендаций для других β-блокаторов, следующие общие меры следует расценивать как клинически обоснованные.

При брадикардии: внутривенное введение атропина. Если эффект недостаточный, с осторожностью можно ввести изопреналин или средство, обладающее положительным хронотропным действием. Иногда может потребоваться временная постановка искусственного водителя ритма.

При гипотензии: внутривенное введение плазмозамещающих растворов и вазопрессорных препаратов, внутривенное введение глюкагона также может оказать положительное действие.

При атриовентрикулярной блокаде II и III степени: пациенты должны находиться под постоянным наблюдением, следует назначить инфузионное введение изопреналина. В случае необходимости - установка кардиостимулятора.

При обострении течения ХСН: внутривенное введение диуретиков, инотропных препаратов, а также вазодилататоров.

При бронхоспазме: назначение бронходилататоров, таких как изопреналин, β2- адреномиметики и/или аминофиллин.

При гипогликемии: внутривенное введение глюкозы.

Сертификаты